Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

hăbĭto

  • 1 habito

    hăbĭto, āre, āvi, ātum [habeo] - tr. et intr. - - tr. - [st1]1 [-] avoir souvent.    - Varr. d. Non. 318, 25 ; 318, 27. [st1]2 [-] habiter, occuper.    - habitare urbes, Virg. En. 3, 106: habiter des villes. --- cf. Virg. En. 8, 352 ; B. 2, 29, etc. ; Tac. Agr. 11.    - colitur ea pars et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 4, 119: cette partie de la ville est très fréquentée et a de très nombreux habitants.    - arx procul iis quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2: la citadelle éloignée des parties habitées.    - regio habitatur plurimis vicis, Curt. 8, 2, 14: la région est occupée par des bourgs nombreux. - intr. - [st1]3 [-] habiter.    - habitare in Sicilia: habiter en Sicile.    - habitare Lilybaei: habiter à Lilybée.    - habitare sub terra: habiter sous terre.    - habitare apud aliquem: habiter chez qqn.    - habitare in via: habiter sur la route (au bord de...).    - cf. Cic. Verr. 3, 95 ; 4, 38 ; Nat. 2, 95 ; Ac. 2, 115 ; Phil. 2, 106.    - animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, § 145: l'âme a sa demeure dans les yeux.    - habitare vallibus imis, Virg. En. 3, 110: habiter au fond des vallées. --- cf. Virg. 6, 673 ; Prop. 2, 16, 20.    - métaph. animus cum his habitans curis, Cic. Tusc. 5, 69: l'âme habitant avec ces soucis. --- cf. Cic. Fin. 2, 92.    - passif impers. habitari ait in luna, Cic. Ac. 2, 123: il prétend que la lune est habitée. --- cf. Cic. Rep. 6, 20 ; Liv. 2, 62, 4.    - triginta milibus habitare, Cic. Cael. 17: avoir un loyer de trente mille sesterces.    - melius habitare, Cic. Nat. 1, 22: avoir un plus beau logement.    - habitare bene, Nep. Att. 13, 1: être bien logé.    - habitantes: les habitants. --- cf. Ov. M. 14, 90 (habitantum) ; Plin. 2, 180 ; Liv. 29, 26, 7 (habitantium). [st1]4 [-] habiter, se cantonner.    - habitare in foro, in rostris, Cic. Mur. 21; Br. 305: ne pas bouger du forum, de la tribune aux harangues. --- cf. Cic. de Or. 1, 264.    - fautores Antoni, quorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 1, 2: les partisans d'Antoine, dont mes yeux ne quittent pas le visage.    - Theophrastus habitavit in eo genere rerum, Cic. Leg. 3, 14: Théophraste se cantonna dans ces questions.    - habitarunt in hac una ratione tractanda, Cic. de Or. 2, 160: ils se sont cantonnés dans cette unique étude.    - eorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 3: mes yeux ne quittent pas leur visage. [st1]5 [-] s'arrêter, s'attarder sur une chose. --- Cic. Or. 50.
    * * *
    hăbĭto, āre, āvi, ātum [habeo] - tr. et intr. - - tr. - [st1]1 [-] avoir souvent.    - Varr. d. Non. 318, 25 ; 318, 27. [st1]2 [-] habiter, occuper.    - habitare urbes, Virg. En. 3, 106: habiter des villes. --- cf. Virg. En. 8, 352 ; B. 2, 29, etc. ; Tac. Agr. 11.    - colitur ea pars et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 4, 119: cette partie de la ville est très fréquentée et a de très nombreux habitants.    - arx procul iis quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2: la citadelle éloignée des parties habitées.    - regio habitatur plurimis vicis, Curt. 8, 2, 14: la région est occupée par des bourgs nombreux. - intr. - [st1]3 [-] habiter.    - habitare in Sicilia: habiter en Sicile.    - habitare Lilybaei: habiter à Lilybée.    - habitare sub terra: habiter sous terre.    - habitare apud aliquem: habiter chez qqn.    - habitare in via: habiter sur la route (au bord de...).    - cf. Cic. Verr. 3, 95 ; 4, 38 ; Nat. 2, 95 ; Ac. 2, 115 ; Phil. 2, 106.    - animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, § 145: l'âme a sa demeure dans les yeux.    - habitare vallibus imis, Virg. En. 3, 110: habiter au fond des vallées. --- cf. Virg. 6, 673 ; Prop. 2, 16, 20.    - métaph. animus cum his habitans curis, Cic. Tusc. 5, 69: l'âme habitant avec ces soucis. --- cf. Cic. Fin. 2, 92.    - passif impers. habitari ait in luna, Cic. Ac. 2, 123: il prétend que la lune est habitée. --- cf. Cic. Rep. 6, 20 ; Liv. 2, 62, 4.    - triginta milibus habitare, Cic. Cael. 17: avoir un loyer de trente mille sesterces.    - melius habitare, Cic. Nat. 1, 22: avoir un plus beau logement.    - habitare bene, Nep. Att. 13, 1: être bien logé.    - habitantes: les habitants. --- cf. Ov. M. 14, 90 (habitantum) ; Plin. 2, 180 ; Liv. 29, 26, 7 (habitantium). [st1]4 [-] habiter, se cantonner.    - habitare in foro, in rostris, Cic. Mur. 21; Br. 305: ne pas bouger du forum, de la tribune aux harangues. --- cf. Cic. de Or. 1, 264.    - fautores Antoni, quorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 1, 2: les partisans d'Antoine, dont mes yeux ne quittent pas le visage.    - Theophrastus habitavit in eo genere rerum, Cic. Leg. 3, 14: Théophraste se cantonna dans ces questions.    - habitarunt in hac una ratione tractanda, Cic. de Or. 2, 160: ils se sont cantonnés dans cette unique étude.    - eorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 3: mes yeux ne quittent pas leur visage. [st1]5 [-] s'arrêter, s'attarder sur une chose. --- Cic. Or. 50.
    * * *
        Habito, habitas, pen. cor. habitare, Frequentatiuum. Demeurer ou habiter en quelque lieu.
    \
        Commorandi natura diuersorium nobis, non habitandi dedit. Cic. Pour loger, non point pour demeurer.
    \
        Grauiter increpuit tanti Censorem habitare. Plin. De demeurer en maison si chere.
    \
        Triginta millibus dixistis eum habitare. Cic. Que son logis où il demouroit avoit cousté trente mil.
    \
        Habitare bene. Cic. Estre bien logé, Avoir bonne maison.
    \
        Quorum in vultu habitant oculi mei. Cic. De dessus lesquels mes yeulx ne bougent, La contenance desquels mes yeulx guettent ordinairement, et n'en departent.
    \
        Habitare in rostris dicebatur. Cic. Qui ordinairement faisoit concions au peuple et harangues.
    \
        Qui in foro habitarunt. Cic. Qui n'ont faict autre chose que hanter les plaidoyers et jugements.
    \
        Moenia habitantur Graiis. Virgil. Sont habitez par les Grecs.
    \
        Tecum habita. Persius. Regarde toy toymesme.

