Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

hardness

  • 21 androdamas

    andrŏdămās, antis, m., = androdamas (man-subduing).
    I.
    A species of bloodstone (so called from its great hardness), Plin. 36, 20, 38, § 146.—
    II.
    A silver-colored, quadrangular, and cubical precious stone (acc. to Bruckmann, a cubical, silver-colored marcasite), Plin. 37, 10, 54, § 144.

    Lewis & Short latin dictionary > androdamas

  • 22 Chalybs

    1.
    chălybs, ybis, m., = chalups, steel (cf. Plin. 34, 14, 41, § 142 sq.):

    vulnificus (because weapons were made of it),

    Verg. A. 8, 446;

    on account of its hardness: ferro durior et chalybe,

    Prop. 1, 16, 30; cf. Sen. Herc. Oet. 152; Sil. 1, 171; 2, 403.—
    II.
    Meton., the things made of it.
    A.
    A sword:

    strictus,

    Sen. Thyest. 364.—
    B.
    A horse ' s bit, Luc. 6, 398.—
    C.
    The point of an arrow, Luc. 7, 518; Val. Fl. 6, 342; Sil. 2, 107 al.—
    D.
    An iron rail, Luc. 6, 547.
    2.
    Chălybs, ybis, m., a river in Lusitania, Just. 44, 3, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Chalybs

  • 23 chalybs

    1.
    chălybs, ybis, m., = chalups, steel (cf. Plin. 34, 14, 41, § 142 sq.):

    vulnificus (because weapons were made of it),

    Verg. A. 8, 446;

    on account of its hardness: ferro durior et chalybe,

    Prop. 1, 16, 30; cf. Sen. Herc. Oet. 152; Sil. 1, 171; 2, 403.—
    II.
    Meton., the things made of it.
    A.
    A sword:

    strictus,

    Sen. Thyest. 364.—
    B.
    A horse ' s bit, Luc. 6, 398.—
    C.
    The point of an arrow, Luc. 7, 518; Val. Fl. 6, 342; Sil. 2, 107 al.—
    D.
    An iron rail, Luc. 6, 547.
    2.
    Chălybs, ybis, m., a river in Lusitania, Just. 44, 3, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > chalybs

  • 24 derigeo

    dē-rĭgeo, ēre, v. a., to remove hardness, to soften, Commod. 73, 8. [p. 554]

    Lewis & Short latin dictionary > derigeo

  • 25 duramen

    dūrāmen, ĭnis, n. [duro], hardness, concr. (very rare):

    aquarum,

    i. e. ice, Lucr. 6, 530.—Of a hardened or ligneous vinebranch, see the foll., I.

    Lewis & Short latin dictionary > duramen

  • 26 duritas

    dūrĭtas, ātis, f. [durus], hardness, harshness:

    orationis (with severitas),

    Cic. Or. 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > duritas

  • 27 exeduratus

    ex-ēdūrātus, a, um, Part. [edurus], deprived of hardness:

    exuviae (with mollitae and evigoratae),

    Tert. Pall. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > exeduratus

  • 28 glacies

    glăcĭes, ēi, f. [root in Gr. gala, galakt-; cf. glagaô, to be milky, etc.; Germ. Gletscher; v. gelu], ice (cf.; gelu, pruina).
    I.
    Lit.:

    sol glaciem dissolvit,

    Lucr. 6, 963; so ib. 878:

    ne teneras glacies secet aspera plantas,

    Verg. E. 10, 49; Hor. C. 2, 9, 5; Ov. M. 2, 808; 13, 795; Plin. 8, 28, 42, § 103:

    lubrica,

    slippery ice, Liv. 21, 36, 7:

    Maeotica,

    Juv. 4, 42 et saep.—In plur.:

    glacies,

    Verg. G. 4, 517:

    glacierum,

    Sid. Ep. 4, 6 fin.; Vulg. Dan. 3, 70.—
    * II.
    Transf., hardness:

    tum glacies aeris flamma devicta liquescit,

    Lucr. 1, 493.

