-
1 imbutus
imbūtus, a, um, Part., from imbuo. -
2 imbuo
imbŭo ( inb-), ŭi, ūtum, 3, v. a. [in- and root biv-; cf. bibo, and Gr. pinô], to wet, moisten, dip, tinge, touch, etc. (class.; cf.: inficio, infusco).I.Lit.:II.liquoribus lanam,
Col. 9, 14, 15: tapetes, quos concha purpura imbuens venenavit, Cn. Matius ap. Gell. 20, 9, 3:cados amurca,
Plin. 15, 8, 8, § 33:guttura lacte,
Ov. Ib. 131:imbuti sanguine gladii legionum vel madefacti potius,
wet, or rather dripping with blood, Cic. Phil. 14, 3, 6:sanguis novus imbuit arma,
Verg. A. 7, 554:sanguine manus,
Vell. 2, 20, 1:vestis imbuta sanguine,
Ov. M. 9, 153:munus tabo imbutum,
Hor. Epod. 5, 65:tela imbuta veneno,
Ov. Tr. 4, 1, 77:oscula, quae Venus Quinta parte sui nectaris imbuit,
Hor. C. 1, 13, 16:odore imbuta Testa,
id. Ep. 1, 2, 69.—With Gr. acc.:alium quae sunt inbuta colorem,
Lucr. 2, 734 Munro.—Trop.A.In gen., to fill, tinge, stain, taint, infect, imbue, imbrue with any thing (esp. freq. in part. perf.): morte manus, Att. ap. Non. 521, 8; cf.:(β).gladium scelere,
Cic. Phil. 5, 7, 20:talibus promissis aures militum,
Curt. 4, 10, 17:militum sanguine manus,
id. 3, 8, 5.—In part. perf.:B.aliqua humanitate imbuti,
Varr. R. R. 1, 17, 4; cf.:religione imbuti,
Cic. Div. 1, 42, 93:imbutus admiratione,
Liv. 21, 39, 7:legiones favore Othonis,
Tac. H. 2, 85:miles longo Caesarum sacramento,
id. ib. 1, 5:imbuti et infecti Romanis delenimentis,
Liv. 40, 11, 3:imbutus alicujus consiliis,
id. 42, 26, 8:hac ille crudelitate imbutus,
Cic. Phil. 3, 3, 4:superstitione,
id. Fin. 1, 18, 60:sociale bellum macula sceleris imbutum,
id. Font. 14, 31:colonorum caede imbutis armis,
Liv. 4, 31, 7:imbutae caede manus,
Ov. A. A. 2, 714:imbutae praeda manus,
Tac. A. 1, 36.—In partic.1.To inspire or impress early, to accustom, inure, initiate, instruct, imbue:2.his ego de artibus gratiam facio, ne colas, ne inbuas eis tuom ingenium,
Plaut. Trin. 2, 2, 17:quibus ille studiis ab ineunte aetate se imbuerat,
Cic. Deiot. 10, 28; cf.:animum tenerum opinionibus,
id. Att. 14, 13, B, 4:variis erroribus,
id. Tusc. 3, 1, 2:adulescentuli castrensibus stipendiis imbuebantur,
Plin. Ep. 8, 14, 5:liberaliter educatos servilibus vitiis imbuisse,
Liv. 26, 2, 11:nemo est tam immanis, cujus mentem non imbuerit deorum opinio,
Cic. Tusc. 1, 13, 30; cf.:ea pietate omnium pectora imbuerat, ut, etc.,
Liv. 1, 21, 1:inter novitatem successoris, quae noscendis prius quam agendis rebus inbuenda sit,
id. 41, 15, 8:imbuendis sociis ad officia legum,
Tac. A. 12, 32:nec quicquam prius imbuuntur quam contemnere deos,
id. H. 5, 5:qui honestis sermonibus aures imperatoris imbuant,
id. ib. 4, 7; id. Or. 29; 31:optume cum domito juvencus imbuitur,
is trained to labor, Plin. 8, 45, 70, § 180.—To do any thing for the first time, explore, essay, set the example ( poet.):3.illa rudem cursu prima imbuit Amphitriten,
was the first to navigate, Cat. 64, 11:terras vomere,
to plough first, Ov. Tr. 3, 11, 52; Val. Fl. 1, 69:phialam nectare,
to fill first, Mart. 8, 51, 17: bellum sanguine, to initiate, i. e. to begin, Verg. A. 7, 542; cf. ib. 554:juvenem primo Hymenaeo (conjux),
Sil. 3, 65:imbuis exemplum primae tu, Romule, palmae,
begin, set the example, Prop. 4 (5), 10, 5:opus,
Ov. A. A. 1, 654.—Esp. in part. perf., somewhat instructed, imbued, initiated, trained:nos ita a majoribus instituti atque imbuti sumus, ut. etc.,
Cic. Phil. 10, 10, 20; cf.:et doctrina liberaliter institutus et aliquo jam imbutus usu,
id. de Or. 2, 39, 162:parentum praeceptis imbuti,
id. Off. 1, 32, 118: imbutus rudimentis militiae, Vell. 2, 129, 2; cf.:imbutum jam a juventa certaminibus plebeiis,
Liv. 5, 2, 13:cognitiones verborum, quibus imbuti sumus,
Cic. Fin. 2, 5, 16:dialecticis imbutus,
id. Tusc. 1, 7, 14; cf.:litteris saltem leviter imbutus,
Quint. 1, 2, 16:quasi non perfectum litteris sed imbutum,
Suet. Gramm. 4:(verna) Litterulis Graecis imbutus,
Hor. Ep. 2, 2, 7:ad quam (legem) non docti, sed facti, non instituti, sed imbuti sumus,
Cic. Mil. 4, 10;so opp. instructus: elementis studiorum etsi non instructus, at certe imbutus,
Tac. Or. 19.— Poet.:aurea pavonum ridenti imbuta lepore saecla,
endued, Lucr. 2, 502 Munro (dub.; v. Lachm. Lucr. 2, p. 102). -
3 inbuo
imbŭo ( inb-), ŭi, ūtum, 3, v. a. [in- and root biv-; cf. bibo, and Gr. pinô], to wet, moisten, dip, tinge, touch, etc. (class.; cf.: inficio, infusco).I.Lit.:II.liquoribus lanam,
Col. 9, 14, 15: tapetes, quos concha purpura imbuens venenavit, Cn. Matius ap. Gell. 20, 9, 3:cados amurca,
Plin. 15, 8, 8, § 33:guttura lacte,
Ov. Ib. 131:imbuti sanguine gladii legionum vel madefacti potius,
wet, or rather dripping with blood, Cic. Phil. 14, 3, 6:sanguis novus imbuit arma,
Verg. A. 7, 554:sanguine manus,
Vell. 2, 20, 1:vestis imbuta sanguine,
Ov. M. 9, 153:munus tabo imbutum,
Hor. Epod. 5, 65:tela imbuta veneno,
Ov. Tr. 4, 1, 77:oscula, quae Venus Quinta parte sui nectaris imbuit,
Hor. C. 1, 13, 16:odore imbuta Testa,
id. Ep. 1, 2, 69.—With Gr. acc.:alium quae sunt inbuta colorem,
Lucr. 2, 734 Munro.—Trop.A.In gen., to fill, tinge, stain, taint, infect, imbue, imbrue with any thing (esp. freq. in part. perf.): morte manus, Att. ap. Non. 521, 8; cf.:(β).gladium scelere,
Cic. Phil. 5, 7, 20:talibus promissis aures militum,
Curt. 4, 10, 17:militum sanguine manus,
id. 3, 8, 5.—In part. perf.:B.aliqua humanitate imbuti,
Varr. R. R. 1, 17, 4; cf.:religione imbuti,
Cic. Div. 1, 42, 93:imbutus admiratione,
Liv. 21, 39, 7:legiones favore Othonis,
Tac. H. 2, 85:miles longo Caesarum sacramento,
id. ib. 1, 5:imbuti et infecti Romanis delenimentis,
Liv. 40, 11, 3:imbutus alicujus consiliis,
id. 42, 26, 8:hac ille crudelitate imbutus,
Cic. Phil. 3, 3, 4:superstitione,
id. Fin. 1, 18, 60:sociale bellum macula sceleris imbutum,
id. Font. 14, 31:colonorum caede imbutis armis,
Liv. 4, 31, 7:imbutae caede manus,
Ov. A. A. 2, 714:imbutae praeda manus,
Tac. A. 1, 36.—In partic.1.To inspire or impress early, to accustom, inure, initiate, instruct, imbue:2.his ego de artibus gratiam facio, ne colas, ne inbuas eis tuom ingenium,
