-
1 fulg·o
сажа; ср. fumaĵo.1 \fulg{}{·}o{}er{·}o крупица сажи \fulg{}{·}o{}{·}i vn чадить, коптить, дымить (сажей). -
2 fulg·o·karb·o
курной (или сажный) уголь (смолистый каменный уголь, дающий много сажи при горении). -
3 fulg·o·kolor·a
цвета сажи, имеющий цвет сажи, чёрный как сажа. -
4 fulg·o·kovr·it·a
закоптелый, покрытый сажей. -
5 fulg·o·nigr·o
голландская сажа (разновидность сажи, используемая в промышленности, напр., для изготовления туши). -
6 fulg·o·pord·et·o
дверца дымохода (для удаления сажи). -
7 sen·fulg·ig·i
очистить от сажи \sen{·}fulg{·}ig{}{·}i{}ist{·}o сомнит., см. kamentubisto. -
8 ek·fulg·i
vn закоптить (начать выделять копоть). -
9 full-gorged
[fúlgɔ:džd]adjectiveprenasičen -
10 fúlga
-
11 articulatio
articulātio, ōnis, f. (articulo), I) eig.: a) von Bäumen, das Ansetzen neuer Knoten, Plin. 16, 101 u.a. – b) eine Krankheit der Weinstöcke an den Knoten der Ranken, die Knotenkrankheit, Plin. 17, 226. – II) übtr.: a) der gehörig gegliederte Vortrag, Fulg. mitol. 3, 10. p. 77, 20 H. – b) der Artikel, Graecae articulationes, Fulg. contin. Virg. p. 97, 5 H.
-
12 cerebrum
cerebrum, ī, n. ( aus *cerasrom, vgl. altind. iraḥ, Kopf, Spitze, griech. καράρα, Kopf), I) das Gehirn, Komik., Cic. u.a.: id nunc eis cerebrum uritur m. folg. Acc. u. Infin., macht das den Kopf heiß, daß ich usw., Plaut. Poen. 770. – meton., a) = Verstand, Plaut., Hor. u.a. – b) = Hitzkopf, Plaut. u. Hor. – II) übtr., a) das obere Mark in Bäumen, Plin. 13, 36. – b) der Sinn, Inhalt, huius mysticae fabulae interius cerebrum, Fulg. myth. 3, 9. p. 126 M. – III) die Hirnschale, Plin. Val. 1, 8. Th. Prisc. IV. f. 313a. Ser. Samm. 25. Vict. epit. 1, 15. Sidon. ep. 3, 13; vgl. Paucker Add. lex. Lat. p. 9. – / Nbf. cerebrus, Fulg. myth. 3, 9. p. 126 M.
-
13 commodum [2]
2. commodum, ī, n. (commodus), a) die Zuträglichkeit, Bequemlichkeit, die bequeme, günstige Lage, die mir bequeme, gelegene Zeit, Muße (Ggstz. incommodum), contra valetudinis commodum laborare, gegen das Beste der G., zum Nachteile der G., Cic.: ne id contra commodum (valetudinis) faceret, Suet.: quod commodo valetudinis tuae fiat, wofern es ohne Schaden deiner G. geschehen kann, Cic.: commodo rei publicae facere alqd, in Übereinstimmung mit der günstigen Lage des Staates, ohne Nachteil für den St., Cic.: u. so si per commodum rei publicae posset, Liv.: commodum alcis exspectare, eine jmdm. gelegene Zeit abwarten, warten, bis es jmdm. gelegen ist, bis jmd. Muße hat, Cic. – so auch cum erit tuum commodum, wenn es dir gelegen sein wird, Cic. – bes. oft commodo meo, tuo, suo, nostro, vestro, nach meiner, deiner, seiner, unserer, euerer Bequemlichkeit, Cic.: quod tuo commodo fiat, wofern es dir nicht unbequem, lästig ist, Cic.: per commodum u. ex commodo u. bl. commodo, nach Bequemlichkeit, zu gelegener Zeit, bei günstiger Gelegenheit, ubi copias per commodum exponere posset, Liv.: melius ratus ex commodo pugnam facere, Sall.: cum (ex) commodo mori non licuisset, Sen. – b) objektiv, die gewährte Annehmlichkeit, α) das Vorteilhafte, der Vorteil, Nutzen, das Interesse, das Gute, auch (bes. im Plur.) = das Wohl, Glück (Ggstz. incommodum, malum), sui commodi causā nocere alteri, Cic.: quaestus et commodi causā istam religionem commentum esse, Lact.: alcis commodum sequi, Ter.: aliquid commodi ex ea re capere, Ter.: amicitias inimicitiasque non ex