Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

frumenti

  • 21 Getreidemangel

    Getreidemangel, frumenti od. frugum inopia. rei frumentariae inopia. frumenti od. frugum penuria (s. »Mangel« über inop u. pen.).frugum egestas. rei frumentariae angustiae oder difficultas (Getreidenot): auch verb. annonae difficultas et rei frumentariae inopia. – ein gänzlicher G., omnium frugum inopia oder penuria. – es tritt G. ein bei jmd., alqs annonā od. re frumentariā laborare coepit: es ist G., annonā laboratur: G. haben, an G. leiden, re frumentariā angustā od. angustius uti; re frumentariā laborare: dem G. abhelfen, rei frumentariae mederi; rem frumentariam expedire.

    deutsch-lateinisches > Getreidemangel

  • 22 getreidereich

    getreidereich, copiosus a frumento (viel Getreide habend, von einer Gegend, von einem Lande). – frumentarius (viel Getreide hervorbringend, [1108] wo das G. reichlich wächst). – frumenti fecundus. frumenti ferax (frucht. bar an Getreide; alle von einem Acker, von einer Gegend etc.). – sehr g. Gegenden, locamaxime frumentaria.

    deutsch-lateinisches > getreidereich

  • 23 Getreideteuerung

    Getreideteuerung, annonae difficultas oder caritas od. gravitas; annona artior od. durior od. gravis. – G. bewirken, annonae caritatem inferre (v. Hagelschlag etc.). – Getreidevorrat, copia rei frumentariae. – ein großer G., maxima frumenti vis: jmds. G. geht zur Neige, res frumentaria alqm deficere coepit. Getreidewagen, vehiculum frumento onustum Getreidewesen, res frumentaria. Getreidezehnt, decu ma frumenti. Getreidezufuhr, s. Zufuhr.

    deutsch-lateinisches > Getreideteuerung

  • 24 segnen

    segnen, jmd., bonis ominibus alqm prosequi. – dah.: a) preisen, z.B. jmds. Andenken s., alcis memoriam pie colere. – b) beglücken: fortunare. – bene vertere (einen guten Ausgang verleihen). – mit Kindern gesegnet sein, multis liberis auctum esse. gesegnet, fortunatus (beglückt); copiā frumenti opulentus (reich an Getreide). – ein gesegnetes Jahr, annus fertilis: ein gesegnetes Land, campi copiā frumenti opulenti: in gesegneten Leibesumständen sein, praegnantem esse; ventrem ferre. – gesegnete Mahlzeit! opto te bene cenare.

    deutsch-lateinisches > segnen

  • 25 Silo

    Silo, spectus frumenti condendi gratiāfactus (unterirdischer Getreidebehälter). – sirus (Getreidegrube). – Silos haben, sub terra specus frumenti condendi gratiā habere.

    deutsch-lateinisches > Silo

  • 26 absumo

    absūmo, ĕre, sumpsi, sumptum - tr. -    - forme apsumo dans qqs mss de Plaut. et Liv. [st1]1 [-] prendre entièrement; user entièrement, consumer, consommer, dépenser, dissiper, épuiser.    - quid vini absumpsit ! Ter.: que de vin elle a consommé !    - absumi lacrimis, Ov.: se consumer en larmes.    - absumere pecuniam in re (in rem): dépenser de l'argent pour qqch.    - absumendi modum tenere, Suet.: limiter ses dépenses.    - absumere satietatem rei, Ter.: user d'une chose jusqu'à la satiété.    - putant dentes in cornua absumi, Plin.: on pense que leurs dents se changent en cornes.    - magna vis frumenti, pecuniae absumitur, Liv. 23, 12, 4: une grande quantité de blé et d’argent se consomme.    - id tempus conloquiis absumptum est, Liv. 28, 6, 1: ce laps de temps se consuma en entretiens.    - res paternas absumere, Hor Ep. 1, 15, 26: dissiper son patrimoine. --- cf. Suet. Ner. 26.    - absumptis frugum alimentis, Liv. 23, 30, 3: après avoir épuisé tous les moyens d’alimentation en céréales.    - dicendo tempus absumere, Cic. Quinct. 34: épuiser le temps en parlant. --- cf. Liv. 2, 4, 3 ; 22, 49. [st1]2 [-] détruire, anéantir, faire périr.    - quot dies quam frigidis rebus absumpsi, Plin. Ep. 1, 9, 3: que de jours j’ai perdus à des occupations combien frivoles!    - plus hostium fuga absumpsit quam proelium, Liv. 2, 42: la fuite coûta plus d'hommes à l'ennemi que le combat.    - au passif absumi: être emporté, périr, être perdu.    - ubi avunculus ejus absumptus erat, Liv. 9, 17, 17: où son oncle avait péri.    - jamjam absumor, Att. ap. Cic.: je me meurs.    - absumpti sumus, Plaut.: nous sommes perdus.    - multi ferro ignique absumpti sunt, Liv. 5, 7, 3: beaucoup périrent par le fer et par le feu.    - Glauci Potniades malis membra absumpsere quadrigae, Virg. G. 3, 268: les cavales de Potnies dévorèrent de leurs mâchoires les membres de Glaucus.    - absumet Caecuba, Hor. O. 2, 15, 25: il engloutira ton Cécube.
    * * *
    absūmo, ĕre, sumpsi, sumptum - tr. -    - forme apsumo dans qqs mss de Plaut. et Liv. [st1]1 [-] prendre entièrement; user entièrement, consumer, consommer, dépenser, dissiper, épuiser.    - quid vini absumpsit ! Ter.: que de vin elle a consommé !    - absumi lacrimis, Ov.: se consumer en larmes.    - absumere pecuniam in re (in rem): dépenser de l'argent pour qqch.    - absumendi modum tenere, Suet.: limiter ses dépenses.    - absumere satietatem rei, Ter.: user d'une chose jusqu'à la satiété.    - putant dentes in cornua absumi, Plin.: on pense que leurs dents se changent en cornes.    - magna vis frumenti, pecuniae absumitur, Liv. 23, 12, 4: une grande quantité de blé et d’argent se consomme.    - id tempus conloquiis absumptum est, Liv. 28, 6, 1: ce laps de temps se consuma en entretiens.    - res paternas absumere, Hor Ep. 1, 15, 26: dissiper son patrimoine. --- cf. Suet. Ner. 26.    - absumptis frugum alimentis, Liv. 23, 30, 3: après avoir épuisé tous les moyens d’alimentation en céréales.    - dicendo tempus absumere, Cic. Quinct. 34: épuiser le temps en parlant. --- cf. Liv. 2, 4, 3 ; 22, 49. [st1]2 [-] détruire, anéantir, faire périr.    - quot dies quam frigidis rebus absumpsi, Plin. Ep. 1, 9, 3: que de jours j’ai perdus à des occupations combien frivoles!    - plus hostium fuga absumpsit quam proelium, Liv. 2, 42: la fuite coûta plus d'hommes à l'ennemi que le combat.    - au passif absumi: être emporté, périr, être perdu.    - ubi avunculus ejus absumptus erat, Liv. 9, 17, 17: où son oncle avait péri.    - jamjam absumor, Att. ap. Cic.: je me meurs.    - absumpti sumus, Plaut.: nous sommes perdus.    - multi ferro ignique absumpti sunt, Liv. 5, 7, 3: beaucoup périrent par le fer et par le feu.    - Glauci Potniades malis membra absumpsere quadrigae, Virg. G. 3, 268: les cavales de Potnies dévorèrent de leurs mâchoires les membres de Glaucus.    - absumet Caecuba, Hor. O. 2, 15, 25: il engloutira ton Cécube.
    * * *
        Absumo, absumis, pen. prod. absumpsi, absumptum, absumere, Consumer, Mettre à fin, User.
    \
        Lacessendoque leuibus praeliis diem absumpsit. Liu. Il employa tout le jour.
    \
        Argentum absumere. Plaut. Despendre.
    \
        Re aliqua absumi, vt fame. Liu. Mourir de faim.
    \
        Morte. Colum. Mourir.
    \
        Obseruatio obsumpta. Plin. Abolie, Qu'on ne garde plus.
    \
        Putant dentes in cornua absumi. Plin. Que les dents se perdent, et s'en vont en cornes.
    \
        Absumpti sumus. Plaut. c'est faict de nous, Nous sommes perduz.

