Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

generatim

  • 1 generatim

    gĕnĕrātim, adv. [genus; cf. also generalis].
    I.
    By kinds, species, classes, or divisions (freq. and class.):

    generatim reddita finis Crescendi rebus constat, etc.,

    Lucr. 1, 584; cf. id. 1, 597:

    ut cupide generatim secla propagent,

    id. 1, 20; 1, 229; 563;

    2, 347 al.: primum nomen omnium (avium): alites ab alis, volucres a volatu. Deinde generatim: de his pleraeque ab suis vocibus, ut haec upupa, cuculus, corvus, etc.,

    Varr. L. L. 5, § 75 Müll.; cf. id. ib. 5, §

    146 ib.: ergo ab universa provincia generatimque ab singulis ejus partibus diligitur,

    Cic. Verr. 2, 2, 69, § 168:

    aut publice civitas istos honores habent, aut, si generatim, homines ut aratores, ut mercatores, ut navicularii,

    id. ib. 2, 2, 55, § 137; cf. Caes. B. C. 3, 32, 1:

    Germani suas copias castris eduxerunt generatimque constituerunt paribusque intervallis Harudes, Marcomanos, Triboccos, etc.,

    i. e. by nations, id. B. G. 1, 51, 2 (Metaphr. kata phulas); cf.:

    Galli generatim distributi in civitates,

    id. ib. 7, 19, 2: Caesar contione habita Cordubae omnibus generatim gratias agit: civibus Romanis, quod, etc.... Hispanis, quod, etc.... Gaditanis, quod, etc., after their kind, i. e. according to their services, id. ib. 2, 21, 1:

    exponere argumenta,

    Cic. Ac. 2, 15, 47:

    componere,

    id. de Or. 1, 41, 146; cf. id. ib. 1, 13, 58:

    ne omnia generatim sacra omnesque percenseam deos,

    Liv. 5, 52, 6:

    qua haut dubie major aliquanto summa ex numero plaustrorum ponderibusque auri, argenti generatim ab ipso scriptis efficitur,

    id. 45, 40, 1 Weissenb. ad loc.:

    proprios generatim discite cultus, Agricolae,

    Verg. G. 2, 35.—
    II.
    Opposed to specially, in particular, generally, in general (rare but class.):

    singillatim potius quam generatim atque universe loquar,

    Cic. Verr. 2, 5, 55, § 143; cf.:

    neque generatim tradere, neque per singulas partes exsequi,

    Quint. 5, 10, 100:

    omnia generatim amplecti,

    Cic. Inv. 2, 5, 18:

    generatim ea, quae maxime nota sunt, dicam,

    id. Pis. 35, 86:

    non nominatim, sed generatim informata proscriptio,

    id. Att. 11, 6, 2:

    haec generatim praecipimus: nunc illud proprie, etc.,

    Col. 3, 9, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > generatim

  • 2 generatim

    gĕnĕrātim, adv. [genus]    - Lebaigue P. 540 et P. 541. [st1]1 [-] par races, par nations.    - Caes. BG. 1, 51, 2 ; 7, 19, 2 ; 7, 36, 2. [st1]2 [-] par genres, par espèces.    - Cic. de Or. 1, 186, etc. [st1]3 [-] par catégories, par classes, en classant.    - Cic. Verr. 2, 137 ; Cic. Pis. 86. [st1]4 [-] en général, généralement.    - quid... singillatim potius quam generatim atque universe loquar ? Cic. Verr. 5, 143: pourquoi vous parler en détail... plutôt que d'une façon générale et globale ?    - non nominatim, sed generatim, Cic. Att. 11, 6, 2: non pas nominativement, mais en masse.
    * * *
    gĕnĕrātim, adv. [genus]    - Lebaigue P. 540 et P. 541. [st1]1 [-] par races, par nations.    - Caes. BG. 1, 51, 2 ; 7, 19, 2 ; 7, 36, 2. [st1]2 [-] par genres, par espèces.    - Cic. de Or. 1, 186, etc. [st1]3 [-] par catégories, par classes, en classant.    - Cic. Verr. 2, 137 ; Cic. Pis. 86. [st1]4 [-] en général, généralement.    - quid... singillatim potius quam generatim atque universe loquar ? Cic. Verr. 5, 143: pourquoi vous parler en détail... plutôt que d'une façon générale et globale ?    - non nominatim, sed generatim, Cic. Att. 11, 6, 2: non pas nominativement, mais en masse.
    * * *
        Generatim, penul. prod. Aliud aduerbium. Virgil. Quand plusieurs choses diverses sont mises à part selon leurs genres.
    \
        Generatim. Cic. En general.

