Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

grăvĭdus

  • 1 gravidus

    gravidus, a, um (gravis; eig. beschwert, dah. insbes.) schwanger, von Tieren = trächtig, I) eig.: a) von Frauen: uxor, Liv.: mulier, eine Schwangere, Cels.: gravida ex alqo, Ter.: gravida de semine alcis, Apul.: gravida de adulterio, Augustin.: gravida puero, mit usw., Plaut.: alqam gravidam semine largo reddere, Lucr.: gravida est viro, von usw., Plaut.: virgo ex eo compressu gravida est facta, Ter.: cum iam esset gravida Auria, fratris uxor, Cic.: cum Augusto gravida nupsisset, Suet.: Aeginam Aesopi filiam gravidam fecit, Hyg. fab. 52. – subst., gravida, ae, f., die Schwangere, Plaut. u. Plin. – b) von Tieren: elephantus, Plaut.: pecus, Verg.: ursa, hyaena, Solin.: equa, bos, Plin.: canis, Iustin.: sus, Mart.: ovis (Ggstz. feta), Col.: hostiae, Tac. – v. Fischen, muraena, Hor.: ballaenae, Plin.: omnes (piscium cuiusdam generis feminae) ovis gravidae capiuntur, werden als Rogener gefangen, Plin. – v. Schaltieren, conchas impleri roscido conceptu; gravidas postea niti, Plin. – II) übtr., wie unser schwanger = voll von usw., angefüllt mit usw., fruchtbar an usw., manus, bepackte, volle (Ggstz. steriles), Plaut.: ubera, Cic. poët.: aristae, Verg.: nubes, Ov. – m. Abl., gratia gravida est bonis, Plaut.: gravidus armatis equus, Enn. fr. scen. 76: pharetra gr. sagittis, Hor.: gr. Amathus metallis, Ov.: gr. semine terrae, Ov.: ager gr. autumno, Verg.: urbs bellis gr., Verg.: Italia imperiis gr., Verg. – m. Genet., mellis apes gr., Sil. 2, 220.

    lateinisch-deutsches > gravidus

  • 2 gravidus

    gravidus, a, um (gravis; eig. beschwert, dah. insbes.) schwanger, von Tieren = trächtig, I) eig.: a) von Frauen: uxor, Liv.: mulier, eine Schwangere, Cels.: gravida ex alqo, Ter.: gravida de semine alcis, Apul.: gravida de adulterio, Augustin.: gravida puero, mit usw., Plaut.: alqam gravidam semine largo reddere, Lucr.: gravida est viro, von usw., Plaut.: virgo ex eo compressu gravida est facta, Ter.: cum iam esset gravida Auria, fratris uxor, Cic.: cum Augusto gravida nupsisset, Suet.: Aeginam Aesopi filiam gravidam fecit, Hyg. fab. 52. – subst., gravida, ae, f., die Schwangere, Plaut. u. Plin. – b) von Tieren: elephantus, Plaut.: pecus, Verg.: ursa, hyaena, Solin.: equa, bos, Plin.: canis, Iustin.: sus, Mart.: ovis (Ggstz. feta), Col.: hostiae, Tac. – v. Fischen, muraena, Hor.: ballaenae, Plin.: omnes (piscium cuiusdam generis feminae) ovis gravidae capiuntur, werden als Rogener gefangen, Plin. – v. Schaltieren, conchas impleri roscido conceptu; gravidas postea niti, Plin. – II) übtr., wie unser schwanger = voll von usw., angefüllt mit usw., fruchtbar an usw., manus, bepackte, volle (Ggstz. steriles), Plaut.: ubera, Cic. poët.: aristae, Verg.: nubes, Ov. – m. Abl., gratia gravida est bonis, Plaut.: gravidus armatis equus, Enn. fr. scen. 76: pharetra gr. sagittis, Hor.: gr. Amathus metallis, Ov.: gr. semine terrae, Ov.: ager gr. autumno, Verg.: urbs bel-
    ————
    lis gr., Verg.: Italia imperiis gr., Verg. – m. Genet., mellis apes gr., Sil. 2, 220.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gravidus

  • 3 gravidus

    grăvĭdus, a, um, adj. [gravis, burdened, loaded; hence in partic.], pregnant, with child, with young (class.; syn. praegnans, fetus).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.: mater, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52 (Trag. v. 57 Vahl.):

    puero gravida,

    Plaut. Am. 2, 2, 87:

    gravida esse ex aliquo viro,

    id. ib. prol. 111; Ter. Hec. 3, 3, 32;

    for which also simply aliquo,

    Plaut. Am. 3, 1, 18 and 19:

    de semine Jovis,

    Ov. M. 3, 260:

    virgo ex eo compressu,

    Ter. Ad. 3, 4, 28:

    prius gravida facta est,

    Plaut. Cist. 2, 3, 73:

    facere gravidam aliquam,

    Ter. Ad. 3, 5, 29:

    cum esset gravida uxor, et jam appropinquare partus putaretur,

    Cic. Clu. 11, 31; cf. id. Verr. 2, 1, 18, § 48; Cels. 2, 1; 2, 5 sqq.; of animals, etc. (mostly poet.):

    gravida pecus,

    Verg. G. 2, 150; Ov. F. 4, 633:

    muraena,

    Hor. S. 2, 8, 43:

    balaenae,

    Plin. 9, 6, 5, § 13.—
    B.
    Subst.: grăvĭda, ae, f., a pregnant woman, Plaut. Truc. 2, 5, 22; Plin. 23, 6, 57, § 107; 28, 6, 17, § 59.—
    II.
    Transf., laden, filled, full (only poet.); constr. absol., with abl., or gen.
    (α).
    Absol.:

    ad fores auscultato... neu qui manus attulerit steriles intro ad nos, Gravidas foras exportet,