    Dictionarium latinogallicum > habito

  • 2 habito

    habito habito, avi, atum, are пребывать, постоянно находиться

    Латинско-русский словарь > habito

  • 3 habito

    habito habito, avi, atum, are оставаться

    Латинско-русский словарь > habito

  • 4 habito

    habito habito, avi, atum, are (acc. или in+abl.) жить, населять

    Латинско-русский словарь > habito

  • 5 habito

    habito, āvī, ātum, āre (Frequ. v. habeo), I) tr.: A) oft etwas haben, zu haben pflegen, epicrocum, comas, Varro b. Non. 318, 25 u. 27. – B) bewohnen, urbes, Verg.: Gelonon, urbem ligneam, Mela: oppidum Uscudamam, Eutr.: casas, Verg. – im Passiv = bewohnt werden, zum Wohnsitze dienen, vix pars dimidia (urbis) habitabatur, Liv.: colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime, Cic.: arx procul iis, quae habitabantur, Liv.: Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus ac frequentibus vicis, Curt.: nobis habitabitur orbis ultimus, Ov.: Alpes quidem habitari, coli, Liv.: raris habitata mapalia tectis, Verg.: agellus habitatus quinque focis, Hor.: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac.: vestigia habitati quondam soli, Plin.: quae sit tellus habitanda (sibi) requirit, Ov. – II) intr.: A) irgendwo sich befinden ( wie habeo), dah. wohnen, hodieque ibi, Liv.: alibi, Liv.: unā (zusammen), Fronto: peregre, Liv.: interius (mehr im Innern des Landes), Mela: pagatim, Liv.: laxius, contractius, Sen.: bene (bequem), Nep.: anguste, Val. Max.: iunctis liminibus, Ps. Quint. decl.: ad od. (gew.) apud alqm, bei jmd., in jmds. Hause, Cic.: cum alqo, mit jmd. zusammen, Cic.: habito triginta milibus (aeris), die Miete kostet mich 30000 Asse, Cic.: nunc si quis tanti (für diesen Preis) habitat, Vell.: populus habitat duabus urbibus, Liv.: h. locis pestilentibus, Varro: Athenis, Nep.: Romae, Capuae, Liv.: iuxta forum, intra Palatium, Suet.: secundum montem, Plin.: sub tegulis, Suet.: sub his tectis habitavere securi, Sen.: h. ad litora, Verg.: circum Aternum, Varro LL.: in casis et tuguriis, Varro: in Co insula, Quint.: primo in Subura modicis aedibus, post autem pontificatum maximum in Sacra via domo publicā, Suet.: in via (an der Landstraße, Ggstz, devium esse), Cic.: in montibus vicatim, Liv.: gratis in alieno, Cic. – Passiv unpers., habitari, ait Xenocrates, in luna (es gebe Bewohner auf dem Monde), Cic.: ibi habitabatur frequenter, die Gegend war sehr stark bewohnt, Liv.: quibus (vicis) frequenter habitabatur, die stark bewohnt waren, Liv. – absol., posse nos habitare sine marmorario ac fabro, Sen.: Argos habitatum (um da zu wohnen) abire, Nep. – Partiz. subst., habitantes, die Bewohner, Einwohner, Ov. met. 14, 90 (wo Genet. Plur. habitantum): oppidum valetudine habitantium infame, Mela 1, 16, 1 (1. § 83): habitantes Lilybaei (zu L.), Liv. 29, 26, 7: ad occasum habitantes (Ggstz. orientis incolae), Plin. 2, 180. – bilbl., ingenium Galbae male habitat, wohnt in einer schlechten Hülle, Macr.: metus habitat in vita beata, Cic.: animus cum curis habitans, Cic. – B) übtr.: a) wo heimisch sein = immer wo sein od. bleiben, in foro, Cic.: in culina, immer in der K. stecken, Petron.: in oculis, immer vor Augen sein, Cic.: quorum in vultu habitant oculi mei, Cic.: tecum habita, wir »kehre bei dir ein« = untersuche dich selbst, Pers.: peregrinatus est eius animus in nequitia, non habitavit, Val. Max. 6, 9. ext. 1. – b) bei einer Sache bleiben = sie fast einzig betreiben, sich fast immer damit beschäftigen, sie zu seinem Hauptstudium machen, in hac una ratione tractanda, Cic.: in eo genere rerum, Cic. – c) bei einer Sache im Reden sich aufhalten, ibi commorer, ibi habitem, ibi haeream, hier verweile ich, darauf baue ich, daran halte ich fest, Cic.: quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis? seinen eigenen Grund u. Boden behaupten u. benutzen, Cic.

