-
1 alucita
-
2 capularis
căpŭlāris, e, adj. [capulus], pertaining to or destined for a bier: capularem dici voluerunt senem jam morti contiguum;sed et reos capulares dicebant, qui capulo digni forent,
Fulg. p. 563, 11 sq.:cadaver, Lucil. ap. Fulg. l. l.: tam oppido Acherunticus? Tam capularis,
near the grave, Plaut. Mil. 3, 1, 33 (Serv. ad Verg. A. 6, 222; 11, 64). -
3 obcelo
occēlo ( obc-), āre, 1, v. a. [ob-celo], to conceal (late Lat.), Fulg. Serm. 11; Fulg. Rusp. ad Monim. 2, 5 init. -
4 occelo
occēlo ( obc-), āre, 1, v. a. [ob-celo], to conceal (late Lat.), Fulg. Serm. 11; Fulg. Rusp. ad Monim. 2, 5 init. -
5 saturanter
sătŭranter, adv. [id.], sufficiently, to satiety, Fulg. Virg. Cont. p. 149 Munk.— Comp.:saturantius,
Fulg. Pathol. 3, 6 med. -
6 abecedaius
ăbĕcĕdārĭus, a, um [a, b, c, d], belonging to the alphabet, alphabetical (late Lat.).I.Adj.:II. A.psalmi,
Aug. Retract. 1, 20. —ăbĕcĕdāĭus, ĭi, m., one who learns the a, b, c (eccl. Lat.). —B.ăbĕcĕdārĭa, ae, f., elementary instruction, Fulg. Myth. 3, 10. —C.ăbĕcĕdārĭum, ĭi, n., a, b, c, the alphabet (eccl. Lat.). -
7 abecedaria
ăbĕcĕdārĭus, a, um [a, b, c, d], belonging to the alphabet, alphabetical (late Lat.).I.Adj.:II. A.psalmi,
Aug. Retract. 1, 20. —ăbĕcĕdāĭus, ĭi, m., one who learns the a, b, c (eccl. Lat.). —B.ăbĕcĕdārĭa, ae, f., elementary instruction, Fulg. Myth. 3, 10. —C.ăbĕcĕdārĭum, ĭi, n., a, b, c, the alphabet (eccl. Lat.). -
8 abecedarium
ăbĕcĕdārĭus, a, um [a, b, c, d], belonging to the alphabet, alphabetical (late Lat.).I.Adj.:II. A.psalmi,
Aug. Retract. 1, 20. —ăbĕcĕdāĭus, ĭi, m., one who learns the a, b, c (eccl. Lat.). —B.ăbĕcĕdārĭa, ae, f., elementary instruction, Fulg. Myth. 3, 10. —C.ăbĕcĕdārĭum, ĭi, n., a, b, c, the alphabet (eccl. Lat.). -
9 abecedarius
ăbĕcĕdārĭus, a, um [a, b, c, d], belonging to the alphabet, alphabetical (late Lat.).I.Adj.:II. A.psalmi,
Aug. Retract. 1, 20. —ăbĕcĕdāĭus, ĭi, m., one who learns the a, b, c (eccl. Lat.). —B.ăbĕcĕdārĭa, ae, f., elementary instruction, Fulg. Myth. 3, 10. —C.ăbĕcĕdārĭum, ĭi, n., a, b, c, the alphabet (eccl. Lat.). -
10 acror
ācror, ōris, m. [2. acer], = acritudo, Fulg. Cont. Verg. init. -
11 admodum
ad-mŏdum, adv. [modus], prop., to the measure or limit (scarcely found in the poets, except the comic poets);I. (α).as, postea ubi occipiet fervere, paulisper demittito, usque admodum dum quinquies quinque numeres,
quite to the limit till you count, until you count, Cato, R. R. 156, 2 (like fere and omnino, freq. put after its word).— Hence,With adj.:(β).admodum causam gravem,
Lucil. 29, 19 Müll.:admodum antiqui,
Cic. Phil. 5, 47:admodum amplum et excelsum,
id. Verr. 4, 74:utrique nostrum gratum admodum feceris,
id. Lael. 4, 16; so id. Verr. 2, 3, 10:nec admodum in virum honorificum,
Liv. 6, 34, 8:in quo multum admodum fortunae datur,
Cic. Fin. 5, 5, 12:neque admodum sunt multi,
Nep. Reg. 1, 1:admodum magnis itineribus,
Caes. B. G. 7, 56:admodum pauci,
Cic. Phil. 3, 36; 14, 27; id. N. D. 3, 69; Tac. G. 18:pauci admodum,
Liv. 10, 41:iter angustum admodum,
