-
1 pudor
modesty, bashfulness. -
2 pudor
pudor ōris, m [4 PV-], a shrinking from blame, desire of approval, shame, shamefastness, modesty, decency, propriety: patris, before a father, T.: ex hac parte pugnat pudor, illinc petulantia: ut pudorem rubor consequatur: detractandi certaminis, L.: pudore fractus: paupertatis pudor et fuga, a poor man's modesty, H.: ignominiae maritimae, L.: pudor est promissa referre, I shrink from telling, O.—Person.: Ante, Pudor, quam te violo, modesty, V.— A sense of right, conscientiousness, honor, propriety: qui (pudor) ornat aetatem: oratio digna equitis Romani pudore: omnium qui tecum sunt: adeo omnia regebat pudor, L.— Shame, a cause for shame, ignominy, disgrace: nostrum volgat clamore pudorem, O.: amicitia, quae impetrata gloriae sibi, non pudori sit, should not be a disgrace, L.: sed enim narrare pudori est, Quā, etc., O.— A blush: famosus, O.— Chastity, modesty: laesus, O.* * *decency, shame; sense of honor; modesty; bashfulness -
3 modestia
modestia ae, f [modestus], moderation: hiemis, Ta.— Unassuming conduct, modesty: vitae: avaritia sine modestiā, S.: Meā pertinaciā factum, haud tuā modestiā, T.— Discretion, moderation, sobriety: militaris, L.: disciplinae, Ta.: tantā in iniuriā: ab milite modestiam desiderare, Cs.: neque modum neque modestiam victores habent, S. — Shame, shamefastness, modesty: virginalis, Pac. ap. C.— Sense of honor, honor, dignity: neque modestiae suae parcere, S.— Correctness of conduct, propriety.* * *restraint, temperateness; discipline; modesty -
4 pudīcitia
pudīcitia ae, f [pudicus], shamefastness, modesty, chastity, virtue: hinc pudicitia, illinc stuprum: nec suae nec alienae pudicitiae parcere: violare: praesidia pudoris et pudicitiae: pudicitiā amissā, L.: in propatulo habere, S.—Person., the goddess of chastity: patriciae Pudicitiae templum, L.* * *chastity; modesty; purity -
5 rubor
rubor ōris, m [RVB-], redness: candore mixtus rubor: fucati medicamenta candoris et ruboris, cosmetics: cui plurimus ignem Subiecit rubor, V.: saevus ille voltus et rubor, Ta.: oculis dabat ira ruborem, O.: Tyrios incocta rubores, i. e. purple, V.— A redness of the skin, flush, blush: pudorem rubor consequitur: Masinissae rubor suffusus, L.: notavit Ora rubor, O.—Fig., shamefastness, bashfulness, modesty: praestet ruborem suum verborum turpitudine vitandā: ruborem incutere, L.— A cause of shame, shame, disgrace: censoris iudicium damnato ruborem adfert: duas res ei rubori fuisse, unam, quod, etc., L.: Nec rubor est emisse palam, O.: nec rubor inter comites aspici, Ta.* * *redness, blush; modesty, capacty to blush; shame, disgrace, what causes blush -
6 verēcundia
verēcundia ae, f [verecundus], shamefastness, bashfulness, shyness, coyness, modesty, shame, reserve: homo pudoris ac verecundiae particeps: magnam habet vim disciplina verecundiae: in rogando: apud me, L.: turpitudinis verecundia, a shrinking from: rei p., reverence for, L.: legum, L.—A shame, disgrace, immodest act: quae verecundia est, postulare vos, etc., how shameful it is, L.: verecundiae erat pugnare, etc., L.— A sense of shame: verecundia Romanos cepit, Saguntum sub hostium potestate esse, L.* * *shame; respect; modesty -