re, sed ex commodo aestumare, Sall. – Plur., commoda vitae, Cic.: c. mea, Cic.: c. populi, Nep.: plebis, Vell.: c. publica, Hor.: servire od. consulere alcis commodis (Ggstz. officere et obstare alcis commodis, adversari alcis commodis), Cic.: inservire suis commodis, Cic.: tueri alcis commoda, Cic.: detrahere de alcis commodis, Cic.: invidere alcis commodis, Plaut.: stare adversus commoda populi, Nep.: frui illis commodis, Ter.: carere commodis omnibus, Cic.: salutem sociorum suis omnibus commodis etrationibus praeferre, Cic. – β) Plur. = die vom Staate gewährten Vergünstigungen, Vorrechte, Privilegien, Rechte, tribunatus (militum) commoda, Cic.: provincialia ornamenta commodaque, Cic.: commoda emeritae militiae, Suet.: commoda sacerdotum, Suet.: commoda primipili, ICt.: militibus commoda dare, Ov. – γ) die zeitweilig überlassenen, geliehenen Gegenstände, qui forum et basilicas, commodis hospitum, non furtis nocentium ornarent, Cic. Verr. 4, 6: u. so commodum (Darlehn) bei Isid. 5, 25, 16. – c) katachrest. = die Messung, commoda verborum, Fulg. myth. 1, 14: metrica verborum commoda, Fulg. myth. 1. praef. p. 22 M.
-
14 elatio
ēlātio, ōnis, f. (effero), I) das Hinaustragen, 1) im allg.: ferri, Act. fratr. arv. a. 184 (Corp. inscr. Lat. 6, 2099) 3, 23. – 2) insbes., das Zugrabetragen, das Begräbnis, die Beerdigung, mortui, Ulp. dig. 11, 7, 14. § 3. – II) die Hebung in die Höhe, die Aufhebung, A) eig.: a) tr.: oneris, Vitr. 10, 3 (8), 2: manus, Hieron. in Iob 15. – b) intr.: α) das Sich-Heben, die Hebung, mirabiles elationes maris, die erhobenen Wellen des Meeres, Vulg. psalm. 92, 4: elationes fluctuum, der Aufruhr, Leo M. serm. 1, 7. – β) die Hervorragung, stellarum et solis ultra finalem circulum elatio, Chalcid. Tim. 71 in. – B) übtr.: 1) als gramm. t. t., die Hebung des Tons (Ggstz. positio), Mart. Cap. 9. § 982. p. 368, 20 Eyss.: temporis, soni, vocis (Ggstz. depositio), Mar. Victorin. art. gr. 1, 9, 3 = p. 40, 16 K.: Plur. elationes (= ἄρσεις), Hebungen der Stimme, Ggstz. deiectiones (= θέσεις), Fulg. myth. 3, 9: elationes celsae, Ggstz. inclinationes infimatae, Mart. Cap. 6. §595. – 2) der Aufschwung, Schwung, a) übh.: el. et magnitudo animi, Cic.: u. so el. atque altitudo orationis suae, der hochfahrende Schwung seiner Sprache, Cic.: el. vocis, Vitr.: el. virium, Erhebung, Rühmung, Plin. – b) insbes., die Überhebung, der Übermut, Stolz, Ambros. in psalm. 4, 8. serm. 17. § 36 extr. Arnob. 2, 63 (neben arrogantia): el. mentis, Vulg. 2. Mach. 5, 21: el. iuventutis, Fulg. contin. Verg. p. 151 M. – 3) die Überordnung, Superordination (Ggstz. summissio, Unterordnung, Subordination), parium comparatio nec elationem habet nec summissionem, Cic. top. 71.
-
15 georgicus
geōrgicus, a, um (γεωργικός), zum Landbau gehörig, carmen, ein Gedicht Vergils über den Landbau, Col. 7, 5, 10 u. 10. praef. § 3. – subst., geōrgicon, ī, n., der Landbau, als Titel einer Schrift, Col. 11, 3, 2. – ebenso Plur. geōrgica, ōrum u. on, n., als Titel eines Gedichts des Vergil, Gell. 13, 21 (20), 4. Suet. de vir. ill. 3. p. 16, 11 R. (= Diom. 483, 3 K.). Fulg. contin. Verg. p. 139 M.: in primo georgicon, Macr. sat. 5, 20, 1: in tertio georgicorum, Auson. cento nupt. (XXVIII) 4. p. 146, 22 Schenkl. – u. geōrgica, ae, f., der Landbau (als Gedicht), Serv. Verg. georg. prooem. p. 129, 3. Fulg. contin. Verg. p. 138 M.
