Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ignominy

  • 1 īgnōminia

        īgnōminia ae, f    [2 in+(g)nomen], disgrace, dishonor, ignominy: nominis Romani: nisi honos ignominia putanda est: admonebat conplurīs ignominiae, S.: ignominiā mortuum adficere: gravior omni volnere, Iu.: ignominiis adfici: senatūs, inflicted by the Senate: amissarum navium, Cs.: familiae, N.—As a legal and military term, degradation, infamy, disgrace: censoria, inflicted by a censor: homines ignominiā notati: alqm ignominiā notare, Cs.: milites cum ignominiā dimissi, L.
    * * *
    disgrace, ignominy, dishonor

    Latin-English dictionary > īgnōminia

  • 2 ignominiosus

    ignōmĭnĭōsus, a, um, adj. [ignominia], disgraceful, shameful, ignominious (not freq. till after the Aug. per.).
    I.
    Of persons:

    exsul eras, ignominiosus,

    branded with public ignominy, Quint. 7, 1, 8:

    filia,

    Dig. 48, 5, 24; cf.:

    quid eos qui huic ignominioso agmini fuere obvii, existimasse putatis,

    Liv. 2, 38, 4:

    quibusdam judiciis damnati ignominiosi fiunt, velut furti, vi bonorum raptorum, etc.,

    Gai. Inst. 4, 182.— Hence, subst.: ignōmĭnĭōsus, i, m., a person branded with ignominy, one publicly disgraced:

    nec concilium inire ignominioso fas,

    Tac. G. 6; Quint. 3, 6, 75; 77; 7, 5, 3.—In plur.:

    ignominiosis notas dempsit,

    Suet. Vit. 8.—
    II.
    Of inanim. and abstr. things:

    ignominiosissimum caput,

    Tert. Apol. 15: ignominiosa et flagitiosa dominatio, * Cic. Phil. 3, 14, 34:

    fuga,

    Liv. 3, 23, 5:

    dicta (with immunda),

    Hor. A. P. 247: missio, disgraceful dismissal (of a soldier), Dig. 49, 16, 3.— Adv.: ignōmĭnĭōsē, ignominiously, disgracefully:

    pugnare,

    Eutr. 4, 24; 26.— Comp.:

    ab hominibus magis nullis ignominiosius eos tractari, quam a vobis,

    Arn. 4, 147.— Sup.:

    ignominiosissime fugere,

    Oros. 7, 7 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > ignominiosus

  • 3 nota

        nota ae, f    [GNA-], a means of recognition, mark, sign, stamp, impression: epistulis notam apponam eam, quae mihi tecum convenit: barbarus compunctus notis Thraeciis, i. e. tattooed: Quā notam duxit (vitulus), is marked, H.: notas et nomina gentis inurunt (in vitulos), brand with, V.: notam sine volnere fecit, bruise, O.—Plur., significant marks, written characters, signs: qui sonos vocis litterarum notis terminavit, letters.— A critical mark, marginal note: notam apponere ad malum versum.— Plur, letters, alphabetic writing (sc. litterarum): Quosque legat versūs... Grandibus marmore caede notis, large letters, O.: foliisque notas et nomina mandat, V.: Inspicit acceptas hostis ab hoste notas, the letter, O.: loci, quasi argumentorum notae, memoranda.—Of wine, a brand, stamp, kind, quality: nota Falerni, H.: hae notae sunt optimae, i. e. wines of these brands. —A nod, beck, sign: Innuet; acceptas tu quoque redde notas, O.: Concussā manu dantem sibi signa videt, redditque notas, O.— Fig., a mark, sign, token: notae ac vestigia suorum flagitiorum: interspirationis enim, non defatigationis nostrae neque librariorum notae, signs (punctuation marks). — A distinguishing mark, characteristic, note: cuiusque generis dicendi: inter conloquia insigni notā deprendi, by a marked peculiarity of dialect, L.: Signatum praesente notā nomen, with the note of the present time, H.: Fabella hominum discernit notas, Ph.—Because of the mark against the name of a degraded citizen on the censor's lists, a censorial reproach, judgment of degradation (see censor): censoriae severitatis nota: censores senatum sine ullius notā legerunt, not excluding any one, L.— A mark of ignominy, badge of infamy, reproach, disgrace: domesticae turpitudinis: homo omnibus insignis notis turpitudinis: in amore tuo cogor habere notam, i. e. am degraded, Pr.: nullā tristi notā insignitus, reproachful surname, L.
    * * *
    mark, sign, letter, word, writing, spot brand, tattoo-mark

