Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

immeritus

  • 1 immeritus

    immeritus, a, um [st2]1 [-] qui n'a pas mérité, innocent. [st2]2 [-] immérité, injuste.    - ille tuus genitor inmeritas urbes Elinque Pylonque diruit, Ov. M. 12, 550: ton illustre père détruisit les villes d'Elis et de Pylos, alors qu'elles ne l'avaient pas mérité.    - virtus, recludens inmeritis mori caelum, negata temptat iter via, Hor. O. 3, 2: la vertu, qui ouvre le ciel à ceux qui n'ont pas mérité de mourir, cherche sa route par un chemin refusé à la foule.
    * * *
    immeritus, a, um [st2]1 [-] qui n'a pas mérité, innocent. [st2]2 [-] immérité, injuste.    - ille tuus genitor inmeritas urbes Elinque Pylonque diruit, Ov. M. 12, 550: ton illustre père détruisit les villes d'Elis et de Pylos, alors qu'elles ne l'avaient pas mérité.    - virtus, recludens inmeritis mori caelum, negata temptat iter via, Hor. O. 3, 2: la vertu, qui ouvre le ciel à ceux qui n'ont pas mérité de mourir, cherche sa route par un chemin refusé à la foule.
    * * *
        Immerita gratia, Passiue. Liu. Qu'on n'a pas deservi.

    Dictionarium latinogallicum > immeritus

  • 2 immeritus (in-m-)

        immeritus (in-m-) adj.,    undeserving, guiltless, innocent, without fault: Delicta maiorum immeritus lues, H.: gens, V.: paries, H.: inmeriti ultor parentis, O.: immeriti mori, who deserve not to die, H.—Undeserved, unmerited: laudes, L.: immeritā ope, O.

    Latin-English dictionary > immeritus (in-m-)

  • 3 immeritus

    immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:

    delicta majorum immeritus lues, Romane,

    Hor. C. 3, 6, 1;

    so of persons,

    id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.

    gens,

    Verg. A. 3, 2:

    urbes,

    Ov. M. 12, 550:

    agni,

    Hor. S. 2, 3, 211:

    locus,

    id. Ep. 1, 14, 12:

    paries,

    id. S. 2, 3, 7:

    vestis,

    id. C. 1, 17, 28:

    arbor,

    Prop. 4 (5), 3, 19:

    ungues,

    id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:

    virtus recludens immeritis mori Caelum,

    Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:

    cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?

    for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—
    II.
    Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):

    laudibus haud immeritis onerare aliquem,

    Liv. 4, 13 fin.:

    credulus immerita Phasida juvit ope,

    Ov. F. 2, 42:

    opes,

    Mart. 7, 32, 6:

    querelae,

    Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):

    jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,

    Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:

    haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,

    Luc. 8, 824:

    ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,

    with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,

    non immerito,

    id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:

    neque immerito,

    Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;

    12, 10, 75: nec immerito,

    id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > immeritus

  • 4 immeritus

    im-meritus, a, um (in u. mereo), I) aktiv = der etwas nicht verdient od. verschuldet hat, unschuldig, schuldlos, gens, Verg.: vestis, Hor.: immeritos perdunt, Lact. – m. folg. Infin., immeritus mori, der nicht verdient zu sterben, Hor. carm. 3, 2, 11. – II) passiv = was man nicht verdient od. verschuldet hat, unverdient, unverschuldet (Ggstz. meritus), laudes haud imm., Liv.: opes, Mart.: testis meriti atque immeriti triumphi, Liv.: immerito meo, wider mein Verschulden, Plaut. – immeritō, Adv., unverdient, ohne Schuld, Ter. u. Cic.: haud od. non imm., nicht unv., mit Recht, Liv.: nec od. neque imm. (als Parenthese), und zwar mit Recht, Quint. – so auch immeritissimo, ganz unverdienterweise, Ter. Phorm. 290.