    Dictionarium latinogallicum > absumo

  • 27 facultas

    facultās, ātis, f. [facio] [st1]1 [-] possibilité (de faire), faculté, moyen, pouvoir, ressource, occasion, autorisation, permission.    - facultas et ars, Cic.: la pratique et la théorie.    - si facultas erit, Cic.: s'il est possible.    - si mihi facultas tui praesentis esset, Cic.: si je pouvais t'avoir auprès de moi.    - laedendi facultatem arripere, Cic.: saisir l'occasion de nuire.    - facultatem judicandi facere, Cic.: donner la possibilité de juger.    - dare alicui facultatem ad dicendum: donner à qqn l'autorisation de parler.    - facultatem sibi colligendi relinquere hostibus: laisser à l'ennemi le temps de se rallier.    - hostes ex muro ac turibus submoventur: non datur libera muri defendendi facultas, Caes. BC. 2: les ennemis sont écartés de leur muraille et de leurs tours; on ne leur laisse pas une franche occasion de défendre cette muraille.    - propterea quod reliquis tamen fugae facultas daretur, Caes. BG. 1: parce que les autres peuples avaient malgré tout la ressource de fuir.    - frumentandi (frumenti) rationem habere, Caes. BG. 7: pourvoir au ravitaillement. [st1]2 [-] force, propriété, vertu (d'une plante); talent, art, aptitude, capacité, habileté, science, savoir-faire.    - facultates (eloquendi, dicendi): le talent oratoire, l'éloquence.    - facultates medicamentorum, Cels. 5: la vertu des médicaments.    - ut par sis in utriusque orationis facultate, Cic.: afin d'acquérir dans les deux langues la même facilité.    - facultates herbarum, Cels.: les propriétés des plantes. [st1]3 [-] abondance, quantité.    - summa erat in oppido facultas rerum: la ville avait tout en abondance.    - habere facultatem navium, Caes.: avoir un grand nombre de navires. [st1]4 [-] moyens, ressources; souvent au plur. biens, richesses, fortune, patrimoine.    - pro facultate quisque, Suet. Aug. 29: chacun selon ses moyens.    - tantae videbantur Italiae facultates ut...: les ressources de l'Italie paraissaient si grandes que...
    * * *
    facultās, ātis, f. [facio] [st1]1 [-] possibilité (de faire), faculté, moyen, pouvoir, ressource, occasion, autorisation, permission.    - facultas et ars, Cic.: la pratique et la théorie.    - si facultas erit, Cic.: s'il est possible.    - si mihi facultas tui praesentis esset, Cic.: si je pouvais t'avoir auprès de moi.    - laedendi facultatem arripere, Cic.: saisir l'occasion de nuire.    - facultatem judicandi facere, Cic.: donner la possibilité de juger.    - dare alicui facultatem ad dicendum: donner à qqn l'autorisation de parler.    - facultatem sibi colligendi relinquere hostibus: laisser à l'ennemi le temps de se rallier.    - hostes ex muro ac turibus submoventur: non datur libera muri defendendi facultas, Caes. BC. 2: les ennemis sont écartés de leur muraille et de leurs tours; on ne leur laisse pas une franche occasion de défendre cette muraille.    - propterea quod reliquis tamen fugae facultas daretur, Caes. BG. 1: parce que les autres peuples avaient malgré tout la ressource de fuir.    - frumentandi (frumenti) rationem habere, Caes. BG. 7: pourvoir au ravitaillement. [st1]2 [-] force, propriété, vertu (d'une plante); talent, art, aptitude, capacité, habileté, science, savoir-faire.    - facultates (eloquendi, dicendi): le talent oratoire, l'éloquence.    - facultates medicamentorum, Cels. 5: la vertu des médicaments.    - ut par sis in utriusque orationis facultate, Cic.: afin d'acquérir dans les deux langues la même facilité.    - facultates herbarum, Cels.: les propriétés des plantes. [st1]3 [-] abondance, quantité.    - summa erat in oppido facultas rerum: la ville avait tout en abondance.    - habere facultatem navium, Caes.: avoir un grand nombre de navires. [st1]4 [-] moyens, ressources; souvent au plur. biens, richesses, fortune, patrimoine.    - pro facultate quisque, Suet. Aug. 29: chacun selon ses moyens.    - tantae videbantur Italiae facultates ut...: les ressources de l'Italie paraissaient si grandes que...
    * * *
        Facultas, facultatis. Terent. Cic. Povoir et puissance de faire aucune chose, Aisance, Faculté.
    \
        Vindictae nulla facultas. Ouid. Je n'ay aucune puissance ne moyen de me venger.
    \
        Facultatem dare eligendi. Plin. iunior. Cic. Donner le chois.
    \
        Dare facultatem omnibus sui irridendi. Cic. Donner occasion d'estre mocqué de touts.
    \
        Praetermittere facultatem alicuius rei. Cic. Omettre et laisser l'opportunité.
    \
        Si facultas erit. Cic. Si j'ay le loisir et l'opportunité, Si je puis.
    \
        Praesentis tui facultas. Plancus Ciceroni. La puissance de recouvrer ta presence, ou d'estre avec toy.
    \
        Prona facultas. Claud. Facilité.
    \
        Facultas ingenii. Cic. Une bonté d'esprit.
    \
        Facultas orationis. Cic. Aisance de langage, Povoir de dire ce qu'on veult, Faculté de bien dire.
    \
        Facultatem in dicendo habere. Plin. iunior. Avoir le langage à main.
    \
        Vtinam esset facultatis meae. Cic. Que je le peusse faire, Qu'il fust en ma puissance de le faire.
    \
        Facultas pro copia. Cic. Abondance.
    \
        - facultas operae Vbi mihi erit, ad te venero. Plaut. Quand j'auray le loisir, et que ma besongne le me permettra.
    \
        Facultas, a Celso accipitur pro eo quod vulgo Virtutem in medicina vocant. Force et vertu, Efficace.
    \
        Facultates, in plurali tantum, sunt Diuitiae. Cic. Richesses, Chevances.
    \
        Excutere facultates alicui. Vlp. Faire discussion sur ses biens, à scavoir s'il est solvable.
    \
        Labi facultatibus. Vlpia. Tomber en povreté.

    Dictionarium latinogallicum > facultas

  • 28 inopia

    ĭnŏpĭa, ae, f. [st2]1 [-] manque, disette, défaut, absence de, privation. [st2]2 [-] besoin, pauvreté, misère, détresse, dénuement.    - summa rerum omnium inopia, Caes. B. G. 5, 2: complet dénuement.    - inopia frumenti: manque de blé.    - inopia aerarii: épuisement du Trésor.    - inopiā consilii affici, Cic.: ne savoir quel parti prendre.    - inopiae praesidio esse, Cic.: soutenir ceux qui sont dans le besoin.
    * * *
    ĭnŏpĭa, ae, f. [st2]1 [-] manque, disette, défaut, absence de, privation. [st2]2 [-] besoin, pauvreté, misère, détresse, dénuement.    - summa rerum omnium inopia, Caes. B. G. 5, 2: complet dénuement.    - inopia frumenti: manque de blé.    - inopia aerarii: épuisement du Trésor.    - inopiā consilii affici, Cic.: ne savoir quel parti prendre.    - inopiae praesidio esse, Cic.: soutenir ceux qui sont dans le besoin.
    * * *
        Inopia, inopiae. Cic. Povreté, Disette, Indigence, Inopie.
    \
        Argentaria inopia, vel Inopia argenti. Plaut. Faulte d'argent.
    \
        Inopia consilii. Cic. Faulte de conseil.
    \
        Inopia loci. Liu. Faulte de place, ou de lieu.
    \
        Inopia tecti. Cic. Par faulte de maison.

    Dictionarium latinogallicum > inopia

  • 29 mille

    mille, adj. n. invar. mille, un millier de ( A partir de deux mille on emploie généralement millia (milia), qui se décline sur le plur. de mare; le nom qui suit millia est d'ordinaire au génitif); mille (= un très grand nombre).    - mille homines: mille hommes.    - mille passus: mille pas (un mille romain).    - ab hostium castris mille et quingentis passibus abesse, Caes. BG. 1.22: être à mille cinq cents pas du camp des ennemis.    - mille + gén.: un millier de, mille.    - mille nummûm, Cic. Phil. 6.5.15: un millier d'écus.    - mille militum, Nep. Milt. 5, 1: un millier de soldats, mille soldats.    - mille passuum, Cic.: mille pas.    - mille equitum audebant, Caes. BC. 3, 84: mille cavaliers osaient. ( → verbe au plur.).    - plus mille et centum annorum est, Varr. ap. Gell. 1, 16, 3: il y a plus de onze cents ans. ( → verbe au sing.).    - ibi occiditur mille hominum, Quadrig. ap. Gell. 1, 16, 1: là mille hommes sont tués. ( → verbe au sing.)    - hominum mille versabatur, Cic. Mil. 20.53: mille homme se trouvaient. ( → verbe au sing.).    - Thracum mille aut duo milia, Cic. Phil. 14.5.12: mille ou deux mille Thraces.    - bis mille equi, Hor.: deux mille chevaux.    - armati duo millia, Liv.: deux mille soldats.    - mille modis, Hor.: de mille manières.    - mille sunt usus earum, Plin.: elles servent à une foule d'usages.    - mille passuum mora, Plaut. Truc. 2.3.13: un retard de mille pas, un très long retard.    - mille alia, Quint. 2, 15, 23: mille autres définitions, un très grand nombre de définitions.    - millia crabrorum, Ov.: des milliers de frelons.    - militum tria milia ducenti ou tria milia ducenti milites: 3200 soldats.    - duo millia et quingenti Mysi, Liv.: deux mille cinq cents Mysiens.    - modii centum viginti millia, Caes.: cent vingt mille boisseaux.    - quinque millia hominum capta, Liv.: on fit cinq mille prisonniers. (capta s'accorde avec millia).    - duo millia relicti, Liv.: on laissa deux mille soldats. (relicti s'accorde avec milites s.-ent.).    - millibus peditum in singulas legiones adjectis, Liv.: mille fantassins étant ajoutés par légions.    - multa millia, Nep.: plusieurs milliers. millia (s.-ent. passuum): espace de mille pas, un mille (= 1475 m.).    - ad portam mille (est), Lucil.: il y a un mille jusqu'à la porte.    - quinque millia processit, Liv.: il s'avança à une distance de cinq milles. millia (s.-ent. modiorum): mille boisseaux.    - millia frumenti centum, Hor.: cent mille boisseaux de blé. millia (s.-ent. assium ou sestertiorum): mille as ou mille sesterces.    - millia pro puero centum poscere, Mart.: demander cent mille serterces d'un esclave.
    * * *
    mille, adj. n. invar. mille, un millier de ( A partir de deux mille on emploie généralement millia (milia), qui se décline sur le plur. de mare; le nom qui suit millia est d'ordinaire au génitif); mille (= un très grand nombre).    - mille homines: mille hommes.    - mille passus: mille pas (un mille romain).    - ab hostium castris mille et quingentis passibus abesse, Caes. BG. 1.22: être à mille cinq cents pas du camp des ennemis.    - mille + gén.: un millier de, mille.    - mille nummûm, Cic. Phil. 6.5.15: un millier d'écus.    - mille militum, Nep. Milt. 5, 1: un millier de soldats, mille soldats.    - mille passuum, Cic.: mille pas.    - mille equitum audebant, Caes. BC. 3, 84: mille cavaliers osaient. ( → verbe au plur.).    - plus mille et centum annorum est, Varr. ap. Gell. 1, 16, 3: il y a plus de onze cents ans. ( → verbe au sing.).    - ibi occiditur mille hominum, Quadrig. ap. Gell. 1, 16, 1: là mille hommes sont tués. ( → verbe au sing.)    - hominum mille versabatur, Cic. Mil. 20.53: mille homme se trouvaient. ( → verbe au sing.).    - Thracum mille aut duo milia, Cic. Phil. 14.5.12: mille ou deux mille Thraces.    - bis mille equi, Hor.: deux mille chevaux.    - armati duo millia, Liv.: deux mille soldats.    - mille modis, Hor.: de mille manières.    - mille sunt usus earum, Plin.: elles servent à une foule d'usages.    - mille passuum mora, Plaut. Truc. 2.3.13: un retard de mille pas, un très long retard.    - mille alia, Quint. 2, 15, 23: mille autres définitions, un très grand nombre de définitions.    - millia crabrorum, Ov.: des milliers de frelons.    - militum tria milia ducenti ou tria milia ducenti milites: 3200 soldats.    - duo millia et quingenti Mysi, Liv.: deux mille cinq cents Mysiens.    - modii centum viginti millia, Caes.: cent vingt mille boisseaux.    - quinque millia hominum capta, Liv.: on fit cinq mille prisonniers. (capta s'accorde avec millia).    - duo millia relicti, Liv.: on laissa deux mille soldats. (relicti s'accorde avec milites s.-ent.).    - millibus peditum in singulas legiones adjectis, Liv.: mille fantassins étant ajoutés par légions.    - multa millia, Nep.: plusieurs milliers. millia (s.-ent. passuum): espace de mille pas, un mille (= 1475 m.).    - ad portam mille (est), Lucil.: il y a un mille jusqu'à la porte.    - quinque millia processit, Liv.: il s'avança à une distance de cinq milles. millia (s.-ent. modiorum): mille boisseaux.    - millia frumenti centum, Hor.: cent mille boisseaux de blé. millia (s.-ent. assium ou sestertiorum): mille as ou mille sesterces.    - millia pro puero centum poscere, Mart.: demander cent mille serterces d'un esclave.
    * * *
        Mille, Substantiuum, neutri generis, declinatur hoc mille, huius mille, Un millier. Pluraliter haec millia, horum millium. Genitiuo iungitur. Plaut. Mille annorum viuunt. Mille ans.
    \
        Mille etiam adiectiuum est, et tunc tantum declinatur pluraliter, mille, horum mille, etc. Mille. Plaut. Qui tibi mille passus peperit morae.
    \
        Mille sunt vsus arborum. Plin. On se sert des arbres en mille manieres.

