Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

go+shooting

  • 1 missus

        missus    P. of mitto.
    * * *
    I
    messenger; legate
    II
    sending (away); despatch; shooting, discharge of missiles

    Latin-English dictionary > missus

  • 2 trāiectiō

        trāiectiō ōnis, f    [trans+IA-], a crossing over, passing over, passage: honestior existimatur traiectio: traiectiones motūsque stellarum, i. e. shooting-stars.—Fig., of language, a transposition: verborum.— Exaggeration, hyperbole: veritatis.— A putting off: in alium.

    Latin-English dictionary > trāiectiō

  • 3 acontiae

    ăcontĭas, ae, m., = akontias.
    I.
    A quick-darting serpent, Amm. 22, 15, 27.—
    II.
    In plur., ăcontĭae, ārum, = akontiai, meteors or shooting-stars with dartlike trains, Plin. 2, 25, 22, § 89.

    Lewis & Short latin dictionary > acontiae

  • 4 acontias

    ăcontĭas, ae, m., = akontias.
    I.
    A quick-darting serpent, Amm. 22, 15, 27.—
    II.
    In plur., ăcontĭae, ārum, = akontiai, meteors or shooting-stars with dartlike trains, Plin. 2, 25, 22, § 89.

    Lewis & Short latin dictionary > acontias

  • 5 arcus

    arcus, ūs, m. (the orthography, arquus (cf. arquatus), is freq. in MSS., like quum for cum, quur for cur, etc.; cf. Freund ad Cic. Mil. p. 31 sq. Thus Charis. p. 92 P. upon Cic. N. D. 3, 20, 51, reads arcuis; Prisc. p. 712 P. arci; and Non. p. 425, 5, upon Lucr. 6, 526, arqui; but the distinction which the latter gram. points out (arcus suspensus fornix appellatur; arquus non nisi qui in caelo apparet, quam Irim poëtae dixerunt) does not seem to be well founded.— Abl. plur. never found;

    acc. to the gram., Don. p. 1751,

    Diom. p. 285, Prisc. p. 779, Rhem. Palaem. p. 1371 P. al., it was arcubus; so Vulg. 2 Esdr. 4, 13; cf. Rudd. I. p. 104, n. 48.— Gen. sing. arqui, Lucr. 6, 526 Lachm., and Cic. N. D. 3, 20, 51 B. and K.— Dat. arcu, Sil. 4, 18.— Nom. plur. ARCVVS, Corp. Inscr. V. 85; Inscr. Henz. 5313: arci, Varr. ap. Non. p. 77, 12.— Acc. ARCOS, Corp. Inscr. II. 3420.— Fem., Enn. ap. Prisc. p. 712 P.; cf. id. 658 P.; and Serv. ad Verg. 6, 610, says that Catull. and others used it as fem.; v. Neue, Formenl. I. p. 679) [cf. Sanscr. arālas = bent, the bent arm, aratnis = Gr. ôlenê; Lat. ulna; Germ. Elbogen; Engl. elbow. Curt.], prop., something bent; hence,
    I.
    A bow (syn. cornu).
    A.
    For shooting: intendit crinitus Apollo Arcum auratum, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89 (Trag. v. 54 Müll.):

    arcus intentus in aliquem,

    Cic. Sest. 7:

    haec cernens arcum intendebat Apollo Desuper,

    Verg. A. 8, 704; 9, 665; so Vulg. Psa. 10, 3; 36, 14:

    arcum tendere,

    ib. 3 Reg. 22, 34; ib. 4 Reg. 9, 24:

    adductus,

    Verg. A. 5, 507:

    remissus,

    Hor. C. 3, 27, 67:

    arcum dirigere in aliquem,

    Pers. 3, 60:

    quom arcum et pharetram mi et sagittas sumpsero,

    Plaut. Trin. 3, 2, 98; so,

    arcum suscitare,

    Vulg. Hab. 3, 9 et saep. —
    B.
    The rainbow (fully: pluvius arcus, v. infra, II.), Enn. ap. Prisc. p. 712 P. (Ann. v. 393 Vahl.): Tum color in nigris existit nubibus arqui, * Lucr. 6, 526 Lachm.:

    arcus ipse ex nubibus efficitur quodam modo coloratis,

    Cic. N. D. 3, 20, 51:

    ceu nubibus arcus Mille jacit varios adverso sole colores,

    Verg. A. 5, 88 Rib.; so Ov. M. 6, 63; 11, 632; 14, 838:

    pluvius describitur arcus,

    Hor. A. P. 18; Liv. 30, 2; 41, 21; Plin. 18, 35, 80, § 353; Sen. Q. N. 1, 5 and 6:

    arcum meum ponam in nubibus,

    Vulg. Gen. 9, 13 sqq. (in Vulg. Apoc. 4, 3; 10, 1, iris, q. v.) al.—
    C.
    A bow or arch in building, a vault, arch, triumphal arch, etc.:

    efficiens humilem lapidum compagibus arcum,

    Ov. M. 3, 30; 3, 160; Juv. 3, 11; Suet. Ner. 25:

    marmoreus arcus,

    id. Claud. 1; so id. ib. 11; id. Dom. 13; cf. Plin. Pan. 59, 2 Schwarz.—
    II.
    Transf.
    A.
    Poet. or in post-Aug. prose, any thing arched or curved like a bow; of the breaking of waves:

    niger arcus aquarum,

    Ov. M. 11, 568.—Of the windings of a serpent:

    immensos saltu sinuatur in arcus,

    Ov. M. 3, 42.—Of a curve in flight:

    dea se paribus per cælum sustulit alis Ingentemque fugā secuit sub nubibus arcum,

    Verg. A. 5, 658.—Of the curving or bendings of a bay:

    sinus curvos falcatus in arcus,

    Ov. M. 11, 229 (cf.:

    inque sinus scindit sese unda reductos,

    Verg. A. 1, 161).—

    Of a harbor: Portus ab Euroo fluctu curvatus in arcum,

    Verg. A. 3, 533.—Of boughs of trees, Verg. G. 2, 26 et saep.—Of the back of a chair, Tac. A. 15, 57.—
    B.
    The mathematical arc, Sen. Q. N. 1, 10; Col. 5, 2, 9.—Hence, of the five parallel circles of the globe which bound the zones (or perhaps rather, the zones themselves):

    via quinque per arcus,

    Ov. M. 2, 129.

    Lewis & Short latin dictionary > arcus

  • 6 consisto

    con-sisto, stĭti, stĭtum, 3, v. n., to place one's self anywhere, to stand still, stand, halt, stop, make a stop (very freq. and class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    jam hunc non ausim praeterire, quin consistam et conloquar,

    Plaut. Aul. 3, 4, 14:

    otiose nunc jam ilico hic consiste,

    Ter. Ad. 2, 1, 2:

    ubi ad ipsum veni diverticulum, constiti,

    id. Eun. 4, 2, 7; cf. Hor. S. 1, 9, 62:

    uti et viatores consistere cogant,

    Caes. B. G. 4, 5:

    neque is (Demosthenes) consistens in loco, sed inambulans atque ascensu ingrediens arduo,

    Cic. de Or. 1, 61, 261:

    si ludius constitit aut tibicen repente conticuit,

    id. Har. Resp. 11, 23; cf. id. Arch. 8, 19:

    plura scribam ad te cum constitero: nunc eram plane in medio mari,

    id. Att. 5, 12, 3: constitit nusquam primo quam ad Vada venit, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 2:

    in quibus oppidis consistere praetores et conventum agere solebant,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28:

    Romae post praeturam,

    id. ib. 2, 1, 39, §

    101: ire modo ocius, interdum consistere,

    Hor. S. 1, 9, 9:

    in muro consistendi potestas erat nulli,

    Caes. B. G. 2, 6:

    omnes ordines, tota in illā contione Italia constitit,

    Cic. Sest. 50, 107:

    ad mensam consistere et ministrare,

    id. Tusc. 5, 21, 61; so,

    ad aras,

    Ov. M. 10, 274:

    ad ramos,

    id. ib. 10, 510:

    ante domum,

    id. ib. 2, 766:

    ante torum,

    id. ib. 15, 653:

    in aede,

    id. ib. 15, 674:

    in medio,

    id. ib. 10, 601; and with a simple abl.:

    limine,

    id. ib. 4, 486; 9, 397; Stat. Th. 1, 123; Verg. A. 1, 541:

    post eum,

    Quint. 1, 10, 27:

    in pedes,

    Sen. Ep. 121, 9:

    calce aliquem super ipsum debere consistere,

    trample on, Cels. 8, 14, 19.—
    B.
    In partic.
    1.
    To set, become hard or solid:

    frigore constitit Ister,

    has been frozen, Ov. Tr. 5, 10, 1; cf.

    unda,

    id. M. 9, 662: sanguis, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 38:

    alvus,

    Cato, R. R. 126; 156, 4; cf.:

    cum jam perfecte mustum deferbuit et constitit,

    Col. 12, 21, 3:

    album ex ovo, quo facilius consistat,

    Cels. 4, 20, 15.—
    2.
    Cum aliquo, to station or place one's self with some one for conversation, to stand with:

    in hoc jam loco cum altero Constitit,

    Plaut. Cist. 4, 2, 31; id. Curc. 4, 2, 16 sq.:

    cum hoc consistit, hunc amplexatur,

    Cic. Verr. 1, 7, 19.—
    3.
    To take one's place, take position, assume a place or attitude for an action, etc.;

    of a musician: ut constitit,

    Suet. Ner. 21;

    of an actor: in scaenā vero postquam solus constitit,

    Phaedr. 5, 5, 13;

    of an orator: in communibus suggestis,

    Cic. Tusc. 5, 20, 59:

    Aesopus mediā subito in turbā constitit,

    Phaedr. 4, 5, 29;

    for shooting: post acer Mnestheus adducto constitit arcu,

    Verg. A. 5, 507; cf.

    of athletes, etc.,

    id. ib. 5, 426; Plin. 7, 20, 19, § 83:

    inter duas acies,

    Liv. 7, 10, 9:

    cum aliquo,

    Petr. 19, 5.—Hence,
    4.
    Milit. t. t., to halt, make a halt, take a position, to make a stand (opp. to a march, flight, or disorder):

    locus, ubi constitissent,

    Caes. B. G. 1, 13:

    qui in superiore acie constiterant,

    id. ib. 1, 24; cf.:

    in sinistrā parte acies,

    id. ib. 2, 23:

    in fluctibus,

    id. ib. 4, 24:

    sub muro,

    id. ib. 7, 48:

    juxta,

    id. ib. 2, 26 al.:

    pro opere,

    Sall. J. 92, 8:

    equites Ariovisti pari intervallo constiterunt,

    Caes. B. G. 1, 43:

    constitit utrumque agmen,

    Liv. 21, 46, 4:

    sic regii constiterant,

    id. 42, 58, 10 et saep.:

    ut reliquae (legiones) consistere non auderent,

    Caes. B. G. 2, 17:

    in locis superioribus consistere,

    id. ib. 3, 6:

    a fugā,

    Liv. 10, 36, 11:

    naves eorum nostris adversae constiterunt,

    Caes. B. G. 3, 14.—
    5.
    Jurid. t. t., to appear as accuser before a court of justice:

    cum debitoribus,

    Dig. 5, 3, 49:

    cum matre,

    Sen. Ira, 2, 7, 3:

    adversus dominos,

    Dig. 5, 1, 53.—
    6.
    Poet.:

    fert animus propius consistere,

    i. e. take a nearer view, Ov. A. A. 3, 467.—
    7.
    To have a stand as a dealer, occupy a place of business:

    ede ubi consistas,

    Juv. 3, 296:

    in tabernā,

    Varr. L. L. 5, § 5 Müll.:

    IN SCHOLA,

    Inscr. Orell. 4085; cf.:

    locum consistendi Romanis in Galliā non fore,

    Caes. B. G. 7, 37; 7, 42.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to rest, remain, stand, Lucr. 2, 332; cf. id. 2, 322:

    patiamini eo transire illius turpitudinis infamiam, ubi cetera maleficia consistunt,

    Cic. Clu. 30, 83; cf.:

    ut unde orta culpa esset, ibi poena consisteret,

    Liv. 28, 26, 3:

    ante oculos rectum pietasque pudorque constiterant,

    Ov. M. 7, 73. —
    B.
    In partic.
    1.
    To pause, to dwell upon, delay, stop:

    in uno nomine,

    Cic. Verr. 2, 1, 38, § 95:

    ipsa mihi veritas manum inicit et paulisper consistere et commorari cogit,

    id. Rosc. Com. 16, 48; cf. id. de Or. 3, 31, 124:

    in singulis,

    id. Part. Or. 35, 120.— Impers. pass.:

    ista quae spectantur, ad quae consistitur,

    Sen. Vit. Beat. 2, 4.—
    2.
    (Acc. to I. B. 2.) To be or remain firm, unshaken, immovable, steadfast, to be at rest, to stand one's ground, to continue, endure, subsist, be, exist:

    mente consistere,

    Cic. Phil. 2, 28, 68; so,

    neque mente nec linguā neque ore,

    id. Q. Fr. 2, 3, 2:

    praeclare in forensibus causis,

    id. Or. 9, 30:

    in dicendo,

    id. Clu. 39, 108:

    verbo quidem superabis me ipso judice, re autem ne consistes quidem ullo judice,

    id. Caecin. 21, 59; cf.

    of the cause itself: quia magistratus aliquis reperiebatur, apud quem Alfeni causa consisteret,

    id. Quint. 22, 71; cf.

