Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

fatīgātiō

  • 1 fatigatio

    fatīgātio, ōnis, f. (fatigo), I) die Ermüdung, ermüdende Anstrengung, alcis, Quint. u. Tac.: animi, Cels.: cum fatigatione equorum atque hominum, Liv.: omnes fatigatione continuati laboris affecti, Curt.: fatigatio corpora afficit (greift an), Quint.: bilem maxime movet (nimmt in Anspruch) fatigatio, Sen.: dolore et fatigatione deficere (nicht weiter reden können), Quint.: fatigationem vitare, Cels.: Plur., adsiduis animi fatigationibus aestuantes, Firm. math. 3, 5, 16. – II) das Zusetzen mit Worten, das Aufziehen, die Neckerei (griech. σκῶμμα), verbi fat., Aur. Vict. epit. 38, 7: bl. fat., Eutr. 9, 19. Sidon. epist. 1, 8, 1 (Plur.). Sulp. Sev. dial. 1, 4, 5.

    lateinisch-deutsches > fatigatio

  • 2 fatigatio

    fătīgātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] lassitude, grande fatigue, épuisement. [st2]2 [-] Sid. critique, sarcasme.
    * * *
    fătīgātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] lassitude, grande fatigue, épuisement. [st2]2 [-] Sid. critique, sarcasme.
    * * *
        Fatigatio, Verbale. Colum. Lasseté et travail.

    Dictionarium latinogallicum > fatigatio

  • 3 fatigatio

    fatīgātio, ōnis, f. (fatigo), I) die Ermüdung, ermüdende Anstrengung, alcis, Quint. u. Tac.: animi, Cels.: cum fatigatione equorum atque hominum, Liv.: omnes fatigatione continuati laboris affecti, Curt.: fatigatio corpora afficit (greift an), Quint.: bilem maxime movet (nimmt in Anspruch) fatigatio, Sen.: dolore et fatigatione deficere (nicht weiter reden können), Quint.: fatigationem vitare, Cels.: Plur., adsiduis animi fatigationibus aestuantes, Firm. math. 3, 5, 16. – II) das Zusetzen mit Worten, das Aufziehen, die Neckerei (griech. σκῶμμα), verbi fat., Aur. Vict. epit. 38, 7: bl. fat., Eutr. 9, 19. Sidon. epist. 1, 8, 1 (Plur.). Sulp. Sev. dial. 1, 4, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fatigatio

  • 4 fatigatio

    fătīgātĭo, ōnis, f. [id.], weariness, fatigue (stronger than lassitudo; v. the foll.; perh. not ante-Aug.; but defatigatio in Cic. and Caes.).
    I.
    Prop.:

    exercitationis finis esse debet lassitudo, quae citra fatigationem est,

    Cels. 1, 2:

    equorum atque hominum,

    Liv. 22, 15, 7:

    deficiens dolore et fatigatione,

    Quint. 11, 3, 173:

    sudor et fatigatio,

    id. 11, 3, 147;

    so with sudor,

    id. 1, 2, 31; 1, 12, 11:

    requiescit labor ille, cujus sibi ipsa fatigatio obstabat,

    id. 11, 2, 43; cf. id. 10, 3, 27; Tac. H. 2, 60.—
    II.
    Trop., jeer, banter (post-class.):

    qui cum in auditorio vel levi fatigatione taxaverunt,

    Eutr. 9, 19; Sulp. Sever. Dial. 1, 4 med. —In plur., Sid. Ep. 1, 8.—
    III.
    Concr.:

    fatigationi consulitur,

    the wearied, fatigued, Amm. 24, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > fatigatio

  • 5 fatigatio

    fatigatio fatigatio, onis f усталость

    Латинско-русский словарь > fatigatio

  • 6 fatigatio

    fatigatio fatigatio, onis f утомление

    Латинско-русский словарь > fatigatio

  • 7 fatigatio

    fatīgātio, ōnis f. [ fatigo ]
    1) сильное утомление, усталость ( equorum atque hominum L)
    f. alicujus rei QC — усталость от чего-л.
    2) поддразнивание, насмешки Eutr, Sid