    Dictionarium latinogallicum > mille

  • 30 minus

    [st1]1 [-] mĭnus, adj. n. compar.: v. minor, us. [st1]2 [-] mĭnus, adv. compar. de parum: - [abcl][b]a - moins, assez peu. - [abcl]b - ne... guère. - [abcl]c - pas, point, non.[/b]    - minus sapiens: moins sage.    - minus quam (minus ac, minus atque): moins que. --- Cic. Phil. 6, 1.    - laboras minus ac ego: tu travailles moins que moi.    - non minus... quam, Sest. 28: non moins.. que. --- cf. Cic. Cat. 3, 2, etc.    - minus ac ou minus atque, Virg. En. 3, 561; Hor. S. 2, 7, 96: non moins que.    - sans quam a milibus passuum minus duobus, Caes. BG. 2, 7, 3: à une distance de moins de deux mille pas [pas tout à fait]. --- cf. Cic. Rep. 1, 58; Verr. 2, 161.    - haud minus (quam) ducenti milites: pas moins de deux cents soldats.    - non minus est fortis quam prudens: il est aussi courageux que prudent.    - minus diu vivunt, Plin. 14, 22, 28, § 141: ils vivent moins longtemps.    - minus + gén. partitif: moins de.    - minus frumenti: moins de blé.    - minus dimidium, Cic. Verr. 1, 123, moins de la moitié.    - avec abl. nemo illo minus fuit emax, Nep. Att. 13, 1, personne ne fut moins acheteur que lui.    - abl. marquant la quantité dimidio minus, Varr. R. 1, 22, 3: moitié moins.    - uno minus teste, Cic. Verr. 1, 149: en diminution d'un témoin, un témoin de moins.    - non minus (haud minus): non moins, autant, aussi bien.    - plus minus: plus ou moins.    - minus minusque, Ter. Haut. 594: de moins en moins.    - minus atque minus, Virg. En. 12, 616: de moins en moins.    - nihil minus, Cic. Off. 3, 81, etc.: pas le moins du monde.    - eo minus quo (quod), Cic.: d'autant moins que.    - multo, paulo minus: beaucoup moins, un peu moins.    - quo minus dixi quam volui animum advortas volo, Plaut. Cap. 4, 30: je voudrais que tu remarques combien j'en ai moins dit que je n'aurais voulu.    - quo tu minus scis aerumnas meas, Ter. And. 655, [parenthèse]: et c'est autant de moins que tu sais de mes misères.    - quod paulo minus evenit, Suet.: ce qui faillit arriver.    - bis sex ceciderunt me minus uno, Ov. M. 12, 554: [nous étions douze enfants de Nélée] tous les douze, excepté moi, tombèrent (succombèrent) [sous les coups d'Hercule].    - plus minusve, Ter. Phorm. 554: trop ou pas assez.    - haud minus (quam) ducenti milites: pas moins de deux cents soldats.    - non minus est fortis quam prudens: il est aussi courageux que prudent.    - minus diligenter, Cic. Har. 21: avec insuffisamment de soin. --- cf. Cic. Sest. 108.    - nonnumquam eaquae praedicta minus eveniunt, Cic. Div. 1, 24: parfois ce qui a été prédit n'arrive guère (n'arrive pas). --- cf. Cic. Fam. 3, 1, 2.    - quae minus intellexi, Cic.: ce que je n'ai pas très bien compris.    - sin minus (si minus): sinon, autrement, si... ne... pas.    - si minus dixero, Cic.: si je n'en dis pas assez.    - epistulam Caesaris misi si (sin) minus legisses: je t'envoie la lettre de César pour le cas où tu ne l'aurais pas lue.    - si feceris, magnam gratiam habebo; sin minus, ignoscam: si tu le fais, je t'en aurai une grande reconnaissance; dans le cas contraire, je ne t'en voudrai pas.    - quo mĭnus = quominus [st1]3 [-] mĭnus, a, um: Varr. pelé, tondu.    - mĭna ovis, f.: brebis tondue.
    * * *
    [st1]1 [-] mĭnus, adj. n. compar.: v. minor, us. [st1]2 [-] mĭnus, adv. compar. de parum: - [abcl][b]a - moins, assez peu. - [abcl]b - ne... guère. - [abcl]c - pas, point, non.[/b]    - minus sapiens: moins sage.    - minus quam (minus ac, minus atque): moins que. --- Cic. Phil. 6, 1.    - laboras minus ac ego: tu travailles moins que moi.    - non minus... quam, Sest. 28: non moins.. que. --- cf. Cic. Cat. 3, 2, etc.    - minus ac ou minus atque, Virg. En. 3, 561; Hor. S. 2, 7, 96: non moins que.    - sans quam a milibus passuum minus duobus, Caes. BG. 2, 7, 3: à une distance de moins de deux mille pas [pas tout à fait]. --- cf. Cic. Rep. 1, 58; Verr. 2, 161.    - haud minus (quam) ducenti milites: pas moins de deux cents soldats.    - non minus est fortis quam prudens: il est aussi courageux que prudent.    - minus diu vivunt, Plin. 14, 22, 28, § 141: ils vivent moins longtemps.    - minus + gén. partitif: moins de.    - minus frumenti: moins de blé.    - minus dimidium, Cic. Verr. 1, 123, moins de la moitié.    - avec abl. nemo illo minus fuit emax, Nep. Att. 13, 1, personne ne fut moins acheteur que lui.    - abl. marquant la quantité dimidio minus, Varr. R. 1, 22, 3: moitié moins.    - uno minus teste, Cic. Verr. 1, 149: en diminution d'un témoin, un témoin de moins.    - non minus (haud minus): non moins, autant, aussi bien.    - plus minus: plus ou moins.    - minus minusque, Ter. Haut. 594: de moins en moins.    - minus atque minus, Virg. En. 12, 616: de moins en moins.    - nihil minus, Cic. Off. 3, 81, etc.: pas le moins du monde.    - eo minus quo (quod), Cic.: d'autant moins que.    - multo, paulo minus: beaucoup moins, un peu moins.    - quo minus dixi quam volui animum advortas volo, Plaut. Cap. 4, 30: je voudrais que tu remarques combien j'en ai moins dit que je n'aurais voulu.    - quo tu minus scis aerumnas meas, Ter. And. 655, [parenthèse]: et c'est autant de moins que tu sais de mes misères.    - quod paulo minus evenit, Suet.: ce qui faillit arriver.    - bis sex ceciderunt me minus uno, Ov. M. 12, 554: [nous étions douze enfants de Nélée] tous les douze, excepté moi, tombèrent (succombèrent) [sous les coups d'Hercule].    - plus minusve, Ter. Phorm. 554: trop ou pas assez.    - haud minus (quam) ducenti milites: pas moins de deux cents soldats.    - non minus est fortis quam prudens: il est aussi courageux que prudent.    - minus diligenter, Cic. Har. 21: avec insuffisamment de soin. --- cf. Cic. Sest. 108.    - nonnumquam eaquae praedicta minus eveniunt, Cic. Div. 1, 24: parfois ce qui a été prédit n'arrive guère (n'arrive pas). --- cf. Cic. Fam. 3, 1, 2.    - quae minus intellexi, Cic.: ce que je n'ai pas très bien compris.    - sin minus (si minus): sinon, autrement, si... ne... pas.    - si minus dixero, Cic.: si je n'en dis pas assez.    - epistulam Caesaris misi si (sin) minus legisses: je t'envoie la lettre de César pour le cas où tu ne l'aurais pas lue.    - si feceris, magnam gratiam habebo; sin minus, ignoscam: si tu le fais, je t'en aurai une grande reconnaissance; dans le cas contraire, je ne t'en voudrai pas.    - quo mĭnus = quominus [st1]3 [-] mĭnus, a, um: Varr. pelé, tondu.    - mĭna ovis, f.: brebis tondue.
    * * *
        Minus, Aduerbium comparatiui gradus a positiuo Parum. Terentius, Minus potens quam tu. Moins.
    \
        Multo minus. Cic. Beaucoup moins.
    \
        Quam inique comparatum est, hi qui minus habent, Vt semper aliquid addant ditioribus. Terent. Qui ont le moins.
    \
        Correxit miles quod intellexi minus. Terent. Ce que je n'avoye pas bien entendu.
    \
        Id si minus intelligitur quanta vis amicitiae concordiaeque sit, ex dissensionibus atque ex discordiis percipi potest. Cic. S'il ne s'entend pas si bien.
    \
        Minus potest per se. Cic. Il ne peult pas beaucoup de luymesme.
    \
        Si tu eam minus secutus sis. Cic. Si tu ne l'as point suyvie.
    \
        Miserum? quem minus credere est. Terent. Ce n'est point chose à croire.
    \
        Minus multo audacter. Terent. Beaucoup moins hardiement.
    \
        Minus diu. Plaut. Moins long temps.
    \
        Homines essent minus multi mali. Plaut. Il seroit beaucoup moins de mauvaises gens, Il ne seroit pas tant, ou si grand nombre de, etc.
    \
        Monebo, si quidem meministi minus. Plaut. S'il ne t'en souvient point.
    \
        Minus valet, moribundusque est. Plaut. Il ne se porte pas bien.
    \
        Minus in Senatum venit. Cic. Moins souvent.
    \
        Minus cum cura lectum. Plaut. Moins soigneusement.
    \
        Strepunt minus ac minus. Plin. De moins en moins, En amoindrissant.
    \
        Mihi iam minus, minusque obtemperat. Terent. De moins en moins.
    \
        Minus quindecim anni sunt. Plaut. Il y a moins de quinze ans, Il n'y a pas quinze ans.
    \
        Minus quindecim dies sunt, quod pro his aedibus minas quadraginta Accepisti a Callicle. Plaut. Il n'y a pas quinze jours.
    \
        Minus potens quam tu, minus notus, amicorum hic habens minus. Terent. Ayant moins d'amis.
    \
        Caulem minus pedalem habet. Plin. Sa tige n'ha pas un pied de hault.
    \
        Duobus nummis minus est. Plaut. Il s'en fault deux, etc.
    \
        Auri pondo centum paulo minus. Cic. Un peu moins.
    \
        Minus horis tribus perfecerunt. Caes. En moins de trois heures.
    \
        A millibus passuum minus duobus castra posuerunt. Caes. Deux moins.
    \
        Cui minus nihilo est. Terent. Qui ha moins que rien.
    \
        Quo fiant minus. Terent. A fin qu'elles ne se facent.
    \
        Minus quinquennium est, quod prodiere quae vocant laurea. Plin. Il n'y a pas cinq ans que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > minus