    also: modo ut tibi constiterit fructus otii tui,

    id. Fam. 7, 1, 1:

    in quo (viro) non modo culpa nulla, sed ne suspitio quidem potuit consistere,

    id. Rosc. Am. 52, 152; cf. id. Clu. 29, 78:

    confiteor... me consistere in meo praesidio sic, ut non fugiendi hostis sed capiendi loci causā cessisse videar,

    id. de Or. 2, 72, 294:

    vitam consistere tutam,

    to remain, continue safe, Lucr. 6, 11 Lachm. N. cr.:

    constitit in nullā qui fuit ante color,

    Ov. A. A. 1, 120:

    sunt certi denique fines, Quos ultra citraque nequit consistere rectum,

    Hor. S. 1, 1, 107; Plin. 14, 6, 8, § 68:

    quales cum vertice celso Aëriae quercus constiterunt,

    Verg. A. 3, 679:

    nullo in loco, nullā in personā... consistunt (ista quae vires atque opes humanae vocantur),

    Val. Max. 6, 9, ext. 7: spes est hunc miserum aliquando tandem posse consistere, to take a firm stand (the figure derived from fleeing soldiers), Cic. Quint. 30, 94:

    si prohibent consistere vires,

    Ov. M. 7, 573.—
    * 3.
    Cum aliquo, to agree with: videsne igitur Zenonem tuum cum Aristone verbis consistere, re dissidere, cum Aristotele et illis re consentire, verbis discrepare, Cic. Fin. 4, 26, 72.—
    4.
    In gen., to be, exist:

    vix binos oratores laudabiles constitisse,

    Cic. Brut. 97, 333:

    sine agricultoribus nec consistere mortales nec ali posse manifestum est,

    Col. 1, praef. § 6; Varr. R. R. 3, 8 fin.:

    quadringentis centum Venerios non posse casu consistere,

    to occur, lake place, be thrown, Cic. Div. 2, 21, 48: summa studia officii inter nos certatim constiterunt, Lentul. ap. Cic. Fam. 10, 34, 3: sed non in te quoque constitit idem Exitus, take or have place, Ov. M. 12, 297.—
    (β).
    With in, ex, or the simple abl. (in Quint. also with circa and inter; v. infra), to consist in or of, to depend upon:

    major pars victūs eorum in lacte, caseo, carne consistit,

    Caes. B. G. 6, 22:

    omnis per se natura duabus Constitit in rebus,

    Lucr. 1, 420:

    e quibus haec rerum summa consistat,

    id. 1, 236; so with ex, id. 1, 839; 1, 873 al.; with abl.:

    deveniunt in talis disposturas, Qualibus haec rerum consistit summa,

    id. 1, 1028; 5, 61; 5, 66:

    vita omnis in venationibus atque in studiis rei militaris consistit,

    Caes. B. G. 6, 21:

    in eo salus et vita optimi cujusque consistit,

    Cic. Phil. 3, 8, 19:

    in hoc summa judicii causaque tota consistit,

    id. Quint. 9, 32; cf. id. de Or. 1, 40, 182:

    causam belli in personā tuā,

    id. Phil. 2, 22, 53:

    in quibus vita beata,

    id. Tusc. 5, 14, 40:

    in unā honestate omne bonum,

    id. ib. 5, 14, 42:

    in nomine controversia,

    Quint. 7, 3, 7; 8, 3, 57:

    in actu rhetoricen,

    id. 2, 18, 2; 6, 3, 42:

    spes omnis consistebat Datami in se locique naturā,

    Nep. Dat. 8, 3.—With abl., Quint. 12, 10, 59:

    omnis quaestio circa res personasque consistere videtur,

    id. 3, 5, 7; 6, 3, 19:

    quaestio inter utile atque honestum consistet,

    id. 3, 8, 24. —
    5.
    As opp. to progressive motion, to come to a stand, stand still, stop, rest, take rest, cease:

    sola Ubi quiesco, omnis familiae causa consistit tibi,

    Plaut. As. 3, 1, 9:

    omnis administratio belli consistit,

    Caes. B. C. 2, 12:

    vel concidat omne caelum omnisque terra consistat necesse est,

    Cic. Tusc. 1, 23, 54:

    forensium rerum labor et ambitionis occupatio constitisset,

    id. de Or. 1, 1, 1:

    usura,

    id. Att. 6, 1, 7: diarroia, id. Fam. 7, 26, 2; cf.:

    videndum, morbus an increscat, an consistat, an minuatur,

    remains unchanged, Cels. 3, 2; and:

    cursus pituitae,

    id. 6, 6:

    cum ad Trebiam terrestre constitisset bellum,

    Liv. 21, 49, 1:

    cum bellum Ligustinum ad Pisas constitisset,

    id. 35, 4, 1; 22, 32, 4:

    infractaque constitit ira,

    Ov. M. 6, 627:

    Gaius ejusque posteri in equestri ordine constitere usque ad Augusti patrem,

    Suet. Aug. 2; cf.:

    maledictum, quod intra verba constitit,

    stopped at, went no farther than, Quint. Decl. 279.
    Consisto as v.
    a. = constituo formerly stood Lucr. 6, 11; Sall. J. 49, 6; but these passages are corrected in recent editions. It is now found only Gell. 5, 10, 9, a doubtful passage, where Hertz reads: cum ad judices coniiciendae [consistendae] causae gratiā venissent.

    Lewis & Short latin dictionary > consisto

  • 7 deciduus

    dēcĭdŭus, a, um, adj. [1. decĭdo], falling down or off, deciduous (chiefly in Pliny: folia, Laber. ap. Non. 100, 10; Plin. 18, 25, 60, § 226; 16, 24, 38, § 92 (where Freund assumes decīdua, cut off, cf. Cato R. R. 5, 7, but without necessity):

    (ignes) decidui ad terras fulminum nomen habent,

    Plin. 2, 20, 18, § 82:

    sidera,

    falling, shooting stars, id. 2, 8, 6, § 28:

    cornua cervis,

    id. 11, 37, 45, § 127:

    testes pecori ad crura decidui, subus annexi,

    id. 11, 49, 110, § 263:

    dentes,

    id. 8, 3, 4, § 7.

    Lewis & Short latin dictionary > deciduus

  • 8 fax

    fax, făcis (also in the nom. sing. ‡ faces, acc. to Paul. ex Fest. p. 87, 9 Müll.; gen. plur.: facum, acc. to Charis. p. 113 P., but without example), f. [root bhā, to shine; cf. favilla], a torch, firebrand, flambeau, link, orig. of pine or other resinous wood.
    I.
    Lit. (syn.: taeda, funale, cerĕus, candela, lucerna, laterna): alii faces atque aridam materiem de muro in aggerem eminus jaciebant, * Caes. B. G. 7, 24, 4; Liv. 22, 16, 7:

    ambulare cum facibus,

    Hor. S. 1, 4, 52:

    malleolos et faces ad inflammandam urbem comparare,

    Cic. Cat. 1, 13, 32; cf.:

    ego faces jam accensas ad hujus urbis incendium exstinxi,

    id. Pis. 2, 5:

    servi in tecta nostra cum facibus immissi,

    id. Att. 14, 10, 1; cf.:

    faces incendere,

    id. Phil. 2, 36, 91:

    si te in Capitolium faces ferre vellet,

    id. Lael. 11, 37:

    ardentem facem praeferre,

    id. Verr. 2, 4, 34, § 74:

    castris inicere,

    Tac. H. 4, 60;

    subdere urbi,

    Curt. 5, 7, 4:

    faces ferro inspicare,

    Verg. G. 1, 292; cf.:

    facis incidere,

    Plin. 18, 26, 63, § 233:

    dilapsam in cineres facem,

    Hor. C. 4, 13, 28.—At weddings, the torch carried before the bride on the way to her home, usually made of white-thorn (Spina alba) or pine, the nuptial torch: spina, nuptiarum facibus auspicatissima, Masur. ap. Plin. 16, 18, 30, § 75; Fest. s. v. patrimi, p. 245; s. v. rapi, p. 289 Müll.; Varr. ap. Non. 112, 27; id. ap. Serv. Verg. E. 8, 29; Plaut. Cas. 1, 30; Cat. 61, 98 sq.; Verg. E. 8, 29; Ov. M. 10, 6; Stat. Th. 2, 259 al.;

    hence, nuptiales,

    Cic. Clu. 6, 15; Liv. 30, 13, 12:

    maritae,

    Ov. H. 11, 101:

    legitimae,

    Luc. 2, 356.—Cf. Anthon's Dict. of Antiq. p. 434, and v. infra. Torches were also carried in funeral processions, Verg. A. 11, 142; Prop. 3, 13 (4, 12), 17; Ov. F. 2, 561; id. H. 21, 172; Sen. Tranq. 11; id. Vit. Beat. fin.; id. Ep. 222;

    and in the Eleusinian mysteries,

    Juv. 15, 140.—An attribute of Cupid, Tib. 2, 1, 82; Prop. 3, 16 (4, 15), 16; Ov. M. 1, 461; 10, 312 al.;

    of the Furies,

    Verg. A. 7, 337; Ov. M. 4, 482; 508; 6, 430; Quint. 9, 3, 47 al.—
    B.
    Transf.
    1.
    On account of the use of torches at weddings ( poet.), a wedding, marriage:

    face nuptiali digna,

    Hor. C. 3, 11, 33; cf.:

    te face sollemni junget sibi,

    Ov. M. 7, 49.—And referring at the same time to the funeral torch:

    viximus insignes inter utramque facem,

    i. e. between marriage and death, Prop. 4 (5), 11, 46.—
    2.
    The light of the heavenly bodies ( poet.):

    dum roseā face sol inferret lumina caelo,

    Lucr. 5, 976; cf.:

    Phoebi fax, Cic. poët. Div. 1, 11, 18: canentes Rite crescentem face Noctilucam,

    Hor. C. 4, 6, 38:

    aeterna fax,

    i. e. the sun, Sen. Thyest. 835.—
    3.
    A fiery meteor, fire-ball, shooting-star, comet:

    noctivagaeque faces caeli flammaeque volantes,

    Lucr. 5, 1191; cf.:

    nocturnasque faces caeli, sublime volantes,

    id. 2, 206:

    emicant et faces non nisi cum decidunt visae, etc.,

    Plin. 2, 26, 25, § 96:

    tum facibus visis caelestibus, tum stellis iis, quas Graeci cometas, nostri cincinnatas vocant,

    Cic. N. D. 2, 5, 14; id. Cat. 3, 8, 18; Liv. 41, 21, 13; 29, 14, 3; Verg. A. 2, 694; Ov. M. 15, 787; Luc. 1, 528; Petr. 122; Sen. Oet. 232.—
    b.
    Of lightning:

    facem flammantem dirigere,

    Val. Fl. 1, 569; id. 4, 671. —
    4.
    Of the eyes:

    oculi, geminae, sidera nostra, faces,

    Prop. 2, 3, 14:

    has ego credo faces, haec virginis ora Dianae,

    Val. Fl. 5, 380; cf.:

    tranquillaeque faces oculis et plurima vultu materinest,

    Stat. Ach. 1, 164.—
    5.
    Prima fax (noctis), early torchlight, immediately after dark (post-class.); cf.:

    luminibus accensis, Auct. B. Afr. 89: tempus diei occiduum, mox suprema tempestas, hoc est diei novissimum tempus: deinde vespera: ab hoc tempore prima fax dicitur, deinde concubia, etc.,

    Macr. S, 1, 3 fin.; Gell. 3, 2, 11; 18, 1 fin.; App. M. 2, p. 119, 20.
    II.
    Trop.
    A.
    That which illuminates, makes conspicuous ( poet.):

    incipit parentum nobilitas facem praeferre pudendis,

    Juv. 8, 139; cf. Sall. J. 80.—
    B.
    That which inflames or incites, incitement, stimulus, cause of ruin, destruction (freq. and class.):

    cum corporis facibus inflammari soleamus ad omnes fere cupiditates eoque magis incendi, quod, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 19, 44:

    me torret face mutua Calais,

    flame of love, Hor. C. 3, 9, 13; cf.:

    iraï fax,

    Lucr. 3, 303:

    dicendi faces,

    flames, fires of eloquence, Cic. de Or. 2, 51, 205; cf.:

    alicui quasi quasdam verborum faces admovere,

    id. ib. 3, 1, 4:

    alicui acriores ad studia dicendi faces subdere,

    Quint. 1, 2, 25 Spald.:

    hortator studii causaque faxque mei,

    guide, leader, Ov. Pont. 1, 7, 28; and: incitator et fax omnium, Prud. steph. 10, 67:

    subicere faces invidiae alicujus,

    Cic. Mil. 35, 98; cf.:

    flagrantibus jam militum animis velut faces addere,

    Tac. H. 1, 24:

    acerrimam bello facem praetulit,

    id. ib. 2, 86:

    (rogationes promulgavit) duas faces novantibus res ad plebem in optimates accendendam,

    Liv. 32, 38, 9:

    inde faces ardent, a dote,

    Juv. 6, 139: adolescentulo ad libidinem facem praeferre, i. e. to be a leader or guide, Cic. Cat. 1, 6, 13:

    Antonius omnium Clodi incendiorum fax,

    instigator, id. Phil. 2, 19, 48; cf.:

    fax accusationis et origo,

    Plin. Ep. 4, 9, 3:

    fax hujus belli (Hannibal),

    Liv. 21, 10, 11; Vell. 2, 25, 3:

    dolorum cum admoventur faces,

    Cic. Off. 2, 10, 37; cf. id. Tusc. 2, 25, 61:

    (dolor) ardentes faces intentat,

    id. ib. 5, 27, 76:

    quae (Agrippinae) Gaium et Domitium Neronem principes genuere totidem facis generis humani,

    destroyers, Plin. 7, 8, 6, § 45.— Absol.:

    cum his furiis et facibus, cum his exitiosis prodigiis (i e. Gabinio et Pisone),

    Cic. Har. Resp. 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > fax

  • 9 jaculatorius

    jăcŭlātōrĭus, a, um, adj. [jaculator], of or for throwing or shooting:

    campus,

    where the exercise of throwing the javelin is practised, Dig. 9, 2, 9 fin. — Transf.:

    preces,

    Hier. Ep. 120.