    Latin-English dictionary > nota

  • 4 pudor

        pudor ōris, m    [4 PV-], a shrinking from blame, desire of approval, shame, shamefastness, modesty, decency, propriety: patris, before a father, T.: ex hac parte pugnat pudor, illinc petulantia: ut pudorem rubor consequatur: detractandi certaminis, L.: pudore fractus: paupertatis pudor et fuga, a poor man's modesty, H.: ignominiae maritimae, L.: pudor est promissa referre, I shrink from telling, O.—Person.: Ante, Pudor, quam te violo, modesty, V.— A sense of right, conscientiousness, honor, propriety: qui (pudor) ornat aetatem: oratio digna equitis Romani pudore: omnium qui tecum sunt: adeo omnia regebat pudor, L.— Shame, a cause for shame, ignominy, disgrace: nostrum volgat clamore pudorem, O.: amicitia, quae impetrata gloriae sibi, non pudori sit, should not be a disgrace, L.: sed enim narrare pudori est, Quā, etc., O.— A blush: famosus, O.— Chastity, modesty: laesus, O.
    * * *
    decency, shame; sense of honor; modesty; bashfulness

    Latin-English dictionary > pudor

  • 5 contemptus

    I
    contempta -um, contemptior -or -us, contemptissimus -a -um ADJ
    despised, despicable, paltry, mean; contemptible, vile
    II
    contempt/scorn/despising (act/state); ignominy; disregard; object of contempt

    Latin-English dictionary > contemptus

  • 6 contemtus

    I
    contemta -um, contemtior -or -us, contemtissimus -a -um ADJ
    despised, despicable, paltry, mean; contemptible, vile
    II
    contempt/scorn/despising (act/state); ignominy; disregard; object of contempt

    Latin-English dictionary > contemtus

  • 7 famositas

    fāmōsĭtas, ātis, f. [famosus], ill fame, infamy, ignominy (post-class. and rare), Tert. Spect. 23.

    Lewis & Short latin dictionary > famositas

  • 8 ignominia

    ignōmĭnĭa, ae, f. [in - nomen; qs. a deprivation of one's good name, of one's honor as a citizen], disgrace, dishonor, ignominy, esp. as the result of civil or military punishment (class.; in sing. and plur.; cf.: infamia, dedecus, probrum, opprobrium).
    I.
    A legal and military term: censoris judicium nihil fere damnato nisi ruborem affert. Itaque, ut omnis ea judicatio versatur tantummodo in nomine, animadversio illa ignominia dicta est, Cic. Fragm. ap. Non. 24, 9 sq. (Rep. 4, 6 Mos.); Cic. Clu. 47, 130:

    tu non animadvertes in omnes, sed carpes ut velis, et paucos ex multis ad ignominiam sortiere?

    id. ib. 46, 129:

    ignominiae causa post omnes interrogatus,

    Suet. Claud. 9:

    nonnullos signiferos ignominiā notavit ac loco movit,

    Caes. B. C. 3, 74, 1; cf.:

    qui ignominiā notandos censuerunt eos, si qui militiam subterfugissent,

    Cic. Phil. 7, 9, 23:

    mille milites, quia serum auxilium post proelium venerant, prope cum ignominia dimissi,

    Liv. 3, 5, 15; cf. Suet. Caes. 69:

    sine ignominia domum reverti,

    Caes. B. C. 1, 85, 10; cf. id. B. G. 7, 17, 5; id. B. C. 3, 101, 6; Suet. Ner. 39; id. Oth. 9; id. Vesp. 8 al.: ignominiae aut poenae causa ab urbe Roma abesse, Paul. ex Fest. p. 278 Müll.:

    in omnibus, quibus damnatus unusquisque ignominia notatur,

    Gai. Inst. 4, 60:

    ne laboret ignominia,

    id. ib. 4, 182.—In plur.:

    variis ignominiis afficere,

    Suet. Aug. 24:

    animadversionum et ignominiarum genera,

    id. Tib. 19. —
    II.
    In gen.
    (α).
    Absol.: maculam atque ignominiam imponere, Lucil. ap. Non. 24, 14:

    in quibus (civitatibus) expetunt laudem optimi et decus ignominiam fugiunt ac dedecus,

