Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

hŏ-nestē

  • 1 Praeneste

    Praeneste, is, n. and f., = Prainestos or Praineste, one of the most ancient and important cities of Latium, famed for the beauty of its roses, for its nuts, and still more for its temple of Fortune and the oracle connected with it, now Palestrina; abl., Praeneste, Cic. Planc. 26; Hor. Ep. 1, 2, 2:

    Praeneste sub ipsā (sc. urbe),

    Verg. A. 8, 561:

    altum Praeneste,

    id. ib. 7, 682:

    frigidum,

    Hor. C. 3, 4, 22:

    sacrum,

    Stat. S. 4, 4, 15.—Hence,
    II.
    Praenestīnus, a, um, adj., of or belonging to Prœneste, Prœnestine:

    nuces,

    Cato, R. R. 8:

    urbs,

    the town of Prœneste, Verg. A. 7, 678:

    Praenestinae moenia sacra Deae, i. e. Fortunae,

    Ov. F. 6, 62:

    sortes,

    the oracles of Prœneste, Cic. Div. 2, 41, 86:

    ager,

    id. Agr. 2, 28:

    rosae,

    Plin. 21, 4, 10, § 16:

    via,

    from Rome to Prœneste, id. 31, 3, 25, § 42.— Subst.: Prae-nestīni, ōrum, m., the inhabitants of Prœneste, the Prœnestines, Plaut. Truc. 3, 2, 23; id. Trin. 3, 1, 8 Brix ad loc.; Liv. 6, 21 sq.; v. Ritschl, Opusc. 2, 372.

    Lewis & Short latin dictionary > Praeneste

  • 2 Praenestini

    Praeneste, is, n. and f., = Prainestos or Praineste, one of the most ancient and important cities of Latium, famed for the beauty of its roses, for its nuts, and still more for its temple of Fortune and the oracle connected with it, now Palestrina; abl., Praeneste, Cic. Planc. 26; Hor. Ep. 1, 2, 2:

    Praeneste sub ipsā (sc. urbe),

    Verg. A. 8, 561:

    altum Praeneste,

    id. ib. 7, 682:

    frigidum,

    Hor. C. 3, 4, 22:

    sacrum,

    Stat. S. 4, 4, 15.—Hence,
    II.
    Praenestīnus, a, um, adj., of or belonging to Prœneste, Prœnestine:

    nuces,

    Cato, R. R. 8:

    urbs,

    the town of Prœneste, Verg. A. 7, 678:

    Praenestinae moenia sacra Deae, i. e. Fortunae,

    Ov. F. 6, 62:

    sortes,

    the oracles of Prœneste, Cic. Div. 2, 41, 86:

    ager,

    id. Agr. 2, 28:

    rosae,

    Plin. 21, 4, 10, § 16:

    via,

    from Rome to Prœneste, id. 31, 3, 25, § 42.— Subst.: Prae-nestīni, ōrum, m., the inhabitants of Prœneste, the Prœnestines, Plaut. Truc. 3, 2, 23; id. Trin. 3, 1, 8 Brix ad loc.; Liv. 6, 21 sq.; v. Ritschl, Opusc. 2, 372.

    Lewis & Short latin dictionary > Praenestini

  • 3 Praenestinus

    Praeneste, is, n. and f., = Prainestos or Praineste, one of the most ancient and important cities of Latium, famed for the beauty of its roses, for its nuts, and still more for its temple of Fortune and the oracle connected with it, now Palestrina; abl., Praeneste, Cic. Planc. 26; Hor. Ep. 1, 2, 2:

    Praeneste sub ipsā (sc. urbe),

    Verg. A. 8, 561:

    altum Praeneste,

    id. ib. 7, 682:

    frigidum,

    Hor. C. 3, 4, 22:

    sacrum,

    Stat. S. 4, 4, 15.—Hence,
    II.
    Praenestīnus, a, um, adj., of or belonging to Prœneste, Prœnestine:

    nuces,

    Cato, R. R. 8:

    urbs,

    the town of Prœneste, Verg. A. 7, 678:

    Praenestinae moenia sacra Deae, i. e. Fortunae,

    Ov. F. 6, 62:

    sortes,

    the oracles of Prœneste, Cic. Div. 2, 41, 86:

    ager,

    id. Agr. 2, 28:

    rosae,

    Plin. 21, 4, 10, § 16:

    via,

    from Rome to Prœneste, id. 31, 3, 25, § 42.— Subst.: Prae-nestīni, ōrum, m., the inhabitants of Prœneste, the Prœnestines, Plaut. Truc. 3, 2, 23; id. Trin. 3, 1, 8 Brix ad loc.; Liv. 6, 21 sq.; v. Ritschl, Opusc. 2, 372.

    Lewis & Short latin dictionary > Praenestinus

  • 4 Caeculus

    Caecŭlus, i, m., son of Vulcan, founder of Prœneste, Verg. A. 7, 678 sq. Serv.; Mart. Cap. 6, § 642.

    Lewis & Short latin dictionary > Caeculus

  • 5 Gabiensis

    Găbĭi, ōrum, m. [Sanscr. gambhas, mouth; Gr. gamphê, jaw; cf. Saxon camb; Engl. comb ], an ancient city of Latium founded by the Sicilians, twelve miles from Rome and eleven from Prœneste, now Castiglione, Liv. 1, 53 sq.; 24, 10; 26, 9; Verg. A. 6, 773; Hor. Ep. 1, 11, 7; 1, 15, 9 al.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Găbīnus, a, um, adj., of or belonging to Gabii, Gabine:

    ager,

    Varr. L. L. 5, § 33 Müll.; Liv. 3, 8: via, leading from Rome to Gabii (called also Praenestina via), Liv. 2, 11; 3, 6; 5, 49:

    urbs,

    i. e. Gabii, Ov. F. 2, 709: saxum, quarried at Gabii, of superior quality, Tac. A. 15, 43:

    cinctus, v. 2. cinctus: vicinitas,

    Cic. Planc. 9, 23:

    res,

    Liv. 1, 54:

    Juno,

    worshipped at Gabii, Verg. A. 7, 682.— Subst.: Găbīni, ōrum, m., plur., the inhabitants of Gabii, Gabines, Liv. 1, 54.—
    B.
    Găbĭensis, e, adj., of Gabii, Gabine:

    ager,

    Plin. 2, 94, 96, § 209 (Jan. Gaviensis).