    lateinisch-deutsches > immeritus

  • 5 immeritus

    im-meritus, a, um (in u. mereo), I) aktiv = der etwas nicht verdient od. verschuldet hat, unschuldig, schuldlos, gens, Verg.: vestis, Hor.: immeritos perdunt, Lact. – m. folg. Infin., immeritus mori, der nicht verdient zu sterben, Hor. carm. 3, 2, 11. – II) passiv = was man nicht verdient od. verschuldet hat, unverdient, unverschuldet (Ggstz. meritus), laudes haud imm., Liv.: opes, Mart.: testis meriti atque immeriti triumphi, Liv.: immerito meo, wider mein Verschulden, Plaut. – immeritō, Adv., unverdient, ohne Schuld, Ter. u. Cic.: haud od. non imm., nicht unv., mit Recht, Liv.: nec od. neque imm. (als Parenthese), und zwar mit Recht, Quint. – so auch immeritissimo, ganz unverdienterweise, Ter. Phorm. 290.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immeritus

  • 6 immeritus

    im-meritus, a, um
    2) безвинный, невиновный, невинный (gens V; immeritos premere O)

    Латинско-русский словарь > immeritus

  • 7 immeritus

    незаслуженный: honor immer. (1. 25 C. Th. 12, 2);

    immerito (adv.) невинно, несправедливо, non imm. culpae adscribendum (1. 14 D. 1, 18);

    non immer. dari actionem (1. 16 § 2 D. 4, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > immeritus

  • 8 immeritus

    immerita, immeritum ADJ
    undeserving; undeserved, unmerited

    Latin-English dictionary > immeritus

  • 9 inmerito

    immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:

    delicta majorum immeritus lues, Romane,

    Hor. C. 3, 6, 1;

    so of persons,

    id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.

    gens,

    Verg. A. 3, 2:

    urbes,

    Ov. M. 12, 550:

    agni,

    Hor. S. 2, 3, 211:

    locus,

    id. Ep. 1, 14, 12:

    paries,

    id. S. 2, 3, 7:

    vestis,

    id. C. 1, 17, 28:

    arbor,

    Prop. 4 (5), 3, 19:

    ungues,

    id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:

    virtus recludens immeritis mori Caelum,

    Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:

    cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?

    for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—
    II.
    Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):

    laudibus haud immeritis onerare aliquem,

    Liv. 4, 13 fin.:

    credulus immerita Phasida juvit ope,

    Ov. F. 2, 42:

    opes,

    Mart. 7, 32, 6:

    querelae,

    Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):

    jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,

    Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:

    haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,

    Luc. 8, 824:

    ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,

    with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,

    non immerito,

    id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:

    neque immerito,

    Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;

    12, 10, 75: nec immerito,

    id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inmerito

  • 10 inmeritum

    immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:

    delicta majorum immeritus lues, Romane,

    Hor. C. 3, 6, 1;

    so of persons,

    id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.

    gens,

    Verg. A. 3, 2:

    urbes,

    Ov. M. 12, 550:

    agni,

    Hor. S. 2, 3, 211:

    locus,

    id. Ep. 1, 14, 12:

    paries,

    id. S. 2, 3, 7:

    vestis,

    id. C. 1, 17, 28:

    arbor,

    Prop. 4 (5), 3, 19:

    ungues,

    id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:

    virtus recludens immeritis mori Caelum,

    Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:

    cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?

    for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—
    II.
    Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):

    laudibus haud immeritis onerare aliquem,

    Liv. 4, 13 fin.:

    credulus immerita Phasida juvit ope,

    Ov. F. 2, 42:

    opes,

    Mart. 7, 32, 6:

    querelae,

    Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):

    jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,

    Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:

    haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,

    Luc. 8, 824:

    ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,

    with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,

    non immerito,

    id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:

    neque immerito,

    Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;

    12, 10, 75: nec immerito,

    id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inmeritum

  • 11 inmeritus

    immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:

    delicta majorum immeritus lues, Romane,

    Hor. C. 3, 6, 1;

    so of persons,

    id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.

    gens,

    Verg. A. 3, 2:

    urbes,

    Ov. M. 12, 550:

    agni,

    Hor. S. 2, 3, 211:

    locus,

    id. Ep. 1, 14, 12:

    paries,

    id. S. 2, 3, 7:

    vestis,

    id. C. 1, 17, 28:

    arbor,

    Prop. 4 (5), 3, 19:

    ungues,

    id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:

    virtus recludens immeritis mori Caelum,

    Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:

    cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?