    Lewis & Short latin dictionary > glacies

  • 29 iniquitas

    ĭnīquĭtas, ātis ( gen. plur. iniquitatium, Tert. Spect. 2), f. [iniquus], unequalness.
    I.
    Lit.
    A.
    Unevenness, of the ground:

    loci,

    Caes. B. G. 7, 45:

    in talibus iniquitatibus locorum,

    Liv. 38, 22, 3.—
    B.
    Inequality, of weight:

    ponderis,

    App. M. 7, p. 195, 38.—
    C.
    Excessiveness, that exceeds one ' s strength:

    operis,

    Col. 2, 4, 6.—
    II.
    Trop.
    A.
    Unfavorableness, adverseness, difficulty, hardness:

    loci,

    Liv. 2, 65, 5:

    in tanta rerum iniquitate,

    Caes. B. G. 2, 22 fin.:

    temporum iniquitate pressi,

    Liv. 35, 16, 11:

    temporis,

    Curt. 7, 7, 3:

    propter iniquitatem temporum,

    Cic. Rosc. Am. 1, 1;

    with acerbitas,

    id. ib. 29, 81.—
    B.
    Unfairness, injustice, unreasonableness:

    aequitas, temperantia, fortitudo certant cum iniquitate, luxuria, ignavia,

    Cic. Cat. 2, 11, 25:

    praetoris,

    id. Quint. 2, 9:

    in tanta hominum perfidia et iniquitate,

    id. Fam. 1, 2, 4; id. Verr. 2, 3, 89, § 207:

    iniquitates potestatum,

    Plin. 28, 8, 27, § 106:

    Vespasiano ad obtinendas iniquitates haud perinde obstinante,

    unreasonable demands in the shape of taxes, Tac. H. 2, 84:

    exitii,

    id. A. 16, 17:

    summae iniquitatis se condemnari debere,

    would render himself guilty of the highest injustice, Caes. B. G. 7, 19:

    quae si vobis non probabuntur, vestram iniquitatem accusatote,

    your unreasonable demands, Cic. de Or. 1, 48, 208; so of unreasonable harshness, id. Caecin. 23, 65:

    iniquitatem deum atque execrabilem fortunam suam incusabant,

    Liv. 26, 34, 13:

    ab iniquitate judicis victoriam sperare,

    partiality, Gai. Inst. 4, 178.— Plur.:

    juris emendatae edicto Praetoris,

    Gai. Inst. 3, 25; 41: calumniantium, acts of injustice, Just. Inst. prooem. init.

    Lewis & Short latin dictionary > iniquitas

  • 30 lapidositas

    lăpĭdōsĭtas, ātis, f. [lapidosus], a stony hardness (post-class.), Tert. Hab. Mul. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > lapidositas

  • 31 rigiditas

    rĭgĭdĭtas, ātis, f. [rigidus], stiffness, hardness of wood, Vitr. 2, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > rigiditas

  • 32 robor

    rōbur ( rōbor, v. Lucr. p. 140 Lachm.; also an older form rōbus, Cato, R. R. 17, 1; Col. 2, 6, 1; cf. Paul. ex Fest. p. 264 Müll.), ŏris, n. [cf. Sanscr. radh-as, abundance; Gr. rhônnumi for rhôthnumi, to strengthen, rhômê], a very hard kind of oak (cf.:

    quercus, ilex),

    Plin. 16, 6, 8, § 19; 16, 7, 10, § 28; 16, 38, 73, § 186; 16, 40, 76, § 204; 16, 40, 77, § 218.— Hence,
    I.
    Lit.
    1.
    In gen., a very hard kind of tree or wood:

    morsus roboris,

    i. e. of the wild olive, Verg. A. 12, 783 (a little before: foliis oleaster amaris Hic steterat);

    so of the same,

    id. G. 2, 305; cf.:

    solido de robore myrtus,

    id. ib. 2, 64:

    annoso validam robore quercum,

    i. e. of an old and sturdy trunk, id. A. 4, 441; so,

    annoso robore quercus,

    Ov. M. 8, 743:

    antiquo robore quercus,

    with ancient trunk, Verg. G. 3, 332:

    Massyla, i. e. citri,

    Stat. S. 3, 3, 94; also,

    Maurorum,

    id. ib. 4, 2, 39.—
    2.
    Absol., usu., an oak-tree, an oak in gen.:

    fixa est pariter cum robore cervix,

    i. e. was pinned fast to the oak, Ov. M. 3, 92:

    agitata robora pulsant (delphines),

    id. ib. 1, 303.—
    3.
    Oak-wood, oak:

    naves totae factae ex robore,

    Caes. B. G. 3, 13; cf.:

    (sapiens) non est e saxo sculptus aut e robore dolatus,

    Cic. Ac. 2, 31, 101; and with this cf. id. Div. 2, 41, 85. — Poet.:

    illi robur et aes triplex Circa pectus erat,

    Hor. C. 1, 3, 9; cf.:

    o saxis nimirum et robore nati!

