Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

forensis

  • 1 forensis

    fŏrensis, e, adj. [forum], of or belonging to the market or forum, public, forensic:

    oratio judicialis et forensis,

    i. e. delivered in the forum, Cic. Or. 51, 170; cf.:

    Thucydides hoc forense, concertatorium, judiciale non tractavit genus,

    id. Brut. 83, 287:

    genus (dicendi) remotum a judiciis forensique certamine,

    id. Or. 61, 208:

    rhetorica,

    id. Fin. 2, 6, 17:

    dictio,

    id. Brut. 78, 272; cf.:

    species,

    id. Planc. 12, 29:

    in omnibus publicis privatis, forensibus domesticis, tuis amicorum negotiis,

    id. Fam. 5, 8 fin.:

    res (opp. domesticae litterae),

    id. Or. 43 fin.:

    sententia (opp. domestica),

    id. Fin. 2, 24, 77:

    Marte forensi florere,

    i. e. eloquence, Ov. P. 4, 6, 29: vestitu forensi ad portam est egressus, i. e. in his out-of-door dress (opp. to housedress), Liv. 33, 47 fin.; cf.:

    ut vestitum, sic sententiam habeas aliam domesticam, aliam forensem,

    Cic. Fin. 2, 24, 77:

    tutores constituuntur... feminis, propter forensium rerum ignorantiam,

    Ulp. Fragm. 11, 1.— Absol.:

    forensia,

    dress of state, Suet. Aug. 73; id. Calig. 17:

    a natura comparata est opera mulieris ad domesticam diligentiam, viri ad exercitationem forensem et extraneam,

    Col. 12 praef. § 4.— Subst.:

    rusticus, forensis, negotiator, miles, navigator, medicus, aliud atque aliud efficiunt,

    a public pleader, advocate, Quint. 5, 10, 27.— Plur., Vitr. 6, 5, 2.—With an odious access. notion: ex eo tempore in duas partes discessit civitas: aliud integer populus, fautor et cultor bonorum, aliud forensis factio tenebat, the market-place party or faction, i. e. worthless persons who hung about the market-places, Liv. 9, 46, 13; Quint. 12, 1, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > forensis

  • 2 forēnsis

        forēnsis e, adj.    [forum], of the market, of the forum, public, forensic: oratio, in the forum: certamen: rhetorica: labor: sententia (opp. domestica): vestitu forensi, in out-of-doors dress, L.: factio, idlers, L.
    * * *
    forensis, forense ADJ
    public; pertaining to the courts

    Latin-English dictionary > forēnsis

  • 3 forensis

    , e
    I.
    legal.
    II.
    relating to the forum / relating to legal business

    Latin-English dictionary of medieval > forensis

  • 4 cōnsalūtātiō

        cōnsalūtātiō ōnis, f    [consaluto], a greeting, mutual salutation: forensis: inter exercitūs, Ta.
    * * *
    greeting; exchange of greetings; several mutual salutations (L+S)

    Latin-English dictionary > cōnsalūtātiō

  • 5 febris

        febris is (acc. im or em; abl. ī or e), f     a fever: cotidiana, T.: febrim habere: febri iactari: febri carere: in febri: in febrim incidere: Febre calere, Iu.: olim domestica, settled, Iu.: arida, V.: tertianae, quartanae: opella forensis Adducit febres, H.—Person., the goddess Fever.
    * * *
    fever, attack of fever

    Latin-English dictionary > febris

  • 6 intermissiō

        intermissiō ōnis, f    [intermitto], a breaking off, intermission, interruption, discontinuance: forensis operae: sine ullā intermissione: per intermissiones has, L.: epistularum, of correspondence: verborum, i. e. abruptness.
    * * *
    intermission; pause

    Latin-English dictionary > intermissiō

  • 7 Mārs

        Mārs Mārtis, m    [3 MAR-], Mars, father of Romulus and god of war, with whose month, Martius, the Roman year began, O., Cs.: durus, V.: cruentus, H.: ferox O.: stella Martis, the planet Mars.—War, batt<*>e, conflict, engagement: Martem accendere cantu, incite to battle, V.: apertus, in the open field, O.: equitem suo alienoque Marte pugnare, i. e. both on horseback and on foot, L.: Mars forensis, a legal contest, O.: si patrii quid Martis habes, martial spirit, V.—In the phrase, suo Marte, independently, by his own efforts: rex ipse suo Marte res suas recuperavit: cum vos vestro Marte his rebus omnibus abundetis.— The issue of battle, fortune of war: omnis belli Mars communis: communis adhuc Mars belli erat, L.: aequo Marte, indecisively, Cs.: verso Marte (i. e. versā fortunā), L.
    * * *
    Mars, Roman god of war; warlike spirit, fighting, battle, army, force of arms

    Latin-English dictionary > Mārs

  • 8 opella

        opella ae, f dim.    [opera], a bit of labor, petty pains: forensis, H.
    * * *
    little effort; trifling duties

    Latin-English dictionary > opella

  • 9 rhētorica

        rhētorica ae, f    [rhetoricus; sc. ars], the art of oratory, rhetoric: philosophorum, non forensis.