Sall. J. 92:admodum nimia ubertas,
very excessive, Col. 4, 21:admodum dives,
Suet. Caes. 1:brevis admodum,
id. ib. 56.—And strengthened by quam, q. v. (only before and after the class. per.):hic admodum quam saevus est,
very cruel indeed, Plaut. Am. 1, 3, 43:voce admodum quam suavi,
Gell. 19, 9 (on this use of quam, cf. Rudd. II. p. 307, n. 15).—With part. adj.:(γ).admodum iratum senem,
Ter. Phorm. 3, 1, 13:iratum admodum,
id. Ad. 3, 3, 49:natio admodum dedita religionibus,
Caes. B. G. 6, 16:prorae admodum erectae,
id. ib. 3, 13:admodum mitigati,
Liv. 1, 10:munitus admodum,
Tac. A. 2, 80:admodum fuit militum virtus laudanda,
Caes. B. G. 5, 8.—Esp. is it joined (like komidêi in Dem.) with words denoting age; as, puer, adulescens, juvenis, senex, to enhance the idea (for which in some cases the dim. or the prefix per- is used;as, puellus, adulescentulus, peradulescentulus): Catulus admodum tum adulescens,
Cic. Rab. Perd. 7, 21; id. Off. 2, 13, 47; Tac. A. 1, 3:puer admodum,
Liv. 31, 28; Sen. Brev. Vit. 7, 3; Quint. 12, 6, 1:admodum infans,
Tac. A. 4, 13:juvenis admodum,
id. H. 4, 5:fratres admodum juvenes,
Curt. 7, 2, 12:admodum senex,
Eutr. 8, 1:admodum parvulus,
Just. 17, 3:non admodum grandem natu,
Cic. Sen. 4, 10.— Also with dim.: neque admodum adulescentulus est, Naev. ap. Sergium ad Don. Keil, Gr. Lat. IV. p. 559 (Rib. Com. Fragm. p. 11):hic admodum adulescentulus est,
Plaut. Trin. 2, 2, 90; so Nep. Ham. 1, 1 (cf. peradulescentulus, id. Eum. 1, 4), and Tac. A. 4, 44.—With verbs (in earlier Latin, mostly with delectare, diligere, placere): haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. p. 175:(δ).irridere ne videare et gestire admodum,
Plaut. Most. 3, 2, 125:neque admodum a pueris abscessit,
Naev. Rib. Com. Fragm. p. 11:me superiores litterae tuae admodum delectaverunt,
Cic. Fam. 5, 19; id. Att. 7, 24:ejus familiarissimos, qui me admodum diligunt,
id. Fam. 4, 13:stomacho admodum prodest,
Plin. 20, 3, 7, § 13:bucinum pelagio admodum adligatur,
id. 9, 38, 62, § 134:(familia) ipsa admodum floruit,
Suet. Tib. 3:Marius auctis admodum copiis... vicit,
Flor. 1, 36, 13 Halm.—With adv.:II. A.haec inter nos nuper notitia admodum est,
Ter. Heaut. 1, 1, 1: si quando demersimus, aut nihil superum aut obscure admodum cernimus, Cic. Ac. ap. Non. 7, 57: acipenser, qui admodum raro capitur, id. de Fato ap. Macr. S. 2, 12:raro admodum admonitu amicorum... uti solebat,
Curt. 4, 13, 25:ubi satis admodum suorum animos est expertus,
Liv. 34, 13, 4 Weissenb. (Hertz cancels satis): quae maxime admodum oratori accommodata est, Auct. ad Her. 4, 12, 17 (Oudendorp regarded this as a mere pleonasm, and Hand seems to agree with him; Klotz and B. and K. adopt after Goerenz the reading maxime ad modum oratoris, but Hand condemned this form).—Of number (not used in this way by Cic., Tac., or Suet.): noctu turres admodum CXX. excitantur, full 120, Caes. B. G. 5, 40: sex milia hostium caesa;► The meaning, circiter, fere, about, near, or nearly, which used to be assigned to this head, as by Graevius ad Just.quinque admodum Romanorum,