    Dictionarium latinogallicum > generatim

  • 3 generātim

        generātim adv.    [genus], by kinds, by species, in classes, in detail: ab universā provinciā generatimque ab singulis eius partibus diligitur: copias eduxerunt, i. e. by nations, Cs.: omnibus gratias agit, to each appropriately, Cs.: sacra percensere, L.— Generally, in general: singillatim potius quam generatim loqui: omnia amplecti.
    * * *
    by tribes/kinds; generally

    Latin-English dictionary > generātim

  • 4 generatim

    generātim [ genus I ]
    1) по родам, по племенам ( copias suas constituere Cs); по сословиям, классам (omnibus g. gratias agere Cs); по (отдельным) видам (proprios g. discere cultus V)
    3) вообще (loqui de aliqua re g. atque universe C)

    Латинско-русский словарь > generatim

  • 5 generatim

    generātim, Adv. (genus), I) nach Geschlechtern, nach Stämmen, nach Gattungen, nach Klassen, klassenweise, copias g. constituere, Caes.: omnibus gratias agere, Caes.: multa praeterea gen. (nach den verschiedenen Klassen der Besitztümer) ad avaritiam excogitabantur, Caes.: nulli fuerunt, qui illa artificiose digesta gen. componerent, Cic. – II) im allgemeinen, überhaupt, loqui de alqa re, Cic.: percensere, Liv.: tradere, Quint.

    lateinisch-deutsches > generatim

  • 6 generatim

    generātim, Adv. (genus), I) nach Geschlechtern, nach Stämmen, nach Gattungen, nach Klassen, klassenweise, copias g. constituere, Caes.: omnibus gratias agere, Caes.: multa praeterea gen. (nach den verschiedenen Klassen der Besitztümer) ad avaritiam excogitabantur, Caes.: nulli fuerunt, qui illa artificiose digesta gen. componerent, Cic. – II) im allgemeinen, überhaupt, loqui de alqa re, Cic.: percensere, Liv.: tradere, Quint.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > generatim

  • 7 generatim

    1) по роду (1. 2 § 41 D. 1, 2). 2) вообщe (1. 55 pr. D. 36, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > generatim

  • 8 generatim

    by kinds, according to classes / generally, in general

    Latin-English dictionary of medieval > generatim

  • 9 allgemein

    allgemein, I) Adj.:universus (die Gesamtheit [eines Volkes etc.] angehend, von allen ohne Ausnahme getan u. dgl., Ggstz. proprius). – generalis (das Ganze betreffend, ohne auf Einzelheiten od. einzelne einzugehen). – communis (gemeinschaftlich, Ggstz. singularis, z. B. sermo). – summus (der höchste, vollkommenste). – vulgaris. tritus (allgemein üblich); verb. vulgaris communisque. – omnium rerum (in allen Dingen, Stücken, z. B. allg. Mangel, inopia omnium rerum). – omnium hominum, auch bl. hominum od. bl. omnium, verstärkt omnium communis (aller Menschen, z. B. allg. Gelächter, omnium risus: a. Sprache, omnium hominum sermo, omnium communis sermo: unsere a. Meinung, nostra omnium sententia). – Zuw. auch durch andere Kasus von omnis im Plur., z. B. es herrscht a. Übereinstimmung, omnes uno ore consentiunt: dies ist das a. Gespräch, hic sermo omnibus est in ore: nach a. Gebrauche, apud omnes: einen a. Krieg führen, cum omnibus regibus bellum gerere. – das a. Beste, Wohl, omnium salus. summa salus (übh.); rei publicae salus u. bl. res publica (des Staates Bestes): zum a. Besten anwenden, raten, in commune conferre, consulere od. consultare: ein a. Sprichwort, proverbium sermone tritum: a. Billigung erhalten, finden, ab omnibus laudari; omnibus od. in vulgus probari: eine a. Bildung haben, omni genere doctrinae florere: von a. Interesse sein, et late patere et ad multos (od. omnes) pertinere. – das Allgemeine, genus (die Gattung, Ggstz. species). – generalis pars (der allgemeine Teil). – genus totum (die ganze Gattung). – im allgemeinen, in universum. universe (der Gesamtheit nach, im ganzen, ohne Zerlegung in Teile, ohne Berücksichtigung des Einzelnen (Ggstz. proprie, nominatim, per partes [teilweise] u. dgl.). – in universo (in der Gesamtheit, Ggstz. in parte). – omnino (im ganzen, überhaupt, Ggstz. separatim). – generatim. generaliter (den Hauptteilen nach, nicht speziell). – summatim (summarisch, in allgemeinen Zügen, z. B. schildern, exponere); verb. generatim et summatim. – communiter (insgemein, durchgängig). – per se (an sich, ohne Rücksicht auf besondere Verhältnisse). – im a. über etw. reden, in universum od. summatim de alqa re dicere; generatim atque universe de alqa re loqui; de re universa tractare: ein Wort im a. definieren, verbum generaliter definire. – Wird durch »im allg.« angedeutet, daß ein Subjekt od. Objekt in seiner Totalität aufgefaßt wird, so stehen die Adjektt. omnis, universus, z. B. die Untersuchung im allg., omnis quaestio: die Philosophie im a., universa philosophia: im allg. wohl, wenn man [78] die Sache im a. betrachtet, si rem omnem spectas: über etwas im a. handeln, de re universa agere. – wie im allg.... so insbesondere, zwar im allg.... (aber) doch insbesondere, cum... tum od. tum maxime. – II) Adv.:universe. generatim (überhaupt). – communiter (insgemein, durchgängig, s. oben »im allgemeinen« den Untersch. dieser drei). – vulgo (beim großen Haufen, im gemeinen Leben, überall bei den Leuten, z. B. legi, v. Schriften). – undique (von allen Seiten). – passim (weit u. breit, allenthalben, allerorten). – in omnes partes (nach allen Beziehungen hin). – omnibus rebus. omnibus partibus (in allen Beziehungen, Stücken). – consensu omnium (einstimmig, w. vgl.). – allg. bekannt, s. allbekannt: a. beliebt, s. allbeliebt: a. verhaßt, omnibus od. universo populo invisus: a. machen, vulgare (zu jedermanns Kenntnis bringen); in commune vocare (so daß jeder daran teilnehmen kann, z. B. honores); ad vitam communem adducere (in das gewöhnliche Leben einführen, z. B. philosophiam): nicht allgemein (bekannt) machen, intra privatos parietes retinere: a. werden, vulgari; increbrescere od. percrebrescere (häufiger werden, z. B. von einer Gewohnheit, einem Gerücht): das Blutbad wird a., omnibus locis fit caedes: die Flucht wurde a., fuga passim fieri coepta est; in fugam omnes versi (sunt): a. geschätzt werden, magnae existimationis esse: a. gelobt werden, bene audire ab omnibus: a. vermutet man, daß etc., omnes od. homines suspicantur: wie man a. glaubt (meint), ut opinio est omnium od. hominum.

