Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

gloss+(2)

  • 1 citer

    cĭter, tra, trum ( comp. citerior; sup. citimus; most freq. in comp.; in posit. only Cato ap. Prisc. pp. 589 and 999 P.; and Afran. ap. Prisc. p. 607 ib.), adj. [cis].
    I.
    On this side:

    citer agnus (ager) alligatus ad sacra erit, Cato ap. Prisc. pp. 599 and 989 P.: alter ulteriorem Galliam decernit cum Syriā, alter citeriorem,

    Cic. Prov. Cons. 15, 36:

    citerior provincia (i. e. Gallia Cisalpina),

    Caes. B. G. 1, 10:

    in Galliā citeriore,

    id. ib. 1, 24; Hirt. B. G. 8, 23; Suet. Caes. 56:

    citerior Hispania,

    Varr. R. R. 1, 57, 2; Cic. Att. 12, 37, 4; Nep. Cat. 2, 1; Plin. 3, 1, 2, § 6:

    Arabia,

    Plin. 6, 34, 39, § 213:

    Oceanus,

    Flor. 4, 12, 46:

    ripa,

    Vell. 2, 107, 1.—
    II.
    As that which is on this side is nearer to us than its opposite, lying near, near, close to.
    A.
    In space:

    (stella) ultima a caelo, citima terris,

    Cic. Rep. 6, 16, 16; id. Univ. 7 fin.:

    citima Persidis (sc. loca),

    Plin. 6, 34, 39, § 213. —
    2.
    Trop.:

    deduc orationem tuam de caelo ad haec citeriora,

    Cic. Rep. 1, 21, 34:

    quantā animi tranquillitate humana et citeriora considerat,

    id. Tusc. 5, 25, 71:

    ut ad haec citeriora veniam et notiora nobis,

    id. Leg. 3, 2, 4:

    nam citeriora nondum audiebamus,

    id. Fam. 2, 12, 1; Val. Max. 3, 8, 1; 9, 12, 6:

    citerioris vitae minister,

    private, domestic, Amm. 14, 1, 7.—
    B.
    In time (post-Aug.), earlier, sooner:

    Africano consulatus citerior legitimo tempore datus est,

    Val. Max. 8, 15, 1; 6, 3, 11:

    in antiquius citeriusve,

    Vell. 1, 17, 2:

    citeriore die (opp. longiore),

    Dig. 23, 4, 15.—
    C.
    In measure or degree, small, little:

    citerior tamen est poena quam scelus,

    Quint. Decl. 299; Val. Max. 8, 7, ext. 10.— Advv.: comp. cĭtĕrĭus, less:

    citerius debito resistere,

    Sen. Ira, 1, 16, 11; sup. cĭtĭmē, least, acc. to Prisc. p. 1016 P.—
    III.
    Hence,
    A.
    cī̆trā, adv. and prep. with acc., on this side, on the hither or nearer side (opp. to ultra; more freq. than cis, q. v.).
    1.
    Prop.
    (α).
    Adv.:

    (dextera) nec citra mota nec ultra,

    neither this way nor that, Ov. M. 5, 186; cf.:

    ultra citraque pervolare,

    Plin. 10, 23, 31, § 61:

    citra est Oglasa,

    id. 3, 6, 12, § 80; 6, 11, 12, § 30:

    citra fuere margines,

    id. 2, 17, 14, § 73.—
    (β).
    With acc.:

    Germani qui essent citra Rhenum,

    Caes. B. G. 6, 32:

    is locus est citra Leucadem stadia CXX.,

    Cic. Fam. 16, 2; so,

    citra Veliam,

    id. Att. 16, 7, 5:

    citra mare,

    Hor. S. 2, 8, 47:

    mare citra,

    id. ib. 1, 10, 31:

    citra flumen intercepti,

    Liv. 21, 48, 6:

    citra Tauri juga,

    id. 38, 48, 1 al. —

    With verbs of motion: ut exercitum citra flumen Rubiconem educeret,

    Cic. Phil. 6, 3, 5:

    ut omnes citra flumen eliceret,

    Caes. B. G. 6, 8; Liv. 21, 54, 4; Hor. S. 1, 1, 106.—
    2.
    (Acc. to citer, II.) Of that which takes [p. 345] place, or is within a fixed boundary, and yet does not reach that boundary, within, beneath, short of, less than.
    (α).
    Adv.:

    non erit necesse id usque a capite arcessere: saepe etiam citra licet,

    not so far, Cic. Top. 9, 39:

    paucis citra milibus lignatores ei occurrunt,

    Liv. 10, 25, 4:

    citra quam proxime fuerint (defectus lunae),

    Plin. 2, 13, 10, § 86:

    citra exsultare,

    id. 17, 22, 35, § 180: tela citra cadebant (i. e. did not reach the Romans), Tac. H. 3, 23.—
    (β).
    With acc.:

    nec a postremā syllabā citra tertiam,

    before the third syllable, Cic. Or. 18, 58 (cf. Quint. 1, 5, 30: acuta intra numerum trium syllabarum continetur); id. 8, 6, 76:

    cur Veneris stella numquam longius XLVI. portibus ab sole... abscedant, saepe citra eas ad solem reciprocent,

    Plin. 2, 17, 14, § 72; 2, 17, 15, § 77.—
    b.
    Trop.
    (α).
    Adv. of measure:

    neve domi praesume dapes et desine citra Quam capias paulo,

    Ov. A. A. 3, 757; cf.:

    culta citra quam debuit illa,

    id. P. 1, 7, 55.—
    (β).
    With acc.: pronepos ego regis aquarum;

    Nec virtus citra genus est,

    is not behind my family, Ov. M. 10, 607:

    glans cum citra satietatem data est,

    not to satiety, Col. 7, 6, 5; cf. id. 9, 13, 2; so,

    fatigationem,

    Cels. 1, 2; cf. Plin. 19, 8, 54, § 171:

    scelus,

    Ov. Tr. 5, 8, 23:

    citra necem tua constitit ira,

    id. ib. 2, 127:

    usus citra intellectum acrimoniae,

    Plin. 19, 8, 54, § 171. —
    c.
    In time (with acc. rare;

    perh. not anteAug.): citra Kalendas Octobris,

    Col. 2, 8, 3; cf. Gell. 12, 13:

    Trojana tempora,

    Ov. M. 8, 365:

    juventam,

    id. ib. 10, 84:

    temporis finem,

    Dig. 49, 16, 15.—
    3.
    Since the Aug. per. (most freq. in Quint. and Pliny the elder; in the former more than twenty times), in gen. of that which does not belong to, is without, or beyond something, without, aside from, apart from, except, without regard to, setting aside (for the class. sine, praeter; hence the Gloss.: aneu sine, absque, praeter, citra, Gloss. Cyr.; citra dicha, chôris, ektos, Gloss. Phil.); with acc.:

    citra hoc experimentum multa sunt, quae, etc.,

    Col. 2, 2, 20:

    plus usus sine doctrinā, quam citra usum doctrina valet,

    Quint. 12, 6, 4:

    Phidias in ebore longe citra aemulum,

    id. 12, 10, 9:

    vir bonus citra virtutem intellegi non potest,

    id. 12, 2, 1; so,

    accusationem,

    id. 7, 2, 26; 3, 8, 21; 7, 10, 3:

    tranare aquas citra docentem natura ipsa sciunt,

    id. 2, 16, 13:

    citra invidiam,

    Plin. 7, 29, 30, § 108:

    citra ullum aliud incommodum,

    id. 2, 51, 52, § 137:

    citra dolorem,

    id. 12, 17, 40, § 79; Plin. Ep. 2, 1, 4:

    morsum,

    Plin. 8, 38, 57, § 136:

    vulnus,

    id. 20, 21, 84, § 225 al.:

    citra fidem,

    Tac. Agr. 1:

    citra speciem aut delectationem,

    id. G. 16:

    citra Senatūs populique auctoritatem,

    Suet. Caes. 28:

    commoda emeritorum,

    id. Aug. 24:

    spem omnium fortuna cessit,

    Flor. 3, 1, 2:

    etiam citra spectaculorum dies,

    i.e. even out of the time of the established spectacles, Suet. Aug. 43:

    citra magnitudinem prope Ponto similis,

    excepting its size, Mel. 1, 19, 17; Tac. Agr. 10; Quint. 2, 4, 22; so id. 7, 2, 13; Dig. 3, 6, 9: lana tincta fuco citra purpuras placet, Ov. Fragm. ap. Quint. 12, 10, 75.—Citra sometimes follows its case, Hor. S. 1, 1, 107; 1, 10, 31.—
    B.
    cī̆trō, adv. (orig. dat. sing.), always in the connection and position ultro citroque, ultro et citro, ultro ac citro, or without copula ultro citro (not ultroque citroque), hither and thither, this way and that, here and there, to and fro, from both sides, backwards and forwards, reciprocally; Fr. par ci par là, ça et là (in good prose):

    ultro ac citro commeare,

    Varr. R. R. 3, 5, 16:

    sursum deorsum, ultro citro commeantibus,

    Cic. N. D. 2, 23, 84: ultro citroque commeare, Auct. B. Afr. 20; Plin. 2, 38, 38, § 104; * Suet. Calig. 19; Lucr. 4, 32:

    qui ultro citroque navigarent,

    Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170:

    cursare ultro et citro,

    id. Rosc. Am. 22, 60 (in Prisc. p. 1011 P., perh. only from memory written ultro citroque):

    bis ultro citroque transcurrerunt,

    Liv. 40, 40, 7 al.:

    cum saepe ultro citroque legati inter eos mitterentur,

    Caes. B. G. 1, 42; id. B. C. 1, 20; Liv. 5, 8, 6:

    multis verbis ultro citroque habitis,

    Cic. Rep. 6, 9, 9; cf. Liv. 9, 45, 2; 7, 9, 2:

    beneficiis ultro citro datis acceptisque,

    Cic. Off. 1, 17, 56:

    ut obsides ultro citroque darentur,

    Liv. 44, 23, 2:

    datā ultro citroque fide,

    id. 29, 23, 5:

    inplicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,

    Cic. Lael. 22, 85 Klotz N. cr.: alternatis ultro citro aestibus, Sen. Q. N. 4, 2, 29:

    ultro citroque versus,

    Amm. 30, 3, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > citer

  • 2 aciscularius

    ăciscŭlus, i, m. [perh. ascia, and so more prop. asciculus], a little adze, Isid. Gloss.—
    II.
    As a surname, Quint, 6, 3, 53.‡ “ ăciscŭlārĭus, ii, m. [acisculus], latomos” ( stone-cutter), Gloss.

    Lewis & Short latin dictionary > aciscularius

  • 3 acisculus

    ăciscŭlus, i, m. [perh. ascia, and so more prop. asciculus], a little adze, Isid. Gloss.—
    II.
    As a surname, Quint, 6, 3, 53.‡ “ ăciscŭlārĭus, ii, m. [acisculus], latomos” ( stone-cutter), Gloss.

    Lewis & Short latin dictionary > acisculus

  • 4 caballarius

    căballārĭus, i, m. [id.], = kelês, ippeus, a rider, horseman, Gloss. Lat. Gr.: ippokomos (i.e. a hostler) caballarius, Gloss. Vet.; hence, Ital. cavaliero, Fr. chevalier.