  • 31 quantum

    [st1]1 [-] quantum + gén.: combien de? que de!    - quantum auri? = combien d'or?    - quantum auri! = que d'or!    - quantum terroris injecit! Cic. Verr. 5, 14: que d'effroi il inspira!    - quantum militum transportatum sit... Liv. 29, 25, 1 [int. ind.]: combien de soldats furent transportés... [st1]2 [-] relatif: que.    - (tantum)... quantum: autant... que.    - da mihi tantum aquae quantum vini: donne-moi autant d'eau que de vin.    - quantum accepisti redde: rends autant que tu as reçu.    - tantum verborum quantum necesse est: il y a autant de mots qu'il est nécessaire.    - tribues his voluminibus temporis quantum poteris, Cic. Off. 3, 121: tu consacreras à ces livres autant de temps que tu pourras.    - quantum mihi vel fraus inimicorum... vel res publica tribuet otii, ad scribendum potissimum conferam, Cic. de Or. 1, 3: tout ce que la malveillance de mes ennemis... la vie politique me donneront de loisir, je le consacrerai de préférence à écrire.    - iis plus frumenti imperabatur quam quantum exararant, Cic. Verr. 3, 57: on leur commandait plus de blé qu'ils n'en avaient récolté.    - avec nuance conséc. mihi videris tantum juris civilis scire voluisse quantum satis esset oratori, Cic. Br. 150: tu as voulu, me semble-t-il, savoir de droit civil juste ce qui suffit à l'orateur.    - en parenth. quantum importunitatis habent, Sall. J. 31, 22: vu leur acharnement.    - gén. de prix quæ mihi tanti restimanda sunt, quanti vitam æstimo meam, Cic. Fam. 15: témoignages que je dois mettre à aussi haut prix que ma propre vie.    - pluris æstimavit quam quanti erat annona, Verr. 3, 195: il évalua à un prix supérieur à celui du cours des blés.    - quanti quanti, bene emitur, quod necesse est Cic. Att. 12. 23, 3, quel que soit le prix, on fait un bon achat quand il est nécessaire. [st1]3 [-] adv.: combien, comme, que.    - quantum mutatus erat! = comme il était changé!    - tantum te amat quantum tu eum: il t'aime autant que tu l'aimes.    - quantum opere processerant, tanto aberant ab aqua longius, Caes. BC. 1, 81, 4: à mesure qu'ils avançaient dans le travail, ils s'éloignaient davantage de l'eau. --- cf. Liv. 5, 10, 5; 27, 47, 11; 32, 5, 2; Virg. En. 12, 20; Tac. An. 6, 21; H. 2, 99.    - quantum a mari recessisset, minus obvium fore Romanum credens, Liv. 21, 31, 2: croyant qu'à mesure qu'il s'écarterait de la mer, il rencontrerait moins les Romains.    - quantum juniores patrum plebi se magis insinuabant, eo acrius... Liv. 3, 15, 2: à mesure que les jeunes patriciens s'insinuaient davantage dans le peuple, d'autant plus âprement...    - phrase nominale avec les adj. n. mirum, immane, nimium, immensum: "étonnante est la quantité dont..."    - id mirum quantum profuit, Liv. 2, 1, 11: cette mesure fut étonnamment (merveilleusement) utile.    - nimium quantum, Cic. Or. 87: étonnamment.    - mirum quantum profecit: **il est étonnant combien il a progressé**, il a fait des progrès étonnants.    - nimium quantum: extrêmement.    - immane quantum: monstrueusement.    - immensum quantum: énormément.    - quantum in te est, Cic. Nat. 3, 15 (quantum potes, Cic. Att. 9, 7, 7.): autant qu'il est en toi, dans la mesure de tes moyens.    - quantum in me est: autant que je le peux.    - quantum ad te (pertinet): en ce qui te concerne.    - quantum quisque daret imperabat, Nep.: il fixait combien chacun devait donner.    - quantum Hortensio credendum sit, nescio, Cic.: dans quelle mesure on doit se fier à Hortensius? je l'ignore.    - in quantum: dans la mesure où, autant que. --- cf. Tac. D. 2; Sen. Ben. 2, 23, 1; Quint. 2, 10, 4; Ov. M. 11, 71.
    * * *
    [st1]1 [-] quantum + gén.: combien de? que de!    - quantum auri? = combien d'or?    - quantum auri! = que d'or!    - quantum terroris injecit! Cic. Verr. 5, 14: que d'effroi il inspira!    - quantum militum transportatum sit... Liv. 29, 25, 1 [int. ind.]: combien de soldats furent transportés... [st1]2 [-] relatif: que.    - (tantum)... quantum: autant... que.    - da mihi tantum aquae quantum vini: donne-moi autant d'eau que de vin.    - quantum accepisti redde: rends autant que tu as reçu.    - tantum verborum quantum necesse est: il y a autant de mots qu'il est nécessaire.    - tribues his voluminibus temporis quantum poteris, Cic. Off. 3, 121: tu consacreras à ces livres autant de temps que tu pourras.    - quantum mihi vel fraus inimicorum... vel res publica tribuet otii, ad scribendum potissimum conferam, Cic. de Or. 1, 3: tout ce que la malveillance de mes ennemis... la vie politique me donneront de loisir, je le consacrerai de préférence à écrire.    - iis plus frumenti imperabatur quam quantum exararant, Cic. Verr. 3, 57: on leur commandait plus de blé qu'ils n'en avaient récolté.    - avec nuance conséc. mihi videris tantum juris civilis scire voluisse quantum satis esset oratori, Cic. Br. 150: tu as voulu, me semble-t-il, savoir de droit civil juste ce qui suffit à l'orateur.    - en parenth. quantum importunitatis habent, Sall. J. 31, 22: vu leur acharnement.    - gén. de prix quæ mihi tanti restimanda sunt, quanti vitam æstimo meam, Cic. Fam. 15: témoignages que je dois mettre à aussi haut prix que ma propre vie.    - pluris æstimavit quam quanti erat annona, Verr. 3, 195: il évalua à un prix supérieur à celui du cours des blés.    - quanti quanti, bene emitur, quod necesse est Cic. Att. 12. 23, 3, quel que soit le prix, on fait un bon achat quand il est nécessaire. [st1]3 [-] adv.: combien, comme, que.    - quantum mutatus erat! = comme il était changé!    - tantum te amat quantum tu eum: il t'aime autant que tu l'aimes.    - quantum opere processerant, tanto aberant ab aqua longius, Caes. BC. 1, 81, 4: à mesure qu'ils avançaient dans le travail, ils s'éloignaient davantage de l'eau. --- cf. Liv. 5, 10, 5; 27, 47, 11; 32, 5, 2; Virg. En. 12, 20; Tac. An. 6, 21; H. 2, 99.    - quantum a mari recessisset, minus obvium fore Romanum credens, Liv. 21, 31, 2: croyant qu'à mesure qu'il s'écarterait de la mer, il rencontrerait moins les Romains.    - quantum juniores patrum plebi se magis insinuabant, eo acrius... Liv. 3, 15, 2: à mesure que les jeunes patriciens s'insinuaient davantage dans le peuple, d'autant plus âprement...    - phrase nominale avec les adj. n. mirum, immane, nimium, immensum: "étonnante est la quantité dont..."    - id mirum quantum profuit, Liv. 2, 1, 11: cette mesure fut étonnamment (merveilleusement) utile.    - nimium quantum, Cic. Or. 87: étonnamment.    - mirum quantum profecit: **il est étonnant combien il a progressé**, il a fait des progrès étonnants.    - nimium quantum: extrêmement.    - immane quantum: monstrueusement.    - immensum quantum: énormément.    - quantum in te est, Cic. Nat. 3, 15 (quantum potes, Cic. Att. 9, 7, 7.): autant qu'il est en toi, dans la mesure de tes moyens.    - quantum in me est: autant que je le peux.    - quantum ad te (pertinet): en ce qui te concerne.    - quantum quisque daret imperabat, Nep.: il fixait combien chacun devait donner.    - quantum Hortensio credendum sit, nescio, Cic.: dans quelle mesure on doit se fier à Hortensius? je l'ignore.    - in quantum: dans la mesure où, autant que. --- cf. Tac. D. 2; Sen. Ben. 2, 23, 1; Quint. 2, 10, 4; Ov. M. 11, 71.
    * * *
        Quantum, Aduerbium temporis vel quantitatis. Vt quantum nobis expectationis adiecit, tantum ingenii aspiret. Quintil. Autant, etc.
    \
        Quantum animis erroris inest! Ouid. Combien errent et s'abusent les esprits humains!
    \
        Fortissimus quisque e Batauis, quantum peditum erat, funduntur. Tacit. Autant de gents de pied qu'il y avoit.
    \
        Quantum, subintellecto TANTVM. Terent. Quantum imperaui, date. Autant que j'ay commandé.
    \
        Quantum ad porticus, nihil, etc. Plin. iunior. Quant au regard des, etc.
    \
        Quantum attinet ad antiquos nostros, ante, etc. Varro. En tant que touche, etc.
    \
        Quantum est adhibere hominem amicum, vbi quid geras! Plaut. O que c'est grande chose! O que cela prouffite beaucoup!
    \
        Nescio quantum tu familiaris sis: nisi actutum hinc abis, Familiaris accipiere faxo haud familiariter. Plaut. Je ne scay pas combien fort familier tu es: mais si tu, etc.
    \
        Quantum existimare possum. Cic. Selon que je puis penser.
    \
        Quantum ego intelligere possum. Terent. A ce que je puis entendre.
    \
        Quantum e vultu eius intelligo. Cic. Selon que je puis entendre à le veoir, Veu sa mine ou sa trongne.
    \
        Quantum intelligo. Terent. A ce qu'il me semble.
    \
        Quantum intellexi modo senis sententiam de nuptiis. Terent. Veu ce que, etc.
    \
        Quantum suspicor. Terent. Selon que je souspeconne.
    \
        Quantum ex tuto poterat, rem Romanam fouebat. Liu. Tant qu'il povoit sans danger.
    \
        Quantum proxime coniectura potest. Liu. Au plus pres qu'il peult.
    \
        Quantum ego illum vidi, nonnihil timeo misera. Terent. Veu l'estat en quoy je l'ay veu.
    \
        Quantum in me erit. Cic. Autant que je pourray, autant qu'il sera à moy possible.
    \
        Quantum euentu postea praedictum patuit. Sueton. Selon que, etc.
    \
        Quantum potest. Terent. Soubdainement, Hastivement, Tant qu'il peult.
    \
        Quantum potes, me certiorem inquit face. Terent. Le plus tost que tu pourras.
    \
        Quantum potero, minuam contentiones. Cic. Tant que je pourray.
    \
        Quantum maximum potuit. Plin. iunior. Tout le plus fort qu'il a peu.
    \
        Quantum plurimum salsae aquae vinum pati possit. Colum. Combien tout au plus, ou pour le plus.
    \
        Quantum queo. Terent. Tant que je puis.