    Lewis & Short latin dictionary > jaculatorius

  • 10 Patella

    1.
    pătella, ae, f. dim. [patina], a small pan or dish, a plate; a vessel used in cooking, and also to serve up food in.
    I.
    Lit., Varr. ap. Prisc. p. 681 P.: patella esurienti posita, id. ap. Non. 543, 33; Hor. Ep. 1, 5, 2; Mart. 5, 78, 7; Juv. 10, 64:

    sinapi in patellis decoctum,

    Plin. 19, 8, 54, § 171:

    cicadae tostae in patellis,

    id. 30, 8, 21, § 68.—
    B.
    In partic., a vessel used in sacrifices, an offering - dish: patellae vasula parva picata sacris faciendis apta, Fest. pp. 248 and 249 Müll.: oportet bonum civem legibus parere et deos colere, in patellam dare, mikron kreas, Varr. ap. Non. 544; Cic. Verr. 2, 4, 21, § 46:

    edere de patellā, of sacrilegious persons,

    id. Fin. 2, 7, 22 Madv. ad loc.; Liv. 26, 36; Ov. F. 6, 310; 2, 634; Pers. 3, 26; Val. Max. 4, 4, 3 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    The kneepan, patella, Cels. 8, 1 fin.; 8, 21.—
    B.
    A disease of the olive-tree, Plin. 17, 24. 37, § 223
    2.
    Pătella and Pătellāna ( Pă-telāna), ae, f. [pateo], a goddess that presiaed over the shooting of grain:

    Patellana numen est et Patella: ex quibus una est pateiactis, patefaciendis rebus altera praestituta,

    Arn. 4, 131: Patelana, Aug. Civ. Dei, 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Patella

  • 11 patella

    1.
    pătella, ae, f. dim. [patina], a small pan or dish, a plate; a vessel used in cooking, and also to serve up food in.
    I.
    Lit., Varr. ap. Prisc. p. 681 P.: patella esurienti posita, id. ap. Non. 543, 33; Hor. Ep. 1, 5, 2; Mart. 5, 78, 7; Juv. 10, 64:

    sinapi in patellis decoctum,

    Plin. 19, 8, 54, § 171:

    cicadae tostae in patellis,

    id. 30, 8, 21, § 68.—
    B.
    In partic., a vessel used in sacrifices, an offering - dish: patellae vasula parva picata sacris faciendis apta, Fest. pp. 248 and 249 Müll.: oportet bonum civem legibus parere et deos colere, in patellam dare, mikron kreas, Varr. ap. Non. 544; Cic. Verr. 2, 4, 21, § 46:

    edere de patellā, of sacrilegious persons,

    id. Fin. 2, 7, 22 Madv. ad loc.; Liv. 26, 36; Ov. F. 6, 310; 2, 634; Pers. 3, 26; Val. Max. 4, 4, 3 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    The kneepan, patella, Cels. 8, 1 fin.; 8, 21.—
    B.
    A disease of the olive-tree, Plin. 17, 24. 37, § 223
    2.
    Pătella and Pătellāna ( Pă-telāna), ae, f. [pateo], a goddess that presiaed over the shooting of grain:

    Patellana numen est et Patella: ex quibus una est pateiactis, patefaciendis rebus altera praestituta,

    Arn. 4, 131: Patelana, Aug. Civ. Dei, 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > patella

  • 12 Patellana

    1.
    pătella, ae, f. dim. [patina], a small pan or dish, a plate; a vessel used in cooking, and also to serve up food in.
    I.
    Lit., Varr. ap. Prisc. p. 681 P.: patella esurienti posita, id. ap. Non. 543, 33; Hor. Ep. 1, 5, 2; Mart. 5, 78, 7; Juv. 10, 64:

    sinapi in patellis decoctum,

    Plin. 19, 8, 54, § 171:

    cicadae tostae in patellis,

    id. 30, 8, 21, § 68.—
    B.
    In partic., a vessel used in sacrifices, an offering - dish: patellae vasula parva picata sacris faciendis apta, Fest. pp. 248 and 249 Müll.: oportet bonum civem legibus parere et deos colere, in patellam dare, mikron kreas, Varr. ap. Non. 544; Cic. Verr. 2, 4, 21, § 46:

    edere de patellā, of sacrilegious persons,

    id. Fin. 2, 7, 22 Madv. ad loc.; Liv. 26, 36; Ov. F. 6, 310; 2, 634; Pers. 3, 26; Val. Max. 4, 4, 3 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    The kneepan, patella, Cels. 8, 1 fin.; 8, 21.—
    B.
    A disease of the olive-tree, Plin. 17, 24. 37, § 223
    2.
    Pătella and Pătellāna ( Pă-telāna), ae, f. [pateo], a goddess that presiaed over the shooting of grain:

    Patellana numen est et Patella: ex quibus una est pateiactis, patefaciendis rebus altera praestituta,

    Arn. 4, 131: Patelana, Aug. Civ. Dei, 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Patellana

  • 13 praetendo

    prae-tendo, di, tum ( part. praetensus, Anthol. Lat. 3, 168, 5), 3, v. a., to stretch forth or forward, to extend (syn. obtendo).
    I.
    Lit.:

    praetenta Tela,

    stretched forth, presented, Ov. M. 8, 341: propagines e vitibus altius praetentos, shooting forth, Fab. Pict. ap. Gell. 10, 15, 13: ubi visum in culice natura praetendit? set out, stationed (i. e. extendit, et posuit in anteriore oris parte), Plin. 11, 1, 2, § 2.—
    B.
    Transf.
    1.
    To spread before or in front:

    membrana, quae praecordia appellant, quia cordi praetenditur,

    Plin. 11, 37, 77, § 197; 9, 6, 5, § 15.—
    2.
    To spread, draw, hold, or place a thing before another:

    segeti praetendere saepem,

    Verg. G. 1, 270:

    vestem tumidis praetendit ocellis,

    holds before, Ov. Am. 3, 6, 79:

    ramum praetendit olivae,

    holds out, Verg. A. 8, 116:

    fumosque manu praetende sequaces,

    id. G. 4, 230:

    decreto sermonem,

    to prefix, Liv. 3, 47:

    quicquid castrorum Armeniis praetenditur,

    Tac. H. 2, 6:

    ut adnexa classis et pugnae parata conversā et minaci fronte praetenderetur,

    id. ib. 2, 14.—
    b.
    Of places: praetendi, to stretch out before or in front of, to lie over against or opposite to ( poet. and post - Aug.;

    once in Liv.): praetentaque Syrtibus arva,

    Verg. A. 6, 60:

    tenue litus praetentum,

    Liv. 10, 2, 5:

    Armeniae praetentus Iber,

    Val. Fl. 5, 167:

    gens nostris provinciis late praetenta,

    Tac. A. 2, 56:

    Baeticae latere septentrionali praetenditur Lusitania,

    Plin. 3, 1, 2, § 6: a tergo praetendantur Aethiopes, id. 5, 9, 9, § 48; 6, 27, 31, § 134:

    Dardanis laevo Triballi praetenduntur,

    id. 4, 1, 1, § 3:

    extremis legio praetenta Britannis, i. e. opposita custodiae causa,

    Claud. B. Get. 416.—
    II.
    Trop.
    A.
    To hold out or bring forward as an excuse, to allege, pretend, simulate (syn.:

    causor, praetexo): hominis doctissimi nomen tuis immanibus et barbaris moribus (soles) praetendere,

    to allege in excuse for, Cic. Vatin. 6, 14:

    praetendens culpae splendida verba tuae,

    Ov. R. Am. 240:

    legem postulationi suae praetendere,

    Liv. 3, 45, 1:

    quid honestum dictu saltem seditioni praetenditur muliebri?

    id. 34, 3, 8:

    meminisse, quem titulum praetenderitis adversus Philippum,

    id. 37, 54, 13:

    decem legatorum decretum calumniae inpudentissimae,

    id. 39, 28, 11: vultum, et tristitiam, et dissentientem a ceteris habitum pessimis moribus praetendebant, Quint. prooem. § 15; Plin. Ep. 4, 16, 3:

    ignorantia praetendi non potest,

    Quint. 7, 1, 35:

    haec a se factitari praetendebat,

    Tac. A. 6, 18:

    praetendere fessam aetatem et actos labores,

    id. ib. 3, 59; Flor. 3, 5, 3:

    plebeiam facie tenus praetendens humanitatem,

    App. M. 10, 23, p. 250, 9.—
    B.
    To put forward, hold out, allege, assert a thing:

    nec conjugis umquam Praetendi taedas,

    I never pretended to be your husband, Verg. A. 4, 338:

    debitum,

    to demand a debt, sue for payment of a debt, Dig. 2, 14, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > praetendo

  • 14 pulpamentum

    pulpāmentum, i, n. [id.].
    I.
    The fleshy part of animals, etc., the meat, e. g. of fishes, Plin 9, 15, 18, § 48.—
    II.
    Transf., food prepared mainly from bits of meat, tidbits:

    nimis vellem aliquid pulpamenti,

    Plaut. Stich. 5, 4, 31; id. Curc. 1, 1, 90:

    mihi... cubile est terra, pulpamentum fames,

    Cic. Tusc. 5, 32, 90.—Prov.:

    lepus tute es et pulpamentum quaeris?

    you are a hare yourself, and are you hunting game? Ter. Eun. 3, 1, 36; v. lepus: ego semper apros occido, sed alter semper utitur pulpamento, I do the shooting, but he gets the game; I shake the bush, but another catches the bird, Diocl. ap. Vop. Numer. fin. [p. 1490]

    Lewis & Short latin dictionary > pulpamentum

  • 15 silenda

    sĭlĕo, ŭi ( perf. pass. silitum est, Aug. Civ. Dei, 16, 2), 2, v. n. and a. [cf. Goth. silan, ana-silan, to be silent; Germ. seltsam, selten], to be noiseless, still, or silent, to keep silence; act., not to speak of, to keep silent respecting a thing (class.; stronger than tacere).
    I.
    Lit.
    (α).
    Absol.:

    silete et tacete atque animum advortite,

    Plaut. Poen. prol. 3; id. Capt. 3, 1, 20:

    optimum quemque silere,

    Liv. 39, 27 fin.:

    muta silet virgo,

    Ov. M. 10, 389:

    lingua, sile,

    id. P. 2, 2, 61:

    sedentibus ac silentibus cunctis,

    Suet. Claud. 21:

    obstrepentes forte ranas silere jussit,

    id. Aug. 94.—
    (β).
    With de:

    cum ceteri de nobis silent,

    Cic. Sull. 29, 80:

    de dracone silet,

    id. Div. 2, 30, 65:

    de re publicā ut sileremus,

    id. Brut. 42, 157; cf. id. ib. 76, 266; cf. Fabri ad Sall. J. 19, 2.— Impers. pass.:

    de jurgio siletur,

    Ter. Phorm. 5, 2, 13; Cic. Div. in Caecil. 10, 32; Sall. C. 2, 8: usque ab Abraham de justorum aliquorum commemoratione silitum est, Aug. Civ. Dei, 16, 2.—
    (γ).
    With acc.:

    quae hoc tempore sileret omnia,

    Cic. Clu. 6, 18:

    tu hoc silebis,

    id. Att. 2, 18, 3:

    neque te silebo, Liber,

    Hor. C. 1, 12, 21; cf. id. ib. 4, 9, 31:

    fortia facta,

    Ov. M. 12, 575:

    alium silere quod voles,

    Sen. Hippol. 876:

    nulla me tellus silet,

    id. Herc. Oet. 39; cf.:

    facti culpa silenda mihi,

    Ov. Tr. 2, 208.— Pass.:

    ea res siletur,

    Cic. Fl. 3, 6:

    quod ego praetermitto et facile patior sileri,

    id. Cat. 1, 6, 14:

    ne nunc quidem post tot saecula sileantur,

    Liv. 27, 10, 7:

    per quem tria verba silentur,

    Ov. F. 1, 47:

    mala causa silenda est,

    id. P. 3, 1, 147:

    quisquis ille, sileatur,

    Plin. Ep. 8, 22, 4; cf. Tac. Agr. 41.— Part. pass. as subst.: sĭlenda, ōrum, mysteries, secrets, Liv. 39, 10, 5; cf. Curt. 6, 25, 3.—
    (δ).
    With rel.clause:

    quā tulerit mercede, silet,

    Ov. M. 7, 688.—
    * (ε).
    With obj.-clause: ut sileat verbum facere, Auct. B. Hisp. 3, 7.—
    2.
    Of things (mostly poet.):

    intempesta silet nox,

    Verg. G. 1, 247:

    silet aequor,

    id. E. 9, 57:

    mare,

    Val. Fl. 7, 542:

    immotae frondes,

    Ov. M. 7, 187:

    umidus aër,

    id. ib.:

    aura,

    Col. 2, 21, 5:

    venti,

    id. 12, 25, 4:

    tranquillo silet immotāque attollitur undā Campus,

    Verg. A. 5, 127; cf.:

    silent late loca,

    id. ib. 9, 190:

    tempus erat quo cuncta silent,

    Ov. M. 10, 446; cf. also infra P. a.—Act.:

    si chartae sileant quod bene feceris,

    Hor. C. 4, 8, 21.—
    II.
    Transf., to be still or quiet (opp. to being in action), to remain inactive, to rest, cease (in class. prose, for the most part only of things; cf.