7 modestia
mŏdestĭa, ae, f. [modestus], moderateness, moderation; esp. in one's behavior, unassuming conduct, modesty (opp. immodestia, superbia, licentia; class.).I.In gen.: eam virtutem Graeci sôphrosunên vocant:II.quam soleo equidem tum temperantiam, tum moderationem appellare, nonnumquam etiam modestiam,
Cic. Tusc. 3, 8, 16; cf.:modestia est in animo continens moderatio cupiditatum,
Auct. Her. 3, 2, 3:rectum dividitur in prudentiam, justitiam, fortitudinem, modestiam,
id. ib.:disserebat de suā modestiā,
want of confidence in himself, Tac. A. 1, 11 init. —In partic.A.Unassuming conduct, discretion, moderation, sobriety of behavior (the predom. signif. of the word):B. 1.sarta tecta tua precepta usque habui mea modestia,
Plaut. Trin. 2, 2, 36:sine modo et modestia,
id. Bacch. 4, 3, 2:temperantiae partes sunt continentia, clementia, modestia,
Cic. Inv. 2, 54, 164; cf.:modestia est, per quam pudor honestus claram et stabilem comparat auctoritatem,
id. ib.:non minus se in milite modestiam et continentiam, quam virtutem et animi magnitudinem desiderare,
Caes. B. G. 7, 52:in dicendo,
Cic. Phil. 2, 5, 10:modestia et humanitas,
id. Att. 7, 5, 2:neque modum, neque modestiam victores habent,
Sall. C. 11, 4.—Shame, shamefacedness, modesty:2.et sententiarum et compositionis et vocis et vultūs modestia,
Quint. 4, 1, 55: virginalis, Pac. ap. Cic. Div. 1, 31, 66; cf.:primaeque modestia culpae Confundit vultus,
Stat. Th. 2, 232; poet.: vacui lecti, i. e. (chaste) celibacy, id. Silv. 1, 2, 162.—Sense of honor, honor, dignity:C.neque sumptui, neque modestiae suae parcere,
Sall. C. 14, 6.—As a transl. of the Gr. eutaxia, in the lang. of the Stoics, the quality of saying and doing everything in the proper place and at the proper time, correctness of conduct, propriety: sic fit, ut modestia haec, quam ita interpretamur, ut dixi, scientia sit opportunitatis idoneo rum ad agendum temporum, Cic. Off. 1, 40, 142 (v. the entire context).—D.(Post-Aug)1. 2. -
8 impudīcus (in-p-)
impudīcus (in-p-) adj. with sup, shameless, impudent, without modesty: omnes impuri impudicique: et consul et impudicissimus: mulieres. -
9 ingenuitās
ingenuitās ātis, f [ingenuus], free birth: ius ingenuitatis.—Fig., generosity, ingenuousness, frankness: prae se probitatem quandam et ingenuitatem ferre: praestare ingenuitatem.* * *status/quality of free-born person; nobility of character, modesty, candor -
10 ōs
ōs ōris (no gen plur.), n the mouth: ad haec omnia percipienda os est aptissimum: tenerum pueri, H.: os loquentis Opprimere, O.: e foliis natos Ore legunt (apes), V.: Gallica Temperat ora frenis, i. e. controls the horses, H.: nidum sibi construit ore, beak, O.: hostilia Ora canum, jaws, O.— Prov.: equi frenato est auris in ore, H.