    Dictionarium latinogallicum > quantum

  • 32 decimus

    1. decimus (decumus), a, um, der zehnte, I) eig.: A) adi.: legio, Caes.: pars, Zehntel, Cic.: hora diei, Cic.: dies, Cels.: mensis, Komik.: annus, Verg., Cels. u. Tac., annus aetatis, Quint.: decimus quisque, jedesmal der Zehnte (der zehnte Mann), Plaut. (dah. beim Dezimieren der Soldaten sorte decimum quemque ad supplicium legere, Liv.: decimum quemque sortiri, Sen.: decimum quemque sorte ductos fusti necare od. bl. decimum quemque fusti ferire, Tac.): tertius decimus, quartus decimus locus, Cic.: tertius decimus dies, Cels.: mensis sextus ac decimus, Aur. Vict.: septima dies post decimam, poet. = der siebzehnte, Verg. – B) subst.: 1) decimus, ī, m., a) (sc. liber) das zehnte Buch einer Schrift, in tertio decimo annalium, Gell. 18, 2, 16. – b) (sc. dies) der zehnte Tag, der Zehnte, decimo Kalendas Maias, Col. 11, 2, 36: tertio decimo Kalendas Augustas, ibid. § 52. – 2) decima od. gew. decuma, ae, f., a) (sc. hora) die zehnte Stunde des Tages (= 4 Uhr nachmittags), quem nulla res ultra decumam retinuit, Sen. de tranqu. anim. 17, 7. – b) (sc. pars) der zehnte Teil, α) das einer Gottheit gelobte Zehntel der Beute, der Einkünfte (vgl. Varro LL. 6, 54), vovere Apollini decumas praedae, Iustin. 20, 3, 3; decimam praedae Apollini consecrare, Macr. sat. 1, 7, 30: decumas Herculi ferre ex praeda Siciliensi, Iustin. 18, 7, 7: bene re
    ————
    gestā decimam Herculi profanare (dem H. weihen), Massur. Sabin. bei Macr. sat. 3, 6, 11: decimam Herculi vovere, Macr. sat. 3, 12, 2: cum de decima Herculis nec tertiam partem in aram eius imponitis, Tert. apol. 14. – Da zu solchen Opfern aus den Einkünften das Volk eingeladen wurde, um am Opferschmaus teilzunehmen, so erwarb sich der Darbringer beim Volke große Ehre od. großen Dank; dah. Oresti nuper prandia in semitis decumae nomine magno honori fuerunt, Cic. de off. 2, 58: decimas maturius dabat, Suet. Cal. 26, 4. – β) das Zehntel als Erbteil, placet ergo decumas uxoribus dari, quartas meretricibus? Trachal. b. Quint. 8, 5, 19. – γ) der zehnte Teil des Jahresertrags als Abgabe der Grundeigentümer, der Zehnte, das Zehent, decuma hordei, Cic.: decima fructuum, Aur. Vict.: unae decumae, unae unius agri decumae, Cic.: Sardiniae binae eo anno decumae frumenti imperatae, Liv.: alteras decumas Siculis imperare, Liv.: duas decumas frumenti exigere, Liv.: neminem minus tribus decumis dedisse, Cic.: ut pro singulis decumis ternas decumas dare liceret, Cic. – 3) decumum, ī, n., das Zehnfache, das zehnte Korn als Ertrag, ager efficit od. effert cum decumo, trägt zehnfach, Cic. Verr. 3, 112 sq.: concedes ut cum decumo fructus arationis perceptus sit, Cic. Verr. 3, 114. – C) adv.: 1) decimum, zum zehnten Male, nos reficietis decimum tribunos,
    ————
    Liv. 6, 40, 8. – 2) decimō, zehntens, Cassian. instit. 4, 39. Cassiod. de anim. 12. – II) meton. (wie decem, decimanus etc.) = ansehnlich, groß, ungeheuer, unda, Ov.: fluctus, Lucan. (vgl. decumanus fluctus u. im Griech. τρικυμία).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decimus

  • 33 describo

    dē-scrībo, scrīpsī, scrīptum, ere, I) abzeichnen, abschreiben, kopieren, v. Zeichner, tabulas mensuris et lineis (nach M. u. L.), Quint.: v. Schreiber, librum, Cic.: ab alqo (von jmd. = aus jmds. Exemplar) quintum de finibus librum, Cic.: ius ab antiqua gente Aequiculis, abschriftlich entlehnen, Cic.: epistulam alci dare describendam (um eine Abschrift zu nehmen), Cic. – II) durch Zeichnung oder Schrift darstellen, A) eig., aufzeichnen, aufschreiben ( zu Papier bringen), vom Maler, Zeichner, formam alcis, Plaut.: sphaeram, solarium, Cic.: orbem, Verg.: caeli meatus radio, Verg.: geometricas formas in arena, Cic.: quaedam (einige Figuren) oder formas in pulvere, Cic. u. Liv.: vom Schreiber, unde (aus dessen Munde) mira praecepta haec, Hor.: carmina in foliis oder in cortice, einschneiden, einkritzeln, Verg.: Partiz. Perf. subst., factorum dictorumque eius descripta, ein über seine Handlungen u. Reden geführtes Tagebuch, Tac. ann. 6, 24. – B) übtr.: 1) mit Worten darstellen, zeichnen, schildern, beschreiben, a) Lebl.: regionem aut pugnam, Cic.: flumen Rhenum, Hor.: hominum mores od. sermones moresque, Cic.: versibus facta, Nep.: m. folg. Acc. u. Infin., Sen. contr. 1, 2, 17. – b) eine Person, sowohl jmd. bezeichnen = beschreiben, schildern, mulierem, Cic.: coniugem sine contumelia, Cic.: alqm malo carmine, Hor.: si quis erat dignus
    ————
    describi, Hor.: hoc argumento se describi sentiat, Phaedr.: als jmd. bezeichnen = auf jmd. anspielen, sticheln, Crassum, Cic.: consulares, Cic.: m. dopp. Acc., alqm latronem ac sicarium (als einen R. u. M.), Cic. – 2) nach seinem Begriffe bestimmen, erklären, definieren (oft verb. od. wechselnd mit definire), definire describereque verba, Cic.: definire rem verbis et breviter descr., Cic.: descr. officia, Cic.: mit folg. Acc. u. Infin., Cic. de or. 2, 138. – 3) nach seinen Grenzen bestimmen, abgrenzen, feststellen, anordnen, vorschreiben, rationem totius belli, Cic.: ius naturae, civile, Cic.: leges, iudicia, iura, Cic.: ius civium generatim in ordines aetatesque (nach Verschiedenheit der Stände u. des Alters), Cic.: ut, quae descripta sunt legibus et iure civili, haec ita teneantur, ut sit constitutum, Cic. – 4) als den auf jmd. kommenden Teil bestimmen, a) zu liefern, zu stellen auflegen, ausschreiben, pecunias, Auct. b. Afr.: civitatibus pro numero militum pecuniarum summas, Cic.: vecturas frumenti finitimis civitatibus, Caes.: sociis quindecim milia peditum, Liv. – b) als seinen Anteil zuschreiben, zukommen lassen, zuteilen, verteilen, anweisen, suum cuique munus, Cic.: descriptas servare vices, Hor.: descr. per familias ministeria, Tac.: bona suis comitibus, Cic.: pecuniam publicis litteris, den öffentlichen Rechnungen zuteilen = in die öffentl. R. eintragen, Vell.: magnam vim frumenti quaternis
    ————
    aeris populo, an das V. verteilen, Liv.: agros, Tac.: duodena in singulos homines iugera, Cic.: od. Pers. einer Abteilung zuteilen, in eine Abteilung verteilen, einreihen, libertinos in quattuor urbanas tribus, Liv.: veteres milites voluntarios ex Africano exercitu in legiones, Liv.: cum ante equites in suam quisque gentem describerentur seorsus a ceteris, Curt. – 5) nach besondern Teilen abgrenzend einteilen, abteilen, ordnen, gliedern, classes centuriasque ex censu, Liv.: populum censu, ordinibus, aetatibus Cic.: agmina, Curt.: urbis partes ad incendia, Cic.: agrum in iugera dena, Liv.: annum in duodecim menses, Liv.: ad certas res conficiendas certos homines delectos et descriptos (abgeteilt, klassenweise abgesondert) habebat, Cic. – Vgl. discribo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > describo

