Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fortunatorum

  • 1 Fortunatae Insulae

    fortūno, āvi, ātum, 1 (archaic form of the perf. subj. fortunassint, Afran. ap. Non. 109, 18), v. a. [fortuna, II. A. 1.], to make prosperous or fortunate, to make happy, to prosper, bless: prosperare, omnibus bonis augere, Non. l. l. (class.; most freq. in the P. a.); constr. usually (alicui) aliquid: St. Di fortunabunt vostra consilia! Ph. Ita volo, Plaut. Trin. 2, 4, 175:

    tibi patrimonium dei fortunent,

    Cic. Fam. 2, 2:

    eumque honorem tibi deos fortunare volo,

    id. ib. 15, 7; Liv. 34, 4 fin.:

    quod faxitis, deos velim fortunare,

    id. 6, 41, 12: quamcumque deus tibi fortunaverit horam, whatever happy hour Providence has allotted you, Hor. Ep. 1, 11, 22.— Absol.: deos ego omnes, ut fortunassint, precor, Afran. ap. Non. 1. 1.—Hence, fortūnātus, a, um, P. a., prospered, prosperous, lucky, happy, fortunate (syn.: beatus, felix).
    A.
    In gen.:

    salvus atque fortunatus semper sies,

    Plaut. Aul. 2, 2, 5:

    et miser sum et fortunatus,

    id. Capt. 5, 3, 16:

    qui me in terra aeque Fortunatus erit, si illa ad me bitet?

    id. Curc. 1, 2, 52:

    quam est hic fortunatus putandus, cui, etc.,

    Cic. Rep. 1, 17:

    nec quicquam insipiente fortunato intolerabilius fieri potest,

    id. Lael. 15, 54:

    laudat senem et fortunatum esse dicit,

    id. Tusc. 3, 24, 57:

    mihi vero Cn. et P. Scipiones comitatu nobilium juvenum fortunati videbantur,

    id. de Sen. 9, 29:

    o hominem fortunatum!

    id. Quint. 25, 80:

    fortunate senex!

    Verg. E. 1, 47:

    fortunatus et ille deos qui novit agrestes,

    id. G. 2, 493:

    c fortunatam rem publicam!

    Cic. Cat. 2, 4, 7; cf.: o fortunatam natam me consule Romam, id. poët Fragm. ap. Quint. 9, 4, 41; 11, 1, 24; cf. also Juv. 10, 122:

    fortunatus illius exitus,

    Cic. Brut. 96, 329:

    vita,

    Hor. Ep. 1, 11, 14:

    ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat,

    Plaut. Trin. 1, 2, 3 (v. felix).— Comp.:

    ecquis me hodie vivit fortunatior?

    Ter. Eun. 5, 8, 1:

    Carneades dicere solitus est, nusquam se fortunatiorem quam Praeneste vidisse Fortunam,

    Cic. Div. 2, 41 fin.; Hor. A. P. 295.— Sup.:

    Archelaüs, qui tum fortunatissimus haberetur,

    Cic. Tusc. 5, 12, 34:

    fortunatissimo proelio decertare,

    Vell. 2, 12, 5.—
    (β).
    Poet., with gen.:

    fortunatus laborum,

    happy in his sufferings, Verg. A. 11, 416:

    fortunate animi!

    Stat. Th. 1, 638. —
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to fortuna, II. B. 2.) In good circumstances, well off, wealthy, rich:

    gratia fortunati et potentis,

    Cic. Off. 2, 20, 69:

    apud Scopam, fortunatum hominem et nobilem,

    id. de Or. 2, 86, 352:

    quid vos hanc miseram ac tenuem sectamini praedam, quibus licet jam esse fortunatissimis?