    Latin-English dictionary > rhētorica

  • 10 scaenicus (scēnicus)

        scaenicus (scēnicus) adj., σκηνικόσ, of the stage, scenic, dramatic, theatrical: artifices, actors: ludi, stage-plays, T., L.: res forensīs scaenicā venustate tractavit.— Plur m. as subst, players, actors: factum quodam in scenicos iure.

    Latin-English dictionary > scaenicus (scēnicus)

  • 11 arx

    arx, arcis, f. [arx ab arcendo, quod is locus munitissimus rubis, a quo facillime possit hostis prohiberi, Varr. L. L. 5, § 151 Müll; cf. Serv. ad Verg. A. 1, 20; Isid. Orig. 15, 2, 32; Doed. Syn. IV. p. 428; v. arceo], a stronghold, castle, citadel, fortress, akropolis; in Rome, the Capitolium.
    I.
    A.. Lit.: arce et urbe orba sum, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 114 Müll.): optumates, Corinthum quae arcem altam habetis, id. ap. ejusd. Fam. 7, 6: edicite per urbem ut omnes qui arcem astuque accolunt, cives, etc.; Att. ap. Non. p. 357, 14:

    Illa autem in arcem [hinc] abiit,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 59; so id. Ps. 4, 6, 2:

    In arcem transcurso opus est,

    Ter. Hec. 3, 4, 17:

    Condere coeperunt urbīs arcemque locare,

    Lucr. 5, 1107:

    arcis servator, candidus anser,

    id. 4, 683:

    munire arcem,

    Cic. Pis. 34 fin.:

    cum Tarento amisso arcem tamen Livius retinuisset,

    id. de Or. 2, 67, 273: arx intra moenia in immanem altitudinem edita; Liv. 45, 28:

    arx Sion,

    Vulg. 2 Reg. 5, 7:

    arx Jerusalem,

    ib. 1 Macc. 13, 49:

    Romana,

    Liv. 1, 12:

    Capitolina,

    id. 6, 20; cf. id. 3, 18:

    Sabinus arcem Capitolii insedit mixto milite,

    Tac. H. 3, 69; Suet. Claud. 44 et saep. As the place on which auguries were received (cf. auguraculum):

    ut cum in arce augurium augures acturi essent,

    Cic. Off. 3, 16, 66; so Liv. 1, 18 and 24.—Hence,
    B.
    Trop., defence, prolection, refuge, bulwark, etc.:

    Castoris templum fuit te consule arx civium perditorum, receptaculum veterum Catilinae militum, castellum forensis latrocinii,

    Cic. Pis. 5, 11:

    haec urbs, lux orbis terrarum atque arx omnium gentium,

    id. Cat. 4, 6; cf. id. Agr. 1, 6, 18:

    Africa arx omnium provinciarum,

    id. Lig. 7, 22:

    Stoicorum,

    id. Div. 1, 6, 10:

    arx finitimorum, Campani,

    Liv. 7, 29; 37, 18:

    tribunicium auxilium et provocationem, duas arces libertatis tuendae,

    id. 3, 45:

    arx ad aliquid faciendum,

    id. 28, 3:

    eam urbem pro arce habiturus Philippus adversus Graeciae civitates,

    id. 33, 14; Flor. 3, 6, 5:

    quasi arx aeternae dominationis,

    Tac. A. 14, 31.—
    C.
    As the abode of tyrants, a poet. designation of tyranny (cf. Ascon. ad Cic. Div. in Caecil. 5), Claud. IV. Cons. Hon. 293 Heins.:

    cupidi arcium,

    Sen. Thyest. 342; cf. id. Contr. 4, 27:

    non dum attigit arcem, Juris et humani culmen,

    Luc. 7, 593 Corte; cf. id. 8, 490, and 4, 800; Tert. Apol. 4.—
    D.
    Prov.:

    arcem facere e cloacā,

    to make a mountain of a mole-hill, Cic. Planc. 40.—
    II.
    Since castles were generally on a height, meton., a height, summit, pinnacle, top, peak (usu. poet. and in Aug. and postAug. prose), lit. and trop.
    A.
    Lit.:

    summā locum sibi legit in arce,

    upon the extreme height, Ov. M. 1, 27; cf. id. ib. 12, 43. —So,
    2.
    In partic.
    a.
    Of mountains:

    Parnasi constitit arce,

    Ov. M. 1, 467:

    arce loci summā,

    id. ib. 11, 393:

    Rhipaeae arces,

    Verg. G. 1, 240:

    flērunt Rhodopeïae arces,

    id. ib. 4, 461:

    septemque unā sibi muro circumdedit arces,

    id. ib. 2, 535:

    primus inexpertas adiit Tirynthius arces, i. e. Alpes,

    Sil. 3, 496; cf. Drak. ad id. 15, 305; Val. Fl. 3, 565:

    impositum arce sublimi oppidum cernimus,

    Petr. 116; cf. id. 123, 205, and 209.—
    b.
    Of houses built on an eminence, Petr. 121, 107, and 293.—
    c.
    Of the citadel of heaven:

    quae pater ut summā vidit Saturnius arce,

    Ov. M. 1, 163:

    summam petit arduus arcem,

    id. ib. 2, 306:

    sideream mundi qui temperat arcem,

    id. Am. 3, 10, 21.—
    d.
    Of the heavens themselves: aetheriae [p. 170] arces, Ov. Tr. 5, 3, 19:

    arces igneae,

    Hor. C. 3, 3, 10:

    caeli quibus adnuis arcem,

    Verg. A. 1, 250; cf. id. ib. 1, 259.—
    e.
    Of temples erected on an eminence:

    dexterā sacras jaculatus arces,

    Hor. C. 1, 2, 3.—
    f.
    Of the head:

    arx corporis,

    Sen. Oedip. 185; Claud. IV. Cons. Hon. 235.—
    B.
    Trop., height, head, summit, etc. (rare):

    celsā mentis ab arce,

    Stat. S. 2, 2, 131:

    summae laudum arces,

    Sil. 13, 771; Sid. Carm. 2, 173:

    ubi Hannibal sit, ibi caput atque arcem totius belli esse,

    head and front, Liv. 28, 42:

    arx eloquentiae,

    Tac. Or. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > arx

  • 12 barbaria

    barbărĭa, ae ( poet., or in post-Aug. prose barbărĭes, acc. -em; so once in Cic. Brut. 74, 258), f. [barbarus].
    I.
    Lit., a foreign country, in opposition to Greece or Rome.
    A.
    In gen.:

    a quo (philosopho) non solum Graecia et Italia, sed etiam omnis barbaria commota est,

    Cic. Fin. 2, 15, 49; 5, 4, 11; id. N. D. 1, 29, 81; cf.: non solum cum exercitu suo, sed etiam cum omni inmanitate barbariae bellum inferre nobis. id. Phil. 5, 13, 37; 13, 8, 18:

    quid tibi barbariem. gentes ab utroque jacentes Oceano numerem?

    Ov. M. 15, 829:

    in mediā vivere barbarie,

    id. Tr. 3, 10, 4; Luc. 8, 812; Just. 9, 5, 7 al.—
    B.
    Esp., of a particular country, aside from Greece or Rome. Thus (in the mouth of a Greek), of Italy, as opp. to Greece (only in Plaut.), Plaut. Poen. 3, 2, 21; id. Fragm. ap. Fest. s. v. vapula, p. 278. [p. 222] —Of Persia:

    Themistoclem non in Graeciae portus, sed in barbariae sinus confugisse,

    Cic. Rep. 1, 3, 5.—Of Phrygia:

    Graecia barbariae lento collisa duello,

    Hor. Ep. 1, 2, 7.—Of Gaul, in opp. to Rome, Cic. Font. 20, 44 (16, 34).—Of Scythia and Britain, Cic. N. D. 2, 34, 88;

    in gen.: quae barbaria Indiā vastior aut agrestior?

    id. Tusc. 5, 27, 77 al. —
    II.
    Meton., mental or moral barbarism, according to the notion of the ancients.
    A.
    Rudeness, rusticity, stupidity:

    barbaria forensis,

    Cic. de Or. 1, 26, 118:

    grandis,

    Ov. Am. 3, 8, 4.—Hence of barbarism in language:

    omnes tum fere, qui nec extra urbem hanc vixerant, nec eos aliqua barbaries domestica infuscaverat, recte loquebantur,