  • 34 exaro

    ex-aro, āvī, ātum, āre, I) ausackern, auspflügen, puerum, Cic.: radices, Plin. – II) erackern, erpflügen, d.i. durch den Ackerbau herausbringen od. gewinnen, poscet omne, quantum exaravero, Cic.: nummos vero ut det, quos non exarat, Cic.: tantum labore suo frumenti ex., ut etc., Cic.: plus quam decem medimna ex agro, Cic.: hae litterae hoc, quantum est ex Sicilia frumenti hornotini, exaraverunt, diesem Schreiben verdankt man den Bau alles Getreides, das heuer von Sizilien kam, Cic. – III) ausackern, aufpflügen, A) eig.: terram, Varro: agrum, Col.: ex. et effodere mala, rings den Boden um die Apfelbäume aufackern u. aufgraben, Pallad.: übtr., frontem rugis, mit R. durchfurchen = mit Runzeln (wie mit Furchen) überziehen, Hor. epod. 8, 4: u. so exaratus vulneribus a capite usque ad pedes, Ambros. de off. 1, 12, 41. – B) meton., etwas (mit dem Griffel die wächserne Schreibtafel gleichs. durchfurchend) flüchtig entwerfen, aufzeichnen, vermerken, entwerfen, exaravi ad te harum exemplum in codicillis, Cic.: librum tertium Aesopi stilo, Phaedr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exaro

  • 35 furfur

    furfur, furis, m., I) der Balg, die Hülse des Getreides u. der Hülsenfrüchte, crassus (tritici), Plin. 18, 304: per cribrum effuso furfure (lentis), Plin. 22, 145. – II) insbes., die Kleie, a) eig., Sing., frumenti furfur, Gell. 11, 7, 5: qui alunt furfuri sues, Plaut. capt. 807 (wo Brix [804] und Schöll furfuribus lesen). – gew. Plur., frumenti furfures, Non. 69, 33: furfurum cremor, Cels. 6, 10: furfures hordeacei, Varro r. r. 2, 6, 4. Col. 12, 44, 3: silignei, Scrib. 66: triticei, Varro r. r. 2, 5, 17: furfures modice a farina excreti, Col. 8, 4, 1: furfures increti (ungesiebte) ac sordidi multoque lapide salebrosi, Apul. met. 7, 15 extr.: furfuribus conspersus (mit Kl. angemachtes) panis, Phaedr. 4, 18, 4: si (urina) tamquam ex furfuribus factas nubeculas repraesentat, Cels. 2, 4. p. 35, 1 D. – b) übtr., Plur. furfures, die Schuppen auf der Haut des menschl. Körpers, Plin. 23, 55: f. corporum, Plin. 35, 190: f. capitis, Plin. 20, 201: f. in facie, Plin. 22, 64.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > furfur