    lateinisch-deutsches > habito

  • 6 habito

    habito, āvī, ātum, āre (Frequ. v. habeo), I) tr.: A) oft etwas haben, zu haben pflegen, epicrocum, comas, Varro b. Non. 318, 25 u. 27. – B) bewohnen, urbes, Verg.: Gelonon, urbem ligneam, Mela: oppidum Uscudamam, Eutr.: casas, Verg. – im Passiv = bewohnt werden, zum Wohnsitze dienen, vix pars dimidia (urbis) habitabatur, Liv.: colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime, Cic.: arx procul iis, quae habitabantur, Liv.: Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus ac frequentibus vicis, Curt.: nobis habitabitur orbis ultimus, Ov.: Alpes quidem habitari, coli, Liv.: raris habitata mapalia tectis, Verg.: agellus habitatus quinque focis, Hor.: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac.: vestigia habitati quondam soli, Plin.: quae sit tellus habitanda (sibi) requirit, Ov. – II) intr.: A) irgendwo sich befinden ( wie habeo), dah. wohnen, hodieque ibi, Liv.: alibi, Liv.: unā (zusammen), Fronto: peregre, Liv.: interius (mehr im Innern des Landes), Mela: pagatim, Liv.: laxius, contractius, Sen.: bene (bequem), Nep.: anguste, Val. Max.: iunctis liminibus, Ps. Quint. decl.: ad od. (gew.) apud alqm, bei jmd., in jmds. Hause, Cic.: cum alqo, mit jmd. zusammen, Cic.: habito triginta milibus (aeris), die Miete kostet mich 30000 Asse, Cic.: nunc si quis tanti (für diesen Preis) habitat, Vell.: populus habitat duabus urbibus, Liv.: h. locis
    ————
    pestilentibus, Varro: Athenis, Nep.: Romae, Capuae, Liv.: iuxta forum, intra Palatium, Suet.: secundum montem, Plin.: sub tegulis, Suet.: sub his tectis habitavere securi, Sen.: h. ad litora, Verg.: circum Aternum, Varro LL.: in casis et tuguriis, Varro: in Co insula, Quint.: primo in Subura modicis aedibus, post autem pontificatum maximum in Sacra via domo publicā, Suet.: in via (an der Landstraße, Ggstz, devium esse), Cic.: in montibus vicatim, Liv.: gratis in alieno, Cic. – Passiv unpers., habitari, ait Xenocrates, in luna (es gebe Bewohner auf dem Monde), Cic.: ibi habitabatur frequenter, die Gegend war sehr stark bewohnt, Liv.: quibus (vicis) frequenter habitabatur, die stark bewohnt waren, Liv. – absol., posse nos habitare sine marmorario ac fabro, Sen.: Argos habitatum (um da zu wohnen) abire, Nep. – Partiz. subst., habitantes, die Bewohner, Einwohner, Ov. met. 14, 90 (wo Genet. Plur. habitantum): oppidum valetudine habitantium infame, Mela 1, 16, 1 (1. § 83): habitantes Lilybaei (zu L.), Liv. 29, 26, 7: ad occasum habitantes (Ggstz. orientis incolae), Plin. 2, 180. – bilbl., ingenium Galbae male habitat, wohnt in einer schlechten Hülle, Macr.: metus habitat in vita beata, Cic.: animus cum curis habitans, Cic. – B) übtr.: a) wo heimisch sein = immer wo sein od. bleiben, in foro, Cic.: in culina, immer in der K. stecken, Petron.: in oculis, immer vor Augen sein, Cic.: quo-
    ————
    rum in vultu habitant oculi mei, Cic.: tecum habita, wir »kehre bei dir ein« = untersuche dich selbst, Pers.: peregrinatus est eius animus in nequitia, non habitavit, Val. Max. 6, 9. ext. 1. – b) bei einer Sache bleiben = sie fast einzig betreiben, sich fast immer damit beschäftigen, sie zu seinem Hauptstudium machen, in hac una ratione tractanda, Cic.: in eo genere rerum, Cic. – c) bei einer Sache im Reden sich aufhalten, ibi commorer, ibi habitem, ibi haeream, hier verweile ich, darauf baue ich, daran halte ich fest, Cic.: quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis? seinen eigenen Grund u. Boden behaupten u. benutzen, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > habito