    Латинско-русский словарь > fatigatio

  • 8 fatīgātiō

        fatīgātiō ōnis, f    [fatigo], weariness, fatigue: equorum atque hominum, L.: laboris, Cu.
    * * *
    fatigue, weariness; exaustion; (also of land)

    Latin-English dictionary > fatīgātiō

  • 9 fatigatio

    утомление (l. 14 C. 12, 24).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fatigatio

  • 10 sedentarius

    sedentārius, a, um [ sedeo ]
    sedentaria necessitas assentiendi PJ — необходимость выражать своё согласие сидя (в сенате), т. е. не поднимаясь для произнесения речи

    Латинско-русский словарь > sedentarius

  • 11 sedentarius

    sedentārius, a, um (sedens), I) im Sitzen arbeitend, sutor, Plaut. aul. 513. – II) mit Sitzen verbunden, sitzend, opera, Colum.: necessitas assentiendi, sitzend (im Senate) seine Zustimmung zu geben, Plin. pan.: fatigatio, vom Sitzen, Apul.

    lateinisch-deutsches > sedentarius

  • 12 solor

    sōlor, ōtus sum, ārī, trösten, I) eig.: diffidentem verbis suis, Plaut.: inopem, Hor. u. Verg.: se, Quint. – II) übtr.: a) erleichtern, lindern, mildern, beschwichtigen, zu lindern (zu mildern, zu beschwichtigen) suchen, erträglich machen oder vergessen machen (vgl. Burm. Val. Flacc. 2, 151): desiderium fratris amissi aut nepote eius aut nepte, Plin. ep.: residua senectutis aliā uxore, Ps. Quint. decl.: cladem Lugdunensem quadragies sestertio (durch 4 Millionen Sesterze), Tac.: famem concussā quercu, Verg.: modico et castrensi cibo ieiunia longa, Pacat. pan.: aestum fluviis, Hor.: laborem cantu, Verg.: cavā aegrum amorem testudine, Verg.: lacrimas alcis, Ov.: metum, Verg. – von lebl. Subjj., singulorum fatigatio, quamlibet se rudi modulatione solatur, verschafft sich Erleichterung, Quint. 10, 1, 16: quamvis repulsam propinqua spes soletur, obwohl die nahe H. über die Zurückweisung tröste, Tac. ann. 2, 36. – b) jmd. schadlos halten, entschädigen, alqam decies HS dote, Tac. ann. 2, 86.

