-
81 καρτερό-θῡμος
καρτερό-θῡμος, starkmuthig, starkes, standhaftes Sinnes; Herakles Od. 21, 25; Diomedes Il. 5, 277; Achilleus 13, 350; die Myser 14, 512; Eris Hes. Th. 225, die hartnäckige; übh. stark, gewaltig, ἄνεμοι ib. 378. 476.
-
82 καταῤ-ῥακόω
καταῤ-ῥακόω, zerlumpen, zerreißen, ἄναρϑρος καὶ κατεῤῥακωμένος Soph. Tr. 1093, vom Herakles, dem das Fleisch abgerissen ist.
-
83 κορνοπίων
-
84 εὔ-σκοπος
εὔ-σκοπος, ep. ἐΰσκοπος, 1) gut sehend, spähend, Hermes, Il. 24, 24 Od. 1, 38; Hymn.; Artemis, Od. 11, 198; Callim. Dian. 190, wo es wie bei Apollo orac. Her. 5, 61 auch "gut zielend, gut treffend" sein kann; Herakles, Theocr. 25, 143; vom Pan, Orph. H. 11, 9; auch τόξα πρόσωϑεν εὔσκοπα, aus der Ferne gut treffend, Aesch. Ch. 683. – 21 was gut zu sehen ist, weit sichtbar, Ar. Eccl. 2; σκοποὺς ἀεὶ ἀναβιβάζων ἐπὶ τὰ πρόσϑεν εὐσκοπώτατα, von wo man weit sehen konnte, eine weite Aussicht gewährend, Xen. Cyr. 6, 3, 2; vgl. Arist. H. A. 9, 41; σημεῖα ἔϑεντο πρός τινας εὐσκόπους κεραίας Plut. Cat. min. 13; – εὔσκοπα βάλλειν, adverbial, sicher treffend schießen, auch εὐσκόπως βάλλειν, Sp.; übtr., εὐσκόπως ἔχειν τῶν ἀποκρίσεων Philostr. soph. 2, 1, 19 u. Philo, treffend antworten.
-
85 εὔ-θοινος
εὔ-θοινος, stark essend, Beiwort des Herakles, Plut. Qu. Rom. 18; εὔϑοινον γέρας, Ehrenbezeugung durch ein reiches Opfermahl, Aesch. Ch. 255.
-
86 μεγαλ-επί-βολος
μεγαλ-επί-βολος, der nach großen Dingen trachtet, Großes unternimmt u. ausführt, καὶ τολμηρός, Pol. 15, 37, 1; D. Sic. von Herakles, 1, 19 u. öfter, vgl. 2, 7. 5, 48, meist mit der v. l. μεγαλεπήβολος, nach ἐπήβολος; der Unterschied in der Bedeutung, daß es den, der große Dinge ausgeführt habe, u. das Folgende den, der große Dinge unternimmt, bezeichne, findet sich nicht bestätigt.
-
87 μείρομαι
μείρομαι, perf. ἔμμορα, bei Hom. u. Hes. nur in der 3. Pers. sing. ἔμμορε, welche Form Il. 1, 278 auch als aor. erkl. wird, ohne Grund, vgl. Il. 15, 189 Od. 5, 335. 11, 338; Hes. O. 349 Th. 414. 426; sp. D. haben aber danach gebildet ἐξέμμορον, Nic. Th. 791; ἔμμορες, Ap. Rh. 3, 4; – μεμόρηκα u. per F. pass. s. nachher; – als seinen Antheil empfangen, gew. mit der Nebenbdtg des Gebührenden, ἥμισυ μείρεο τιμῆς, empfange als deinen gebührenden Antheil die Hälfte der Ehre, Il. 9, 616; Sp. auch = durchs Loos vertheilen, nach dem Loose unter sich vertheilen, u. übh. theilen, τριπλόα μείρονται ἀροτήσιον ὥρην, Arat. 1053. – Dah. im perf. (durchs Loos) einer Sache theilhaft sein, οὔποϑ' ὁμοίης ἔμμοοε τιμῆς σκηπτοῦχος βασιλεύς, Il. 1, 278. Sp. D. auch mit dem accus., Ap. Rh. 3, 208. 