    Caes. B. G. 6, 35, 8.—
    2.
    Fortūnātae Insŭlae, Gr. tôn Makarôn niêsoi, the fabulous isles of the Western Ocean, the abodes of the blessed; acc. to some, the Canary Isles, Plin. 4, 22, 36, § 119; 6, 32, 37, § 202;

    also called Fortunatorum insulae,

    Plaut. Trin. 2, 4, 148;

    and transf.: amoena virecta fortunatorum nemorum,

    Verg. A. 6, 639.— Adv.: fortūnāte, fortunately, prosperously:

    nunc bene vivo et fortunate atque ut volo,

    Plaut. Mil. 3, 1, 112:

    facile et fortunate evenit,

    id. Ep. 2, 2, 61:

    feliciter, absolute, fortunate vivere,

    Cic. Fin. 3, 7, 26:

    scite aut fortunate gestum,

    Liv. 10, 18, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Fortunatae Insulae

  • 2 fortuno

    fortūno, āvi, ātum, 1 (archaic form of the perf. subj. fortunassint, Afran. ap. Non. 109, 18), v. a. [fortuna, II. A. 1.], to make prosperous or fortunate, to make happy, to prosper, bless: prosperare, omnibus bonis augere, Non. l. l. (class.; most freq. in the P. a.); constr. usually (alicui) aliquid: St. Di fortunabunt vostra consilia! Ph. Ita volo, Plaut. Trin. 2, 4, 175:

    tibi patrimonium dei fortunent,

    Cic. Fam. 2, 2:

    eumque honorem tibi deos fortunare volo,

    id. ib. 15, 7; Liv. 34, 4 fin.:

    quod faxitis, deos velim fortunare,

    id. 6, 41, 12: quamcumque deus tibi fortunaverit horam, whatever happy hour Providence has allotted you, Hor. Ep. 1, 11, 22.— Absol.: deos ego omnes, ut fortunassint, precor, Afran. ap. Non. 1. 1.—Hence, fortūnātus, a, um, P. a., prospered, prosperous, lucky, happy, fortunate (syn.: beatus, felix).
    A.
    In gen.:

    salvus atque fortunatus semper sies,

    Plaut. Aul. 2, 2, 5:

    et miser sum et fortunatus,

    id. Capt. 5, 3, 16:

    qui me in terra aeque Fortunatus erit, si illa ad me bitet?

    id. Curc. 1, 2, 52:

    quam est hic fortunatus putandus, cui, etc.,

    Cic. Rep. 1, 17:

    nec quicquam insipiente fortunato intolerabilius fieri potest,

    id. Lael. 15, 54:

    laudat senem et fortunatum esse dicit,

    id. Tusc. 3, 24, 57:

    mihi vero Cn. et P. Scipiones comitatu nobilium juvenum fortunati videbantur,

    id. de Sen. 9, 29:

    o hominem fortunatum!

    id. Quint. 25, 80:

    fortunate senex!

    Verg. E. 1, 47:

    fortunatus et ille deos qui novit agrestes,

    id. G. 2, 493:

    c fortunatam rem publicam!

    Cic. Cat. 2, 4, 7; cf.: o fortunatam natam me consule Romam, id. poët Fragm. ap. Quint. 9, 4, 41; 11, 1, 24; cf. also Juv. 10, 122:

    fortunatus illius exitus,

    Cic. Brut. 96, 329:

    vita,

    Hor. Ep. 1, 11, 14:

    ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat,

    Plaut. Trin. 1, 2, 3 (v. felix).— Comp.:

    ecquis me hodie vivit fortunatior?

    Ter. Eun. 5, 8, 1:

    Carneades dicere solitus est, nusquam se fortunatiorem quam Praeneste vidisse Fortunam,

    Cic. Div. 2, 41 fin.; Hor. A. P. 295.— Sup.:

    Archelaüs, qui tum fortunatissimus haberetur,

    Cic. Tusc. 5, 12, 34:

    fortunatissimo proelio decertare,

    Vell. 2, 12, 5.—
    (β).
    Poet., with gen.:

    fortunatus laborum,

    happy in his sufferings, Verg. A. 11, 416:

    fortunate animi!

    Stat. Th. 1, 638. —
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to fortuna, II. B. 2.) In good circumstances, well off, wealthy, rich:

    gratia fortunati et potentis,

    Cic. Off. 2, 20, 69:

    apud Scopam, fortunatum hominem et nobilem,

    id. de Or. 2, 86, 352:

    quid vos hanc miseram ac tenuem sectamini praedam, quibus licet jam esse fortunatissimis?