Plaut. Trin. 2, 2, 17:quibus ille studiis ab ineunte aetate se imbuerat,
Cic. Deiot. 10, 28; cf.:animum tenerum opinionibus,
id. Att. 14, 13, B, 4:variis erroribus,
id. Tusc. 3, 1, 2:adulescentuli castrensibus stipendiis imbuebantur,
Plin. Ep. 8, 14, 5:liberaliter educatos servilibus vitiis imbuisse,
Liv. 26, 2, 11:nemo est tam immanis, cujus mentem non imbuerit deorum opinio,
Cic. Tusc. 1, 13, 30; cf.:ea pietate omnium pectora imbuerat, ut, etc.,
Liv. 1, 21, 1:inter novitatem successoris, quae noscendis prius quam agendis rebus inbuenda sit,
id. 41, 15, 8:imbuendis sociis ad officia legum,
Tac. A. 12, 32:nec quicquam prius imbuuntur quam contemnere deos,
id. H. 5, 5:qui honestis sermonibus aures imperatoris imbuant,
id. ib. 4, 7; id. Or. 29; 31:optume cum domito juvencus imbuitur,
is trained to labor, Plin. 8, 45, 70, § 180.—To do any thing for the first time, explore, essay, set the example ( poet.):3.illa rudem cursu prima imbuit Amphitriten,
was the first to navigate, Cat. 64, 11:terras vomere,
to plough first, Ov. Tr. 3, 11, 52; Val. Fl. 1, 69:phialam nectare,
to fill first, Mart. 8, 51, 17: bellum sanguine, to initiate, i. e. to begin, Verg. A. 7, 542; cf. ib. 554:juvenem primo Hymenaeo (conjux),
Sil. 3, 65:imbuis exemplum primae tu, Romule, palmae,
begin, set the example, Prop. 4 (5), 10, 5:opus,
Ov. A. A. 1, 654.—Esp. in part. perf., somewhat instructed, imbued, initiated, trained:nos ita a majoribus instituti atque imbuti sumus, ut. etc.,
Cic. Phil. 10, 10, 20; cf.:et doctrina liberaliter institutus et aliquo jam imbutus usu,
id. de Or. 2, 39, 162:parentum praeceptis imbuti,
id. Off. 1, 32, 118: imbutus rudimentis militiae, Vell. 2, 129, 2; cf.:imbutum jam a juventa certaminibus plebeiis,
Liv. 5, 2, 13:cognitiones verborum, quibus imbuti sumus,
Cic. Fin. 2, 5, 16:dialecticis imbutus,
id. Tusc. 1, 7, 14; cf.:litteris saltem leviter imbutus,
Quint. 1, 2, 16:quasi non perfectum litteris sed imbutum,
Suet. Gramm. 4:(verna) Litterulis Graecis imbutus,
Hor. Ep. 2, 2, 7:ad quam (legem) non docti, sed facti, non instituti, sed imbuti sumus,
Cic. Mil. 4, 10;so opp. instructus: elementis studiorum etsi non instructus, at certe imbutus,
Tac. Or. 19.— Poet.:aurea pavonum ridenti imbuta lepore saecla,
endued, Lucr. 2, 502 Munro (dub.; v. Lachm. Lucr. 2, p. 102). -
4 imbuō (inb-)
imbuō (inb-) uī, ūtus, ere [see PO-], to wet, moisten, soak, steep, saturate: palmulas in aequore, Ct.: imbuti sanguine gladii: sanguis imbuit arma, V.: imbuta sanguine vestis, O.: munus tabo imbutum, H.: oscula, quae Venus Quintā parte sui nectaris imbuit, H.: aram imbuet agnus, V.— Fig., to fill, steep, stain, taint, infect, imbue, imbrue: gladium scelere.—P. perf. with abl, tainted, touched, affected, tinged: nullo scelere imbutus: religione: Romanis delenimentis, L.: hac ille crudelitate.—To instruct superficially, color, tinge, inure, initiate, imbue: studiis se: dialecticis ne imbutus quidem: servilibus vitiis, L.: nos ita a maioribus imbuti sumus, ut, etc.: parentum praeceptis imbuti: (verna) Litterulis Graecis imbutus, H.: socios ad officia, Ta.: Imbuis exemplum palmae, i. e. you are the first to win, Pr.: opus tuum, begin, O.: Illa (navis) rudem cursu prima imbuit Amphitriten, i. e. first traversed the sea, Ct. -
5 in-cūnābula
in-cūnābula ōrum, n a cradle: puerorum: Bacchi, O.: ab incunabulis imbutus odio, i. e. from childhood, L.—A birthplace: nostra, Enn. ap. C.: deorum: Iovis, O.—Fig., the elements, beginnings: oratoris: doctrinae. -
6 litterula (līter-)
litterula (līter-) ae, f dim. [littera], a little letter: epistula vacillantibus litterulis.— Plur, a short letter, note: hoc litterularum exaravi.— Literary learning, liberal studies: meae, my bit of authorship: Litterulis Graecis imbutus, H. -
7 imbuo
imbuere, imbui, imbutus Vwet, soak, dip; give initial instruction (in) -
8 adspergo
1.a-spergo ( adsp-, Ritschl, Jan; asp-, others; in MSS. sometimes aspar-go, v. Cort. ad Luc. 1, 384, and Wagner ad Verg. G. 3, 419, and infra examples from Lucr. and Hor.; cf. 2. aspergo), ersi, ersum, 3, v. a. [spargo].I.Aliquid (alicui rei), to scatter, strew something on something; or of liquids, to sprinkle, spatter over (syn.: adfundo, inicio; never in Ovid, but he often uses the simple spargo).A.Lit.:B.aequor Ionium glaucis aspargit virus ab undis,
Lucr. 1, 719 Lachm.:Ah! adspersisti aquam, Jam rediit animus,
you have dashed water on me, have revived me, Plaut. Truc. 2, 4, 15:Euax, adspersisti aquam,
id. Bacch. 2, 3, 13:guttam bulbo (with a play upon the names Gutta and Bulbus),
Cic. Clu. 26, 71:pigmenta in tabulā,
id. Div. 1, 13, 23:corpus ejus adustum adspergunt aliis carnibus,
Plin. 8, 38, 57, § 136:liquor adspersus oculis,
id. 12, 8, 18, § 34:Bubus glandem tum adspergi convenit,
id. 18, 26, 63, § 232:corpus floribus aspersis veneratus est,
Suet. Aug. 18:pecori virus aspergere,
to infect, poison, Verg. G. 3, 419:aspergens cinerem capiti,
Vulg. 2 Reg. 13, 15:huc tu jussos asperge sapores,
Verg. G. 4, 62:Non nihil aspersis gaudet Amor lacrimis,
Prop. 1, 12, 16:sanguinem aspergere,
Vulg. 2 Par. 29, 24:nivem,
ib. Eccli. 43, 19.—Trop.:II.cum clarissimo viro non nullam laudatione tuā labeculam aspergas,
fasten upon, Cic. Vatin. 17, 41:ne qua ex tuā summā indignitate labes illius dignitati aspersa videatur,
id. ib. 6, 15:notam alicui,
Dig. 37, 14, 17 fin. (cf.:allinere notam,
Cic. Verr. 1, 6, 17).—So of an inheritance, to bestow, bequeath something to, to set apart for:Aebutio sextulam aspergit,
Cic. Caecin. 6, 17.— Poet.:alas: lacteus extentas aspergit circulus alas,
Claud. VI. Cons. Hon. 175.—In gen., to add to, to join, = adjungere:si illius (sc. Catonis majoris) comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris,
Cic. Mur. 31 fin.:huic generi orationis aspergentur etiam sales,
id. Or. 26, 87; id. ad Q. Fr. 2, 10:hos aspersi, ut scires etc.,