    Cic. Brut. 74, 258.—And of faulty reading, Petr. 68, 5.—
    B.
    Savageness, barbarousness, rudeness, uncivilized manners:

    inveterata barbaria,

    Cic. Balb. 19, 43:

    ferum et immane facinus, quod nulla barbaria posset agnoscere,

    id. Phil. 14, 3, 8:

    ista vero quae et quanta barbaria est,

    id. ib. 2, 42, 108;

    11, 2, 6: tanta barbaries (Sarmatorum) est, ut pacem non intellegant,

    Flor. 4, 12, 20; Just. 43, 4, 1; Quint. 11, 3, 69; Petr. 68.—
    C.
    = barbari:

    quale bellum nulla umquam barbaria cum suā gente gessit,

    Cic. Cat. 3, 10, 25; cf.:

    hoc poëtae nomen, quod nulla umquam barbaria violavit,

    id. Arch. 8, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > barbaria

  • 13 castellum

    castellum, i, n. dim. [castrum], a castle, fort, citadel, fortress, stronghold, Sisenn. ap. Non. p. 514, 7; Caes. B. G. 2, 30; id. B. C. 3, 36; Cic. Phil. 5, 4, 9; id. Caecin. 7, 20; Sall. J. 54, 6; Nep. Milt. 2, 1; id. Alcib. 7, 4; Liv. 10, 46, 11; 21, 11, 10; Verg. A. 5, 440; Hor. Ep. 2, 2, 34 al.; also of a single bulwark, bastion, Caes. B. G. 1, 8; 2, 8; 7, 69; id. B. C. 3, 44; and poet. of a dwelling in an elevated position, Verg. G. 3, 475.—
    B.
    In mechanics, a structure in which the water of an aqueduct is collected, to be distributed by pipes or channels in different directions, a reservoir, Vitr. 8, 6; Plin. 36, 15, 24, § 121; Front. Aquaed. 35; Dig. 19, 1, 17; 43, 20, 1; Inscr. Orell. 3203 al.—
    II.
    Trop., shelter, stronghold, defence, refuge (cf. arx, I. B.):

    templum Castoris fuit arx civium perditorum... castellum forensis latrocinii,

    Cic. Pis. 5, 11:

    urbem philosophiae, mihi crede, proditis, dum castella defendis,

    id. Div. 2, 16, 37:

    tribunal Appii castellum omnium scelerum,

    Liv. 3, 57, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > castellum

  • 14 dimano

    dī-māno ( dem-), āre, v. n., to flow different ways, to spread abroad (very rare):

    meus hic forensis labor dimanavit ad existimationem hominum paulo latius,

    Cic. Cael. 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > dimano

  • 15 fabulatio

    fābŭlātĭo, ōnis, f. [fabulor], narration discourse:

    forensis,

    Mart. Cap. 6, 189; Vulg. Psa. 118, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > fabulatio

  • 16 fama

    fāma, ae, f. [for, fa-ri], = phêmê, the talk of the multitude, like rumor, either as relating or as judging (v. rumor; cf. also: nomen, gloria, laudatio; clamor, plausus; honos, dignitas, honestas, laus, etc.).
    I.
    That which people say or tell, the common talk, a report, rumor, saying, tradition (freq. and class.; plur. very rare); absol., or with a statement of the subject-matter annexed with de, or as an object-clause; rarely with gen.
    a.
    Absol.:

    hascine propter res maledicas famas ferunt?

    Plaut. Trin. 1, 2, 149: a Brundisio nulla adhuc fama venerat, Cic. Att. 9, 3, 2:

    cum tristis a Mutina fama manaret,

    id. Phil. 14, 6, 15:

    at fuit fama. Quotusquisque est, qui istam effugere potest in tam maledica civitate?

    id. Cael. 16, 38: magna illico fama surrexit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2:

    aliquod fama ac nuntiis afferre,

    Caes. B. G. 6, 30, 2:

    hac fama ad Treviros perlata,

    id. ib. 5, 53, 2:

    reliquos (deos) ne famā quidem acceperunt,

    id. ib. 6, 21, 2; cf.:

    quam Eratostheni et quibusdam Graecis famā notam esse video,

    id. ib. 6, 24, 2:

    concedamus famae hominum,

    Cic. Rep. 2, 2:

    Daedalus, ut fama est, fugiens, etc.,

    Verg. A. 6, 14; cf.:

    pulsis (vetus est ut fama) Sabellis,

    Hor. S. 2, 1, 36:

    ita fama ferebat,

    Ov. M. 12, 197:

    duplex inde fama est,

    a twofold tradition, Liv. 1, 1, 6.— In plur.:

    inhonestas famas adjungere diis,

    Arn. 7, 219:

    per omnem provinciam magnae atrocesque famae ibant,

    Sall. H. 1, 67 Dietsch, ex conj.—
    b.
    Stating the subject-matter or contents.
    (α).
    With de:

    si quis quid de republica a finitimis rumore aut fama acceperit,

    Caes. B. G. 6, 20, 1:

    si quid ipsi audistis communi fama atque sermone de vi, de manu, de armis, etc.,

    Cic. Fl. 6, 13:

    de interitu P. Clodii,

    id. Mil. 35, 98:

    de Afranio fama est,

    id. Att. 7, 26, 1:

    de Titurii morte,

    Caes. B. G. 5, 39, 1; cf.:

    de victoria Caesaris,

    id. ib. 5, 53, 1;

    5, 51, 1: de proelio Dyrrhachino,

    id. B. C. 3, 80.— Plur.: ingentes esse famas de Regulo, Arrunt. ap. Sen. Ep. 114, 19 fin.
    (β).
    With an appos. clause:

    ne mihi hanc famam differant, Me... dedisse, etc.,

    Plaut. Trin. 3, 2, 63;

    v. differo, B. 2.: accipere fama et auditione, esse quoddam numen et vim deorum,

    Cic. N. D. 2, 37, 95:

    quod tibi esse antiquissimum constante famā atque omnium sermone celebratum est,

    id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 24; so,

    constans fama,

    Liv. 6, 25, 4:

    cum esse praestantem Numam Pompilium fama ferret,

    Cic. Rep. 2, 13:

    cum fama per orbem terrarum percrebuisset, illum, etc.,

    Caes. B. C. 3, 43 fin.:

    fama nuntiabat, te esse in Syria,

    Cic. Fam. 12, 4, 2:

    fama incerta duos equites venisse,

    a vague rumor, Liv. 27, 50, 6:

    capsis quem (Cassium) fama est esse librisque Ambustum propriis,

    Hor. S. 1, 10, 63 al. —
    (γ).
    With gen.:

    vix ad aures meas istius suspicionis fama pervenit,

    Cic. Sull. 4, 12:

    propter incertam famam aeris alieni,

    an unsupported rumor, Liv. 6, 27, 3.—
    B.
    Personified: Fama, a goddess, daughter of Terra, swiftfooted, all-seeing, growing as she runs:

    Fama, malum qua non aliud velocius ullum,

    Verg. A. 4, 173 sq.; Ov. M. 12, 43 sq.; Val. Fl. 2, 116 sq.; Stat. Th. 3, 426 sq.; Ov. M. 8, 267; 9, 137; 14, 726; 15, 4; 853 al.
    II.
    The voice or judgment of the many, public opinion; more freq. objectively, the fame, character, reputation which a man has, either in general or in particular, as a good or bad reputation, etc. (very freq. and class.).
    A.
    In gen.:

    famam atque rumores pars altera consensum civitatis et velut publicum testimonium vocat: altera sermonem sine ullo certo auctore dispersum, cui malignitas initium dederit, incrementum credulitas,

    Quint. 5, 3; cf.:

    adversus famam rumoresque hominum si satis firmus steteris,

    Liv. 22, 39, 18:

    contra opinionem militum famamque omnium videri proelium defugisse, magnum detrimentum afferebat,

    Caes. B. C. 1, 82, 2; cf. id. ib. 3, 56 fin.: fama popularis, popular fame or favor, Cic. Tusc. 3, 2, 4; 5, 16, 46:

    forensis,

    Q. Cic. Petit. Cons. 5, 17: de bona fama (quam enim appellant eudoxian, aptius est hoc loco bonam famam appellare quam gloriam), Cic. Fin. 3, 17, 57:

    bona de Domitio, praeclara de Afranio fama est,

    id. Att. 7, 26, 1; cf.:

    qui bonam famam bonorum, quae sola vere gloria nominari potest, expetunt,

    id. Sest. 66, 139; Sall. C. 7, 6:

    si bonam famam mihi servasso, sat ero dives,

    Plaut. Most. 1, 3, 70 sq.:

    bona,

    Cat. 61, 62:

    bene loquendi fama,

    Cic. Brut. 74, 259:

    eloquentiae,

    Quint. 7, 1, 41:

    sapientiae,

    Cic. Lael. 4, 15:

    pudica,

    Prop. 2, 32 (3, 30), 21:

    alium mala fama et timor impediebat,

    Sall. J. 35, 4:

    inconstantiae,

    Cic. Fam. 1, 9, 11:

    vappae ac nebulonis,

    Hor. S. 1, 2, 12.—In plur.: inter arma civilia aequi boni famas petit, Sall. Fragm. ap. Sen. Ep. 114, 19 (Hist. inc. lib. 76 Dietsch).—
    B.
    In partic.
    1.
    In a good sense, fair fame, reputation, renown, = existumatio, fama bona:

    ut vos mihi domi eritis, proinde ego ero famā foris,

    Tert. Hec. 2, 1, 21: fundamentum [p. 723] est perpetuae commendationis et famae justitia, Cic. Off. 2, 20, 71:

    fama et existimatio,

    id. Quint. 15, 50; cf.:

    ut ante collectam famam conservet (for which, shortly after: habet existimationem multo sudore collectam),

    id. Div. in Caecil. 22, 71:

    sic ejus (Archiae) adventus celebrabantur, ut famam ingenii exspectatio hominis superaret... hac tanta celebritate famae cum esset jam absentibus notus, etc. (shortly before: celeriter antecellere omnibus ingenii gloriā contigit),

    id. Arch. 3, 5;

    so corresp. to gloria,

    id. Tusc. 1, 46, 110:

    fama ingeni abicienda,

    id. Fam. 9, 16, 3;

    with the latter cf.: anxius de fama ingenii,

    Quint. 11, 1, 50; 74:

    de alicujus fama detrahere,

    Cic. Fam. 3, 8, 5:

    famam in tuto collocare,

    Quint. 12, 11, 7:

    ejus scripta tantum intra famam sunt,

    id. 11, 3, 8:

    ad famam populi Romani pertinere, eos consules esse, etc.,

    Liv. 10, 24, 17:

    (ut amicorum) aut caput agatur aut fama,

    Cic. Lael. 17, 61:

    loco, fortuna, fama superiores,

    id. ib. 25, 94:

    virtus, fama, decus divitiis parent,

    Hor. S. 2, 3, 95:

    cui gratia, fama, valetudo, contingat abunde,

    id. Ep. 1, 4, 10:

    famam dicendi fortius quaerunt,

    Quint. 2, 12, 9: Evadne... Occidit Argivae fama pudicitiae, the glory or pride of Argive chastity, i. e. of the chaste women of Argos, Prop. 1, 15, 22.—Esp.: magna fama, great reputation, fame, glory:

    magnam famam attulisse Fabio Tarentum rebatur,

    Liv. 27, 25, 11:

    magnam famam sui relinquere,

    Nep. Lys. 1, 1:

    habere,

    Plin. 36, 21, 39, § 149.—
    2.
    In a bad sense, illfame, infamy, scandal, = infamia, fama mala (rare): opplere (aliquem) famā ac flagitiis, Turp. ap. Non. 306, 2; Ter. Ad. 2, 3, 10:

    neque specie famāve movetur, Nec jam furtivum Dido meditatur amorem,

    Verg. A. 4, 172; Sall. C. 3, 5; Tac. A. 12, 49; Plin. Pan. 28, 1; cf.:

    laeta apud plerosque, apud quosdam sinistra fama,

    Tac. A. 11, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > fama

  • 17 Febris

    fē̆bris (the ē predominating in poets), is (acc. sing.:

    febrem,

    Hor. Ep. 1, 16, 20; Sen. Ep. 14, 6; Quint. 2, 17, 9:

    febrim,

    Hor. S. 2, 3, 294; Plaut. Pseud. 2, 2, 48; Cic. Fam. 7, 26, 1; Plin. 25, 4, 17, § 37 Jan. et saep.— Abl.:

    febri,

    Cic. Cat. 1, 13, 31; id. Att. 6, 9;

    or: febre,

    id. Att. 7, 1, 1; Suet. Vit. 14; Plin. Ep. 7, 1, 4: Juv. 10, 218 al.), f. [for fer-bris, root bhar-, to be hot, v. ferveo], a fever.
    I.
    Prop.: appellamus a calendo calorem, e fervore febrim, Varr. ap. Non. 46, 22:

    quotidiana,

    Ter. Hec. 3, 2, 22:

    si cui venae sic moventur, hic habet febrem,

    Cic. Fat. 8, 15; cf.:

    febrim habere,

    id. Fam. 7, 26, 1; Suet. Oth. 6:

    aestu febrique jactari,

    Cic. Cat. 1, 13, 31:

    te Romam venisse cum febri,

    id. Att. 6, 9, 1; cf.:

    cum febri domum rediit,

    id. de Or. 3, 2, 6:

    febri carere,

    id. Fam. 16, 15, 1;

    for which, in an altered construction: caruitne febris te heri?