    Cic. Rep. 5, 4;

    so with dedecus,

    id. Div. 2, 9, 22; id. Quint. 20, 64;

    with infamia,

    id. Tusc. 4, 20, 45:

    per summam injuriam ignominiamque,

    id. Verr. 2, 3, 97, § 226:

    injuriam sine ignominia imponere,

    id. Quint. 31, 96:

    haec insignis ignominia,

    id. Prov. Cons. 7, 16:

    ignominiā mortuum afficere,

    id. Rosc. Am. 39, 113:

    adjecta quibusdam ignominia,

    Quint. 3, 7, 20:

    ad depellendam ignominiam,

    id. 1, 2, 24:

    in urbanas tribus transferri ignominiae est,

    Plin. 18, 3, 3, § 13:

    gravior omni vulnere,

    Juv. 8, 210.—In plur.:

    ut homines castigationibus, reprehensionibus, ignominiis affici se in delicto dolerent,

    Cic. Tusc. 4, 20, 45:

    judiciis ignominiisque concisus,

    id. Phil. 12, 4, 11.—
    (β).
    With gen.:

    hac tamen una plaga conciderit, ignominia senatus,

    a disgrace inflicted by the Senate, Cic. Prov. Cons. 7, 16:

    labes ignominiaque mortis,

    id. Rab. Perd. 10, 27:

    ignominia amissarum navium,

    Caes. B. C. 1, 100 fin.:

    cum summa ignominia familiae,

    Nep. Timoth. 4, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > ignominia

  • 9 nota

    nŏta, ae, f. [nosco], a mark, sign, note (cf.: signum, insigne, indicium): nota alias significat signum; ut in pecoribus, tabulis, libris, litterae singulae aut binae, alias ignominiam, Paul. ex Fest. p. 174 Müll. (v. in the foll.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    reliquis epistulis notam apponam eam, quae mihi tecum convenit,

    Cic. Fam. 13, 6, a, 2:

    si signa et notas ostenderem locorum,

    id. de Or. 2, 41, 174; Liv. 37, 31:

    sive puer furens Impressit memorem dente labris notam,

    Hor. C. 1, 13, 11:

    caeruleae cui (angui) notae,

    Verg. A. 5, 87.—
    B.
    In partic.
    1.
    Notae litterarum, marks or characters in writing, letters:

    qui sonos vocis, qui infiniti videbantur, paucis litterarum notis terminavit,

    Cic. Tusc. 1, 25, 62:

    sortes in robore insculptae priscarum litterarum notis,

    id. Div. 2, 41, 85.—So without litterarum:

    quosque legat versus oculo properante viator, Grandibus in tituli marmore caede notis,

    Ov. Tr. 3, 3, 72:

    foliisque notas et nomina mandat,

    Verg. A. 3, 444: C nota praenominis, cum sola Gaium notat;

    item numeri cum centum significat,

    Diom. 418 P.—
    b.
    Transf., notae, a letter, epistle, writing ( poet.):

    inspicit acceptas hostis ab hoste notas,

    Ov. H. 4, 6; 20, 207; id. M. 6, 577:

    incisa notis marmora publicis,

    Hor. C. 4, 8, 13.—
    2.
    Secret characters, secret writing, cipher:

    in quibus (epistulis), si qua occultius perferenda essent, per notas scripsit,

    Suet. Caes. 56; id. Aug. 88; Cic. Mur. 11, 25; cf. Gell. 17, 9; Isid. Orig. 1, 25.—
    3.
    Short-hand characters, stenographic signs, used instead of the letters of the alphabet:

    apud veteres cum usus notarum nullus esset, propter perscribendi difficultatem... quaedam verba atque nomina ex communi sensu primis litteris notabant, et singulae litterae quid significarent, in promptu erat,

    Val. Prob. de Jur. Not. Signif. 1:

    quid verborum notas, quibus quamvis citata excipitur oratio et celeritatem linguae manus sequitur?

