Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

hĭlărĭter

  • 1 hilariter

    hĭlărĭter, adv., v. hilaris fin.

    Lewis & Short latin dictionary > hilariter

  • 2 hilaris

    hĭlăris, e, and hĭlărus, a, um, adj., = hilaros [cf. Sanscr. hlād, rejoice; Gr. chlaros; Engl. glad], cheerful, of good cheer, lively, gay, blithe, merry, jocund, jovial.—Adj. (class.; syn. laetus).
    (α).
    Form hilaris:

    oderunt hilarem tristes tristemque jocosi,

    Hor. Ep. 1, 18, 89; cf.:

    hoc (vultu) tristes, hoc hilares sumus,

    Quint. 11, 3, 72:

    si tristia dicamus hilares,

    id. ib. 67:

    esse vultu hilari atque laeto,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100:

    hilari animo esse,

    id. Q. Fr. 2, 13, 1; cf.:

    aliquem hilari ingenio et lepide accipere,

    Plaut. Most. 1, 4, 6:

    ut hunc festum diem Habeamus hilarem,

    id. Poen. 5, 6, 30:

    hilarem hunc sumamus diem,

    Ter. Eun. 4, 5, 5:

    laetum hilaremque diem sentire,

    Juv. 15, 41:

    hilaris fluit (vox),

    Quint. 11, 3, 63:

    oratio (opp. tristis),

    id. 8, 3, 49:

    causae (opp. tristes),

    id. 11, 3, 151:

    adulescentia,

    id. 8, 6, 27:

    id quod dicitur aut est lascivum et hilare aut contumeliosum.... In convictibus lasciva humilibus hilaria omnibus convenient,

    id. 6, 3, 27:

    infernis hilares sine regibus umbrae,

    Juv. 13, 52.—
    (β).
    Form hilarus:

    tristis sit (servus frugi), si eri sint tristes: hilarus sit, si gaudeant,

    Plaut. Am. 3, 3, 6; cf.:

    credam istuc, si esse te hilarum videro,

    id. As. 5, 1, 10:

    unde ego omnes hilaros, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,

    id. Pers. 5, 1, 8:

    fac te hilarum,

    cheer up, Ter. Ad. 4, 7, 38; 5, 3, 56:

    hunc (librum) lege arcano convivis tuis, sed, si me amas hilaris et bene acceptis,

    Cic. Att. 16, 3, 1:

    hilara vita,

    id. Fin. 5, 30, 92:

    hilaro vultu,

    id. Clu. 26, 72; Plin. 7, 19, 18, § 79: fronte hilaro, corde tristi, Caecil. ap. Gell. 15, 9, 1:

    hilara sane Saturnalia,

    Cic. Att. 5, 20, 5; Lucr. 2, 1121.—
    b.
    Comp.:

    fac nos hilaros hilariores opera atque adventu tuo,

    Plaut. Stich. 5, 4, 56:

    tu quidem pol et multo hilarior,

    Ter. Eun. 4, 5, 5:

    hilarioribus oculis quam solitus eras, intuens,

    Cic. Pis. 5, 11:

    attulit a te litteras hilariores,

    id. Att. 7, 25:

    hilarior protinus renidet oratio,

    Quint. 12, 10, 28:

    cutem in facie corrigit coloremque hilariorem facit,

    brighter, fresher, Plin. 23, 8, 75, § 144; cf. id. 36, 7, 11, § 55; 16, 10, 19, § 48.—
    c.
    Sup.:

    homo lepidissime atque hilarissime!

