Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

germanus

  • 1 germanus

    germanus germanus, a, um родной, близкий

    Латинско-русский словарь > germanus

  • 2 germanus

    germanus germanus, a, um истинный, настоящий

    Латинско-русский словарь > germanus

  • 3 germanus

    Germanus Germanus, i m германец

    Латинско-русский словарь > germanus

  • 4 germānus

        germānus adj. with sup.    [cf. germen].—Of brothers and sisters, full, own: mihi animo et corpore, T.: frater amore germanus: soror: bimembres (i. e. Centauri), O.: soror (of a nurse), Enn. ap. C.—As subst m., an own brother, full brother: O mi germane! T.: Eryx tuus, your mother's son, V.— Genuine, real, actual, true: huius artis magistri: asinus: iustitia: ironia<*> germanissimus Stoicus.
    * * *
    I
    germana, germanum ADJ
    own/full (of brother/sister); genuine, real, actual, true
    II
    Germans (pl.)
    III
    own brother; full brother

    Latin-English dictionary > germānus

  • 5 germanus

    germanus, a, um, genuine, real, Ph. 4:3.*

    English-Latin new dictionary > germanus

  • 6 germanus

    [st1]1 [-] germānus, a, um [germen]: a - naturel, vrai, authentique.    - germani Campani, Cic. Agr. 2, 97: Campaniens véritables.    - haec germana ironia est, Cic. Br. 296: c'est de l'ironie pure.    - germanus asinus, Cic. Att. 4, 5, 3: un vrai âne.    - germanissimus, Cic. Ac. 2, 132. b - germain, de frère germain.    - frater germanus, Cic. Verr. 1, 128: frère germain.    - germanus, i, m.: un frère germain. --- Virg. En. 5, 412.    - germanior. --- Hier. Didym. 7. [st1]2 [-] Germānus, a, um: de Germanie. --- Ov. A. A. 3, 163. [st1]3 [-] Germānus, i, m.: saint Germain [évêque de Paris].
    * * *
    [st1]1 [-] germānus, a, um [germen]: a - naturel, vrai, authentique.    - germani Campani, Cic. Agr. 2, 97: Campaniens véritables.    - haec germana ironia est, Cic. Br. 296: c'est de l'ironie pure.    - germanus asinus, Cic. Att. 4, 5, 3: un vrai âne.    - germanissimus, Cic. Ac. 2, 132. b - germain, de frère germain.    - frater germanus, Cic. Verr. 1, 128: frère germain.    - germanus, i, m.: un frère germain. --- Virg. En. 5, 412.    - germanior. --- Hier. Didym. 7. [st1]2 [-] Germānus, a, um: de Germanie. --- Ov. A. A. 3, 163. [st1]3 [-] Germānus, i, m.: saint Germain [évêque de Paris].
    * * *
        Germanus, pen. prod. Adiectiuum. Plin. Germain, Engendré de mesme germe.
    \
        Germani Attici. Cic. Les vrais Attiques, Les naifs Atheniens.
    \
        Germana Graecia. Plaut. La vraye et naifve Grece.
    \
        Germanus amore. Cic. Frater noster cognatione patruelis, amore germanus. Cousin germain par nature, et frere germain d'amitié.
    \
        Germanum nomen. Plaut. Vray et propre nom.
    \
        Haec est mea et fratris mei germana patria. Cic. Le vray pays.
    \
        Germanus alicuius authoris. Cic. Du tout semblable à, etc.
    \
        Germanissimus Stoicis. Cic. Tout semblable.
    \
        Germanus. Cic. Qui est sorti d'une mesme souche, Propre frere de pere et de mere.
    \
        Germanus frater. Cic. Frere germain.

    Dictionarium latinogallicum > germanus

  • 7 germanus

    1.
    germānus, a, um, adj. [v. germen], of brothers and sisters who have the same parents, or at least the same father, full, own (very freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.:

    spes mihi est vos inventuros fratres germanos duos Geminos, una matre natos et patre uno uno die,

    Plaut. Men. 5, 9, 43:

    frater,

    id. Capt. 5, 4, 18; Ter. And. 1, 5, 57; Cic. Font. 17, 36; id. Verr. 2, 1, 49, § 128; v. frater;

    and cf.: L. Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus,

    Cic. Fin. 5, 1, 1:

    soror germana,

    Plaut. Aul. 2, 1, 3; id. Truc. 2, 4, 87; Cic. Mil. 27, 73; Nep. Cim. 1:

    bimembres (i. e. Centauri),

    Ov. M. 12, 240.— Poet., to denote intimate friendship: soror, of a nurse, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 42 Vahl.); cf. also absol.: germana, ib. (v. 48 Vahl.).—
    B.
    Subst.: germānus, i, m., and germāna, ae, f., an own or full brother, own or full sister (rare):

    nunc tu mihi es germanus pariter corpore et animo,

    Ter. Ad. 5, 8, 34:

    haec germanus Eryx quondam tuus arma gerebat,

    Verg. A. 5, 412; Ov. M. 5, 13:

    germanae justa dat ante suae,

    id. F. 3, 560; id. M. 6, 613:

    (Dryades) Omnes germanae Cererem cum vestibus atris Maerentes adeunt,

    id. ib. 8, 781; Vulg. Gen. 27, 35 al.— Poet., of animals, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44.—In a pun with Germanus, a German:

    Cimber hic fuit, a quo fratrem necatum hoc Ciceronis dicto notatum est: Germanum Cimber occidit,

    Quint. 8, 3, 29; so in plur., Vell. 2, 67 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    Of or belonging to brothers and sisters, brotherly, sisterly (very rare);

    nunc tu mihi amicus es in germanum modum,

    Plaut. Cas. 3, 4, 25; so,

    casus (fratrum),

    Just. 27, 3 fin.
    B.
    In gen., genuine, real, actual, true (a favorite expression of Cicero):

    illi veteres germanique Campani,

    Cic. Agr. 2, 35, 97:

    germanos se putant esse Thucydidas,

    id. Or. 9, 32:

    magni et germani Attici,

    id. ib. 26, 90:

    germani hujus artis magistri,

    id. de Or. 2, 38, 160;

    germani Luperci,

    id. Cael. 11, 26:

    scio me asinum germanum fuisse,

    id. Att. 4, 5, 3:

    di (te) omnes perdant, oboluisti allium, Germana illuvies, rusticus, hircus, hara suis,

    Plaut. Most. 1, 1, 39:

    haec est mea et hujus fratris mei germana patria: hinc enim orti stirpe antiquissima sumus,

    Cic. Leg. 2, 1, 3:

    ille Theodoromedes fuit germano nomine,

    Plaut. Capt. 2, 2, 38:

    germana justitia,

    Cic. Off. 3, 17, 69:

    haec germana ironia est,

    id. Brut. 86, 296:

    gerrae germanae,

    Plaut. Poen. 1, 1, 9.— Sup.:

    germanissimus Stoicus,

    Cic. Ac. 2, 43, 132.—Hence, adv.: germāne, faithfully, truly:

    germane fraterneque rescribere,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 2; August. Civ. Dei, 2, 13.
    2.
    Germānus, a, um, v. Germani, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > germanus

  • 8 germanus

    I germānus, a, um [ germen ]
    1) родной или единокровный (frater, soror C etc.)
    2) близкий, родной, братский
    3) истинный, настоящий, подлинный (justitia, patria C; germanissimus Stoicus C)
    II germānus, ī m. (sc. frater) III Germanus, a, um [ Germania ]
    германский O, Pers, VP, T etc.
    IV Germānus, ī m.
    германец C, T etc.

    Латинско-русский словарь > germanus

  • 9 Germanus

    Germāni, ōrum, m., = Germanoi, the Germans, between the Rhine, the Danube, the Vistula, and the sea; the eastern neighbors of the Gauls, Caes. B. G. 2, 4; 4, 1; 6, 11; 21 sq.; Tac. G. passim; Cic. Att. 14, 9, 3; id. Prov. Cons. 13, 33; id. Balb. 14, 32; id. Pis. 33, 81 al.— Sing.: Germānus, i, m., a German, in a pun with germanus, own brother; v. 1. germanus, I. B.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Germānus, a, um, adj., Germanic, German ( poet.):

    herbae,

    Ov. A. A. 3, 163:

    pubes,

    Pers. 6, 44.—
    B.
    Germānĭa, ae, f., the country of the Germans, Germany, Caes. B. G. 4, 4; 5, 13; 6, 11; 24 sq.; id. B. C. 1, 7; 3, 87; Hor. C. 4, 5, 26; id. Epod. 16, 7 al. —Divided into Upper and Lower Germany:

    superior,

    Tac. A. 1, 31; 6, 30; 12, 27; id. H. 1, 12 al.:

    inferior,

    id. A. 1, 31; 4, 73; 11, 18; id. H. 1, 9; 52 sq.;

    also called Germania prima and secunda,

    Amm. 15, 11, 7 sq. — Transf., = Germani, Verg. G. 1, 509.— Hence, in plur.: Germānĭae, ārum, f., the whole of Germany, Tac. A. 1, 34; 46; 57; 2, 26, 73; 3, 46 et saep.—
    C.
    Germānĭ-cus, a, um, adj., of or belonging to the Germans, Germanic, German.
    1.
    Adj.:

    saltus,

    Liv. 9, 36:

    mare,

    the Baltic, Plin. 4, 16, 30, § 103:

    gentes,

    id. 4, 13, 28, § 98:

    sermo,

    Suet. Calig. 47:

    bellum,

    Caes. B. G. 4, 16; Suet. Aug. 20; id. Tib. 9 al.:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 22; id. H. 1, 19; 26 al.:

    expeditio (Caligulae),

    Suet. Calig. 43:

    victoria,

    id. Vesp. 2: Calendae, i. e. the 1 st of September (named Germanicus on account of the victory obtained over the Germans), Mart. 9, 2, 4 (cf. Suet. Calig. 15; id. Dom. 13; and Macr. S. 1, 12):

    persona,

    a clay figure of a German, as a bugbear for Roman children, Mart. 14, 176.—
    2.
    Subst.: Germānĭcus, i, m.
    a.
    A surname of several generals who gained victories over the Germans. —Esp.
    (α).
    Nero Claudius Drusus Germanicus, the son of Livia, Suet. Claud. 1 sq.; 27; id. Vit. 8; id. Dom. 13; Spart. Carac. 5.—
    (β).
    Germanicus Caesar, son of the preceding, and brother of the emperor Claudius, Suet. Cal. 1; Tac. A. 1, 35 al. He translated the Phaenomena of Aratus, Lact. 1, 21, 38.—
    b.
    (sc. nummus), a gold coin struck by the emperor Domitian, Juv. 6, 205.—
    D.
    Ger-mānĭcĭānus, a, um, adj., stationed or serving in Germany (post-Aug. and only milit.):

    exercitus,

    Suet. Oth. 8; id. Vesp. 6; Eutr. 7, 11.—Also absol.: Germānĭciā-ni, ōrum, m., Suet. Tib. 25; Galb. 20.—
    E.
    Germānĭcĭensis, e, adj., German, Germanic, Cassiod. Hist. Eccl. 12, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Germanus

  • 10 germanus [1]

    1. germānus, a, um ( wie germen v. geno = gigno), leiblich, recht, I) eig., v. Geschwistern, die entweder einerlei Vater u. Mutter od. die bl. denselben Vater, aber nicht dieselbe Mutter haben (dann = Halbbruder, Halbschwester), frater, soror, Cic. u.a.subst., a) germānus, ī, m., Bruder, Komik., Catull., Verg. u.a.: hi sunt gemini germani duo, Plaut.: g. duri Amuli, Ov.: v. Tieren, eius (arietis), Acc. Brut. 23. – b) germāna, ae, f., leibliche Schwester, Plaut., Verg. u.a.: duae germanae meretrices cognomines, leibliche u. Namensschwestern, Plaut.: g. Iovis, Verg.: mariti, Ov. – II) übtr.: A) in der traulichen Anrede, traut, germane Hector, Enn. fr. scen. 72: germana soror, Enn. ann. 41. – B) geschwisterlich, verschwistert, germanum in modum, Plaut.: duas germanas (vites) cognovimus, Col.: sic fratres quasi et germanis casibus... scelerum suorum poenas luerunt, Iustin. – Compar., per germaniorem, ut ita dicam, et planiorem Trinitatis assumptionem, Hieron. Didym. de spir. scto. 7. – C) leiblich, leibhaftig = wirklich, wahr, echt, iustitia, Cic.: ironia, die reine Ironie, Cic.: patria, Cic.: artis magistri, Cic.: Gallus, Sen.: germanissimus Stoicus, Cic. Acad. 2, 132.

    lateinisch-deutsches > germanus [1]

  • 11 germanus

    1. germānus, a, um ( wie germen v. geno = gigno), leiblich, recht, I) eig., v. Geschwistern, die entweder einerlei Vater u. Mutter od. die bl. denselben Vater, aber nicht dieselbe Mutter haben (dann = Halbbruder, Halbschwester), frater, soror, Cic. u.a.subst., a) germānus, ī, m., Bruder, Komik., Catull., Verg. u.a.: hi sunt gemini germani duo, Plaut.: g. duri Amuli, Ov.: v. Tieren, eius (arietis), Acc. Brut. 23. – b) germāna, ae, f., leibliche Schwester, Plaut., Verg. u.a.: duae germanae meretrices cognomines, leibliche u. Namensschwestern, Plaut.: g. Iovis, Verg.: mariti, Ov. – II) übtr.: A) in der traulichen Anrede, traut, germane Hector, Enn. fr. scen. 72: germana soror, Enn. ann. 41. – B) geschwisterlich, verschwistert, germanum in modum, Plaut.: duas germanas (vites) cognovimus, Col.: sic fratres quasi et germanis casibus... scelerum suorum poenas luerunt, Iustin. – Compar., per germaniorem, ut ita dicam, et planiorem Trinitatis assumptionem, Hieron. Didym. de spir. scto. 7. – C) leiblich, leibhaftig = wirklich, wahr, echt, iustitia, Cic.: ironia, die reine Ironie, Cic.: patria, Cic.: artis magistri, Cic.: Gallus, Sen.: germanissimus Stoicus, Cic. Acad. 2, 132.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > germanus