    deutsch-lateinisches > allgemein

  • 10 Klasse

    Klasse, I) Abteilung: classis (auch einer Schule). – ordo (Reihe od. Ordnung od. Stand). – genus (Gattung, Inbegriff gleichartiger Dinge, wie K. der Menschen, Vögel, Fische etc.). – nach Klassen, generatim: der Erste einer Klasse sein (als Schüler), classem ducere. – II) Lehrzimmer: auditorium. klassenweise, generatim (gattungsweise).

    deutsch-lateinisches > Klasse

  • 11 Вообще

    - generaliter; generatim; omnino; in universum; summatim; universe; vulgo; prorsus; communiter;

    • в этом труде вообще рассматривается связь между температурой воздуха и фазами вегетации - in opere hoc de nexu inter aёris temperaturam et vegetationis phases generatim disseritur;

    • наше растение вообще не похоже на представителей этого рода - planta nostra speciebus hujus generis omnino dissimilis est;

    • существование этого вида в Сибири Попов вообще отрицал - cl. Popov speciem hanc in Sibiria occurrere omnino (prorsus) negavit;

    • вообще сухие образцы не различаются по окраске - in universum specimina siccata colore non differunt;

    • эти виды, кроме внешнего облика, отличаются вообще только опушением боба - hae species praeter habitum summatim (universe) leguminis pubescentia tantum distinguuntur;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Вообще

  • 12 universi

    ūnĭversus, a, um ( poet. contr., unvorsum, Lucr. 4, 262; plur. OINVORSEI, S. C. Bacch.), adj. [unus-verto, turned into one, combined into one whole], all together, all taken collectively, whole, entire, collective, general, universal (opp. singuli).
    (α).
    Sing.:

    universa provincia,

    Cic. Verr. 2, 2, 69, § 168:

    terra,

    id. Rep. 1, 17, 26:

    familia,

    id. Caecin. 20, 58:

    mare,

    id. Fin. 2, 34, 112; 4, 2, 3:

    universum mundum complecti,

    id. N. D. 1, 43, 120:

    Gallia,

    Hirt. B. G. 8, 39, 2:

    triduum,

    three days together, Ter. Eun. 2, 1, 18:

    vita,

    Cic. Rosc. Com. 15, 44:

    odium tantum ac tam universum,

    id. Pis. 27, 65:

    confusa atque universa defensio,

    id. Sest. 2, 5:

    universa et propria oratoris vis,

    id. de Or. 1, 15, 64:

    de universā philosophiā,

    id. Tusc. 3, 3, 6:

    bellum,

    Liv. 7, 11, 1:

    dimicatio,

    a general engagement, id. 22, 32, 2; so,

    pugna,

    id. 27, 12, 9.—Strengthened by totus:

    lupus Gregem universum voluit totum avortere,

    Plaut. Trin. 1, 2, 134.—
    (β).
    Plur.:

    de universis generibus rerum dicere,

    Cic. de Or. 2, 17, 71:

    ex iis rebus universis eloquentia constat, quibus in singulis elaborare permagnum est,

    id. ib. 1, 5, 19:

    ut eadem sit utilitas uniuscujusque et universorum,

    id. Off. 3, 6, 26:

    quae (virtus) etiam populos universos tueri soleat,

    id. Lael. 14, 50:

    in illum universi tela coniciunt,

    Caes. B. G. 5, 44; 4, 26; 7, 17:

    qui (Democritus) ita sit ausus ordiri: haec loquor de universis. Nihil excipit, de quo non profiteatur: quid enim esse potest extra universa?

    Cic. Ac. 2, 23, 73.—Strengthened by omnes:

    id genus hominum omnibus Universis est adversum,

    Plaut. Trin. 4, 3, 40:

    talibus dictis universi omnes assensere,

    App. M. 7, p. 189. —
    II.
    Substt.
    A.
    ūnĭversi, ōrum, m., the whole body of citizens, all men together:

    cum crudelitate unius oppressi essent universi,

    Cic. Rep. 3, 31, 43:

    et earum urbium separatim ab universis singulos diligunt (di),

    id. N. D. 2, 66, 165:

    si universi videre optimum et in eo consentire possent, nihil opus esset pluribus,

    id. Rep. 1, 34, 52; Suet. Galb. 10.—
    B.
    ūnĭversum, i, n., the whole world, the universe:

    tum censet imagines divinitate praeditas inesse in universitate rerum: tum principia mentis, quae sunt in eodem universo, deos esse dicit,

    Cic. N. D. 1, 43, 120:

    genitor universi,

    Col. 3, 10, 10.—
    2.
    Adverb.: in universum, as a whole, in general, generally (not in Cic. or Cæs.):

    non nominatim, sed in universum,

    Liv. 9, 26, 8: terra etsi aliquando specie differt, in universum tamen aut silvis horrida aut paludibus foeda, Tac. G. 5; so id. ib. 6; Plin. 6, 17, 19, § 50.—Hence, adv.: ūnĭversē, in general, generally (cf.:

    omnmo, generatim, communiter): singillatim potius quam generatim atque universe loqui,

    Cic. Verr. 2, 5, 55, § 143:

    cetera universe mandavi: illud proprie, ne pateretur prorogari nobis provincias,

    id. Att. 5, 2, 1; App. Dogm. Plat. 3, p. 268.

