Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fecundo

  • 1 fēcundō

        fēcundō —, —, āre    [fecundus], to make fruitful, fertilize: Aegyptum harenā, V.
    * * *
    fecundare, fecundavi, fecundatus V TRANS
    make fertile/fruitful

    Latin-English dictionary > fēcundō

  • 2 fecundo

    fēcundo, āre, v. a. [fecundus], to make fruitful, to fertilize ( poet. and in post-class. prose):

    (Nilus) viridem Aegyptum nigrā fecundat arenā,

    Verg. G. 4, 293; Claud. I. Cons. Stil. 239; Pall. 3, 9 al.

    Lewis & Short latin dictionary > fecundo

  • 3 effecundo

    ef-fēcundo ( effoec-), āre, 1, v. a., to make fruitful, to fertilize, Vop. Prob. 21.

    Lewis & Short latin dictionary > effecundo

  • 4 fecundator

    fēcundātor, ōris, m. [fecundo], he who fertilizes or makes fruitful: mulierum, Jul. ap. August. Contr. Jul. 6, 8, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > fecundator

  • 5 fecundito

    fēcundĭto, āre, = fecundo, to fertilize, Inscr. Fabr. 169.

    Lewis & Short latin dictionary > fecundito

  • 6 fecundus

    fēcundus (sometimes erroneously foecund-and faecund-, but v. Varr. ap. Gell. 16, 12 fin., and ap. Non. 54, 8), a, um, adj. [from ‡ feo, whence also fetus, femina, fenus, etc., cf. felix], fruitful, fertile (of plants and animals).—Constr. with abl., gen., or absol. (with gen. only poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit. (class.):

    fossiones agri repastinationesque, quibus fit multo terra fecundior,

    Cic. de Sen. 15, 53; cf. Verg. G. 1, 67; Quint. 10, 3, 2:

    glebae,

    Lucr. 1, 211:

    solum,

    Quint. 2, 19, 2: cf. Just. 2, 1:

    salices viminibus, frondibus ulmi,

    Verg. G. 2, 446.—With gen.:

    regio fecunda fruticis exigui,

    Col. 9, 4, 2:

    tellus metallorum,

    Plin. 33, 4, 21, § 78;

    for which: Amathus metallis,

    Ov. M. 10, 220 Bach. N. cr.:

    mons silvae frequens fecundusque,

    Tac. A. 4, 65:

    segetes fecundae et uberes,

    id. Or. 15, 48:

    nihil ocimo fecundius,

    Plin. 19, 7, 36, § 120:

    uxores,

    Lucr. 4, 1254:

    conjux,

    Hor. S. 2, 5, 31:

    lepus,

    id. ib. 2, 4, 44; cf.:

    sue... nihil genuit natura fecundius,

    Cic. N. D. 2, 64, 160.—
    B.
    Transf.
    1.
    Rich, abundant, abounding in any thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    fecundi calices quem non fecere disertum?

    Hor. Ep. 1, 5, 19; cf.

    fons,

    i. e. copious, Ov. M. 14, 791:

    legere fecundis collibus herbas,

    plentifuliy furnished, thickly studded, id. ib. 14, 347:

    fecundissima gens,

    rich in agricultural products, Plin. Pan. 31, 6:

    (specus) Uberibus fecundus aquis,

    Ov. M. 3, 31; cf.:

    fecunda melle Calymne,

    id. ib. 8, 222:

    viscera (Tityi) poenis,

    i. e. constantly renewed, Verg. A. 6, 598:

    Echidna, fecunda poenis viscera trahens,

    Ambros. in Tob. 12, 41:

    nigris Meroe fecunda colonis,

    Luc. 10, 303:

    cingula monstris,

    Val. Fl. 6, 470.— With gen.:

    Aemilium genus fecundum bonorum civium,

    Tac. A. 6, 27 fin.
    2.
    Making fruitful, fertilizing (only poet. and in post-Aug. prose):

    imber,

    Verg. G. 2, 325; cf.