    Plaut. Truc. 1, 2, 4: cum se gravido tremefecit corpore tellus, fruit-laden, Cic. poët. Div. 1, 11, 18:

    nubes,

    Lucr. 6, 440 (cf. Lachm. ad Lucr. II. p. 365); Ov. Tr. 1, 2, 107; cf.:

    cornu lunae,

    Val. Fl. 2, 56:

    ne gravidis procumbat culmus aristis,

    loaded, full, Verg. G. 1, 111; so,

    aristae,

    Ov. M. 1, 110:

    olivae,

    id. ib. 7, 281:

    fetus,

    id. ib. 8, 293:

    (caprae) gravido superant vix ubere limen,

    full, Verg. G. 3, 317.—
    (β).
    With abl.:

    gravidae nunc semine terrae,

    Ov. F. 4, 633:

    ubera gravida vitali rore,

    Cic. Div. 1, 12, 20:

    tibi pampineo gravidus auctumno Floret ager,

    Verg. G. 2, 5: equus (Trojanus) armatis, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 97 Vahl.):

    tempestas fulminibus atque procellis,

    Lucr. 6, 259:

    alvus (serpentis) venenis,

    Sil. 6, 155:

    Amathunta metallis,

    Ov. M. 10, 531:

    stipes nodis,

    Verg. A. 7, 507:

    pharetra sagittis,

    Hor. C. 1, 22, 3:

    urbs bellis,

    Verg. A. 10, 87; cf.:

    Italia imperiis,

    id. ib. 4, 229:

    anus arcanis,

    Sil. 13, 394:

    parens sorte,

    Val. Fl. 5, 22:

    populus noxa,

    Sil. 13, 542:

    pectus curis,

    Luc. 5, 735; Val. Fl. 2, 161.—
    (γ).
    With gen.:

    Mellis apes gravidae,

    Sil. 2, 120.—
    III.
    Trop., full, abundant:

    quod bonis benefit beneficium, gratia ea gravidast bonis,

    id. Capt. 2, 2, 108.

    Lewis & Short latin dictionary > gravidus

  • 4 gravidus

        gravidus adj.    [2 GAR-], laden, filled, full, swollen: corpus, fruit-laden, C. poët.: nubes, O.: aristae, loaded, V.: uber, V.: semine terrae, O.: ubera vitali rore: pharetra sagittis, H.: urbs bellis, V.: Italia imperiis, V.— Burdened, pregnant, with child, with young: ex te, T.: de semine Iovis, O.: uxor: pecus, V.: (equae) vento, V.
    * * *
    I
    gravida, gravidum ADJ
    pregnant, heavy w/child; ladened, weighted down with; filled
    II
    gravida, gravidum ADJ
    pregnant, heavy with child; laden/swollen/teeming; weighed down; rich/abundant

    Latin-English dictionary > gravidus

  • 5 gravidus

    a, um [ gravis ]
    1) беременная (aliquo Pl и ex aliquo Ter; gravidae pecudes V)
    2) отягощённый, отягчённый ( gravida imperiis Italia V); наполненный, тяжёлый (aristae V; ubĕra C; pharetra gravida sagittis H)

    Латинско-русский словарь > gravidus

  • 6 gravidus

    беременный (1. 2 § 4 D. 2, 11. Paul. II. 24 § 5 seq. 1. 11 D. 22, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > gravidus

  • 7 gravidus

    , gravida, gravidum (m,f,n)
      беременный; чреватый

    Dictionary Latin-Russian new > gravidus

  • 8 gravida

    grăvĭdus, a, um, adj. [gravis, burdened, loaded; hence in partic.], pregnant, with child, with young (class.; syn. praegnans, fetus).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.: mater, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52 (Trag. v. 57 Vahl.):

    puero gravida,

    Plaut. Am. 2, 2, 87:

    gravida esse ex aliquo viro,

    id. ib. prol. 111; Ter. Hec. 3, 3, 32;

    for which also simply aliquo,

    Plaut. Am. 3, 1, 18 and 19:

    de semine Jovis,

    Ov. M. 3, 260:

    virgo ex eo compressu,

    Ter. Ad. 3, 4, 28:

    prius gravida facta est,

    Plaut. Cist. 2, 3, 73:

    facere gravidam aliquam,

    Ter. Ad. 3, 5, 29:

    cum esset gravida uxor, et jam appropinquare partus putaretur,

    Cic. Clu. 11, 31; cf. id. Verr. 2, 1, 18, § 48; Cels. 2, 1; 2, 5 sqq.; of animals, etc. (mostly poet.):

    gravida pecus,

    Verg. G. 2, 150; Ov. F. 4, 633:

    muraena,

    Hor. S. 2, 8, 43:

    balaenae,

    Plin. 9, 6, 5, § 13.—
    B.
    Subst.: grăvĭda, ae, f., a pregnant woman, Plaut. Truc. 2, 5, 22; Plin. 23, 6, 57, § 107; 28, 6, 17, § 59.—
    II.
    Transf., laden, filled, full (only poet.); constr. absol., with abl., or gen.
    (α).
    Absol.:

    ad fores auscultato... neu qui manus attulerit steriles intro ad nos, Gravidas foras exportet,

    Plaut. Truc. 1, 2, 4: cum se gravido tremefecit corpore tellus, fruit-laden, Cic. poët. Div. 1, 11, 18:

    nubes,

    Lucr. 6, 440 (cf. Lachm. ad Lucr. II. p. 365); Ov. Tr. 1, 2, 107; cf.:

    cornu lunae,

    Val. Fl. 2, 56:

    ne gravidis procumbat culmus aristis,

    loaded, full, Verg. G. 1, 111; so,

    aristae,

    Ov. M. 1, 110:

    olivae,

    id. ib. 7, 281:

    fetus,

    id. ib. 8, 293:

    (caprae) gravido superant vix ubere limen,

    full, Verg. G. 3, 317.—
    (β).
    With abl.:

    gravidae nunc semine terrae,

    Ov. F. 4, 633:

    ubera gravida vitali rore,

    Cic. Div. 1, 12, 20:

    tibi pampineo gravidus auctumno Floret ager,

    Verg. G. 2, 5: equus (Trojanus) armatis, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 97 Vahl.):

    tempestas fulminibus atque procellis,

    Lucr. 6, 259:

    alvus (serpentis) venenis,

    Sil. 6, 155:

    Amathunta metallis,

    Ov. M. 10, 531:

    stipes nodis,

    Verg. A. 7, 507:

    pharetra sagittis,

    Hor. C. 1, 22, 3:

    urbs bellis,

    Verg. A. 10, 87; cf.:

    Italia imperiis,

    id. ib. 4, 229:

    anus arcanis,

    Sil. 13, 394:

    parens sorte,

    Val. Fl. 5, 22:

    populus noxa,

    Sil. 13, 542:

    pectus curis,

    Luc. 5, 735; Val. Fl. 2, 161.—
    (γ).
    With gen.:

    Mellis apes gravidae,

    Sil. 2, 120.—
    III.
    Trop., full, abundant:

    quod bonis benefit beneficium, gratia ea gravidast bonis,

    id. Capt. 2, 2, 108.

    Lewis & Short latin dictionary > gravida

  • 9 gravis

    grăvis, e, adj. [Sanscr. gurus (root gar-); Gr. barus, heavy; gravis, for gar-uis; cf. also Brutus]. With respect to weight, heavy, weighty, ponderous, burdensome; or pass., loaded, laden, burdened (opp. levis, light; in most of its significations corresp. to the Gr. barus; cf. onerosus, onerarius).
    I.
    Lit. Absol. or with abl.
    1.
    In gen.: imber et ignis, spiritus et gravis terra, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll.; so,

    tellus,

    Ov. M. 7, 355:

    corpora,

    Lucr. 2, 225 sq.; cf. id. 5, 450 sq.:

    limus,

    id. 5, 496:

    in eo etiam cavillatus est, aestate grave esse aureum amiculum, hieme frigidum,

    Cic. N. D. 3, 34, 83:

    navigia,

    Caes. B. G. 5, 8, 4; cf.:

    tot ora navium gravi Rostrata duci pondere,

    Hor. Epod. 4, 17:

    cum gravius dorso (aselli) subiit onus,

    id. S. 1, 9, 21:

    sarcina,

    id. Ep. 1, 13, 6: inflexi grave robur aratri, Verg. G. 1, 162:

    cujus (tibicinae) Ad strepitum salias terrae gravis,

    Hor. Ep. 1, 14, 26: terra, burdened (by the heavy body), Ov. M. 12, 118:

    naves hostilibus spoliis graves,

    heavily laden, Liv. 29, 35, 5; cf.:

    agmen grave praedā,

    id. 21, 5, 8;

    for which also simply: grave agmen,

    id. 31, 39, 2:

    miles,

    heavy-armed, Tac. A. 12, 35:

    gravis aere dextra,

    Verg. E. 1, 36:

    cum fatalis equus saltu super ardua venit Pergama et armatum peditem gravis attulit alvo,

    i. e. filled, full, id. A. 6, 516 (an imitation of Maximo saltu superavit Gravidus armatis equus, Enn. ap. Macr. S. 6, 2; v. gravidus, II. b):

    graves imbre nubes,

    Liv. 28, 15, 11:

    graves fructu vites,

    Quint. 8, 3, 8:

    gravis vinculis,

    Plin. Ep. 7, 27, 10.—
    2.
    In partic.
    a.
    With respect to value or number, heavy, great. So, aes grave, heavy money, money of the oldest standard, in which an as weighed a full pound: grave aes dictum a pondere, quia deni asses, singuli pondo libras, efficiebant denarium, etc., Paul. ex Fest. p. 98 Müll.:

    et quia nondum argentum signatum erat, aes grave plaustris quidam (ex patribus) ad aerarium convehentes, etc.,