    Lewis & Short latin dictionary > universi

  • 13 universum

    ūnĭversus, a, um ( poet. contr., unvorsum, Lucr. 4, 262; plur. OINVORSEI, S. C. Bacch.), adj. [unus-verto, turned into one, combined into one whole], all together, all taken collectively, whole, entire, collective, general, universal (opp. singuli).
    (α).
    Sing.:

    universa provincia,

    Cic. Verr. 2, 2, 69, § 168:

    terra,

    id. Rep. 1, 17, 26:

    familia,

    id. Caecin. 20, 58:

    mare,

    id. Fin. 2, 34, 112; 4, 2, 3:

    universum mundum complecti,

    id. N. D. 1, 43, 120:

    Gallia,

    Hirt. B. G. 8, 39, 2:

    triduum,

    three days together, Ter. Eun. 2, 1, 18:

    vita,

    Cic. Rosc. Com. 15, 44:

    odium tantum ac tam universum,

    id. Pis. 27, 65:

    confusa atque universa defensio,

    id. Sest. 2, 5:

    universa et propria oratoris vis,

    id. de Or. 1, 15, 64:

    de universā philosophiā,

    id. Tusc. 3, 3, 6:

    bellum,

    Liv. 7, 11, 1:

    dimicatio,

    a general engagement, id. 22, 32, 2; so,

    pugna,

    id. 27, 12, 9.—Strengthened by totus:

    lupus Gregem universum voluit totum avortere,

    Plaut. Trin. 1, 2, 134.—
    (β).
    Plur.:

    de universis generibus rerum dicere,

    Cic. de Or. 2, 17, 71:

    ex iis rebus universis eloquentia constat, quibus in singulis elaborare permagnum est,

    id. ib. 1, 5, 19:

    ut eadem sit utilitas uniuscujusque et universorum,

    id. Off. 3, 6, 26:

    quae (virtus) etiam populos universos tueri soleat,

    id. Lael. 14, 50:

    in illum universi tela coniciunt,

    Caes. B. G. 5, 44; 4, 26; 7, 17:

    qui (Democritus) ita sit ausus ordiri: haec loquor de universis. Nihil excipit, de quo non profiteatur: quid enim esse potest extra universa?

    Cic. Ac. 2, 23, 73.—Strengthened by omnes:

    id genus hominum omnibus Universis est adversum,

    Plaut. Trin. 4, 3, 40:

    talibus dictis universi omnes assensere,

    App. M. 7, p. 189. —
    II.
    Substt.
    A.
    ūnĭversi, ōrum, m., the whole body of citizens, all men together:

    cum crudelitate unius oppressi essent universi,

    Cic. Rep. 3, 31, 43:

    et earum urbium separatim ab universis singulos diligunt (di),

    id. N. D. 2, 66, 165:

    si universi videre optimum et in eo consentire possent, nihil opus esset pluribus,

    id. Rep. 1, 34, 52; Suet. Galb. 10.—
    B.
    ūnĭversum, i, n., the whole world, the universe:

    tum censet imagines divinitate praeditas inesse in universitate rerum: tum principia mentis, quae sunt in eodem universo, deos esse dicit,

    Cic. N. D. 1, 43, 120:

    genitor universi,

    Col. 3, 10, 10.—
    2.
    Adverb.: in universum, as a whole, in general, generally (not in Cic. or Cæs.):

    non nominatim, sed in universum,

    Liv. 9, 26, 8: terra etsi aliquando specie differt, in universum tamen aut silvis horrida aut paludibus foeda, Tac. G. 5; so id. ib. 6; Plin. 6, 17, 19, § 50.—Hence, adv.: ūnĭversē, in general, generally (cf.:

    omnmo, generatim, communiter): singillatim potius quam generatim atque universe loqui,

    Cic. Verr. 2, 5, 55, § 143:

    cetera universe mandavi: illud proprie, ne pateretur prorogari nobis provincias,

    id. Att. 5, 2, 1; App. Dogm. Plat. 3, p. 268.