id. Fam. 2, 16 fin. —Aliquem or aliquid aliquā re (cf. Ramsh. Gr. p. 362; Zumpt, Gr. § 418), to strew some person or thing with something, to splash over, besprinkle, bespatter, bedew, lit. and trop.A.Lit.:B.ah, guttulā Pectus ardens mihi adspersisti (cf. supra, aquam),
Plaut. Ep. 4, 1, 28:quas (sedes) nec nubila nimbis Aspergunt,
Lucr. 3, 20:ne aram sanguine aspergeret,
Cic. N. D. 3, 36, 88; so Vulg. 4 Reg. 9, [p. 175] 33; ib. Apoc. 19, 13:sanguine mensas,
Ov. M. 5, 40; and with de:asperget de sanguine ejus (turturis) parietem altaris,
Vulg. Lev. 5, 9:vaccam semine,
Liv. 41, 13:Vinxit et aspersas altera vitta comas,
the sprinkled hair, Prop. 5, 11, 34 (Müller, † acceptas):imbre lutoque Aspersus,
Hor. Ep. 1, 11, 12 K. and H.; Claud. B. Gild. 494:aquā,
Vulg. Num. 8, 7; ib. 2 Macc. 1, 21:hyssopo,
ib. Psa. 50, 9:cinere,
ib. Jer. 25, 34:terrā,
ib. 2 Macc. 10, 25 al.—Trop.:2.(Mons Idae) primo parvis urbibus aspersus erat,
dotted over with, Mel. 1, 18, 2:aures gemitu,
to fill, Val. Max. 3, 3, ext. 1:auditiunculā quādam aspersus, i. e. imbutus,
instructed, Gell. 13, 19, 5:aspersi corda a conscientiā malā,
Vulg. Heb. 10, 22.—Esp., to spot, stain, sully, defile, asperse:hunc tu vitae splendorem maculis aspergis istis?
Cic. Planc. 12, 30; so also absol.:leviter aspersus,
id. Fam. 6, 6, 9:istius facti non modo suspitione, sed ne infamiā quidem est aspersus,
id. Cael. 10; so Liv. 23, 30:aspergebatur etiam infamiā, quod, etc.,
Nep. Alcib. 3 fin.; so Suet. Ner. 3: aliquem linguā, Auct. ad Her. 4, 49, 62:e quibus unus amet quāvis aspargere cunctos, i. e. quibusvis dicteriis perstringere, laedere,
Hor. S. 1, 4, 87 K. and H.aspergo (Merk., Müller, Strüb.; in MSS. sometimes aspargo, Lachm., Rib., e. g. Verg. A. 3, 534, acc. to Non. p. 405, 5, and Vel. Long. p. 2234 P.; v. 1. aspergo), ĭnis, f. (in the ante-class. per. com. acc. to Prisc. p. 658 P.) [1. aspergo].I.A sprinkling, besprinkling (most freq. in the poets, never in Cic., who uses aspersio, q. v.):II.aspergo aquarum,
Ov. M. 7, 108:aquae,
Petr. 102, 15:(Peneus) Nubila conducit, summasque aspergine silvas Impluit,
Ov. M. 1, 572:sanguis virides aspergine tinxerat herbas,
id. ib. 3, 86;3, 683 al.: Aspergine et gelu pruinisque (lapides) rumpuntur,
Plin. 36, 22, 48, § 167:parietum,
the moisture, sweat, upon walls, Cato, R. R. 128; so Vitr. 5, 11, 1, and Plin. 22, 21, 30, § 63.— Trop.:omni culparum aspergine liber,
Prud. Apoth. 1005.—Meton. (abstr. for concr.), that which is sprinkled, drops:hic ubi sol radiis.... Adversa fulsit nimborum aspargine contra,
opposite to the falling rain, Lucr. 6, 525 Lachm.:Objectae salsā spumant aspargine cautes,
the spray, Verg. A. 3, 534:Flammiferā gemini fumant aspergine postes,
Ov. M. 14, 796:maduere graves aspergine pennae,
id. ib. 4, 729:arborei fetus aspergine caedis in atram Vertuntur faciem,
by means of the sprinkled blood, id. ib. 4, 125 al. -
9 aspergo
1.a-spergo ( adsp-, Ritschl, Jan; asp-, others; in MSS. sometimes aspar-go, v. Cort. ad Luc. 1, 384, and Wagner ad Verg. G. 3, 419, and infra examples from Lucr. and Hor.; cf. 2. aspergo), ersi, ersum, 3, v. a. [spargo].I.Aliquid (alicui rei), to scatter, strew something on something; or of liquids, to sprinkle, spatter over (syn.: adfundo, inicio; never in Ovid, but he often uses the simple spargo).A.Lit.:B.aequor Ionium glaucis aspargit virus ab undis,
Lucr. 1, 719 Lachm.:Ah! adspersisti aquam, Jam rediit animus,
you have dashed water on me, have revived me, Plaut. Truc. 2, 4, 15:Euax, adspersisti aquam,
id. Bacch. 2, 3, 13:guttam bulbo (with a play upon the names Gutta and Bulbus),
Cic. Clu. 26, 71:pigmenta in tabulā,
id. Div. 1, 13, 23:corpus ejus adustum adspergunt aliis carnibus,
Plin. 8, 38, 57, § 136:liquor adspersus oculis,
id. 12, 8, 18, § 34:Bubus glandem tum adspergi convenit,
id. 18, 26, 63, § 232:corpus floribus aspersis veneratus est,
Suet. Aug. 18:pecori virus aspergere,
to infect, poison, Verg. G. 3, 419:aspergens cinerem capiti,
Vulg. 2 Reg. 13, 15:huc tu jussos asperge sapores,
Verg. G. 4, 62:Non nihil aspersis gaudet Amor lacrimis,
Prop. 1, 12, 16:sanguinem aspergere,
Vulg. 2 Par. 29, 24:nivem,
ib. Eccli. 43, 19.—Trop.:II.cum clarissimo viro non nullam laudatione tuā labeculam aspergas,
fasten upon, Cic. Vatin. 17, 41:ne qua ex tuā summā indignitate labes illius dignitati aspersa videatur,
id. ib. 6, 15:notam alicui,
Dig. 37, 14, 17 fin. (cf.:allinere notam,
Cic. Verr. 1, 6, 17).—So of an inheritance, to bestow, bequeath something to, to set apart for:Aebutio sextulam aspergit,
Cic. Caecin. 6, 17.— Poet.:alas: lacteus extentas aspergit circulus alas,
Claud. VI. Cons. Hon. 175.—In gen., to add to, to join, = adjungere:si illius (sc. Catonis majoris) comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris,
Cic. Mur. 31 fin.:huic generi orationis aspergentur etiam sales,
id. Or. 26, 87; id. ad Q. Fr. 2, 10:hos aspersi, ut scires etc.,
id. Fam. 2, 16 fin. —Aliquem or aliquid aliquā re (cf. Ramsh. Gr. p. 362; Zumpt, Gr. § 418), to strew some person or thing with something, to splash over, besprinkle, bespatter, bedew, lit. and trop.A.Lit.:B.ah, guttulā Pectus ardens mihi adspersisti (cf. supra, aquam),
Plaut. Ep. 4, 1, 28:quas (sedes) nec nubila nimbis Aspergunt,
Lucr. 3, 20:ne aram sanguine aspergeret,
Cic. N. D. 3, 36, 88; so Vulg. 4 Reg. 9, [p. 175] 33; ib. Apoc. 19, 13:sanguine mensas,
Ov. M. 5, 40; and with de:asperget de sanguine ejus (turturis) parietem altaris,
Vulg. Lev. 5, 9:vaccam semine,
Liv. 41, 13:Vinxit et aspersas altera vitta comas,
the sprinkled hair, Prop. 5, 11, 34 (Müller, † acceptas):imbre lutoque Aspersus,
Hor. Ep. 1, 11, 12 K. and H.; Claud. B. Gild. 494:aquā,
Vulg. Num. 8, 7; ib. 2 Macc. 1, 21:hyssopo,
ib. Psa. 50, 9:cinere,
ib. Jer. 25, 34:terrā,
ib. 2 Macc. 10, 25 al.—Trop.:2.(Mons Idae) primo parvis urbibus aspersus erat,
dotted over with, Mel. 1, 18, 2:aures gemitu,
to fill, Val. Max. 3, 3, ext. 1:auditiunculā quādam aspersus, i. e. imbutus,
instructed, Gell. 13, 19, 5:aspersi corda a conscientiā malā,
Vulg. Heb. 10, 22.—Esp., to spot, stain, sully, defile, asperse:hunc tu vitae splendorem maculis aspergis istis?