  • 36 magnus

    māgnus, a, um (altind. mahánt-, griech. μέγας, gotisch mikils, ahd. mihhil), Compar. māior, us, Superl. māximus (māxumus), a, um, groß (Ggstz. parvus, parvulus, exiguus, minutus, minusculus), I) eig.: 1) von räuml. Größe, a) groß = weit, hoch, lang, insula, Cic.: mare (vgl. no. b), Sall.: maximum flumen, Curt. – navis magna (Ggstz. parva), Hor.: m. et pulchra domus, Cic.: oppidum maximum, Caes. – litterae (Buchstaben) maximae, Cic.: epistula maxima (Ggstz. minuscula, Cic. – quercus, hohe, Enn.: mons, Catull.: acervus, Cic. u. Verg. – magni membrorum artus, magna ossa, Verg.: magni crines, Spart.: capillus et barba magna, Varro: capillatior quam ante et barbā maiore, Cic.: maximā barbā et capillo, Cic. – nequam et m. homo, langer Mensch (Kerl), Lucil. 1221; vgl. im Doppelsinne qui scribis Priami proelia, m. homo es, Mart.: magnum me faciam, ich will mich groß machen, mich strecken, Plaut.: elephanti flumen transituri minimos antemittunt, ne maiorum ingressu alveum atterant, Solin. – m. Infin., maior videri, stattlicher anzuschauen (= ein höheres Wesen), Verg. Aen. 6, 49. – subst., incensae urbis in maius restitutio, Wiederaufbau u. Vergrößerung, Iustin.: reficere in melius et in maius, verbessern (verschönern) u. vergrößern, Plin. ep. – b) insbes., von angeschwollenen Gewässern, groß = hoch, hochgehend, aquae
    ————
    magnae bis eo anno fuerunt, Liv.: mare (μεγάλη θάλαττα), Lucr. u. Sall. (vgl. oben no. a). – magnus fluens Nilus, Verg. georg. 3, 28: u. so prout ille (Nilus) magnus influxit aut parcior, Sen. nat. qu. 4, 2, 2 (vgl. Thuc. 2, 5, 2 ὁ Ἀσωπος ποταμος εῤῥύη μέγας).
    2) v. numerischer Größe, a) = der Zahl, Menge, numerischen Stärke, dem Gewichte nach groß, bedeutend beträchtlich, bei Kollektiven auch = viel, zahlreich, frumenti magnus, maximus numerus, Caes.u. Cic., quam maximus numerus, Caes.: copia pabuli, Caes.: pecunia, Nep.: maiore pecuniā opus erat, Liv.: pecunia mutua, Cic.: magnas pecunias in provincia collocatas habere, Cic.: maximum pondus auri, magnum numerum frumenti, vim mellis maximam exportasse, Cic. – multitudo peditatus, Caes.: populus, Verg. u. Plin. ep.: magno cum comitatu, Caes.: parato magno potius quam ingenti exercitu, Vopisc.: maior frequentiorque legatio, Liv.: pars, ein großer Teil, d.i. sehr viele, Cic.: magnā parte veterum militum dimissā, Liv.: maior pars, Caes.: maxima pars hominum, Hor.: dah. magnā parte, großenteils, maximā parte, größtenteils, Sall. u. Liv.: so auch magnam u. maximam partem, Cic. u. Caes. – Genet. subst., magni, um vieles, viel, magni refert, Lucr.: magni interest, Cic. – b) v. numerischen Werte = hoch, bedeutend, erheblich, beträchtlich, kostspielig, kostbar, ornatus muliebris pretii maioris,
    ————
    Cic.: operibus pretium maius invenire, Phaedr.: hominem maximi pretii esse, viel Geld wert, d.i. sehr brauchbar, Ter. – quaestus magnus et evidens (Ggstz. qu. minimus et sordidus), Auct. b. Alex.: magna munera et maiora promissa, Sall.: cultus maior censu, Hor.: cultus maximi, Flor. – dah. der Abl. u. Genet. magno u. magni als Bestimmung des Wertes, hoch, teuer (sehr selten maioris, höher, teuerer, maximi, am höchsten, sehr hoch, wofür gew. pluris u. plurimi stehen), magno emere, vendere, conducere, Cic.: magno constare, Plin. ep.: magno (sc. constat) hospitium miserabile, Iuven.: magno illi stetit victoria, übtr. = kam ihm teuer zu stehen, kostete viel Blut, Liv.: multo maioris alapae mecum veneunt, Phaedr. – v. inneren Werte, magni aestimare, α) = hochschätzen, Cic.: häufiger magno aestimare, Cic. u.a. β) = für von hohem Werte-, für wichtig halten, Flor.: so auch magni existimare, Nep.: magni, maximi facere, Komik., Cic. u.a. – magni esse, α) = viel gelten, apud alqm, Cic. β) von hohem Werte-, von Wichtigkeit sein, Nep. 3) v. dynamischer Größe, a) v. Naturkräften, stark, heftig, vis solis, Lucr.: ventus, Plaut.: flatus (ventorum) maiore illati pondere incursuque, Plin. – b) v. Eindrücken auf das Gehör, groß = stark, laut, vox (Ggstz. parva, schwache), Cic.: clamor, Cic.: stridor, murmur, Verg.: maior sonus, Curt. – poet. neutr. Sing. adverb., magnum
    ————
    clamare, laut rufen, Plaut.: magnum sonare, Mela: magna sonare, Acc. fr.: exclamare maius, Cic. Tusc. 2, 56: maximum exclamare, Plaut.
    II) übtr.: A) v. der Größe der Zeit: 1) von der Zeitdauer, groß, beträchtlich (an Zahl der Tage; Ggstz. brevis) = lang, annus, Verg.: anni, Lucr.: menses, Verg. – insbes., annus, das große Weltjahr, Cic. de nat. deor. 2, 51 u. Cic. fr. b. Tac. dial. 16. – magno tempore, in langer Zeit, Petron. u. Iustin.: magno post tempore, nach langer Zeit, Iustin.
    2) vom früheren, höheren Alter: a) früh, hoch, cum esset magno natu, von hohem Alter, bejahrt, Nep.: magno natu principes, Liv.: filius maximo natu, Nep.- maior patria, das frühere, ältere Vaterland, von Karthago = die Mutterstadt, Curt. 4, 3 (15), 22. – b) insbes., v. Pers., im Compar. u. Superl., mit u. ohne natu od. annis, der ältere, der älteste, α) v. Lebensalter: maior natu (Ggstz. aequalis, gleichalterig), Suet.: natu maior frater, Cic.: maximus natu e filiis, Liv.: una e multis, maxima natu, Pyrgo, Verg.: ebenso maior, maximus aevo, Ov. – virgo minor quam annos sex, maior quam annos decem nata, Gell.: liberi maiores iam quindecim annos nati, Liv.: u. ohne quam annos natus maior quadraginta, Cic.: non maior quinquaginta annis, Liv.: ne sint (feminae equi) minores trimae, maiores decem annorum, Varro: obsides non minores octonum denum annorum, neu
    ————
    maiores quinum quadragenum, Liv. Vgl. Weißenb. Liv. 38, 38, 15. – annos nata est sedecim, non maior, nicht älter, nicht drüber, Ter. – versch. bei Angabe des Unterschieds des Alters, biennio quam nos fortasse maior, Cic. – absol., frater maior, Ter.: ex duobus filiis maior, Caes.: Ser. Sulpicio maior (filia), minor Licinio Stoloni (nupta) erat, Liv.: maior Neronum, Hor.: sororum maxima, Ov.: maior erus, der alte Herr, Hausherr, der Alte (Ggstz. minor e.), Plaut.: Gelo maximus stirpis, Liv.: virgo Vestalis maxima u. virgo maxima, s. Vestalis u. virgo. – subst., maior, f., eine Ältere, ut nubere vellet maior iuniori (einen Jüngeren), Apul. apol. 27. – maiores natu, die älteren Leute, die Alten, Cic. u.a., u. insbes., die Alten = der Senat, Liv. – auch bl. maiores = die Älteren, die Alten, Hor.: u. die Erwachsenen (Ggstz. pueri), Varro LL. 9, 16. – als jurist. t. t., maior, mündig, der Mündige (Ggstz. minor), ICt. – bei Ausdrücken der Verwandtschaft bezeichnet magnus den vierten, maior den fünften u. maximus den sechsten Grad, wie avunculus magnus, maior, maximus, s. avunculus, amita u. dgl. – β) v. Zeitalter: Cyrus maior, Lact. 4, 5, 7: quaerere, uter maior aetate fuerit, Homerus an Hesiodus, non magis ad rem pertinet quam scire, cum minor Hecuba fuerit quam Helena, quare tam male tulerit aetatem, Sen. ep. 88, 6. – bes. subst., maiores, die Vorfahren, Ahnen, Cic. u.a.: u. dass.
    ————
    maiores natu, Nep.: maiores auch von einem Vorfahren, Ahnen, Varro r. r. (v. Stolo) u. Cic. (v. Appius).
    B) von Umfang, Bedeutung, Geltung, Wichtigkeit menschlicher Verhältnisse aller Art = groß, bedeutend, beträchtlich, ansehnlich, wichtig, oft wie bedeutend, mit dem Nbbegr. des Schwierigen, Gefahrvollen (Ggstz. parvus), 1) im allg.: magni u. maximi ludi, die großen, die ältesten Spiele in Rom, jährlich am 7. Sept. gefeiert, Cic. – mercatura, ein großer, ausgebreiteter Handel (Ggstz. m. tenuis), Cic.: magna et ampla negotia, Cic.: magnae parvaeque res (Taten), Enn.: magnae res (Angelegenheiten), Tac.: maiores res appetere, nach höheren Dingen streben, Nep. – testimonium, ein ansehnliches, ehrenvolles, Cic.: causa, Cic.: magnae et graves causae, Plin. ep.: iudicium, Cic.: magno casu accĭdit, durch einen wichtigen Umstand, besonderen Glücksfall, Caes.: ebenso magnae fuit fortunae, Caes.: aber saepe parvis momentis magni casus intercedunt, bedeutende Wechselfälle des Glücks, Caes.: ebenso res magnum habet casum (Risiko), Planc. in Cic. ep. – m. dem Nbbgr. des Schwierigen, magnum opus et arduum, Cic.; vgl. id magnum et arduum est, Cic.; u. quod eo maius est illi (schwieriger für ihn), Cic.: magnum quoddam est onus atque munus, Cic.: bellum m. atque difficile, m. et atrox, Cic. u. Sall. – v. wichtigen u. gefahrvollen Zeiten, dringend, rei publicae ma-
    ————
    gnum aliquod tempus, Cic.: maxima rei publicae tempora, die Zeiten der dringendsten Gefahr, griech. μέγιστοι καιροί, Cic. – magnum est (es ist eine große, schwierige Aufgabe, es gehört viel dazu) m. Infin., zB. magnum est efficere, ut quis intellegat, quid sit illud verum, Cic. Acad. 1, 7: eicere nos magnum fuit, excludere facile est, Cic. ep. 14, 3, 2: so auch quod si magnum putarem caducum deicere, Apul. apol. 35. p. 56, 1 Kr. – m. 2. Supin., haud magna memoratu res est, Liv. 38, 29, 3. – parenthet., quod maius est, was noch mehr sagen will, Cic.: ebenso quod maximum est, Plaut. – neutr. pl. subst., magna curant di, parva neglegunt, Cic.: ut alia magna et egregia tua omittam, Sall.: u. im Compar., multo maiora et meliora fecit, Cic.: maiora concupiscere, zu hoch hinauswollen, Nep.: maiora moliri in urbe, Suet.: im Superl., illa maxima atque amplissima, Cic. – poet v. Jahre u. den Jahreszeiten, bedeutend dem Ertrage nach, sehr fruchtbar, annus, Stat. u. Lucan.: maior autumnus, Mart.
    2) v. der Größe der menschl. Stellung, a) der Macht, dem Vermögen nach groß, hochstehend, angesehen, mächtig, reich, maior invidiā, über den Neid erhaben, Hor.: maior reprensis, über die Getadelten erhaben, Hor. – v. mächtigen Personen u. Staaten, propter summam nobilitatem et singularem potentiam magnus erat, Cic.: potentior et maior, im
    ————
    Besitz von mehr Macht u. Ansehen, Nep.: m. adiutor, Hor.: Iuppiter, manus Iovis, Hor.: Iuppiter optimus maximus (der allmächtige), Cic.: praetor maximus (in den ältesten Zeiten = Diktator), Liv.: sacerdos, der ehrwürdige, Verg.: tellure marique magnus, Hor.: homo summae potentiae et magnae cognationis, Caes.: civitas magna atque opulenta, oppidum m. atque valens, Sall.: maximam hanc rem (Staat) fecerunt, Liv. – v. Vornehmen u. Reichen, magni pueri magnis e centurionibus orti, Hor.: m. pater, eques, Hor. – subst., nulla aut magno aut parvo fuga leti, Hor.: cum magnis vixisse, Hor.: maiorum fames, Hor.: Ggstz., adversus minores humanitas, adversus maiores reverentia, Sen.: maximi imique, die Höchsten u. Niedrigsten, Sen. – b) dem Talente, der Geschicklichkeit, den Verdiensten nach, α) groß, angesehen, achtungswert, geschickt u. dgl., o magnum hominem! Cic.: nemo vir magnus sine aliquo afflatu divino umquam fuit, Cic.: magnus hoc bello Themistocles fuit, nec minor in pace, Nep.: oft verb. magnus et clarus, clarus et magnus, Cic. u.a. (s. Fabri Sall. Cat. 53, 2). – als Beiname, Pompeius Magnus, Alexander Magnus, Cic. u.a.: Plur., Magnos et Felices et Augustos diximus, wir haben den einen den Großen, den anderen den Glücklichen, den dritten den Erlauchten genannt, Sen. de clem. 1, 14, 2. – β) im üblen Sinne, groß in Verschlagenheit usw., durch-
    ————
    trieben, fur, Cic.: nebulo, Ter. – prägn. = zu groß, Alexander orbi (für den Erdkreis) magnus est, Alexandro orbis angustus (zu eng), Sen. suas. 1, 3.
    3) von intensiver Stärke: a) menschlicher Lebens- und Gemütszustände, groß, gewaltig, auffallend, schwer, stark, heftig, arg, labor, Hor.: morbus, Cels.: morbus maior, die größere, gewaltigere (v. der Epilepsie), Cels. (vgl. Apul. apol. 50): periculum, Caes.: gratia, Caes. (vgl. gratia). – infamia, Cic.: opprobrium, Hor.: magno sit animo (Mut), Caes.; vgl. corpore maior spiritus (Mut) et incessus, Hor.: virtus, Caes.: multo maior alacritas studiumque pugnandi, Caes.: maiore eloquentiā, gravitate, studio, contentione, Cic. – spes, Nep.: gaudium, Sall.: voluptas, Ter.: dolor, Caes. – vitium, peccatum, Hor.: adulteria, inimicitiae, auffallende, Aufsehen erregende, Tac. (s. Heräus Tac. hist. 1, 2, 11): maius malum est hoc, Sen. – Compar. subst., nihil maius minari posse, quam etc., nichts Schlimmeres, Sen. – bes. in maius, ins zu Große = größer, als es ist, als nötig ist, vergrößernd, übertrieben, übermäßig, bei den Verben extollere (verbis), celebrare, componere u.a., b. Sall., Liv., Hor. u.a. (s. Fabri Sall. Iug. 73, 5 u. Liv. 21, 32, 7): so auch in maius ferri, nuntiari, vergrößert, übertrieben werden, Liv. u. Tac.: in maius credi, für schlimmer, ärger gehalten werden, Tac.: in maius augere desiderium, Iustin. – b) des Ausdrucks, stark,
    ————
    gewaltig, übertrieben, verba magna, quae rei augendae causā conquirantur, Liv.: magnis sermonibus res secundas celebrare, d.i. viel Redens und Aufhebens machen von usw., Liv.: magnae minae, Cic.: magna illa consulum imperia, strenge, Sall.
    4) von der Größe der Gesinnung, der Gemüts- und Denkart, a) im guten Sinne, groß, stark, hoch, hochherzig, fuit et animo magno et corpore, Nep.: animo magno fortique sis, Cic.: quemquam stabili et firmo et magno animo (quem fortem virum dicimus) effici posse, Cic.; vgl. mens maior humanā, Sil.: magno pectore praesentit curas, Verg. – u. übtr., von der Person selbst, groß, hochherzig, edel, amice magne, Cur. in Cic. ep.: animo magnus, maior imperio, Plin.: quo quis maior, magis est placabilis irae, et faciles motus mens generosa capit, Ov.: vgl. nihil magno et praeclaro viro dignius placabilitate, Cic. – b) im üblen Sinne, hochfahrend, stolz, omnibus nobis ut dant res sese, ita magni atque humiles sumus, Ter. – u. in bezug auf die Rede, groß = hochfahrend, großprahlerisch, lingua (wie μεγάλη γλῶσσα), Hor.: magna verba (wie μεγάλοι λόγοι), Verg., Sen. u.a.: maxima verba, Prop. – dixerat ille aliquid magnum, hatte große Reden geführt, sehr geprahlt, Verg. – ebenso subst., magna loqui, magna magnifice loqui (wie μέγα εἰπειν, μέγα μυθεισθαι, μεγάλα λέγειν), Ov. u. Tibull.; vgl. Passerat. Prop. 2, 19, 71.
    ————
    Mitscherl. Hor. carm. 4, 6, 2. Broukh. Tibull. 2, 6, 11.
    5) von der Größe der Geistesanlagen, groß, hoch, erhaben, ingenium, Cic.: indoles, Hor., Stat. u.a. (s. Markl. Stat. silv. 3, 3, 68. p. 279 ed. Dresd.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > magnus