    lateinisch-deutsches > solor

  • 13 unus

    ūnus (altlat. oenus), a, um, Genet. ūnīus, Dat. ūnī, (vgl. griech. οἰνός, οἰνή, die Eins auf dem Würfel, gotisch ains, ahd. ein), ein, eine, einer, ein (eines), I) eig.: A) im allg., als Zahlwort: unus de magistratibus, Cic.: mihi secundis rebus unus ex fortunatis hominibus, adversis unus ex summis viris videbatur, Cic.: unus ex Curiatiis, Liv. (u. so bei Livius oft unus ex, s. Fabri u. Weißenb. Liv. 24, 28, 1): unus eorum pontium, Caes.: principum unus, Liv.: uno et octogesimo anno, Cic.: unum et viginti annos, Cic.: dah. unus de multis, Cic., od. e multis, Cic., od. unus multorum, Hor., einer vom großen Haufen, ein gewöhnlicher Mensch, eine Alltagsseele (aber es unus ex multis, es geht dir nicht besser als den meisten, Plin. ep. 1, 3, 2): uno plus Etruscorum cecĭdisse, um einen Mann mehr, Liv.: in unum locum cogere copias, Caes., res diverse et diffuse dictas, Cic.: mit folg. alter (vgl. auch no. II), seltener mit folg. alius, zB. una ex parte... altera ex parte, Caes.: una species... altera, Varro LL.: unam (partem)... aliam... tertiam, Caes.: unum, alterum, tertium annum, Cic.: unus et alter dies, ein bis zwei Tage, Cic.: dies unus, alter, plures etc., Cic.: unum, alterum mensem, Cic.: unus post alterum, einer nach dem anderen, Aur. Vict.: unus aut summum alter, einer oder höchstens zwei, Cic. ep. 5. 21, 1 (versch. v. unus aut alter unter no. II). – Plur. (bes. bei Plur. tantum), ex unis geminas mihi conficies nuptias, Ter.: unae molae, Cato: unae quadrigae, Varro: manibus ab unis, Val. Flacc.: unae decumae... alterae, Cic.: ad hunc quadruplicem fontem diriguntur bini, uni transversi, alteri derecti, Varro LL. – ad unum (unam) omnes u. omnes ad unum, alle bis auf einen, alle bis auf den letzten, Cic. u.a. (s. Fabri Liv. 21, 42, 2): u. so bl. ad unum, Lucil. fr. u. Cic.: u. omnes cum uno, Gell. 3, 7, 16. – in unum, in eins (griech. εἰς εν) = an einen Ort (Punkt), convocare, Sall.: cogere, Liv.: sarcinas conicere, Liv.: confluere, Cic.: fundere, in eine Masse, Colum. – B) insbes.: 1) von dem, was allein vorhanden ist od. stattfindet, ein, wie nur einer, einzig, alleinig, allein, bloß, nur (s. Brix Plaut. trin. 166. Lorenz Plaut. Pseud. 52), quibus sui nihil est nisi una lingua, Plaut.: nunc unae quinque remorantur minae, Plaut.: ruri dum sum ego unos sex dies, Plaut.: uno verbo, Ter.: Demosthenes unus eminet, Cic.: Pompeius plus potest unus, allein, Cic.: unus ex omnibus, Cic.: uni ex omnibus Sequani, Caes.: sequere me t es unos passus, die einzigen drei Schritte, Plaut.: Ubii, qui uni miserant, allein, Caes.: nobis unis, uns allein, Catull.: uni mihi, Tibull. – verb. m. solus (zur Verstärkung), zB. uno illo solo antistite, Cic.: unam solam esse civitatem, Cic. – m. tantum od. modo (nur), zB. quem tantum unum fortuna reliquum esse voluisset, Cic.: una tantum porta, Liv.: unā tantum perforatā navi, Liv.: Cicero ad haec unum modo respondit, Caes.: aliis unus modo (numerus), aliis plures, aliis omnes iidem videntur, Cic. Vgl. Fabri Liv. 21, 50, 6. Kraner Caes. b.G. 5, 41, 7. – verstärkend b. Superl., mit u. ohne omnium, zB. unus invictissimus, Plaut.: unus ei fuit carissimus, Nep.: summus vir unus omnis Graeciae, der größte od. einzig große Mann, Cic.: cum unus in civitate maxime floreret, er allein vor allen am meisten, Nep.: eam rem unam maxime conciliaturam Romanis principum Hispaniae ami itiam, Liv.: quam omnium Thebis vir unam esse optimam diiudicat, Plaut.: rem unam esse omnium difficillimam, eine Sache, die unter allen die schwerste ist, unter allen die schwerste Sache, Cic. Vgl. Brix u. Lorenz Plaut. mil. 52. Fabri Liv. 22, 22, 8: hoc unum od. unum hoc, id unum, nur dieses, Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 744). – 2) von dem, was mehreren gemeinsam ist, ein, einer, eine, ein und derselbe, der nämliche, einerlei (s. Unger Valg. p. 428), una rei publi ae pestis, Cic.: sic ubique una atque continua totius generis humani aut pax fuit aut fatigatio, Flor.: uno tempore, zu einer (gleicher) Zeit, Cic. u. Caes. – verb. mit idem, zB. exitus unus et idem, Cic.: eadem et una res, Cic. – im Plur. (bes. bei Plur. tantum): in unis aedibus, unis moribus, Cic. – II) übtr., indefinitiv, ein, einer, ein, irgend ein, gew. in Verbindung mit quidam, quivis, quisquam, aliquis u.a., una adulescentula, Ter.: unus caprimulgus aut fossor, der nächste beste, Catull.: unus paterfamilias, Cic.: ut iudicem unum, Cic.: nulla res una, Cic.: mit dem Superl.: cum uno gladiatore nequissimo, Cic. – ohne subst., tradidit uni, Ov.: rapta ab uno tuba, Suet. – verb. mit Pronom. u. unbest. Numeral., zB. una quaque (unaquaque) de re, Cic.: unum quodque (unumquodque), Cic.: auch unum quidquid, Lucr. u. Komik.: unus quilibet, quilibet unus, Liv.: quivis unus, Cic., u. unus quivis, Varro LL.: quisquam unus, Liv.: unus aliquis, unum aliquod, irgend ein einzelner, einzelnes, Cic. u.a. (s. Halm Cic: de div. in Caecil. 27. Heräus Tac. hist. 1, 6 extr. Heß Tac. dial. 6. p. 31): nec quisquam unus etc., und kein einziger, Liv.: unus quidam, Cic.: aliquis unus (griech. εἷς τις) pluresve, Cic.: nihil unum, gar nichts, Liv. – nemo unus, nullus unus, Cic. u.a. (s. Kühnast Liv. Synt. S. 273). – unus et (atque, aut, vel) alter, unus alterque, unus et item alter, der eine und (oder) der andere, der und (oder) jener, etliche, wenige, Ter., Cic. u.a. (vgl. Spengel Ter. Andr. 77. Nipperdey Tac. ann. 3, 34. p. 199, 10. Heß Tac. dial. p. 142. Schmidt Iuven. 7, 165. p. 199). – / α) Genet. unius hat das i lang, Verg. Aen. 1, 251. Ov. met. 13, 181, kurz, Lucr. 2, 379. Catull. 5, 3. Verg. Aen. 1, 41. Hor. sat. 1, 6, 13. – β) Genet. uni, Titin. com. 7. Catull. 17, 17. – Dat. uno u. unae, zB. uno operario, Varro r.r. 1, 18, 6: unae fibulae, Cato r.r. 19. – Vocat. une, Plaut. frivol. fr. b. Prisc. 5, 77. Catull. 37, 17. Augustin. conf. 1, 7, 12. – Altlat. oenus, Plaut. truc. 104 Sch. Cic. de legg. 3, 9: oino, Corp. inscr. Lat. 1, 32.