    quiesco): et cycnea mele Phoebeaque Carmina consimili ratione oppressa silerent,

    Lucr. 2, 506:

    silent diutius Musae Varronis quam solebant,

    Cic. Ac. 1, 1, 2:

    silent leges inter arma,

    id. Mil. 4, 10:

    si quando ambitus sileat,

    id. Leg. 3, 17, 39:

    ne sileret sine fabulis hilaritas,

    Petr. 110, 6.—Of persons:

    fixaque silet Gradivus in hastā,

    Val. Fl. 4, 281:

    nec ceterae nationes silebant (with arma movere),

    Tac. H. 3, 47.—Hence, sĭlens, entis (abl. silente;

    but -ti,

    Liv. 23, 35, 18 al.; Ov. M. 4, 84; neutr. plur. silenta loca, Laev. ap. Gell. 19, 7, 7; gen. plur. ( poet.) silentum, Verg. A. 6, 432; Ov. M. 5, 356 al.), P. a., still, calm, quiet, silent:

    nocte silenti,

    Ov. M. 4, 84; Verg. A. 4, 527:

    silenti nocte,

    Liv. 26, 5, 9;

    Petr. poët. 89, 2, 32: silente nocte,

    Tib. 1, 5, 16:

    silente caelo,

    Plin. 18, 28, 69, § 279:

    silenti agmine ducam vos,

    Liv. 25, 38; so,

    silenti agmine,

    id. 31, 38 fin.; 35, 4:

    per lucos silentes,

    Verg. G. 1, 476:

    vultu defixus uterque silenti,

    Val. Fl. 7, 407:

    umbrae silentes,

    i. e. the dead, Verg. A. 6, 264;

    called populus silens,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 237; more freq. as subst.: sĭlentes, um, comm., the dead:

    umbrae silentum,

    Ov. M. 15, 797; so,

    rex silentum,

    id. ib. 5, 356:

    sedes,

    id. ib. 15, 772; Val. Fl. 1, 750; cf.:

    Aeacus jura silentibus illic Reddit,

    Ov. M. 13, 25.—The Pythagoreans were also called Silentes for the five years during which they were to listen to the instructions of Pythagoras:

    coetus silentum,

    Ov. M. 15, 66;

    hence, silentes anni, these five years of the Pythagoreans,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 157: luna silenti, not shining, i. e. at the end of the month, Cato, R. R. 29; 40; 50; Col. 2, 10, 11; cf. Plin. 16, 39, 74, § 190:

    sarmentum,

    not yet shooting forth, Col. 4, 29, 1:

    vineae,

    id. 4, 27, 1:

    surculi,

    id. 11, 2, 26:

    flos,

    id. 12, 7, 1:

    ova,

    in which the chicks do not yet move, id. 8, 5, 15.—With ab:

    dies silens a ventis,

    Col. 4, 29, 5.—Hence, adv.: sĭlenter, silently, Juvenc. 3, 462; Vulg. 1, Reg. 24, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > silenda

  • 16 silentes

    sĭlĕo, ŭi ( perf. pass. silitum est, Aug. Civ. Dei, 16, 2), 2, v. n. and a. [cf. Goth. silan, ana-silan, to be silent; Germ. seltsam, selten], to be noiseless, still, or silent, to keep silence; act., not to speak of, to keep silent respecting a thing (class.; stronger than tacere).
    I.
    Lit.
    (α).
    Absol.:

    silete et tacete atque animum advortite,

    Plaut. Poen. prol. 3; id. Capt. 3, 1, 20:

    optimum quemque silere,

    Liv. 39, 27 fin.:

    muta silet virgo,

    Ov. M. 10, 389:

    lingua, sile,

    id. P. 2, 2, 61:

    sedentibus ac silentibus cunctis,

    Suet. Claud. 21:

    obstrepentes forte ranas silere jussit,

    id. Aug. 94.—
    (β).
    With de:

    cum ceteri de nobis silent,

    Cic. Sull. 29, 80:

    de dracone silet,

    id. Div. 2, 30, 65:

    de re publicā ut sileremus,

    id. Brut. 42, 157; cf. id. ib. 76, 266; cf. Fabri ad Sall. J. 19, 2.— Impers. pass.:

    de jurgio siletur,

    Ter. Phorm. 5, 2, 13; Cic. Div. in Caecil. 10, 32; Sall. C. 2, 8: usque ab Abraham de justorum aliquorum commemoratione silitum est, Aug. Civ. Dei, 16, 2.—
    (γ).
    With acc.:

    quae hoc tempore sileret omnia,

    Cic. Clu. 6, 18:

    tu hoc silebis,

    id. Att. 2, 18, 3:

    neque te silebo, Liber,

    Hor. C. 1, 12, 21; cf. id. ib. 4, 9, 31:

    fortia facta,

    Ov. M. 12, 575:

    alium silere quod voles,

    Sen. Hippol. 876:

    nulla me tellus silet,

    id. Herc. Oet. 39; cf.:

    facti culpa silenda mihi,

    Ov. Tr. 2, 208.— Pass.:

    ea res siletur,

    Cic. Fl. 3, 6:

    quod ego praetermitto et facile patior sileri,

    id. Cat. 1, 6, 14:

    ne nunc quidem post tot saecula sileantur,

    Liv. 27, 10, 7:

    per quem tria verba silentur,

    Ov. F. 1, 47:

    mala causa silenda est,

    id. P. 3, 1, 147:

    quisquis ille, sileatur,

    Plin. Ep. 8, 22, 4; cf. Tac. Agr. 41.— Part. pass. as subst.: sĭlenda, ōrum, mysteries, secrets, Liv. 39, 10, 5; cf. Curt. 6, 25, 3.—
    (δ).
    With rel.clause:

    quā tulerit mercede, silet,

    Ov. M. 7, 688.—
    * (ε).
    With obj.-clause: ut sileat verbum facere, Auct. B. Hisp. 3, 7.—
    2.
    Of things (mostly poet.):

    intempesta silet nox,

    Verg. G. 1, 247:

    silet aequor,

    id. E. 9, 57:

    mare,

    Val. Fl. 7, 542:

    immotae frondes,

    Ov. M. 7, 187:

    umidus aër,

    id. ib.:

    aura,

    Col. 2, 21, 5:

    venti,

    id. 12, 25, 4:

    tranquillo silet immotāque attollitur undā Campus,

    Verg. A. 5, 127; cf.:

    silent late loca,

    id. ib. 9, 190:

    tempus erat quo cuncta silent,

    Ov. M. 10, 446; cf. also infra P. a.—Act.:

    si chartae sileant quod bene feceris,

    Hor. C. 4, 8, 21.—
    II.
    Transf., to be still or quiet (opp. to being in action), to remain inactive, to rest, cease (in class. prose, for the most part only of things; cf.

    quiesco): et cycnea mele Phoebeaque Carmina consimili ratione oppressa silerent,

    Lucr. 2, 506:

    silent diutius Musae Varronis quam solebant,

    Cic. Ac. 1, 1, 2:

    silent leges inter arma,

    id. Mil. 4, 10:

    si quando ambitus sileat,

    id. Leg. 3, 17, 39:

    ne sileret sine fabulis hilaritas,

    Petr. 110, 6.—Of persons:

    fixaque silet Gradivus in hastā,

    Val. Fl. 4, 281:

    nec ceterae nationes silebant (with arma movere),

    Tac. H. 3, 47.—Hence, sĭlens, entis (abl. silente;

    but -ti,

    Liv. 23, 35, 18 al.; Ov. M. 4, 84; neutr. plur. silenta loca, Laev. ap. Gell. 19, 7, 7; gen. plur. ( poet.) silentum, Verg. A. 6, 432; Ov. M. 5, 356 al.), P. a., still, calm, quiet, silent:

    nocte silenti,

    Ov. M. 4, 84; Verg. A. 4, 527:

    silenti nocte,

    Liv. 26, 5, 9;

    Petr. poët. 89, 2, 32: silente nocte,

    Tib. 1, 5, 16:

    silente caelo,

    Plin. 18, 28, 69, § 279:

    silenti agmine ducam vos,

    Liv. 25, 38; so,

    silenti agmine,

    id. 31, 38 fin.; 35, 4:

    per lucos silentes,

    Verg. G. 1, 476:

    vultu defixus uterque silenti,

    Val. Fl. 7, 407:

    umbrae silentes,

    i. e. the dead, Verg. A. 6, 264;

    called populus silens,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 237; more freq. as subst.: sĭlentes, um, comm., the dead:

    umbrae silentum,

    Ov. M. 15, 797; so,

    rex silentum,

    id. ib. 5, 356:

    sedes,

    id. ib. 15, 772; Val. Fl. 1, 750; cf.:

    Aeacus jura silentibus illic Reddit,

    Ov. M. 13, 25.—The Pythagoreans were also called Silentes for the five years during which they were to listen to the instructions of Pythagoras:

    coetus silentum,

    Ov. M. 15, 66;

    hence, silentes anni, these five years of the Pythagoreans,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 157: luna silenti, not shining, i. e. at the end of the month, Cato, R. R. 29; 40; 50; Col. 2, 10, 11; cf. Plin. 16, 39, 74, § 190:

    sarmentum,

    not yet shooting forth, Col. 4, 29, 1:

    vineae,

    id. 4, 27, 1:

    surculi,

    id. 11, 2, 26:

    flos,

    id. 12, 7, 1:

    ova,

    in which the chicks do not yet move, id. 8, 5, 15.—With ab:

    dies silens a ventis,

    Col. 4, 29, 5.—Hence, adv.: sĭlenter, silently, Juvenc. 3, 462; Vulg. 1, Reg. 24, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > silentes

  • 17 sileo

    sĭlĕo, ŭi ( perf. pass. silitum est, Aug. Civ. Dei, 16, 2), 2, v. n. and a. [cf. Goth. silan, ana-silan, to be silent; Germ. seltsam, selten], to be noiseless, still, or silent, to keep silence; act., not to speak of, to keep silent respecting a thing (class.; stronger than tacere).
    I.
    Lit.
    (α).
    Absol.:

    silete et tacete atque animum advortite,

    Plaut. Poen. prol. 3; id. Capt. 3, 1, 20:

    optimum quemque silere,

    Liv. 39, 27 fin.:

    muta silet virgo,

    Ov. M. 10, 389:

    lingua, sile,

    id. P. 2, 2, 61:

    sedentibus ac silentibus cunctis,

    Suet. Claud. 21:

    obstrepentes forte ranas silere jussit,

    id. Aug. 94.—
    (β).
    With de:

    cum ceteri de nobis silent,

    Cic. Sull. 29, 80:

    de dracone silet,

    id. Div. 2, 30, 65:

    de re publicā ut sileremus,

    id. Brut. 42, 157; cf. id. ib. 76, 266; cf. Fabri ad Sall. J. 19, 2.— Impers. pass.:

    de jurgio siletur,

    Ter. Phorm. 5, 2, 13; Cic. Div. in Caecil. 10, 32; Sall. C. 2, 8: usque ab Abraham de justorum aliquorum commemoratione silitum est, Aug. Civ. Dei, 16, 2.—
    (γ).
    With acc.:

    quae hoc tempore sileret omnia,

    Cic. Clu. 6, 18:

    tu hoc silebis,

    id. Att. 2, 18, 3:

    neque te silebo, Liber,

    Hor. C. 1, 12, 21; cf. id. ib. 4, 9, 31:

    fortia facta,

    Ov. M. 12, 575:

    alium silere quod voles,

    Sen. Hippol. 876:

    nulla me tellus silet,

    id. Herc. Oet. 39; cf.:

    facti culpa silenda mihi,

    Ov. Tr. 2, 208.— Pass.:

    ea res siletur,

    Cic. Fl. 3, 6:

    quod ego praetermitto et facile patior sileri,

    id. Cat. 1, 6, 14:

    ne nunc quidem post tot saecula sileantur,

    Liv. 27, 10, 7:

    per quem tria verba silentur,

    Ov. F. 1, 47:

    mala causa silenda est,

    id. P. 3, 1, 147:

    quisquis ille, sileatur,

    Plin. Ep. 8, 22, 4; cf. Tac. Agr. 41.— Part. pass. as subst.: sĭlenda, ōrum, mysteries, secrets, Liv. 39, 10, 5; cf. Curt. 6, 25, 3.—
    (δ).
    With rel.clause:

    quā tulerit mercede, silet,

    Ov. M. 7, 688.—
    * (ε).
    With obj.-clause: ut sileat verbum facere, Auct. B. Hisp. 3, 7.—
    2.
    Of things (mostly poet.):

    intempesta silet nox,

    Verg. G. 1, 247:

    silet aequor,

    id. E. 9, 57:

    mare,

    Val. Fl. 7, 542:

    immotae frondes,

    Ov. M. 7, 187:

    umidus aër,

    id. ib.:

    aura,

    Col. 2, 21, 5:

    venti,

    id. 12, 25, 4:

    tranquillo silet immotāque attollitur undā Campus,

    Verg. A. 5, 127; cf.:

    silent late loca,

    id. ib. 9, 190:

    tempus erat quo cuncta silent,

    Ov. M. 10, 446; cf. also infra P. a.—Act.:

    si chartae sileant quod bene feceris,

    Hor. C. 4, 8, 21.—
    II.
    Transf., to be still or quiet (opp. to being in action), to remain inactive, to rest, cease (in class. prose, for the most part only of things; cf.