    Lewis & Short latin dictionary > universum

  • 14 universus

    ūnĭversus, a, um ( poet. contr., unvorsum, Lucr. 4, 262; plur. OINVORSEI, S. C. Bacch.), adj. [unus-verto, turned into one, combined into one whole], all together, all taken collectively, whole, entire, collective, general, universal (opp. singuli).
    (α).
    Sing.:

    universa provincia,

    Cic. Verr. 2, 2, 69, § 168:

    terra,

    id. Rep. 1, 17, 26:

    familia,

    id. Caecin. 20, 58:

    mare,

    id. Fin. 2, 34, 112; 4, 2, 3:

    universum mundum complecti,

    id. N. D. 1, 43, 120:

    Gallia,

    Hirt. B. G. 8, 39, 2:

    triduum,

    three days together, Ter. Eun. 2, 1, 18:

    vita,

    Cic. Rosc. Com. 15, 44:

    odium tantum ac tam universum,

    id. Pis. 27, 65:

    confusa atque universa defensio,

    id. Sest. 2, 5:

    universa et propria oratoris vis,

    id. de Or. 1, 15, 64:

    de universā philosophiā,

    id. Tusc. 3, 3, 6:

    bellum,

    Liv. 7, 11, 1:

    dimicatio,

    a general engagement, id. 22, 32, 2; so,

    pugna,

    id. 27, 12, 9.—Strengthened by totus:

    lupus Gregem universum voluit totum avortere,

    Plaut. Trin. 1, 2, 134.—
    (β).
    Plur.:

    de universis generibus rerum dicere,

    Cic. de Or. 2, 17, 71:

    ex iis rebus universis eloquentia constat, quibus in singulis elaborare permagnum est,

    id. ib. 1, 5, 19:

    ut eadem sit utilitas uniuscujusque et universorum,

    id. Off. 3, 6, 26:

    quae (virtus) etiam populos universos tueri soleat,

    id. Lael. 14, 50:

    in illum universi tela coniciunt,

    Caes. B. G. 5, 44; 4, 26; 7, 17:

    qui (Democritus) ita sit ausus ordiri: haec loquor de universis. Nihil excipit, de quo non profiteatur: quid enim esse potest extra universa?

    Cic. Ac. 2, 23, 73.—Strengthened by omnes:

    id genus hominum omnibus Universis est adversum,

    Plaut. Trin. 4, 3, 40:

    talibus dictis universi omnes assensere,

    App. M. 7, p. 189. —
    II.
    Substt.
    A.
    ūnĭversi, ōrum, m., the whole body of citizens, all men together:

    cum crudelitate unius oppressi essent universi,

    Cic. Rep. 3, 31, 43:

    et earum urbium separatim ab universis singulos diligunt (di),

    id. N. D. 2, 66, 165:

    si universi videre optimum et in eo consentire possent, nihil opus esset pluribus,

    id. Rep. 1, 34, 52; Suet. Galb. 10.—
    B.
    ūnĭversum, i, n., the whole world, the universe:

    tum censet imagines divinitate praeditas inesse in universitate rerum: tum principia mentis, quae sunt in eodem universo, deos esse dicit,

    Cic. N. D. 1, 43, 120:

    genitor universi,

    Col. 3, 10, 10.—
    2.
    Adverb.: in universum, as a whole, in general, generally (not in Cic. or Cæs.):

    non nominatim, sed in universum,

    Liv. 9, 26, 8: terra etsi aliquando specie differt, in universum tamen aut silvis horrida aut paludibus foeda, Tac. G. 5; so id. ib. 6; Plin. 6, 17, 19, § 50.—Hence, adv.: ūnĭversē, in general, generally (cf.:

    omnmo, generatim, communiter): singillatim potius quam generatim atque universe loqui,

    Cic. Verr. 2, 5, 55, § 143:

    cetera universe mandavi: illud proprie, ne pateretur prorogari nobis provincias,

    id. Att. 5, 2, 1; App. Dogm. Plat. 3, p. 268.

    Lewis & Short latin dictionary > universus

  • 15 saeculum

    (saeclum), ī n. [одного корня с sero II ]
    1) род, поколение, средний человеческий век (исчислявшийся в 33 1/3 года) (multa saecula hominum C; cornix novem saecula passa O)
    2) пол (s. muliebre Lcr)
    3) род или вид (leonum, ferarum Lcr; generatim saecla propagare Lcr)
    4) царствование, правление (s. beatissimum T)
    5)
    а) эпоха, период, время ( fecunda culpae saecula H)
    б) дух времени, нравы эпохи (mitescunt saecula V; saecula aurea V и ferrea Tib)
    6) человеческий век (наибольшая длительность которого определялась в 100 лет), век, столетие (duobus saeculis ante C; aliquot saeculis post C)
    7) «мир», мирское состояние ( в противоположность монашескому) (reverti ad s. Eccl)
    8) мир, вселенная (auctor saeculi Eccl = deus ; solvere s. in favillā Eccl)

    Латинско-русский словарь > saeculum

  • 16 singulatim

    singulātim и singillātim [ singuli ]
    поодиночке, отдельно, порознь (s. effigies cernĕre Lcr; s. et discrētim Ap)
    s. potius, quam generatim atque universe, de aliquā re loqui C — предпочитать говорить о чём-л. в конкретных частностях, чем в общем и целом

    Латинско-русский словарь > singulatim

  • 17 universe

    ūniversē [ universus ]
    вообще, в общем, в целом (generatim atque u. loqui C)