-
16 iactatio
iactātio, ōnis, f. (iacto), I) aktiv = das Hin- u. Herwerfen, -bewegen, das Schütteln, Rütteln, Erschüttern, 1) eig.: a) im allg.: togarum, Mamert. grat. act.: ferramentorum ac manuum, Augustin.: cervicum (v. Pferden), Curt.: vulneris, vulnerum, Liv. u. Curt. – b) insbes.: α) das Schütteln beim Fieber, corporis, Cels. 3, 9: absol., Cels. 3, 11 extr. u. 4, 20 (13) extr. – β) die mit Gebärden verbundene Bewegung, corporis, Cic.: manus, Quint.: dagegen iact. gestus, zu lebhafte Gebärden, Quint. 2, 12, 9 H. – 2) übtr.: a) das Ausstoßen von Worten, die Rederei, Cod. Iust. 2, 20, 9. – b) das prahlerische Anpreisen, Lobpreisen, das Prahlen mit etw., virtutis, Curt.: cultus, Tac.: eruditionis, Quint. – eloquentia forensis iactationem habuit in populo, Cic. – II) passiv u. medial = das Hin- und Hergeworfenwerden, das Sich-Hin-und-Herwerfen, 1) eig.: a) im allg.: das heftige Schwanken, maritima, Liv.: fluctuum marini aestus, Donat.: navis, Cic. u. Liv. fr.: Plur., intempestivi iactationum (Schwanken der Schiffe) cursus, Fulg. – b) das Sich-Hin- u. Herwerfen, der unstete Aufenthalt, Sen. ep. 2, 1. – 2) übtr.: a) die Aufregung, animi, Dict. 3, 3: Plur., iactationes animorum, Cic. Tusc. 5, 15. – b) die schwankende Haltung, der Wankelmut, animi, Liv. 24, 6, 9. – c) der gezollte Beifall, popularis, Cic.: iactationem habere in populo, Cic.: vox ad iactationem composita, auf den B. der Menge berechnet, Flor.: homines, cum rem destruere non possunt iactationem eius (den ihr gezollten Beifall, das ihr gespendete Lob) incessunt, Plin. ep. – d) die Prahlerei, Ruhmredigkeit, alcis, Cic.: verborum, Großsprechereien, Cic.: ventosa iact., Fulg.: dicendi vitiosa iact., verkehrte Prunkrednerei, Quint.: iact. eloquentiae (über B.), Quint.
-
17 murrinus [1]
1. murrinus (murrhinus, myrrhinus, myrrinus), a, um (1. murra), I) von der Myrrhe, Myrrhen-, odor, Myrrhenduft, Plaut. Poen. 1179: oleum, Myrrhenbalsam, Vulg. Esther 2, 12. – II) mit Myrrhe parfümiert, poculum, Petron. bei Fulg. myth. 3, 8. – Subst., murrinum, ī, n. (sc. vinum) u. murrina, ae, f. (sc. potio), mit Myrrhe parfümierter Met (Honigwein) von süßem Geschmack, Form murrinum, Sutr. com. bei Fulg. myth. 3, 8: Form murrina, Plaut. Pseud. 741 (auch angeführt bei Varro sat. Men. 40). Fab. Dosenn. bei Plin. 14, 92. Varro de vit. P. R. 1. fr. 34, b (bei Non. 551, 10). Gell. 10, 23, 2. Paul. ex Fest. 144, 9. Gloss. II, 247, 7 (wo ›murina, ἀρωμάτειον‹). Vgl. M. Voigt im Rhein. Mus. 28, 61 f.
-
18 nassiterna
nassiterna (nāsiterna), ae, f., die Gießkanne, Plaut. Bacch. 12 G.; Stich. 352. Cato r. r. 11, 3. Varro r. r. 1, 22, 3. Varro de vit. P. R. 1. fr. 42 (aus Non. 547, 7); vgl. Fest. 169 (a), 11. Nbf. mnasiterna, Fulg. serm. ant. 27 Helm. – Dav. nassiternātus, a, um, mit einer Gießkanne versehen, Calp. bei Fulg. serm. ant. 27 (wo Helm mnasiternatus).