    quiesco): et cycnea mele Phoebeaque Carmina consimili ratione oppressa silerent,

    Lucr. 2, 506:

    silent diutius Musae Varronis quam solebant,

    Cic. Ac. 1, 1, 2:

    silent leges inter arma,

    id. Mil. 4, 10:

    si quando ambitus sileat,

    id. Leg. 3, 17, 39:

    ne sileret sine fabulis hilaritas,

    Petr. 110, 6.—Of persons:

    fixaque silet Gradivus in hastā,

    Val. Fl. 4, 281:

    nec ceterae nationes silebant (with arma movere),

    Tac. H. 3, 47.—Hence, sĭlens, entis (abl. silente;

    but -ti,

    Liv. 23, 35, 18 al.; Ov. M. 4, 84; neutr. plur. silenta loca, Laev. ap. Gell. 19, 7, 7; gen. plur. ( poet.) silentum, Verg. A. 6, 432; Ov. M. 5, 356 al.), P. a., still, calm, quiet, silent:

    nocte silenti,

    Ov. M. 4, 84; Verg. A. 4, 527:

    silenti nocte,

    Liv. 26, 5, 9;

    Petr. poët. 89, 2, 32: silente nocte,

    Tib. 1, 5, 16:

    silente caelo,

    Plin. 18, 28, 69, § 279:

    silenti agmine ducam vos,

    Liv. 25, 38; so,

    silenti agmine,

    id. 31, 38 fin.; 35, 4:

    per lucos silentes,

    Verg. G. 1, 476:

    vultu defixus uterque silenti,

    Val. Fl. 7, 407:

    umbrae silentes,

    i. e. the dead, Verg. A. 6, 264;

    called populus silens,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 237; more freq. as subst.: sĭlentes, um, comm., the dead:

    umbrae silentum,

    Ov. M. 15, 797; so,

    rex silentum,

    id. ib. 5, 356:

    sedes,

    id. ib. 15, 772; Val. Fl. 1, 750; cf.:

    Aeacus jura silentibus illic Reddit,

    Ov. M. 13, 25.—The Pythagoreans were also called Silentes for the five years during which they were to listen to the instructions of Pythagoras:

    coetus silentum,

    Ov. M. 15, 66;

    hence, silentes anni, these five years of the Pythagoreans,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 157: luna silenti, not shining, i. e. at the end of the month, Cato, R. R. 29; 40; 50; Col. 2, 10, 11; cf. Plin. 16, 39, 74, § 190:

    sarmentum,

    not yet shooting forth, Col. 4, 29, 1:

    vineae,

    id. 4, 27, 1:

    surculi,

    id. 11, 2, 26:

    flos,

    id. 12, 7, 1:

    ova,

    in which the chicks do not yet move, id. 8, 5, 15.—With ab:

    dies silens a ventis,

    Col. 4, 29, 5.—Hence, adv.: sĭlenter, silently, Juvenc. 3, 462; Vulg. 1, Reg. 24, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > sileo

  • 18 stella

    stella, ae, f. [for sterula; cf. Sanscr. staras; cf. Gr. astêr; Germ. Stern; Engl. star; perh. root ster- of sterno; Gr. storennumi].
    I.
    Lit., a star (whereas sidus denotes a group of stars, a constellation; v. sidus; cf.

    also astrum): ignes, quae sidera et stellas vocatis,

    Cic. Rep. 6, 15, 15:

    sunt stellae naturā flammeae,

    id. N. D. 2, 46, 118: o magna templa caelitum commixta stellis splendidis Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 6 Müll. (Trag. v. 227 Vahl.); cf.: caelum stellis fulgentibus aptum, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 30 Vahl.); Lucr. 6, 357:

    stellae in radiis solis (non cernuntur),

    Cic. Fin. 5, 24, 71:

    maxime sunt admirabiles motus earum quinque stellarum, quae falso vocantur errantes,

    i. e. planets, id. N. D. 2, 20, 51; so,

    errantes,

    id. Rep. 1, 14, 22; id. Tusc. 1, 25, 62; id. N. D. 1, 13, 34 (but cf. inerrantes, fixed stars, id. ib. 3, 20, 51):

    stella comans,

    i. e. a comet, Ov. M. 15, 749; cf. id. ib. 15, 850:

    dum caelum stellas vehat,

    Tib. 1, 4, 66:

    simul alba nautis Stella refulsit,

    Hor. C. 1, 12, 28:

    jam stellarum sublime coëgerat agmen Lucifer,

    Ov. M. 11, 97: usque ad diurnam stellam, Lucifer, i. e. till daybreak, Plaut. Men. 1, 2, 64.—Prov., of an impossibility:

    Terra feret stellas,

    Ov. Tr. 1, 8, 3.— Poet., sometimes for sidus, a constellation:

    Saturni,

    Verg. G. 1, 336:

    Coronae,

    id. ib. 1, 222:

    vesani Leonis,

    Hor. C. 3, 29, 19:

    Icarii stella proterva canis,

    Ov. Am. 2, 16, 4:

    stella miluus,

    id. F. 3, 793; 5, 112.—Of the sun:

    stella serena,

    Ov. F. 6, 718.—
    B.
    Esp., a meteor, shooting-star:

    saepe stellas videbis Praecipites caelo labi,

    Verg. G. 1, 365:

    de caelo lapsa per umbras Stella,

    id. A. 2, 694; Lucr. 2, 208:

    discursus stellarum,

    Plin. 2, 36, 36, § 100; cf.:

    discurrere eae (stellae) videntur,

    id. 18, 35, 80, § 351:

    videmus ergo stellarum longos a tergo albescere tractus. Hae velut stellae exsiliunt, etc.,

    Sen. Q. N. 1, 14, 2 sq. —
    II.
    Transf., of things resembling a star.
    A.
    A figure of a star:

    vitis in stellam dividatur... refert jugum in stellam decussari, etc.,

    Col. 4, 17, 4 sq.; 4, 26, 3; cf. id. 3, 13, 13: Plin. 18, 10, 23, § 97:

    chlamys distincta aureis stellis,

    Suet. Ner. 25.—
    B.
    A bright point on a precious stone, Plin. 37, 7, 25, § 96; 37, 9, 51, § 134; 37, 10, 67, § 182.—
    C.
    A starfish, Plin. 9, 60, 86, § 183; 32, 11, 53, § 151:

    marina,

    Veg. Vet. 4 (6), 12, 3.—
    D.
    A glowworm, Plin. 18, 27, 67, § 251.—
    * E.
    The pupil of the eye, Claud. Idyll. 1, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > stella

  • 19 trajectio

    trājectĭo, ōnis, f. [traicio].
    I.
    Lit., a crossing over, passing over, passage:

    trajectiones incendiorum,

    Vitr. 2, 9 fin.:

    honestior existimatur trajectio,

    i. e. the going over sea to Pompey, Cic. Att. 8, 15, 2: trajectiones motusque stellarum, the shootings over, i. e., concr., shooting-stars, meteors, id. Div. 1, 1, 2; so,

    stellae trajectio,

    id. ib. 2, 6, 16.—
    II.
    Trop., of language.
    A.
    A transposition of words, Auct. Her. 4, 32, 44; Cic. Or. 69, 230; Quint. 8, 2, 14.—
    B.
    Exaggeration, hyperbole:

    tum augendi minuendive causā veritatis superlatio atque trajectio,

    Cic. de Or. 3, 53, 203:

    superlatio veritatis et trajectio,

    Quint. 9, 2, 3.—
    C.
    A throwing or putting off upon another:

    in alium,

    Cic. de Or. 3, 53, 204.

    Lewis & Short latin dictionary > trajectio

  • 20 tunc

    tunc, adv. demonstr., of time [tum, and demonstr. suffix -ce], then, at that time; but in ante-class. and class. prose tunc is always emphatic, and generally refers to a point of time. In post-Aug. style tunc freq. occurs without emphasis, and is freely used of periods of time. Tunc = deinde occurs first in the class. per. and rarely in prose; but is very freq. after the Aug. per. Tunc in mere co-ordinative use is very rare and not ante-class. (v. I. C.). Tunc coupled with an emphatic or temporal particle is very rare in class. prose, but freq. in the postAug. period. Poets often use tunc instead of tum before vowels for the sake of the metre. In general, tunc is not freq. till after the Aug. period. Cic. has tum about thirty times as often as tunc; Caes. has tunc only five times; Livy, in the first two books, has tunc five times, tum eighty-two times; but Val. Max. has tunc four times as often as tum. Sen. almost always has tunc; tum only in a few passages, mostly in co ordinative use. In Vitr., Suet., Plin., Just., and the jurists, tunc largely predominates; but Nep. has tunc once only, and Tac., who employs both words sparingly, has tum oftener than tunc. The Codd. very freq. vary between the words, and in many passages the reading is still doubtful. Undue weight has been given by some critics to opposition to nunc and connection with cum; cf. Kritz ad Sall. J. 5, 1; Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 64, § 142; 2, 5, 10, § 27. Both tum and tunc are freq. opposed to nunc, and connected with cum.
    I.
    Absol.
    A.
    Referring an event to a time before mentioned.
    1.
    To definite past time.
    (α).
    To a period of time, = illis temporibus (only post-Aug.):

    tunc melius tenuere fidem cum paupere cultu Stabat in exigua ligneus aede deus,

    Tib. 1, 10, 19:

    nulli tunc subsessores alienorum matrimoniorum oculi metuebantur,

    Val. Max. 2, 1, 5:

    sed tunc clarissimus quisque juvenum pro amplificanda patria plurimum periculi sustinebat,

    id. 3, 2, 6:

    nunc quo ventum est? A servis vix impetrari potest ne eam supellectilem fastidiant qua tunc consul non erubuit,

    id. 4, 3, 7:

    quo pacto inter amicos viguisse tunc justitiam credimus, cum inter accusatores quoque, etc.,

    id. 6, 5, 6:

    si vere aestimare Macedonas qui tunc erant volumus, fatebimur, etc.,

    Curt. 4, 16, 33:

    sed civitati nullae tunc leges erant,

    Just. 2, 7, 3; 6, 9, 5.—
    (β).
    Referring to a point of time spoken of: cives Romani [p. 1914] tunc facti sunt Campani, Enn. ap. Censor. 14 (Ann. v. 174 Vahl.): tanto sublatae sunt Augmine tunc lapides, id. ap. Non. p. 211, 8 (Ann. v. 542 ib.): tunc ipsos adoriant, ne quis Spartam referat nuntium, Naev. ap. Prisc. 8, p. 801 P. (Trag. Rel. v. 16 Rib.):

    (Sulla) statim ex iis rebus quas tunc vendebat jussit ei praemium tribui, etc.,

    Cic. Arch. 10, 25:

    neque ego tunc princeps ad salutem esse potuissem si, etc.,

    id. Sull. 3, 9:

    his tunc cognitis rebus amici regis his... liberaliter responderunt,

    Caes. B. C. 3, 104:

    tunc duces Nerviorum... colloqui sese velle dicunt,

    at this time, id. B. G. 5, 41:

    quod se facturos minabantur, aegreque tunc sunt retenti quin oppidum irrumperent,

    id. B. C. 2, 13 fin.:

    Romanus tunc exercitus in agro Larinati erat,

    Liv. 22, 24, 1:

    itaque cum in ipsum, et innocentia tutum et magistratu in quo tunc erat, impetus fieri non posset, etc.,

    id. 4, 44, 6; cf. id. 2, 2, 2; 4, 8, 6; 10, 37, 10;

    44, 44, 3: nec, si rescindere posses (sc. jussa Jovis), Tunc aderas,

    Ov. M. 2, 679:

    tunc ego nec cithara poteram gaudere sonora, nec, etc.,

    Tib. 3, 4, 69:

    tunc urbis custodiis praepositus C. Maecenas,

    Vell. 2, 88, 2:

    forte evenit ut tunc summae dignitatis ibi femina veneno consumere se destinarit,

    Val. Max. 2, 6, 8:

    qui tunc Libitinam exercebant,

    id. 5, 2, 10:

    Coriolanus ad Volscos, infestos tunc Romanis, confugit,

    id. 5, 4, 1; cf. id. 2, 10, 3; 4, 8, 5; 5, 5, 3; 7, 6, 5 fin.;

    8, 1 damn. 1: Carthaginiensium legati ad celebrandum sacrum anniversarium more patrio tunc venerant,

    Curt. 4, 2, 10:

    et tunc aestas erat, cujus calor, etc.,

    id. 3, 5, 1:

    perierat imperium, quod tunc in extremo stabat, si Fabius, etc.,

    Sen. Troad. 1, 11, 5:

    tunc,distractis Orientis viribus, casus Mithridati datus est occupandi Armeniam,

    Tac. A. 11, 9; cf. id. ib. 2, 25:

    quidam ex eis qui tunc egerant, decesserunt,

    Plin. Ep. 4, 24, 3:

    ardente tunc in Africa bello,

    Suet. Caes. 70; cf. id. Calig. 48; id. Ner. 20; 21:

    Asiam tunc tenebat imperio rex Darius,

    Gell. 17, 9, 20:

    hostes tunc populi Romani fuerant Fidenates,

    id. 17, 21, 17; cf. id. 13, 5, 2 and 3; 14, 1, 8; Ael. Spart. Had. 11; 23; 24.—Repeated by anaphora:

    tunc victus abiere feri, tunc consita pomus, tunc bibit inriguas fertilis hortus aquas, Aurea tunc pressos, etc.,

    Tib. 2, 1, 43:

    tunc Parmenio et Philotas, tunc Amyntas consobrinus, tunc noverca fratresque interfecti, tunc Attalus, Eurylochus... occurrebant,

    Just. 12, 6, 14; so id. 43, 3, 2; 43, 4, 2.—Attributively:

    regem tunc Lacedaemoniorum,

    Just. 6, 2, 4.—
    (γ).
    Referring to a state no longer in existence:

    silvae tunc circa viam erant, plerisque incultis,

    Liv. 21, 25, 8:

    urbs (Corinthus) erat tunc praeclara ante excidium,

    id. 45, 28, 2:

    hic (Curio) primo pro Pompei partibus, id est, ut tunc habebatur, pro republica, mox... pro Caesare stetit,

    Vell. 2, 48, 3:

    certissimum tunc proscriptorum perfugium penetravit,

    Val. Max. 7, 3, 9:

    docuit in atrio Catulinae domus, quae pars Palatii tunc erat,

    Suet. Gram. 17: tunc (i. e. olim) in usu erat, eam hereditatem, etc., Gai Inst. 2, 254 erat autem tunc mos ut cum princeps causam cognosceret... sententiam ex omnium deliberatione proferret, Ael. Spart. Had. 8.—
    (δ).
    Expressly opposed to present time: tunc igitur pelles, nunc aurum et purpura exercent hominum vitam, Lucr 5, 1423;

    ea lege quae tunc erat Sempronia, nunc est Cornelia,

    Cic. Clu. 56, 154:

    cum vero causam justam deus ipse dederit, ut tunc Socrati, nunc Catoni, etc.,

    id. Tusc. 1, 30, 74, cf. id. Verr. 2, 2, 18, § 45; 2, 3, 67, § 156; id. Arch. 3, 5; id. Pis. 13, 30; id. Rab. Post. 12, 34; id. Phil. 7, 5, 14:

    cur privati non damus remiges, sicut tunc dedimus?

    Liv. 34, 6, 18:

    munitiones et locis opportunioribus tunc fuerunt et validiores impositae (i. e. quam nunc),

    id. 36, 17, 4:

    parva nunc res videri potest quae tunc patres ac plebem accendit,

    id. 4, 25, 13; cf. id. 8, 31, 4; 21, 18, 5:

    Macedones milites ea tunc erant fama qua nunc Romani feruntur,

    Nep. Eum. 3, 4: nunc solvo poenas;

    tunc tibi inferias dedi,

    Sen. Phoen. 172:

    nunc haberent socios quos tunc hostes habuerant,

    Just. 6, 7, 5; cf. id. 8, 2, 9:

    hoc tunc Veii fuere, nunc fuisse quis meminit?

    Flor. 1, 12, 11.—And tunc and tum in co-ordinated sentences: qui ager nunc multo pluris est quam tunc fuit. Tum enim, etc., nunc, etc.;

    tum erat ager incultus, nunc est cultissimus,

    Cic. Rosc. Com. 12, 33: vos etiamsi tunc faciendum non fuerit, nunc utique faciendum putatis;

    ego contra, etiamsi tum migrandum fuisset, nunc has ruipas relinquendas non censerem,

    Liv. 5, 53, 3 (in such connections tum generally refers to a previous tunc, rarely vice versa).—
    (ε).
    Opposed to a previous or a later time:

    quae ipsum Hannibalem, armis tunc invictum voluptate vicit (i. e. etsi non postea),

    Cic. Agr. 2, 35, 95:

    raro alias tribuni popularis oratio acceptior plebi quam tunc severissimi consulis fuit,

    Liv. 3, 69, 1:

    (Syphax) tunc accessio Punici belli fuerat, sicut Gentius Macedonici,

    id. 45, 7, 2; 5, 37, 2; 45, 25, 10:

    non ab Scipionibus aliisque veteribus Romanorum ducum quidquam ausum fortius quam tunc a Caesare,

    Vell. 2, 80, 3:

    et tunc Aeanti, ut deo, immolaverunt, et deinceps, etc.,

    Val. Max. 1, 5, ext. 2:

    praetor hic Alexandri fuerat, tunc transfuga,

    Curt. 3, 11, 18; cf. id. 4, 13, 18:

    Cilicum nationes saepe et alias commotae, tunc Troxoboro duce, montes asperos castris cepere,

    Tac. A. 12, 55; cf. id. ib. 2, 62; id. H. 3, 58:

    ob res et tunc in Africa, et olim in Germania gestas,

    Suet. Galb. 8; cf. id. Tib. 10; 18; id. Oth. 4:

    idem tunc Faesulae quod Carrhae nuper,

    Flor. 1, 5, 8.—
    (ζ).
    In general statements, applied to the actual state of affairs:

    mos est regibus quotiens in societatem coeant, pollices inter se vincire, etc. Sed tunc, qui ea vincula admovebat decidisse simulans, genua Mithridatis invadit,

    Tac. A. 12, 47:

    legebatur ergo ibi tunc in carmine Latino, etc.,

    Gell. 2, 22, 2.— Pregn., as matters then stood:

    aptissimum tempus fuerat, delinimentum animis Bolani agri divisionem obici: tunc haec ipsa indignitas angebat animos,

    Liv. 4, 51, 6.—
    (η).
    Of coincidence in time: tunc = cum hoc fieret, on that occasion:

    quodsi tu tunc, Crasse, dixisses, omnem eorum importunitatem evellisset oratio tua,

    Cic. de Or. 1, 53, 230; id. Clu. 56, 153; id. Lig. 5, 16; id. Phil. 7, 5, 14:

    tunc Lacedaemoniis accusantibus respondendum erat, nunc a vobis ipsis accusati sumus,

    Liv. 39, 36, 7:

    jam Horatius secundam pugnam petebat. Tunc... clamore adjuvant militem suum,

    while he was doing so, id. 1, 25, 9; 45, 23, 17:

    sed neque... nubes Tunc habuit, nec... imbres,

    Ov. M. 2, 310:

    quid mihi tunc animi fuit?

    id. ib. 7, 582:

    quid mihi tunc animi credis, germane, fuisse?

    id. H. 11, 87; 12, 31:

    quid tunc homines timuerint, quae senatus trepidatio... neque mihi exprimere vacat, neque, etc.,

    Vell. 2, 124, 1:

    non Catoni tunc praetura, sed praeturae Cato negatus est,

    Val. Max. 7, 5, 6; cf. id. 1, 8, 6; 4, 5, 3; 6, 1, 8; 6, 2, 3; 6, 2, 6; 6, 6, ext. 1;

    9, 3, 1: tunc ego dicere debui,

    Sen. Ep. 63, 15:

    non possum dicere aliud tunc mihi quam deos adfuisse,

    Plin. Ep. 1, 5, 5:

    tunc domus priscorum ducum arserunt,

    Suet. Ner. 38; Just. 18, 3, 14; Gell. 6 (7), 3, 48; 12, 13, 21; 19, 1, 11.—Tunc and tum co-ordinate: sanguine tunc (Phaethontis) credunt... Tum facta'st Libya... arida;

    tum, etc.,

    Ov. M. 2, 235 sqq.: tunc... sorores Debuerant, etc.;

    Tum potui Medea mori bene,

    id. H. 12, 3 sqq.—And referring to a supposed action at a definite time:

    nobis tunc repente trepidandum in acie instruenda erat,

    if we had accepted the battle then, Liv. 44, 38, 11.—
    (θ).
    Redundant (post-class.):

    id quale fuerit, neque ipse tunc prodidit, neque cuiquam facile succurrat,

    Suet. Tit. 10; cf.: in ejusmodi temporibus tunc eae ambulationes aperiuntur, Vitr 5, 9, 9.—
    2.
    = nunc, in oblique discourse (rare):

    quod si consulatus tanta dulcedo sit, jam tunc ita in animum inducant, consulatum captum a tribunicia potestate esse,

    Liv. 2, 54, 5:

    ut cum multis saeculis murus urbi civium virtus fuerit, tunc cives salvos se fore non existimaverint nisi intra muros laterent,

    Just. 14, 5, 7.—
    3.
    Referring to indefinite time.
    (α).
    Then, at such a time of the year, day, etc.; at such a season:

    tunc (i. e. autumno) praecidi arbores oportere secundum terram,

    Varr. R. R. 1, 27:

    ab eo in fastis dies hordicalia nominantur, quod tunc hordae boves immolantur,

    id. ib. 2, 5:

    omnes (nubes sol) enim sub se tunc (= medio die),

    Sen. Q. N. 1, 8, 7:

    tunc enim maximae et integrae adhuc nives (= aestate prima),

    id. ib. 4, 2, 21:

    et tunc potest ventis concitari mare,

    id. ib. 4, 2, 25; cf. id. ib. 4, 5, 2.—
    (β).
    With the force of an indefinite temporal clause:

    tunc ignes tenuissimi iter exile designant et caelo producunt, of shooting stars,

    Sen. Q. N. 1, 1, 6: nemo observat lunam nisi laborantem. Tunc urbes conclamant, tunc pro se quisque superstitione vana trepidat, id. ib. 7, 1, 2:

    adjuvari se tunc (i. e. cum faces vident) periclitantes existimant Pollucis et Castoris numine,

    id. ib. 1, 1, 13; cf. id. ib. 1, 8, 3; 2, 55, 2; 5, 3, 1; 6, 12, 2; id. Ep. 42, 4; id. Brev. Vit. 11, 1: si ancilla ex cive Romand conceperit, deinde civis Romana facta sit, et tunc pariat, etc., Gai Inst. 1, 88; 1, 90; Dig. 1, 6, 8; 40, 12, 22, § 3.—
    (γ).
    With the force of a conditional clause, in this instance: Tr. Erus peregre venit. Si. Tunc tibi actutum chorda tenditur, Plaut. Most. 3, 2, 55 Lorenz (al. tum):

    dominae mentem convertite... Tunc ego crediderim vobis, et sidera et amnes Posse, etc.,

    Prop. 1, 1, 23:

    itaque tunc dividere optimum erit (= si plura sunt quae nocent),

    Quint. 4, 2, 101; so id. 6, 1, 22:

    cuperem tecum communicare tam subitam mutationem mei: tunc amicitiae nostrae certiorem fiduciam habere coepissem,

    Sen. Ep. 6, 2: nemo est ex inprudentibus qui reliqui sibi debeat. Tunc mala consilia agitant, tunc aut aliis aut ipsis pericula struunt;

    tunc cupiditates improbas ordinant, tunc... tunc... denique, etc.,

    id. ib. 10, 2;

    7, 2: tunc enim (i. e. si cottidie reputes) subit recordatio: Quot dies quam frigidis rebus absumpsi!

    Plin. Ep. 1, 9, 3:

    propter liberos retentio fit (dotis) si culpa mulieris divortium factum sit, tunc enim sextae retinentur ex dote,

    Ulp. Fragm. 6, 10: veluti si a femina manumissa sit: tunc enim e lege Atilia petere debet tutorem, Gai Inst. 1, 195; 1, 76; 1, 40; 3, 181; Fragm. Vat. 52; Dig. 2, 4, 8; 5, 3, 13, § 12; 7, 3, 1; 19, 1, 11, § 15; 11, 1, 20; Just. Inst. 1, 12, § 6; in the jurists, saep.—
    4.
    Referring to future time.
    (α).
    In gen.: tunc illud vexillum... coloniae Capuae inferetur;

    tunc contra hanc Romam illa altera Roma quaeretur,

    Cic. Agr. 2, 32, 86:

    tunc, ut quaeque causa crit statuetis, nunc libertatem repeti satis est,

    Liv. 3, 53, 10:

    senatus consultum adjectum est ut... praetor qui tunc esset... apud eorum quem qui manumitteretur... jusjurandum daret, etc.,

    id. 41, 9, 11:

    nec taedebit avum parvo advigilare nepoti... Tunc operata deo pubes discumbet in herba, etc.,

    Tib. 2, 5, 95:

    tunc interea tempus exercitus ex hoc loco educendi habebis,

    Gell. 3, 7, 7.—
    (β).
    With the force of a conditional clause:

    tunc me biremis Tutum... Aura feret geminusque Pollux (i. e. si mugiat malus procellis),

    Hor. C. 3, 29, 62:

    vectabor umeris tunc ego inimicis eques (i. e. si hoc feceris),

    id. Epod. 17, 74:

    tunc tua me infortunia laedent (i. e. si dolebis tibi),

    id. A. P. 103:

    tunc ego jurabo quaevis tibi numina... Tunc ego... Efficiam, etc.,

    Ov. H. 15 (16), 319:

    tunc piger ad nandum, tunc ego cautus ero,

    id. ib. 17 (18), 210.—
    B.
    Representing sequence or succession in events, = deinde.
    1.
    Simple sequence in time.
    (α).
    Time proper (rare till after the Aug. per.;

    in Cic. perh. only in the foll. passages): Herodotus cum Roma reverteretur, offendit eum mensem qui sequitur mensem comitialem. Tunc Cephaloeditani decrerunt intercalarium XLV dies longum,