    for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—
    II.
    Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):

    laudibus haud immeritis onerare aliquem,

    Liv. 4, 13 fin.:

    credulus immerita Phasida juvit ope,

    Ov. F. 2, 42:

    opes,

    Mart. 7, 32, 6:

    querelae,

    Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):

    jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,

    Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:

    haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,

    Luc. 8, 824:

    ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,

    with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,

    non immerito,

    id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:

    neque immerito,

    Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;

    12, 10, 75: nec immerito,

    id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inmeritus

  • 12 billig

    billig, aequus (dem Gefühle für Billigkeit gemäß, Ggstz. iniquus). – iustus (dem natürlichen Rechte gemäß, Ggstz. iniustus; beide v. Dingen und Pers.). – meritus (was uns verdientermaßen zukommt, Ggstz. immeritus, z. B. laus). – modicus (mäßig, nicht zu wenig und nicht zu viel, Ggstz. nimius, z. B. pretium). – ein b. Gesetz, lex aequa; lex aequissime scripta: b. Forderungen machen, aequa postulare: deine Forderung ist billig u. ganz in der Ordnung, et aequum est et rectum quod postulas. – es ist b., aequum est od. fas est mit Akk. u. Infin. od. mit folg. ut u. Konj. – Adv. (= billigerweise) merito; ut est od. erat aequum (wie es billig ist od. wäre); auch aequum est mit Akk. u. Infin.: ganz. B., iure optimo; iure meritoque: für b. halten, aequum esse censeo: mehr als b., plus aequo. – b. kaufen, verkaufen, modico pretio emere, vendere. billigdenkend, aequus; iustus; humanus.

    deutsch-lateinisches > billig

  • 13 unbillig

    unbillig, iniquus (z.B. Richter, Gesetz, Bedingung). [2382] iniustus (ungerecht, z.B. Zinsen). – improbus (nicht so, wie es nach göttlichem u. menschlichem Urteil sein soll, z.B. spes, testamentum). – immeritus (unverdient, bes. mit vorhergehender Negation, z.B. nicht unb. Lob, laudes haud immeritae). – es ist unb., iniquum od. iniustum est m. folg. Akk. u. Infin.: unb. Forderungen machen, iniqua postulare: sich unb. bezeigen gegen jmd., iniquum esse in alqm. Adv. inique; iniuste. Unbilligkeit, iniquitas (unbilliges Benehmen). – inique od. iniuste factum (unbillige Handlung). – eine U. fordern, iniquum postulare: es geschehen viele Unbilligkeiten, multa iniusta fiunt.

    deutsch-lateinisches > unbillig

  • 14 unverdient

    unverdient, immeritus (z.B. laus). – indignus (des Menschen unwürdig, z.B. indignissimam fortunam subire). – falsus (falsch, nicht begründet, z.B. invidia, suspicio, laus).Adv. (= unverdienterweise) immerito. – ganz unv., immeritissimo: unv. angeklagt, immerens.

    deutsch-lateinisches > unverdient

  • 15 unverschuldet

    unverschuldet, I) ohne Geldschulden: liber (ohne Schulden). – aere alieno liberatus (von Schulden befreit). – II) ohne Verschulden: qui, quae, quod a culpa abest. a quo (a qua) culpa abest (frei von Schuld, z.B. Geschick, fortuna, quae a culpa abest, od. fortuna, a qua culpa abest: was mich unv. treffen mag, quicquid accĭderit, a quo mea culpa absit). – immeritus (unverdient, z.B. querelae). – indignus, ganz, indignissimus (unwürdig u. dah. unverdient, z.B. filii egestas). Adv. nullā meā (tuā, eius) culpā (ohne meine, deine, seine Schuld). – immerito, ganz, immeritissimo (unverdienterweise).