    Nilus,

    Plin. 5, 9, 10, § 54:

    excipe fecundae patienter verbera dextrae, i. e. the blows with a thong of skin given to women by the luperci, and which were supposed to promote fruitfulness,

    Ov. F. 2, 427; cf. Serv. Verg. A. 8, 343; and:

    quam (Danaën) implevit fecundo Juppiter auro,

    Ov. M. 4, 698.—
    II.
    Trop., fruitful, fertile, prolific, abundant (class.): pectus, Cic. poët. Div. 1, 13, 22; Verg. A. 7, 338:

    artifex,

    Plin. 35, 10, 36, § 71:

    a quo (Anaxagora) eum (Periclem), cum alia praeclara quaedam et magnifica didicisse, uberem et fecundum fuisse,

    Cic. Or. 4, 15:

    duo genera verborum: unum fecundum, quod declinando multas ex se parit dispariles formas, ut est lego, legis, legam, sic alia: alterum genus sterile, quod ex se parit nihil, ut est etiam, vix, cras, etc.,

    Varr. L. L. 8, § 9 Müll.:

    amor et melle et felle est fecundissimus,

    Plaut. Cist. 1, 1, 70:

    fecunda culpae saecula,

    Hor. C. 3, 6, 17:

    veri sacerdos,

    Sil. 13, 490:

    fecundum in fraudes hominum genus,

    id. 2, 498:

    vester porro labor fecundior, historiarum scriptores?

    Juv. 7, 98.—Hence, fēcundē, adv., fruitfully, abundantly:

    fecundius poëmata ferrent fructum,

    Varr. L. L. 7, § 2 Müll.:

    arundo recisa fecundius resurgit,

    Plin. 16, 36, 65, § 163:

    cantharides nascuntur fecundissime in fraxino,

    id. 29, 4, 30, § 94.

    Lewis & Short latin dictionary > fecundus

  • 7 ineo

    ĭn-ĕo, īvi and ĭi, ĭtum, īre (iniri only ap. Vop. Procul. 12, 7; fut. iniet, Sen. Ben. 21, 2), v. a. and n.
    I.
    To go into, to enter a place (class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen., constr. with acc., or with in and acc.
    (α).
    With acc.:

    illius domum,

    Cic. Deiot. 3, 8:

    urbem,

    Liv. 3, 24, 8:

    Argolicas acies non ignarus ini (i. e. inii),

    Stat. Th. 8, 107:

    convivia,

    Cic. Rosc. Am. 18, 52:

    viam, iter,

    to enter on a journey, id. Mur. 12, 26.— Pass.:

    nemus nullis illud initur equis,

    Ov. F. 3, 266:

    (Hispania) prima Romanis inita provinciarum,

    Liv. 28, 12, 12.—
    (β).
    With in and acc.:

    in urbem,

    Liv. 24, 9, 2.—
    2.
    In partic., to know, in mal. part., Liv. 41, 13, 2: reginam, Drusillam, Anton. ap. Suet. Aug. 69:

    feminae viros ineunt,

    Sen. Ep. 95, 21;

    so of animals,

    to pair, Varr. R. R. 2, 7, 9; Plin. 10, 63, 83, § 178.— Pass.:

    vacca ab agresti tauro inita,

    Liv. 41, 13, 2; cf.:

    sic velut inita arbor fecundo semine fertilior exstat,

    Col. 5, 9, 16.—
    B.
    Trop., to enter upon, begin a business, an enterprise, occupation, office, etc.:

    magistratum,

    Cic. Phil. 3, 1, 2:

    consulatum,

    Liv. 24, 9, 7:

    imperium,

    Suet. Tib. 67.— Pass.:

    inito magistratu,

    Liv. 36, 1, 1:

    magnum et difficile certamen iniens,

    Cic. Fin. 4, 12, 31; Curt. 4, 3, 12:

    proelium,

    id. Off. 1, 11, 37; Vell. 2, 55, 3; Suet. Tib. 2; id. Vesp. 4:

    pugnas,

    Verg. A. 11, 912:

    bellum,

    Curt. 5, 9, 4.— Pass.:

    bellum cum rege Philippo initum est,

    Liv. 31, 5, 1; 36, 1, 5: numerum, to go into an enumeration, i. e. to enumerate, give the number:

    numerus interfectorum haud facile iniri potuit,

    Liv. 38, 23, 6:

    numerus inibatur,

    Caes. B. G. 7, 76: rationem, to make an estimate:

    rationem inire oportet operarum, dierum,

    Cato, R. R. 2, 2; cf.:

    initā subductāque ratione,

    Cic. N. D. 3, 29, 71: inire rationem also freq. signifies, to calculate, consider, find out, devise, contrive:

    rogo, ut adjuves ineasque rationem, quemadmodum ea mulier Romam perducatur,

    id. Fam. 13, 28, 2:

    mihi ineunda ratio, et via reperiunda est, qua ad Apronii quaestum possim pervenire,

    id. Verr. 2, 3, 46. § 110: ut multa tam gravis depelleretur, a me inita ratio est. id. Fam. 5, 20, 4:

    rationem de re,

    id. Phil. 5, 19, 53:

    ad hunc interficiendum talem iniit rationem,

    Nep. Hann. 10, 3:

    aestimationem,

    to make an estimate, to estimate, value, Sen. Ben. 3, 8 fin.:

    mensuram agrorum,

    to take the measure of, to measure, survey, Col. 5, 3, 1: societatem cum aliquo, to enter into or form an association with a person, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 3; so of an alliance, Suet. Tib. 2:

    bellum,

    to take part in, Cic. Off. 1, 11, 37; Curt. 5, 9, 4:

    pugnas,

    to begin, Verg. A. 11, 912:

    pugnam,

    Vell. 1, 9, 3; 2, 55, 3:

    indutias,

    to conclude, make, Plin. Pan. 11, 5: consilium, to form a plan, Ov. F. 3, 380:

    consilia inibat, quemadmodum a Gergovia discederet,

    formed plans, considered, deliberated, Caes. B. G. 7, 43:

    consilium facinoris contra vitam alicujus,

    Cic. Deiot. 2, 4: gratiam, to get into the good graces, obtaĭn the favor of:

    plures ineuntur gratiae, si, etc.,

    the favor of many is gained, id. Brut. 57, 209:

    gratiam ab aliquo,

    Nep. Alcib. 9 fin.:

    apud regem initam gratiam volebant,

    Liv. 36, 5, 3:

    summam gratiam a bonis omnibus,

    Cic. Att. 7, 9, 3: viam, to find out a way to do any thing:

    ineamus viam aliquam, qua utri utris imperent, decerni possit,

    Liv. 1, 23, 9:

    suffragia, i. q. dare,

    id. 3, 17, 4; 3, 25, 4:

    inită aestate,

    in the beginning of, Caes. B. G. 2, 2; 2, 35, 2; cf.:

    inită hieme,

    id. ib. 3, 7, 1.— Poet.:

    somnum,

    to fall asleep, Verg. E. 1, 56:

    ipse ego paulisper pro te tua munera inibo,

    to undertake, id. A. 5, 846:

    formam vitae,

    to enter upon a course of life, Tac. A. 1, 74:

    teque adeo decus hoc aevi, te consule (puer), inibit, Pollio,

    he will enter on this golden age during your consulship, Verg. E. 4, 11 Ladew.; cf. Forbig. ad loc.—
    II.
    v. n. (= incipere), to make a beginning, to begin:

    ex ineunte aevo,

    Lucr. 5, 859; so,

    ineunte vere,

    Cic. de Imp. Pomp. 12, 35 fin.:

    ineunte aestate,

    id. Att. 4, 2, 6:

    ab ineunte aetate,

    id. de Or. 1, 21, 97:

    ab ineunte adulescentia,

    id. Div. in Caecil. 2, 4; Nep. Alcib. 2, 2; cf. id. Them. 1, 1 al.

    Lewis & Short latin dictionary > ineo

  • 8 maritata

    mărīto, āvi, ātum, 1, v. a. [1. maritus], to give a husband to one; hence to wed, marry, give in marriage to a man.
    I.
    Lit. (post-Aug. and rare):

    Vitellii filiam,

    Suet. Vesp. 14:

    lex (Augusti) de maritandis ordinibus,

    i. e. imposing fines for celibacy in all classes, id. Aug. 34:

    lex Julia de maritandis ordinibus,

    Gai. Inst. 1, 178; Ulp. Fragm. 11, 20;

    pleonastically: matrimonia,

    i. e. to conclude, make, App. Dogm. Plat. p. 26.—Hence, absol., to marry, take a wife:

    maritandum principem suaderent,

    Tac. A. 12, 6.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of animals and plants.
    1.
    Pass.: maritari, to be coupled, i. e. to have a mate:

    tunc dicuntur catulire, id est ostendere, se velle maritari,

    Varr. R. R. 2, 10, 11.—
    2.
    To impregnate:

    (Zephyrus) glebas fecundo rore maritat,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 89; so in pass., to be impregnated:

    quae (feminae) ternae singulis (maribus) maritantur,

    Col. 8, 2, 12; Plin. 16, 25, 39, § 93; Sol. 23.—
    B.
    Of plants, to wed, i. e. to tie or fasten to another tree:

    adultā vitium propagine Altas maritat populos,

    Hor. Epod. 2, 10:

    ulmi vitibus maritantur,

    Col. 11, 2, 79; 4, 2, 1:

    maritandae arbores,

    id. 4, 1, 6; cf. id. 5, 6, 18.—Hence, mărītātus, a, um, P. a., of or pertaining to a wife.—Comic.: A. Pulchra dos pecunia est. P. Quae quidem non maritata est, yes, if not accompanied with a wife, Plaut. Ep. 2, 1, 12.— Subst.: mărītāta, ae, f., a wife, a married woman, Lact. 1, 11, 9.— Plur., opp. virgines, viduae, Hier. Ep. 77, n. 12.

    Lewis & Short latin dictionary > maritata

  • 9 marito

    mărīto, āvi, ātum, 1, v. a. [1. maritus], to give a husband to one; hence to wed, marry, give in marriage to a man.
    I.
    Lit. (post-Aug. and rare):

    Vitellii filiam,

    Suet. Vesp. 14:

    lex (Augusti) de maritandis ordinibus,

    i. e. imposing fines for celibacy in all classes, id. Aug. 34:

    lex Julia de maritandis ordinibus,

    Gai. Inst. 1, 178; Ulp. Fragm. 11, 20;

    pleonastically: matrimonia,

    i. e. to conclude, make, App. Dogm. Plat. p. 26.—Hence, absol., to marry, take a wife:

    maritandum principem suaderent,

    Tac. A. 12, 6.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of animals and plants.
    1.
    Pass.: maritari, to be coupled, i. e. to have a mate:

    tunc dicuntur catulire, id est ostendere, se velle maritari,

    Varr. R. R. 2, 10, 11.—
    2.
    To impregnate:

    (Zephyrus) glebas fecundo rore maritat,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 89; so in pass., to be impregnated:

    quae (feminae) ternae singulis (maribus) maritantur,

    Col. 8, 2, 12; Plin. 16, 25, 39, § 93; Sol. 23.—
    B.
    Of plants, to wed, i. e. to tie or fasten to another tree:

    adultā vitium propagine Altas maritat populos,

    Hor. Epod. 2, 10:

    ulmi vitibus maritantur,

    Col. 11, 2, 79; 4, 2, 1:

    maritandae arbores,

    id. 4, 1, 6; cf. id. 5, 6, 18.—Hence, mărītātus, a, um, P. a., of or pertaining to a wife.—Comic.: A. Pulchra dos pecunia est. P. Quae quidem non maritata est, yes, if not accompanied with a wife, Plaut. Ep. 2, 1, 12.— Subst.: mărītāta, ae, f., a wife, a married woman, Lact. 1, 11, 9.— Plur., opp. virgines, viduae, Hier. Ep. 77, n. 12.

    Lewis & Short latin dictionary > marito

  • 10 Panhormum

    Pănormus ( Panh-), i, f., and Păn-ormum ( Panh-), i, n., = Panormos, the name of several cities.
    I.
    A city in Sicily, the modern Palermo:

    oppida Panormum, Solus, etc.,

    Plin. 3, 8, 14, § 90:

    tergemino venit numero fecundo Panormus,

    Sil. 14, 262:

    judicia Panhormi,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63.— Hence,
    B.
    Pănormĭtānus ( Panh-), a, um, adj., Panormitan:

    legati Panhormitani,

    Cic. Verr. 2, 2, 49, § 120:

    civitas,

    id. ib. 2, 3, 6, § 13.—
    II.
    A city of Samos, now Port Viskaraho, Liv. 37, 10 and 11.—
    III.
    A city of Crete, Plin. 4, 12, 20, § 59.