  • 12 Germanus [2]

    2. Germānus, a, um, s. Germānīno. A.

    lateinisch-deutsches > Germanus [2]

  • 13 Germanus

    2. Germānus, a, um, s. Germani no. A.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Germanus

  • 14 Germanus

    Христианство: Германус (имя святого), Герман

    Универсальный англо-русский словарь > Germanus

  • 15 germanus

    родной: soror germ. (§ 4 J. 3, 2); также = consanguineus;

    fratres germ. противоп. uterini (1. 1 C. Th. 2, 19).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > germanus

  • 16 Germanus

    , i m
      германец, житель Германии

    Dictionary Latin-Russian new > Germanus

  • 17 Germanus of Auxerre

    Универсальный англо-русский словарь > Germanus of Auxerre

  • 18 Germanus, bishop of Paris

    Универсальный англо-русский словарь > Germanus, bishop of Paris

  • 19 Germanus, patriarch of Constantinople

    Универсальный англо-русский словарь > Germanus, patriarch of Constantinople

  • 20 sēmi-germānus

        sēmi-germānus adj.,     half-German: gentes, L.

    Latin-English dictionary > sēmi-germānus

См. также в других словарях:

  • Germanus — is the Latin term referring to the Germanic peoples. A probably related meaning for the word in Latin is blood relation , cognate to germen seed (whence Spanish hermano brother ).;People named Germanus (Latin) or Germanos (Greek) include:*Trebius …   Wikipedia

  • Germanus — ist der Name mehrerer Personen, so etwa von: Lucius Trebius Germanus, römischer Statthalter in Britannien im Jahre 127 Germanus (Feldherr) ( 550), oströmischer Feldherr im 6. Jahrhundert Germanus (Caesar) (551? 605), oströmischer Unter und… …   Deutsch Wikipedia

  • Germanus — (en grec : Γερμανός) (mort en 604) est un général byzantin servant sous l empereur Phocas au début de la guerre byzantino sassanide de 602 628. Biographie Germanus est probablement duc de Phoenice. Il est choisi comme chef par l armée lors… …   Wikipédia en Français

  • Germānus — Germānus, 1) Enkel des Kaisers Justinian, besiegte die Slavonier an der Donau u. die Rebellen in Afrika; er wurde Belisars Nachfolger im Gothenkriege 549 gegen Totila, aber kaum aufgebrochen, erkrankte er u. starb. 2) St. G. von Auxerre, geb. 380 …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Germānus — (lat.), leiblich, recht, von Geschwistern, die Vater und Mutter gemeinsam haben …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Germanus, St. — Germanus, St., Name zweier Heiligen, von denen der jüngere 378 zu Auxerre geb., 418 Bischof seiner Vaterstadt wurde und 448 st.; seine Gebeine wurden mit dem Stifte St. Germain zu Auxerre durch die Hugenotten verbrannt. Gedächtnißtag 31. Juli. –… …   Herders Conversations-Lexikon

  • germanus — index genuine, real Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • GERMANUS I — GERMANUS I. Patr. Constantinop. a Leone Isaurico pulsus, A. C. 730. Aet. 90. Niceph. in Chron. Cedren …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GERMANUS II — GERMANUS II. Emanueli successit, A. C. 1222. per An. 17 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Germanus, S. (25) — 25S. Germanus, Ep. (31. Juli, al. 1. Juni, 1. Aug., 22. Sept., 1. Oct.) Dieser hl. Germanus, Bischof von Auxerre (Antisiodorum) in Frankreich, wurde daselbst um das Jahr 378 von reichen und angesehenen Eltern geboren. Sie hießen Rusticus und… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Germanus, S. (15) — 15S. Germanus, Ep. (28. Mai, al. 25. Juli). Dieser hl. Germanus, Bischof von Paris, war im Gebiete von Autun um das J. 496 geboren. Als Kind schwebte er zweimal in Gefahr getödtet zu werden, einmal sogar von seiner eigenen Mutter. Die Vorsehung,… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»