    Lewis & Short latin dictionary > Gabiensis

  • 6 Gabii

    Găbĭi, ōrum, m. [Sanscr. gambhas, mouth; Gr. gamphê, jaw; cf. Saxon camb; Engl. comb ], an ancient city of Latium founded by the Sicilians, twelve miles from Rome and eleven from Prœneste, now Castiglione, Liv. 1, 53 sq.; 24, 10; 26, 9; Verg. A. 6, 773; Hor. Ep. 1, 11, 7; 1, 15, 9 al.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Găbīnus, a, um, adj., of or belonging to Gabii, Gabine:

    ager,

    Varr. L. L. 5, § 33 Müll.; Liv. 3, 8: via, leading from Rome to Gabii (called also Praenestina via), Liv. 2, 11; 3, 6; 5, 49:

    urbs,

    i. e. Gabii, Ov. F. 2, 709: saxum, quarried at Gabii, of superior quality, Tac. A. 15, 43:

    cinctus, v. 2. cinctus: vicinitas,

    Cic. Planc. 9, 23:

    res,

    Liv. 1, 54:

    Juno,

    worshipped at Gabii, Verg. A. 7, 682.— Subst.: Găbīni, ōrum, m., plur., the inhabitants of Gabii, Gabines, Liv. 1, 54.—
    B.
    Găbĭensis, e, adj., of Gabii, Gabine:

    ager,

    Plin. 2, 94, 96, § 209 (Jan. Gaviensis).

    Lewis & Short latin dictionary > Gabii

  • 7 Gabini

    Găbĭi, ōrum, m. [Sanscr. gambhas, mouth; Gr. gamphê, jaw; cf. Saxon camb; Engl. comb ], an ancient city of Latium founded by the Sicilians, twelve miles from Rome and eleven from Prœneste, now Castiglione, Liv. 1, 53 sq.; 24, 10; 26, 9; Verg. A. 6, 773; Hor. Ep. 1, 11, 7; 1, 15, 9 al.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Găbīnus, a, um, adj., of or belonging to Gabii, Gabine:

    ager,

    Varr. L. L. 5, § 33 Müll.; Liv. 3, 8: via, leading from Rome to Gabii (called also Praenestina via), Liv. 2, 11; 3, 6; 5, 49:

    urbs,

    i. e. Gabii, Ov. F. 2, 709: saxum, quarried at Gabii, of superior quality, Tac. A. 15, 43:

    cinctus, v. 2. cinctus: vicinitas,

    Cic. Planc. 9, 23:

    res,

    Liv. 1, 54:

    Juno,

    worshipped at Gabii, Verg. A. 7, 682.— Subst.: Găbīni, ōrum, m., plur., the inhabitants of Gabii, Gabines, Liv. 1, 54.—
    B.
    Găbĭensis, e, adj., of Gabii, Gabine:

    ager,

    Plin. 2, 94, 96, § 209 (Jan. Gaviensis).

    Lewis & Short latin dictionary > Gabini

  • 8 Herilus

    Lewis & Short latin dictionary > Herilus

  • 9 honestiores

    hŏnestus, a um, adj. [honos, honor, qs. furnished or clothed with honor], full of honor, honorable.
    I.
    Regarded with honor, enjoying respect or consideration, honored, distinguished, honorable, respectable, noble, = honoratus:

    qui me honore honestiorem fecit,

    Plaut. Capt. 2, 3, 32: cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem;

    qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,

    Cic. Brut. 81, 281:

    satis honestam honoratamque imaginem fore,

    Liv. 36, 40, 9: magnus atque honestus, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 4; cf.:

    salvi et honesti,

    id. ib. 11, 2, 2:

    honestus homo et nobilis,

    Cic. Mur. 36, 75:

    cum honesto aliquo homine,

    id. Fam. 16, 9, 4:

    amplae et honestae familiae,

    illustrious and honorable families, id. Mur. 7, 15; cf.: homines honestis parentibus ac majoribus nati, id. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85:

    bonis parentibus atque honesto loco natus,

    id. Tusc. 5, 20, 58:

    cum Sabinas honesto ortas loco virgines rapi jussit,

    id. Rep. 2, 7:

    loco natus honesto,

    Caes. B. G. 5, 45, 2:

    Polla, Nursiae honesto genere orta,

    Suet. Vesp. 1:

    equite Romano in primis honesto et ornato,

    distinguished, eminent, Cic. Fam. 13, 14, 1; 13, 31, 1:

    eques Romanus,

    id. ib. 13, 62; cf.:

    erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris,

    Caes. B. C. 1, 51, 3:

    publicani, homines honestissimi atque ornatissimi,

    Cic. de Imp. Pomp. 7, 17:

    homo honestissimus,

    Caes. B. G. 1, 53, 6:

    milites honestissimi sui generis,

    id. B. C. 1, 20, 1:

    virginis honestae vaticinatione,

    Suet. Galb. 9 et saep.:

    quia deus auctor culpae honestior erat,

    Liv. 1, 4, 2:

    tam grave, tam firmum, tam honestum municipium,

    Cic. Fam. 13, 4, 2:

    honestissimus conventus,

    Quint. 1, 2, 9:

    ut honestiore judicio conflictere?

    more honorable, Cic. Quint. 13, 44:

    dies honestissimus nobis,

    id. Fam. 1, 2, 2:

    atque erit illa mihi mortis honesta dies,

    Prop. 3 (4), 21, 34:

    honesta paupertas,

    Vell. 129, 3:

    omnium honestarum rerum egens,

    not able to live suitably to his rank, Sall. J. 14, 17: honestis manibus omnia laetius proveniunt, i. e. of generals (cf. shortly before:

    ipsorum tunc manibus imperatorum colebantur agri),

    Plin. 18, 3, 4, § 19.—As substt.
    1.
    hŏnestĭōres, um, m., men of noble birth:

    qui hominem castraverit... sive is servus sive liber sit, capite punitur: honestiores publicatis bonis in insulam deportantur,