    Cic. Verr. 2, 2, 52, § 130:

    veni in eum sermonem ut docerem, etc. Tunc mihi ille dixit quod, etc.,

    id. Fam. 3, 5, 3:

    dixi ei, me ita facturum esse ut, etc. Tunc ille a me petivit, etc.,

    id. ib. 3, 6, 2 is finis pugnae equestris fuit. Tunc adorti peditum aciem, nuntios ad consules rei gestae mittunt, Liv. 3, 70, 8:

    tandem curia excesserunt. Tunc sententiae interrogari coeptae,

    id. 45, 25, 1:

    equites, relictis equis, provolant ante signa... Tunc inter priores duorum populorum res geritur,

    id. 7, 8, 1:

    iterum deinde interpellatus, in proposito persistit. Tunc Poppedius, abjecturum inde se... minatus est,

    Val. Max. 3, 1, 2; cf. id. 5, 4, 1; 7, 3, 2; 7, 3, 6: tunc intendit arcum, et ipsum cor adulescentis figit, Sen. de Ira, 3, 14, 2; so id. Ot. Sap. 1, 1; id. Q. N. 1, 12, 1:

    Dareum XXX inde stadia abesse praemissi indicabant. Tunc consistere agmen jubet,

    Curt. 3, 8, 24:

    contionem discedere in manipulos jubet. Tunc a veneratione Augusti orsus flexit ad victorias,

    Tac. A. 1, 34; cf. id. ib. 1, 67; 12, 31; 12, 33; 12, 69; id. H. 4, 72; Vitr. 1, 4, 12; 1, 6, 7; 2, 1, 2; 2, 1, 4; 5, 12, 5; 7, praef. 5; 7, 1, 3; 7, 2, 2; 8, 1, 1; Suet. Ner. 49; id. Vit. 15 fin.; id. Dom. 16; Front. Strat. 2, 5, 4; Gell. 1, 22, 6; 6 (7), 17, 6; 13, 31 (30), 6; 14, 2, 9; [p. 1915] Flor. 2, 13 (4, 2), 71; Just. 11, 4, 1; 11, 10, 2; 12, 7, 7; 13, 3, 4; 18, 4, 10 et saep.; Dig. 1, 2, 2, § 26.—
    (β).
    Before an abl. absol. (postclass.):

    statuunt tempus quo foedissimum quemque invadant. Tunc, signo inter se dato, inrumpunt contubernia,

    Tac. A. 1, 48:

    tunc, Campaniae ora proximisque insulis circuitis, Caprearum secessui quadriduum impendit,

    Suet. Aug. 98:

    tunc, exercitu in Aetoliam promoto, pecunias civitatibus imperat,

    Just. 14, 1, 6; 21, 5, 2; 22, 2, 7; 25, 2, 6.—
    (γ).
    Implying a consequence, then, under these circumstances, hence, accordingly:

    caedere januam saxis, instare ferro, ligna circumdare ignemque circumicere coeperunt. Tunc cives Romani, qui Lampsaci negotiabantur, concurrunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69: huc tota Vari conversa acies suos fugere videbat. Tunc Rebilus; Perterritum, inquit, hostem vides;

    quid dubitas, etc.,

    Caes. B. C. 2, 34:

    animadversum est, extra consuetudinem longius a vallo esse aciem Pompei progressum. Tunc Caesar apud suos Differendum est iter, inquit, etc.,

    id. ib. 3, 85:

    omnium spe celerius Saguntum oppugnari adlatum est. Tunc relata de integro res ad senatum,

    Liv. 21, 6, 5; cf. id. 9, 30, 10:

    Tisiphoneque Saevit et huc illuc impia turba fugit. Tunc niger in porta serpentum Cerberus ore Stridet,

    Tib. 1, 3, 71:

    apud patres disseruit, nec posse Orientem nisi Germanici sapientia conponi, etc. Tunc decreto patrum permissae Germanico provinciae,

    Tac. A. 2, 43; id. H. 4, 83; Vitr. 2, 8, 14; 2, 9, 16; Just. 39, 3, 11.—Emphatically, = tum vero:

    donec ipse quoque longinquo morbo est implicitus. Tunc adeo fracti simul cum corpore sunt spiritus illi feroces ut, etc.,

    Liv. 1, 31, 6.—And = tum primum:

    multitudo tandem perrumpit ordines hostium. Tunc vinci pertinacia coepta, et averti manipuli quidam,

    Liv. 9, 39, 10. —
    2.
    In enumerations with tum... deinde... postea, etc.
    (α).
    In gen. (postclass.): ante omnia instituit ut e libertorum bonis dextans... cogeretur; deinde ut ingratorum, etc.;

    tunc ut lege majestatis facta omnia... tenerentur,

    Suet. Ner. 32 med.; so,

    tunc... deinde... tunc, etc.,

    Vitr. 1, 6, 12 and 13:

    tunc... tunc... deinde... tunc,

    id. 3, 5, 5 and 6; cf. id. 5, 12, 4; cf. Suet. Oth. 6; Flor. 4, 2, 88.—With tum: terras primum situmque earum quaerit; deinde condicionem maris;

    tunc quidquid inter caelum terrasque interjacet perspicit... tum, peragratis humilioribus, ad summa prorumpit,

    Sen. Cons. Helv. 17 fin.; so Gai Inst. 3, 6, 3.—
    (β).
    Of successive speakers in dialogue (rare):

    tu vero abi, inquit, etc. Tunc Mucius Quandoquidem, inquit, est apud te virtuti honos, etc.,

    Liv. 2, 12, 15:

    apud quem Valerius in hunc modum egit, etc. Tunc Collatinus Quaero inquit, etc.,

    Val. Max. 2, 8, 2.—With tum:

    tunc poeta... inquit, etc. Tum Fronto ita respondit, etc.,

    Gell. 19, 8, 10 and 11; 12, 13, 19; Val. Max. 7, 3, ext. 4.—
    C.
    In co-ordination (very rare).
    1.
    = praeterea, and then:

    (Romulus) hoc consilio fultus... locupletari civis non destitit. Tunc, id quod retinemus hodie magna cum salute rei publicae, auspiciis plurimum obsecutus est Romulus,

    Cic. Rep. 2, 9, 15 sq.:

    praeter has, frugalitas et continentia... splendorem illi suum adfunderent. Tunc providentia cum elegantia quantum decoris illi adderent!

    Sen. Ep. 115, 3.—
    2.
    In the connection cum... tunc (v. tum, I. C. 3.):

    vivendum recte est cum propter plurima, tunc est Idcirco, etc.,

    Juv. 9, 118 ( poet. for tum, on account of the foll. vowel).—
    3.
    Vid. tunc etiam, III. B. 7. b.
    II.
    As correlative of dependent clauses.
    A.
    Of temporal clauses with cum.
    1.
    Referring to definite past time.
    a.
    Tunc as antecedent of the clause:

    set Stalagmus quojus erat tunc nationis quom hinc abit?

    Plaut. Capt. 4, 2, 108:

    etiamne in ara tunc sedebant mulieres Quom ad me profectu's ire?

    id. Rud. 3, 6, 8:

    quo damnato tunc, cum judicia fiebant, HS. IV milibus lis aestimata est,

    Cic. Verr. 2, 4, 10, § 22:

    etenim tunc esset hoc animadvertendum cum classis Syracusis proficiscebatur,

    id. ib. 2, 5, 43, §

    111: atque ille eo tempore paruit cum parere senatui necesse erat: vos tunc paruistis cum paruit nemo nisi qui voluit,

    id. Lig. 7, 20: se ita pugnaturos ut Romae pugnaverint in repetenda patria, ut postero die ad Gabios, tunc cum effecerint ne quis hostium, etc., Liv. 6, 28, 9:

    et quod tunc fecimus cum hostem Hannibalem in Italia haberemus, id nunc, pulso Hannibale, cunctamur facere?

    id. 31, 7, 5:

    infelix Dido, nunc te facta impia tangunt? Tunc decuit cum sceptra dabas,

    Verg. A. 4, 597 (Rib. tum; v. Prisc. p. 8, 841 P.):

    prudenter sensit tunc incrementum Romano imperio petendum fuisse cum intra septimum lapidem triumphi quaerebantur,

    Val. Max. 4, 1, 10:

    quorum nihil tunc cum diceretur parum aptum fuit,

    Quint. 11, 1, 89; cf. Val. Max. 8, 8, ext. 1; 9, 8, ext. 1.—
    b.
    Introducing the apodosis.
    (α).
    Of coincident actions:

    cum jam adpropinquantium forma lemborum haud dubie esset... tunc injecta trepidatio,

    Liv. 44, 28, 10.—
    (β).
    = deinde:

    adversus singula quaeque cum respondere haud facile esset, et quereretur... purgaretque se invicem, tunc Papirius, redintegrata ira, virgas et secures expediri jussit,

    Liv. 8, 32, 10:

    divus Caesar cum exercitum habuisset circa Alpes, imperavissetque, etc., tunc qui in eo castello fuerunt... noluerunt imperio parere,

    Vitr. 2, 9, 15:

    cum nuntiatum esset Leonidae a XX milibus hostium summum cacumen teneri, tunc hortatur socios, recedant,

    Just. 2, 11, 5.—
    2.
    Of definite present time, tunc is not found; v. tum.—
    3.
    Referring to indefinite time.
    a.
    As antecedent:

    arbitror, quo nos etiam tunc utimur cum ea dicimus jurati quae comperta habemus,

    Cic. Font. 13, 29 (9, 19):

    tunc obsequatur naturae cum senserit, etc.,

    id. Fragm. Hort. Phil. 75 B. and K.; id. Tusc. 2, 6, 16; id. Verr. 1, 18, 55; 2, 5, 12, § 29: qui tunc vocat me, cum malum librum legi, only... when, never... unless (= tote dê), Cat. 44, 21 Ellis (Mull. tum):

    deum tunc adfuisse cum id evenisset, veteres oratores aiebant,

    Quint. 10, 7, 14:

    tunc est commovendum theatrum cum ventum est ad illud Plodite,

    id. 6, 1, 52; cf. id. 4, 2, 8; 12, 11, 7; Vitr. 2, 9, 3:

    voluptas tunc, cum maxime delectat, exstinguitur,

    Sen. Vit. Beat. 7, 4; cf. id. Q. N. 1, prol. 3; 5, 3, 3; 6, 3, 1; id. Ep. 10, 5; 85, 38:

    in tantam quantitatem tenetur quae tunc in peculio fuit cum sententiam dicebat,

    Dig. 5, 1, 15: tunc cum certum esse coeperit neminem ex eo testamento fore heredem, Gai Inst. 3, 13; 4, 71; Dig. 28, 3, 6, § 6; 40, 12, 16, § 2; 40, 7, 34.—
    b.
    Introducing the apodosis:

    cum autem fundamenta ita distantia inter se fuerint constituta, tunc inter ea alia transversa... collocentur,

    Vitr. 1, 5, 7; 2, 1, 6; 2, 3, 2; 2, 5, 2;

    3, 5, 13: cum folia pauca in acumine germinent, tunc maxime serendas ficus,

    Plin. 18, 26, 65, § 245; Just. 41, 2, 9.—
    4.
    Referring to future time:

    ex ceteris autem generibus tunc pecunia expedietur cum legionibus victricibus erunt quae spopondimus persolvenda, Cic. Fragm. Ep. Caes. jun. 1, 8: tunc inter eas fore finem belli dixit cum alterutra urbs in habitum pulveris esset redacta,

    Val. Max. 9, 3, ext. 3:

    poterant videri tunc incohanda cum omnia quae... peregissem,

    Quint. 6, 4, 1; Col. praef. 33; v. infra, III. A. 2. b.—
    B.
    With temporal clauses introduced by ubi (rare).
    1.
    Of definite past time:

    ad quod bellum ubi consules dilectum habere occipiunt, obstare tunc enixe tribuni,

    Liv. 4, 55, 2:

    haec ubi convenerunt, tunc vero Philomelus consuetudinem nocte egrediendi frequentiorem facere,

    id. 25, 8, 9.—
    2.
    Of indefinite time.
    a.
    As antecedent:

    tunc autem est consummata infelicitas, ubi turpia non solum delectant, sed etiam placent,

    Sen. Ep. 39, 6; id. Ben. 2, 3, 3; 2, 17, 3; id. Ep. 89, 19.—
    b.
    In apodosis:

    stillicidia ubi plura coiere et turba vires dedit, tunc fluere et ire dicuntur,

    Sen. Q. N. 5, 13, 4; 6, 17, 2; 6, 18, 2.—
    C.
    With temporal clauses introduced by postquam (posteaquam); rare.
    1.
    Of definite past time:

    posteaquam ingenuae virgines et ephebi venerunt ad deprecandum, tunc est pollicitus his legibus ut, etc.,

    Vitr. 10, 16, 7 (but in Sall. C. 51, 40 Dietsch reads tum).—
    2.
    Of indefinite time: si vero posteaquam eam destinasses, tunc perierit, etc., Dig 17, 2, 58, § 1.—
    D.
    With temporal clauses introduced by ut (very rare):

    ut vero... casus suorum miseris eluxit, tunc toto littore plangentium gemitus, tunc infelicium matrum ululatus... audiebantur,

    Just. 19, 2, 11.—
    E.
    With temporal clauses introduced by quando (rare).
    1.
    As antecedent:

    tunc quando abiero,

    Plaut. Pers. 4, 7, 19 (4, 8, 8): tunc inserentur (cerasi) quando his vel non est, vel desinit gummi effluere, Pall. Oct. 12.—
    2.
    In apodosis:

    quando quodque eorum siderum cursum decorum est adeptum... tunc ex alterius naturae motione transversa... vinci a tardioribus videbantur,