  • 7 habitō

        habitō āvī, ātus, āre, freq.    [habeo], to dwell, abide, reside, live: in aediculis habitat: in viā, on the high-road: in Siciliā: Lilybaei: lucis opacis, V.: sub terrā: ad Lepidum: apud te, T.: cum aliquo: alibi, L.: hic, V.: magnifice, be housed: bene, N.: sic, so splendidly, Iu.: nobis habitandi locum dare: habitandi causā, Cs.: Rus habitatum abii, T.: habitari ait in lunā, that the moon is inhabited: vicorum, quibus frequenter habitabatur, L.: urbes magnas, V.: humilīs casas, V.: arcem, L.: ea pars (urbis) habitatur frequentissime: tellus habitata viris, O.: raris habitata mapalia tectis, V.: habitandae piscibus undae, O.: proavis habitatas linquere silvas, Iu.— To be habitually, stay, remain, dwell, keep: in foro, frequent: in oculis, in public: voltur habitat sub alto Pectore, V.—Fig., to abide, linger: in hac ratione tractandā: in bonis suis, dwell upon: qui potest habitare in beatā vitā metus?: quorum in voltu habitant oculi mei.
    * * *
    habitare, habitavi, habitatus V
    inhabit, dwell; live, stay

    Latin-English dictionary > habitō

  • 8 habito

    hăbĭto, āvi, ātum, 1 ( gen. plur. of the part. pres. habitantum, Ov. M. 14, 90), v. freq. a. and n. [habeo].
    I.
    In gen., to have frequently, to be wont to have (anteclass. and very rare): epicrocum, Varr. ap. Non. 318, 25:

    comas,

    id. ib. 27.—
    II.
    In partic., to have possession of, to inhabit a place; and more freq. neut., to dwell, abide, reside, live anywhere (the class. signif. of the word; cf.: colo, incolo, commoror).
    A.
    Lit.
    1.
    Act.:

    centum urbes habitant magnas,

    Verg. A. 3, 106:

    silvas,

    id. E. 6, 2:

    hoc nemus, hunc collem (deus),

    id. A. 8, 352:

    humiles casas,

    id. E. 2, 29:

    terras,

    Ov. H. 1, 66; id. M. 1, 195:

    pruinas,

    Val. Fl. 2, 177:

    locum,

    Tac. Agr. 11; cf. Liv. 5, 51, 3. — Pass.:

    colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime,

    Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; cf. Quint. 1, 4, 28:

    arx procul iis, quae habitabantur,

    Liv. 24, 3, 2:

    applicata colli habitatur colonia Corinthus,

    Plin. 4, 4, 5, § 11; 5, 7, 7, § 42:

    Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus vicis,

    Curt. 8, 2, 14:

    nobis habitabitur orbis Ultimus,

    Ov. Tr. 1, 1, 127:

    tellus Bistoniis habitata viris,

    id. M. 13, 430; cf.:

    nec patria est habitata tibi,

    id. Tr. 5, 3, 21; Sil. 2, 654:

    raris habitata mapalia tectis,

    Verg. G. 3, 340; cf.:

    (agellus) habitatus quinque focis,

    Hor. Ep. 1, 14, 2:

    campi olim uberes magnisque urbibus habitati,

    Tac. H. 5, 7:

    quae sit tellus habitanda (sibi), requirit,

    Ov. M. 3, 9; cf.:

    cesserunt nitidis habitandae piscibus undae,

    id. ib. 1, 74:

    habitandaque fana Apris reliquit et rapacibus lupis,

    Hor. Epod. 16, 19:

    proavis habitatas linquere silvas,

    Juv. 15, 152.—
    2.
    Neutr.:

    in illisce habitat aedibus Amphitruo,

    Plaut. Am. prol. 97; cf.:

    cujus hic in aediculis habitat decem, ut opinor, milibus,

    Cic. Cael. 7, 17:

    in gurgustio,

    id. N. D. 1, 9, 22:

    in via,

    on the high-road, id. Phil. 2, 41, 106:

    in Sicilia,

    id. Verr. 2, 3, 41, § 95:

    in arboribus (aves),

    Plin. 18, 35, 87, § 363:

    Lilybaei,

    Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38:

    lucis opacis,

    Verg. A. 6, 673:

    vallibus imis,

    id. ib. 3, 110:

    casa straminea,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 20; cf.:

    sub terra habitare,

    Cic. N. D. 2, 37, 95:

    apud aliquem,

    id. Ac. 2, 26, 115; cf. id. Brut. 90, 309; id. Cael. 21, 51; id. Clu. 12, 33; id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

    cum aliquo,

    id. ib. 2, 1, 25, §

    64: cum illa apud te,

    Ter. Phorm. 5, 7, 41.— Absol.:

    triginta milibus dixistis eum habitare,

    Cic. Cael. 7, 17; cf.:

    nunc si quis tanti (i. e. sex milibus) habitet,

    Vell. 2, 10, 1:

    bene,

    to have a good habitation, Nep. Att. 13; so,

    dum sic ergo habitat Cetronius,

    so splendidly, Juv. 14, 92:

    avecta est peregre hinc habitatum,

    Plaut. Cist. 2, 3, 37; cf.:

    is habitatum huc commigravit,

    id. Trin. 4, 3, 77; and:

    rus habitatum abii,

    Ter. Hec. 2, 1, 27:

    commorandi natura deversorium nobis, non habitandi locum dedit,

    Cic. de Sen. 23, 84:

    habitandi causa,

    Caes. B. C. 3, 112, 8.—Part. as subst.: hăbĭtantes, ium, the inhabitants: numquam tecta subeamus: super habitantes aliquando procumbunt, Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 14, 90:

    oppidum valetudine habitantium infame,

    Mel. 1, 16, 1:

    ad occasum,

    Plin. 2, 70, 82, § 180.— Pass. impers.:

    vides, habitari in terra raris et angustis in locis, et in ipsis quasi maculis, ubi habitatur, vastas solitudines interjectas,

    Cic. Rep. 6, 19:

    habitari ait Xenophanes in luna,

    that the moon is inhabited, id. Ac. 2, 39, 123:

    vicorum, quibus frequenter habitabatur,

    Liv. 2, 62, 4.—
    B.
    Transf., to stay, remain, dwell, or keep in any place; to keep to, dwell upon a thing (a favorite expression with Cicero):

    cum iis, qui in foro habitarunt, de dignitate contendas?

    Cic. Mur. 9, 21; cf.:

    habitare in Rostris,

    id. Brut. 89, 305:

    in subselliis,

    id. de Or. 1, 62, 264; cf.

    also: in oculis,

    to be always in public, id. Planc. 27, 66:

    illi qui hoc solum colendum ducebant, habitarunt in hac una ratione tractanda,

    id. de Or. 2, 38, 160:

    in bonis haerebit et habitabit suis,

    to dwell upon, id. Or. 15, 49; cf. id. de Or. 2, 72, 292:

    qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

    id. Fin. 2, 28, 92:

    cum his habitare pernoctareque curis (i. e. studiis)!

    id. Tusc. 5, 24, 69:

    quorum in vultu habitant oculi mei,

    id. Phil. 12, 1, 2:

    animus habitat in oculis,

    Plin. 11, 37, 54, § 145; cf.:

    mens ibi (in corde) habitat,

    id. 11, 37, 69, § 182:

    qui tibi (Amori) jucundumst, siccis habitare medullis,

    Prop. 2, 11 (3, 3), 17:

    peregrinatus est hujus animus in nequitia, non habitavit,

    Val. Max. 6, 9, ext. 1:

    tecum habita,

    i. e. retire within thyself, examine thyself, Pers. 4, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > habito

  • 9 habito

    āvī, ātum, āre [intens. к habeo ]
    1) обитать, жить, проживать, населять (oppidum VP; silvas V; casas V и in casis Vr; h. cum aliquo C; h. apud aliquem C)
    habitantes L, O etc. — жители, жильцы
    2) пребывать, оставаться, часто бывать, постоянно находиться (in foro C; in rostris C)
    h. in oculis alicujus C — всегда быть на глазах (на виду) у кого-л.
    3) оставаться (при чём-л.), постоянно заниматься (чём-л.) (h. cum illis studiis C; in eo genĕre rerum C)

    Латинско-русский словарь > habito

  • 10 habito

    to have frequently / dwell, reside / take possession

    Latin-English dictionary of medieval > habito

  • 11 habito

    , habitavi, habitatum, habitare 1 (c. acc. или in+abl.)
      обитать, жить, проживать, населять

    Dictionary Latin-Russian new > habito

  • 12 habitantes

    hăbĭto, āvi, ātum, 1 ( gen. plur. of the part. pres. habitantum, Ov. M. 14, 90), v. freq. a. and n. [habeo].
    I.
    In gen., to have frequently, to be wont to have (anteclass. and very rare): epicrocum, Varr. ap. Non. 318, 25:

    comas,

    id. ib. 27.—
    II.
    In partic., to have possession of, to inhabit a place; and more freq. neut., to dwell, abide, reside, live anywhere (the class. signif. of the word; cf.: colo, incolo, commoror).
    A.
    Lit.
    1.
    Act.:

    centum urbes habitant magnas,

    Verg. A. 3, 106:

    silvas,

    id. E. 6, 2:

    hoc nemus, hunc collem (deus),

    id. A. 8, 352:

    humiles casas,

    id. E. 2, 29:

    terras,

    Ov. H. 1, 66; id. M. 1, 195:

    pruinas,

    Val. Fl. 2, 177:

    locum,

    Tac. Agr. 11; cf. Liv. 5, 51, 3. — Pass.:

    colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime,

    Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; cf. Quint. 1, 4, 28:

    arx procul iis, quae habitabantur,

    Liv. 24, 3, 2:

    applicata colli habitatur colonia Corinthus,

    Plin. 4, 4, 5, § 11; 5, 7, 7, § 42:

    Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus vicis,

    Curt. 8, 2, 14:

    nobis habitabitur orbis Ultimus,

    Ov. Tr. 1, 1, 127:

    tellus Bistoniis habitata viris,

    id. M. 13, 430; cf.:

    nec patria est habitata tibi,

    id. Tr. 5, 3, 21; Sil. 2, 654:

    raris habitata mapalia tectis,

    Verg. G. 3, 340; cf.:

    (agellus) habitatus quinque focis,

    Hor. Ep. 1, 14, 2:

    campi olim uberes magnisque urbibus habitati,

    Tac. H. 5, 7:

    quae sit tellus habitanda (sibi), requirit,

    Ov. M. 3, 9; cf.:

    cesserunt nitidis habitandae piscibus undae,

    id. ib. 1, 74:

    habitandaque fana Apris reliquit et rapacibus lupis,

    Hor. Epod. 16, 19:

    proavis habitatas linquere silvas,

    Juv. 15, 152.—
    2.
    Neutr.:

    in illisce habitat aedibus Amphitruo,

    Plaut. Am. prol. 97; cf.:

    cujus hic in aediculis habitat decem, ut opinor, milibus,

    Cic. Cael. 7, 17:

    in gurgustio,

    id. N. D. 1, 9, 22:

    in via,

    on the high-road, id. Phil. 2, 41, 106:

    in Sicilia,

    id. Verr. 2, 3, 41, § 95:

    in arboribus (aves),

    Plin. 18, 35, 87, § 363:

    Lilybaei,

    Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38:

    lucis opacis,

    Verg. A. 6, 673:

    vallibus imis,

    id. ib. 3, 110:

    casa straminea,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 20; cf.:

    sub terra habitare,

    Cic. N. D. 2, 37, 95:

    apud aliquem,

    id. Ac. 2, 26, 115; cf. id. Brut. 90, 309; id. Cael. 21, 51; id. Clu. 12, 33; id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

    cum aliquo,

    id. ib. 2, 1, 25, §

    64: cum illa apud te,

    Ter. Phorm. 5, 7, 41.— Absol.:

    triginta milibus dixistis eum habitare,

    Cic. Cael. 7, 17; cf.:

    nunc si quis tanti (i. e. sex milibus) habitet,

    Vell. 2, 10, 1:

    bene,

    to have a good habitation, Nep. Att. 13; so,

    dum sic ergo habitat Cetronius,

    so splendidly, Juv. 14, 92:

    avecta est peregre hinc habitatum,

    Plaut. Cist. 2, 3, 37; cf.:

    is habitatum huc commigravit,

    id. Trin. 4, 3, 77; and:

    rus habitatum abii,

    Ter. Hec. 2, 1, 27:

    commorandi natura deversorium nobis, non habitandi locum dedit,

    Cic. de Sen. 23, 84:

    habitandi causa,

    Caes. B. C. 3, 112, 8.—Part. as subst.: hăbĭtantes, ium, the inhabitants: numquam tecta subeamus: super habitantes aliquando procumbunt, Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 14, 90:

    oppidum valetudine habitantium infame,

    Mel. 1, 16, 1:

    ad occasum,

    Plin. 2, 70, 82, § 180.— Pass. impers.:

    vides, habitari in terra raris et angustis in locis, et in ipsis quasi maculis, ubi habitatur, vastas solitudines interjectas,

    Cic. Rep. 6, 19:

    habitari ait Xenophanes in luna,

    that the moon is inhabited, id. Ac. 2, 39, 123:

    vicorum, quibus frequenter habitabatur,

    Liv. 2, 62, 4.—
    B.
    Transf., to stay, remain, dwell, or keep in any place; to keep to, dwell upon a thing (a favorite expression with Cicero):

    cum iis, qui in foro habitarunt, de dignitate contendas?

    Cic. Mur. 9, 21; cf.:

    habitare in Rostris,

    id. Brut. 89, 305:

    in subselliis,

    id. de Or. 1, 62, 264; cf.

    also: in oculis,

    to be always in public, id. Planc. 27, 66:

    illi qui hoc solum colendum ducebant, habitarunt in hac una ratione tractanda,

    id. de Or. 2, 38, 160:

    in bonis haerebit et habitabit suis,

    to dwell upon, id. Or. 15, 49; cf. id. de Or. 2, 72, 292:

    qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

    id. Fin. 2, 28, 92:

    cum his habitare pernoctareque curis (i. e. studiis)!

    id. Tusc. 5, 24, 69:

    quorum in vultu habitant oculi mei,

    id. Phil. 12, 1, 2:

    animus habitat in oculis,

    Plin. 11, 37, 54, § 145; cf.:

    mens ibi (in corde) habitat,

    id. 11, 37, 69, § 182:

    qui tibi (Amori) jucundumst, siccis habitare medullis,

    Prop. 2, 11 (3, 3), 17:

    peregrinatus est hujus animus in nequitia, non habitavit,

    Val. Max. 6, 9, ext. 1:

    tecum habita,

    i. e. retire within thyself, examine thyself, Pers. 4, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > habitantes

  • 13 inhabito

    I in-habito, āvī, ātum, āre
    обитать, жить, населять (aliquam rem O, Sen etc. или in aliquā re Ap)
    II in-habito, —, —, āre [ habitus ]
    pass. inhabitari Tertслужить одеждой