    Sen. Ep. 90, 25; Suet. Tit. 3:

    notis scriptae tabulae non continentur edicto, quia notas litteras non esse Pedius scripsit,

    Dig. 37, 1, 6; ib. 50, 13, 1, § 7: verba notis brevibus comprendere cuncta peritus, Raptimque punctis dicta praepetibus sequi, Prud. steph. 9, 23.—
    4.
    Memoranda, notes, brief extracts:

    idem (Aristoteles) locos, quasi argumentorum notas, tradidit,

    Cic. Or. 14, 46.—
    5.
    A note in music:

    notis musicis cantica excipere,

    Quint. 1, 12, 14. —
    6.
    A critical mark, made on the margin of a book in reading, to point out particular passages:

    notam apponere ad malum versum,

    Cic. Pis. 30, 73:

    mittam tibi libros, et imponam notas, ut ad ea ipsa protinus, quae probo et miror accedas,

    Sen. Ep. 6, 4; cf. Isid. Orig. 1, 21; Varr. R. R. 1, 59, 2.— Hence,
    b.
    Transf., a critical remark, a note, on a writing:

    ex notā Marcelli constat, etc.,

    Dig. 49, 17, 10; Cod. Th. 1, 4, 1.—
    7.
    A mark on a wine-cask, to denote the quality of the wine:

    nota Falerni,

    Hor. C. 2, 3, 8; id. S. 1, 10, 24.—Hence,
    b.
    Transf., a sort, kind, quality:

    eae notae sunt optimae,

    i. e. wines of those brands, Cic. Brut. 83, 287:

    ex hac notā corporum est aër,

    Sen. Q. N. 2, 2, 4:

    secundae notae mel,

    Col. 9, 15, 3:

    eum ex hac notā litteratorum esse,

    Petr. 83: de meliore notā, Cur. ap. Cic. Fam. 7, 29, 1:

    quaedam beneficia non sunt ex hac vulgari notā, sed majora,

    Sen. Ben. 3, 9, 1.—
    8.
    A distinguishing mark. distinctive feature:

    cujusque generis dicendi nota,

    Cic. Or. 23, 75; Phaedr. 4, 22, 22.—
    9.
    A nod, beck, sign:

    innuet: acceptas tu quoque redde notas,

    Ov. A. A. 3, 514; id. M. 11, 466. —
    10.
    A brand on the body of a bad slave:

    multos honesti ordinis, deformatos prius stigmatum notis, ad metalla condemnavit,

    Suet. Calig. 27.—Also of tattoo-marks:

    barbarus compunctus notis Thraciis,

    Cic. Off. 2, 7, 25:

    interstincti corpora... fucatis et densioribus notis,

    Amm. 31, 2, 14.—
    11.
    A mark, spot, mole on the body (syn.:

    naevus, macula): corpore traditur maculoso dispersis per pectus atque alvum genetivis notis,

    Suet. Aug. 80; Hor. C. 4, 2, 59.—
    12.
    A stamp impression on a coin:

    nummos omnis notae,

    Suet. Aug. 75; 94; id. Ner. 25.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a mark, sign, token:

    notae ac vestigia suorum flagitiorum,

    Cic. Verr. 2, 2, 47, § 115:

    quam scite per notas nos certiores facit Juppiter,

    id. Div. 2, 21, 47:

    mihi quoque impendere idem exitium, certis quibusdam notis augurabar,

    Plin. Ep. 3, 11, 3:

    nomina et notae morti destinatorum,

    Suet. Calig. 49:

    pro re publicā cicatrices ac notas virtutis accipere,

    Cic. Rab. Perd. 13, 36: interspirationis enim, non defatigationis nostrae neque librariorum notae, signs of punctuation marks, Cic. de Or. 3, 44, 173.—
    B.
    In partic.
    1.
    A characteristic quality, character:

    patefacta interiore notā animi sui,

    Suet. Tib. 54.—
    2.
    Nota censoria, or simply nota, the mark or note which the censors affixed in their lists of citizens to the name of any one whom they censured for immorality or want of patriotism:

    censoriae severitatis nota,

    Cic. Clu. 46, 129:

    patrum memoriā institutum fertur, ut censores motis e senatu adscriberent notas,

    Liv. 39, 42, 6 sq.:

    duo milia nominum in aerarios relata, tribuque omnes moti, additumque tam acri censoriae notae triste senatus consultum, ut, etc.,

    id. 24, 18, 9 Weissenb.:

    censores senatum sine ullius notā legerunt,

    not excluding any one, id. 32, 7, 3:

    censores eo anno... de senatu novem ejecerunt. Insignes notae fuerunt Maluginensis et Scipionis et, etc.,

    id. 41, 27, 1 sq.:

    notae jam destinatae exemptus est,

    Gell. 4, 20, 8; v. Dict. of Antiq. p. 664 sq.—Hence,
    b.
    Transf., a mark of ignominy or infamy, a reproach, disgrace: quem scis scire tuas omnes maculasque notasque, Lucil. ap. Non. 354, 21:

    quae nota domesticae turpitudinis non inusta vitae tuae est?

    Cic. Cat. 1, 6, 13:

    Gabinii litteras insigni quādam notā atque ignominiā novā condemnāstis,

    id. Prov. Cons. 10, 25:

    o turpem notam temporum illorum,

    id. Off. 3, 18, 74:

    homo omnibus notis turpitudinis insignis,

    id. Rab. Perd. 9, 24:

    nota ignominiaque Philippi,

    Liv. 21, 44, 7:

    sempiternas foedissimae turpitudinis notas subire,

    Cic. Pis. 18, 41:

    notā laborare,

    Dig. 3, 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > nota

  • 10 probrositas

    prŏbrōsĭtas, ātis, f. [probrosus], shamefulness, ignominy, infamy (late Lat.), Salv. Gub. D. 3, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > probrositas

  • 11 pudor

    pŭdor, ōris, m. [pudeo], shame, a sense of shame, shamefacedness, shyness; modesty, decency, good manners, propriety, etc. (the general idea, while pudicitia is the particular one).
    I.
    Lit.:

    ibi eos pudor deserit,

    Plaut. Ep. 2, 1, 1; id. Am. 2, 2, 210:

    patris,

    before a father, Ter. And. 1, 5, 27:

    pudor deūm,

    Sil. 1, 58:

    ex hac parte pugnat pudor, illinc petulantia: hinc pudicitia, illinc stuprum,

    Cic. Cat. 2, 11, 25:

    ut pudorem rubor, terrorem pallor consequatur,

    id. Tusc. 4, 8, 19:

    moderator cupiditatis pudor,

    id. Fin. 2, 34, 113:

    adulescentuli modestissimi pudor,

    id. Planc. 11, 27:

    pudore a dicendo et timiditate ingenua refugisti,

    id. de Or. 2, 3, 10; Plin. 19, 8, 43, § 152: civium, respect for one's fellow-citizens, Enn. ap. Non. 160, 6 (Trag. v. 369 Vahl.):

    famae,

    Cic. Prov. Cons. 6, 14:

    pudore fractus,

    id. Tusc. 2, 21, 48; cf.:

    quem paupertatis pudor et fuga tenet,

    shame on account of poverty, Hor. Ep. 1, 18, 24:

    stultorum incurata pudor malus ulcera celat,

    id. ib. 1, 16, 24:

    pudor ignominiae maritimae,

    Liv. 35, 27:

    adeo omnia regebat pudor,

    id. 5, 46:

    quae tibi membra pudorem Abstulerunt,

    Ov. M. 6, 616:

    defunctae pudorem tueri,

    honor, Plin. Ep. 5, 1, 6:

    pudor est promissa precesque (meas) referre,

    I am ashamed, Ov. M. 14, 18:

    sit pudor,

    be ashamed! for shame! Mart. 8, 3, 3; 8, 64, 15; 11, 50, 11:

    omnium qui tecum sunt pudor,

    sense of propriety, scrupulousness, Cic. Q. Fr. 1, 1, 6, § 18; Quint. 8, 3, 39:

    si pudor quaeritur, si probitas, si fides, Mancinus haec attulit,

    Cic. Rep. 3, 18, 28:

    pudor Curioni suadet ut, etc.,

    Flor. 4, 2, 34.—
    II.
    Transf.
    A.
    Shame, a cause for shame, ignominy, disgrace (not in Cic.):

    vulgare alicujus pudorem,

    Ov. H. 11, 79:

    turpique onerata pudore,

    id. M. 11, 180:

    amicitia, quae impetrata, gloriae sibi, non pudori sit,

    should not be a disgrace, Liv. 34, 58:

    ne tibi pudori essem,

    Liv. 40, 15:

    o notam materni pudoris,

    Just. 3, 4:

    pro pudor!

    oh shame! Petr. 81; Stat. Th. 10, 874; Mart. 10, 68, 6; so,

    o pudor,

    Val. Fl. 8, 267; Flor. 2, 6, 30.—
    B.
    A blush:

    desit famosis quae notet ora pudor,

    Ov. Am. 3, 6, 78; so, in gen., a redness of the skin, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 268; cf. pudoricolor.

    Lewis & Short latin dictionary > pudor

См. также в других словарях:

  • Ignominy — Ig no*min*y, n.; pl. {Ignominies}. [L. ignominia ignominy (i.e., a deprivation of one s good name); in not + nomen name: cf. F. ignominie. See {In } not, and {Name}.] 1. Public disgrace or dishonor; reproach; infamy. [1913 Webster] Their generals …   The Collaborative International Dictionary of English

  • ignominy — I noun abasement, abjection, abjectness, attaint, bad name, bad reputation, bad repute, badge of infamy, blot, brand, chagrin, condemnation, contempt, contemptibility, contemptibleness, culpability, culpableness, debasement, dedecoration,… …   Law dictionary

  • ignominy — (n.) 1530s, back formation from ignominious or else from M.Fr. ignominie (15c.), from L. ignominia disgrace, dishonor (see IGNOMINIOUS (Cf. ignominious)). Also sometimes shortened to ignomy …   Etymology dictionary

  • ignominy — infamy, shame, *disgrace, opprobrium, dishonor, disrepute, obloquy, odium Analogous words: humiliation, degradation, abasement (see corresponding verbs at ABASE): contempt, scorn, disdain, despite (see under DESPISE): mortification, chagrin (see… …   New Dictionary of Synonyms

  • ignominy — ► NOUN ▪ public shame or disgrace …   English terms dictionary

  • ignominy — [ig′nə min΄ē] n. pl. ignominies [Fr ignominie < L ignominia < in , no, not + nomen, NAME] 1. loss of one s reputation; shame and dishonor; infamy 2. disgraceful, shameful, or contemptible quality, behavior, or act …   English World dictionary

  • ignominy — [[t]ɪ̱gnəmɪni[/t]] N UNCOUNT: oft N of n/ ing Ignominy is shame or public disgrace. [FORMAL] ...the ignominy of being made redundant... If they were caught, she would be thrown out in disgrace, dismissed with ignominy. Syn: humiliation …   English dictionary

  • ignominy — UK [ˈɪɡnəmɪnɪ] / US [ˈɪɡnəˌmɪnɪ] noun [countable/uncountable] Word forms ignominy : singular ignominy plural ignominies formal a situation where you feel embarrassed and lose other people s respect Spurs suffered the ignominy of a three nil… …   English dictionary

  • ignominy — ig|no|mi|ny [ˈıgnəmıni] n [U] formal [Date: 1500 1600; : French; Origin: ignominie, from Latin, from ig (as in ignorare; IGNORE) + nomen name, reputation ] an event or situation that makes you feel ashamed or embarrassed, especially in public =… …   Dictionary of contemporary English

  • ignominy — noun formal 1 (C) an event or situation that makes you feel ashamed: He came last, an ignominy he could hardly bear. 2 (U) shame and public dishonour: the ignominy of defeat …   Longman dictionary of contemporary English

  • ignominy — noun /ˈɪɡnəmɪni/ Great dishonor, shame, or humiliation. Calvin: Our great plan backfired and Im<!italic and bold the one who got soaked! Oh, the shame! The ignominy!<!original in majuscules …   Wiktionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»