    Латинско-русский словарь > universe

  • 18 describo

    dē-scrībo, scrīpsī, scrīptum, ere, I) abzeichnen, abschreiben, kopieren, v. Zeichner, tabulas mensuris et lineis (nach M. u. L.), Quint.: v. Schreiber, librum, Cic.: ab alqo (von jmd. = aus jmds. Exemplar) quintum de finibus librum, Cic.: ius ab antiqua gente Aequiculis, abschriftlich entlehnen, Cic.: epistulam alci dare describendam (um eine Abschrift zu nehmen), Cic. – II) durch Zeichnung oder Schrift darstellen, A) eig., aufzeichnen, aufschreiben ( zu Papier bringen), vom Maler, Zeichner, formam alcis, Plaut.: sphaeram, solarium, Cic.: orbem, Verg.: caeli meatus radio, Verg.: geometricas formas in arena, Cic.: quaedam (einige Figuren) oder formas in pulvere, Cic. u. Liv.: vom Schreiber, unde (aus dessen Munde) mira praecepta haec, Hor.: carmina in foliis oder in cortice, einschneiden, einkritzeln, Verg.: Partiz. Perf. subst., factorum dictorumque eius descripta, ein über seine Handlungen u. Reden geführtes Tagebuch, Tac. ann. 6, 24. – B) übtr.: 1) mit Worten darstellen, zeichnen, schildern, beschreiben, a) Lebl.: regionem aut pugnam, Cic.: flumen Rhenum, Hor.: hominum mores od. sermones moresque, Cic.: versibus facta, Nep.: m. folg. Acc. u. Infin., Sen. contr. 1, 2, 17. – b) eine Person, sowohl jmd. bezeichnen = beschreiben, schildern, mulierem, Cic.: coniugem sine contumelia, Cic.: alqm malo carmine, Hor.: si quis erat dignus describi, Hor.: hoc argumento se describi sentiat, Phaedr.: als jmd. bezeichnen = auf jmd. anspielen, sticheln, Crassum, Cic.: consulares, Cic.: m. dopp. Acc., alqm latronem ac sicarium (als einen R. u. M.), Cic. – 2) nach seinem Begriffe bestimmen, erklären, definieren (oft verb. od. wechselnd mit definire), definire describereque verba, Cic.: definire rem verbis et breviter descr., Cic.: descr. officia, Cic.: mit folg. Acc. u. Infin., Cic. de or. 2, 138. – 3) nach seinen Grenzen bestimmen, abgrenzen, feststellen, anordnen, vorschreiben, rationem totius belli, Cic.: ius naturae, civile, Cic.: leges, iudicia, iura, Cic.: ius civium generatim in ordines aetatesque (nach Verschiedenheit der Stände u. des Alters), Cic.: ut, quae descripta sunt legibus et iure civili, haec ita teneantur, ut sit constitutum, Cic. – 4) als den auf jmd. kommenden Teil bestimmen, a) zu liefern, zu stellen auflegen, ausschreiben, pecunias, Auct. b. Afr.: civitatibus pro numero militum pecuniarum summas, Cic.: vecturas frumenti finitimis civitatibus, Caes.: sociis quindecim milia peditum, Liv. – b) als seinen Anteil zuschreiben, zukommen lassen, zuteilen, verteilen, anweisen, suum cuique munus, Cic.: descriptas servare vices, Hor.: descr. per familias ministeria, Tac.: bona suis comitibus, Cic.: pecuniam publicis litteris, den öffentlichen Rechnungen zuteilen = in die öffentl. R. eintragen, Vell.: magnam vim frumenti quaternis aeris populo, an das V. verteilen, Liv.: agros, Tac.: duodena in singulos homines iugera, Cic.: od. Pers. einer Abteilung zuteilen, in eine Abteilung verteilen, einreihen, libertinos in quattuor urbanas tribus, Liv.: veteres milites voluntarios ex Africano exercitu in legiones, Liv.: cum ante equites in suam quisque gentem describerentur seorsus a ceteris, Curt. – 5) nach besondern Teilen abgrenzend einteilen, abteilen, ordnen, gliedern, classes centuriasque ex censu, Liv.: populum censu, ordinibus, aetatibus Cic.: agmina, Curt.: urbis partes ad incendia, Cic.: agrum in iugera dena, Liv.: annum in duodecim menses, Liv.: ad certas res conficiendas certos homines delectos et descriptos (abgeteilt, klassenweise abgesondert) habebat, Cic. – / Vgl. discribo.