    Lewis & Short latin dictionary > caballarius

  • 5 caerimonia

    caerĭmōnĭa ( cērĭ-; scanned cĕrīmōnĭa, Prud. c. Symm. praef. 1, 5), ae, f. (collat. form caerĭmōnĭum, ii, n., Gloss. Lat. pp. 50, 69 Hild.; Inscr. Orell. 3188) [kindr. with Sanscr. root kri, = facere; cf. also creo. cerus, Ceres. strictly sacred work, divine rite; cf. Bopp, Gloss. p. 79, a; Pott, I. p. 219; Mommsen, Unterit. Dial.], the sacred. the divine, that which has reference to the Deity (in class. prose)
    I.
    Lit.
    A.
    Objectively, sacredness, sanctity (in this sense rare, and only in sing.): sanctitas regum, et caerimonia deorum. Caes. ap. Suet. Caes. 6: legationis. Cic. Rosc. Am. 39, 113; Tac. A. 4, 64 fin.: 3, 61: loci. id. ib. 14, 22 fin.
    B.
    Subjectively, a holy dread, awe, reverence, veneration of the Deity (external; while religio has regard both to internal and external reverence for God; rare except in sing.). Cic. Inv 2. 22, 66; id. Verr. 2, 5, 14. § 36; id. Leg. 2, 22. 55; 2, 53, 161: sacra summā religione caerimoniāque conficere. id. Balb. 24. 55: so id. Har Resp. 10, 21; 17, 37: Nep. Them. 8, 4; Liv. 29. 18, 2; 40, 4, 9; Gell. 4. 9. 9; Tac. A. 4, 55' esse in magnā caerimoniā. to be held in great veneration, Plin. 6, 27, 31, § 135; also plur.: habere aliquid in caerimoniis. id. 37, 7, 28, § 100.—
    II.
    Meton. (abstr. pro concr.), a religious usage, a sacred rite, religious ceremony (while ritus designates both religious and profane rites: so esp. freq. in the histt. and mostly in plur.): Ceres et Libera. quarum sacra... longe maximis atque occultissimis caerimoniis continentur. Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187: religiones vero caerimoniaeque omnium sacrorum fanorumque violatae. id. ib. 2. 1. 3. § 7: in sacerdotio caerimoniisque diligentissimus. id. Rab. Perd. 10, 27:

    sepulcrorum,

    id. Tusc. 1, 12, 27: caelestes. Liv 1, 20, 4 and 7' polluere. id. 6, 41, 9; Tac. H. 1, 2; Suet. Caes. 74: fetiales. Liv. 9, 11, 8:

    auspiciaque,

    id. 22, 9, 7; Flor. 1, 2, 2:

    novae,

    Tac. A. 1, 54: vetustissimae. id. ib. 1. 62:

    deorum,

    id. ib. 3, 60; 16, 28;

    publicae,

    id. H. 2, 91; Suet. Caes. 6: an tiquae. id. Aug. 31:

    peregrinae, veteres ac praeceptae,

    id. ib. 93:

    externae,

    id. Tib. 36. —In sing.:

    collatis militaribus signis, quo more eorum gravissima caerimonia continetur,

    Caes. B. G. 7, 2; Suet. Aug. 94 med.

    Lewis & Short latin dictionary > caerimonia

  • 6 caerimonium

    caerĭmōnĭa ( cērĭ-; scanned cĕrīmōnĭa, Prud. c. Symm. praef. 1, 5), ae, f. (collat. form caerĭmōnĭum, ii, n., Gloss. Lat. pp. 50, 69 Hild.; Inscr. Orell. 3188) [kindr. with Sanscr. root kri, = facere; cf. also creo. cerus, Ceres. strictly sacred work, divine rite; cf. Bopp, Gloss. p. 79, a; Pott, I. p. 219; Mommsen, Unterit. Dial.], the sacred. the divine, that which has reference to the Deity (in class. prose)
    I.
    Lit.
    A.
    Objectively, sacredness, sanctity (in this sense rare, and only in sing.): sanctitas regum, et caerimonia deorum. Caes. ap. Suet. Caes. 6: legationis. Cic. Rosc. Am. 39, 113; Tac. A. 4, 64 fin.: 3, 61: loci. id. ib. 14, 22 fin.
    B.
    Subjectively, a holy dread, awe, reverence, veneration of the Deity (external; while religio has regard both to internal and external reverence for God; rare except in sing.). Cic. Inv 2. 22, 66; id. Verr. 2, 5, 14. § 36; id. Leg. 2, 22. 55; 2, 53, 161: sacra summā religione caerimoniāque conficere. id. Balb. 24. 55: so id. Har Resp. 10, 21; 17, 37: Nep. Them. 8, 4; Liv. 29. 18, 2; 40, 4, 9; Gell. 4. 9. 9; Tac. A. 4, 55' esse in magnā caerimoniā. to be held in great veneration, Plin. 6, 27, 31, § 135; also plur.: habere aliquid in caerimoniis. id. 37, 7, 28, § 100.—
    II.
    Meton. (abstr. pro concr.), a religious usage, a sacred rite, religious ceremony (while ritus designates both religious and profane rites: so esp. freq. in the histt. and mostly in plur.): Ceres et Libera. quarum sacra... longe maximis atque occultissimis caerimoniis continentur. Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187: religiones vero caerimoniaeque omnium sacrorum fanorumque violatae. id. ib. 2. 1. 3. § 7: in sacerdotio caerimoniisque diligentissimus. id. Rab. Perd. 10, 27:

    sepulcrorum,

    id. Tusc. 1, 12, 27: caelestes. Liv 1, 20, 4 and 7' polluere. id. 6, 41, 9; Tac. H. 1, 2; Suet. Caes. 74: fetiales. Liv. 9, 11, 8:

    auspiciaque,

    id. 22, 9, 7; Flor. 1, 2, 2:

    novae,

    Tac. A. 1, 54: vetustissimae. id. ib. 1. 62:

    deorum,

    id. ib. 3, 60; 16, 28;

    publicae,

    id. H. 2, 91; Suet. Caes. 6: an tiquae. id. Aug. 31:

    peregrinae, veteres ac praeceptae,

    id. ib. 93:

    externae,

    id. Tib. 36. —In sing.:

    collatis militaribus signis, quo more eorum gravissima caerimonia continetur,

    Caes. B. G. 7, 2; Suet. Aug. 94 med.

    Lewis & Short latin dictionary > caerimonium

  • 7 ciconinus

    cĭcōnīnus, a, um, adj. [ciconia], of the stork (late Lat.):

    adventus,

    Sid. Ep. 2, 14. ‡† cicuma, ae, f., = kikumis, an owl, Gloss. post Fest. p. 381, 1 Müll. (for which cecuma, in Gloss. Isid.).

    Lewis & Short latin dictionary > ciconinus

  • 8 cicuma

    cĭcōnīnus, a, um, adj. [ciconia], of the stork (late Lat.):

    adventus,

    Sid. Ep. 2, 14. ‡† cicuma, ae, f., = kikumis, an owl, Gloss. post Fest. p. 381, 1 Müll. (for which cecuma, in Gloss. Isid.).

    Lewis & Short latin dictionary > cicuma

  • 9 combino

    com-bīno ( conb-), no perf., ātum, 1, v. a. [bini], to unite, combine (late Lat.): combinat zeugnuei, sunaptei, Gloss. Lat.; zeugizô combino, Gloss. Gr. Lat.; part. perf. combinatus, Aug. Conf. 8, 6; Sid. Ep. 9, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > combino

  • 10 conbino

    com-bīno ( conb-), no perf., ātum, 1, v. a. [bini], to unite, combine (late Lat.): combinat zeugnuei, sunaptei, Gloss. Lat.; zeugizô combino, Gloss. Gr. Lat.; part. perf. combinatus, Aug. Conf. 8, 6; Sid. Ep. 9, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > conbino

  • 11 eritudo

    eritūdo ( her-): servitudo, Paul. ex Fest. p. 83, 1 Müll.; cf.:

    eritudo dominatio,

    Placid. Gloss. p. 460; and: eritudo despoteia, Gloss. Labb. [erus = herus].