—The organ of speech, mouth, tongue, lips: in orest omni populo, in everybody's mouth, T.: istius nequitiam in ore volgi esse versatam: Postumius in ore erat, was the common talk, L.: consolatio, quam semper in ore habere debemus, to talk of constantly: poscebatur ore volgi dux Agricola, unanimously, Ta.: uno ore dicere, with one consent, T.: Uno ore auctores fuere, ut, etc., unanimously advised, T.: volito vivus per ora virūm, become famous, Enn. ap. C.: in ora hominum pro ludibrio abire, become a by-word of mockery, L.: quasi pleniore ore laudare, with more zest.—The face, countenance, look, expression, features: figura oris, T.: in ore sunt omnia, i. e. everything depends on the expression: concedas hinc aliquo ab ore eorum aliquantisper, leave them alone, T.: ad tribunum ora convertunt, looks, Cs.: agnoscunt ora parentum, V.: ales cristati cantibus oris, O.: coram in os te laudare, to your face, T.: nulli laedere os, insult to his face, T.: qui hodie usque os praebui, exposed myself to insult, T.: ut esset posteris ante os documentum, etc.: ante ora coniugum omnia pati, L.: Ora corticibus horrenda cavatis, masks, V.—As expressing boldness or modesty, the face, cheek, front, brow<*> os durum! brazen cheek! T.: os durissimum, very bold front: quo redibo ore ad eam, with what face? T.: quo ore ostendi posse? etc., L.: in testimonio nihil praeter vocem et os praestare.—Boldness, effrontery, impudence: quod tandem os est eius patroni, qui, etc.: nostis os hominis.—A voice, speech, expression: ora sono discordia signant, V.: ruit profundo Pindarus ore, H.: falsi ambages oris, O.— A mouth, opening, entrance, aperture, orifice, front: ante os ipsum portūs, L.: ingentem lato dedit ore <*>enestram, V.: os atque aditus portūs: Tiberis, L.: per ora novem, etc., sources, V.: ora navium Rostrata, beaks, H.—Fig., a mouth: ex tot<*>us belli ore ac faucibus.* * *Imouth, speech, expression; face; pronunciationIIbone; (implement, gnawed, dead); kernel (nut); heartwood (tree); stone (fruit)IIIbones (pl.); (dead people) -
11 rubor
redeness, blush, modesty, shame, disgrace. -
12 obscaenus
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
13 obscena
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
14 obscenum
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
15 obscenus
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
16 obscoenus
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
17 os
1.ōs, ōris (no gen. plur.), n. [kindr. with Sanscr. āsya, os, vultus, facies], the mouth (syn. bucca): quam tibi ex ore orationem duriter dictis dedit, Enn. ap. Non. p. 512, 8:B.ex ore in ejus os inflato aquam dato palumbo,
Cato, R. R. 90:ad haec omnia percipienda os est aptissimum,
Cic. N. D. 2, 54, 184:oris hiatus,
id. ib. 2, 47, 122:os tenerum pueri,
Hor. Ep. 2, 1, 126:fetidum,
Cic. Pis. 7, 13:trilingue,
Hor. C. 2, 19, 31:os loquentis Opprimere,
Ov. M. 3, 296: in ore omnium esse, to be in everybody's mouth, to be the common talk:in ore est omni populo,
Ter. Ad. 1, 2, 13:istius nequitiam in ore vulgi atque in communibus proverbiis esse versatam,
Cic. Verr. 2, 1, 46, § 121:Harmodius in ore est,
id. Tusc. 1, 49, 116:in ore omnium,
id. Verr. 2, 2, 23, § 56:habere aliquid in ore,
to have a thing in one's mouth, be constantly talking of it, id. Fam. 6, 18, 6; id. ib. 5, 16, 2; id. Fin. 3, 11, 37; id. Att. 14, 22, 2:poscebatur ore vulgi dux Agricola,