    lateinisch-deutsches > describo

  • 19 digero

    dī-gero, gessī, gestum, ere (dis u. gero), I) auseinander tragen, zerteilen, verteilen, A) eig.: 1) im allg.: a) auseinander treiben, -jagen, zerteilen, interdum (insulae) iunctae copulataeque et continenti similes sunt, interdum discordantibus ventis digeruntur, Plin. ep. 8, 20, 6: nubes, in quas coit et ex quibus solvitur (aër), modo congregantur, modo digeruntur, numquam immotae iacent, Sen. nat. qu. 7, 22, 1: continuorum (dentium) qui digerunt (zerteilen, zerlegen) cibum lati et acuti, qui conficiunt (zermalmen) duplices, Plin. 11, 160: corpora dum solvit tabes et digerit (auflöst) artus, Lucan. 6, 88. – b) nach verschiedenen Seiten verteilen, α) v. Pers.: pulverem in catinos, Plin. 12, 68: uvam siccatam sole in pastillos, Plin. 12, 131 (vgl. 27, 118). – β) v. lebl. Subjj.: qui (transitus) conceptum vaporem salubri temperamento huc illuc digerit (verbreitet) et ministrat, Plin. ep. 2, 17, 9: umor per ventrem digeritur, Veget. mul. 1, 14, 5: itemque per quas (actiones) eadem haec (cibus potioque) in omnes membrorum partes digeruntur, Cels. 1. praef. p. 4, 12 D.: stercoris pars in prata digerenda, Col. 11, 2, 19. – 2) insbes.: a) als t. t. des Gartenbaues, Pflanzen auseinander pflanzen, verpflanzen, verteilen, asparagum, Cato r. r. 161, 3: quo mox digesta feratur (seges), Verg. georg. 2, 267: vacuos si sit digesta per agros (arbor), Verg. georg. 2, 54. – b) als mediz. t. t., α) wegschaffen, zerteilen, beseitigen, einen Krankheitsstoff vertreiben, materiam, Cels.: umorem (die kranken Säfte), Cels.: ad digerenda quae coëunt (die Ansammlungen), Cels.: v. Pflanzen, lentitiam pituitae, Plin.: cruditates, Plin. – β) eine Speise verdauen, cibum, Cels. 1. praef. p. 8, 20 D. Quint. 11, 2, 35: cibos mansos, Quint. 10, 1, 19: nec patiebatur alimenta per somnum quietemque aequaliter digeri, Sen. contr. 1. praef. § 17: materia, quae naturaliter digeritur, Cels. 3, 4. p. 78, 8 D.: eo caelo (Klima), quod magis digerit, die Verdauung fördert, Cels. 3, 4. p. 80, 1 D. – γ) aus dem Körper zerteilend abführen, den Körper öffnen, reinigen, si corpus astrictum est, digerendum esse; si profluvio laborat, continendum, Cels. 1. praef. p. 10, 1 D.: quoniam corpus ista (lux) quoque digerit, Cels. 3, 4. p. 79, 11 D. – δ) jmd. (einen Kranken) gleichs. zersetzen = entkräften, schwächen, nimis od. minus dig. aegrum, Cels. 2, 15. p. 61, 6 D. u. 7, 26. p. 312, 30 D.: sudore digeri, Cels. praef. p. 11, 25 D. – c) abteilen, ordnen, sondern, sortieren, capillos, Ov. am. 1, 7, 11: flexos ordine capillos, Mart. 3, 63, 3: murram, Plin. 12, 68: linum, Plin. 19, 18.

    B) übtr.: 1) im allg.: a) zerteilen, teilen, septem digestus in cornua Nilus, Ov. met. 9, 774: in canes totidem trunco digestus ab uno Cerberos, Ov. her. 9, 93. – b) verteilen, Crete centum digesta per urbes, das hundertstädtige, Ov. her. 10, 67: commentaria per genera usus sui, Plin. 29, 15: mea per longos mala annos, Ov. ex Pont. 1, 4, 9: novem volucres in belli annos, Ov. met. 12, 21: poenam in omnes, Ov. met. 14, 469. – 2) insbes.: a) abteilen, einteilen, teilen, populum Romanum in partes, Flor.: populum in partes, Ov.: totum in partes tempus, Manil.: annum in totidem species, Tac.: commentarios in libros, Quint.: ius civile in genera, Cic.: illa generatim, Cic. – b) abteilen, ordnen, accepti tabulas omnes, Cic.: bibliothecam, Suet.: rem publicam bene, Cic.: inordinata, Quint.: quaestiones, anordnen, Quint.: argumenta in digitos, an den F. herzählen, Quint.: res in ordinem (nach der Reihenfolge), Quint.: carmina in numerum (nach der Z.), Verg.: senes orbos in litteram (nach dem Alphabet), Sen. ep.: so auch amnium in litteram digesta nomina, alphabetisch geordnet, Vib. Sequ.: per partes tamen et digesta (gleichsam nach Fächern geordnet), Plin. ep. – c) der Reihe nach-, in gehöriger Ordnung eintragen, buchen, nomina in codicem accepti et expensi, Cic. Rosc. com. 9: Claudium in litteras, den K. gleichs. buchen, sein Leben sorgfältig beschreiben, Treb. Poll. Claud. 1, 1 P. – d) der Reihe u. Ordnung nach etw. vornehmen, α) in gehöriger Ordnung besorgen, mandata, Cic. ad Q. fr. 2, 12 (14), 3. – β) der Reihe nach deuten, auslegen (v. Wahrsager), omina, Verg. Aen. 2, 182. – γ) der Zeit folge nach-, chronologisch angeben, m. folg. indir. Fragesatz, Liv. 2, 21, 4. – δ) der Zahl nach berechnen, zählen, qui matris digerit annos (v. dem, dem die Mutter zu lange lebt), Ov. fast. 2, 625: digesta numero cadavera, Val. Max. 1, 8, 5. – ε) mündlich od. schriftl. auseinandersetzen, αα) mündlich besprechen, abmachen, negotium plene, Amm. 17, 8, 3: rem per secreta colloquia, Amm. 21, 11, 2. – ββ) schriftlich aufzählen, darstellen, beschreiben, erwähnen, reliquos usus eius digeremus, Plin. 29, 37: cuius super adventu in Italiam pauca in actibus Commodi principis digessimus per excessum (in einer Abschweifung, Episode), Amm. 22, 9, 6: Mesopotamia digesta, cum bella Parthica dicerentur, Amm. 14, 7, 21: argumentum digestum tumore tragico, Amm. 28, 1, 4: bella charactere historico digesta, Vopisc. Aurel. 1, 6. – ζ) zustande bringen, pontes caute, anlegen, Amm. 24, 2, 8; 21, 11, 2.