    Plaut. Curc. 1, 1, 17:

    cum sine febri laborassem,

    Cic. Att. 5, 8, 1:

    in febri,

    id. Tusc. 1, 36, 88:

    in febrim subito incidere,

    id. Fam. 14, 8, 1:

    febre liberari,

    Cels. 2, 17:

    febri liberari,

    Plin. 26, 11, 71, § 116:

    febre corripi,

    id. 7, 51, 52, § 172:

    febre calere,

    Juv. 10, 218:

    quem torret olim domestica febris,

    i. e. at home in him, id. 9, 17:

    vigili cum febre,

    id. 13, 229:

    reliquit eum febris,

    Vulg. Johan. 4, 52.—In plur.:

    vide, ne tertianas quoque febres et quartanas divinas esse dicendum sit,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    febres aliae ab horrore incipiunt, aliae a frigore, aliae a calore,

    Cels. 3, 3 sq.:

    calidae febres,

    Lucr. 2, 34:

    opella forensis Adducit febres,

    Hor. Ep. 1, 7, 9.—
    B.
    Febris, personified as a deity, with three temples in Rome, the principal of which was on the Palatium, in the neighborhood of the Velabrum, Cic. N. D. 3, 25, 63; id. Leg. 2, 11, 28; Plin. 2, 7, 5, § 16; Val. Max. 2, 5, 6; cf.:

    Febri divae, Febri sanctae, Febri magnae, Camilla pro filio amato,

    Inscr. Grut. p. 97, 1.—
    * II.
    Trop., a source of uneasiness, torment:

    certo scio, nunc febrim tibi esse, quia, etc.,

    Plaut. Ps. 2, 2, 48 Ritschl N. cr.

    Lewis & Short latin dictionary > Febris

  • 18 febris

    fē̆bris (the ē predominating in poets), is (acc. sing.:

    febrem,

    Hor. Ep. 1, 16, 20; Sen. Ep. 14, 6; Quint. 2, 17, 9:

    febrim,

    Hor. S. 2, 3, 294; Plaut. Pseud. 2, 2, 48; Cic. Fam. 7, 26, 1; Plin. 25, 4, 17, § 37 Jan. et saep.— Abl.:

    febri,

    Cic. Cat. 1, 13, 31; id. Att. 6, 9;

    or: febre,

    id. Att. 7, 1, 1; Suet. Vit. 14; Plin. Ep. 7, 1, 4: Juv. 10, 218 al.), f. [for fer-bris, root bhar-, to be hot, v. ferveo], a fever.
    I.
    Prop.: appellamus a calendo calorem, e fervore febrim, Varr. ap. Non. 46, 22:

    quotidiana,

    Ter. Hec. 3, 2, 22:

    si cui venae sic moventur, hic habet febrem,

    Cic. Fat. 8, 15; cf.:

    febrim habere,

    id. Fam. 7, 26, 1; Suet. Oth. 6:

    aestu febrique jactari,

    Cic. Cat. 1, 13, 31:

    te Romam venisse cum febri,

    id. Att. 6, 9, 1; cf.:

    cum febri domum rediit,

    id. de Or. 3, 2, 6:

    febri carere,

    id. Fam. 16, 15, 1;

    for which, in an altered construction: caruitne febris te heri?

    Plaut. Curc. 1, 1, 17:

    cum sine febri laborassem,

    Cic. Att. 5, 8, 1:

    in febri,

    id. Tusc. 1, 36, 88:

    in febrim subito incidere,

    id. Fam. 14, 8, 1:

    febre liberari,

    Cels. 2, 17:

    febri liberari,

    Plin. 26, 11, 71, § 116:

    febre corripi,

    id. 7, 51, 52, § 172:

    febre calere,

    Juv. 10, 218:

    quem torret olim domestica febris,

    i. e. at home in him, id. 9, 17:

    vigili cum febre,

    id. 13, 229:

    reliquit eum febris,

    Vulg. Johan. 4, 52.—In plur.:

    vide, ne tertianas quoque febres et quartanas divinas esse dicendum sit,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    febres aliae ab horrore incipiunt, aliae a frigore, aliae a calore,

    Cels. 3, 3 sq.:

    calidae febres,

    Lucr. 2, 34:

    opella forensis Adducit febres,

    Hor. Ep. 1, 7, 9.—
    B.
    Febris, personified as a deity, with three temples in Rome, the principal of which was on the Palatium, in the neighborhood of the Velabrum, Cic. N. D. 3, 25, 63; id. Leg. 2, 11, 28; Plin. 2, 7, 5, § 16; Val. Max. 2, 5, 6; cf.:

    Febri divae, Febri sanctae, Febri magnae, Camilla pro filio amato,

    Inscr. Grut. p. 97, 1.—
    * II.
    Trop., a source of uneasiness, torment:

    certo scio, nunc febrim tibi esse, quia, etc.,

    Plaut. Ps. 2, 2, 48 Ritschl N. cr.