    Liv. 4, 60, 6; 10, 46, 5; 22, 33, 2 et saep.:

    populus Romanus ne argento quidem signato ante Pyrrhum regem devictum usus est: librales appendebantur asses. Quare aeris gravis poena dicta,

    Plin. 33, 3, 13, § 42: argentum, i. e. uncoined = rude:

    placet argentum grave rustici patris sine ullo opere et nomine artificis,

    Sen. Tranq. 1, 4:

    notavit aliquos, quod pecunias levioribus usuris mutuati graviore fenore collocassent,

    at a higher rate, Suet. Aug. 39; cf.:

    in graviore annona,

    id. ib. 25: grave pretium, a high price, Sall. Fragm. ap. Non. 314, 25.—With respect to number: graves pavonum greges, great or numerous flocks, Varr. ap. Non. 314, 31. —
    b.
    For the usual gravidus, with young, pregnant ( poet. and in post-Aug. prose):

    regina sacerdos Marte gravis,

    Verg. A. 1, 274; cf.

    uterus (shortly after: gravidus tumet venter),

    Ov. M. 10, 495:

    balaenae utero graves (shortly before, gravidae),

    Plin. 9, 6, 5, § 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of hearing or sound, deep, grave, low, bass (opp. acutus, treble):

    vocem ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum recipiunt,

    Cic. de Or. 1, 59, 251; cf. id. ib. 3, 57, 216:

    qui (sonus) acuta cum gravibus temperans, varios aequabiliter concentus efficit,

    id. Rep. 6, 18:

    vox,

    Quint. 11, 3, 17; 42: sonus, 2, 8, 15; 5, 10, 125; 11, 3, 41; Ov. M. 12, 203:

    tenor,

    Quint. 1, 5, 26:

    syllaba,

    i. e. unaccented, id. 1, 5, 22 sq.; 12, 10, 33.—
    2.
    Of smell or flavor, strong, unpleasant, offensive:

    an gravis hirsutis cubet hircus in alis,

    rank, Hor. Epod. 12, 5:

    chelydri,

    Verg. G. 3, 415:

    ellebori,

    id. ib. 3, 451:

    odor calthae,

    strong, Plin. 21, 6, 15, § 28; cf.:

    herba odore suaviter gravi,

    id. 25, 9, 70, § 118; cf.

    117: habrotonum odore jucunde gravi floret,

    id. 21, 10, 34, § 60: absynthium ut bibam gravem, i. e. bitter, Varr. ap. Non. 19, 27, and 314, 14.—
    3.
    Of the state of the body or health, gross, indigestible, unwholesome, noxious, severe; sick:

    (Cleanthes) negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

    Cic. N. D. 2, 9, 24; so,

    genera cibi graviora,

    Cels. 2, 18:

    gravissima bubula (caro),

    id. ib.:

    pisces gravissimi,

    id. ib.:

    neque ex salubri loco in gravem, neque ex gravi in salubrem transitus satis tutus est,

    id. 1, 3; cf.:

    solum caelumque juxta grave,

    Tac. H. 5, 7:

    solet esse gravis cantantibus umbra,

    Verg. E. 10, 75:

    anni tempore gravissimo et caloribus maximis,

    Cic. Q. Fr. 2, 16, 1; cf.:

    gravis auctumnus in Apulia circumque Brundisium ex saluberrimis Galliae et Hispaniae regionibus, omnem exercitum valetudine tentaverat,

    Caes. B. C. 3, 2 fin.:

    grave tempus et forte annus pestilens erat urbi agrisque,

    Liv. 3, 6, 1; cf. also id. 3, 8, 1:

    aestas,

    Verg. G. 2, 377:

    morbo gravis,

    sick, id. ib. 3, 95; cf.:

    gravis vulnere,

    Liv. 21, 48, 4:

    aetate et viribus gravior,

    id. 2, 19, 6:

    gravior de vulnere,

    Val. Fl. 6, 65:

    non insueta graves tentabunt pabula fetas,

    sick, feeble, Verg. E. 1, 50; so absol.:

    aut abit in somnum gravis,

    heavy, languid, Lucr. 3, 1066.
    II.
    Trop.
    A.
    In a bad sense, heavy, burdensome, oppressive, troublesome, grievous, painful, hard, harsh, severe, disagreeable, unpleasant (syn.: molestus, difficilis, arduus): qui labores morte finisset graves, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115:

    quod numquam tibi senectutem gravem esse senserim... quibus nihil est in ipsis opis ad bene beateque vivendum, iis omnis aetas gravis est,