with one voice, one consent, unanimously, Tac. Agr. 41.—So, uno ore, unanimously, Ter. Phorm. 4, 3, 20; id. And. 1, 1, 69; Curt. 10, 2, 18; Cic. Lael. 23, 86; Sen. Ep. 81, 31:uno omnes eadem ore fremebant,
Verg. A. 11, 132: volito vivus per ora virūm, soon become famous, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34 (Epigr. v. 4 Vahl.):virūm volitare per ora,
Verg. G 3, 9:in ora vulgi, or hominum pervenire, or abire,
to get into people's mouths, become the common talk, Cat. 40, 5; Liv. 2, 36, 3:ire per ora Nomen,
Sil. 3, 135:hic Graecā doctrinā ore tenus exercitus animum bonis artibus non induerat,
i. e. only as far as his tongue, only so as to talk, Tac. A. 15, 45.—Hence, os suum aperire (eccl. Lat.), to begin to speak, Vulg. Job, 33, 2; id. Ecclus. 51, 33 et saep.:os alicujus aperire,
to cause to speak, id. Ezech. 33, 22; cf. id. ib. 24, 27;3, 27.—But: aperuerunt super me os suum, sicut leo,
threatened, Vulg. Psa. 21, 13: os sublinere alicui, to cheat, befool, v. sublino.—Esp.: pleno ore, i. e. heartily, zealously:II.ea nescio quomodo quasi pleniore ore laudamus,
Cic. Off. 1, 18, 61.—Transf.A.In gen.: the face, countenance (syn.:B.vultus, facies), acutis oculis, ore rubicundo,
Plaut. Ps. 4, 7, 118:figura oris,
Ter. Eun. 2, 3, 26: iratorum, [p. 1282] Cic. Off. 1, 29, 102:in ore sunt omhia, in eo autem ipso dominatus est omnis oculorum,
i. e. every thing depends on the countenance, id. de Or. 3, 59, 221:in tuo ore vultuque acquiesco,
id. Deiot. 2, 5:concedas hinc aliquo ab ore eorum aliquantisper,
come out from them, out from their presence, leave them alone, Ter. Heaut. 3, 3, 11. —So of lower animals:insignis et ore Et rutilis clarus squamis,
Verg. G. 4, 92:ore rubicundo (gallina),
Plin. 10, 56, 77, § 156:ales cristati cantibus oris,
Ov. M. 11, 597:coram in os aliquem laudare,
to praise one to his face, Ter. Ad. 2, 4, 5:alicui laedere os,
to insult one to his face, id. ib. 5, 4, 10:praebere os,
to expose one's self to personal insults, id. ib. 2, 2, 7; so,os praebere ad contumeliam,
Liv. 4, 35:in ore parentum liberos jugulat,
before their parents' eyes, Sen. Ben. 7, 19, 8:quae in ore atque in oculis provinciae gesta sunt,
Cic. Verr. 2, 2, 33, § 81:in ore omnium cotidie versari,
id. Rosc. Am. 6, 16:ut esset posteris ante os documentum Persarum sceleris sempiternum,
id. Rep. 3, 9, 15:illos aiunt epulis ante ora positis excruciari fame,
Macr. Somn. Scip. 1, 10, 13:ante ora conjugum omnia pati,
Liv. 28, 19, 12.—So of the face, front, as indicative of modesty or impudence: os habet, linguam, perfidiam, = Engl. cheek, Plaut. Mil. 2, 2, 33:os durum!
you brazen face! Ter. Eun. 4, 7, 36:os durissimum,
very bold, Cic. Quint. 24, 77:impudens,
Ter. Eun. 3, 5, 49:quo redibo ore ad eam, quam contempserim?
with what face? id. Phorm. 5, 7, 24; cf. id. ib. 5, 9, 53; id. Heaut. 4, 3, 22; Liv. 26, 32.—Hence, transf., boldness, effrontery, impudence:quod tandem os est illius patroni, qui, etc.,
Cic. de Or. 1, 38, 175:nostis os hominis, nostis audaciam,
id. Verr. 2, 2, 20, § 48; id. Rab. Post. 12, 34:non, si Appii os haberem,