Cic. Planc. 12, 30; so also absol.:leviter aspersus,
id. Fam. 6, 6, 9:istius facti non modo suspitione, sed ne infamiā quidem est aspersus,
id. Cael. 10; so Liv. 23, 30:aspergebatur etiam infamiā, quod, etc.,
Nep. Alcib. 3 fin.; so Suet. Ner. 3: aliquem linguā, Auct. ad Her. 4, 49, 62:e quibus unus amet quāvis aspargere cunctos, i. e. quibusvis dicteriis perstringere, laedere,
Hor. S. 1, 4, 87 K. and H.aspergo (Merk., Müller, Strüb.; in MSS. sometimes aspargo, Lachm., Rib., e. g. Verg. A. 3, 534, acc. to Non. p. 405, 5, and Vel. Long. p. 2234 P.; v. 1. aspergo), ĭnis, f. (in the ante-class. per. com. acc. to Prisc. p. 658 P.) [1. aspergo].I.A sprinkling, besprinkling (most freq. in the poets, never in Cic., who uses aspersio, q. v.):II.aspergo aquarum,
Ov. M. 7, 108:aquae,
Petr. 102, 15:(Peneus) Nubila conducit, summasque aspergine silvas Impluit,
Ov. M. 1, 572:sanguis virides aspergine tinxerat herbas,
id. ib. 3, 86;3, 683 al.: Aspergine et gelu pruinisque (lapides) rumpuntur,
Plin. 36, 22, 48, § 167:parietum,
the moisture, sweat, upon walls, Cato, R. R. 128; so Vitr. 5, 11, 1, and Plin. 22, 21, 30, § 63.— Trop.:omni culparum aspergine liber,
Prud. Apoth. 1005.—Meton. (abstr. for concr.), that which is sprinkled, drops:hic ubi sol radiis.... Adversa fulsit nimborum aspargine contra,
opposite to the falling rain, Lucr. 6, 525 Lachm.:Objectae salsā spumant aspargine cautes,
the spray, Verg. A. 3, 534:Flammiferā gemini fumant aspergine postes,
Ov. M. 14, 796:maduere graves aspergine pennae,
id. ib. 4, 729:arborei fetus aspergine caedis in atram Vertuntur faciem,
by means of the sprinkled blood, id. ib. 4, 125 al. -
10 facilis
făcĭlis, e, adj. (archaic forms nom. sing. facil, Plaut. Trin. 3, 2, 53; adv. facul, like difficul, simul; v. under adv. 2, and cf. Paul. ex Fest. p. 87 Müll.), [facio, properly, that may be done or made; hence, pregn.], easy to do, easy, without difficulty.I.In gen.A. (α).Absol.:(β).nulla est tam facilis res, quin difficilis siet, quam invitus facias,
Ter. Heaut. 4, 6, 1; cf.:facilis et plana via (opp. difficilis),
Plaut. Trin. 3, 2, 20:quae facilia ex difficillimis animi magnitudo redegerat,
Caes. B. G. 2, 27 fin.; cf.also: mihi in causa facili atque explicata perdifficilis et lubrica defensionis ratio proponitur,
Cic. Planc. 2, 5:justa res et facilis,
Plaut. Am. prol. 33:facilis et prompta defensio,
Cic. de Or. 1, 56, 237; cf.:facilis et expedita distinctio,
id. Fin. 1, 10, 33:facilia, proclivia, jucunda,
id. Part. Or. 27, 95; cf.:proclivi cursu et facili delabi,
id. Rep. 1, 28:ascensus,
Caes. B. G. 1, 21:aditus,
id. ib. 3, 25 fin.;descensus Averno,
Verg. A. 6, 126; Cic. de Imp. Pomp. 14, 41; cf.:celerem et facilem exitum habere,
Caes. B. C. 3, 22 fin.:lutum,
easy to work, Tib. 1, 1, 40:fagus,
Plin. 16, 43, 84, § 229:humus,
easy to cultivate, mellow, Curt. 4, 6, 5:arcus,
Val. Fl. 1, 109:jugum,
easy to climb, Prop. 4 (5), 10, 4:somnus,
easy to obtain, Hor. C. 2, 11, 8; 3, 21, 4:irae,
easily excited, Luc. 1, 173:saevitia,
easily overcome, Hor. C. 2, 12, 26 et saep.:aurae,
gentle, Ov. H. 16, 123:jactura,
easily borne, Verg. A. 2, 646:cera,
easily shaped, Ov. M. 15, 169:victus,
copious, Verg. G. 2, 460.— Comp.:iter multo facilius atque expeditius,
Caes. B. G. 1, 6, 2:cui censemus cursum ad deos faciliorem fuisse quam Scipioni?