Liv. 22, 24. 14; 42, 65, 3;44, 43, 8: mille admodum hostium utràque pugnā occidit,
id. 27, 30, 2:in laevo cornu Bactriani ibant equites, mille admodum,
a round thousand, Curt. 4, 12, 3: mille admodum equites praemiserat, quorum paucitate Alexander, etc., a thousand, but not more (as the context requires), id. 4, 9, 24:congregati admodum quingenti sponsos hostes consectantur, trucidatisque admodum novem milibus, etc.,
Just. 24, 1.24, 26, Gronovius ad Liv. 27, 30, 2, is rejected by recent scholars, as Hand, Turs. I. p. 175 sq., and by Corradini, Lex. Lat. s. h. v.B.Of time:C.legati ex Macedonia exacto admodum mense Februario redierunt,
when February was fully ended, Liv. 43, 11, 9:Alexandri filius, rex Syriae, decem annos admodum habens,
just ten years, Liv. Epit. 55:post menses admodum septem occiditur,
Just. 17, 2, 3.—With negatives, just, at all, absolutely:D.equestris pugna nulla admodum fuit,
no engagement with the cavalry at all, Liv. 23, 29, 14:armorum magnam vim transtulit, nullam pecuniam admodum,
id. 40, 59, 2:horunc illa nibilum quidquam facere poterit admodum,
Plaut. Merc. 2, 3, 65:Curio litterarum admodum nihil sciebat,
Cic. Brut. 58, 210:oratorem plane quidem perfectum et cui nihil admodum desit, Demosthenem facile dixeris,
id. 9, 35: alter non multum, alter nihil admodum scripti reliquit (by the latter is meant Antonius, who indeed, acc. to Brut. 44, 163, left a treatise de ratione dicendi, but no written oration at all, by which his eloquence could be judged), id. Or. 38, 132; id. Clu. 50, 140; id. Or. 2, 2, 8; eirôneia a tropo genere ipso nihil admodum distat, Quint. 9, 2, 44;quia nihil admodum super vite aut arbore colenda sciret,
Gell. 19, 12. —In emphatic affirmative or corroborative answers, = maxime (Gr. panu ge), exactly, just so, quite so, certainly, yes (freq. in Plaut., only twice in Ter.); cf. the remark of Cic.: scis solere, frater, in hujusmodi sermone, ut transiri alio possit, dici Admodum aut Prorsus ita est, Leg. 3, 11, 26: nempe tu hanc dicis, quam esse aiebas dudum popularem meam. Tr. Admodum, Certainly, Plaut. Rud. 4, 4, 36: num quidnam ad filium haec aegritudo attinet? Ni. Admodum, It does, id. Bacch. 5, 1, 24; 4, 1, 40; id. Rud. 1, 5, 10; 1, 2, 55; 3, 6, 2; id. Ps. 4, 7, 54: Advenis modo? Pa. Admodum, Yes, Ter. Hec. 3, 5, 8; id. Phorm. 2, 2, 1.► Admodum with an adj.may have the same force as in II., in:quandam formam ingenii, sed admodum impolitam et plane rudem,
absolutely without polish and altogether rude, Cic. Brut. 85, 294, compared with:(oratorem) plane perfectum et cui nihil admodum desit,
id. ib. 9, 35, where the same adverbs occur. -
12 adulor
