Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ĭnhăbĭto

  • 1 inhabito

    ĭnhăbĭto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] (in, habito) habiter dans, habiter. --- Sen. Ep 102, 27; Plin. 6, 53. [st2]2 [-] (de habitus) porter [un vêtement]. --- Tert. Pall. 3.
    * * *
    ĭnhăbĭto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] (in, habito) habiter dans, habiter. --- Sen. Ep 102, 27; Plin. 6, 53. [st2]2 [-] (de habitus) porter [un vêtement]. --- Tert. Pall. 3.
    * * *
        Inhabito, inhabitas, pen. corr. inhabitare. Liu. Habiter, Demeurer en quelque lieu.

    Dictionarium latinogallicum > inhabito

  • 2 inhabito

    I in-habito, āvī, ātum, āre
    обитать, жить, населять (aliquam rem O, Sen etc. или in aliquā re Ap)
    II in-habito, —, —, āre [ habitus ]
    pass. inhabitari Tertслужить одеждой

    Латинско-русский словарь > inhabito

  • 3 inhabito

    in-habito, āvī, ātum, āre, I) tr. einen Ort bewohnen, nobile solum, Petron.: eum secessum, Ov.: Galliam, Aur. Vict.: Dolopeidem urbem, Hyg.: nec ante dimidiam ferme longitudinem eius orae, quae spectat aestivom orientem, inhabitatur illa regio, Plin.: istoc corpus inhabitatum diu pone, Sen. ep. 102, 27: übtr., variae indumentorum formae, quarum pars gentilitus inhabitantur, gleichs. bewohnt (= getragen) wird, Tert. de pall. 3: terram miseriae sempiternus horror inhabitat, Vulg. Iob 10, 22. – II) intr. wo wohnen, in corio asini, Apul.: in ea insula, Dict.: in eius (arboris) ipsa cariosa stipite, Apul.: nix cum cadit, aves caeli ubi inhabitent non habent, Ambros. in Luc. 7. § 16. – Partiz. subst., inhabitantēs, ium, m., die Einwohner, Plin. ep. 7, 27, 6. – übtr., ut inhabitet in me virtus Christi, Vulg. 2. Cor. 12, 9.

    lateinisch-deutsches > inhabito

  • 4 inhabito

    in-habito, āvī, ātum, āre, I) tr. einen Ort bewohnen, nobile solum, Petron.: eum secessum, Ov.: Galliam, Aur. Vict.: Dolopeidem urbem, Hyg.: nec ante dimidiam ferme longitudinem eius orae, quae spectat aestivom orientem, inhabitatur illa regio, Plin.: istoc corpus inhabitatum diu pone, Sen. ep. 102, 27: übtr., variae indumentorum formae, quarum pars gentilitus inhabitantur, gleichs. bewohnt (= getragen) wird, Tert. de pall. 3: terram miseriae sempiternus horror inhabitat, Vulg. Iob 10, 22. – II) intr. wo wohnen, in corio asini, Apul.: in ea insula, Dict.: in eius (arboris) ipsa cariosa stipite, Apul.: nix cum cadit, aves caeli ubi inhabitent non habent, Ambros. in Luc. 7. § 16. – Partiz. subst., inhabitantēs, ium, m., die Einwohner, Plin. ep. 7, 27, 6. – übtr., ut inhabitet in me virtus Christi, Vulg. 2. Cor. 12, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inhabito

  • 5 inhabito

    inhabitare, inhabitavi, inhabitatus V
    dwell in, inhabit, occupy; wear (garments) (L+S)

    Latin-English dictionary > inhabito

  • 6 inhabito

    to inhabit.