    Caes. B. G. 6, 35, 8.—
    2.
    Fortūnātae Insŭlae, Gr. tôn Makarôn niêsoi, the fabulous isles of the Western Ocean, the abodes of the blessed; acc. to some, the Canary Isles, Plin. 4, 22, 36, § 119; 6, 32, 37, § 202;

    also called Fortunatorum insulae,

    Plaut. Trin. 2, 4, 148;

    and transf.: amoena virecta fortunatorum nemorum,

    Verg. A. 6, 639.— Adv.: fortūnāte, fortunately, prosperously:

    nunc bene vivo et fortunate atque ut volo,

    Plaut. Mil. 3, 1, 112:

    facile et fortunate evenit,

    id. Ep. 2, 2, 61:

    feliciter, absolute, fortunate vivere,

    Cic. Fin. 3, 7, 26:

    scite aut fortunate gestum,

    Liv. 10, 18, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > fortuno

  • 3 amoena

    ămoenus, a, um, adj. [amo; some comp. ameinôn], lovely, delightful, pleasant, charming (in gen. of objects affecting the sense of sight only; as a beautiful landscape, gar dens, rivers, pictures, etc.: amoena loca.. quod solum amorem praestentetad se amanda adliciant, Varr. ap. Isid. Orig. 14:

    amoena sunt loca solius voluptatis plena,

    Serv. ad Verg. A. 5, 734; while jucundus is used both in a phys. and mental sense; cf. Doed. Syn. III. p 36; class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.: amoena salicta, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.): Ennius, qui primus amoeno Detulit ex Helicone perenni fronde coronam, who first from the charming Helicon, etc., Lucr. 1, 117:

    fons,

    id. 4, 1024:

    locus,

    Cic. de Or. 2, 71, 290:

    praediola,

    id. Att. 16, 3, 4:

    loca amoena voluptaria,

    Sall. C. 11, 5 Kritz:

    amoena piorum Concilia,

    Verg. A. 5, 734:

    Devenere locos laetos et amoena virecta Fortunatorum nemorum sedesque beatas,

    id. ib. 6, 638:

    rus,

    Hor. Ep. 1, 10, 6:

    aquae, aurae,

    id. C. 3, 4, 7: hae latebrae dulces, etiam, si credis, amoenae, delightful to me (subjectively), but also in and of themselves (objectively) pleasant, id. Ep. 1, 16, 15 Schmid.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 35: amoenae Farfarus umbrae,

    Ov. M. 14, 330, where Merkel, opacae Farfarus undae:

    amoenissima aedificia,

    Tac. H. 3, 30:

    pictura,

    Plin. 35, 10, 37 fin. —In reproach: cultus amoenior, too showy, coquetting, Liv. 4, 44, 11.—As subst., ămoena, ōrum, n. (cf. abditus, etc.), pleasant places:

    per amoena Asiae atque Achaiae,

    Tac. A. 3, 7:

    amoena litorum,

    id. H. 3, 76. —
    II.
    Transf. to other things (rare, and for the most part only post-Aug.):

    vita,

    Tac. A. 15, 55:

    ingenium,

    id. ib. 2, 64; so id. ib. 13, 3:

    animus, i. e. amoenitatibus deditus,

    Aur. Vict. Epit. 1:

    amoenissima verba,

    Gell. 2, 26; 16, 3; 18, 5 al.—Hence, adv.
    * a.
    Old form ămoenĭter:

    hilare atque amoeniter vindemiam agitare,

    joyfully and delightfully, Gell. 20, 8.—
    b.
    Usu. form ămoenē;

    * in respect to smell,

    sweetly, fragrantly, Plaut. Mil. 2, 5, 2; of a dwelling, pleasantly (in sup.), Plin. Ep. 4, 23; of discourse (in comp.), Gell. 14, 1, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > amoena

  • 4 amoenus

    ămoenus, a, um, adj. [amo; some comp. ameinôn], lovely, delightful, pleasant, charming (in gen. of objects affecting the sense of sight only; as a beautiful landscape, gar dens, rivers, pictures, etc.: amoena loca.. quod solum amorem praestentetad se amanda adliciant, Varr. ap. Isid. Orig. 14:

    amoena sunt loca solius voluptatis plena,

    Serv. ad Verg. A. 5, 734; while jucundus is used both in a phys. and mental sense; cf. Doed. Syn. III. p 36; class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.: amoena salicta, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.): Ennius, qui primus amoeno Detulit ex Helicone perenni fronde coronam, who first from the charming Helicon, etc., Lucr. 1, 117:

    fons,

    id. 4, 1024:

    locus,

    Cic. de Or. 2, 71, 290:

    praediola,

    id. Att. 16, 3, 4:

    loca amoena voluptaria,

    Sall. C. 11, 5 Kritz:

    amoena piorum Concilia,

    Verg. A. 5, 734:

    Devenere locos laetos et amoena virecta Fortunatorum nemorum sedesque beatas,

    id. ib. 6, 638:

    rus,

    Hor. Ep. 1, 10, 6:

    aquae, aurae,

    id. C. 3, 4, 7: hae latebrae dulces, etiam, si credis, amoenae, delightful to me (subjectively), but also in and of themselves (objectively) pleasant, id. Ep. 1, 16, 15 Schmid.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 35: amoenae Farfarus umbrae,

    Ov. M. 14, 330, where Merkel, opacae Farfarus undae:

    amoenissima aedificia,

    Tac. H. 3, 30:

    pictura,

    Plin. 35, 10, 37 fin. —In reproach: cultus amoenior, too showy, coquetting, Liv. 4, 44, 11.—As subst., ămoena, ōrum, n. (cf. abditus, etc.), pleasant places:

    per amoena Asiae atque Achaiae,

    Tac. A. 3, 7:

    amoena litorum,

    id. H. 3, 76. —
    II.
    Transf. to other things (rare, and for the most part only post-Aug.):

    vita,

    Tac. A. 15, 55:

    ingenium,

    id. ib. 2, 64; so id. ib. 13, 3:

    animus, i. e. amoenitatibus deditus,

    Aur. Vict. Epit. 1:

    amoenissima verba,

    Gell. 2, 26; 16, 3; 18, 5 al.—Hence, adv.
    * a.
    Old form ămoenĭter:

    hilare atque amoeniter vindemiam agitare,

    joyfully and delightfully, Gell. 20, 8.—
    b.
    Usu. form ămoenē;

    * in respect to smell,

    sweetly, fragrantly, Plaut. Mil. 2, 5, 2; of a dwelling, pleasantly (in sup.), Plin. Ep. 4, 23; of discourse (in comp.), Gell. 14, 1, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > amoenus

  • 5 sicut

    sīc-ut and (far less. freq. but class.) sīc-ŭti, adv., so as, just as, as.
    I.
    Lit.
    A.
    With a separate clause.
    (α).
    Form sicut:

    sicut dixi, faciam,

    Plaut. Trin. 3, 2, 59:

    clanculum, sicut praecepi,

    id. ib. 3, 3, 76:

    nempe sicut dicis (shortly after: ita ut dicis),

    id. Aul. 2, 4, 15; so,

    sicut dicis,

    id. Bacch. 4, 4, 67; id. Men. prol. 74:

    hae sunt, sicut praedico,

    id. Most. 3, 2, 84; cf. id. Bacch. 3, 6, 20:

    stultitia magna est, Hominem amatorem ad forum procedere, etc.... sicut ego feci stultus,

    id. Cas. 3, 3, 4:

    si ille huc redibit, sicut confido affore,

    id. Capt. 3, 5, 38:

    sic ut tu huic potes,

    id. ib. 5, 1, 16:

    primum Montem Sacrum, sicut erat in simili causā antea factum, deinde Aventinum (occupasse),

    Cic. Rep. 2, 37, 63; 6, 18, 19:

    sicut ait Ennius,

    id. ib. 1, 41, 64; cf.:

    sicut sapiens poëta dixit,

    id. Par. 5, 1, 34:

    ut se quoque, sicut socios, dignos existimetis,

    id. Imp. Pomp. 5, 13:

    valeant preces apud te meae, sicut pro te hodie valuerunt,

    Liv. 23, 8:

    consules turpissimi, sicut hi recentes rerum exitus declararunt,

    Cic. Planc. 35, 86:

    sicut summarum summa est aeterna,

    Lucr. 5, 361:

    sicut Cicero dicit,

    Quint. 9, 3, 83:

    sicut ostendimus,

    id. 11, 3, 174 al. —
    (β).
    Form sicuti:

    sicuti dixi prius,

    Plaut. Rud. 4, 4, 67:

    habuit ille, sicuti meminisse vos arbitror, permulta signa,

    Cic. Cael. 5, 12:

    sicuti me quoque erroris mei paenitet,

    id. ib. 6, 14:

    urbem Romam, sicuti ego accepi, condidere atque habuere initio Trojani,

    Sall. C. 6, 1:

    sicuti dignum erat,

    Quint. 11, 3, 148.—
    b.
    Corresp. to ita, itidem, sic.
    (α).
    Form sicut:

    sicut tuom vis gnatum tuae Superesse vitae, Ita te obtestor, etc.,

    Plaut. As. 1, 1, 1: sicut verbis nuncupavi, ita pro republicā Quiritium... legiones mecum Dis Manibus devoveo, an old formula in Liv. 8, 9:

    sicut coronatus laureā coronā oraculum adisset, ita, etc.,

    id. 23, 11; 21, 13; Quint. 1, 2, 26; 9, 1, 8; 9, 3, 100;

    10, 1, 1: sicut medico diligenti natura corporis cognoscenda est, sic equidem, etc.,

    Cic. de Or. 2, 44, 186:

    sicut magno accidit casu, ut, etc.... sic magnae fuit fortunae, etc.,

    Caes. B. G. 6, 30:

    sicuti merci pretium statuit... Itidem divos dispertisse vitam humanam aequom fuit,

    Plaut. Mil. 3, 1, 131.—
    (β).
    Form sicuti:

    sicuti... ita,

    Caes. B. C. 3, 15; cf. infra, B. b.—
    B.
    Without a separate verb (so most freq.).
    (α).
    Form sicut:

    sicut fortunatorum memorant insulas (is est ager),

    Plaut. Trin. 2, 4, 148:

    sicut familiae,

    id. Men. prol. 74; id. Cas. 2, 6, 46: te esse sapientem, nec sicut vulgus, sed ut eruditi solent appellare sapientem, Cic. Lael. 2, 6:

    Graeciae, sicut apud nos, delubra magnifica,

    id. Rep. 3, 9, 14:

    non debent esse amicitiarum sicut aliarum rerum satietates,

    id. Lael. 19, 67:

    ut tuo judicio uteretur, sicut in rebus omnibus,

    id. Ep. ad Brut. 1, 5, 3; id. Tusc. 1, 17, 40:

    provinciam suam hanc esse Galliam, sicut illam nostram,

    Caes. B. G. 1, 44; 6, 19:

    nihil me, sicut antea, juvat Scribere versiculos,

    Hor. Epod. 11, 1 et saep.:

    hunc, sicut omni vitā, tum petentem premebat nobilitas,

    Liv. 39, 41; 34, 9, 10:

    nec sicut vulnere sanguis,

    Luc. 3, 638 Drak. N. cr.
    (β).
    Form sicuti:

    me amicissime cottidie magis Caesar amplectitur: familiares quidem ejus, sicuti neminem,

    Cic. Fam. 6, 6, 13: sicuti te, Lucil. ap. Non. p. 174, 33.—
    b.
    Corresp. to ita, item, sic, etc. (cf. supra, A. b.):

    praecipuum lumen sicut eloquentiae, ita praeceptis quoque ejus, dedit M. Tullius,

    Quint. 3, 1, 20; so id. 8, prooem. § 29; 9, 1, 18;

    10, 1, 14: sicut in foro non bonos oratores, item in theatro actores malos perpeti,

    Cic. de Or. 1, 26, 118:

    illi, sicut Campani Capuam, sic Rhegium habituri perpetuam sedem erant,

    Liv. 28, 28:

    sicut in vitā, in causis quoque,

    Quint. 12, 1, 13; cf. Liv. 9, 17 Drak. N. cr.
    II.
    In partic.
    A.
    With an accessory idea of cause, inasmuch as, since (perh. only in the two foll. passages):

    nunc occasio'st faciundi, prius quam in urbem advenerit, sicut cras hic aderit, hodie non venerit,