    Plaut. Men. 1, 2, 40:

    conviva,

    id. Mil. 3, 1, 72.—
    II.
    Subst.: hĭlărĭa, ōrum, n., the joyous festival celebrated in honor of Cybele at the vernal equinox, Macr. S. 1, 21:

    hilaribus,

    Vop. Aurel. 1:

    hilariis,

    Lampr. Alex. Sev. 37.— Adv.: hĭlăre (class.), and hĭlărĭter (late Lat.), cheerfully, gayly, joyfully, merrily:

    dicimus aliquem hilare vivere, etc.,

    Cic. Fin. 5, 30, 92; cf.:

    res tristes remisse, severas hilare tractare,

    id. de Or. 3, 8, 30; so,

    hilare,

    id. ib. 2, 71, 290; Afran. ap. Non. 514, 2; Tac. A. 11, 3; Suet. Ner. 34; Gell. 18, 2, 1:

    deinde modo acriter, tum clementer, maeste, hilare in omnes partes commutabimus,

    Auct. Her. 3, 14, 24; 4, 55, 68: hilariter, Aug. Civ. Dei, 5, 26; Vulg. Sap. 6, 17; cf. Neue, Formenl. 2, 660.— Comp.:

    si hilarius locuti sunt (opp. in luctu esse),

    Cic. Tusc. 3, 27, 64; Suet. Calig. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > hilaris

  • 3 maestus

    maestus ( moest-), a, um, adj. [maereo, q. v.], full of sadness, sad, sorrowful, afflicted, dejected, melancholy (class.).
    I.
    Lit.:

    quid vos maestos tam tristesque esse conspicor?

    Plaut. Bacch. 4, 4, 18:

    id misera maestast, sibi eorum evenisse inopiam,

    id. Rud. 2, 3, 67; Cic. Div. 1, 28, 59:

    cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, etc.,

    id. Or. 22, 74:

    maestus ac sordidatus senex,

    id. de Or. 2, 47, 195; id. Fam. 4, 6, 2:

    maestus ac sollicitus,

    Hor. S. 1, 2, 3:

    maestissimus Hector,

    Verg. A. 2, 270.—Of inanim. and abstr. things:

    maesto et conturbato vultu,

    Auct. Her. 3, 15, 27:

    maesta ac lugentia castra,

    Just. 18, 7:

    maestam attonitamque videre urbem,

    Juv. 11, 199:

    maesta manus,

    Ov. F. 4, 454:

    horrida pro maestis lanietur pluma capillis,

    id. Am. 2, 6, 5:

    comae,

    id. F. 4, 854:

    collum,

    id. Tr. 3, 5, 15:

    timor,

    Verg. A. 1, 202.— Poet., with inf.:

    animam maestam teneri,

    Stat. Th. 10. 775.—
    II.
    Transf. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Like tristis, gloomy, severe by nature:

    ille neci maestum mittit Oniten,

    Verg. A. 12, 514 (naturaliter tristem, severum, quem Graeci skuthrôpon dicunt agelaston, Serv.):

    tacitā maestissimus irā,

    Val. Fl. 5, 568:

    oratores maesti et inculti,

    gloomy, Tac. Or. 24.—
    B.
    In gen., connected with mourning; containing, causing, or showing sadness; sad, unhappy, unlucky:

    vestis,

    a mourning garment, Prop. 3, 4 (4, 5), 13:

    tubae,

    id. 4 (5), 11, 9:

    funera,

    Ov. F. 6, 660; cf.:

    ossa parentis Condidimus terrā maestasque sacravimus aras,

    Verg. A. 5, 48:

    a laevā maesta volavit avis,

    the bird of ill omen, Ov. Ib. 128: venter, exhausted with hunger, Lucil. ap. Non. 350, 33 (enectus fame, Non.).—Hence, adv., in two forms.
    * A.
    maestē, with sadness, saaly, sorrowfully:

    maeste, hilariter,

    Auct. Her. 3, 14, 24.—
    * B.
    maestĭter, in a way to indicate sorrow:

    maestiter vestitae,

    Plaut. Rud. 1, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > maestus

  • 4 moestua

    maestus ( moest-), a, um, adj. [maereo, q. v.], full of sadness, sad, sorrowful, afflicted, dejected, melancholy (class.).
    I.
    Lit.:

    quid vos maestos tam tristesque esse conspicor?