    Cic. de Sen. 2, 4; cf.:

    onus officii,

    id. Rosc. Am. 38, 112; id. Rep. 1, 23:

    et facilior et minus aliis gravis aut molesta vita est otiosorum,

    id. Off. 1, 21, 70; id. Rep. 1, 4:

    miserior graviorque fortuna,

    Caes. B. G. 1, 32, 4:

    haec si gravia aut acerba videantur, multo illa gravius aestimare debere, etc.,

    id. ib. 7, 14 fin.:

    velim si tibi grave non erit, me certiorem facias,

    Cic. Fam. 13, 73, 2:

    grave est homini pudenti petere aliquid magnum,

    id. Fam. 2, 6, 1; id. Att. 1, 5, 4:

    est in populum Romanum grave, non posse, etc.,

    id. Balb. 7, 24:

    verbum gravius,

    id. Verr. 2, 3, 58, § 134:

    ne quid gravius in fratrem statueret... quod si quid ei a Caesare gravius accidisset, etc.,

    Caes. B. G. 1, 20, 1 and 4:

    gravissimum supplicium,

    id. ib. 1, 31, 15:

    habemus senatusconsultum in te, Catilina, vehemens et grave,

    Cic. Cat. 1, 1, 3:

    edictum,

    Liv. 29, 21, 5:

    gravioribus bellis,

    Cic. Rep. 1, 40:

    gravis esse alicui,

    id. Fam. 13, 76, 2; cf.:

    adversarius imperii,

    id. Off. 3, 22, 86:

    gravior hostis,

    Liv. 10, 18, 6:

    senes ad ludum adolescentium descendant, ne sint iis odiosi et graves,

    Cic. Rep. 1, 43:

    gravis popularibus esse coepit,

    Liv. 44, 30, 5.—Prov.:

    gravis malae conscientiae lux est,

    Sen. Ep. 122.—
    B.
    In a good sense, weighty, important, grave; with respect to character, of weight or authority, eminent, venerable, great:

    numquam erit alienis gravis, qui suis se concinnat levem,

    Plaut. Trin. 3, 2, 58:

    quod apud omnes leve et infirmum est, id apud judicem grave et sanctum esse ducetur?

    Cic. Rosc. Com. 2, 6:

    ea (honestas) certe omni pondere gravior habenda est quam reliqua omnia,

    id. Off. 3, 8, 35; id. Deiot. 2, 5:

    cum gravibus seriisque rebus satisfecerimus,

    id. ib. 1, 29, 103:

    auctoritas clarissimi viri et in rei publicae maximis gravissimisque causis cogniti,

    id. Fam. 5, 12, 7; cf. causa, Lucil. ap. Non. 315, 31; Quint. 1, 2, 3; Caes. B. C. 1, 44, 4:

    gravius erit tuum unum verbum ad eam rem, quam centum mea,

    Plaut. Trin. 2, 2, 107:

    ut potentia senatus atque auctoritas minueretur: quae tamen gravis et magna remanebat,

    Cic. Rep. 2, 34:

    sententiis non tam gravibus et severis quam concinnis et venustis,

    id. Brut. 95, 325:

    gravior oratio,

    id. de Or. 2, 56, 227:

    nihil sibi gravius esse faciendum, quam ut, etc.,

    id. Clu. 6, 16:

    inceptis gravibus et magna professis,

    Hor. A. P. 14:

    exemplum grave praebet ales, etc.,

    id. C. 4, 11, 26:

    non tulit ullos haec civitas aut gloria clariores, aut auctoritate graviores, aut humanitate politiores,

    Cic. de Or. 2, 37, 154:

    et esse et videri omnium gravissimus et severissimus,

    id. ib. 2, 56, 228:

    homo prudens et gravis,

    id. ib. 1, 9, 38:

    neque oratio abhorrens a persona hominis gravissimi,

    id. Rep. 1, 15 fin.:

    auctor,

    id. Pis. 6, 14:

    testis,

    id. Fam. 2, 2:

    non idem apud graves viros, quod leviores (decet),

    Quint. 11, 1, 45:

    vir bonus et gravis,

    id. 11, 3, 184:

    gravissimi sapientiae magistri,

    id. 12, 1, 36:

    tum pietate gravem ac meritis si forte virum quem Conspexere,

    Verg. A. 1, 151:

    gravissima civitas,

    Cic. Rep. 1, 3:

    gravem atque opulentam civitatem vineis et pluteis cepit,

    an important city, Liv. 34, 17, 12.— Hence, adv.: grăvĭter.
    1.
    Weightily, heavily, ponderously (very rare):

    aëra per purum graviter simulacra feruntur,

    Lucr. 4, 302; cf.:

    graviter cadere,

    id. 1, 741; Ov. P. 1, 7, 49.—
    b.
    Transf.
    (α).
    Of tones, deeply:

    natura fert, ut extrema ex altera parte graviter, ex altera autem acute sonent,

    Cic. Rep. 6, 18; Lucr. 4, 543.—Far more freq.,
    (β).
    Vehemently, strongly, violently:

    graviter crepuerunt fores,

    Ter. Heaut. 3, 3, 52; so,

    spirantibus flabris,

    Lucr. 6, 428; Ter. Ad. 5, 3, 2:

    pertentat tremor terras,

    Lucr. 6, 287:

    ferire aliquem,

    Verg. A. 12, 295:

    conquassari omnia,

    Lucr. 5, 105; cf.:

    quae gravissime afflictae erant naves,

    Caes. B. G. 4, 31, 2.—
    2.
    Trop.
    a.
    Vehemently, violently, deeply, severely; harshly, unpleasantly, disagreeably:

    graviter aegrotare,

    Cic. Off. 1, 10, 32:

    se habere,

    id. Att. 7, 2, 3:

    neque is sum, qui gravissime ex vobis mortis periculo terrear,

    Caes. B. G. 5, 30, 2:

    gravissime dolere,

    id. ib. 5, 54 fin.:

    quem ego amarem graviter,

    Plaut. Cist. 1, 1, 87; cf.: placere occoepit graviter, postquam est mortua, [p. 829] Caecil. ap. Non. 314, 19:

    tibi edepol iratus sum graviter,

    Ter. Hec. 4, 4, 2:

    cives gravissime dissentientes,

    Cic. Phil. 12, 11, 27:

    si me meis civibus injuria suspectum tam graviter atque offensum viderem,

    id. Cat. 1, 7, 17:

    graviter angi,

    id. Lael. 3, 10:

    tulit hoc commune dedecus jam familiae graviter filius,

    with chagrin, vexation, id. Clu. 6, 16; cf.:

    graviter et acerbe aliquid ferre,

    id. Verr. 2, 1, 58, § 152:

    graviter accipere aliquid,

    id. de Or. 2, 52, 211; Tac. A. 13, 36; cf.:

    adolescentulus saepe eadem et graviter audiendo victus est,

    Ter. Heaut. 1, 1, 62:

    nolo in illum gravius dicere,

    more harshly, id. Ad. 1, 2, 60; cf.:

    de amplissimis viris gravissime acerbissimeque decernitur,

    Caes. B. C. 1, 5, 4; id. B. G. 3, 16, 4; cf.

    also: severe et graviter et prisce agere,

    Cic. Cael. 14, 33:

    ut non gravius accepturi viderentur, si nuntiarentur omnibus eo loco mortem oppetendam esse,

    more sorrowfully, Liv. 9, 4, 6.—
    b.
    In an impressive or dignified manner, impressively, gravely, seriously, with propriety or dignity:

    his de rebus tantis tamque atrocibus neque satis me commode dicere neque satis graviter conqueri neque satis libere vociferari posse intelligo. Nam commoditati ingenium, gravitati aetas, libertati tempora sunt impedimento,

    Cic. Rosc. Am. 4, 9:

    (Scipio) utrumque egit graviter,

    with dignity, id. Lael. 21, 77:

    res gestas narrare graviter,

    id. Or. 9, 30; cf.:

    locum graviter et copiose tractare,

    id. Fin. 4, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > gravis

  • 10 graviditas

    graviditās, ātis f. [ gravidus ]

    Латинско-русский словарь > graviditas

  • 11 gravidula

    Латинско-русский словарь > gravidula

  • 12 praegravidus

    prae-gravidus, a, um

    Латинско-русский словарь > praegravidus

  • 13 floreo

    flōreo, uī, ēre (flos), blühen, in Blüte stehen, I) eig. u. bildl.: A) eig.: florent segetes, vinea, Ov.: floret arbor, Cic.: florentes ferulae, Verg.: floret terra (Ggstz. horret), Cic.: floret annus, blüht, ist voller Blüte, Ov. – B) bildl.: a) v. Lebl.: verborum vetus interit aetas, et iuvenum ritu florent modo nata virentque, erblüht u. grünt (= kommt auf), Hor.: florens vino animus, fröhlicher, Gell. – b) (wie ἀκμάζω) v. Pers.u. pers. Verhältnissen, blühen = glänzen, in glänzenden Verhältnissen leben, hoch stehen, in hohem Ansehen stehen, auf der Höhe der Macht und des Glückes stehen, sehr geachtet sein oder werden, eine bedeutende Rolle spielen, sich hervortun, floret Epicurus, Cic.: in sententiis senatoriis et in omni actione atque administratione rei publicae, Cic.: in re militari, Nep.: Ggstz., quemadmodum urbium imperiorumque, ita gentium (der Familien) nunc florere fortunam, nunc senescere, nunc interire, Vell. 2, 11, 3. – m. Abl. der Ursache, etw. im hohen Grade genießen, etw. im hohen Grade besitzen, sich einer Sache im hohen Grade zu erfreuen haben, mit etw. glänzend ausgestattet sein, an etw. Überfluß haben, aetate, in der Blüte seiner Fahre stehen, Liv.: gratiā et auctoritate, Cic.: favore, Vell.: laudibus, Cic.: acumine ingenii, Cic.: honoribus, Cic.: omnibus copiis, Cic.: famā iustitiae, Nep. Vgl. florens. – II) übtr.: A) (poet.) von etw. prangen = voll sein, tibi pampineo gravidus autumno floret ager, Verg.: mare florebat navibus, Lucr.: absol., genae florentes, auf denen die ersten Flaumen sprossen, Mart. 3, 6, 4. – B) schimmern, glänzen, florentes aere catervae, Verg.: oves nitentes aurique colore florentes, Apul.: exercitus insignibus argenteis et aureis florens Macr.: florentia lumina flammis, Lucr.: variis floret via discolor armis, Val. Flacc.: genae florent, glänzen, Stat. – C) vom Weine = (im Fasse) schäumen, Col. 12, 30, 1. Ov. fast. 5, 270. – / Partiz. Fut. akt. floriturus, Porphyr. Hor. carm. 2, 20, 6 (wo carmina sua semper floritura). Paul. Nol. (?) ep. S. Clem. in. im Spic. Solesm. 1. p. 393 Pitra (wo quod virga Aaron floritura esset). – Nbf. flōrio, īre, s. bes.