Cic. Lael. 4, 14:faciliore et commodiore judicio,
id. Caecin. 3, 8.— Sup.:quod est facillimum, facis,
Plaut. Trin. 3, 2, 4; cf. Cic. Rep. 2, 3:concordia,
id. ib. 1, 32:hujus summae virtutis facillima est via,
Quint. 8, 3, 71:in quibus (ceris) facillima est ratio delendi,
id. 10, 3, 31 et saep.—With ad and the gerund:(γ).nulla materies tam facilis ad exardescendum est,
Cic. de Or. 2, 45, 190:ad subigendum,
id. Rep. 2, 41:ad credendum,
id. Tusc. 1, 32, 78:palmae ad scandendum,
Plin. 13, 4, 7, § 29.— Comp.:faciliora ad intelligendum,
Quint. 2, 3, 8.— Sup.:haec ad judicandum sunt facillima,
Cic. Off. 3, 6, 30; id. Fin. 2, 20.—With ad and subst.:(δ).faciles ad receptum angustiae,
Liv. 32, 12, 3:mens ad pejora,
Quint. 1, 2, 4:credulitas feminarum ad gaudia,
Tac. A. 14, 4.— Comp.:mediocritas praeceptoris ad intellectum atque imitationem facilior,
Quint. 2, 3, 1.—With supine:(ε).facile inventust,
Plaut. Trin. 3, 2, 53:res factu facilis,
Ter. Heaut. 4, 3, 26:cuivis facile scitu est,
id. Hec. 3, 1, 15:facilis victu gens,
abounding in resources, Verg. A. 1, 445 Wagn.:(Cyclops) nec visu facilis nec dictu affabilis ulli,
id. ib. 3, 621; cf.:sapiens facilis victu fuit,
Sen. Ep. 90, 11.— Comp.:nihil est dictu facilius,
Ter. Ph. 2, 1, 70.— Sup.:factu facillimum,
Sall. C. 14, 1.—With inf.:(ζ).materia facilis est, in te et in tuos dicta dicere,
Cic. Phil. 2, 17, 42:facilis vincere ac vinci vultu eodem,
Liv. 7, 33, 2:facilis corrumpi,
Tac. H. 4, 39:Roma capi facilis,
Luc. 2, 656.—So esp. freq. in the neuter, facile est, with a subject-clause:id esse verum, cuivis facile est noscere,
Ter. Ad. 5, 4, 8:quod illis prohibere erat facile,
Caes. B. C. 1, 50, 2:neque erat facile nostris, uno tempore propugnare et munire,
id. ib. 3, 45, 4; Quint. 6, 4, 20:nec origines persequi facile est,
Plin. 3, 5, 6, § 46:quīs facile est aedem conducere,
Juv. 3, 31; 4, 103.— Comp.:plerumque facilius est plus facere quam idem,
Quint. 10, 2, 10; 12, 6, 7.— Sup.:stulta reprehendere facillimum est,
Quint. 6, 3, 71; 11, 1, 81.—With ut:(η).facilius est, ut esse aliquis successor tuus possit, quam ut velit,
Plin. Pan. 44, 3; 87, 5; cf. with quod: facile est quod habeant conservam in villa, Varr. R. R. 2, 10, 6.—With dat.:(θ). b.terra facilis pecori,
i.e. suitable, proper, Verg. G. 2, 223; cf.:campus operi,
Liv. 33, 17, 8:facilis divisui (Macedonia),
id. 45, 30, 2:neque Thraces commercio faciles erant,
Liv. 40, 58, 1:homines bello faciles,
Tac. Agr. 21:juvenis inanibus,
easily susceptible, open to, id. A. 2, 27; cf.:facilis capessendis inimicitiis,
id. ib. 5, 11. —Adverbially, in facili, ex (e) facili, and rarely, de facili, easily:B.cum exitus haud in facili essent,
not easy, Liv. 3, 8, 9 Drak.:in facili,
Sen. Clem. 1, 7: Plin. 18, 28, 68, § 274; Dig. 26, 3, 8:ita adducendum, ut ex facili subsequatur,
easily, Cels. 7, 9 med.:ex facili tolerantibus,
Tac. Agr. 15 init.: ex facili, Cel. 6, 1, 1; Plin. 37, 4, 15, § 60;for which: e facili,
Ov. A. A. 1, 356: de facili ab iis superabuntur, Firm. Math. 5, 6.—Transf.a.Of persons that do any thing with facility, ready, quick. — Constr. with ad, in, and simple abl.:b.facilis et expeditus ad dicendum,
Cic. Brut. 48, 180:sermone Graeco promptus et facilis,
Suet. Tib. 71; cf.:promptus et facillis ad extemporalitatem usque,
id. Tit. 3:faciles in excogitando et ad discendum prompti,
Quint. 1, 1, 1:exiguo faciles,
content, Sil. 1, 615.—Of things, easily moving:II.oculi,
Verg. A. 8, 310:manus,
Ov. F. 3, 536:cervix,
Mart. Spect. 23:canes, i. e. agiles,
Nemes. Cyneg. 50.In partic.A.Of character, easy, good-natured, compliant, willing, yielding, courteous, affable:B.facilis benevolusque,
Ter. Hec. 5, 1, 35:comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur,
Cic. Balb. 16, 36:facilis et liberalis pater,
id. N. D. 3, 29, 73:lenis et facilis,
id. Fam. 5, 2, 9:facilis et clemens,
Suet. Aug. 67:facilem populum habere,
Cic. Fam. 7, 1, 4:facilem stillare in aurem,
Juv. 3, 122:di,
id. 10, 8. —With in and abl.:facilem se in rebus cognoscendis praebere,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 11, § 32; cf.:facilis in causis recipiendis,
id. Brut. 57, 207:faciles in suum cuique tribuendo,
id. ib. 21, 85:faciles ad concedendum,
id. Div. 2, 52, 107.—With in and acc.:sic habeas faciles in tua vota deos,
Ov. H. 16, 282.—With inf.:faciles aurem praebere,
Prop. 2, 21, 15 (3, 14, 5 M.):O faciles dare summa deos,
Luc. 1, 505.—With gen.:facilis impetrandae veniae,
Liv. 26, 15, 1:alloquii facilis (al. alloquiis),
Val. Fl. 5, 407.— Absol.:comi facilique naturā,
Suet. Gramm. 7:facili ac prodigo animo,
id. Vit. 7.— Comp.:facilior aut indulgentior,
Suet. Vesp. 21; Quint. 7, 1, 27; Flor. 4, 11, 2.— Sup.:quid dicam de moribus facillimis,
Cic. Lael. 3, 11.—Of fortune, favorable, prosperous:1.res et fortunae tuae... quotidie faciliores mihi et meliores videntur,
Cic. Fam. 6, 5, 1; Liv. 23, 11, 2.— Adv. in four forms: facile, facul, faculter, and faciliter.făcĭlĕ (the class. form).(α).easily, without trouble or difficulty:(β).facile cum valemus recta consilia aegrotis damus,
Ter. And. 2, 1, 9:quis haec non vel facile vel certe aliquo modo posset ediscere?
Cic. de Or. 2, 57, 232:vitia in contraria convertuntur,
id. Rep. 1, 45.— Comp.:cave putes, aut mare ullum aut flammam esse tantam, quam non facilius sit sedare quam, etc.,
Cic. Rep. 1, 42 fin.:quo facilius otio perfruantur,
id. ib. 1, 5: id hoc facilius eis persuasit, quod, etc., Caes, B. G. 1, 2, 3.— Sup.:ut optimi cujusque animus in morte facillime evolet tamquam e custodia,
Cic. Lael. 4, 14:facillime fingi,
id. Cael. 9, 22:facillime decidit,
id. Rep. 2, 23:mederi inopiae frumentariae,
Caes. B. G. 5, 24, 6 et saep.—To add intensity to an expression which already signifies a high degree, certainly, unquestionably, without contradiction, beyond dispute, by far, far (often in Cic.;(γ).elsewh. rare): virum unum totius Graeciae facile doctissimum,
Cic. Rab. Post. 9, 23:facile deterrimus,
id. Tusc. 1, 33, 81:genere et nobilitate et pecunia facile primus,
id. Rosc. Am. 6, 15; cf.:virtute, existimatione, nobilitate facile princeps,
id. Clu. 5, 11:facile princeps,
id. Div. 2, 42, 87; id. Fam. 6, 10, 2; id. Univ. 1; Flor. 3, 14, 1:facile praecipuus,
Quint. 10, 1, 68:facile hic plus mali est, quam illic boni,
Ter. And. 4, 3, 5: Pe. Sed tu novistin' fidicinam? Fi. Tam facile quam me, as well as I do myself, Plaut. Ep. 3, 4, 68.—With verbs that denote superiority (vincere, superare, etc.):post illum (Herodotum) Thucydides omnes dicendi artificio, mea sententia, facile vicit,
Cic. de Or. 2, 13, 56; cf. id. Off. 2, 19, 59; id. Rep. 1, 23; cf.also: stellarum globi terrae magnitudinem facile vincebant,
id. ib. 6, 16 fin.; id. de Or. 1, 33, 150:Sisenna omnes adhuc nostros scriptores facile superavit,
id. Leg. 1, 2, 7; cf. id. de Or. 3, 11, 43:facile palmam habes!