4, 1749; Nic. Al. 488, der es auch wie τυγχάνω mit dem part. vrbdt, νόημα μεμόρηκε κακῇ ἐσφαλμένον ἄτῃ, Al. 213; in Beziehung auf die Vertheilung der Welt sagt Poseidon ἕκαστος δ' ἔμμορε τιμῆς, Il. 15, 189; Hesych. erkl. die dor. Form ἐμμόραντι durch τετεύχασι. – Das perf. pass. nur in der 3. Pers. sing. εἵμαρται, wie plusqpt. εἵμαρτο, u. im part. εἱμαρμένος, bes. im fem., es ist durch das Loos zugetheilt, durch das Schicksal bestimmt, νῦν δέ με λευγαλέῳ ϑανάτῳ εἵμαρτο ἁλῶναι, Il. 21, 281, wie Od. 24, 34, u. so mit folgdm acc. c. int., 5, 312; Hes. Th. 894; εἱμαρμένα δῶρα ϑεῶν, Theogn. 1027; vgl. Aesch. Ag. 887; u. τοιαῦτ' ἔφραζε πρὸς ϑεῶν εἱμαρμένα τῶν Ἡρακλείων ἐκτελευτᾶσϑαι πόνων, Soph. Tr. 168, das von den Göttern Bestimmte, von den Arbeiten des Herakles; bei Plat. steht in dor. Form γᾶς μεμόρακται πυρός τε, Tim. Locr. 95 a; gew. οὐχ εἵμαρται κακὸν κακῷ φίλον εἶναι Phaedr. 255 b, ἀνάγκη δὴ καὶ εἵμαρται ἢ ἀπολωλέναι Rep. VIII, 566 d; u. am häufigsten im partic., ἐπειδὴ δὲ καὶ τούτοις χρόνος ἦλϑεν εἱμαρμένος γενέσεως Prot. 320 d; ἤδη καὶ ἡ εἱμαρμένη ἡμέρα παρῆν 321 c; εἴπερ εἱμαρμένον εἴη ἀνϑρώποις στασιάσαι Menez. 243 e; καί τινας εἱμαρμένους χρόνους μείνασαι Phaed. 113 a; ἡ εἱμαρμένη, das Schicksal, Verhängniß, ὅταν ἡ εἱμ. καλῇ 115 a, κατὰ τὴν τῆς εἱμαρμένης τάξιν καὶ νόμον Legg. X, 904 c; ὅτι τὴν εἱμαρμένην οὐδ' ἂν εἷς ἐκφύγοι Gorg. 512 e, öfter; τὸν τῆς εἱμαρμένης καὶ τὸν αὐτόματον ϑάνατον περιμένει, Dem. 18, 205; einzeln bei Sp. Dazu adj. verb. εἱμαρτός, s. oben. – Sp. D. haben auch μέμορμαι, im part. μεμορμέναι Κῆρες, Diod. 8 (VII, 700); Lycophr. 430; Antp. Thess. 66 (VII, 286); πάρος ϑάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι, Ap. Rh. 3, 1130; Alex. Aet. 5, 38; E. M. 312, 46, wie Schol. Il. 10, 67, erwähnen den äol. int. μέμορϑαι, wie Phot. erkl. μέμορται durch μεμοίραται. Auch μεμορημένος, Antp. Th. 66 (VII, 286); μεμόρηται, c. partic., Ap. Rh. 1, 646. 973; πυρὸς μεμορημένος αὐγαῖς, ausgesetzt, Nic. Al. 229. – Bei Hesych. steht noch die Glosse ἔμορτεν, ἰσήμορτεν, ἀπέϑανεν. – Bei Arat. 655 ist μειρομένη γονάτων = ἀμειρομένη, getrennt von, beraubt. – Bei Nic. Ther. 402 ist μείρομαί τινος = ἱμείρομαι.
-
88 βου-θοίνης
βου-θοίνης, ὁ, Rinderschmauser, Herakles, Ep. ad. 289 ( Plan. 123).
