Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

glŏbus

  • 1 globus

    glŏbus, i, m. [st1]1 [-] globe, sphère, boule.    - globus terrae, Cic. Tusc. 1, 68: le globe terrestre. [st1]2 [-] boulette de pâtisserie.    - Cato, Agr. 79; Varr. L. 5, 107. [st1]3 [-] masse, amas (de choses).    - globus nubium, Tac. An. 2, 23: amas de nuages.    - telorum globus, Val. Fl. 6, 381: grêle de traits.    - flammarum globi, Virg. G. 1, 473: tourbillons de flammes. [st1]4 [-] troupe compacte, groupe (d'hommes), peloton, multitude, foule; clique, cabale.    - Liv. 1, 6, 7, etc. Sall. J. 85, 10; Tac. An. 16, 27, etc.    - globus consensionis, Nep. Att. 8, 4: groupe d'associés.    - ille globus nobilitatis, Sall. J. 85, 10: cette clique nobiliaire.
    * * *
    glŏbus, i, m. [st1]1 [-] globe, sphère, boule.    - globus terrae, Cic. Tusc. 1, 68: le globe terrestre. [st1]2 [-] boulette de pâtisserie.    - Cato, Agr. 79; Varr. L. 5, 107. [st1]3 [-] masse, amas (de choses).    - globus nubium, Tac. An. 2, 23: amas de nuages.    - telorum globus, Val. Fl. 6, 381: grêle de traits.    - flammarum globi, Virg. G. 1, 473: tourbillons de flammes. [st1]4 [-] troupe compacte, groupe (d'hommes), peloton, multitude, foule; clique, cabale.    - Liv. 1, 6, 7, etc. Sall. J. 85, 10; Tac. An. 16, 27, etc.    - globus consensionis, Nep. Att. 8, 4: groupe d'associés.    - ille globus nobilitatis, Sall. J. 85, 10: cette clique nobiliaire.
    * * *
        Globus, globi. Virgil. Une chose ronde comme une boule, Un globe, Une boule.
    \
        Globus. Sallust. Liu. Une assemblee, ou tourbe, ou monceau de gens, ou de bestes.
    \
        Globus armatorum. Liu. Une troupe de, etc.
    \
        Flammarum globos attollit AEtna. Virgil. Gros brandons de feu.
    \
        Globus terrae eminens e mari. Cic. Le globe de la terre, La terre ronde.

    Dictionarium latinogallicum > globus

  • 2 globus

    glŏbus, i, m. [kindr. with glomus], a round body, a ball, sphere, globe.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: cum duae formae praestantes sint, ex solidis globus (sic enim sphairan interpretari placet), ex planis autem circulus aut orbis, qui kuklos Graece dicitur, Cic. N. D. 2, 18, 47:

    ille globus, quae terra dicitur,

    id. Rep. 6, 15:

    terrae,

    id. Tusc. 1, 28, 68; cf.

    stellarum,

    id. Rep. 6, 16; 6, 17:

    solis et lunae,

    Lucr. 5, 472; cf.

    lunae,

    id. 5, 69:

    cum caelum discessisse visum est atque in eo animadversi globi,

    fire-balls, Cic. Div. 1, 43, 97:

    in fundas visci indebant grandiculos globos,

    Plaut. Poen. 2, 35: cordis, poet. for cor, Lucr. 4, 119:

    farinae,

    Varr. L. L. 5, § 107 Müll.; v. in the foll.—
    B.
    In partic.
    1.
    A dumpling:

    a globo farinae dilatato item in oleo cocti dicti globi,

    Varr. L. L. 5, § 107 Müll.; Cato, R. R. 79.—
    2.
    In milit. lang., a close order of battle, a knot, troop, band, company, Cato ap. Fest. s. v. serra, p. 344 b. Müll.:

    cum globo juvenum,

    Liv. 1, 6, 7; 1, 12, 9:

    emissi militum globi turbam disjecere,

    Tac. A. 14, 61; 4, 50; 12, 43; 15, 60; Sil. 7, 53.—
    II.
    Transf., a globular mass, a ball, globe of things collected together (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cicero nor Cæsar): flammarumque globos liquefactaque volvere saxa, globes or masses of flame, Verg. G. 1, 473:

    sanguinis,

    Ov. M. 12, 238:

    nubium,

    Luc. 4, 74; Tac. A. 2, 23:

    telorum,

    Val. Fl. 6, 381. — A throng, crowd, body, or mass of people:

    extrema contio et circa Fabium globus increpabant inclementem dictatorem,

    Liv. 8, 32, 13:

    circa eum aliquot hominum, ne forte violaretur, constitisset globus,

    id. 2, 29, 2:

    cum repelleretur adsertor virginis a globo mulierum,

    id. 3, 47, 8:

    aditum senatus globus togatorum obsederat,

    Tac. A. 16, 27:

    magno semper electorum juvenum globo circumdari,

    id. G. 13;

    and with a contemptuous secondary notion: si quem ex illo globo nobilitatis ad hoc negotium mittatis,

    from that noble clique, Sall. J. 85, 10 Kritz.:

    conjurationis,

    Vell. 2, 58, 2; cf.

    consensionis,

    Nep. Att. 8, 4:

    Jehu,

    Vulg. 4 Reg. 9, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > globus

  • 3 globus

    globus, ī, m. (verwandt mit glēba), I) jeder dichte, runde Körper, die Kugel, A) eig. = σφαιρα, grandiculi globi, Bleikugeln, Plaut.: gl. pilai, Lucr.: marmoreus, Claud. – solis et lunae, Lucr.: stellarum, Cic.: terrae, Cic.: in caelo animadversi globi, Feuerkugeln, Cic. – B) übtr.: 1) der kugelförmige Haufe, Klumpen, Ballen, die kugelförmige Masse, a) übh.: globus ignis, fortuitorum ignium, Feuerklumpen, Sen.: dass. globi flammarum, Verg. u. Plin.: globi nubium, Tac. u. Amm.: globi nivium, Macr.: crinium globi, Haarwulste, Apul.: globi sanguinis de corpore eius destillabant, Augustin. in psalm. 140, 4. – b) insbes., α) ein Knäuel Wolle, aliarum neta in globum collige, Hieron. epist. 130, 15. – β) als Speise, der Kloß, globus farinae dilatatus, Varro LL. 5, 107: globos sic facito, Cato r. r. 79. – 2) v. Menschenmassen: a) im allg.: der Haufe, die Schar, globi militum, armatorum, Tac.: gl. circa Fabium, der den F. umstehende Haufe, Liv.: globus circumstans consulis corpus, Liv.: firmatae stationes densioribus globis, Tac.: quā globus ille virûm densissimus urget, Verg. – b) insbes., ein Verein zu einem Zwecke, der Klub, im üblen Sinne, die Clique, consensionis, Nep.: coniurationis, Vell.: nobilitatis, Sall. – 3) v. Abstr., globi argumentorum, Fronto ep. Gr. 7. p. 253, 15 N. – II) = absis, die Kreisbahn, Chalcid. Tim. 79.

    lateinisch-deutsches > globus

  • 4 globus

    globus, ī, m. (verwandt mit glēba), I) jeder dichte, runde Körper, die Kugel, A) eig. = σφαιρα, grandiculi globi, Bleikugeln, Plaut.: gl. pilai, Lucr.: marmoreus, Claud. – solis et lunae, Lucr.: stellarum, Cic.: terrae, Cic.: in caelo animadversi globi, Feuerkugeln, Cic. – B) übtr.: 1) der kugelförmige Haufe, Klumpen, Ballen, die kugelförmige Masse, a) übh.: globus ignis, fortuitorum ignium, Feuerklumpen, Sen.: dass. globi flammarum, Verg. u. Plin.: globi nubium, Tac. u. Amm.: globi nivium, Macr.: crinium globi, Haarwulste, Apul.: globi sanguinis de corpore eius destillabant, Augustin. in psalm. 140, 4. – b) insbes., α) ein Knäuel Wolle, aliarum neta in globum collige, Hieron. epist. 130, 15. – β) als Speise, der Kloß, globus farinae dilatatus, Varro LL. 5, 107: globos sic facito, Cato r. r. 79. – 2) v. Menschenmassen: a) im allg.: der Haufe, die Schar, globi militum, armatorum, Tac.: gl. circa Fabium, der den F. umstehende Haufe, Liv.: globus circumstans consulis corpus, Liv.: firmatae stationes densioribus globis, Tac.: quā globus ille virûm densissimus urget, Verg. – b) insbes., ein Verein zu einem Zwecke, der Klub, im üblen Sinne, die Clique, consensionis, Nep.: coniurationis, Vell.: nobilitatis, Sall. – 3) v. Abstr., globi argumentorum, Fronto ep. Gr. 7. p. 253, 15 N. – II) = absis, die Kreisbahn, Chalcid. Tim. 79.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > globus