    lateinisch-deutsches > unus

  • 14 sedentarius

    sedentārius, a, um (sedens), I) im Sitzen arbeitend, sutor, Plaut. aul. 513. – II) mit Sitzen verbunden, sitzend, opera, Colum.: necessitas assentiendi, sitzend (im Senate) seine Zustimmung zu geben, Plin. pan.: fatigatio, vom Sitzen, Apul.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sedentarius

  • 15 solor

    sōlor, ōtus sum, ārī, trösten, I) eig.: diffidentem verbis suis, Plaut.: inopem, Hor. u. Verg.: se, Quint. – II) übtr.: a) erleichtern, lindern, mildern, beschwichtigen, zu lindern (zu mildern, zu beschwichtigen) suchen, erträglich machen oder vergessen machen (vgl. Burm. Val. Flacc. 2, 151): desiderium fratris amissi aut nepote eius aut nepte, Plin. ep.: residua senectutis aliā uxore, Ps. Quint. decl.: cladem Lugdunensem quadragies sestertio (durch 4 Millionen Sesterze), Tac.: famem concussā quercu, Verg.: modico et castrensi cibo ieiunia longa, Pacat. pan.: aestum fluviis, Hor.: laborem cantu, Verg.: cavā aegrum amorem testudine, Verg.: lacrimas alcis, Ov.: metum, Verg. – von lebl. Subjj., singulorum fatigatio, quamlibet se rudi modulatione solatur, verschafft sich Erleichterung, Quint. 10, 1, 16: quamvis repulsam propinqua spes soletur, obwohl die nahe H. über die Zurückweisung tröste, Tac. ann. 2, 36. – b) jmd. schadlos halten, entschädigen, alqam decies HS dote, Tac. ann. 2, 86.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > solor

