gwałtem

См. также в других словарях:

• gwałtem — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} z użyciem siły; przemocą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gwałtem coś wymusić. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} natychmiast,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gwałt — m IV, D. u, Ms. gwałtłcie; lm M. y 1. «przemoc, bezprawie popełnione z użyciem siły fizycznej lub moralnej» Dokonać gwałtu. Popełnić gwałt. Zadać komuś gwałt. 2. «zmuszenie kobiety siłą do stosunku płciowego; zgwałcenie» Wyrok za gwałt na… …   Słownik języka polskiego

• prokrustowy — książk. Prokrustowe łoże «sytuacja, w której coś jest gwałtem naginane, dostosowywane do sztywnego schematu, sytuacja niezwykle trudna, nie do zniesienia»: Jeśli tak się składa, że utopijny humanista obejmuje ster rządów, wkrótce zaczyna się… …   Słownik frazeologiczny

• brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

• obrabować — dk IV, obrabowaćbuję, obrabowaćbujesz, obrabowaćbuj, obrabowaćował, obrabowaćowany rzad. obrabowywać ndk VIIIa, obrabowaćowuję, obrabowaćowujesz, obrabowaćowuj, obrabowaćywał, obrabowaćywany «przemocą, gwałtem zabrać komuś jego własność, ukraść… …   Słownik języka polskiego

• ograbić — dk VIa, ograbićbię, ograbićbisz, ograb, ograbićbił, ograbićbiony ograbiać ndk I, ograbićam, ograbićasz, ograbićają, ograbićaj, ograbićał, ograbićany 1. «gwałtem, przemocą, bezprawnie zabrać cudzą własność, ukraść komuś lub skądś wiele rzeczy;… …   Słownik języka polskiego

• paszcza — ż II, DCMs. paszczaczy; lm D. paszcz 1. «otwór gębowy zwierząt (zwłaszcza drapieżnych)» Szeroka, rozwarta paszcza. Paszcza tygrysa, wilka, żmii. ∆ anat. med. Wilcza paszcza «wrodzona wada rozwojowa; rozszczepienie podniebienia» ∆ bot. Lwia… …   Słownik języka polskiego

• prokrustowy — tylko w wyrażeniu: Prokrustowe łoże «sytuacja, w której coś jest gwałtem naginane, dostosowywane do sztywnego schematu; sytuacja niezwykle trudna i ciężka do zniesienia» ‹od imienia Prokrusta, mitologicznego rozbójnika gr., który schwytanych… …   Słownik języka polskiego

• rozgrabić — dk VIa, rozgrabićbię, rozgrabićbisz, rozgrabićgrab, rozgrabićbił, rozgrabićbiony rozgrabiać ndk I, rozgrabićam, rozgrabićasz, rozgrabićają, rozgrabićaj, rozgrabićał, rozgrabićany 1. «dokonać grabieży, gwałtem, przemocą, bezprawnie zabrać cudzą… …   Słownik języka polskiego

• równy — równyni, równyniejszy 1. «gładki, płaski, prosty, tworzący linię prostą, bez dołów, wzniesień i zakrętów; niepochyły, niespadzisty, nie powyginany» Równa droga, jezdnia. Równe boisko, pole. Równy teren. Równe pismo. Równe zęby. Równy rząd drzew.… …   Słownik języka polskiego

• siła — I ż IV, CMs. sile; lm D. sił 1. «energia fizyczna lub duchowa, zdolność do wysiłku, do działania, możność podołania czemuś; moc» Siły żywotne. Herkulesowa, nadludzka, tytaniczna siła. Świeże, niespożyte siły. Wątłe siły. Siły natury, przyrody.… …   Słownik języka polskiego