  • 5 globus

    globus globus, i m шар

    Латинско-русский словарь > globus

  • 6 globus

        globus ī, m    [GLOB-], a round body, ball, sphere, globe: quae terra dicitur: Lucens lunae, disk, V.: in eo (caelo) animadversi globi, fireballs. —A globular mass, ball, globe: Flammarumque globos volvere, V.: sanguinis, O.—Of men, a throng, crowd, body, mass, gathering, knot: circa Fabium globus increpabant dictatorem, L.: militum, Ta.: mulierum, L.: nobilitatis, clique, S.
    * * *
    ball, sphere; dense mass, close packed throng, crowd; clique, band; globe

    Latin-English dictionary > globus

  • 7 globus

    ī m.
    g. terrae Cземной шар
    g. farinae Vrклёцка
    3) глыба, сплошная масса, ком (flammarum V, PM; nubium T)
    4) куча, груда ( lapidum globi Ap)
    6) клубок (sc. lanae Hier)
    7) толпа, множество ( militum T)
    8) шайка, клика ( nobilitatis Sl)
    g. conjurationis VP или consensionis Nepшайка заговорщиков

    Латинско-русский словарь > globus

  • 8 globus

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > globus

  • 9 globosus

    glŏbōsus, a, um [globus] sphérique, rond. --- Cic. Nat. 2, 116, etc.
    * * *
    glŏbōsus, a, um [globus] sphérique, rond. --- Cic. Nat. 2, 116, etc.
    * * *
        Globosus, pen. prod. Adiectiuum. Cic. Faict en rond et massif.

    Dictionarium latinogallicum > globosus

  • 10 globulus

    glŏbŭlus, i, m. [globus] [st2]1 [-] globule, petite boule. --- Plin. 33, 89. [st2]2 [-] pilule. --- Scrib. 13.    - fig. melliti verborum globuli, Petr. 1, 3: périodes mielleuses et mollement arrondies.
    * * *
    glŏbŭlus, i, m. [globus] [st2]1 [-] globule, petite boule. --- Plin. 33, 89. [st2]2 [-] pilule. --- Scrib. 13.    - fig. melliti verborum globuli, Petr. 1, 3: périodes mielleuses et mollement arrondies.
    * * *
        Globulus, pen. corr. Diminutiuum. Plin. Boulette, Boulet, Jalet.
    \
        Globuli. Cato. Bignets. B.

    Dictionarium latinogallicum > globulus

  • 11 glomus

    glŏmus ( glōm-, Lucr. 1, 360; v. Lachm.), ĕris, n. [for glob-mus, kindr. with globus], a ball or clue of yarn, thread, etc. (very rare).
    I.
    In gen.:

    lanae,

    Lucr. 1, 360 (v. Lachm. ad h. l.); Hor. Ep. 1, 13, 14:

    lini,

    Plin. 36, 13, 19, § 91:

    staminis albi,

    Scrib. Comp. 142.—
    II.
    In partic.: glomus in sacris crustulum cymbi figura ex oleo coctum appellatur, Paul. ex Fest. p. 98 Müll. (in Cato and Varro globus).