Plaut. Trin. 3, 2, 80.— In naming a large amount, quite, fully:huic hereditas facile ad HS. tricies venit testamento propinqui sui,
Cic. Verr. 2, 2, 14, § 35.—With a negative, non facile or haud facile, to add intensity, not easily, i.e. hardly:b.mira accuratio, ut non facile in ullo diligentiorem majoremque cognoverim,
Cic. Brut. 67, 238:sed haud facile dixerim, cur, etc.,
id. Rep. 1, 3 fin.; cf.:de iis haud facile compertum narraverim,
Sall. J. 17, 2:animus imbutus malis artibus haud facile libidinibus carebat,
id. C. 13, 5. —Readily, willingly, without hesitation:c.facile omnes perferre ac pati,
Ter. And. 1, 1, 35; cf.:te de aeternitate dicentem aberrare a proposito facile patiebar,
Cic. Tusc. 1, 33, 81:disertus homo et facile laborans,
id. Off. 2, 19, 66:ego unguibus facile illi in oculos involem,
Ter. Eun. 4, 3, 6.— Comp.:locum habeo nullum, ubi facilius esse possim quam Asturae,
Cic. Att. 13, 26, 2.—(Acc. to facilis, II. B.) Pleasantly, agreeably, well:2.propter eas (nugas) vivo facilius,
Plaut. Curc. 5, 2, 6:cum animo cogites, Quam vos facillime agitis, quam estis maxume Potentes, dites, fortunati, nobiles,
Ter. Ad. 3, 4, 56:facillime agitare,
Suet. Vit. Ter. 1:ubi Crassus animadvertit, suas copias propter exiguitatem non facile diduci,
not safely, Caes. B. G. 3, 23, 7.—făcul (anteclass.), easily: nobilitate facul propellere iniquos, Lucil. ap. Non. 111, 19; Pac. ib. 21:3.haud facul, ut ait Pacuvius, femina una invenietur bona,
Afran. ib. 22:advorsam ferre fortunam facul,
Att. ib. 24.—‡ făculter, acc. to the statement of Paul. ex Fest. p. 87, 1 Müll.; cf. Mart. Cap. 3, § 325. —4. -
11 incunabula
I.Lit.:B.fasciis opus est, pulvinis, cunis, incunabulis,
Plaut. Truc. 5, 13; id. Am. 5, 1, 52.—Transf.1.The cradle:2.Bacchi,
Ov. M. 3, 317.—A birthplace: in montes patrios, et ad incunabula nostra pergam, Poët. (perh. Enn.) ap. Cic. Att. 2, 15, 3 (v. Vahl. Enn. p. 81):3.Jovis,
Ov. M. 8, 99:majorum,
Just. 31, 8, 4.—Childhood:II.jam inde ab incunabulis imbutus odio tribunorum,
from the cradle, from childhood, Liv. 4, 36 fin.; so,ab primis,
Amm. 14, 6, 4; and: in primis vitae incunabulis, Firm. 1, 3.— -
12 litterula
I.A little letter, Cic. Att. 6, 9, 1:II.accepi tuam epistolam vacillantibus litterulis,
id. Fam. 16, 15, 2.—Transf.: litterulae, ārum.A.A short letter, a note:B.hoc litterularum exaravi,
Cic. Att. 12, 1, 1.—Grammatical knowledge, literary learning, liberal studies:quem propter litterularum nescio quid libenter vidi,
Cic. Att. 7, 2, 8:litterulae meae oblanguerunt,
id. Fam. 16, 10, 2; 5, 21, 2:litterulis Graecis imbutus,
Hor. Ep. 2, 27. -
13 N
N, n, had its full, pure sound only when it began a syllable; in the middle or at the end of a word it was weakened. Hence the remark of Priscian (p. 556 P.): n quoque plenior in primis sonat, et in ultimis partibus syllabarum, ut nomen, stamen; exilior in mediis, ut amnis, damnum, is not accurate, v. Corss. Ausspr. 1, p. 248 sq. Between two vowels, the single n frequently takes the place, in MSS. and inscriptions, of double n; thus: Pescenius, Porsena, conubium, conecto, conitor, coniveo. The n of con- for com- often falls away before h; as: cohaerere, coheres, cohibere, cohors; and before j; as: coicere, cojux or cojunx, cosul, etc. In very late Latin, n was frequently dropped before s in the participial ending -ans, -ens, and before st, scr, or simple s in composition. In the earlier language this occurs in the ending -iens; as: quoties, toties, vicies, for quotiens, etc.; and in a few other instances, as castresis for castrensis; formosus for the older form formonsus; and in inscriptions, meses for menses, tösor for tonsor, etc.; cf. also, quăsi for quansi (quam si). Before the guttural letters a medial n receives the sound of Greek g before gutturals, wherefore, in early times, viz., by Attius, we have also g written for n: Agchises, agceps, aggulus, aggens, agguilla, iggerunt, etc., Varr. ap. Prisc. p. 556 P. (cf. Varr. L. L. p. 264 Müll.); cf. Mar. Victor. p. 2462 and 2465 P.; hence called n adulterinum by Nigid. ap. Gell. 19, 14, 7.Assimilation commonly takes place before l, m, and r: illabor, immitto, irrumpo (v. in), yet is often neglected; before the labials, n is commonly changed into m: imberbis, imbutus; impar, impleo; and before initial m the preposition in is frequently written im, v. Prol. Verg. p. 433 Rib.The letter n is frequently inserted, particularly before s: me n sis, e n sis, ansa; Megalesia and Megalensia, frons and frus. Less freq. before other consonants: tu n do, ju n go, mi n go, pu n go, etc.; cf. also: lanterna and laterna, ligula and lingula. Sometimes n is inserted with a vowel: fru-niscor from fruor, and perh. fenestra from festra. The double forms, alioquin and alioqui, ceteroqui and ceteroquin, seem to rest on purely phonetic grounds, v. h. vv.As an abbreviation, N usually stands for natus, nefastus dies, nepos, nomine, novum, the praenomen Numerius, numero, numine.—N = natione, natus, nostri, nostro, etc., numerus, numero, etc. N. D. N. = numini domini nostri. N. L. = non liquet (v. liqueo). N. M. V. = nobilis memoriae vir. NN. BB. = nobilissimi. NP. = nefastus prior. NVM. = nummum. In poetry, n alone sometimes stands for the enclitic ne, even before a consonant:nostin quae sit?