    II) hier- und dahin tragen, von einem Ort zum andern schaffen, aegrum gestando, Cels. 4, 14 (7). p. 139, 34 D.

    lateinisch-deutsches > digero

  • 20 informo

    īn-fōrmo, āvī, ātum, āre, eine Gestalt geben, bildend gestalten, formen, bilden, I) eig.: ingentem clipeum, Verg.: his informatum manibus iam parte politā fulmen erat, unter ihren (der Zyklopen) Händen befand sich ein Blitz noch in Arbeit, der schon zum Teil geglättet war, Verg.: cera informat Martem castamve Minervam, Plin. ep. (in Versen): quartā hebdomade caput et spina, quae est in dorso, informatur (bildet sich), Varro bei Gell. 3, 10, 7: sarmentis conexus velut funis informabitur in eam crassitudinem, ut etc., Colum.: quae (areae) sic informandae sunt (sind (anzulegen), Colum. – II) übtr.: a) organisch bilden, animus a natura bene informatus, wohl organisiert, Cic. de off. 1, 13. – b) durch Unterweisung (Unterricht) bilden, befähigen, abrichten, unterrichten, eae artes, quibus aetas puerilis ad humanitatem informari solet, Cic. Arch. 4: informat ad hoc adumbratum indicium filium, Cic. Sull. 52. – c) durch die Darstellung ein Bild (Ideal) von etw. ausstellen, etw. entwerfen, einleiten, darstellen, schildern, oratorem, Cic. u. Quint.: causam, Cic.: non nominatim, sed generatim proscriptionem, Cic.: mit folg. indir. Fragesatz, haec erunt de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum sit, quid hominis natura postulet, Cic. – d) in der Vorstellung bilden, α) a priori bilden; dah. informatum esse, im Geiste sich gebil det-, gestaltet haben, als Bild (Vorstellung, Idee) ursprünglich liegen, Cleanthes quidem noster quattuor de causis dixit in animis hominum informatas deorum esse notiones, Cic. de nat. deor. 2, 13: quod ita sit informatum anticipatumque mentibus nostris, ut homini, cum de deo cogitet, forma occurrat humana, weil die Vorstellung und vorgefaßte Idee in unserem Verstande liege, Cic. de nat. deor. 1, 76. – β) a posteriori in der Vorstellung bilden, sich denken, sich vorstellen, neque sapientem neque Stoicorum civitatem, Tac. dial.: informari cogitatione, in der Phantasie sich bilden (entstehen), Cic.: eos (deos) ne coniecturā quidem informare posse, Cic.: petitorum haec est adhuc informata cogitatio, so habe ich mir bis jetzt meine Ansicht über die Bewerber gebildet, Cic.

    lateinisch-deutsches > informo

См. также в других словарях:

  • generatim — index generalize Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Hierotheus Confluentinus — Titelblatt, Erstauflage der Kapuzinerchronik „Provincia Rhenana“, Mainz, 1735 …   Deutsch Wikipedia

  • GALLINA — Graece ὄρνις, quae vox avem in genere significabat, apud Graecos vetustiores, Hom. et Hesiod. Platonis aevo usurpari coepit pro genere gallinaceo et per aliquot saecula tam ad gallum, quam ad gallinam, pertinuit: donec obtinuit usus, ut gallinae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Бутковский Петр Александрович — Бутковский, Петр Александрович хирург и психиатр (1801 44), учился в петербургской медико хирургической академии; по окончании курса служил военным врачом. В 1832 г. за диссертацию De vitae psychicae anomalia generatim удостоен Гельсингфорским… …   Биографический словарь

  • Богословский, Петр Васильевич — доктор медицины; род. 15 июня 1795 г. в Екатеринбурге, ум. 1 мая 1853 г. Он получил среднее образование в Петербурге, в гимназии, в 1815 г. уехал в Крым и жил там уроками, в 1817 г. получил место учителя математики в одном из учебных заведений в… …   Большая биографическая энциклопедия

  • Бутковский, Петр Александрович — врач, профессор харьковского университета; род. в 1801 г., ум. 21 ноября 1844 г. Первоначальное образование он получил в харьковском коллегиуме, затем перешел в петербургскую медико хирургическую академию казеннокоштным воспитанником, в 1823 г.… …   Большая биографическая энциклопедия

  • University of Bath — Motto Generatim discite cultus (Latin. Virgil, Georgics II) Motto in English Learn each field of study according to its kind Established 1966 …   Wikipedia

  • Quintus Mucius Scaevola Pontifex — (died 82 BCE), the son of Publius Mucius Scaevola (consul in 133 BC and also Pontifex Maximus) was a politician of the Roman Republic and an important early authority on Roman law. He is credited with founding the study of law as a systematic… …   Wikipedia

  • Рим город* — Содержание: I. Р. Современный; II. История города Р.; III. Римская история до падения западной Р. империи; IV. Римское право. I. Рим (Roma) столица Итальянского королевства, на реке Тибре, в так называемой Римской Кампанье, под 41°53 54 северной… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Теория родового быта — так называется учение известной школы историков и юристов, по которому исходным моментом истории и права арийских народов служил своеобразный союз кровных родственников, именуемый родом, в противоположность другой школе, утверждавшей, что таким… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Тохум — (тухум по лезгин. толпа, большое стечение народа) среди горцев Дагестана агнатический союз родственников только со стороны отца; родственники со стороны матери считаются чужеродцами, на которых не распространяется начало родовой солидарности… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»