    Latin-English dictionary of medieval > inhabito

  • 7 inhabito

    ĭn-hăbĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to dwell in, to inhabit (post-Aug. for habito, incolo).
    I.
    Lit.:

    inhabitatur illa regio,

    Plin. 6, 17, 20, § 53; Sen. Ep. 102, 27:

    Dorienses oceani locos inhabitasse confines,

    Amm. 15, 9, 3:

    nobile solum,

    Petr. 116.— Subst.: ĭnhăbĭ-tantes, inhabitants, Plin. Ep. 7, 27, 6; App. M. 1, p. 107. —
    II.
    Transf., of garments, to wear, Tert. Pall. 3 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inhabito

  • 8 inhabitabilis

    ĭnhăbĭtābĭlis, e [st2]1 [-] (in, priv.), inhabitable. --- Cic. Nat., 1 24 ; Plin. 6, 53. [st2]2 [-] (de inhabito), habitable. --- Arn. 1, 3.
    * * *
    ĭnhăbĭtābĭlis, e [st2]1 [-] (in, priv.), inhabitable. --- Cic. Nat., 1 24 ; Plin. 6, 53. [st2]2 [-] (de inhabito), habitable. --- Arn. 1, 3.
    * * *
        Inhabitabilis et hoc inhabitabile, pen. corr. Cic. Lieu qui n'est point habité, et où lon ne peult demeurer, Inhabitable.

    Dictionarium latinogallicum > inhabitabilis

  • 9 inhabitantes

    inhabitantēs, ium m. [ inhabito I \]
    жители, обитатели PJ

    Латинско-русский словарь > inhabitantes

  • 10 inhabitabilis [2]

    2. inhabitābilis, e (inhabito), bewohnbar, duae inhabitabiles orae terrae, Arnob. 1, 2 cod. P. (Reiffersch. habitabiles nach Klußmanns Vorschlag). Vgl. Thielmann in Wöfflins Archiv 1, 80.

    lateinisch-deutsches > inhabitabilis [2]

  • 11 inhabitatio

    inhabitātio, ōnis, f. (inhabito), das Bewohnen, konkr. = die Wohnung, Eccl.

    lateinisch-deutsches > inhabitatio

  • 12 inhabitator

    inhabitātor, ōris, m. (inhabito), der Bewohner, Ulp. dig. 9, 3, 5. § 12 u. 47, 5, 1. § 6 u. Eccl.

    lateinisch-deutsches > inhabitator

  • 13 inhabitabilis

    1. in-habitābilis, e = ἀοίκητος, unbewohnbar, regio, insula, Mela: terrae, Lact.: terrae maximas regiones inhabitabiles atque incultas videmus, Cic.: alqm locum aestus inhabitabilem efficiunt, Mela: circulus arcticus et antarcticus, qui ob nimiam vim frigoris inhabitabiles sunt, Ampel.
    ————————
    2. inhabitābilis, e (inhabito), bewohnbar, duae inhabitabiles orae terrae, Arnob. 1, 2 cod. P. (Reiffersch. habitabiles nach Klußmanns Vorschlag). Vgl. Thielmann in Wöfflins Archiv 1, 80.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inhabitabilis

  • 14 inhabitatio

    inhabitātio, ōnis, f. (inhabito), das Bewohnen, konkr. = die Wohnung, Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inhabitatio

  • 15 inhabitator

    inhabitātor, ōris, m. (inhabito), der Bewohner, Ulp. dig. 9, 3, 5. § 12 u. 47, 5, 1. § 6 u. Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inhabitator

  • 16 inhabitabilis

    1.
    ĭn-hăbĭtābĭlis, e, adj., uninhabitable:

    regiones,

    Cic. N. D. 1, 10, 24: Indi ostia inhabitabilia, Mela, 3, 7 fin.; Plin. 6, 17, 20, § 53.
    2.
    ĭnhăbĭtābĭlis, e, adj. [inhabito], inhabitable:

    per inhabitabiles oras terrae,

    Arn. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > inhabitabilis

См. также в других словарях:

  • ԲՆԱԿԵՄ — (եցի.) NBH 1 496 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 10c, 12c չ. ԲՆԱԿԵՄ ԲՆԱԿԻՄ. οἱκέω, κατοικέω, ἑνοικέω habito, inhabito, σκηνόω, κατασκηνόω commoveor tamquam in tabernaculo, καταλύω diversor եւն. որ եւ ԲՆԱԿԱՆԱԼ. Բնակ լինել, նստել… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»