Ter. Eun. 2, 3, 58; Verg. A. 3, 319; 12, 797 al. -
14 n
N, n, had its full, pure sound only when it began a syllable; in the middle or at the end of a word it was weakened. Hence the remark of Priscian (p. 556 P.): n quoque plenior in primis sonat, et in ultimis partibus syllabarum, ut nomen, stamen; exilior in mediis, ut amnis, damnum, is not accurate, v. Corss. Ausspr. 1, p. 248 sq. Between two vowels, the single n frequently takes the place, in MSS. and inscriptions, of double n; thus: Pescenius, Porsena, conubium, conecto, conitor, coniveo. The n of con- for com- often falls away before h; as: cohaerere, coheres, cohibere, cohors; and before j; as: coicere, cojux or cojunx, cosul, etc. In very late Latin, n was frequently dropped before s in the participial ending -ans, -ens, and before st, scr, or simple s in composition. In the earlier language this occurs in the ending -iens; as: quoties, toties, vicies, for quotiens, etc.; and in a few other instances, as castresis for castrensis; formosus for the older form formonsus; and in inscriptions, meses for menses, tösor for tonsor, etc.; cf. also, quăsi for quansi (quam si). Before the guttural letters a medial n receives the sound of Greek g before gutturals, wherefore, in early times, viz., by Attius, we have also g written for n: Agchises, agceps, aggulus, aggens, agguilla, iggerunt, etc., Varr. ap. Prisc. p. 556 P. (cf. Varr. L. L. p. 264 Müll.); cf. Mar. Victor. p. 2462 and 2465 P.; hence called n adulterinum by Nigid. ap. Gell. 19, 14, 7.Assimilation commonly takes place before l, m, and r: illabor, immitto, irrumpo (v. in), yet is often neglected; before the labials, n is commonly changed into m: imberbis, imbutus; impar, impleo; and before initial m the preposition in is frequently written im, v. Prol. Verg. p. 433 Rib.The letter n is frequently inserted, particularly before s: me n sis, e n sis, ansa; Megalesia and Megalensia, frons and frus. Less freq. before other consonants: tu n do, ju n go, mi n go, pu n go, etc.; cf. also: lanterna and laterna, ligula and lingula. Sometimes n is inserted with a vowel: fru-niscor from fruor, and perh. fenestra from festra. The double forms, alioquin and alioqui, ceteroqui and ceteroquin, seem to rest on purely phonetic grounds, v. h. vv.As an abbreviation, N usually stands for natus, nefastus dies, nepos, nomine, novum, the praenomen Numerius, numero, numine.—N = natione, natus, nostri, nostro, etc., numerus, numero, etc. N. D. N. = numini domini nostri. N. L. = non liquet (v. liqueo). N. M. V. = nobilis memoriae vir. NN. BB. = nobilissimi. NP. = nefastus prior. NVM. = nummum. In poetry, n alone sometimes stands for the enclitic ne, even before a consonant:nostin quae sit?
Ter. Eun. 2, 3, 58; Verg. A. 3, 319; 12, 797 al. -
15 rudimentum
rŭdīmentum, i, n. [1. rudis], a first attempt, trial, or essay; a beginning, commencement in any thing (not ante-Aug.; cf. tirocinium).I.Most usual as milit. t. t.:II.militare,
Liv. 21, 3; plur.:rudimentis militiae imbutus,
the elements, Vell. 2, 129, 2:dura belli,
Verg. A. 11, 157: rudimenta adulescentiae ponere, to lay down the rudiments, complete the first beginnings, pass one ' s novitiate, Liv. 31, 11 fin.; cf.:sub militiā patris tirocinii rudimenta deposuit,
Just. 9, 1, 8.—In other things:rudimentum primum puerilis regni,
Liv. 1, 3; cf. Quint. 1, 8, 15:prima rhetorices rudimenta,
the first principles, rudiments, id. 2, 5, 1; cf. Suet. Aug. 64:vidi Protogenis rudimenta cum ipsius naturae veritate certantia,
Petr. 83, 1:civilium officiorum rudimentis regem Archelaum defendit,
Suet. Tib. 8:ponere,
id. Ner. 22:prima pueritiae rudimenta deponere,
Just. 7, 5, 3 (cf. supra, I.). -
16 secta
1.secta, ae, f. [ part. perf. of seco, sc. via, v. seco, I. C. 2., and II. B. fin. ]; prop., a trodden or beaten way, a path; footsteps; hence, trop., a (prescribed) way, mode, manner, method, principles of conduct or procedure (syn.: ratio, via, etc.); most freq. in the phrase sectam (alicujus) sequi (persequi, etc.), to follow in the footsteps (of any one); hence, also, sectam (alicujus) secuti, a party, faction, sect.I.In gen.:II. A.nos, qui hanc sectam rationemque vitae, re magis quam verbis, secuti sumus,
mode of life, Cic. Cael. 17, 40; so,vitae,
Quint. 3, 8, 38; 12, 2, 6; Plin. Pan. 45, 4; cf. id. ib. 85, 7:horum nos hominum sectam atque instituta persequimur,
Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181; cf.:cujus sectam sequi, cujus imperio parere potissimum vellet,
id. Rab. Perd. 8, 22:sequi ejus auctoritatem, cujus sectam atque imperium secutus est,
id. Fam. 13, 4, 2:omnis natura habet quasi viam quandam et sectam quam sequatur,
id. N. D. 2, 22, 57:negant se pro Vitruvio sectamque ejus secutis precatum venisse,
Liv. 8, 19; cf. id. 29, 27; 35, 49; 36, 1;42, 31: juvenes hortatur, ut illam ire viam pergant et eidem incumbere sectae,
Juv. 14, 121 sq.:divitioris sectam plerumque secuntur Quamlibet et fortes,
follow, adhere to, Lucr. 5, 1114:gallae sectam meam exsecutae, mihi comites, etc.,
Cat. 63, 15 et saep.—In philosophic lang.:B.quo magis tuum, Brute, judicium probo, qui eorum philosophorum sectam secutus es,
Cic. Brut. 31, 120; cf.:inter Stoicos et Epicuri sectam secutos pugna perpetua est,
Quint. 5, 7, 35.— Plur.:ad morem certas in philosophia sectas sequendi,
Quint. 3, 1, 18:neque me cujusdam sectae velut quādam superstitione imbutus addixi,
id. 3, 1, 22:assumptā Stoicorum arrogantiā sectāque,
Tac. A. 14, 57:Demetrio Cynicam sectam professo,
id. H. 4, 40:auctoritatem Stoicae sectae praeferebat,
id. A. 16, 32; 6, 22:inter duos diversarum sectarum velut duces,
Quint. 5, 13, 59. —In jurisprudence:C.hi duo primum veluti diversas sectas fecerunt,
schools, Dig. 1, 2, 2, § 47.—In medicine, a school:D.alia est Hippocratis secta, alia Asclepiadis,
Sen. Ep. 95, 9.—In religion, a sect, Cod. Just. 1, 9, 3:E.plurimae sectae et haereses,
Lact. 4, 30, 2:Nazaraenorum,
Vulg. Act. 24, 5.—Rarely of a class or guild of men:F.sincera et innoxia pastoriae illius sectae integritas,
Flor. 3, 12, 2.—In Appul., a band of robbers, App. M. 4, pp. 150, 29, and 153, 22.2.secta, ōrum, n. [1. seco, I. B. 1.], parts of the body operated upon:secta recentia,
Plin. 31, 11, 47, § 126. -
17 superstitio
sŭperstĭtĭo, ōnis, f. [super-sto; orig a standing still over or by a thing; hence, amazement, wonder, dread, esp. of the divine or supernatural].I.Excessive fear of the goas, unreasonable religious belief, superstition (different from religio, a proper, reasonable awe of the gods; cf.:2.religio veri dei cultus est, superstitio falsi,
Lact. 4, 28, 11):horum sententiae omnium non modo superstitionem tollunt, in quā inest timor inanis deorum, sed etiam religionem, quae deorum cultu pio continetur,
Cic. N. D. 1, 42, 117:majores nostri superstitionem a religione separaverunt,
id. ib. 2, 28, 71; cf.:contaminata superstitio,
id. Clu. 68, 194:nec vero superstitione tollendā religio tollitur,
id. Div. 2, 72, 148:superstitio error insanus est,
Sen. Ep. 123, 16:superstitiones aniles,
Cic. N. D. 2, 28, 70:sagarum superstitio,
id. Div. 2, 63, 129:tristis,
Hor. S. 2, 3, 79:vana,
Sil. 5, 125:magicas superstitiones objectabat,
Tac. A. 12, 59:exitialis,
id. ib. 15, 44:quam multi, qui contemnant (somnia) eamque superstitionem imbecilli animi atque anilis putent!