id. Fam. 5, 10, a, 2; id. ib. 9, 8, 1.—On the contrary: os molle, modest, bashful:nihil erat mollius ore Pompeii,
Sen. Ep. 11, 3.—The head:C.Gorgonis os pulcherrimum, cinctum anguibus,
Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124:truncis arborum antefixa ora,
Tac. A. 1, 61. —Speech ( poet.):D.ora sono discordia signant,
Verg. A. 2, 423.—A mouth, opening, entrance, aperture, orifice:E.os lenonis aedium,
Plaut. Ps. 4, 1, 41:porta velut in ore urbis,
Liv. 25, 11 fin.:ingentem lato dedit ore fenestram,
Verg. A. 2, 482:Ponti,
Cic. Verr. 2, 4, 58, § 129:os atque aditus portus,
id. ib. 2, 5, 12, §30: specūs,
entrance, Tac. A. 4, 59:vascula oris angusti,
Quint. 1, 2, 28:ulceris,
Verg. G. 3, 454:Tiberis,
Liv. 1, 33:venarum,
Cels. 2, 7.— Also of the sources of a stream:fontem superare Timavi, Unde per ora novem, etc.,
Verg. A. 1, 245.—The beak of a ship:F.ora navium Rostrata,
Hor. Epod. 4, 17.—Os leonis, lion's-mouth, a plant, Col. 10, 98.—G.The edge of a sword:2.interfecit in ore gladii,
Vulg. 1 Reg. 15, 8; id. 4 Reg. 10, 25 et saep.ŏs, ossis (collat. form ossum, i, Varr. ap. Charis. p. 112 P.; Att. ap. Prisc. p. 750 ib.; Tert. Carm. adv. Marc. 2, 196: ossu, u, Charis. p. 12 P.—In plur.:I.OSSVA for OSSA, freq. in inscrr.,
Inscr. Orell. 2906; 4361; 4806; Inscr. Osann. Syll. p. 497, 1; Cardin. Dipl. Imp. 2, 11: ossuum for ossium, Prud. steph. 5, 111), n. [prop. ossis for ostis, kindred with Sanscr. asthi, os; Gr. osteon; Slav. kostj], a bone (class.).Lit.:B.quid dicam de ossibus?
Cic. N. D. 2, 55, 139:cur hunc dolorem cineri ejus atque ossibus inussisti? (i. e. mortuo),
id. Verr. 2, 1, 44, § 113; id. ib. 2, 5, 49, § 128: ossa legere, to gather up the bones that remain after burning a corpse, Verg. A. 6, 228; Sen. Ira, 2, 33, 6:condere,
to bury, Verg. A. 5, 47: ossa legere, to extract fragments of bone from a wound, Sen. Ben. 5, 24, 3; id. Prov. 3; Quint. 6, 1, 30: tum vero exarsit juveni dolor ossibus ingens, in his bones, i. e. in his inmost part, in his soul, Verg. A. 5, 172:cui versat in ossibus Durus amor,
id. G. 3, 258; id. A. 6, 55; cf. Vulg. Job, 4, 14.—Transf., the hard or innermost part of trees or fruits:II.arborum ossa,
i. e. the inside wood, the heart, Plin. 17, 27, 43, § 252:olearum ac palmularum,
i. e. the stones, Suet. Claud. 8.—Trop., the bones, the solid parts or outlines of a discourse:utinam imitarentur (Atticos dicendo), nec ossa solum, sed etiam sanguinem,
Cic. Brut. 17, 68; cf. id. Fin. 4, 3, 6; Quint. 1, p. 34. -
18 ossu
1.ōs, ōris (no gen. plur.), n. [kindr. with Sanscr. āsya, os, vultus, facies], the mouth (syn. bucca): quam tibi ex ore orationem duriter dictis dedit, Enn. ap. Non. p. 512, 8:B.ex ore in ejus os inflato aquam dato palumbo,
Cato, R. R. 90:ad haec omnia percipienda os est aptissimum,
Cic. N. D. 2, 54, 184:oris hiatus,
id. ib. 2, 47, 122:os tenerum pueri,
Hor. Ep. 2, 1, 126:fetidum,
Cic. Pis. 7, 13:trilingue,
Hor. C. 2, 19, 31:os loquentis Opprimere,
Ov. M. 3, 296: in ore omnium esse, to be in everybody's mouth, to be the common talk:in ore est omni populo,
Ter. Ad. 1, 2, 13:istius nequitiam in ore vulgi atque in communibus proverbiis esse versatam,