  • 16 unus

    ūnus (altlat. oenus), a, um, Genet. ūnīus, Dat. ūnī, (vgl. griech. οἰνός, οἰνή, die Eins auf dem Würfel, gotisch ains, ahd. ein), ein, eine, einer, ein (eines), I) eig.: A) im allg., als Zahlwort: unus de magistratibus, Cic.: mihi secundis rebus unus ex fortunatis hominibus, adversis unus ex summis viris videbatur, Cic.: unus ex Curiatiis, Liv. (u. so bei Livius oft unus ex, s. Fabri u. Weißenb. Liv. 24, 28, 1): unus eorum pontium, Caes.: principum unus, Liv.: uno et octogesimo anno, Cic.: unum et viginti annos, Cic.: dah. unus de multis, Cic., od. e multis, Cic., od. unus multorum, Hor., einer vom großen Haufen, ein gewöhnlicher Mensch, eine Alltagsseele (aber es unus ex multis, es geht dir nicht besser als den meisten, Plin. ep. 1, 3, 2): uno plus Etruscorum cecĭdisse, um einen Mann mehr, Liv.: in unum locum cogere copias, Caes., res diverse et diffuse dictas, Cic.: mit folg. alter (vgl. auch no. II), seltener mit folg. alius, zB. una ex parte... altera ex parte, Caes.: una species... altera, Varro LL.: unam (partem)... aliam... tertiam, Caes.: unum, alterum, tertium annum, Cic.: unus et alter dies, ein bis zwei Tage, Cic.: dies unus, alter, plures etc., Cic.: unum, alterum mensem, Cic.: unus post alterum, einer nach dem anderen, Aur. Vict.: unus aut summum alter, einer oder höchstens zwei, Cic. ep. 5. 21, 1 (versch. v. unus aut alter unter no. II). – Plur.
    ————
    (bes. bei Plur. tantum), ex unis geminas mihi conficies nuptias, Ter.: unae molae, Cato: unae quadrigae, Varro: manibus ab unis, Val. Flacc.: unae decumae... alterae, Cic.: ad hunc quadruplicem fontem diriguntur bini, uni transversi, alteri derecti, Varro LL. – ad unum (unam) omnes u. omnes ad unum, alle bis auf einen, alle bis auf den letzten, Cic. u.a. (s. Fabri Liv. 21, 42, 2): u. so bl. ad unum, Lucil. fr. u. Cic.: u. omnes cum uno, Gell. 3, 7, 16. – in unum, in eins (griech. εἰς εν) = an einen Ort (Punkt), convocare, Sall.: cogere, Liv.: sarcinas conicere, Liv.: confluere, Cic.: fundere, in eine Masse, Colum. – B) insbes.: 1) von dem, was allein vorhanden ist od. stattfindet, ein, wie nur einer, einzig, alleinig, allein, bloß, nur (s. Brix Plaut. trin. 166. Lorenz Plaut. Pseud. 52), quibus sui nihil est nisi una lingua, Plaut.: nunc unae quinque remorantur minae, Plaut.: ruri dum sum ego unos sex dies, Plaut.: uno verbo, Ter.: Demosthenes unus eminet, Cic.: Pompeius plus potest unus, allein, Cic.: unus ex omnibus, Cic.: uni ex omnibus Sequani, Caes.: sequere me t es unos passus, die einzigen drei Schritte, Plaut.: Ubii, qui uni miserant, allein, Caes.: nobis unis, uns allein, Catull.: uni mihi, Tibull. – verb. m. solus (zur Verstärkung), zB. uno illo solo antistite, Cic.: unam solam esse civitatem, Cic. – m. tantum od. modo (nur), zB. quem tantum unum fortuna reliquum esse voluisset, Cic.: una tantum porta,
    ————