    Paul. Sent. 5, 23, 13; 1, 21, 4 sq.;

    opp. humiliores,

    id. ib. 5, 25, 1 sq.; Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 2, 2; 8, 4, 2.—
    2.
    hŏnestum, i, n., honorable conduct, morality, virtue:

    nec honesto quicquam honestius,

    Cic. Fin. 4, 7, 25:

    rigidi servator honesti (Cato),

    Luc. 2, 389.
    II. A.
    In gen.:

    ut (civium vita) opibus firma, copiis locuples, gloria ampla, virtute honesta sit,

    Cic. Att. 8, 11, 1:

    in convivio moderato atque honesto,

    id. Mur. 6, 13:

    aequa et honesta postulatio,

    id. Rosc. Am. 2, 7:

    honestum ac probabile nomen,

    id. Caecin. 25, 71; cf.:

    ut honesta praescriptione rem turpissimam tegerent,

    Caes. B. C. 3, 32, 4:

    causas abeundi quaerat honestas,

    Lucr. 4, 1181:

    certatio,

    Cic. Lael. 9, 32:

    honestam rem actionemve aut non suscipere aut, etc.,

    id. ib. 13, 47:

    res, causa (opp. turpis),

    Auct. Her. 1, 3, 5; cf.:

    honesta res dividitur in rectum et laudabile,

    id. 3, 2, 3:

    hominum honestissimorum testimoniis non credere,

    Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 6, 16:

    homines honestissimi,

    id. ib. 17, 49:

    quod omnium sit votum parentum, ut honestiores quam sint ipsi, liberos habeant,

    Quint. 1, 1, 82:

    soror,

    virtuous, chaste, Hor. S. 2, 3, 58:

    vita honestissima,

    Cic. Rosc. Am. 17, 48; so in sup.:

    labor,

    Quint. 12, 7, 10:

    praecepta,

    id. 12, 2, 27:

    testimonia,

    id. 5, 11, 37:

    vitae instituta sic distant, ut Cretes et Aetoli latrocinari honestum putent,

    Cic. Rep. 3, 9:

    honestum quibusdam rapto vivere,

    Quint. 3, 7, 24:

    honestius est de amicorum pecunia laborare quam de sua,

    Cic. Fam. 13, 14, 2:

    ut neque rectum neque honestum sit, nec fieri possit, ut, etc.,

    id. Lael. 21, 76:

    honestum et rectum,

    id. ib. 22, 82:

    honestum id intellegimus, quod tale est, ut, detracta omni utilitate, sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit jure laudari,

    id. Fin. 2, 14, 45; cf. id. Inv. 2, 53, 159; id. Leg. 1, 18, 48:

    si maritus uxorem suam in adulterio deprehensam occidit... non inique aliquid ejus honestissimo calori permittitur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 10, 1: mores honestos tradere,

    Juv. 6, 239.—As subst.: hŏnestum, i, n., honesty, integrity, virtue (cf.:

    honor, virtus, etc.): quandoquidem honestum aut ipsa virtus est aut res gesta virtute,

    id. Fin. 5, 23, 66; cf.:

    sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet, sive quod honestum est, id ita summum bonum est, ut, etc.,

    id. Off. 3, 3, 13; 1, 4, 14:

    formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides,

    id. ib. 1, 5, 14:

    omnis honesti justique disciplina,

    Quint. 12, 2, 1:

    honesti praesens imago,

    id. 12, 1, 28:

    quo (honesto) detracto quid poterit beatum intellegi?

    Cic. Tusc. 5, 15, 45:

    de honesto ac bono,

    Quint. 2, 2, 5:

    honesta ac turpia,

    Cic. Leg. 1, 16, 44; 1, 17, 46:

    honestis similia sunt quaedam non honesta,

    id. Ac. 2, 16, 50:

    in eodem pectore nullum est honestorum turpiumque consortium,

    Quint. 12, 1, 4:

    de honestis, justis, utilibus quaestiones,

    id. 3, 6, 41.—Prov.:

    honesta mors turpi vita potior,

    Tac. Agr. 33:

    imponit finem sapiens et rebus honestis,

    Juv. 6, 444:

    honestus rumor alterum est patrimonium,

    Pub. Syr. 217 Rib.—
    B.
    In partic., of personal appearance, noble, fine, handsome, beautiful (mostly poet.):

    ille erat honesta facie et liberali,

    Ter. Eun. 4, 4, 15; 2, 1, 24; cf.: ita me di ament, honestus est. id. ib. 3, 2, 21:

    erat forma praeter ceteras honesta,

    id. And. 1, 1, 96:

    facies,

    Suet. Tib. 68:

    caput,

    Verg. A. 10, 133; id. G. 2, 392:

    asini,

    Varr. R. R. 2, 6, 2:

    (equi),

    Verg. G. 3, 81:

    ager honestior,

    Varr. R. R. 1, 4, 2:

    tunc ora rigantur honestis Imbribus (i. e. lacrimis),

    Stat. Th. 2, 234.—As subst.: hŏnestum, i, n., beauty:

    nec, si quid honesti est, jactat habetque palam, quaerit, quo turpia celet, = si quid pulchri habent,

    Hor. S. 1, 2, 84.—Hence, adv.: hŏ-nestē.
    1.
    (Acc. to I.) Honorably, nobly (very rare):

    honeste natus,

    of noble birth, Suet. Aug. 43.—Far more freq. and class.,
    2.
    (Acc. to II.) Decently, becomingly, properly, creditably, virtuously:

    neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,

    Plaut. Merc. 2, 3, 69; id. Rud. 2, 3, 77:

    sic volo Te ferre (aquam) honeste, ut ego fero,

    id. ib. 2, 5, 7:

    unde Mundior exiret vix libertinus honeste,

    Hor. S. 2, 7, 12:

    ut videamur vestiti esse honeste,

    Varr. L. L. 8, § 31 Müll.:

    (Lucretia) tum quoque jam moriens, ne non procumbat honeste, Respicit,

    Ov. F. 2, 833:

    (Caesar) sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet,

    Suet. Caes. 82; Lucil. ap. Non. 427, 26:

    valde se honeste gerunt,

    Cic. Att. 6, 1, 13:

    honestius hic, quam Q. Pompeius,

    id. Off. 3, 30, 109:

    quae in nostris rebus non satis honeste, in amicorum fiunt honestissime,

    id. Lael. 16, 57:

    aliquid recte honesteque dicere,

    id. Rep. 1, 2:

    beate et honeste vivere,

    id. ib. 4, 3:

    honeste vivere (opp. turpiter),

    Quint. 5, 10, 24:

    facere ac dicere (opp. turpiter),

    id. 11, 1, 14; 10, 5, 13:

    tam jejuna fames, cum possit honestius tremere, etc.,

    Juv. 5, 10. iste quidem veteres inter ponetur honeste, fairly, properly, Hor. Ep. 2, 1, 43:

    fastigium nunc honeste vergit in tectum inferioris porticus,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > honestiores

  • 10 honestum

    hŏnestus, a um, adj. [honos, honor, qs. furnished or clothed with honor], full of honor, honorable.
    I.
    Regarded with honor, enjoying respect or consideration, honored, distinguished, honorable, respectable, noble, = honoratus:

    qui me honore honestiorem fecit,

    Plaut. Capt. 2, 3, 32: cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem;

    qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,

    Cic. Brut. 81, 281:

    satis honestam honoratamque imaginem fore,

    Liv. 36, 40, 9: magnus atque honestus, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 4; cf.:

    salvi et honesti,

    id. ib. 11, 2, 2:

    honestus homo et nobilis,

    Cic. Mur. 36, 75:

    cum honesto aliquo homine,

    id. Fam. 16, 9, 4:

    amplae et honestae familiae,

    illustrious and honorable families, id. Mur. 7, 15; cf.: homines honestis parentibus ac majoribus nati, id. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85:

    bonis parentibus atque honesto loco natus,

    id. Tusc. 5, 20, 58:

    cum Sabinas honesto ortas loco virgines rapi jussit,

    id. Rep. 2, 7:

    loco natus honesto,

    Caes. B. G. 5, 45, 2:

    Polla, Nursiae honesto genere orta,

    Suet. Vesp. 1:

    equite Romano in primis honesto et ornato,

    distinguished, eminent, Cic. Fam. 13, 14, 1; 13, 31, 1:

    eques Romanus,

    id. ib. 13, 62; cf.:

    erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris,

    Caes. B. C. 1, 51, 3:

    publicani, homines honestissimi atque ornatissimi,

    Cic. de Imp. Pomp. 7, 17:

    homo honestissimus,

    Caes. B. G. 1, 53, 6:

    milites honestissimi sui generis,

    id. B. C. 1, 20, 1:

    virginis honestae vaticinatione,

    Suet. Galb. 9 et saep.:

    quia deus auctor culpae honestior erat,

    Liv. 1, 4, 2:

    tam grave, tam firmum, tam honestum municipium,

    Cic. Fam. 13, 4, 2:

    honestissimus conventus,

    Quint. 1, 2, 9:

    ut honestiore judicio conflictere?

    more honorable, Cic. Quint. 13, 44:

    dies honestissimus nobis,

    id. Fam. 1, 2, 2:

    atque erit illa mihi mortis honesta dies,

    Prop. 3 (4), 21, 34:

    honesta paupertas,

    Vell. 129, 3:

    omnium honestarum rerum egens,

    not able to live suitably to his rank, Sall. J. 14, 17: honestis manibus omnia laetius proveniunt, i. e. of generals (cf. shortly before:

    ipsorum tunc manibus imperatorum colebantur agri),

    Plin. 18, 3, 4, § 19.—As substt.
    1.
    hŏnestĭōres, um, m., men of noble birth:

    qui hominem castraverit... sive is servus sive liber sit, capite punitur: honestiores publicatis bonis in insulam deportantur,

    Paul. Sent. 5, 23, 13; 1, 21, 4 sq.;

    opp. humiliores,

    id. ib. 5, 25, 1 sq.; Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 2, 2; 8, 4, 2.—
    2.
    hŏnestum, i, n., honorable conduct, morality, virtue:

    nec honesto quicquam honestius,

    Cic. Fin. 4, 7, 25:

    rigidi servator honesti (Cato),

    Luc. 2, 389.
    II. A.
    In gen.:

    ut (civium vita) opibus firma, copiis locuples, gloria ampla, virtute honesta sit,

    Cic. Att. 8, 11, 1:

    in convivio moderato atque honesto,

    id. Mur. 6, 13:

    aequa et honesta postulatio,

    id. Rosc. Am. 2, 7:

    honestum ac probabile nomen,

    id. Caecin. 25, 71; cf.:

    ut honesta praescriptione rem turpissimam tegerent,

    Caes. B. C. 3, 32, 4:

    causas abeundi quaerat honestas,

    Lucr. 4, 1181:

    certatio,

    Cic. Lael. 9, 32:

    honestam rem actionemve aut non suscipere aut, etc.,

    id. ib. 13, 47:

    res, causa (opp. turpis),

    Auct. Her. 1, 3, 5; cf.:

    honesta res dividitur in rectum et laudabile,

    id. 3, 2, 3:

    hominum honestissimorum testimoniis non credere,

    Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 6, 16:

    homines honestissimi,

    id. ib. 17, 49:

    quod omnium sit votum parentum, ut honestiores quam sint ipsi, liberos habeant,

    Quint. 1, 1, 82:

    soror,

    virtuous, chaste, Hor. S. 2, 3, 58:

    vita honestissima,

    Cic. Rosc. Am. 17, 48; so in sup.:

    labor,

    Quint. 12, 7, 10:

    praecepta,

    id. 12, 2, 27:

    testimonia,

    id. 5, 11, 37:

    vitae instituta sic distant, ut Cretes et Aetoli latrocinari honestum putent,

    Cic. Rep. 3, 9:

    honestum quibusdam rapto vivere,

    Quint. 3, 7, 24:

    honestius est de amicorum pecunia laborare quam de sua,

    Cic. Fam. 13, 14, 2:

    ut neque rectum neque honestum sit, nec fieri possit, ut, etc.,

    id. Lael. 21, 76:

    honestum et rectum,

    id. ib. 22, 82:

    honestum id intellegimus, quod tale est, ut, detracta omni utilitate, sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit jure laudari,

    id. Fin. 2, 14, 45; cf. id. Inv. 2, 53, 159; id. Leg. 1, 18, 48:

    si maritus uxorem suam in adulterio deprehensam occidit... non inique aliquid ejus honestissimo calori permittitur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 10, 1: mores honestos tradere,