    lateinisch-deutsches > floreo

  • 14 graviditas

    graviditās, ātis, f. (gravidus), die Schwangerschaft, Plur. bei Cic. de nat. deor. 2, 119.

    lateinisch-deutsches > graviditas

  • 15 gravido [1]

    1. gravido, āvī, ātum, āre (gravidus), schwängern, alqam probro (= stupro), Caecil. com. 223: gravidari ex alqo, Aur. Vict. epit. 14, 8: ea crassitudo aquarum fetu gravidatur, Apul. de mund. 9 G. – übtr., terra gravidata seminibus, geschwängert, befruchtet, Cic. de nat. deor. 2, 83.

    lateinisch-deutsches > gravido [1]

  • 16 gravidulus

    gravidulus, a, um (Demin. v. gravidus), schwanger, conchae... exinde gravidulae (davon geschwängert), Amm. 23, 6, 85.

    lateinisch-deutsches > gravidulus

  • 17 praegravidus

    prae-gravidus, a, um, sehr schwer, moles, Stat. Theb. 6, 700 (Otto Müller praevalidae).

    lateinisch-deutsches > praegravidus

  • 18 sterilis

    sterilis, e (altind. stari-h, unfruchtbare Kuh, Stärke, griech. στειρα, f., unfruchtbar, got. staīrō, f., unfruchtbar, ahd. stëro, Widder, nhd. Stärke, junge Kuh, die noch nicht geworfen hat), I) unfruchtbar (Ggstz. fertilis, von Menschen u. Tieren Ggstz. praegnans u. gravidus), A) eig.: coniugium, kinderlose Ehe, Augustin.: ager, Verg.: platanus, avena, Verg.: herba, Ov.: vacca, Verg.: uxor, Sen. rhet. u. Iuven.: virgo (Ggstz. fecunda), Sen.: Octavia, Tac.: vir, v. Eunuchen, Catull.: vulva, Apic. (s. sterilicula): galli ad partum steriliores, Varro. – sterile est m. Infin., serere e pampinariis sterile est, Schnittlinge von Wasserreben sind unfruchtbar, Plin. 17, 157. – B) übtr., a) unfruchtbar = leer, manus, Plaut.: epistulae, ohne Geschenke, Plin. ep.: so auch amicus, Mart.: prospectus, menschenleer, Plaut.: nummi, keine Zinsen tragend, ICt. – m. Genet., steriles veri, von der Wahrheit Verlassene (= die W. nicht Kennende), Pers. 5, 75: v. Lebl., st. laurus bacarum, Plin.: steriles plumbi lapides, Plin. – m. Abl., corpora sonitu sterila (= sterilia), Lucr. 2, 845. – b) unfruchtbar, ertraglos, erfolglos, leer, annus (Ggstz. fertilis), Sen.: Februarius, Cic.: labor, Mart.: pax, Tac.: amor, unerwidert, Ov.: ingenii fuit sterilis, geistesarm, Sen. – m. Genet., virtutum sterile saeculum, arm an usw., Tac.: quae urbes talium studiorum fuere steriles, Vell.: m. Abl., quod momentum, quod immo temporis punctum aut beneficio sterile aut vacuum laude, Plin. pan. 56. – II) (poet.) aktiv = unfruchtbar machend, robigo, bürrer Brand, Hor.: hiems, Mart.: frigus, Lucan. – / Abl. Sing. gew. sterilī; doch auch sterile, wie Apic. 7, 258.