    Plaut. Ep. 2, 2, 87:

    quo lubet, sicut soror Ejus huc gemina advenit Ephesum,

    id. Mil. 4, 1, 28 Brix ad loc.; cf. id. Pers. 1, 3, 57.—
    B.
    Pregn.: sicut est, erat, etc., in confirmation of a former proposition, as indeed it is ( was), as it really is ( was), as is ( was) the fact (class.;

    a favorite expression with Cic.): sint nobis isti, qui de ratione vivendi disserunt, magni homines, ut sunt,

    Cic. Rep. 3, 3, 4:

    huc accedit, quod, quamvis ille felix sit, sicut est, tamen, etc.,

    id. Rosc. Am. 8, 22:

    sit ista res magna, sicut est,

    id. Leg. 1, 5, 17; Liv. 7, 35:

    sit licet, sicut est, ab omni ambitione longe remotus,

    Plin. Ep. 5, 15, 2:

    illa, quamvis ridicula essent, sicut erant, mihi tamen risum non moverunt,

    Cic. Fam. 7, 32, 3:

    secundam eam Paulus, sicut erat, victoriam ratus,

    Liv. 45, 7:

    poteratque viri vox illa videri, sicuti erat,

    Ov. M. 12, 205:

    quamvis scelerati illi fuissent, sicuti fuerunt, pestiferi cives tamen, etc.,

    Cic. de Or. 1, 53, 230.—Less freq. with other verbs:

    quamvis enim multis locis dicat Epicurus, sicut dicit, satis fortiter de dolore, tamen, etc.,

    Cic. Off. 3, 33, 117 Beier:

    quamquam in consuetudine cottidianā perspexisses, sicuti perspicies,

    id. Fam. 3, 10, 2:

    quod fore, sicut accidit, videbat,

    Caes. B. G. 5, 58:

    terrendi magis hostes erant quam fallendi, sicut territi sunt,

    Liv. 25, 24.— Strengthened by re verā:

    apud nos, re verā sicut sunt, mercenarii scribae existimantur,

    Nep. Eum. 1, 5.—
    C.
    For introducing a term of comparison, as it were, like, as, as if, = tamquam (class.):

    ut sese splendore animi et vitae suae sicut speculum praebeat civibus,

    Cic. Rep. 2, 42, 69:

    qui, sicut unus paterfamilias, loquor,

    id. Inv. 2, 5, 19:

    quod me sicut alterum parentem et observat et diligit,

    id. Fam. 5, 8, 4:

    (natura) rationem in capite sicut in arce posuit,

    id. Tusc. 1, 10, 20; id. de Or. 1, 29, 132:

    ex his duabus diversis sicuti familiis unum quoddam est conflatum genus,

    id. Inv. 2, 3, 8:

    ab ejus (cornus) summo, sicut palmae, rami quam late diffunduntur,

    Caes. B. G. 6, 26 fin.:

    multi mortales vitam sicut peregrinantes transegere,

    Sall. C. 2, 8; 31, 5; 38, 3; id. J. 60, 4; Liv. 7, 11.—
    D.
    For introducing an example, as, as for instance, etc. (class.):

    quibus in causis omnibus, sicut in ipsā M.' Curii... fuit summa de jure dissensio,

    Cic. de Or. 1, 56, 238; Nep. Dat. 9:

    omnibus periculis, sicut cum Spartam oppugnavit,

    id. Pel. 4: sicuti cum, Lucil. ap. Non. p. 154, 27: sicuti si, Enn. ap. Gell. 3, 14, 5 (Ann. v. 344 Vahl.); Quint. 9, 3, 89; so id. 9, 3, 16; 9, 3, 91; 7, 2, 17; 8, 3, 51; Suet. Aug. 56; 85 al.—
    E.
    Sicut eram, erat, etc., like the Gr. hôs eichon, to denote an unchanged condition of the subject in a new state of action, just as I ( he, etc.) was ( poet. and in post-Aug. prose):

    sicut eram, fugio sine vestibus,

    Ov. M. 5, 601; 6, 657:

    sicut erat, rectos defert in Tartara currus,

    Stat. Th. 7, 820; so, sicut erat, id. ib. 3, 680; 4, 803; 10, 37; Luc. 2, 365:

    ille, sicut nudatus erat, pervenit ad Graecos,

    Curt. 9, 7, 10; 10, 4, 2:

    sicut erat togatus,

    Suet. Claud. 34; Just. 14, 4, 1; 26, 2, 4 al.:

    sicut erant,

    Ov. M. 3, 178; Suet. Calig. 45; id. Oth. 8:

    sicut erit,

    Tib. 3, 1, 18.—Less freq. with another verb:

    sicut curru eminebat, oculos circumferens,

    Curt. 4, 14, 9:

    praecipitatum in flumen, sicut vestitus advenerat,

    Suet. Claud. 9.—Form sicuti:

    sicuti erat, cruentā veste, in castra pervenit,

    Curt. 8, 3, 10 —
    F.
    A few times in Sallust with an accessory hypothetical signif., as if, just as if, = quasi:

    alii sicuti populi jura defenderent, pars, etc.,

    Sall. C. 38, 3:

    sicuti jurgio lacessitus foret, in Senatum venit,

    id. ib. 31, 5:

    sicuti audiri a suis aut cerni possent, etc.,

    id. J. 60, 4:

    sicuti salutatum introire ad Ciceronem,

    id. C. 28, 1.—
    G.
    Of time, as soon as, after (very rare):

    sicut adulescit, terram inde colligimus,

    Pall. Apr. 2, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > sicut

См. также в других словарях:

  • Liste griechischer Phrasen/My — My Inhaltsverzeichnis 1 Μαιευτική τέχνη …   Deutsch Wikipedia

  • Metanoeite — My Inhaltsverzeichnis 1 Μαιευτική τέχνη …   Deutsch Wikipedia

  • Störe meine Kreise nicht! — My Inhaltsverzeichnis 1 Μαιευτική τέχνη …   Deutsch Wikipedia

  • ЕЛИЗИЙ, ЭЛИЗИУМ, ЕЛИСЕЙСКИЕ ПОЛЯ — •Elysium, Ήλύσιον πεδίον (долина прибытия), позже просто Ήλύσιον, Νη̃σοι μακάρων …   Реальный словарь классических древностей

  • Фуэртавентура — остров в группе Канарские о ва, Атлантический океан, территория Испании. Др. греч. мифическое название Макаронезия острова блаженных получило в рим. время привязку к реальным о вам, ныне известным как Канарские. Латин. калька др. греч. названия… …   Географическая энциклопедия

  • Елизий —    • Elysium,          Ήλύσιον πεδίον (долина прибытия), позже просто Ήλύσιον, Νη̃σοι μακάρων, Insulae beatorum, fortunatorum, Ins. fortunatae; у Гомера (Ноm. Od. 4, 563) это красивая нива на западной окраине земли по эту сторону океана, где… …   Реальный словарь классических древностей

  • gens — 1. gens [ ʒɑ̃ ] n. m. et f. pl. • plur. de gent REM. Gens gouverne le masculin, sauf quand il est immédiatement précédé par un adj. à forme féminine distincte : toutes ces bonnes gens, ces vieilles gens sont ennuyeux; les braves gens sont… …   Encyclopédie Universelle

  • ELYSIUM — locus ubi piorum animae habitant, ὐπὸ τῆς λύσεως, a solutione. Nam animae post solutionem vinculi corporei deveniunt ad Elysios campos. Quos fabulam esse Phoeniciam patet ex ipso nomine, quod ex Phoenicum lingua desumptum. Hebraice enim alaz,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NEPTUNUS — I. NEPTUNUS Daemonis quoddam genus, apud Gervasium Tilleberiensem MS. de Otiis Imperial. l. 3. c. 63. Anglia Daemones quosdam habet, Daemones, inquam, nescio dixerim, an secretas et ignotae generationis effigies, quos Galli, Neptunos, Angli… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Фуэртавентура — остров в группе Канарские о ва, Атлантический океан, территория Испании. Др. греч. мифическое название Макаронезия острова блаженных получило в рим. время привязку к реальным о вам, ныне известным как Канарские. Латин. калька др. греч. названия… …   Топонимический словарь

  • Wetter — 1. Alle bösen Wetter klaren auff gegen den Abend. – Petri, II, 4. 2. Auf gut Wetter vertrau, beginnt der Tag nebelgrau. 3. Auf heiss (schwül) Wetter folgt gern der Donner. – Petri, II, 25. 4. Auf trübe Wetter folgt heiterer Himmel. – Chaos, 179.… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»