    Liv.: unā tantum perforatā navi, Liv.: Cicero ad haec unum modo respondit, Caes.: aliis unus modo (numerus), aliis plures, aliis omnes iidem videntur, Cic. Vgl. Fabri Liv. 21, 50, 6. Kraner Caes. b.G. 5, 41, 7. – verstärkend b. Superl., mit u. ohne omnium, zB. unus invictissimus, Plaut.: unus ei fuit carissimus, Nep.: summus vir unus omnis Graeciae, der größte od. einzig große Mann, Cic.: cum unus in civitate maxime floreret, er allein vor allen am meisten, Nep.: eam rem unam maxime conciliaturam Romanis principum Hispaniae ami itiam, Liv.: quam omnium Thebis vir unam esse optimam diiudicat, Plaut.: rem unam esse omnium difficillimam, eine Sache, die unter allen die schwerste ist, unter allen die schwerste Sache, Cic. Vgl. Brix u. Lorenz Plaut. mil. 52. Fabri Liv. 22, 22, 8: hoc unum od. unum hoc, id unum, nur dieses, Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 744). – 2) von dem, was mehreren gemeinsam ist, ein, einer, eine, ein und derselbe, der nämliche, einerlei (s. Unger Valg. p. 428), una rei publi ae pestis, Cic.: sic ubique una atque continua totius generis humani aut pax fuit aut fatigatio, Flor.: uno tempore, zu einer (gleicher) Zeit, Cic. u. Caes. – verb. mit idem, zB. exitus unus et idem, Cic.: eadem et una res, Cic. – im Plur. (bes. bei Plur. tantum): in unis aedibus, unis moribus, Cic. – II) übtr., indefinitiv, ein, einer, ein, irgend ein, gew. in Verbindung mit quidam, quivis, quisquam, aliquis
    ————
    u.a., una adulescentula, Ter.: unus caprimulgus aut fossor, der nächste beste, Catull.: unus paterfamilias, Cic.: ut iudicem unum, Cic.: nulla res una, Cic.: mit dem Superl.: cum uno gladiatore nequissimo, Cic. – ohne subst., tradidit uni, Ov.: rapta ab uno tuba, Suet. – verb. mit Pronom. u. unbest. Numeral., zB. una quaque (unaquaque) de re, Cic.: unum quodque (unumquodque), Cic.: auch unum quidquid, Lucr. u. Komik.: unus quilibet, quilibet unus, Liv.: quivis unus, Cic., u. unus quivis, Varro LL.: quisquam unus, Liv.: unus aliquis, unum aliquod, irgend ein einzelner, einzelnes, Cic. u.a. (s. Halm Cic: de div. in Caecil. 27. Heräus Tac. hist. 1, 6 extr. Heß Tac. dial. 6. p. 31): nec quisquam unus etc., und kein einziger, Liv.: unus quidam, Cic.: aliquis unus (griech. εἷς τις) pluresve, Cic.: nihil unum, gar nichts, Liv. – nemo unus, nullus unus, Cic. u.a. (s. Kühnast Liv. Synt. S. 273). – unus et (atque, aut, vel) alter, unus alterque, unus et item alter, der eine und (oder) der andere, der und (oder) jener, etliche, wenige, Ter., Cic. u.a. (vgl. Spengel Ter. Andr. 77. Nipperdey Tac. ann. 3, 34. p. 199, 10. Heß Tac. dial. p. 142. Schmidt Iuven. 7, 165. p. 199). – α) Genet. unius hat das i lang, Verg. Aen. 1, 251. Ov. met. 13, 181, kurz, Lucr. 2, 379. Catull. 5, 3. Verg. Aen. 1, 41. Hor. sat. 1, 6, 13. – β) Genet. uni, Titin. com. 7. Catull. 17, 17. – Dat. uno u. unae, zB. uno operario, Varro r.r. 1, 18, 6:
    ————
    unae fibulae, Cato r.r. 19. – Vocat. une, Plaut. frivol. fr. b. Prisc. 5, 77. Catull. 37, 17. Augustin. conf. 1, 7, 12. – Altlat. oenus, Plaut. truc. 104 Sch. Cic. de legg. 3, 9: oino, Corp. inscr. Lat. 1, 32.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > unus