-
89 μοχθέω
μοχθέω, wie μογέω, sich anstrengen, bes. durch Anstrengung sich erschöpfen, abmühen; ἀλλά μιν οἴω κήδεσι μοχϑήσειν ἔτι πλείοσιν, Il. 10, 106, er wird noch mehr Kummer leiden; ὄμβροις ἡλίου τε καύμασι μοχϑοῦσα, Soph. O. C. 352; öfter Eur., ἅλις μόχϑων, οὓς ἐμοχϑοῦμεν πάρος, Mel. 1462, ἄλλως, μάτην ἐμόχϑουν, Med. 1030; auch c. acc., erleiden, ertragen, π ολλά, Phoen. 555, ἄλλως τούςδε μοχϑοῦμεν πόνους, Hipp. 301; Ion 103; Ar. Plut. 282. 518; Thuc. 2, 39; ταῦτα, 1, 70; ἄλλα πάντα μοχϑήσουσι, Xen. Mem. 2, 1, 17; = πονεῖν, Cyr. 1, 6, 25, wie Ages. 5, 3; auch πολλὰ περὶ τὴν στρατιὰν ἐμοχϑησάτην, An. 6, 4, 31; einzeln bei Sp. – Aber auch = Etwas mit Anstrengung machen, vollbringen, πολλὰ δὴ καὶ ϑερμὰ κοὐ λόγῳ κακὰ μοχϑήσας sagt Herakles von seinen Arbeiten Soph. Tr. 1036; ταὖτα οἱ ϑεράποντες μοχϑήσουσι, Ar. Plut. 517. – Μοχϑητέον, Eur. Herc. Fur. 1254.
-
90 μάρτυς
μάρτυς, υρος, ὁ, dat. plur. μάρτυσι, acc. sing. μάρτυρα, doch wird μάρτυν aus Men. bei Phot. angeführt, Sp. haben auch den nom. μάρτυρ, Zeuge, Zeuginn, Hes. O. 373; H. h. Merc. 372, μάρτυς ἔστω Ζεύς, Pind. P. 4, 167, öfter; ἔϑηκε ναυτιλίας ἐσχάτας μάρτυρας, von den Säulen des Herakles, N. 3, 22; Tragg., ὡς ἂν παρῇ μοι μάρτυς ἐν δίκῃ ποτέ, Aesch. Ch. 981; μάρτυς ἐν λόγοις, Soph. Phil. 319; πολλῶν παρόντων μαρτύρων, Trach. 351; τούτων μάρτυρας καλῶ ϑεούς, Eur. Troad. 1238; μαρτύρων ἐναντίον, Ar. Eccl. 448, vor Zeugen; sehr gew. in Prosa, τί δεῖται μάρτυρος; Plat. Rep. I, 340 a; ἐν μάρτυσι, vor Zeugen, Conv. 175 e; μάρτυρας παρέξομαι, ich werde Zeugen stellen, 215 b, u. so häufig bei den Rednern; auch τούτοις τοῖς λόγοις μάρτυρας τοὺς ποιητὰς ἐπάγονται, Plat. Rep. II, 364 c, wie μάρτυρα παραγόμενος τὴν τῶν ϑηρίων φύσιν, Legg. VIII, 836 c; αὐτὸν σὲ μάρτυρα ποιοῦμαι, Xen. An. 7, 7, 39 u. sonst, auch bei Folgdn.
-
91 θρασυ-μέμνων
θρασυ-μέμνων, ον (μένος, μέμονα), kühn gesinnt, dreist, Herakles, Il. 5, 639 Od. 11, 267, VLL. ϑρασὺς κατὰ τὸ μένος.
-
92 θρασυ-μήχανος
θρασυ-μήχανος, von kühnen Plänen, Unternehmungen; Herakles, dor. - μάχανος, Pind. Ol. 6, 67; von Löwen, N. 4, 62.
-
93 θυννο-σκόπος
θυννο-σκόπος, dem Thunfische auflauernd, bei dessen Jagd man von Thürmen od. dazu erbauten Gerüsten die Züge der Thunfische beobachtete, Arist. H. A. 4, 10. So Poseidon, Hermes u. Herakles auf einem Vasengemälde, vgl. Zimmermanns Zeitschrift 1835 No. 35. 1839 No. 42.
-
94 λεύκη
λεύκη, ἡ, 11 die Weißpappel, Ar. Nubb. 1007; dem Herakles heilig, Theocr. 2, 121; Theophr.; ϑιάσους ἐστεφανωμένους τῷ μαράϑῳ καὶ τῇ λεύκῃ Dem. 18, 260; nach Harpocr. bacchischer Brauch. Aber παρασυλλεγέντες ὑπὸ τὴν λεύκην Andoc. 1, 133, geht auf einen Ort in Athen, wo öffentliche Auctionen gehalten wurden. – 2) der weiße, fressende Aussatz; Her. 1, 138; Hippocr.; übh. weißer Fleck auf der Haut, καὶ ἄλφοι Plat. Tim. 85 a; Arist. gen. anim. 5, 4 u. öfter; Nic. Th. 333 u. a. Sp.