    Lewis & Short latin dictionary > eritudo

  • 12 lapicidinarius

    lăpĭcīdīnārĭus, ii, m., a superintendent of stone-quarries, Inscr. Orell. 3246; cf.: ‡lapicidinarius, laxeutês, Gloss. Philox. —Collat. form: ‡lapidicinarius, lithoxoos, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > lapicidinarius

  • 13 lucar

    lūcar, āris, n. [lucus], a forest-tax for the support of players: lucar appellatur aes, quod ex lucis captatur, Paul. ex Fest. p. 119 Müll. N. cr.; cf.: lucaris pecunia, quae in luco erat data, ib.: lucar theatrikon argurion misthos apo phiskou, Gloss. Philox.: lucar vectigal, erogatio quae fiebat in lucis, Gloss. Isid.: de modo lucaris multa decernuntur, Tac. A. 1, 77; cf. Inscr. Orell. 3882: (Johannes) contumeliosā caede truncatur in puellae salticae lucar ( the reward of a dancing-girl), Tert. adv. Gnost. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > lucar

  • 14 notorium

    nōtōrĭus, a, um, adj. [notor], pointing out, making known (post-class.); only subst.
    I.
    nōtōrĭa, ae, f.
    A.
    A notice, advice, intelligence, news: quod notoriā tuā intimāsti, Gall. ap. Treb. Claud. 17:

    qui falsam de me notoriam pertulerat,

    information, indictment, App. M. 7, p. 189, 10 Oud., for notorium (v. infra).—
    B.
    Notoria, anaphora, Gloss.; cf.: mênusis, notoria, indicium, Gloss.—
    II.
    nōtōrĭum, ii, n., an information, indictment:

    nuntiatores, qui per notoria indicia produnt, notoriis suis assistere jubentur,

    Dig. 48, 16, 6; Symm. 10, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > notorium

  • 15 notorius

    nōtōrĭus, a, um, adj. [notor], pointing out, making known (post-class.); only subst.
    I.
    nōtōrĭa, ae, f.
    A.
    A notice, advice, intelligence, news: quod notoriā tuā intimāsti, Gall. ap. Treb. Claud. 17:

    qui falsam de me notoriam pertulerat,

    information, indictment, App. M. 7, p. 189, 10 Oud., for notorium (v. infra).—
    B.
    Notoria, anaphora, Gloss.; cf.: mênusis, notoria, indicium, Gloss.—
    II.
    nōtōrĭum, ii, n., an information, indictment:

    nuntiatores, qui per notoria indicia produnt, notoriis suis assistere jubentur,

    Dig. 48, 16, 6; Symm. 10, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > notorius

  • 16 nugacissume

    nūgax, ācis (collat. form indecl. ‡ nugas, sapros, Gloss. Philox.; so, ‡ nugas, inutilis, Gloss. Vet.; cf. Don. p. 1749 P.; Charis. p. 1; 15; 22; 120 ib.; Diom. p. 286 P.; Prisc. p. 649; 701 ib.; Val. Prob. 1464 and 1478 ib.), adj. [nugor], jesting, trifling, frivolous, Varr. ap. Non. 355, 22: qui tam nugax esset, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1:

    nugax es,

    Petr. 52; Ambros. Ep. 58, 6 ext.— Adv. only sup.: nūgācissimē ( - sŭmē), in the most trifling manner, Plaut. Trin. 3, 3, 90.

    Lewis & Short latin dictionary > nugacissume

  • 17 nugalitas

    nūgālĭtas, ātis, f. [nugalis], foolery, nonsense: nugalitas, saprotês, Gloss. Philox.: nugalitas, phluarotês, Gloss. Lat. Graec.

    Lewis & Short latin dictionary > nugalitas

  • 18 nugax

    nūgax, ācis (collat. form indecl. ‡ nugas, sapros, Gloss. Philox.; so, ‡ nugas, inutilis, Gloss. Vet.; cf. Don. p. 1749 P.; Charis. p. 1; 15; 22; 120 ib.; Diom. p. 286 P.; Prisc. p. 649; 701 ib.; Val. Prob. 1464 and 1478 ib.), adj. [nugor], jesting, trifling, frivolous, Varr. ap. Non. 355, 22: qui tam nugax esset, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1:

    nugax es,

    Petr. 52; Ambros. Ep. 58, 6 ext.— Adv. only sup.: nūgācissimē ( - sŭmē), in the most trifling manner, Plaut. Trin. 3, 3, 90.