    Juv. 6, 239.—As subst.: hŏnestum, i, n., honesty, integrity, virtue (cf.:

    honor, virtus, etc.): quandoquidem honestum aut ipsa virtus est aut res gesta virtute,

    id. Fin. 5, 23, 66; cf.:

    sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet, sive quod honestum est, id ita summum bonum est, ut, etc.,

    id. Off. 3, 3, 13; 1, 4, 14:

    formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides,

    id. ib. 1, 5, 14:

    omnis honesti justique disciplina,

    Quint. 12, 2, 1:

    honesti praesens imago,

    id. 12, 1, 28:

    quo (honesto) detracto quid poterit beatum intellegi?

    Cic. Tusc. 5, 15, 45:

    de honesto ac bono,

    Quint. 2, 2, 5:

    honesta ac turpia,

    Cic. Leg. 1, 16, 44; 1, 17, 46:

    honestis similia sunt quaedam non honesta,

    id. Ac. 2, 16, 50:

    in eodem pectore nullum est honestorum turpiumque consortium,

    Quint. 12, 1, 4:

    de honestis, justis, utilibus quaestiones,

    id. 3, 6, 41.—Prov.:

    honesta mors turpi vita potior,

    Tac. Agr. 33:

    imponit finem sapiens et rebus honestis,

    Juv. 6, 444:

    honestus rumor alterum est patrimonium,

    Pub. Syr. 217 Rib.—
    B.
    In partic., of personal appearance, noble, fine, handsome, beautiful (mostly poet.):

    ille erat honesta facie et liberali,

    Ter. Eun. 4, 4, 15; 2, 1, 24; cf.: ita me di ament, honestus est. id. ib. 3, 2, 21:

    erat forma praeter ceteras honesta,

    id. And. 1, 1, 96:

    facies,

    Suet. Tib. 68:

    caput,

    Verg. A. 10, 133; id. G. 2, 392:

    asini,

    Varr. R. R. 2, 6, 2:

    (equi),

    Verg. G. 3, 81:

    ager honestior,

    Varr. R. R. 1, 4, 2:

    tunc ora rigantur honestis Imbribus (i. e. lacrimis),

    Stat. Th. 2, 234.—As subst.: hŏnestum, i, n., beauty:

    nec, si quid honesti est, jactat habetque palam, quaerit, quo turpia celet, = si quid pulchri habent,

    Hor. S. 1, 2, 84.—Hence, adv.: hŏ-nestē.
    1.
    (Acc. to I.) Honorably, nobly (very rare):

    honeste natus,

    of noble birth, Suet. Aug. 43.—Far more freq. and class.,
    2.
    (Acc. to II.) Decently, becomingly, properly, creditably, virtuously:

    neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,

    Plaut. Merc. 2, 3, 69; id. Rud. 2, 3, 77:

    sic volo Te ferre (aquam) honeste, ut ego fero,

    id. ib. 2, 5, 7:

    unde Mundior exiret vix libertinus honeste,

    Hor. S. 2, 7, 12:

    ut videamur vestiti esse honeste,

    Varr. L. L. 8, § 31 Müll.:

    (Lucretia) tum quoque jam moriens, ne non procumbat honeste, Respicit,

    Ov. F. 2, 833:

    (Caesar) sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet,

    Suet. Caes. 82; Lucil. ap. Non. 427, 26:

    valde se honeste gerunt,

    Cic. Att. 6, 1, 13:

    honestius hic, quam Q. Pompeius,

    id. Off. 3, 30, 109:

    quae in nostris rebus non satis honeste, in amicorum fiunt honestissime,

    id. Lael. 16, 57:

    aliquid recte honesteque dicere,

    id. Rep. 1, 2:

    beate et honeste vivere,

    id. ib. 4, 3:

    honeste vivere (opp. turpiter),

    Quint. 5, 10, 24:

    facere ac dicere (opp. turpiter),

    id. 11, 1, 14; 10, 5, 13:

    tam jejuna fames, cum possit honestius tremere, etc.,

    Juv. 5, 10. iste quidem veteres inter ponetur honeste, fairly, properly, Hor. Ep. 2, 1, 43:

    fastigium nunc honeste vergit in tectum inferioris porticus,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > honestum

  • 11 honestus

    hŏnestus, a um, adj. [honos, honor, qs. furnished or clothed with honor], full of honor, honorable.
    I.
    Regarded with honor, enjoying respect or consideration, honored, distinguished, honorable, respectable, noble, = honoratus:

    qui me honore honestiorem fecit,

    Plaut. Capt. 2, 3, 32: cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem;

    qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,

    Cic. Brut. 81, 281:

    satis honestam honoratamque imaginem fore,

    Liv. 36, 40, 9: magnus atque honestus, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 4; cf.:

    salvi et honesti,

    id. ib. 11, 2, 2:

    honestus homo et nobilis,

    Cic. Mur. 36, 75:

    cum honesto aliquo homine,

    id. Fam. 16, 9, 4:

    amplae et honestae familiae,

    illustrious and honorable families, id. Mur. 7, 15; cf.: homines honestis parentibus ac majoribus nati, id. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85:

    bonis parentibus atque honesto loco natus,

    id. Tusc. 5, 20, 58:

    cum Sabinas honesto ortas loco virgines rapi jussit,

    id. Rep. 2, 7:

    loco natus honesto,

    Caes. B. G. 5, 45, 2:

    Polla, Nursiae honesto genere orta,

    Suet. Vesp. 1:

    equite Romano in primis honesto et ornato,

    distinguished, eminent, Cic. Fam. 13, 14, 1; 13, 31, 1:

    eques Romanus,

    id. ib. 13, 62; cf.:

    erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris,

    Caes. B. C. 1, 51, 3:

    publicani, homines honestissimi atque ornatissimi,

    Cic. de Imp. Pomp. 7, 17:

    homo honestissimus,

    Caes. B. G. 1, 53, 6:

    milites honestissimi sui generis,

    id. B. C. 1, 20, 1:

    virginis honestae vaticinatione,

    Suet. Galb. 9 et saep.:

    quia deus auctor culpae honestior erat,

    Liv. 1, 4, 2:

    tam grave, tam firmum, tam honestum municipium,

    Cic. Fam. 13, 4, 2:

    honestissimus conventus,

    Quint. 1, 2, 9:

    ut honestiore judicio conflictere?

    more honorable, Cic. Quint. 13, 44:

    dies honestissimus nobis,

    id. Fam. 1, 2, 2:

    atque erit illa mihi mortis honesta dies,

    Prop. 3 (4), 21, 34:

    honesta paupertas,

    Vell. 129, 3:

    omnium honestarum rerum egens,

    not able to live suitably to his rank, Sall. J. 14, 17: honestis manibus omnia laetius proveniunt, i. e. of generals (cf. shortly before:

    ipsorum tunc manibus imperatorum colebantur agri),

    Plin. 18, 3, 4, § 19.—As substt.
    1.
    hŏnestĭōres, um, m., men of noble birth:

    qui hominem castraverit... sive is servus sive liber sit, capite punitur: honestiores publicatis bonis in insulam deportantur,

    Paul. Sent. 5, 23, 13; 1, 21, 4 sq.;

    opp. humiliores,

    id. ib. 5, 25, 1 sq.; Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 2, 2; 8, 4, 2.—
    2.
    hŏnestum, i, n., honorable conduct, morality, virtue:

    nec honesto quicquam honestius,

    Cic. Fin. 4, 7, 25:

    rigidi servator honesti (Cato),

    Luc. 2, 389.
    II. A.
    In gen.:

    ut (civium vita) opibus firma, copiis locuples, gloria ampla, virtute honesta sit,

    Cic. Att. 8, 11, 1:

    in convivio moderato atque honesto,

    id. Mur. 6, 13:

    aequa et honesta postulatio,

    id. Rosc. Am. 2, 7:

    honestum ac probabile nomen,

    id. Caecin. 25, 71; cf.:

    ut honesta praescriptione rem turpissimam tegerent,

    Caes. B. C. 3, 32, 4:

    causas abeundi quaerat honestas,

    Lucr. 4, 1181:

    certatio,

    Cic. Lael. 9, 32:

    honestam rem actionemve aut non suscipere aut, etc.,

    id. ib. 13, 47:

    res, causa (opp. turpis),

    Auct. Her. 1, 3, 5; cf.:

    honesta res dividitur in rectum et laudabile,

    id. 3, 2, 3:

    hominum honestissimorum testimoniis non credere,

    Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 6, 16:

    homines honestissimi,

    id. ib. 17, 49:

    quod omnium sit votum parentum, ut honestiores quam sint ipsi, liberos habeant,

    Quint. 1, 1, 82:

    soror,

    virtuous, chaste, Hor. S. 2, 3, 58:

    vita honestissima,

    Cic. Rosc. Am. 17, 48; so in sup.:

    labor,

    Quint. 12, 7, 10:

    praecepta,

    id. 12, 2, 27:

    testimonia,

    id. 5, 11, 37:

    vitae instituta sic distant, ut Cretes et Aetoli latrocinari honestum putent,

    Cic. Rep. 3, 9:

    honestum quibusdam rapto vivere,

    Quint. 3, 7, 24:

    honestius est de amicorum pecunia laborare quam de sua,

    Cic. Fam. 13, 14, 2:

    ut neque rectum neque honestum sit, nec fieri possit, ut, etc.,

    id. Lael. 21, 76:

    honestum et rectum,

    id. ib. 22, 82:

    honestum id intellegimus, quod tale est, ut, detracta omni utilitate, sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit jure laudari,

    id. Fin. 2, 14, 45; cf. id. Inv. 2, 53, 159; id. Leg. 1, 18, 48:

    si maritus uxorem suam in adulterio deprehensam occidit... non inique aliquid ejus honestissimo calori permittitur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 10, 1: mores honestos tradere,

    Juv. 6, 239.—As subst.: hŏnestum, i, n., honesty, integrity, virtue (cf.:

    honor, virtus, etc.): quandoquidem honestum aut ipsa virtus est aut res gesta virtute,

    id. Fin. 5, 23, 66; cf.:

    sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet, sive quod honestum est, id ita summum bonum est, ut, etc.,

    id. Off. 3, 3, 13; 1, 4, 14:

    formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides,

    id. ib. 1, 5, 14:

    omnis honesti justique disciplina,

    Quint. 12, 2, 1:

    honesti praesens imago,

    id. 12, 1, 28:

    quo (honesto) detracto quid poterit beatum intellegi?