Cic. Verr. 2, 1, 46, § 121:Harmodius in ore est,
id. Tusc. 1, 49, 116:in ore omnium,
id. Verr. 2, 2, 23, § 56:habere aliquid in ore,
to have a thing in one's mouth, be constantly talking of it, id. Fam. 6, 18, 6; id. ib. 5, 16, 2; id. Fin. 3, 11, 37; id. Att. 14, 22, 2:poscebatur ore vulgi dux Agricola,
with one voice, one consent, unanimously, Tac. Agr. 41.—So, uno ore, unanimously, Ter. Phorm. 4, 3, 20; id. And. 1, 1, 69; Curt. 10, 2, 18; Cic. Lael. 23, 86; Sen. Ep. 81, 31:uno omnes eadem ore fremebant,
Verg. A. 11, 132: volito vivus per ora virūm, soon become famous, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34 (Epigr. v. 4 Vahl.):virūm volitare per ora,
Verg. G 3, 9:in ora vulgi, or hominum pervenire, or abire,
to get into people's mouths, become the common talk, Cat. 40, 5; Liv. 2, 36, 3:ire per ora Nomen,
Sil. 3, 135:hic Graecā doctrinā ore tenus exercitus animum bonis artibus non induerat,
i. e. only as far as his tongue, only so as to talk, Tac. A. 15, 45.—Hence, os suum aperire (eccl. Lat.), to begin to speak, Vulg. Job, 33, 2; id. Ecclus. 51, 33 et saep.:os alicujus aperire,
to cause to speak, id. Ezech. 33, 22; cf. id. ib. 24, 27;3, 27.—But: aperuerunt super me os suum, sicut leo,
threatened, Vulg. Psa. 21, 13: os sublinere alicui, to cheat, befool, v. sublino.—Esp.: pleno ore, i. e. heartily, zealously:II.ea nescio quomodo quasi pleniore ore laudamus,
Cic. Off. 1, 18, 61.—Transf.A.In gen.: the face, countenance (syn.:B.vultus, facies), acutis oculis, ore rubicundo,
Plaut. Ps. 4, 7, 118:figura oris,
Ter. Eun. 2, 3, 26: iratorum, [p. 1282] Cic. Off. 1, 29, 102:in ore sunt omhia, in eo autem ipso dominatus est omnis oculorum,
i. e. every thing depends on the countenance, id. de Or. 3, 59, 221:in tuo ore vultuque acquiesco,
id. Deiot. 2, 5:concedas hinc aliquo ab ore eorum aliquantisper,
come out from them, out from their presence, leave them alone, Ter. Heaut. 3, 3, 11. —So of lower animals:insignis et ore Et rutilis clarus squamis,
Verg. G. 4, 92:ore rubicundo (gallina),
Plin. 10, 56, 77, § 156:ales cristati cantibus oris,
Ov. M. 11, 597:coram in os aliquem laudare,
to praise one to his face, Ter. Ad. 2, 4, 5:alicui laedere os,
to insult one to his face, id. ib. 5, 4, 10:praebere os,
to expose one's self to personal insults, id. ib. 2, 2, 7; so,os praebere ad contumeliam,
Liv. 4, 35:in ore parentum liberos jugulat,
before their parents' eyes, Sen. Ben. 7, 19, 8:quae in ore atque in oculis provinciae gesta sunt,
Cic. Verr. 2, 2, 33, § 81:in ore omnium cotidie versari,
id. Rosc. Am. 6, 16:ut esset posteris ante os documentum Persarum sceleris sempiternum,
id. Rep. 3, 9, 15:illos aiunt epulis ante ora positis excruciari fame,
Macr. Somn. Scip. 1, 10, 13:ante ora conjugum omnia pati,
Liv. 28, 19, 12.—So of the face, front, as indicative of modesty or impudence: os habet, linguam, perfidiam, = Engl. cheek, Plaut. Mil. 2, 2, 33:os durum!
you brazen face! Ter. Eun. 4, 7, 36:os durissimum,
very bold, Cic. Quint. 24, 77:impudens,
Ter. Eun. 3, 5, 49:quo redibo ore ad eam, quam contempserim?