-
19 praerogo
prae-rogo, āvī, ātum, āre, I) vorher-, vorauszahlen, Cod. Iust. 10, 31, 20. – II) vorher in Vorschlag bringen, lex praerogata, ein vorher in Vorschlag gebrachtes Gesetz, Cod. Theod. tit. sequ. libr. 16. tit. 11. – III) verteilen, austeilen, Fulg. Vergil. contin. in. p. 138 M. Cael. Aur. de morb. acut. 1, 11, 87. Vgl. Muncker Fulg. myth. 1, 2. p. 33 (b).
-
20 pullulo
pullulo, āvī, ātum, āre (pullulus), I) intr. ausschlagen, hervorsprossen, -keimen, treiben, A) eig. u. übtr.: a) eig., v. Pflanzen usw., Verg., Colum. u.a. – b) poet. übtr., tot pullulat atra colubris, läßt (aus ihrer Stirn) hervorwimmeln, Verg. Aen. 7, 329. – B) bildl., sich entwickeln, quae (luxuria) iam tum incipiebat pullulare (zu wuchern), Nep. Cat. 2, 3: sors nascentium obitorum loco pullulat, Apul. de mund. 23: unde fluxioris vitae initia (die Keime) pullularunt, Amm. 22, 4, 3: et surgere ac pullulare plus coepit haereticae perversitatis et schismatum venenata pernicies, Cypr. de cath. eccl. unit. 16 in.: quae (genera peccatorum) in ipso divitiarum sinu atque matrice quasi in naturali quodam fomite pullularint, Salv. adv. avar. 2, 14, 69. – II) tr. hervorsprossen lassen, bes. von der Erde, hervorbringen, zeugen, terras Venerem aliam pullulasse, Apul.: tamquam silvam ex se (v. Bäumen), Ambros.: aperiatur terra et pullulet salvatorem, Lact.: oviparos pullulat fetus, Fulg. Vgl. Bünemann Lact. 4, 12, 9. Hildebr. Apul. met. 4, 28. Muncker Fulg. myth. 1, 12. p. 45.
См. также в других словарях:
fulg — FULG, fulgi, s.m. 1. Pană subţire, de mărime mijlocie, pe jumătate moale şi mătăsoasă, care creşte pe pântecele păsărilor şi printre penele mai mari. ♢ loc. adj. Ca fulgul = foarte uşor. ♢ expr. A bate (pe cineva) de i merg (sau să i meargă)… … Dicționar Român
FULG — fulgur … Abbreviations in Latin Inscriptions
fulg — 1) , en, i (L). Flash, gleam 2) , or, ur (L). Lightning … Dictionary of word roots and combining forms
fulgæ̅n — s. fulgēn; … Germanisches Wörterbuch
Complex Fulg de Nea — (Предял,Румыния) Категория отеля: Адрес: Str Telefericului nr 1, 505300 Предял … Каталог отелей
fulgte — fulg|te vb., præt. af følge, III … Dansk ordbog
List of compositions by Antonio Salieri — This list of compositions by Antonio Salieri is a list of the musical compositions of Antonio Salieri (August 18, 1750 ndash; May 7, 1825), organized by genre.ecular vocal musicOperas** La vestale (1769), lost ** Don Chisciotte alle nozze di… … Wikipedia
Werkeverzeichnis Antonio Salieri — Inhaltsverzeichnis 1 Werkverzeichnis Antonio Salieri 1.1 Weltliche Vokalmusik 1.1.1 Opern 1.1.2 Einlagearien und ensembles … Deutsch Wikipedia
fulgui — FULGUÍ, pers. 3 fulguieşte, vb. IV. intranz. A ninge cu fulgi rari. – Fulg + suf. ui. Trimis de zaraza joe, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 fulguí vb., ind. prez. 3 sg. fulguiéşte … Dicționar Român
fulguleţ — FULGULÉŢ, fulguleţi, s.m. Diminutiv al lui fulg. – Fulg + suf. uleţ. Trimis de zaraza joe, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 fulguléţ s. m., pl. fulguléţi Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic … Dicționar Român
pihă — PÍHĂ s. v. fulg, puf. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime píhă, píhe, s.f. (reg.) 1. fulg, puf (de pasăre). 2. scamă. Trimis de blaurb, 20.09.2006. Sursa: DAR … Dicționar Român