    Cic. Univ. 9.—
    F.
    With temporal clauses introduced by dum (very rare):

    tunc tamen utrumque tolerabile est, dum illi vis sua est,

    Sen. Ep. 83, 21.—
    G.
    With conditional clauses.
    1.
    In gen.
    (α).
    As antecedent:

    consilium istud tunc esset prudens si rationes ad Hispaniensem casum accommodaturi essemus,

    Cic. Att. 10, 8, 2:

    sin autem ventus interpellaverit et... tunc habeat canalem longum pedes quinque, etc.,

    Vitr. 8, 5, 2:

    tunc fidem fallam, tunc inconstantiae crimen audiam si, cum omnia eadem sint quae erant promittente me, non praestitero promissum,

    Sen. Ben. 4, 35, 2.—
    (β).
    In apodosis:

    si se simul cum gloria rei gestae exstinxisset, tunc victorem, quidquid licuerit in magistro equitum, in militibus ausurum,

    Liv. 8, 31, 7:

    quem si inclusit mare, tum ille exitu simul redituque praecluso, volutatur,

    Sen. Q. N. 6, 15:

    quod si non illum, sed me peccasse putabis, tunc ego te credam cordis habere nihil,

    Mart. 2, 8, 6: si nullus sit suorum heredum, tunc hereditas pertinet ad adgnatos, Gai Inst. 3, 9:

    si vero dissentiunt, tunc praetoris partes necessariae sunt,

    Dig. 2, 14, 7, § 19; Sen. Q. N. 6, 9, 2; Gai Inst. 3, 205; Dig. 1, 3, 22.—
    2.
    With a supposition contrary to fact:

    audivi te cum alios consolareris: tunc conspexissem, si te ipse consolatus esses,

    Sen. Prov. 4, 5.—
    H.
    After abl. absol. (rare):

    legatis auditis, tunc de bello referre sese Aemilius dixit,

    Liv. 44, 21, 1:

    his ita praeparatis, tunc in rotae modiolo tympanum includatur,

    Vitr. 10, 9 (14), 2.
    III.
    Particular connections.
    A.
    With other particles of time.
    1.
    Jam tunc (rare):

    nisi jam tunc omnia negotia diligentissime confecissem,

    Cic. Fam. 3, 12, 3: bellum jam tunc ab illis geri coeptum cum sibi Phrygiam ademerint, Trog. Pomp. ap. Just. 38, 53:

    At. C. Marius L. Sullam jam tunc, ut praecaventibus fatis, copulatum sibi quaestorem habuit,

    Vell. 2, 12, 1:

    Archilochum Nepos Cornelius tradit, Tullo Hostilio Romae regnante, jam tunc fuisse poematis clarum et nobilem,

    Gell. 17, 21, 8:

    palam jam tunc multae civitates libertatem bello vindicandam fremebant,

    Just. 13, 5, 5. —
    2.
    With demum and denique, not until then, then only, then at last.
    a.
    Tunc demum.
    (α).
    Absol.:

    tunc demum nuntius missus ad tertiam legionem revocandam,

    Liv. 41, 3, 5:

    tunc demum pectora plangi Contigit,

    Ov. H. 11, 91:

    tunc demum intrat tabernaculum,

    Curt. 4, 13, 20:

    tunc demum alia mala (exstiterunt),

    Sen. Q. N. 1, 17, 6:

    (aquilae) primo deponunt, expertaeque pondus, tunc demum abeunt,

    Plin. 10, 3, 4, § 14:

    tunc demum... invidiam quae sibi fieret deprecati sunt,

    Suet. Calig. 9:

    tunc demum ad otium concessit,

    id. Claud. 5.—
    (β).
    With cum clause:

    postero die cum circumsessi aqua arceremur, nec ulla... erumpendi spes esset, tunc demum pacti sumus, etc.,

    Liv. 21, 59, 6:

    et serius cum redisset, tum demum, recepto sospite filio, victoriae tantae gaudium consul sensit,

    id. 44, 44, 3:

    cum ab his oritur, tunc demum ei ratio constat,

    Val. Max. 4, 8 prooem.: quos ordine suo tunc demum persequar cum praefaturus fuero, Col. praef. 33; Sen. Ep. 84, 6; id. Q. N. 7, 13, 1.—
    b.
    Tunc denique (very rare): hi dicebantur in eo tempore mathêmatikoi. Exinde ad perspicienda principia naturae procedebant ac tunc denique nominabantur phusikoi, Gell. 1, 9, 7.—
    3.
    Tunc primum:

    quia tunc primum superbiae nobilitatis obviam itum est,

    Sall. J. 5, 2:

    tunc primum circo qui nunc maximus dicitur, designatus locus est,

    Liv. 1, 35, 8:

    eum dolorem ulta est (plebs) tunc primum plebeis quaestoribus creatis,

    id. 4, 54, 2:

    tunc primum equo merere equites coeperunt,

    id. 5, 7, 13:

    lectisternio tunc primum in urbe Romana facto,

    id. 5, 13, 6; Tac. A. 11, 38; Suet. Ner. 17; Just. 8, 5, 1; 11, 10, 2; Jul. Capitol. Anton. Phil. 5; 7.—
    4.
    With deinde (cf.: tum deinde).
    (α).
    Deinde tunc:

    roga bonam mentem, bonam valetudinem animi, deinde tunc corporis,

    Sen. Ep. 10, 4; 74, 23; 117, 1.—
    (β).
    Tunc deinde: primum militiae vinculum est religio et signorum amor, et deserendi nefas; tunc deinde facile cetera [p. 1916] exiguntur, Sen. Ep. 95, 35; 11, 4; Val. Fl. 8, 109; Cels. 4, 15.—So, tunc postea, Vitr. 1, 6, 7.—
    5.
    Tunc tandem:

    simul enim cessit possessione Dii, excitavit hostem, ut tunc tandem sciret recuperanda esse quae prius amissa forent,

    Liv. 44, 8, 4.—
    B.
    With emphatic particles.
    1.
    Tunc vero (or enimvero):

    in turbatos jam hostes equos inmittunt. Tunc vero Celtiberi omnes in fugam effunduntur,

    Liv. 40, 40, 10:

    cunctantem tamen ingens vis morbi adorta est. Tunc enim vero deorum ira admonuit,

    id. 2, 36, 6:

    tunc vero impotentis fortunae species conspici potuit,

    Curt. 3, 11, 23: Tiberioque suspensa semper verba;

    tunc vero nitenti, etc.,

    Tac. A. 1, 11.—
    2.
    Tunc quidem: et tunc quidem Perseus copias reduxit;

    postero die, etc.,

    Liv. 42, 57, 9:

    tunc quidem sacrificio rite perpetrato, reliquum noctis rediit, etc.,

    Curt. 4, 13, 16; cf. id. 3, 12, 21.—
    3.
    Ne tunc quidem:

    quia ne tunc quidem obsistebatur,

    Front. Strat. 3, 17, 9:

    ac ne tum quidem senatu aut populo appellato,

    Suet. Ner. 41; cf. Just. 27, 3, 6.—
    4.
    Tunc maxime (or tunc cum maxime).
    (α).
    Chiefly at that time, especially then:

    Theophrastus est auctor, in Ponto quosdam amnes crescere tempore aestivo... aut quia tunc maxime in umorem mutabilis terra est, aut quia, etc.,

    Sen. Q. N. 3, 26, 2.—
    (β).
    Just then:

    hospitem tunc cum maxime utilia suadentem abstrahi jussit ad capitale supplicium,

    Curt. 3, 2, 17:

    non incidunt causae quae iram lacessant? sed tunc maxime illi oppugnandae manus sunt, Sen. de Ira, 2, 14, 2: sapiens tunc maxime paupertatem meditatur cum in mediis divitiis constitit,

    id. Vit. Beat. 26, 1.—
    5.
    Tunc interea, Gell. 3, 7, 7; v. supra, I. A. 4. a.—
    6.
    Etiam tunc.
    (α).
    Even then:

    experiri etiam tunc volens an ullae sibi reliquae vires essent, etc.,

    Gell. 15, 16, 3.—
    (β).
    Still:

    quam defunctam praetextatus etiam tunc pro rostris laudavit,

    Suet. Calig. 10.— And with cum, Plaut. Rud. 3, 6, 8; v. supra, II. A. 1. a.—
    7.
    Tunc etiam.
    (α).
    Etiam as connective, tum = eo tempore:

    in civitate plena religionum, tunc etiam ob recentem cladem superstitiosis principibus, ut renovarentur auspicia, res ad interregnum redit,

    Liv. 6, 5, 6.—
    (β).
    Poet. for tum etiam, on account of the vowel:

    ultima prona via est, et eget moderamine certo, Tunc etiam... Tethys solet ipsa vereri,

    Ov. M. 2, 68.—
    8.
    Tunc quoque.
    (α).
    Also then:

    irae adversus Vejentes in insequentem annum dilatae sunt. Tunc quoque ne confestim bellum indiceretur religio obstitit,

    Liv. 4, 30, 13; 44, 37, 12: saepe legit flores;

    et tunc quoque forte legebat,

    Ov. M. 4, 315:

    quare et sereno tonat? quia tunc quoque per quassum et scissum aera spiritus prosilit,

    Sen. Q. N. 2, 18:

    cum quidam histriones producti olim, tunc quoque producerentur,

    Suet. Claud. 21:

    tunc quoque in Hyrcaniam remittitur,

    Just. 38, 9, 9.—
    (β).
    Even then:

    tunc quoque cum antiqui illi viri inclite viverent, cura comere capillum fuit,

    Sen. Q. N. 1, 17, 7:

    faba vero non antequam trium foliorum. Tunc quoque levi sarculo purgare melius quam fodere,

    Plin. 18, 26, 65, § 241; Suet. Ner. 26; Flor. 1, 7, 12.—With tum demum:

    tametsi ad audiendum pigre coitur. Plerique in stationibus sedent... ac sibi nuntiari jubent an jam recitator intraverit... an ex magna parte evolverit librum: tum demum ac tunc quoque lente cunctanterque veniunt,

    Plin. Ep. 1, 13, 2.—
    (γ).
    = sic quoque, even as it was:

    quin nisi firmata extrema agminis fuissent, ingens in eo saltu accipienda clades fuerit. Tunc quoque ad extremum periculi ventum est,

    Liv. 21, 34, 8.—
    C.
    Tunc temporis (postclass.;

    v. tum, III. E.): ex gente obscura tunc temporis Persarum,

    Just. 1, 4, 4:

    parvae tunc temporis vires Atheniensibus erant,

    id. 3, 6, 6:

    ad abolendam invidiae famam qua insignis praeter ceteros tunc temporis habebatur,

    id. 8, 3, 7:

    erat namque tunc temporis urbs Appulis Brundisium,

    id. 12, 2, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > tunc

См. также в других словарях:

  • shooting — [sho͞ot′iŋ] n. the act or an instance of shooting a gun, specif., one that results in wounding or killing * * * ➡ field sports * * * Sport of gun marksmanship. It typically involves firing at targets with rifles, pistols, and shotguns. World… …   Universalium

  • Shooting Star Press — Le Shooting Star Press est un prise aérienne dans le catch. L action voit l attaquant sauter en avant, rentre ses genoux dans sa poitrine, exécute un salto arrière et tombe sur son adversaire dans une position quelconque Cette technique est… …   Wikipédia en Français

  • Shooting Star (band) — Shooting Star Origin Kansas City, Missouri Genres Rock Years active 1977–1987, 1989–present Labels Arista, Virgin, Epic …   Wikipedia

  • Shooting — is the act or process of firing rifles, shotguns or other projectile weapons such as bows or crossbows. Even the firing of artillery, rockets and missiles can be called shooting. A person who specializes in shooting is a marksman. Shooting can… …   Wikipedia

  • Shooting Rubberbands at the Stars — Studio album by Edie Brickell New Bohemians …   Wikipedia

  • Shooting Star (song) — may refer to: * Shooting Star (Bad Company song), from the 1975 album Straight Shooter * Shooting Star (Deepest Blue song), from the 2004 album Late September * Shooting Star (Air Traffic song), a 2007 single from the album Fractured Life *… …   Wikipedia

  • Shooting Times — and Country Magazine , more commonly known as the Shooting Times , is the leading British shooting and firearms magazine, published by IPC Media. The magazine also features articles on hunting, fishing, deer stalking, gamekeeping, gundogs and… …   Wikipedia

  • Shooting — Shoot ing, a. Of or pertaining to shooting; for shooting; darting. [1913 Webster] {Shooting board} (Joinery), a fixture used in planing or shooting the edge of a board, by means of which the plane is guided and the board held true. {Shooting box} …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Shooting board — Shooting Shoot ing, a. Of or pertaining to shooting; for shooting; darting. [1913 Webster] {Shooting board} (Joinery), a fixture used in planing or shooting the edge of a board, by means of which the plane is guided and the board held true.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Shooting box — Shooting Shoot ing, a. Of or pertaining to shooting; for shooting; darting. [1913 Webster] {Shooting board} (Joinery), a fixture used in planing or shooting the edge of a board, by means of which the plane is guided and the board held true.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Shooting gallery — Shooting Shoot ing, a. Of or pertaining to shooting; for shooting; darting. [1913 Webster] {Shooting board} (Joinery), a fixture used in planing or shooting the edge of a board, by means of which the plane is guided and the board held true.… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»