-
1 immerito
-
2 immerito
immerito immerito незаслуженно -
3 immerito
immerito immerito напрасно, зря -
4 immerito
immeritō, s. im-meritus.
-
5 immerito
immeritō, s. immeritus.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immerito
-
6 immerito
immĕrĭto, adv., v. immeritus fin. -
7 immerito
-
8 immerito
незаслуженно, безвинно, несправедливо Ter, Chaud (non) i. L etc. — поделом, по всей справедливости, за дело -
9 immerito
unjustly; without cause -
10 immerito
adv. undeservingly, without merit, unjustifiably. -
11 immeritō (inm-)
immeritō (inm-) adv. with sup. [immeritus], undeservedly, unjustly, without cause: accusare me inmeritissumo, T.: si immerito, si misera, etc. -
12 Невинно
- immerito; innocenter; pudice; caste; integre; -
13 immeritus
immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:II.delicta majorum immeritus lues, Romane,
Hor. C. 3, 6, 1;so of persons,
id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.gens,
Verg. A. 3, 2:urbes,
Ov. M. 12, 550:agni,
Hor. S. 2, 3, 211:locus,
id. Ep. 1, 14, 12:paries,
id. S. 2, 3, 7:vestis,
id. C. 1, 17, 28:arbor,
Prop. 4 (5), 3, 19:ungues,
id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:virtus recludens immeritis mori Caelum,
Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?
for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):laudibus haud immeritis onerare aliquem,
Liv. 4, 13 fin.:credulus immerita Phasida juvit ope,
Ov. F. 2, 42:opes,
Mart. 7, 32, 6:querelae,
Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,
Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,
Luc. 8, 824:ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,
with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,non immerito,
id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:neque immerito,
Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;12, 10, 75: nec immerito,
id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin. -
14 inmerito
immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:II.delicta majorum immeritus lues, Romane,
Hor. C. 3, 6, 1;so of persons,
id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.gens,
Verg. A. 3, 2:urbes,
Ov. M. 12, 550:agni,
Hor. S. 2, 3, 211:locus,
id. Ep. 1, 14, 12:paries,
id. S. 2, 3, 7:vestis,
id. C. 1, 17, 28:arbor,
Prop. 4 (5), 3, 19:ungues,
id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:virtus recludens immeritis mori Caelum,
Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?
for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):laudibus haud immeritis onerare aliquem,
Liv. 4, 13 fin.:credulus immerita Phasida juvit ope,
Ov. F. 2, 42:opes,
Mart. 7, 32, 6:querelae,
Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,
Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,
Luc. 8, 824:ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,
with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,non immerito,
id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:neque immerito,
Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;12, 10, 75: nec immerito,
id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin. -
15 inmeritum
immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:II.delicta majorum immeritus lues, Romane,
Hor. C. 3, 6, 1;so of persons,
id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.gens,
Verg. A. 3, 2:urbes,
Ov. M. 12, 550:agni,
Hor. S. 2, 3, 211:locus,
id. Ep. 1, 14, 12:paries,
id. S. 2, 3, 7:vestis,
id. C. 1, 17, 28:arbor,
Prop. 4 (5), 3, 19:ungues,
id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:virtus recludens immeritis mori Caelum,
Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?
for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):laudibus haud immeritis onerare aliquem,
Liv. 4, 13 fin.:credulus immerita Phasida juvit ope,
Ov. F. 2, 42:opes,
Mart. 7, 32, 6:querelae,
Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,
Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,
Luc. 8, 824:ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,
with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,non immerito,
id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:neque immerito,
Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;12, 10, 75: nec immerito,
id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin. -
16 inmeritus
immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:II.delicta majorum immeritus lues, Romane,
Hor. C. 3, 6, 1;so of persons,
id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.gens,
Verg. A. 3, 2:urbes,
Ov. M. 12, 550:agni,
Hor. S. 2, 3, 211:locus,
id. Ep. 1, 14, 12:paries,
id. S. 2, 3, 7:vestis,
id. C. 1, 17, 28:arbor,
Prop. 4 (5), 3, 19:ungues,
id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:virtus recludens immeritis mori Caelum,
Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?
for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):laudibus haud immeritis onerare aliquem,
Liv. 4, 13 fin.:credulus immerita Phasida juvit ope,
Ov. F. 2, 42:opes,
Mart. 7, 32, 6:querelae,
Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,
Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,
Luc. 8, 824:ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,
with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,non immerito,
id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:neque immerito,
Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;12, 10, 75: nec immerito,
id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin. -
17 immeritum
immeritum, i, n. innocence. - immerito meo, Plaut.: (me faire mourir) injustement, sans que je l'aie mérité. - haud immerito, Lucr.: avec raison.* * *immeritum, i, n. innocence. - immerito meo, Plaut.: (me faire mourir) injustement, sans que je l'aie mérité. - haud immerito, Lucr.: avec raison.* * *Immeritum, immeriti, penul. corr. n. g. Substantiuum. Plaut. Cur tu immerito meo me morti dedere optas? Pourquoy me veuls tu faire mourir, sans que je l'aye deservi? -
18 immeritus
im-meritus, a, um (in u. mereo), I) aktiv = der etwas nicht verdient od. verschuldet hat, unschuldig, schuldlos, gens, Verg.: vestis, Hor.: immeritos perdunt, Lact. – m. folg. Infin., immeritus mori, der nicht verdient zu sterben, Hor. carm. 3, 2, 11. – II) passiv = was man nicht verdient od. verschuldet hat, unverdient, unverschuldet (Ggstz. meritus), laudes haud imm., Liv.: opes, Mart.: testis meriti atque immeriti triumphi, Liv.: immerito meo, wider mein Verschulden, Plaut. – immeritō, Adv., unverdient, ohne Schuld, Ter. u. Cic.: haud od. non imm., nicht unv., mit Recht, Liv.: nec od. neque imm. (als Parenthese), und zwar mit Recht, Quint. – so auch immeritissimo, ganz unverdienterweise, Ter. Phorm. 290.