    Lewis & Short latin dictionary > Panhormum

  • 11 Panormum

    Pănormus ( Panh-), i, f., and Păn-ormum ( Panh-), i, n., = Panormos, the name of several cities.
    I.
    A city in Sicily, the modern Palermo:

    oppida Panormum, Solus, etc.,

    Plin. 3, 8, 14, § 90:

    tergemino venit numero fecundo Panormus,

    Sil. 14, 262:

    judicia Panhormi,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63.— Hence,
    B.
    Pănormĭtānus ( Panh-), a, um, adj., Panormitan:

    legati Panhormitani,

    Cic. Verr. 2, 2, 49, § 120:

    civitas,

    id. ib. 2, 3, 6, § 13.—
    II.
    A city of Samos, now Port Viskaraho, Liv. 37, 10 and 11.—
    III.
    A city of Crete, Plin. 4, 12, 20, § 59.

    Lewis & Short latin dictionary > Panormum

  • 12 Panormus

    Pănormus ( Panh-), i, f., and Păn-ormum ( Panh-), i, n., = Panormos, the name of several cities.
    I.
    A city in Sicily, the modern Palermo:

    oppida Panormum, Solus, etc.,

    Plin. 3, 8, 14, § 90:

    tergemino venit numero fecundo Panormus,

    Sil. 14, 262:

    judicia Panhormi,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63.— Hence,
    B.
    Pănormĭtānus ( Panh-), a, um, adj., Panormitan:

    legati Panhormitani,

    Cic. Verr. 2, 2, 49, § 120:

    civitas,

    id. ib. 2, 3, 6, § 13.—
    II.
    A city of Samos, now Port Viskaraho, Liv. 37, 10 and 11.—
    III.
    A city of Crete, Plin. 4, 12, 20, § 59.

    Lewis & Short latin dictionary > Panormus

См. также в других словарях:

  • fecundo — fecundo, da adjetivo 1) prolífico. 2) productivo, fructuoso, fértil, feraz, ubérrimo. Feraz se dice exclusivamente del campo. En sentido fig., decir que un ingenio es fecundo sugiere que está dotado de facultades creadoras; fértil alude más bien… …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • fecundo — fecundo, da adjetivo 1. [Animal] que puede fecundar o ser fecundado: una hembra fecunda, un semental fecundo. 2. Que produce mucha cantidad: Fueron en busca de una tierra más fecunda. Es un escritor fecundo en novelas de ciencia ficción …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • fecundo — fecundo, da (Del lat. fecundus). 1. adj. Que ha procreado. 2. Que se reproduce o procrea con facilidad o abundantemente. Los conejos son animales muy fecundos. 3. Fértil, que produce mucha vegetación o hace posible su desarrollo. Tierra fecunda.… …   Diccionario de la lengua española

  • fecundo — adj. 1. Que tem em si a força de produzir muito. 2. Que não é estéril. 3. Que desperta ou desenvolve a faculdade de produzir. 4. Que produz muito. 5. Que dispõe de artifícios, de recursos; rico; inventivo. 6. Abundante …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • fecundo — (Del lat. fecundus.) ► adjetivo 1 BIOLOGÍA Que se reproduce por medios naturales. ANTÓNIMO estéril 2 Que es productivo o fértil: ■ es una tierra muy fecunda que produce buenas cosechas. SINÓNIMO abundante copioso 3 Que es prolífico o …   Enciclopedia Universal

  • fecundo — (adj) (Intermedio) que es bueno para o capaz de dar el origen a un nuevo ser Ejemplos: Si no quieres quedar embarazada, tienes que evitar las relaciones sexuales durante los días fecundos. ¿Cuál es el animal más fecundo? Sinónimos: fértil (adj)… …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • fecundo — adj 1 Que es capaz de reproducirse y dar crías, retoños o hijos: una mujer muy fecunda, una planta fecunda 2 Que es muy productivo o da lugar a que la productividad aumente: un trabajo fecundo, un maestro muy fecundo, con su fecunda imaginación… …   Español en México

  • fecundo — {{#}}{{LM F17519}}{{〓}} {{SynF17971}} {{[}}fecundo{{]}}, {{[}}fecunda{{]}} ‹fe·cun·do, da› {{《}}▍ adj.{{》}} {{<}}1{{>}} Que puede ser fecundado o que se reproduce por medios naturales. {{<}}2{{>}} Fértil, abundante o que produce en abundancia: •… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • fecundo — da adj. Fértil . Abundante, copioso …   Diccionario Castellano

  • Danger Man — Saltar a navegación, búsqueda Danger Man Información personal Nombre real Alonso David Blackwood Drakes Nacimiento 8 de diciembre de 1972 …   Wikipedia Español

  • Salve, oh patria — Salve oh patria Información general Himno Nacional de …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»