with what face? id. Phorm. 5, 7, 24; cf. id. ib. 5, 9, 53; id. Heaut. 4, 3, 22; Liv. 26, 32.—Hence, transf., boldness, effrontery, impudence:quod tandem os est illius patroni, qui, etc.,
Cic. de Or. 1, 38, 175:nostis os hominis, nostis audaciam,
id. Verr. 2, 2, 20, § 48; id. Rab. Post. 12, 34:non, si Appii os haberem,
id. Fam. 5, 10, a, 2; id. ib. 9, 8, 1.—On the contrary: os molle, modest, bashful:nihil erat mollius ore Pompeii,
Sen. Ep. 11, 3.—The head:C.Gorgonis os pulcherrimum, cinctum anguibus,
Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124:truncis arborum antefixa ora,
Tac. A. 1, 61. —Speech ( poet.):D.ora sono discordia signant,
Verg. A. 2, 423.—A mouth, opening, entrance, aperture, orifice:E.os lenonis aedium,
Plaut. Ps. 4, 1, 41:porta velut in ore urbis,
Liv. 25, 11 fin.:ingentem lato dedit ore fenestram,
Verg. A. 2, 482:Ponti,
Cic. Verr. 2, 4, 58, § 129:os atque aditus portus,
id. ib. 2, 5, 12, §30: specūs,
entrance, Tac. A. 4, 59:vascula oris angusti,
Quint. 1, 2, 28:ulceris,
Verg. G. 3, 454:Tiberis,
Liv. 1, 33:venarum,
Cels. 2, 7.— Also of the sources of a stream:fontem superare Timavi, Unde per ora novem, etc.,
Verg. A. 1, 245.—The beak of a ship:F.ora navium Rostrata,
Hor. Epod. 4, 17.—Os leonis, lion's-mouth, a plant, Col. 10, 98.—G.The edge of a sword:2.interfecit in ore gladii,
Vulg. 1 Reg. 15, 8; id. 4 Reg. 10, 25 et saep.ŏs, ossis (collat. form ossum, i, Varr. ap. Charis. p. 112 P.; Att. ap. Prisc. p. 750 ib.; Tert. Carm. adv. Marc. 2, 196: ossu, u, Charis. p. 12 P.—In plur.:I.OSSVA for OSSA, freq. in inscrr.,
Inscr. Orell. 2906; 4361; 4806; Inscr. Osann. Syll. p. 497, 1; Cardin. Dipl. Imp. 2, 11: ossuum for ossium, Prud. steph. 5, 111), n. [prop. ossis for ostis, kindred with Sanscr. asthi, os; Gr. osteon; Slav. kostj], a bone (class.).Lit.:B.quid dicam de ossibus?
Cic. N. D. 2, 55, 139:cur hunc dolorem cineri ejus atque ossibus inussisti? (i. e. mortuo),
id. Verr. 2, 1, 44, § 113; id. ib. 2, 5, 49, § 128: ossa legere, to gather up the bones that remain after burning a corpse, Verg. A. 6, 228; Sen. Ira, 2, 33, 6:condere,
to bury, Verg. A. 5, 47: ossa legere, to extract fragments of bone from a wound, Sen. Ben. 5, 24, 3; id. Prov. 3; Quint. 6, 1, 30: tum vero exarsit juveni dolor ossibus ingens, in his bones, i. e. in his inmost part, in his soul, Verg. A. 5, 172:cui versat in ossibus Durus amor,
id. G. 3, 258; id. A. 6, 55; cf. Vulg. Job, 4, 14.—Transf., the hard or innermost part of trees or fruits:II.arborum ossa,
i. e. the inside wood, the heart, Plin. 17, 27, 43, § 252:olearum ac palmularum,
i. e. the stones, Suet. Claud. 8.—Trop., the bones, the solid parts or outlines of a discourse:utinam imitarentur (Atticos dicendo), nec ossa solum, sed etiam sanguinem,
Cic. Brut. 17, 68; cf. id. Fin. 4, 3, 6; Quint. 1, p. 34. -
19 perrumpo
I.Neutr., to break or rush through, to force one's way through:II.per medios hostes perrumpunt,
Caes. B. G. 6, 39:in vestibulum templi,
Liv. 3, 18:in urbem,
id. 10, 41:in triclinium usque,
Suet. Oth. 8.— Impers. pass.:nec per castra eorum perrumpi ad Capuam posse,
Liv. 26, 7. —Act.1.In gen., to break through any thing:2.ut rates perrumperet,
Caes. B. C. 1, 26:perrumpitur concretus aër,
Cic. Tusc. 1, 18, 42:bipenni Limina,
Verg. A. 2, 479:laterum cratem,
Ov. M. 12, 370:costam,