    Plaut. Bacch. 4, 4, 18:

    id misera maestast, sibi eorum evenisse inopiam,

    id. Rud. 2, 3, 67; Cic. Div. 1, 28, 59:

    cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, etc.,

    id. Or. 22, 74:

    maestus ac sordidatus senex,

    id. de Or. 2, 47, 195; id. Fam. 4, 6, 2:

    maestus ac sollicitus,

    Hor. S. 1, 2, 3:

    maestissimus Hector,

    Verg. A. 2, 270.—Of inanim. and abstr. things:

    maesto et conturbato vultu,

    Auct. Her. 3, 15, 27:

    maesta ac lugentia castra,

    Just. 18, 7:

    maestam attonitamque videre urbem,

    Juv. 11, 199:

    maesta manus,

    Ov. F. 4, 454:

    horrida pro maestis lanietur pluma capillis,

    id. Am. 2, 6, 5:

    comae,

    id. F. 4, 854:

    collum,

    id. Tr. 3, 5, 15:

    timor,

    Verg. A. 1, 202.— Poet., with inf.:

    animam maestam teneri,

    Stat. Th. 10. 775.—
    II.
    Transf. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Like tristis, gloomy, severe by nature:

    ille neci maestum mittit Oniten,

    Verg. A. 12, 514 (naturaliter tristem, severum, quem Graeci skuthrôpon dicunt agelaston, Serv.):

    tacitā maestissimus irā,

    Val. Fl. 5, 568:

    oratores maesti et inculti,

    gloomy, Tac. Or. 24.—
    B.
    In gen., connected with mourning; containing, causing, or showing sadness; sad, unhappy, unlucky:

    vestis,

    a mourning garment, Prop. 3, 4 (4, 5), 13:

    tubae,

    id. 4 (5), 11, 9:

    funera,

    Ov. F. 6, 660; cf.:

    ossa parentis Condidimus terrā maestasque sacravimus aras,

    Verg. A. 5, 48:

    a laevā maesta volavit avis,

    the bird of ill omen, Ov. Ib. 128: venter, exhausted with hunger, Lucil. ap. Non. 350, 33 (enectus fame, Non.).—Hence, adv., in two forms.
    * A.
    maestē, with sadness, saaly, sorrowfully:

    maeste, hilariter,

    Auct. Her. 3, 14, 24.—
    * B.
    maestĭter, in a way to indicate sorrow:

    maestiter vestitae,

    Plaut. Rud. 1, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > moestua

См. также в других словарях:

  • Grammatik des Lateinischen — Die lateinische Sprache lässt sich dem italischen Zweig des Indogermanischen zuordnen und ihre Grammatik zeigt viele Ähnlichkeiten mit modernen und historischen Sprachen dieser Familie. Sie ist darüber hinaus die Grundlage der romanischen… …   Deutsch Wikipedia

  • Lateinische Deklination — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… …   Deutsch Wikipedia

  • Lateinische Deklinationen — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… …   Deutsch Wikipedia

  • Lateinische Grammatik — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… …   Deutsch Wikipedia

  • O-Deklination — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… …   Deutsch Wikipedia

  • Participium Perfectum Passivum — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… …   Deutsch Wikipedia

  • U-Deklination — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… …   Deutsch Wikipedia

  • Drogo of Metz — Decorated initial T from Drogo s personal sacramentary. Drogo (June 17, 801 – December 8, 855), also known as Dreux or Drogon, was an illegitimate son of Frankish emperor Charlemagne by the concubine Regina. As one of the few children to outlive… …   Wikipedia

  • Anthony Allen — (died 11 April 1754), an English lawyer and antiquary, was born at Great Hadham in Hertfordshire, about the end of the seventeenth century. He went to King s College, Cambridge, and took his bachelor s degree in 1707, and his master s in 1711. He …   Wikipedia

  • Choir of Leeds Parish Church — The Choir of Leeds Parish Church was founded by Vicar Richard Fawcett probably as early as 1815, and was certainly in existence by 1818 (from which year there is accounting evidence for choristers laundry). The Choir of Leeds Parish Church Boys… …   Wikipedia

  • Liste der Mitgliedsvereine des KV — …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»