    Stat. Th. 4, 340. —
    II.
    Transf.
    A.
    Of things made of oak or of any other hard wood.
    1.
    In gen.:

    Lacedaemonii cottidianis epulis in robore accumbunt,

    i. e. on oaken, hard benches, Cic. Mur. 35, 74.— So of the wooden horse before Troy:

    sacrum,

    Verg. A. 2, 230; of a lance:

    ferro praefixum,

    id. ib. 10, 479; Sil. 2, 244; 267; of a club, Ov. M. 12, 349; Mart. 9, 44, 4 et saep.:

    aratri,

    i. e. the oaken plough, Verg. G. 1, 162; Val. Fl. 7, 555.—
    2.
    In partic., the lower and stronger part of the prison at Rome, built by Servius Tullius, was called Robur (also Tullianum):

    Robus in carcere dicitur is locus, quo praecipitatur maleficorum genus, quod ante arcis robusteis includebatur, Paul. ex Fest. s. v. robum, p. 264 Müll.: in robore et tenebris exspiret,

    Liv. 38, 59 fin.:

    robur et saxum minitari,

    Tac. A. 4, 29; Val. Max. 6, 3, 1:

    verbera, carnifices, robur,

    Lucr. 3, 1017; Hor. C. 2, 13, 19 (v. carcer and Tullianum).—
    B.
    Hardness, strength, firmness, vigor, power (cf. vires; v. Fabri ad Liv. 21, 1, 2).
    1.
    Lit.:

    duri robora ferri,

    Lucr. 2, 449; so,

    ferri,

    Verg. A. 7, 609:

    saxi,

    Lucr. 1, 882:

    navium,

    Liv. 37, 30: omnia pariter crescunt et robora sumunt, gain strength, [p. 1598] Lucr. 5, 820; 895; cf.:

    qui si jam satis aetatis atque roboris haberet, ipse pro Sex. Roscio diceret,

    Cic. Rosc. Am. 51, 149:

    paululum jam roboris accessit aetati,

    id. Cael. 30, 73:

    solidaeque suo stant robore vires,

    Verg. A. 2, 639; Vulg. Judic. 8, 21:

    si quod est robur,

    Flor. 2, 1, 1.—
    2.
    Trop., power, strength, force, vigor (very freq.):

    alter virtutis robore firmior quam aetatis,

    Cic. Phil. 10, 8, 16:

    in animi excelsi atque invicti magnitudine ac robore,

    id. Off. 1, 5, 14; so,

    animi (with magnitudo),

    id. de Or. 2, 84, 343; id. Tusc. 1, 40, 95:

    robur incredibile animi,

    id. Mil. 37, 101:

    quantum in cujusque animo roboris est ac nervorum,

    id. Fam. 6, 1, 3:

    multo plus firmamenti ac roboris,

    id. Imp. Pomp. 4, 10; so (with firmamentum) id. Mur. 28, 58; (with firmitas) id. Fin. 5, 5, 12:

    hi tot equites Romani quid roboris hujus petitioni attulerunt?

    id. Planc. 8, 21:

    pectus robore fultum,

    Ov. Tr. 5, 12, 11:

    te mea robora fallunt,

    id. H. 16, 367:

    velocitate pari, robore animi virumque praestanti,

    Liv. 24, 26, 11:

    verba quanti roboris plena,

    Sen. Ep 10, 3:

    qui robur aliquod in stilo fecerint,

    Quint. 10, 3, 10; cf.:

    robur oratorium adicere sententiis,

    id. 10, 5, 4; 8, prooem. §

    3: illi robur et aes triplex Circa pectus erat,

    Hor. C. 1, 3, 9; cf.:

    O saxis nimirum et robore nati,

    Stat. Th. 4, 340. —
    b.
    Authority: nostrarum constitutionum, Just. Inst. prooem. 6.—
    c.
    Concr., the strongest, most effective, or best part, the pith, kernel, strength of any thing; of soldiers, the flower of the troops, choice troops, etc. (freq. and class.):

    versaris in optimorum civium vel flore vel robore,

    Cic. Or. 10, 34: et robur et suboles militum interiit, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33; cf.:

    quod fuit roboris, duobus proeliis interiit,

    Caes. B. C. 3, 87:

    quod roboris ea provincia habuerat,

    Liv. 30, 2; Ov. M. 14, 454 al.:

    senatūs robur,

    Liv. 5, 39. — Plur.:

    tunc C. Flavius Pusio, Cn. Titinnius, C. Maecenas, illa robora populi Romani,

    Cic. Clu. 56, 163:

    haec sunt nostra robora,

    id. Att. 6, 5, 3; Liv. 7, 7; 12; 21, 54; 22, 6; 23, 16; 25, 6 init.:

    robora pubis,

    Verg. A. 8, 518; Ov. M. 7, 510:

    ingentia robora virorum,

    Plin. Pan. 34, 3:

    conferta robora virorum,

    Curt. 3, 5, 13: betae, i. e. stalks, Col. poët. 10, 326. — Of a place, a stronghold:

    quod coloniam virium et opum validam robur ac sedem bello legisset,

    Tac. H. 2, 19.— Absol.: robus, the name of an excellent kind of wheat:

    quoniam et pondere et nitore praestat,

    Col. 2, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > robor

  • 33 robur

    rōbur ( rōbor, v. Lucr. p. 140 Lachm.; also an older form rōbus, Cato, R. R. 17, 1; Col. 2, 6, 1; cf. Paul. ex Fest. p. 264 Müll.), ŏris, n. [cf. Sanscr. radh-as, abundance; Gr. rhônnumi for rhôthnumi, to strengthen, rhômê], a very hard kind of oak (cf.:

    quercus, ilex),

    Plin. 16, 6, 8, § 19; 16, 7, 10, § 28; 16, 38, 73, § 186; 16, 40, 76, § 204; 16, 40, 77, § 218.— Hence,
    I.
    Lit.
    1.
    In gen., a very hard kind of tree or wood:

    morsus roboris,

    i. e. of the wild olive, Verg. A. 12, 783 (a little before: foliis oleaster amaris Hic steterat);

    so of the same,

    id. G. 2, 305; cf.:

    solido de robore myrtus,

    id. ib. 2, 64:

    annoso validam robore quercum,

    i. e. of an old and sturdy trunk, id. A. 4, 441; so,

    annoso robore quercus,

    Ov. M. 8, 743:

    antiquo robore quercus,

    with ancient trunk, Verg. G. 3, 332:

    Massyla, i. e. citri,

    Stat. S. 3, 3, 94; also,

    Maurorum,

    id. ib. 4, 2, 39.—
    2.
    Absol., usu., an oak-tree, an oak in gen.:

    fixa est pariter cum robore cervix,

    i. e. was pinned fast to the oak, Ov. M. 3, 92:

    agitata robora pulsant (delphines),

    id. ib. 1, 303.—
    3.
    Oak-wood, oak:

    naves totae factae ex robore,

    Caes. B. G. 3, 13; cf.:

    (sapiens) non est e saxo sculptus aut e robore dolatus,

    Cic. Ac. 2, 31, 101; and with this cf. id. Div. 2, 41, 85. — Poet.:

    illi robur et aes triplex Circa pectus erat,

    Hor. C. 1, 3, 9; cf.:

    o saxis nimirum et robore nati!

    Stat. Th. 4, 340. —
    II.
    Transf.
    A.
    Of things made of oak or of any other hard wood.
    1.
    In gen.:

    Lacedaemonii cottidianis epulis in robore accumbunt,

    i. e. on oaken, hard benches, Cic. Mur. 35, 74.— So of the wooden horse before Troy:

    sacrum,

    Verg. A. 2, 230; of a lance:

    ferro praefixum,

    id. ib. 10, 479; Sil. 2, 244; 267; of a club, Ov. M. 12, 349; Mart. 9, 44, 4 et saep.:

    aratri,

    i. e. the oaken plough, Verg. G. 1, 162; Val. Fl. 7, 555.—
    2.
    In partic., the lower and stronger part of the prison at Rome, built by Servius Tullius, was called Robur (also Tullianum):

    Robus in carcere dicitur is locus, quo praecipitatur maleficorum genus, quod ante arcis robusteis includebatur, Paul. ex Fest. s. v. robum, p. 264 Müll.: in robore et tenebris exspiret,