    Lewis & Short latin dictionary > glomus

  • 12 globo

    (āvī), ātum, āre [ globus ]
    округлять, med.-pass. globari округляться ( in speciem orbis PM); собираться в кучу ( examen apum globatur PM); скучиваться, толпиться, нагромождаться ( nubes globantur PM)

    Латинско-русский словарь > globo

  • 13 globosus

    globōsus, a, um [ globus ]
    круглый, шарообразный (terra, stella C)

    Латинско-русский словарь > globosus

  • 14 globulus

    ī m. [demin. к globus ]
    шарик PM; клёцка Cato, Vr

    Латинско-русский словарь > globulus

  • 15 sphaera

    ae f. (греч. ; лат. globus или pĭla)
    1) шар C, Macr

    Латинско-русский словарь > sphaera

  • 16 circus

    circus, ī, m. (κίρκος), I) die Kreislinie, der Kreis in der Astronomie, c. lacteus, die Milchstraße, Macr. somn. Scip. 1, 15, 2: u. dass. c. candens, Cic. Arat. 248: globus et circi zonaeque, Mart. Cap. 6. § 583. – II) = ἱπποδρομος, die Rennbahn, für Roß und Wagen, der Zirkus, A) in oder bei Rom: 1) circus māximus, u. gew. κατ' εξ. bl. circus, die im Tale Murcia zwischen dem Palatin u. Aventin, wo schon in der Königszeit Spiele stattfanden, u. unter den Tarquiniern zeitweilig Schaubühnen, 329 hölzerne carceres errichtet waren, von Cäsar erbaute Rennbahn. Der circus max. faßte höchstens 60000 Zuschauer, selbst nach den Umbauten u. Vergrößerungen durch Trajan u. Konstantin nur 190000, wie Hülsen ermittelte, u. wird noch im 6. Jahrhundert n. Chr. erwähnt. Er war von einem auf einer Mauer ruhenden podium für die Zuschauer ersten Ranges (über dem sich noch ein Stockwerk für die Zuschauer zweiten Ranges und darüber ein langer offener Säulengang für das niedere Volk befand) u. einem 3 m breiten Wassergraben (euripus) umgeben. Eine gegen 2 m hohe und gegen 7 m breite Mauer (spina), an deren beiden Enden je drei auf einem Fußgestelle ruhende Spitzsäulen (meta) in einer Entfernung von etwa 3 m standen, lief in etwas schiefer Linie in der Mitte des Zirkus der Länge nach hin; um die Mauer, und zwar an den Enden außerhalb der meta, mußten die Wettfahrenden siebenmal herumfahren. Die Breite des c. m. betrug 150 m, die Bahnlänge 590 m, der Gesamtumfang 1480 m, Liv. 1, 35, 8 sqq. Cic. II. Verr. 1, 154. Suet. Ner. 25, 2: bl. circus, Liv. 8, 20, 2. Cic. Mur. 72 u. 73. Iuven. 10, 37 u. s. – 2) circus Flāminius, zur Abhaltung der ludi plebeii u. Taurii i. J. 221 v. Chr. vom Konsul C. Flaminius am Ausgang der via Flaminia erbaut, Cic. ad Att. 1, 14, 1 u.a. Liv. 27, 21, 1, mit einem Altar des Neptun, Liv. 28, 11, 4: bl. circus gen., Ov. fast. 6, 205 u. 209. – Außerdem noch fünf od. 6 andere circi; vgl. Hülsen in Pauly-Wissowa Realenzykl. III, 2581 ff. – / Die röm. circi, namentl. der circus maximus, waren die besuchtesten u. glänzendsten Sammelplätze der röm. Welt. Im circus kamen die jungen Römer mit ihren Schönen ungestört zusammen, Ov. art. am. 1, 136 sqq.; im circus und in den an der äußern Seite des circus maximus angebrachten einstöckigen Säulenhallen, die sehr feuergefährlich waren, trieben Wahrsager, Gaukler u. dgl. ihr Wesen, Cic. de div. 1, 132. Suet. Aug. 74; dah. c. fallax, Hor. sat. 1, 6, 113: hatten Verkäufer ihre Buden, dah. c. clamosus, Mart. 10, 53, 1, u. feile Dirnen besondere Räume, Iuven. 3, 65. Vgl. Friedländer, Sittengesch. Roms8. Bd. 2. S. 313 f. u. S. 325 f. – B) in verschiedenen Gegenden Italiens u. der Provinzen, Amm. 14, 5, 1. Augustin. conf. 8, 6. – circus auch gebr. von andern zum feierlichen Wettrennen angelegten Rennbahnen, wie die des Äneas in Sizilien, Verg. Aen. 5, 109; 551: des Önomaus in Pisa (in Elis), Stat. Theb. 6, 247: des Scipio in Hispanien, Sil. 16, 313 u. 323; u. meton., der »Zirkus« = die Zuschauer im Zirkus, Sil. 16, 535.