  • 37 mille

    mīlle, Numer., I) adi. tausend, mille et quingentis passibus abesse, Caes.: primus de mille (procis) fuisses, Ov.: bis mille equi, Hor. – II) subst. neutr., das Tausend, A) eig., Sing. mille mit Genet. (s. Brix Plaut. trin. 425. Lorenz Plaut. mil. 1055. Kühnast Liv. Synt. S. 80), mille drachumarum, nummûm, Komik.: mille modiûm, annorum, Plaut.: mille militum, Nep.: mille hominum versabatur, Cic. – Plur. gew. milia (auch in Inschriften, zB. Corp. inscr. Lat. 3, 3198 u. 5, 121; s. Neue-Wagener Formenl.3 2, 304 u. Georges Lexik. der lat. Wortformen S. 425), tausend, Tausende, centum milia, Cic. sescenta milia, Cic.: viginti milia peditum, quattuor equitum, Liv.: multa milia frumenti, viele tausend Scheffel G., Sen.: u. so milia frumenti, Hor.: HS deciens centena milia, Cic.: tot milia, gentes Italae (Apposition), Verg. Aen. 9, 132; vgl. Sil. 1, 340. – distribut., viritim milia nummûm singula dedi, Monum. Ancyr.: milia talentûm per duodecim annos, Liv.: in milia aeris asses singulos, auf jedes Tausend, Liv. – insbes., mille passuum, tausend Schritte = eine römische Meile (deren fünf eine deutsche od. geographische Meile ausmachen), Plaut., Cic. u.a.: mille passuum erant, Liv.: u. oft ohne Genet. passuum, ut mihi ultra quadringenta milia liceret esse, Cic.: Marcius et Atilius ad Gitanas Epiri oppidum decem milia a mari
    ————
    cum escenderent, Liv.: aberat mons fere milia viginti, Sall.: castra, quae sedecim milium vallo obduxerat, Flor. – B) übtr., tausend = unzählige (s. Korte Lucan. 3, 689), mille pro uno Caesones exstitisse, Liv.: cui mille in dies nova consilia vel fortuna iam vel ingenium posset facere, Liv.: in mille curias contionesque dispersam atque dissipatam esse rem publicam, Liv.: mille trahens vario colore soles, Verg.: temptat mille modis, Hor.: milia crabronum coëunt, Ov.: si te vidissem, primus de mille fuisses, Ov.: mille praeterea sunt usus earum, Plin.: alia mille non minus lauta, Plin. ep.: fama, quae mille, ut aiunt, linguis rerum mire exaggerat fidem, Amm. 21, 9, 3. – Archaist. meile, meilia, Lucil. 358. Corp. inscr. Lat. 1, 551: Abl. Sing. milli, Lucil. 327 u. 506; vgl. Gell. 1, 16, 11 u. Macr. sat. 1, 5, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mille

  • 38 Недостаток

    - defectus; defectum; vitium (corporis); mendum; inopia (argenti; frumenti, frumentaria; occasionis); penuria (aquarum; sapientium civium); viduitas (omnium copiarum atque opum); rubigo (animorum); vacivitas (cibi); caritas (nummorum; operariorum); egestas (frumenti); paupertas; difficultas; exiguitas;

    • природный недостаток - damnum naturale;

    • иметь недостатки - in vitio esse;

    • в самом необходимом недостатка нет - non est penuria parvi;

    • у наших предков никогда не было недостатка ни в благоразумии, ни в храбрости - nostri majores neque consilii neque audaciae umquam eguere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Недостаток

  • 39 inopia

    ĭn-ŏpĭa, ae, f. [inops], want, lack, scarcity.
    I.
    In gen.:

    argenti,

    Plaut. Curc. 2, 3, 55:

    summa rerum omnium,

    Caes. B. G. 5, 2:

    frumenti commeatusque,

    id. ib. 3, 6:

    frumenti,

    Sall. J. 91, 1; cf.:

    frumentaria,

    Caes. B. G. 5, 24:

    et amore pereo et inopia argentaria,

    Plaut. Ps. 1, 3, 66:

    loci,

    Liv. 1, 33, 6:

    advocatorum,

    Tac. A. 11, 7:

    consilii,

    Cic. Att. 6, 3, 2:

    criminum,

    id. Rosc. Am. 16, 48:

    occasionis,

    Suet. Cal. 56:

    remedii,

    Tac. A. 13, 57:

    veri,

    id. H. 1, 35 al. —
    II.
    In partic., a want, esp. of necessaries, want, need, indigence, scarcity, fewness.
    A.
    Lit.: opem ferre inopiae, i. e. to one in want, Plaut. Rud. 3, 2, 3: Quor (me) conducebas? Bal. Inopia;

    alius non erat,

    id. Ps. 3, 2, 9:

    ne inopiam cives objectare possint tibi,

    id. Trin. 3, 2, 27:

    si propter inopiam in egestate estis,

    Cic. Inv. 1, 47, 88:

    utrum propter imbecillitatem atque inopiam desiderata sit amicitia,

    id. Lael. 8, 26; cf.:

    amicitiam ex inopia atque egestate natam volunt,

    id. ib. 9, 29;

    so also with egestas,

    id. Cat. 2, 11, 24:

    in Rhodiorum inopia et fame summaque annonae caritate,

    id. Off. 3, 12, 50:

    inopiae subsidium,

    Caes. B. C. 1, 48:

    inopiam vitare,

    id. ib. 3, 17:

    ad pudendam inopiam delabi,

    Tac. A. 2, 38:

    inopiam alicui facere,

    to bring one to want, id. H. 3, 48:

    manuum mercede inopiam tolerare,

    Sall. C. 38, 7:

    multorum dierum inopia contrahere pestem,

    Just. 2, 13, 12:

    dispensatio inopiae,

    of scanty supplies, Liv. 4, 12, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    Want, helplessness:

    praesidio esse contra vim et gratiam solitudini atque inopiae,

    to those who have no protectors, Cic. Quint. 1, 5:

    in hac causa improbitatem et gratiam cum inopia et veritate contendere,

    id. ib. 27, 84; id. Rosc. Am. 7, 20; id. Clu. 20, 57:

    judicum,

    worthlessness, id. Att. 1, 16, 2:

    ingenti cum difficultate itinerum locorumque inopia,

    and the want of necessaries in these regions, Vell. 2, 54, 3; Sen. ad Helv. 12.—
    2.
    Of a speaker:

    inopia et jejunitas,

    poverty of ideas, Cic. Brut. 55, 202.—
    3.
    Of the want of fruition:

    incendere animum cupidum alicujus inopiā,

    Ter. Heaut. 2, 3, 126.

    Lewis & Short latin dictionary > inopia

  • 40 spiritus

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > spiritus

См. также в других словарях:

  • Niccolo Frumenti — (active c. 1460) was an Italian painter of the Renaissance period. He completed a triptych in the Uffizi at Florence, representing the Raising of Lazarus (1461). References Bryan, Michael (1886). Robert Edmund Graves. ed. Dictionary of Painters… …   Wikipedia

  • spiritus frumenti — /spir i teuhs frooh men tuy, tee/ whiskey. [ < NL spiritus frumenti lit., the spirit (or life) of grain] * * * …   Universalium

  • PANIS Frumenti — nobilium erat vel certe honoratiorum aut divitum. Plin. l. 19. c. 4. Aliô pane Procerum, aliô vulgi, tot generibus usque ad infimam plebem descendente annonâ …   Hofmann J. Lexicon universale

  • spiritus frumenti — früˈmentē, n.ˌtī noun Etymology: New Latin, literally, spirit of grain : whiskey * * * /spir i teuhs frooh men tuy, tee/ whiskey. [ < NL spiritus frumenti lit., the spirit (or life) of grain] …   Useful english dictionary

  • FRUMENTUM — a fruendo, sicut fructus et fruges, quae vocabula licet non raro confundantur, Eruditis tamen non idem plane denotant, ut dictum. De inventione eius usuqueve sacro quoqueve iam vidimus. Ut vero hominum victui inserviret, comminuebatur in pila,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Фрументации и фрументарные законы — Под именем Ф. понимались в Риме те государственные акты, которые имели целью доставление населению города Рима нужного для его пропитания количества хлеба, путем даровой раздачи или дешевой продажи. Ф. законы были прямым последствием городского… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Wirtschaftsgeschichte Venedigs — Die Wirtschaftsgeschichte der Republik Venedig und der die Stadt umgebenden Lagune reicht bis in etruskische Zeit zurück. Am äußersten Ende der Adria gelegen, profitierte die Stadt im Mittelalter von ihrer Lage nahe an den Märkten[1]… …   Deutsch Wikipedia

  • Wirtschaftsgeschichte der Republik Venedig — Die Wirtschaftsgeschichte der Republik Venedig und der die Stadt umgebenden Lagune reicht bis in die etruskische Zeit zurück. Am äußersten Ende der Adria gelegen, profitierte die Stadt im Mittelalter von ihrer Lage nahe an den Märkten[1]… …   Deutsch Wikipedia

  • CANON — I. CANON Graece Κανὼν, regula, ad quam praeducebantur lineae. Epigrammata dedicatoria, ἀπὸ ταχυγράφων: Καὶ κανόνα γραμμῆς ἰθυπόρου ταμίην: dirigentem videl. stilum ferreum vel plumbum, ut lineae, quibus scriptura instaret, rectitudinem haberent… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PRAEFECTUS — non eôdem semper fuit significatu. Nam et in re militari magnus eorum usus, et inter Provinciales Magistratus, non minor fuit. Scribit Dio, Octav. Augustum eos omnes, quos Provinciis extra Italiam sitis praeposuisset, Praefectos appellâsse,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SITOPHYLACES — Graece Σιτοφύλακες, nomen magistratus Athenis, qui operam dabat, ne coemerent, qui in urbe erant plus frumenti, quam lege cautum erat. Cum enim frumenti in Attico solo penuria esset, magnâ in id curâ incubuerunt Athenienses, ut illius quam optima …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»