ădūlor, ātūs, 1, v. dep. [acc. to Lobeck, the -ulo, -ulor is connected with illein (cf. eiluô, eluô, and volvo), and thus denoted orig. the wagging of the tail and fawning of brutes; Fest. p. 21 Müll., thought adulor was a form of adludo, to play with; cf. Ger. wedeln and Eng. to wheedle], to cling to one fawningly, to fawn as a dog; and trop., of cringing flattery, which is exhibited in words and actions, to flatter in a cringing manner, to fawn upon (while assentari signified to yield to one in everything, to assent to what he says, and is used only of men; and blandiri, to be soft and pleasing in manner, to flatter by honeyed words as well as by captivating manners; cf. Cic. Lael. 25).— Constr. with acc., more rarely with dat., Rudd. II. p. 136; Zumpt, § 389.I.In gen.:II.ferarum Agmen adulantum,
Ov. M. 14, 45:Quin etiam blandas movere per aëra caudas, Nostraque adulantes comitant vestigia,
id. ib. 14, 257. caudam more adulantium canum blande movet, Gell. 5, 14:hi (canes) furem quoque adulantur,
Col. 7, 12.— Meton.:horrentem, trementem, adulantem omnīs videre te volui: vidi,
Cic. Pis. 41:aperte adulantem nemo non videt,
id. Lael. 26:aut adulatus aut admiratus fortunam sum alterius,
id. Div. 2, 2, 6;Liv 45, 31: quemcunque principem,
Tac. H. 1, 32:Neronem aut Tigellium,
id. A. 16, 19: dominum, Sen. de Ira, 2, 31; Nep., Liv., and Curt. have the dat.: Antonio, Nep. [p. 47] Att. 8:praesentibus,
Liv. 36, 7:singulis,
Curt. 4, 1, 19.—In the time of Quint. the use of the dat. was predominant: huic non hunc adulari jam dicitur, 9, 3, 1; yet Tac. preferred the acc., v. the passages cited above.—Esp. of the servile reverence paid to Asiatic kings, proskunein; cf.adulatio: more adulantium procubuerunt: conveniens oratio tam humili adulationi fuit,
Liv. 30, 16:more Persarum,
Val. Max. 4, 7, ext. 2; so id. ib. 6, 3, ext. 2.—Hence, ădū-lans, antis, P. a., flattering, adulatory:verba,
Plin. Pan. 26:quid adulantius?
Tert. adv. Marc. 1, 27.— Sup. is wanting.— -
13 aequilanx
aequĭlanx, lancis [aequus-lanx], with equal scale: trutina aequilance ponderare, Fulg. Cont. Verg. -
14 altrinsecus
altrinsĕcus, adv. [for alterim-secus from alter-secus] (ante- and post-class.; ante-class. only in Plaut. in the foll. exs.).I.At or on the other side:II.quid, malum, adstas? quin retines altrinsecus?
Plaut. Mil. 2, 5, 36; so id. Ps. 3, 2, 73; 1, 3, 123; id. Rud. 4, 4, 114; id. Merc. 5, 4, 16: fenestrae, quae foris ( outwardly) urbem prospiciunt, et altrinsecus ( within) fores, etc., App. M. 1, p. 111, 41; so id. ib. 2, p. 122, 39.—With gen.:aedium,
App. M. 3, p. 137, 2.—(Postclass.) From or on both sides, = ab utrāque parte:venientes altrinsecus,
Lact. 8, 6; so Amm. 25, 7; Treb. Poll. Gall. p. 309; Fulg. Prisc. Serm. p. 560, 9:utrasque partes contra se altrinsecus posuit,
over against each other on each side, Vulg. Gen. 15, 10:bracchiola duo altrinsecus (fecit),
stays on each side, ib. 2 Par. 9, 18.—Cf. Hand, Turs. I. pp. 282-284. -
15 Anacreon
Ănā̆crĕōn, ontis, m., = Anakreôn, a distinguished lyric poet of Teos, who fl. 540 B.C., Cic. Tusc. 4, 33, 71; Hor. C. 4, 9, 9; id. Epod. 14, 10 al.—Hence, Ănā̆crĕōntēus, a, um, adj., Diom. p. 512 P.; Ănā̆crĕōntĭus, a, um, adj., Quint. 9, 4, 78; Gell. 19, 9; and Ănā̆crĕōntĭcus, a, um, adj., Fulg. Myth. 1. -
16 Anacreonteus