    lateinisch-deutsches > circus

  • 17 conglobo

    con-globo, āvī, ātum, āre (con u. globus), zusammenballen, zusammenknäueln, kugelförmig abschließen od. abrunden, a) im engern Sinne: mare, cum supra terram sit, medium tamen terrae locum expetens conglobatur, Cic.: rursum in crassam nubium speciem conglobantur (spiritus), Apul. – meist im Partiz. Perf., corpuscula (vaporis) inter se conglobata, Lucr.: apes ut uvae conglobatae, Varr.: astra nixu suo conglobata, Cic.: terra solida et globosa et undique ipsa in sese nutibus suis conglobata, Cic.: conglobatus homo in semet, Plin.: u. figura conglobata, Cic. – b) im weitern Sinne: α) eine Masse leb. Wesen zusammenrotten, in eine Rotte-, in einen Trupp (Klumpen) –, in eine Masse zusammendrängen, zusammenscharen, zusammenhäufen, gew. refl. se conglobare u. Passiv conglobari medial, sich zusammenrotten, sich zusammendrängen, sich zusammenscharen (Ggstz. oft dissipari), u. Partiz. conglobatus, zusammengerottet, -gedrängt, -geschart (Ggstz. oft dissipatus), auch m. Ang. wohin? durch in u. Akk. od. durch bl. Acc. loc. (s. Korte Sall. Iug. 97, 4. Drak. Liv. 5, 41, 6), non acie neque ullo more proelii, sed catervatim, utique quosque fors conglobaverat, in nostros incurrunt, Sall.: fors conglobabat et animus suus cuique ante aut post pugnandi ordinem dabat, Liv. – multis itineribus dissipati cum se in unum conglobassent, Vescia urbs eis receptaculum fuit, Liv.: neque se conglobandi et coëundi in unum datur spatium, Liv.: conglobatur promiscua multitudo, Tac. – conglobata inter se pars contionis, Tac.: conglobatae beluae (Elefanten), Liv.: multitudo in unum metu conglobata, Liv.: pulsi et fugā conglobati, Liv.: ducentos equites circa se conglobatos divisosque turmatim in tres partes erumpere iubet, Liv. – u. in ultimam castrorum partem conglobantur, Liv.: in forum ac propinqua foro loca conglobati, Liv.: eos ex variis causis fortuna similis conglobaverat Agathyrnam, Liv. – selten m. Ang. wo? durch Adv. od. durch in u. Abl., ibi proditores conglobati, Liv. 25, 15. § 15: templum, in quo se miles conglobaverat, in dem die (schon darin befindlichen) S. sich usw., Tac. ann. 14, 32. – u. m. Ang. wozu? durch in u. Akk., in testudinem conglobati, Tac. ann. 13, 39. – β) übtr., etw. massenweise vorbringen, häufen, maxime definitiones valent conglobatae, Cic. part. or. 55.