    Cic. Tusc. 5, 15, 45:

    de honesto ac bono,

    Quint. 2, 2, 5:

    honesta ac turpia,

    Cic. Leg. 1, 16, 44; 1, 17, 46:

    honestis similia sunt quaedam non honesta,

    id. Ac. 2, 16, 50:

    in eodem pectore nullum est honestorum turpiumque consortium,

    Quint. 12, 1, 4:

    de honestis, justis, utilibus quaestiones,

    id. 3, 6, 41.—Prov.:

    honesta mors turpi vita potior,

    Tac. Agr. 33:

    imponit finem sapiens et rebus honestis,

    Juv. 6, 444:

    honestus rumor alterum est patrimonium,

    Pub. Syr. 217 Rib.—
    B.
    In partic., of personal appearance, noble, fine, handsome, beautiful (mostly poet.):

    ille erat honesta facie et liberali,

    Ter. Eun. 4, 4, 15; 2, 1, 24; cf.: ita me di ament, honestus est. id. ib. 3, 2, 21:

    erat forma praeter ceteras honesta,

    id. And. 1, 1, 96:

    facies,

    Suet. Tib. 68:

    caput,

    Verg. A. 10, 133; id. G. 2, 392:

    asini,

    Varr. R. R. 2, 6, 2:

    (equi),

    Verg. G. 3, 81:

    ager honestior,

    Varr. R. R. 1, 4, 2:

    tunc ora rigantur honestis Imbribus (i. e. lacrimis),

    Stat. Th. 2, 234.—As subst.: hŏnestum, i, n., beauty:

    nec, si quid honesti est, jactat habetque palam, quaerit, quo turpia celet, = si quid pulchri habent,

    Hor. S. 1, 2, 84.—Hence, adv.: hŏ-nestē.
    1.
    (Acc. to I.) Honorably, nobly (very rare):

    honeste natus,

    of noble birth, Suet. Aug. 43.—Far more freq. and class.,
    2.
    (Acc. to II.) Decently, becomingly, properly, creditably, virtuously:

    neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,

    Plaut. Merc. 2, 3, 69; id. Rud. 2, 3, 77:

    sic volo Te ferre (aquam) honeste, ut ego fero,

    id. ib. 2, 5, 7:

    unde Mundior exiret vix libertinus honeste,

    Hor. S. 2, 7, 12:

    ut videamur vestiti esse honeste,

    Varr. L. L. 8, § 31 Müll.:

    (Lucretia) tum quoque jam moriens, ne non procumbat honeste, Respicit,

    Ov. F. 2, 833:

    (Caesar) sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet,

    Suet. Caes. 82; Lucil. ap. Non. 427, 26:

    valde se honeste gerunt,

    Cic. Att. 6, 1, 13:

    honestius hic, quam Q. Pompeius,

    id. Off. 3, 30, 109:

    quae in nostris rebus non satis honeste, in amicorum fiunt honestissime,

    id. Lael. 16, 57:

    aliquid recte honesteque dicere,

    id. Rep. 1, 2:

    beate et honeste vivere,

    id. ib. 4, 3:

    honeste vivere (opp. turpiter),

    Quint. 5, 10, 24:

    facere ac dicere (opp. turpiter),

    id. 11, 1, 14; 10, 5, 13:

    tam jejuna fames, cum possit honestius tremere, etc.,

    Juv. 5, 10. iste quidem veteres inter ponetur honeste, fairly, properly, Hor. Ep. 2, 1, 43:

    fastigium nunc honeste vergit in tectum inferioris porticus,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > honestus

  • 12 Labicani

    Lăbīci ( Lăvīci), ōrum, m. ( Lăbī-cum, i, n., Sil. 12, 534), a town of Latium, between Tusculum and Præneste, now Colonna, Cic. Agr. 2, 35, 96; Liv. 3, 39; 4, 45:

    arva Labici,

    Sil. 12, 534.—Hence,
    II. A.
    Lăbīci, ōrum, m., the inhabitants of Labicum, the Labici ( poet.):

    picti scuta Labici,

    Verg. A. 7, 796; Sil. 8, 368.—
    B.
    Lăbī-cānus (scanned Lābīcānus, Mart. 1, 89), a, um, adj., of or belonging to Labicum, Labican:

    ager,

    Liv. 26, 9, 11:

    via,

    leading from Rome to Labicum, id. 4, 41:

    vicinitas,

    Cic. Planc. 9, 23.—
    2.
    Subst.
    a.
    Lăbī-cāni, ōrum, m., the inhabitants of Labicum, Labicans, Liv. 4, 45; 6, 21.—
    b.
    Lă-bīcānus, i, m. (sc. ager), the territory of Labicum:

    habuit fundum in Labicano,

    Cic. Par. 6, 3, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > Labicani

  • 13 Labicanus

    Lăbīci ( Lăvīci), ōrum, m. ( Lăbī-cum, i, n., Sil. 12, 534), a town of Latium, between Tusculum and Præneste, now Colonna, Cic. Agr. 2, 35, 96; Liv. 3, 39; 4, 45:

    arva Labici,

    Sil. 12, 534.—Hence,
    II. A.
    Lăbīci, ōrum, m., the inhabitants of Labicum, the Labici ( poet.):

    picti scuta Labici,

    Verg. A. 7, 796; Sil. 8, 368.—
    B.
    Lăbī-cānus (scanned Lābīcānus, Mart. 1, 89), a, um, adj., of or belonging to Labicum, Labican:

    ager,

    Liv. 26, 9, 11:

    via,

    leading from Rome to Labicum, id. 4, 41:

    vicinitas,

    Cic. Planc. 9, 23.—
    2.
    Subst.
    a.
    Lăbī-cāni, ōrum, m., the inhabitants of Labicum, Labicans, Liv. 4, 45; 6, 21.—
    b.
    Lă-bīcānus, i, m. (sc. ager), the territory of Labicum:

    habuit fundum in Labicano,

    Cic. Par. 6, 3, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > Labicanus

  • 14 Labici

    Lăbīci ( Lăvīci), ōrum, m. ( Lăbī-cum, i, n., Sil. 12, 534), a town of Latium, between Tusculum and Præneste, now Colonna, Cic. Agr. 2, 35, 96; Liv. 3, 39; 4, 45:

    arva Labici,

    Sil. 12, 534.—Hence,
    II. A.
    Lăbīci, ōrum, m., the inhabitants of Labicum, the Labici ( poet.):

    picti scuta Labici,

    Verg. A. 7, 796; Sil. 8, 368.—
    B.
    Lăbī-cānus (scanned Lābīcānus, Mart. 1, 89), a, um, adj., of or belonging to Labicum, Labican:

    ager,

    Liv. 26, 9, 11:

    via,

    leading from Rome to Labicum, id. 4, 41:

    vicinitas,

    Cic. Planc. 9, 23.—
    2.
    Subst.
    a.
    Lăbī-cāni, ōrum, m., the inhabitants of Labicum, Labicans, Liv. 4, 45; 6, 21.—
    b.
    Lă-bīcānus, i, m. (sc. ager), the territory of Labicum:

    habuit fundum in Labicano,

    Cic. Par. 6, 3, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > Labici

  • 15 Labicum

    Lăbīci ( Lăvīci), ōrum, m. ( Lăbī-cum, i, n., Sil. 12, 534), a town of Latium, between Tusculum and Præneste, now Colonna, Cic. Agr. 2, 35, 96; Liv. 3, 39; 4, 45:

    arva Labici,

    Sil. 12, 534.—Hence,
    II. A.
    Lăbīci, ōrum, m., the inhabitants of Labicum, the Labici ( poet.):

    picti scuta Labici,

    Verg. A. 7, 796; Sil. 8, 368.—
    B.
    Lăbī-cānus (scanned Lābīcānus, Mart. 1, 89), a, um, adj., of or belonging to Labicum, Labican:

    ager,

    Liv. 26, 9, 11:

    via,

    leading from Rome to Labicum, id. 4, 41:

    vicinitas,

    Cic. Planc. 9, 23.—
    2.
    Subst.
    a.
    Lăbī-cāni, ōrum, m., the inhabitants of Labicum, Labicans, Liv. 4, 45; 6, 21.—
    b.
    Lă-bīcānus, i, m. (sc. ager), the territory of Labicum:

    habuit fundum in Labicano,

    Cic. Par. 6, 3, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > Labicum

  • 16 Rupilius

    Rŭpĭlĭus, i, m., the name of a Roman gens. So,
    A.
    P. Rupilius, consul with Popillius Laenas, A. U. C. 622, Cic. Lael. 11, 37;

    from him proceed the Leges Rupiliae,

    of Rupilius, id. Verr. 2, 2, 16, § 39; 18, § 44; 24, § 59; 50, § 125; 2, 3, 40, § 92.—
    B.
    A. Rupilius, a physician, Cic. Clu. 63, 176.—
    C.
    An actor in Cicero ' s youth, Cic. Off. 1, 31, 114.—
    D.
    P. Rupilius Rex, a native of Prœneste, a contemporary of Horace, proscribed by Octavian, Hor. S. 1, 7, 1 Schol. Cruq.

    Lewis & Short latin dictionary > Rupilius

  • 17 Sacriporticus

    Sā̆crĭ-portus, ūs, m. [sacer].
    I.
    A place in Latium, near Prœneste, where Sylla conquered the younger Marius (called in Appian, B. C. 1, 78, Hhieros limên), Liv. Epit. 87; Vell. 2, 26, 1; Flor. 3, 21, 23; Aur. Vict. Vir. Ill. 68 and 75;

    per tmesin: quot apud Sacri cecidere cadavera portum,

    Luc. 2, 134.—
    II. III.
    Dub., and resting only on the authority of Sext. Ruf. Region.: Urbis Romanae, a square in Rome in the fourth region, also called Sā̆crĭpor-ticus.

    Lewis & Short latin dictionary > Sacriporticus

  • 18 Sacriportus

    Sā̆crĭ-portus, ūs, m. [sacer].
    I.
    A place in Latium, near Prœneste, where Sylla conquered the younger Marius (called in Appian, B. C. 1, 78, Hhieros limên), Liv. Epit. 87; Vell. 2, 26, 1; Flor. 3, 21, 23; Aur. Vict. Vir. Ill. 68 and 75;

    per tmesin: quot apud Sacri cecidere cadavera portum,

    Luc. 2, 134.—
    II. III.
    Dub., and resting only on the authority of Sext. Ruf. Region.: Urbis Romanae, a square in Rome in the fourth region, also called Sā̆crĭpor-ticus.

    Lewis & Short latin dictionary > Sacriportus

  • 19 Stephane

    1.
    Stĕphănē, ēs, f., = Stephanê.
    I.
    Ancient name of the island of Samos, Plin. 5, 31, 37, § 135.—
    II. 2.
    Stĕphănē, ēs, m., = Stephanê, a mountain in Thessaly, Plin. 4, 8, 15, § 29.

    Lewis & Short latin dictionary > Stephane

См. также в других словарях:

  • Neste d'Aure — Neste Neste la Neste d Aure à Saint Lary Soulan Caractéristiques Longueur 73 2 km Bassin …   Wikipédia en Français

  • Neste (Fluss) — Neste Der Canal de la Neste als Wasserverteiler Daten …   Deutsch Wikipedia

  • Neste Du Louron — ajouter une photo Caractéristiques Longueur 32 km Bassin  ? Bassin collecteur Garonne Débit moyen …   Wikipédia en Français

  • Neste du louron — ajouter une photo Caractéristiques Longueur 32 km Bassin  ? Bassin collecteur Garonne Débit moyen …   Wikipédia en Français

  • Neste Oil — Oyj Rechtsform Osakeyhtiö ISIN FI0009013296 Gründung 2004 …   Deutsch Wikipedia

  • Neste Oil — Тип …   Википедия

  • Neste — Oil Год основания 1948 Ключевые фигуры Ристо Ринне Тип Публичная компания Расположение …   Википедия

  • Neste d'Oo — Neste d Oô Neste d Oô Neste d Oô à Oô, vallée d Oô, 1895 Caractéristiques Longueur 21 km Bassin …   Wikipédia en Français

  • Neste (river) — Neste Origin Pyrenees Mouth Garonne 43°4′31″N 0°33′57″E …   Wikipedia

  • Neste d’Oô — One Der Fluss in OôVorlage:Infobox Fluss/KARTE fehlt Daten …   Deutsch Wikipedia

  • Neste Oil — Oyj Dates clés 2004 Forme juridique Entreprise publique Siège social …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»