    Liv. 38, 59 fin.:

    robur et saxum minitari,

    Tac. A. 4, 29; Val. Max. 6, 3, 1:

    verbera, carnifices, robur,

    Lucr. 3, 1017; Hor. C. 2, 13, 19 (v. carcer and Tullianum).—
    B.
    Hardness, strength, firmness, vigor, power (cf. vires; v. Fabri ad Liv. 21, 1, 2).
    1.
    Lit.:

    duri robora ferri,

    Lucr. 2, 449; so,

    ferri,

    Verg. A. 7, 609:

    saxi,

    Lucr. 1, 882:

    navium,

    Liv. 37, 30: omnia pariter crescunt et robora sumunt, gain strength, [p. 1598] Lucr. 5, 820; 895; cf.:

    qui si jam satis aetatis atque roboris haberet, ipse pro Sex. Roscio diceret,

    Cic. Rosc. Am. 51, 149:

    paululum jam roboris accessit aetati,

    id. Cael. 30, 73:

    solidaeque suo stant robore vires,

    Verg. A. 2, 639; Vulg. Judic. 8, 21:

    si quod est robur,

    Flor. 2, 1, 1.—
    2.
    Trop., power, strength, force, vigor (very freq.):

    alter virtutis robore firmior quam aetatis,

    Cic. Phil. 10, 8, 16:

    in animi excelsi atque invicti magnitudine ac robore,

    id. Off. 1, 5, 14; so,

    animi (with magnitudo),

    id. de Or. 2, 84, 343; id. Tusc. 1, 40, 95:

    robur incredibile animi,

    id. Mil. 37, 101:

    quantum in cujusque animo roboris est ac nervorum,

    id. Fam. 6, 1, 3:

    multo plus firmamenti ac roboris,

    id. Imp. Pomp. 4, 10; so (with firmamentum) id. Mur. 28, 58; (with firmitas) id. Fin. 5, 5, 12:

    hi tot equites Romani quid roboris hujus petitioni attulerunt?

    id. Planc. 8, 21:

    pectus robore fultum,

    Ov. Tr. 5, 12, 11:

    te mea robora fallunt,

    id. H. 16, 367:

    velocitate pari, robore animi virumque praestanti,

    Liv. 24, 26, 11:

    verba quanti roboris plena,

    Sen. Ep 10, 3:

    qui robur aliquod in stilo fecerint,

    Quint. 10, 3, 10; cf.:

    robur oratorium adicere sententiis,

    id. 10, 5, 4; 8, prooem. §

    3: illi robur et aes triplex Circa pectus erat,

    Hor. C. 1, 3, 9; cf.:

    O saxis nimirum et robore nati,

    Stat. Th. 4, 340. —
    b.
    Authority: nostrarum constitutionum, Just. Inst. prooem. 6.—
    c.
    Concr., the strongest, most effective, or best part, the pith, kernel, strength of any thing; of soldiers, the flower of the troops, choice troops, etc. (freq. and class.):

    versaris in optimorum civium vel flore vel robore,

    Cic. Or. 10, 34: et robur et suboles militum interiit, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33; cf.:

    quod fuit roboris, duobus proeliis interiit,

    Caes. B. C. 3, 87:

    quod roboris ea provincia habuerat,

    Liv. 30, 2; Ov. M. 14, 454 al.:

    senatūs robur,

    Liv. 5, 39. — Plur.:

    tunc C. Flavius Pusio, Cn. Titinnius, C. Maecenas, illa robora populi Romani,

    Cic. Clu. 56, 163:

    haec sunt nostra robora,

    id. Att. 6, 5, 3; Liv. 7, 7; 12; 21, 54; 22, 6; 23, 16; 25, 6 init.:

    robora pubis,

    Verg. A. 8, 518; Ov. M. 7, 510:

    ingentia robora virorum,

    Plin. Pan. 34, 3:

    conferta robora virorum,

    Curt. 3, 5, 13: betae, i. e. stalks, Col. poët. 10, 326. — Of a place, a stronghold:

    quod coloniam virium et opum validam robur ac sedem bello legisset,

    Tac. H. 2, 19.— Absol.: robus, the name of an excellent kind of wheat:

    quoniam et pondere et nitore praestat,

    Col. 2, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > robur

  • 34 tristitia

    tristĭtĭa, ae, f. [id.], sadness, mournfulness, sorrow, grief, melancholy, gloominess, dejection (class.; syn. maestitia).
    I.
    In gen.
    A.
    Of living beings:

    tum ad tristitiam, tum ad laetitiam est contorquendus,

    Cic. de Or. 2, 17, 72:

    ex summā laetitiā atque lasciviā repente omnes tristitia invasit,

    Sall. C. 31, 1:

    in eādem tristitiā permanere,

    Caes. B. G. 1, 32: magno metu ac tristitiā sollicitari, Auct. B. Afr. 10: lacrimis ac tristitiā te tradidisti, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14, 2:

    tu sapiens finire memento Tristitiam,

    Hor. C. 1, 7, 18:

    tristitiam compescere,

    Ov. M. 9, 397:

    esse aliquam cognatam tristitiae voluptatem,

    Sen. Ep. 99, 25:

    (vino) tristitia et cura hebetatur,

    Plin. 23, 1, 22, § 38:

    tristitiam animi resolvi,

    id. 24, 6, 15, § 24:

    subitā tristitiā implicatis militum animis,

    Val. Max. 1, 6, 12:

    cum tristitiā et maerore in vitā remanere,

    id. 2, 6, 14:

    tristitiam ad ultimam perductus,

    Petr. 24.— Trop.:

    sol recedens quasi tristitiā quādam contrahit terram,

    Cic. N. D. 2, 40, 102.—
    B.
    Of things:

    haec tristitia temporum,

    this sad state of the times, Cic. Att. 12, 40, 3:

    caeli,

    Plin. 2, 6, 4, § 13:

    indurata soli,

    id. 18, 21, 50, § 184:

    aspectus,

    id. 9, 9, 11, § 34:

    lenitate verbi rei tristitiam mitigare,

    hardness, harshness, Cic. Off. 1, 12, 37.—
    II.
    In partic., of demeanor, moroseness, sourness, gloominess, harshness, sternness, severity, etc. (syn. severitas):

    an nova tristitiae causa puella tuae?

    Prop. 1, 18, 10:

    simque ego tristitiae causa modusque tuae,

    Ov. H. 3, 90:

    (risus) tristitiam ac severitatem mitigat, relaxat,

    Cic. de Or. 2, 58, 236; cf. id. Lael. 18, 66:

    illorum (philosophorum) tristitiam atque asperitatem fugiens,

    id. Fin. 4, 28, 79:

    quod ille vos tristitiā vultuque deceperit,

    id. Prov. Cons. 5, 12;

    so Quint. Inst. prooem. § 15: non conveniant barbae illi atque tristitiae,

    id. ib. 11, 1, 34; Plin. Ep. 1, 10, 7; 8, 21, 1; Suet. Ner. 23; Sil. 8, 612.

    Lewis & Short latin dictionary > tristitia

См. также в других словарях:

  • Hardness — Hard ness, n. [AS. heardness.] 1. The quality or state of being hard, literally or figuratively. [1913 Webster] The habit of authority also had given his manners some peremptory hardness. Sir W. Scott. [1913 Webster] 2. (Min.) The cohesion of the …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Hardness — Hardness. См. Твердость. (Источник: «Металлы и сплавы. Справочник.» Под редакцией Ю.П. Солнцева; НПО Профессионал , НПО Мир и семья ; Санкт Петербург, 2003 г.) …   Словарь металлургических терминов

  • hardness — index brutality, congealment Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • hardness — (n.) O.E. heardnysse; see HARD (Cf. hard) + NESS (Cf. ness). Meaning difficulty of action or accomplishment is late 14c …   Etymology dictionary

  • hardness — [härd′nis] n. 1. the state or quality of being hard (in various senses) 2. the relative capacity of a substance for scratching another or for being scratched or indented by another …   English World dictionary

  • Hardness — This article is about mechanical properties of materials. For other uses, see Hard. Hardness is the measure of how resistant solid matter is to various kinds of permanent shape change when a force is applied. Macroscopic hardness is generally… …   Wikipedia

  • hardness — /hahrd nis/, n. 1. the state or quality of being hard: the hardness of ice. 2. a relative degree or extent of this quality: wood of a desirable hardness. 3. that quality in water that is imparted by the presence of dissolved salts, esp. calcium… …   Universalium

  • Hardness — (Roget s Thesaurus) < N PARAG:Hardness >N GRP: N 1 Sgm: N 1 hardness hardness &c. >Adj. Sgm: N 1 rigidity rigidity Sgm: N 1 renitence renitence renitency Sgm: N 1 inflexibility inflexibility temper callosity …   English dictionary for students

  • hardness —    a measure of the hardness of a metal or mineral. Hardness is a property easy to appreciate but difficult to quantify and measure.    The Mohs hardness scale is used in geology to give a rough estimate of hardness by testing which minerals are… …   Dictionary of units of measurement

  • hardness — The toughness of the surface of a metal. See brinell hardness indentation hardness rockwell hardness shore hardness …   Dictionary of automotive terms

  • hardness — 1. The degree of firmness of a solid, as determined by its resistance to deformation, scratching, or abrasion. SEE ALSO: h. scale, number. 2. The relative penetrating power of a beam of x rays, used both within the diagnostic range of …   Medical dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»