-
95 λειοντο-πάλης
λειοντο-πάλης, ὁ, p. statt λεοντοπάλης, ὁ, der Löwenringer, Herakles, Eryc. 4 (IX, 237).
-
96 λειοντο-μάχης
λειοντο-μάχης, ὁ, p. statt λεοντομάχης, der Löwenkämpfer, Herakles, Theocr. ep. 19 (IX, 598).
-
97 λεοντό-χλαινος
λεοντό-χλαινος, mit einer Löwenhaut bekleidet, Herakles, Archia. 27 ( Plan. 94).
-
98 θηριο-μάχος
θηριο-μάχος, ὁ, Thierkämpfer; Herakles, Luc. Lexiph. 19; K. S.
-
99 θηρ-ολέτης
θηρ-ολέτης, ὁ, wilde Thiere vernichtend; so heißt die Keule des Herakles Philp. 52 ( Plan. 104).
-
100 οἰνιστήρια
οἰνιστήρια, τά, bei Phot. auch οἰνιαστήρια, sc. ἱερά, der Festtag u. das Opfer, wenn die athenischen Bürger ihren Söhnen, bevor sie unter die ἔφηβοι aufgenommen wurden, den Haarschopf, μαλλός od. κόννος, abschnitten u. dem Herakles ein Maß Wein darbrachten u. davon ihren φράτορες zutranken, VLL.; der Becher, aus dem sie tranken, hieß οἰνιστηρία, Pamphil. bei Ath. XI, 494.
См. также в других словарях:
Herakles — {{Herakles}} Sohn der Alkmene** von Zeus*, der seinem Sprößling die Herrschaft über Mykene zugedacht hatte. Doch die eifersüchtige Hera* machte diesen Plan zunichte: Erst ließ sie Zeus schwören, das Kind aus seinem Blut, das als nächstes geboren… … Who's who in der antiken Mythologie
Herakles — (bei den Römern Hercules), Nationalheros der Griechen, dessen ursprünglicher Sagenkreis durch Verschmelzung mit ähnlichen Helden auch fremder Völker sich allmählich so erweiterte, daß er sich fast über die ganze Alte Welt erstreckte. H. war der… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Herăkles — Herăkles, so v.w. Hercules, s.d … Pierer's Universal-Lexikon
Herakles — Herăkles (lat. Herkules), Sohn des Zeus und der Alkmene, berühmter Heros der griech. Sagenwelt, das Ideal männlicher Kraft und Tugend, erwürgte schon in der Wiege die von seiner Feindin Hera ihm gesandten Schlangen, verrichtete später im Dienst… … Kleines Konversations-Lexikon
Herakles — or Heracles [her′ə klēz΄] n. HERCULES * * * … Universalium
Herakles — or Heracles [her′ə klēz΄] n. HERCULES … English World dictionary
Herakles — oder Herkules (griechisch Ἡρακλῆς – Hēraklēs: „Der, der sich an Hera Ruhm erwarb“, lateinisch Hercules) ist ein für seine Stärke berühmter altgriechischer Nationalheros, dem göttliche Ehren zukamen und der in den Olymp aufgenommen wurde … Deutsch Wikipedia
Herakles — Herkules (römisch) * * * He|ra|k|les (griech. Mythol.): Halbgott u. Held. * * * Herakles, griechisch Herakles, lateinisch Hẹrcules, Hẹrkules, griechischer Mythos: Sohn des Zeus und der Alkmene, aus dem Stamm des Perseussohnes Alkaios, daher… … Universal-Lexikon
Herakles — Héraclès Pour les articles homonymes, voir Héraclès (homonymie) et Hercule. Héraclès portant un arc, sa massue et la peau du … Wikipédia en Français
Hérakles — Héraclès Pour les articles homonymes, voir Héraclès (homonymie) et Hercule. Héraclès portant un arc, sa massue et la peau du … Wikipédia en Français
Héraklès — Héraclès Pour les articles homonymes, voir Héraclès (homonymie) et Hercule. Héraclès portant un arc, sa massue et la peau du … Wikipédia en Français