    lateinisch-deutsches > conglobo

  • 18 consensio

    cōnsēnsio, ōnis, f. (consentio), die Übereinstimmung, I) im allg.: a) v. Pers., die Übereinstimmung, Einhelligkeit (Ggstz. dissensio), zuw. auch deutsch das übereinstimmende (einhellige) Zeugnis, der übereinstimmende (einhellige) Beschluß, c. omnium gentium, Cic.: omnium firma c., Cic.: tantā consensione Italiae, Cic. – m. obj. Genet., tanta universae Galliae consensio fuit libertatis vindicandae et pristinae belli laudis recuperandae, ut etc., Caes. – m. in u. Abl., quo in discrimine cum mirifica senatus, incredibilis Italiae totius, singularis omnium bonorum consensio in me tuendo exstitisset, Cic. – m. de (in betreff) u. Abl., nulla de illis magistratuum consensio, Cic. – b) von lebl. Subjj., die Übereinstimmung, die Sympathie, Harmonie, id in quo est omnis vis amicitiae, voluntatum, studiorum, sententiarum summa consensio, Cic.: c. naturae, Cic. – II) im üblen Sinne, die Verabredung, das geheime Einverständnis, das Komplott, bes. gegen den Staat, consensio magistratuum, quae honeste sodalitas nominatur, Cic.: globus consensionis, Nep.: c. scelerata, Cic.: magna multorum, Nep.: aperta civitatum, Tac. – im Plur., nullaene consensiones factae esse dicuntur? Cic. Verr. 5, 9.

    lateinisch-deutsches > consensio

  • 19 decresco

    dē-crēsco, crēvī, crētum, ere, im Wachstum abnehmen, I) im engern Sinne, v. eigentlichen Wachstum in der Natur (Ggstz. crescere), ostreis et conchyliis omnibus contingere, ut cum luna pariter crescant pariterque decrescant, Cic. de div. 2, 33. – II) im weitern Sinne, der Größe, der Höhe, dem Umfang, der Menge, Zahl usw. nach abnehmen, wieder od. immer kleiner werden, von seiner Größe usw. verlieren, sich vermindern, entschwinden, fallen, a) im Sinne des Wiederkleinerwerdens (Ggstz. crescere, augeri), v. Holze, contignationes umore crescentes aut siccitate decrescentes, Vitr.: v. Quellen, Gewässern, fons ter in die statis auctibus ac deminutionibus crescit decrescitque, Plin. ep.: fons eodem quo Nilus modo ac pariter cum eo decrescit augeturque, Plin.: decrescit fons multum ex nocturno calore, Curt.: decrescunt aestus, Varro LL.: aestus ad mensuram crescit iterumque decrescit, Sen.: decrescentia flumina, nicht weiter übergetretene, Hor. – v. Feuer, globus (ignis) paulatim decrescens, Mela. – v. Monde, si modo luna decrescit, Col.: decrescente lunā (Ggstz. crescente lunā), Col. – v. Tage, ut dies crevit decrevitque, Plin. ep. – v. Krankheiten, donec morbus decrescere incipiat, Cels.: si febris non decrescit, sed crescere desiit, Cels. – b) im Sinne des Immerkleinerwerdens, α) der Größe, dem Umfange, dem Grade nach, uncus aratri ferreus occulte decrescit in arvis, Lucr.: surgit humus; crescunt loca decrescentibus undis, Ov.: fugiunt e corpore setae; cornua decrescunt, werden kleiner u. kleiner (so daß sie endlich ganz verschwinden), Ov.: accidit ut corpora quamlibet ardua et excelsa procerioribus admota decrescant, Plin. pan. – poet. v. Örtl., die durch die Entfernung von ihnen unserem Auge immer kleiner vorkommen, iam linquitur Aetna totaque decrescit refugo Trinacria visu, Claud. rapt. Pros. 1, 189 sq. ( dagegen Stat. Ach. 2, 308 jetzt Queck decedere). – v. Abstr., valetudo decrescit, accrescit labor, Plaut.: tantum animorum nobis in dies decrescit, Liv.: ut possitis aestimare, in quantum cotidie ingenia decrescant, Sen. rhet.: admiratio decrescit, Quint.: ne a potentissimis ad levissima decrescat oratio, Quint. – β) der Menge, Summe nach, semper pudici decrescet mihi turba chori? Stat. silv. 2, 3, 26: decrescente reditu (agelli) etiam pretium minuit, Plin. ep. 6, 3, 1. – / Passiv, nocte dieque decretum et auctum, Laev. erotop. fr. 3 ( bei Prisc. 9, 49).