Cic. Div. 2, 60, 125:barbara superstitio,
id. Fl. 28, 67; id. Div. 1, 4, 7:quā (superstitione) qui est imbutus,
id. Fin. 1, 18, 60; Quint. 3, 1, 22:victi superstitione animi,
Liv. 7, 2, 3:captus quādam superstitione animus,
id. 26, 19, 4:magna superstitio natalis amicae,
Ov. A. A. 1, 417:quod novas superstitiones introduceret,
Quint. 4, 4, 5:superstitio est timor superfluus et delirus,
Serv. Verg. A. 8, 187:superstitionem mihi excute,
Sen. Ep. 121, 4.—Transf., in gen.:* B.superstitio praeceptorum,
an excessive regard, scrupulous observance, Quint. 4, 2, 85.—Objectively, an object that inspires dread: adjuro Stygii caput implacabile fontis, Una superstitio superis quae reddita divis, Verg A. 12, 817.—II.In post-Aug. prose sometimes for religio, religious awe, sanctity; a religious rite:hujus (virtutis) quādam superstitione teneantur, hanc ament,
Sen. Ep. 95, 35:templi,
Just. 39, 3, 9:superstitiones atque cura deorum,
id. 41, 3, 6. -
18 λείβω
Grammatical information: v.Meaning: `pour (forth), make a libation' (Il.).Other forms: aor. λεῖψαι,Derivatives: A. λειβῆνος ὁ Διόνυσος H., λείβηθρον ( λίβ-) n. `dripping place' (Eup. 428), λείβδην `by drops' (EM). - B. With ablaut: λοιβή f. `sacrifice of drinks, gift' (Il.) with λοιβ-εῖον (Plu.), - ίς (Antim., inscr.), - άσιον (Epich.) `vase for spilling', - αῖος `belonging to spilling' (Ath.); λοιβᾶται σπένδει, θύει H. (cf. below). - C. With zero-grade: 1. *λιψ f., only gen. λιβός, acc. λίβα `drink-offering, drip' (A., A. R.) with λιβηρός `wet' (Hp. ap. Gal.); 2. λίψ, λιβός m. "the dripper", name of the rainbringing Southwest-, (West)wind, also as name of the heavenly region `Southwest, West' (Hdt., Arist.) with λιβικός `(south)western' (pap.). For λίψ... πέτρα, ἀφ' ἧς ὕδωρ στάζει H. cf. αἰγίλιψ. 3. From λίψ: λιβάς, - άδος f. `spring, fount etc.' (trag. etc.) with the dimin. λιβάδιον (Str., Plu.), also ' χωρίον βοτανῶδες', i. e. `wet meadow' (H., EM), λιβάζω, - άζομαι `drip' (AP, Poll.), ἀπο- λείβω metaph. `throw away, remove oneself' (com.). 4. λίβος n. = λιβάς (A. Ch. 448 [lyr.], Gal.). - On λιβρός s. v.Etymology: The regelar fullgrade thematic λείβω (with λεῖψαι) and the zero grade primary noun λίψ stand side by side in Greek (cf. νείφει: νίφ-α; quite uncertain λίβει σπένδει, ἐκχύνει H.). - To λοιβᾶται (from λοιβή, s. above) Lat. lībāre `pour out, spill' can be a direct counterpart (cf. Porzig Satzinhalte 254, 322), but it can also be a an independent iterative deverbative (so certainly dēlĭbūtus, if with ū after imbūtus); quite doubtful is λαβά σταγών H., after v. Blumenthal Hesychst. 18 f. Maced. or Messap. for λοιβά. If we remove the -b-, we can adduse other words for `pour (out)', e. g. OCS lьjǫ, lějǫ, liti, Lith. líeju, líeti, s. Bq, WP. 2, 392f., W.-Hofmann s. lībō, Vasmer Wb. s. litь, Fraenkel Wb. s. líeti; always with further connections. - The length in ὄφρᾱ λείψαντε (Ω 285 = ο 149) must not prove λλ- \< IE sl-; cf. Chantraine Gramm. hom. 1, 176. A riming form is εἴβω, s. v.Page in Frisk: 2,96-97Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > λείβω
См. также в других словарях:
imbu — imbu, ue [ ɛ̃by ] adj. • 1460; réfect. de embu de emboire (vx); d apr. lat. imbutus, de imbuere « imbiber » ♦ Qui est imprégné, pénétré (de sentiments, d idées). ⇒ plein, 1. rempli. « un Genevois imbu de tous les préjugés anglais » (Michelet).… … Encyclopédie Universelle
imboire — (in boi r ), j imbois, nous imbuvons, vous imbuvez, ils imboivent ; j imbuvais ; j imbus ; j imboirai ; j imboirais ; imbois, imbuvons, imbuvez, qu ils imboivent ; que j imboive, que nous imbuvions, que vous imbuviez, qu ils imboivent ; que j… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
être imbu — ● être imbu verbe passif (latin imbutus, imprégné) Être profondément pénétré (d un sentiment, d une opinion), être plein de : Être imbu de ses connaissances. ● être imbu (expressions) verbe passif (latin imbutus, imprégné) Être imbu de soi même,… … Encyclopédie Universelle
Haverford College — Infobox University name = Haverford College motto = Non doctior, sed meliore doctrina imbutus (Rough translation: Not more learned, but steeped in a better learning ) established = 1833 type = Private endowment = $539.6 million [cite news | last … Wikipedia
Aquin — Thomas von Aquin (* um 1225 auf Schloss Roccasecca bei Aquino in Italien; † 7. März 1274 in Fossanova; auch Thomas Aquinas oder Tommaso d Aquino) gilt als einer der einflussreichsten Philosophen und Theologen der Geschichte. Er war Dominikaner.… … Deutsch Wikipedia
Aquinas — Thomas von Aquin (* um 1225 auf Schloss Roccasecca bei Aquino in Italien; † 7. März 1274 in Fossanova; auch Thomas Aquinas oder Tommaso d Aquino) gilt als einer der einflussreichsten Philosophen und Theologen der Geschichte. Er war Dominikaner.… … Deutsch Wikipedia
Aquinat — Thomas von Aquin (* um 1225 auf Schloss Roccasecca bei Aquino in Italien; † 7. März 1274 in Fossanova; auch Thomas Aquinas oder Tommaso d Aquino) gilt als einer der einflussreichsten Philosophen und Theologen der Geschichte. Er war Dominikaner.… … Deutsch Wikipedia
Aquinate — Thomas von Aquin (* um 1225 auf Schloss Roccasecca bei Aquino in Italien; † 7. März 1274 in Fossanova; auch Thomas Aquinas oder Tommaso d Aquino) gilt als einer der einflussreichsten Philosophen und Theologen der Geschichte. Er war Dominikaner.… … Deutsch Wikipedia
Doctor angelicus — Thomas von Aquin (* um 1225 auf Schloss Roccasecca bei Aquino in Italien; † 7. März 1274 in Fossanova; auch Thomas Aquinas oder Tommaso d Aquino) gilt als einer der einflussreichsten Philosophen und Theologen der Geschichte. Er war Dominikaner.… … Deutsch Wikipedia
Thomas Aquinas — Thomas von Aquin (* um 1225 auf Schloss Roccasecca bei Aquino in Italien; † 7. März 1274 in Fossanova; auch Thomas Aquinas oder Tommaso d Aquino) gilt als einer der einflussreichsten Philosophen und Theologen der Geschichte. Er war Dominikaner.… … Deutsch Wikipedia
Thomas de Aquino — Thomas von Aquin (* um 1225 auf Schloss Roccasecca bei Aquino in Italien; † 7. März 1274 in Fossanova; auch Thomas Aquinas oder Tommaso d Aquino) gilt als einer der einflussreichsten Philosophen und Theologen der Geschichte. Er war Dominikaner.… … Deutsch Wikipedia