    Lewis & Short latin dictionary > nugax

  • 19 occa

    occa, ae, f. [occo], a harrow (post-class.); occa rastrum, Gloss. Isid.: occa bôlokopêma, Gloss. Philox.; Veg. Vet. 1, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > occa

  • 20 omnifarius

    omnĭfărĭus, a, um, adj. [omnis], of all sorts. —As adj. only in the gloss: omnifarius, pantoios, Gloss. Philox. (in Cael. Aur. Acut. 3, 16, read omnifariam).—Hence, omnĭfărĭam, adv., on all sides, on every hand, everywhere, in every way (post-class. and rare):

    cum Oceanus omnes terras omnifariam et undiqueversum circumfluat,

    Gell. 12, 13, 20; Macr. S. 7, 13 med.; Capitol. M. Aur. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > omnifarius

См. также в других словарях:

  • gloss- — gloss(o) , glosse ♦ Éléments, du gr. glôssa « langue ». glosse, gloss(o) éléments, du gr. glôssa, langue . ⇒GLOSS(O) , GLOSSO , GLOSS , (GLOSS , GLOSSO ), élém. formant Élém. formant issu du gr. (att. ) « langue », servant, av …   Encyclopédie Universelle

  • gloss — gloss·ist; gloss·less; gloss·me·ter; gloss·odyn·ia; gloss; iso·gloss; pan·gloss·ian; semi·gloss; iso·gloss·al; …   English syllables

  • Gloss — (gl[o^]s), n. [Cf. Icel. glossi a blaze, glys finery, MHG. glosen to glow, G. glosten to glimmer; perh. akin to E. glass.] 1. Brightness or luster of a body proceeding from a smooth surface; polish; as, the gloss of silk; cloth is calendered to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Gloss — Primera aparición DC Comics Información Nombre original Xiang Po Afiliaciones actuales Guardianes Globales Gloss (Xiang Po), un personaje ficticio …   Wikipedia Español

  • gloss´i|ly — gloss|y «GLS ee, GLOS », adjective, gloss|i|er, gloss|i|est, noun, plural gloss|ies. –adj. 1. smooth and shiny; highly polished; lustrous: » …   Useful english dictionary

  • gloss|y — «GLS ee, GLOS », adjective, gloss|i|er, gloss|i|est, noun, plural gloss|ies. –adj. 1. smooth and shiny; highly polished; lustrous: » …   Useful english dictionary

  • gloss — [n1] shine, sheen appearance, brightness, brilliance, burnish, facade, finish, front, glaze, gleam, glint, glossiness, luster, polish, shimmer, silkiness, sleekness, slickness, surface, varnish, veneer; concepts 611,620 Ant. dullness gloss [n2]… …   New thesaurus

  • gloss — Ⅰ. gloss [1] ► NOUN 1) the shine on a smooth surface. 2) (also gloss paint) a type of paint which dries to a bright shiny surface. 3) a superficially attractive appearance or impression. ► VERB 1) give a glossy appearance to …   English terms dictionary

  • Gloss — Gloss, v. t. [imp. & p. p. {Glossed}; p. pr. & vb. n. {Glossing}.] To give a superficial luster or gloss to; to make smooth and shining; as, to gloss cloth. [1913 Webster] The glossed and gleamy wave. J. R. Drake. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • gloss# — gloss n sheen, *luster, glaze Analogous words: sleekness, slickness, glossiness (see corresponding adjectives at SLEEK) gloss vb gloze, *palliate, extenuate, whitewash, whiten Analogous words: *disguise, cloak, mask, dissemble, camouflage:… …   New Dictionary of Synonyms

  • Gloss — Gloss, n. [OE. glose, F. glose, L. glossa a difficult word needing explanation, fr. Gr. ? tongue, language, word needing explanation. Cf. {Gloze}, {Glossary}, {Glottis}.] [1913 Webster] 1. A foreign, archaic, technical, or other uncommon word… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»