Cels. 8, 9.—In partic., to force one's way through any thing:B.paludem,
Caes. B. G. 7, 19:acie perruptā,
Vell. 2, 112, 6; Tac. H. 2, 44:perruptus hostis,
id. A. 1, 51:Acheronta,
Hor. C. 1, 3, 36.—Trop., to break through, break down, overcome:leges,
Cic. Off. 3, 8, 36:periculum,
id. Part. 32, 112:quaestiones,
id. Verr. 2, 1, 5, § 13:perrumpi affectu aliquo,
Tac. A. 3, 15:magistratus, qui te invito perrumpunt,
overcome your modesty, id. ib. 4, 40:fastidia,
Hor. Ep. 1, 10, 25. -
20 probitas
prŏbĭtas, ātis, f. [1. probus], goodness, worth, uprightness, honesty, probity; modesty (class.):virtus, probitas, integritas in candidato requiri solet,
Cic. Planc. 25, 62; id. Fam. 13, 10, 3:probitatis commendatio,
id. de Or. 1, 26, 122:spectatae probitatis femina,
Tac. A. 13, 12; Quint. 6, 4, 11 fin.:exempla probitatis sinceritatisque,
Gell. 14, 2, 5.—Prov.:probitas laudatur et alget,
Juv. 1, 74.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Modesty — Mod es*ty, n. [L. modestia: cf. F. modestie. See {Modest}.] 1. The quality or state of being modest; that lowly temper which accompanies a moderate estimate of one s own worth and importance; absence of self assertion, arrogance, and presumption; … The Collaborative International Dictionary of English
modesty — (n.) 1530s, freedom from exaggeration, self control, from M.Fr. modestie or directly from L. modestia moderation, sense of honor, correctness of conduct, from modestus moderate, keeping measure, sober, gentle, temperate, from modus measure,… … Etymology dictionary
Modesty — Modesty, est une chanteuse française. Biographie Discographie 1980, On n aime toujours le même 1980, So sweet is my love 1980, Boogie encore 1983, Historia 1984, Crime d amour 1985, Le chien extraordinaire Sources [1] Catégorie : Chanteuse… … Wikipédia en Français
modesty — index decorum, propriety (correctness) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
modesty — [n] shyness bashfulness, celibacy, chastity, constraint, coyness, decency, delicacy, demureness, diffidence, discreetness, humbleness, humility, inhibition, innocence, lack of pretension, meekness, propriety, prudery, purity, quietness, reserve,… … New thesaurus
modesty — ► NOUN ▪ the quality or state of being modest … English terms dictionary
modesty — [mäd′is tē] n. [Fr modestie < L modestia] the quality or state of being modest; specif., a) unassuming or humble behavior b) lack of excesses or pretensions; moderation c) decency; decorum … English World dictionary
Modesty — For other uses, see Modest (disambiguation). Man and woman in swimsuits, ca. 1910; she is exiting a bathing machine … Wikipedia
modesty — noun ADJECTIVE ▪ characteristic, natural (esp. BrE), typical ▪ She accepted their congratulations with typical modesty. ▪ false ▪ feminine … Collocations dictionary
modesty — n. 1) to affect; display modesty 2) false modesty (without false modesty) 3) modesty about * * * [ mɒdɪstɪ] display modesty to affect modesty about false modesty (without false modesty) … Combinatory dictionary
modesty — [[t]mɒ̱dɪsti[/t]] 1) N UNCOUNT (approval) Someone who shows modesty does not talk much about their abilities or achievements. His modesty does him credit, for the food he produces speaks for itself... He plays the character with tremendous… … English dictionary