    lateinisch-deutsches > sterilis

  • 19 floreo

    flōreo, uī, ēre (flos), blühen, in Blüte stehen, I) eig. u. bildl.: A) eig.: florent segetes, vinea, Ov.: floret arbor, Cic.: florentes ferulae, Verg.: floret terra (Ggstz. horret), Cic.: floret annus, blüht, ist voller Blüte, Ov. – B) bildl.: a) v. Lebl.: verborum vetus interit aetas, et iuvenum ritu florent modo nata virentque, erblüht u. grünt (= kommt auf), Hor.: florens vino animus, fröhlicher, Gell. – b) (wie ἀκμάζω) v. Pers.u. pers. Verhältnissen, blühen = glänzen, in glänzenden Verhältnissen leben, hoch stehen, in hohem Ansehen stehen, auf der Höhe der Macht und des Glückes stehen, sehr geachtet sein oder werden, eine bedeutende Rolle spielen, sich hervortun, floret Epicurus, Cic.: in sententiis senatoriis et in omni actione atque administratione rei publicae, Cic.: in re militari, Nep.: Ggstz., quemadmodum urbium imperiorumque, ita gentium (der Familien) nunc florere fortunam, nunc senescere, nunc interire, Vell. 2, 11, 3. – m. Abl. der Ursache, etw. im hohen Grade genießen, etw. im hohen Grade besitzen, sich einer Sache im hohen Grade zu erfreuen haben, mit etw. glänzend ausgestattet sein, an etw. Überfluß haben, aetate, in der Blüte seiner Fahre stehen, Liv.: gratiā et auctoritate, Cic.: favore, Vell.: laudibus, Cic.: acumine ingenii, Cic.: honoribus, Cic.: omnibus copiis, Cic.: famā iustitiae, Nep. Vgl. florens. – II) übtr.: A)
    ————
    (poet.) von etw. prangen = voll sein, tibi pampineo gravidus autumno floret ager, Verg.: mare florebat navibus, Lucr.: absol., genae florentes, auf denen die ersten Flaumen sprossen, Mart. 3, 6, 4. – B) schimmern, glänzen, florentes aere catervae, Verg.: oves nitentes aurique colore florentes, Apul.: exercitus insignibus argenteis et aureis florens Macr.: florentia lumina flammis, Lucr.: variis floret via discolor armis, Val. Flacc.: genae florent, glänzen, Stat. – C) vom Weine = (im Fasse) schäumen, Col. 12, 30, 1. Ov. fast. 5, 270. – Partiz. Fut. akt. floriturus, Porphyr. Hor. carm. 2, 20, 6 (wo carmina sua semper floritura). Paul. Nol. (?) ep. S. Clem. in. im Spic. Solesm. 1. p. 393 Pitra (wo quod virga Aaron floritura esset). – Nbf. flōrio, īre, s. bes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > floreo

  • 20 graviditas

    graviditās, ātis, f. (gravidus), die Schwangerschaft, Plur. bei Cic. de nat. deor. 2, 119.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > graviditas

См. также в других словарях:

  • gravidus — vgl. gravid …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Protomyces gravidus — Научная классификация промежуточные ранги Домен: …   Википедия

  • Stenotarsus gravidus —   Stenotarsus gravidus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • grávido — (Del lat. gravidus.) ► adjetivo 1 literario Que está muy lleno o cargado: ■ tiene la mente grávida de ideas; llevaba una bolsa grávida de monedas. SINÓNIMO henchido 2 FISIOLOGÍA Se aplica a la hembra preñada o a la mujer embarazada: ■ la mujer… …   Enciclopedia Universal

  • gravide — [ gravid ] adj. • 1863; lat. gravida « enceinte », de gravis « lourd » ♦ Méd. Qui contient un embryon, un fœtus. Utérus gravide. ♢ Qui est en période de gestation (en parlant de la femelle des mammifères). ⇒ gestant. Jument gravide, pleine. ●… …   Encyclopédie Universelle

  • gravid — ein Kind erwartend; schwanger; trächtig (bei Säugetieren); im [1. 9.] Monat * * * gra|vid 〈[ vi:d] Adj.; Med.〉 schwanger [<lat. gravidus „schwanger“; zu gravis „schwe …   Universal-Lexikon

  • SUS Alba — memorata Propertio l. 4. El. 1. v. 35. Albae suis omine natam, Aeneae suit, et, Vatrone teste de R. R. l. 2. c.4 Lavinii trigintae porcos perperit albos, itaque factum triginta annis, ut Lavinenses conderent oppidum Albam. Eius Suis ac porcorum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Gravid — Grav id, a. [L. gravidus, fr. gravis heavy, loaded. See {Grave}, a.] Being with child; heavy with young; pregnant; fruitful; as, a gravid uterus; gravid piety; of animals as well as people. His gravid associate. Sir T. Herbert. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • gravid — adjective Etymology: Latin gravidus, from gravis heavy Date: 1597 1. pregnant 2. distended with or full of eggs < a gravid fish > • gravidity noun …   New Collegiate Dictionary

  • gravida — noun (plural idas or gravidae) Etymology: Latin, from feminine of gravidus Date: 1926 a pregnant woman often used with a number to indicate the number of pregnancies a woman has had < a gravida 4 > …   New Collegiate Dictionary

  • List of Linyphiidae species A-H — This page lists all described species from A to H of the spider family Linyphiidae as of June 13, 2008.Abacoproeces Abacoproeces Simon, 1884 * Abacoproeces molestus Thaler, 1973 Austria * Abacoproeces saltuum (L. Koch, 1872) PalearcticAberdaria… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»