    Lewis & Short latin dictionary > febris

  • 19 intermissio

    intermissĭo ōnis, f. [intermitto], a breaking off, intermission, interruption; a neglecting, ceasing, discontinuance (class.):

    forensis operae,

    Cic. Div. 2, 68, 142:

    sine ulla intermissione,

    without any intermission, id. N. D. 1, 41, 114:

    a qua (actione) saepe fit intermissio,

    id. Off. 1, 6:

    per intermissiones has intervallaque,

    Liv. 5, 5:

    febris,

    Cels. 2, 10:

    epistularum,

    interruption of a correspondence, Cic. Fam. 7, 13, 1:

    consuetudinis,

    id. ib. 5, 17:

    intermissionem officii facere,

    id. Lael. 2, 8: si furiosus habet intermissionem, a lucid interval, Dig. 28, 1, 20:

    verborum,

    formed in short clauses, Cic. Part. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > intermissio

  • 20 jactatio

    jactātĭo, ōnis, f. [jacto], a throwing or tossing to and fro, a shaking, agitation, violent or frequent motion.
    I.
    Lit.:

    corporis,

    motion, gestures, Cic. Or. 25, 86:

    ubi primum ducta cicatrix, patique posse visa jactationem,

    Liv. 29, 32:

    manus,

    Quint. 10, 7, 26;

    of a storm at sea: ex magna jactatione terram videre,

    Cic. Mur. 2, 4:

    armigeri in castra referebant (eum) jactationem vulnerum haud facile tolerantem,

    the jolting, Curt. 6, 5, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., of mental agitation:

    jactationes animorum incitatae,

    Cic. Tusc. 5, 6, 15.—
    B.
    Esp.
    1.
    A boasting, bragging; ostentation, display, vanity:

    jactatio est voluptas gestiens et se efferens insolentius,

    Cic. Tusc. 4, 9, 20: verborum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 2:

    nulla cultūs,

    Tac. G. 6:

    extemporalis garrulitas circulatoriae jactationis est,

    Quint. 2, 4, 15:

    eruditionis,

    id. 1, 5, 11: nonnullorum hominum jactationem et insolentiam ferre non potes, Cael. ap. Cic. Att. 10, 9, A, 5.—
    2.
    Jactatio popularis, a striving after popular applause, Cic. Clu. 35, 95; id. Har. Resp. 20, 43; so,

    jactatio cursusque popularis,

    id. Prov. Cons. 16, 38; cf.:

    eloquentia haec forensis... ornata verbis atque sententiis jactationem habuit in populo,

    id. Or. 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > jactatio

См. также в других словарях:

  • Forensis — (lat.), 1) was sich auf Justizverwaltung bezieht; so Medicina f., Gerichtliche Arzneikunde s.d.; 2) (Forenser, Ausmärker), der, welcher Grundstücke in einer andern Flur besitzt, als in welcher er wohnt …   Pierer's Universal-Lexikon

  • forensis — index forensic, judicial Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • forensis — /farensas/ In Civil law, belonging to or connected with a court; forensic. Forensis homo, an advocate; a pleader of causes; one who practices in court …   Black's law dictionary

  • forensis — /farensas/ In Civil law, belonging to or connected with a court; forensic. Forensis homo, an advocate; a pleader of causes; one who practices in court …   Black's law dictionary

  • forensis strepitus — /fo renˈsis strepˈi təs or tŭs/ (Latin) The clamour of the forum …   Useful english dictionary

  • Libellula forensis — Libellula forensis …   Wikipédia en Français

  • Libellula forensis — ? Libellula forensis …   Википедия

  • Libellula forensis — Systematik Ordnung: Libellen (Odonata) …   Deutsch Wikipedia

  • Medicīna forénsis — (lat.), gerichtliche Medizin. M politico forensis oder M. publica, Staatsarzneikunde …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • practiciens — Bons practiciens, gens sçachans bien les loix et les coustumes, Pragmatici. Un practicien qui sçait son formulaire comme il faut faire demandes et defenses, Formularius. Les practiciens, Natio alumna fori, Conceptores, Astipulatores, Artifices… …   Thresor de la langue françoyse

  • Georg Adam Struve — (* 27. September 1619 in Magdeburg; † 15. Dezember 1692 in Jena) war ein deutscher Jurist. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Literatur …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»