-
19 immeritus
im-meritus, a, um (in u. mereo), I) aktiv = der etwas nicht verdient od. verschuldet hat, unschuldig, schuldlos, gens, Verg.: vestis, Hor.: immeritos perdunt, Lact. – m. folg. Infin., immeritus mori, der nicht verdient zu sterben, Hor. carm. 3, 2, 11. – II) passiv = was man nicht verdient od. verschuldet hat, unverdient, unverschuldet (Ggstz. meritus), laudes haud imm., Liv.: opes, Mart.: testis meriti atque immeriti triumphi, Liv.: immerito meo, wider mein Verschulden, Plaut. – immeritō, Adv., unverdient, ohne Schuld, Ter. u. Cic.: haud od. non imm., nicht unv., mit Recht, Liv.: nec od. neque imm. (als Parenthese), und zwar mit Recht, Quint. – so auch immeritissimo, ganz unverdienterweise, Ter. Phorm. 290.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immeritus
-
20 contristo
con-trīsto, āvī, ātum, āre (con u. tristis), betrüben, verdüstern, (Ggstz. exhilarare), a) dem äußern Aussehen nach, inversum annum (v. Wassermann), Hor.: pluvio frigore caelum (v. Auster), Verg.: caelum laevo lumine (v. Sirius), Verg.: colores sulphure, Plin.: vites caloribus contristantur, bekommen ein schlechtes Aussehen, Col. – b) moralisch = trübe, düster, traurig stimmen, v. lebl. Subjj., contristat haec sententia Balbum Cornelium, Cael. in Cic. ep.: sequetur pars, quae solet non immerito contristare et in sollicitudinem adducere, Sen. – Passiv contristari medial = sich betrüben, trübe (düster) gestimmt werden, v. Menschen, numquam c., Sen. rhet.: c. ob scelera, Sen. – von Tieren, apes saepius iniuriā contristatae, Col.
См. также в других словарях:
Immerĭto — (lat.), unverdient, ungerecht … Pierer's Universal-Lexikon
Immerĭto — (lat.), unverdienterweise … Meyers Großes Konversations-Lexikon
immerito — 1im·mè·ri·to agg. OB immeritevole, indegno | immeritato {{line}} {{/line}} DATA: ca. 1243. ETIMO: dal lat. immĕrĭtu(m), v. anche 2merito. 2im·mè·ri·to avv. OB a caso, senza ragione {{line}} {{/line}} DATA: av. 1375. ETIMO: dal lat. immĕrĭto, v.… … Dizionario italiano
immerito — avv. senza ragione, a caso, casualmente CONTR. volutamente, a ragion veduta … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
Christian Siegmund Georgi — (* 20. Juli 1702 in Luckau; † 6. September 1771 in Wittenberg) war ein deutscher evangelischer Theologe. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werkauswahl 3 Literatur … Deutsch Wikipedia
Christian Sigismund Georgi — Christian Siegmund Georgi (* 20. Juli 1702 in Luckau; † 6. September 1771 in Wittenberg) war ein deutscher evangelischer Theologe. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Familie 3 Werkauswahl 4 Literatur … Deutsch Wikipedia
ANGLIA — Insulae Britanniae pars, olim Albion, seu Albania, ab albis rupibus (ur quidam volunt) quae primum illuc navigantibus apparent, sic dicta. Hodie in duaspartes dividitur, Angliam proprie sic dictam, veteribus Lhoegriam, et Cambriam, seu Walliam.… … Hofmann J. Lexicon universale
Gabriel Harvey — (c. 1545 ndash; 1630) was an English writer. Harvey was a notable scholar, though his reputation suffered from his quarrel with Thomas Nashe. Henry Morley, writing in the Fortnightly Review (March 1869), brought evidence from Harvey s Latin… … Wikipedia
Parnassus plays — The three Parnassus plays were produced at St. John s, Cambridge, as part of the college s Christmas entertainments at the latter end of the 16th century. Authorship of the plays is uncertain, nor is it known if they were all the work of the same … Wikipedia
Christianity and slavery — Christianity does not have a clear position regarding slavery, in favour or against. As a religion, it neither promotes slavery nor condemns it. In the early years of Christianity, slavery was a normal feature of the economy and society in the… … Wikipedia
Adam Tanner (mathematician) — Adam Tanner (in Latin, Tannerus) (April 14, 1572 ndash; May 25, 1632) was an Austrian Jesuit professor of mathematics and philosophy.He was born in Innsbruck, Austria. In 1589 he joined the Society of Jesus and became a teacher. By 1603 he was… … Wikipedia