    deutsch-lateinisches > unverschuldet

  • 16 unwürdig

    unwürdig, indignus, einer Sache, alqā re, od. zu etc., qui mit folg. Konj. – immeritus (unverdient, von Dingen). – eine unw. Behandlung, indignitas (dah. omnes indignitates = jede Art unwürdiger Behandlung). – Adv. indigne. – immerito (unverdienterweise).

    deutsch-lateinisches > unwürdig

  • 17 widerrechtlich

    widerrechtlich, iniurius od. iniuriosus. – iniustus (ungerecht). – illicitus (unerlaubt, den Gesetzen zuwider). – immeritus (unverdient) – w. Benehmen, iniustitia. Adv. iniuste; praeter ius; contra ius fasque; per iniuriam (ungerechterweise, z.B. ager per iniuriam ademptus).

    deutsch-lateinisches > widerrechtlich

  • 18 immerito

    immeritō, s. immeritus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immerito

  • 19 immeritō (inm-)

        immeritō (inm-) adv. with sup.    [immeritus], undeservedly, unjustly, without cause: accusare me inmeritissumo, T.: si immerito, si misera, etc.

    Latin-English dictionary > immeritō (inm-)

  • 20 Незаслуженный

    - indignus (amor); falsus (opprobria); immeritus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Незаслуженный

См. также в других словарях:

  • Chloebius immeritus — Научная классификация промежуточные ранги Царство:  …   Википедия

  • Кипу — Тип: иное Языки: кечуа, аймара (в царстве Кольа), пукина (?) …   Википедия

  • Невиновный изгнанник Блас Валера своему народу Тауантинсуйу — Невиновный изгнанник Блас Валера своему народу Exsul Immeritus Blas Valera Populo Suo Автор: Блас Валера Жанр: автоб …   Википедия

  • Математика инков — Кипукамайок из книги Гуамана Пома де Айяла «Первая Новая Хроника и Доброе Правление». Слева у ног кипукамайока  юпана, содержащая вычисления священного числа для песни «Сумак Ньюста» (в оригинале рукописи рисунок не цветной, а чёрно белый;… …   Википедия

  • Иоанн Анелло Олива — Джованни Анелло Олива или Хуан Анелло Олива, (исп. Joan (Juan) Anello Oliva, итал. Giovanni Anello Oliva) (1574, Неаполь, Италия  5 февраля 1642, Лима, Перу)  итальянский иезуитский миссионер, священник в Перу. Автор зашифрованных цифровым кодом… …   Википедия

  • Валера, Блас — Блас Валера Перес исп. Blas Valera Pérez Дата рождения: 3 февраля 1545(1545 02 03) Место рождения: Льяванту, Чачапояс …   Википедия

  • Олива — Олива, Джованни Анелло Джованни Анелло Олива или Хуан Анелло Олива, (исп. Joan (Juan) Anello Oliva, итал. Giovanni Anello Oliva) (1574, Неаполь, Италия  5 февраля 1642, Лима, Перу)  итальянский иезуитский миссионер, священник в Перу.… …   Википедия

  • Олива, Джованни Анелло — Джованни Анелло Олива или Хуан Анелло Олива, (исп. Joan (Juan) Anello Oliva, итал. Giovanni Anello Oliva, 1574, Неаполь, Италия  5 февраля 1642, Лима, Перу)  итальянский иезуитский миссионер, священник в Перу. Автор… …   Википедия

  • Иоанн Антонио Кумис — Джованни Антонио Кумис или Хуан Антонио Кумис, (исп. Joan (Juan) Antonio Cumis, итал. Giovanni Antonio Cumis) (1537, Катандзаро, Италия  1618?, Лима, Перу)  итальянский иезуитский миссионер, монах в Перу. Автор нескольких… …   Википедия

  • Юпана — (кечуа yupana «счётное устройство»)  разновидность абака, использовавшаяся в математике инков государства Тауа …   Википедия

  • Fandom de Harry Potter — Saltar a navegación, búsqueda Pasadizo secreto al Expreso de Hogwarts, la plataforma 9¾ en Kings Cross, Londres El fandom de Harry Potter es una amplia comunidad internacional e informal atraída por la serie de libros escrito …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»