Ănā̆crĕōn, ontis, m., = Anakreôn, a distinguished lyric poet of Teos, who fl. 540 B.C., Cic. Tusc. 4, 33, 71; Hor. C. 4, 9, 9; id. Epod. 14, 10 al.—Hence, Ănā̆crĕōntēus, a, um, adj., Diom. p. 512 P.; Ănā̆crĕōntĭus, a, um, adj., Quint. 9, 4, 78; Gell. 19, 9; and Ănā̆crĕōntĭcus, a, um, adj., Fulg. Myth. 1. -
17 Anacreonticus
Ănā̆crĕōn, ontis, m., = Anakreôn, a distinguished lyric poet of Teos, who fl. 540 B.C., Cic. Tusc. 4, 33, 71; Hor. C. 4, 9, 9; id. Epod. 14, 10 al.—Hence, Ănā̆crĕōntēus, a, um, adj., Diom. p. 512 P.; Ănā̆crĕōntĭus, a, um, adj., Quint. 9, 4, 78; Gell. 19, 9; and Ănā̆crĕōntĭcus, a, um, adj., Fulg. Myth. 1. -
18 Anacreontius
Ănā̆crĕōn, ontis, m., = Anakreôn, a distinguished lyric poet of Teos, who fl. 540 B.C., Cic. Tusc. 4, 33, 71; Hor. C. 4, 9, 9; id. Epod. 14, 10 al.—Hence, Ănā̆crĕōntēus, a, um, adj., Diom. p. 512 P.; Ănā̆crĕōntĭus, a, um, adj., Quint. 9, 4, 78; Gell. 19, 9; and Ănā̆crĕōntĭcus, a, um, adj., Fulg. Myth. 1. -
19 aumatium
aumātĭum, ii, n., a private place in the theatre, Petr. ap. Fulg. p. 567, 20, where some read aumarium, and others armarium. -
20 auscultatus
auscultātus, ūs, m. [id.], a hearing, listening:auscultatu,
App. M. 6, p. 178, 21:auscultatibus,
Fulg. Cont. Verg. p. 142.
См. также в других словарях:
fulg — FULG, fulgi, s.m. 1. Pană subţire, de mărime mijlocie, pe jumătate moale şi mătăsoasă, care creşte pe pântecele păsărilor şi printre penele mai mari. ♢ loc. adj. Ca fulgul = foarte uşor. ♢ expr. A bate (pe cineva) de i merg (sau să i meargă)… … Dicționar Român
FULG — fulgur … Abbreviations in Latin Inscriptions
fulg — 1) , en, i (L). Flash, gleam 2) , or, ur (L). Lightning … Dictionary of word roots and combining forms
fulgæ̅n — s. fulgēn; … Germanisches Wörterbuch
Complex Fulg de Nea — (Предял,Румыния) Категория отеля: Адрес: Str Telefericului nr 1, 505300 Предял … Каталог отелей
fulgte — fulg|te vb., præt. af følge, III … Dansk ordbog
List of compositions by Antonio Salieri — This list of compositions by Antonio Salieri is a list of the musical compositions of Antonio Salieri (August 18, 1750 ndash; May 7, 1825), organized by genre.ecular vocal musicOperas** La vestale (1769), lost ** Don Chisciotte alle nozze di… … Wikipedia
Werkeverzeichnis Antonio Salieri — Inhaltsverzeichnis 1 Werkverzeichnis Antonio Salieri 1.1 Weltliche Vokalmusik 1.1.1 Opern 1.1.2 Einlagearien und ensembles … Deutsch Wikipedia
fulgui — FULGUÍ, pers. 3 fulguieşte, vb. IV. intranz. A ninge cu fulgi rari. – Fulg + suf. ui. Trimis de zaraza joe, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 fulguí vb., ind. prez. 3 sg. fulguiéşte … Dicționar Român
fulguleţ — FULGULÉŢ, fulguleţi, s.m. Diminutiv al lui fulg. – Fulg + suf. uleţ. Trimis de zaraza joe, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 fulguléţ s. m., pl. fulguléţi Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic … Dicționar Român
pihă — PÍHĂ s. v. fulg, puf. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime píhă, píhe, s.f. (reg.) 1. fulg, puf (de pasăre). 2. scamă. Trimis de blaurb, 20.09.2006. Sursa: DAR … Dicționar Român