    lateinisch-deutsches > decresco

  • 20 devexus

    dēvexus, a, um, Adi. m. Compar. (de u. veho), abwärts gehend, I) der Bewegung nach = sich abwärts bewegend, abrollend, a) räumlich: amnis d. ab Indis, Verg.: v. Gestirnen, sich neigend, sol paulum ab meridie d., Cic. fr.: Orion d., sich zum Untergange neigend, Hor.: axis, Prud. cath. 8, 11.: dies devexior, Claud. cons. Mall. Theod. 57. – b) übtr., v. der Zeit: aetas devexa iam, schon abwärts gehend (Ggstz. praeceps aetas), Sen.: aetas iam a diuturnis laboribus devexa ad otium, sich neigend zu usw., Cic. – II) der Lage nach = abwärts sich hinziehend, gesenkt, abschüssig, v. Örtl., ager, Col.: margo, Ov.: litus molliter d., Ps. Quint. decl.: lucus d. in novam viam, sich hinabziehend, Cic.: globus devexior, Mart. Cap. 6. § 593. – subst., dēvexum, ī, n., die Senkung, der Abhang, aqua in devexo fluit, Sen.: per devexa obliqua, Apul. – im Bilde, per devexum ire, seine Bahn abwärts nehmen, v. Tugenden (= leicht geübt werden können), Sen. de vit. beat. 25, 7.

    lateinisch-deutsches > devexus

См. также в других словарях:

  • Globus — Globus …   Deutsch Wörterbuch

  • Globus — is Latin for sphere . It can refer to:* Globus (company), a Swiss department store chain * Globus (weekly), a newspaper published in Croatia * Globus (music), a band with a cinematic orchestral style * Globus Alliance, an engineering association… …   Wikipedia

  • Globus II — is a radar station located at coord |70.3671|N|31.1271|E| in Vardø, Norway, near the Russian border. [ [http://www.fas.org/spp/military/program/track/globusII.pdf Globus II/Have Stare Sourcebook] ] Purpose and useThe site is administrated by the… …   Wikipedia

  • Globus — (Краков,Польша) Категория отеля: Адрес: Dietla 91, Старе Място, 31 031 Краков, Польша …   Каталог отелей

  • Globus — »die Erdkugel (auch: die scheinbare Himmelskugel) in geographischer (astronomischer) Darstellung ihrer Oberfläche«: Das Wort wurde im 15. Jh. – 1492 stellte Martin Behaim in Nürnberg den ersten Globus her – aus lat. globus »Kugel; Ball; Klumpen«… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Globus — (Прага,Чехия) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: Gregorova 2115/10, Прага, 148 00, Чехия …   Каталог отелей

  • Globus — (o globuscom) es una editorial española centralizada en la publicación de revistas mensuales de gadgets y nuevas tecnologías, decoración, bricolage, bienestar y revistas femeninas. Recientemente su rama de revistas de videojuegos cerró… …   Wikipedia Español

  • Globus — Sm erw. fach. (15. Jh.) Entlehnung. Mit Bedeutungsspezialisierung zu l. globus Kugel, Klumpen , zuerst bei M. Behaim. Adjektiv: global.    Ebenso nndl. globe, ne. globe, nfrz. globe, nschw. glob, nnorw. globus; Konglomerat. ✎ DF 1 (1913), 248.… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • globus — glóbus m DEFINICIJA 1. geogr. zemaljska kugla 2. model Zemlje u obliku kugle, na kojem su ucrtani polovi, kontinenti, oceani i mora (unutar meridijana i paralela) 3. (Globus) ilustrirani tjednik, izlazio u Zagrebu 1954 1963. i ponovno od 1990.… …   Hrvatski jezični portal

  • GLOBUS — vox militaris, quales etiam, frons, subsidia, cuneus, orbis, forsices, serra, alea, turres, A. Gell. l. 10. c. 9. iuxta Veget. l. 3. c. 19. a sua acie separatus, vago superventu incursat inimicos: figurâ globosâ ac rotundâ fuisse videtur, Iac.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Globus — (lat.), 1) runder Körper, Kugel; 2) künstlich gefertigte Kugel mit angemessenem Apparat, auf der entweder, als Himmelskugel (G. coelestis) die vornehmsten Fixsterne, nach ihren Abtheilungen in Sternbilder, u. zwar auf der Außenseite der Kugel, od …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»