    Латинско-русский словарь > inhabito

  • 14 delectus

    [st1]1 [-] delectus, a, um: part. passé de deligo, ĕre. - [abcl][b]a - choisi. - [abcl]b - levé, recruté. - [abcl]c - cueilli.[/b] [st1]2 [-] delectus (dilectus), us, m.: - [abcl][b]a - choix, triage. - [abcl]b - levée de troupes. - [abcl]c - troupes levées, recrues.[/b]    - dilectu habito: [une levée de troupes ayant été faite].    - delectum habere (agere): lever des troupes, recruter des soldats.    - sine delectu, Cic.: sans choix, au hasard, pêle-mêle, indistinctement.
    * * *
    [st1]1 [-] delectus, a, um: part. passé de deligo, ĕre. - [abcl][b]a - choisi. - [abcl]b - levé, recruté. - [abcl]c - cueilli.[/b] [st1]2 [-] delectus (dilectus), us, m.: - [abcl][b]a - choix, triage. - [abcl]b - levée de troupes. - [abcl]c - troupes levées, recrues.[/b]    - dilectu habito: [une levée de troupes ayant été faite].    - delectum habere (agere): lever des troupes, recruter des soldats.    - sine delectu, Cic.: sans choix, au hasard, pêle-mêle, indistinctement.
    * * *
        Delectus, Participium: vt Delecti ad omne facinus coloni. Cic. Choisiz, Esleuz.
    \
        Delecti viri. Cic. Gens d'eslite.
    \
        Delectus, huius delectus, Verbale. Caesar. Chois, Choisissement, Eslite.
    \
        Delectus prouinciae. Caes. Eslite, quand on prenoit d'entre les jeunes gens ceulx qui estoyent plus propres pour la guerre.
    \
        Delectus et discrimen. Cic. Difference.
    \
        Dignitatis delectus in beneficentia sit. Cic. En liberalité il fault discerner lesquels sont dignes et ont merité qu'on leur face du bien, et lesquels non.
    \
        Verborum delectus. Cic. Chois, Eslite.
    \
        Iudicio suo delectum habere aliquem. Cic. Avoir quelqu'un choisi à sa fantasie.
    \
        Habere delectum ciuis et peregrini. Cic. Faire difference et distinction entre, etc.
    \
        Tenere delectum rerum. Cic. Observer la distinction et difference des choses.

    Dictionarium latinogallicum > delectus

  • 15 habitabilis

    hăbĭtābĭlis, e [habito] [st2]1 [-] habitable. --- Cic. Tusc. 1, 45. [st2]2 [-] poét. habité. --- Sil. 1, 541.
    * * *
    hăbĭtābĭlis, e [habito] [st2]1 [-] habitable. --- Cic. Tusc. 1, 45. [st2]2 [-] poét. habité. --- Sil. 1, 541.
    * * *
        Habitabilis, et hoc habitabile, pen. cor. Cic. Habité, Où on demeure, Habitable, Où on peult habiter, Manable.

    Dictionarium latinogallicum > habitabilis

  • 16 habitatio

    hăbĭtātĭo, ōnis, f. [habito] [st1]1 [-] action d'habiter, logement. --- Pall. 1, 9, 1. [st1]2 [-] demeure, habitation, domicile. --- Plaut. Most. 504 ; Cic. Col. 17. [st1]3 [-] loyer.    - annua habitatio, Suet. Caes. 38: loyer annuel.
    * * *
    hăbĭtātĭo, ōnis, f. [habito] [st1]1 [-] action d'habiter, logement. --- Pall. 1, 9, 1. [st1]2 [-] demeure, habitation, domicile. --- Plaut. Most. 504 ; Cic. Col. 17. [st1]3 [-] loyer.    - annua habitatio, Suet. Caes. 38: loyer annuel.
    * * *
        Habitatio. Cic. Habitation, Un lieu à demeurer, Une maison et logis, Un manoir.

    Dictionarium latinogallicum > habitatio

  • 17 inhabito

    ĭnhăbĭto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] (in, habito) habiter dans, habiter. --- Sen. Ep 102, 27; Plin. 6, 53. [st2]2 [-] (de habitus) porter [un vêtement]. --- Tert. Pall. 3.
    * * *
    ĭnhăbĭto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] (in, habito) habiter dans, habiter. --- Sen. Ep 102, 27; Plin. 6, 53. [st2]2 [-] (de habitus) porter [un vêtement]. --- Tert. Pall. 3.
    * * *
        Inhabito, inhabitas, pen. corr. inhabitare. Liu. Habiter, Demeurer en quelque lieu.

    Dictionarium latinogallicum > inhabito

  • 18 inhabitantes

    ĭn-hăbĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to dwell in, to inhabit (post-Aug. for habito, incolo).
    I.
    Lit.:

    inhabitatur illa regio,

    Plin. 6, 17, 20, § 53; Sen. Ep. 102, 27:

    Dorienses oceani locos inhabitasse confines,

    Amm. 15, 9, 3:

    nobile solum,

    Petr. 116.— Subst.: ĭnhăbĭ-tantes, inhabitants, Plin. Ep. 7, 27, 6; App. M. 1, p. 107. —
    II.
    Transf., of garments, to wear, Tert. Pall. 3 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inhabitantes

  • 19 inhabito

    ĭn-hăbĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to dwell in, to inhabit (post-Aug. for habito, incolo).
    I.
    Lit.:

    inhabitatur illa regio,

    Plin. 6, 17, 20, § 53; Sen. Ep. 102, 27:

    Dorienses oceani locos inhabitasse confines,

    Amm. 15, 9, 3:

    nobile solum,

    Petr. 116.— Subst.: ĭnhăbĭ-tantes, inhabitants, Plin. Ep. 7, 27, 6; App. M. 1, p. 107. —
    II.
    Transf., of garments, to wear, Tert. Pall. 3 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inhabito

  • 20 tractatus

    tractātus, ūs, m. [tracto], a touching, handling, working.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic.): nucum,

    Plin. 15, 22, 24, § 87:

    plantae tractatu mansuescunt ut ferae,

    id. 17, 10, 12, § 66:

    tofacea aspera tractatu,

    id. 17, 7, 4, § 44.—
    II.
    Trop., a handling, management, treatment (class.; esp. freq. in Quint.): artium (corresp. to the preced. tractantur), * Cic. de Or. 3, 23, 86:

    asperiorum tractatu rerum atteruntur (ingenia),

    Quint. 8, prooem. § 2; so,

    artis hujusce,

    id. ib. §

    5: communis locorum,

    id. 12, 8, 2:

    temporis,

    id. 5, 10, 42:

    troporum,

    id. 1, 8, 16:

    aequi bonique,

    id. 12, 1, 8; 12, 2, 3:

    judicialis officii,

    Gell. 14, 2, 20; Vell. 2, 94, 4.—In plur.:

    tractatus omnes,

    Quint. 7, 6, 12:

    legales,

    id. 3, 8, 4.—
    2.
    Esp., of mental handling. reflection, consideration:

    de copiis expensisque,

    Veg. Mil. 3, 3; Dig. 19, 5, 5:

    si cognitio prolixiorem tractatum habeat,

    ib. 36, 1, 3:

    in tractatu habere,

    Lact. Mort. Pers. 48, 2. —
    3.
    A consultation, discussion:

    cum tractatu habito societas coïta est,

    Dig. 17, [p. 1883] 2, 32:

    diu multumque tractatu inter nos habito,

    Cypr. Ep. 3, 3. —
    B.
    Transf., in concr.
    1.
    A treatise, tractate, tract:

    separatim toto tractatu sententia ejus judicanda est,

    Plin. 14, 4, 5, § 45.—
    2.
    In eccl. Lat., a sermon, homily:

    tractatus populares, quos Graece homilias vocant,

    Aug. Haeres. 4 praef.

    Lewis & Short latin dictionary > tractatus

См. также в других словарях:

  • Hábito — puede referirse a: hábito (psicología), es el comportamiento repetido de una persona regularmente. malos hábitos equivale a vicios buenos hábitos equivale a virtudes Véanse también: comportamiento, costumbre, uso y usos y costumbres… …   Wikipedia Español

  • hábito — sustantivo masculino 1. Área: psicología Forma de conducta que se hace estable por repetición: tener malos hábitos. Paco tiene el hábito de no desayunar. Sinónimo: costumbre. 2. Habilidad adquirida con la práctica: Sara tiene el hábi …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • hábito — m. med. Apariencia general de un sujeto; tiene cierta importancia en medicina porque aporta información sobre el estado físico y psíquico del individuo en cuestión. Medical Dictionary. 2011. hábito …   Diccionario médico

  • hábito — (Del lat. habĭtus). 1. m. Vestido o traje que cada persona usa según su estado, ministerio o nación, y especialmente el que usan los religiosos y religiosas. 2. Modo especial de proceder o conducirse adquirido por repetición de actos iguales o… …   Diccionario de la lengua española

  • hábito — s. m. 1. Túnica de membro de comunidade ou confraria religiosa. 2. Insígnia de membro de ordem militar ou honorífica. 3. Prática frequente. = COSTUME 4. Disposição, constituição. 5. Aspecto exterior. = APARÊNCIA 6. hábitos menores: Roupa interior …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • hábito — ► sustantivo masculino 1 RELIGIÓN Vestidura que usan los religiosos y religiosas: ■ algunas monjas ya no llevan hábito. 2 SICOLOGÍA Forma de conducta adquirida por la repetición de los mismos actos: ■ tiene el hábito de desayunar café. SINÓNIMO… …   Enciclopedia Universal

  • hábito — s m 1 Conducta o práctica que repite alguien tantas veces, que se vuelve costumbre en él, de tal manera que termina por hacerla inconscientemente o sin necesidad de poner atención: Tiene el hábito de cerrar la puerta con llave , Tiene el hábito… …   Español en México

  • hábito — {{#}}{{LM H19700}}{{〓}} {{SynH20203}} {{[}}hábito{{]}} ‹há·bi·to› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Modo de actuar adquirido por la frecuente práctica de un acto: • Tengo el hábito de levantarme temprano.{{○}} {{<}}2{{>}} Facilidad para realizar algo… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • hábito — (m) (Intermedio) vestido tradicional en varias profesiones que refleja el estatus del usuario, tradicionalmente llevado sobre todo por los monjes Ejemplos: El hábito del ermitaño estaba muy sucio y gastado. Sus hábitos indican su alta posición… …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • hábito de fumar — Inhalación de gases y vapores de hidrocarburos generados por la lenta combustión del tabaco de los cigarrillos. El hábito está parcialmente producido por el efecto que ejerce la nicotina contenida en el humo sobre el sistema nervioso central.… …   Diccionario médico

  • hábito adenoide — predominio linfático, con vegeraciones adenoide Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 …   Diccionario médico

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»