  • 17 continuo

    1.
    contĭnŭō, adv., v. continuus fin. 2.
    2.
    contĭnŭo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [continuus].
    I.
    Act., to join together in uninterrupted succession, to make continuous.
    A.
    In space, to join one with another, to connect, unite (class. in prose and poetry; most freq. in pass.); constr. with the dat. or (more freq.) absol.
    (α).
    With dat.:

    (aër) mari continuatus et junctus est,

    Cic. N. D. 2, 45, 117:

    aedificia moenibus,

    Liv. 1, 44, 4:

    regnum Alyattei Campis Mygdoniis,

    Hor. C. 3, 16, 42:

    latus lateri,

    Ov. A. A. 1, 496.—

    Medial: Suionibus Sitonum gentes continuantur,

    border upon, are next to, Tac. G. 45 fin.
    (β).
    Absol.:

    binas aut amplius domos,

    to erect in rows, Sall. C. 20, 11:

    fundos in agro Casinati optimos et fructuosissimos,

    to buy, acquire contiguous plots of ground, Cic. Agr. 3, 4, 14 (v. the pass. in connection); cf.:

    latissime agrum,

    id. ib. 2, 26, 70;

    and agros,

    Liv. 34, 4, 9:

    pontem,

    Tac. A. 15, 9:

    domus, quā Palatium et Maecenatis hortos continuaverat,

    id. ib. 15, 39:

    verba,

    to connect together in a period, Cic. de Or. 3, 37, 149; cf.:

    verba verbis aut nomina nominibus (just before: cadentia similiter jungere),

    Quint. 9, 4, 43.—Medial:

    quae (atomi) cohaerescunt inter se et aliae alias adprehendentes continuantur,

    hang together, Cic. N. D. 1, 20, 54.—
    B.
    Of time and objects relating to it, to join, connect together, to continue uninterruptedly, to do successively one thing after another:

    Cassius die ac nocte continuato itinere ad eum pervenit,

    Caes. B. C. 3, 36; 3, 11:

    nuntius diem noctemque itinere continuato ingentem attulit terrorem,

    Liv. 26, 9, 6:

    continens die ac nocte proelium,

    id. 4, 22, 5; cf.:

    perpotationem biduo duabusque noctibus,

    Plin. 14, 22, 28, § 145:

    diem noctemque potando,

    Tac. G. 22; cf.:

    theatro dies totos,

    id. A. 14, 20:

    magistratum,

    Sall. J. 37, 2; cf. Liv. 38, 33, 1:

    praeturam ei,

    i. e. to give it to him immediately after the ædileship, Vell. 2, 91, 3: dapes. Hor. S. 2, 6, 108:

    febrem,

    Cels. 3, 5:

    prope funera,

    Liv. 1, 46, 9:

    fatigatio continuati laboris,

    Curt. 7, 11, 17:

    quae (libertas) usque ad hoc tempus honoribus, imperiis... continuata permansit,

    Cic. Fl. 11, 25.— Poet.:

    aliquos ferro,

    to slay one after another, Stat. Th. 9, 292; cf.:

    aliquos hastis,

    id. ib. 12, 745. —In pass. with dat.:

    hiemi continuatur hiems,

    Ov. P. 1, 2, 26; so,

    paci externae confestim discordia domi,

    Liv. 2, 54, 2:

    damna damnis,

    Tac. Agr. 41.—
    II.
    Neutr., to continue, last (rare):

    febres ita ut coepere continuant,

    Cels. 3, 3; 2, 4; Plin. 17, 24, 37, § 233; 18, 35, 87, § 362; 20, 5, 17, § 35.— Hence, *
    1.
    contĭnŭanter, adv., continuously, in uninterrupted succession (opp. carptim), Aug. Retract. 1, 24.—
    2.
    contĭ-nŭātē, adv., in uninterrupted succession, one after another, Paul. ex Fest. p. 315, 5; Fest. p. 314, 32 Müll.; cf. Fronto, Diff. Verb. p. 2195 P.

    Lewis & Short latin dictionary > continuo

  • 18 locaticius

    lŏcātīcĭus or - tĭus, a, um, adj. [loco], let, hired out:

    fatigatio,

    Sid. Ep. 6, 8:

    manus,

    Salv. Ep. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > locaticius

  • 19 sedentarius

    sĕdentārĭus, a, um, adj. [sedeo], of or belonging to sitting, sitting, sedentary (very rare):

    sutores,

    Plaut. Aul. 3, 5, 39; cf.

    opera,

    Col. 12, 3, 8: necessitas assentiendi, of giving assent while sitting, i. e. without rising to make a speech, Plin. Pan. 73, 3:

    fatigatio,

    fatigue from sitting, App. M. 1 init.

    Lewis & Short latin dictionary > sedentarius

  • 20 solor

    sōlor, ātus, 1, v. dep. a.
    I.
    To comfort, console, solace ( poet. and in post-Aug. prose;

    while consolor is class.): diffidentem verbis solatur suis,

    Plaut. Ep. 1, 2, 9:

    lenire dolentem Solando cupit,

    Verg. A. 4, 394:

    quos bonus Aeneas dictis solatur amicis,

    id. ib. 5, 770; Ov. F. 5, 237:

    inopem et aegrum,

    Hor. Ep. 2, 1, 131; Verg. A. 9, 290; Cat. 38, 5:

    solantia tollite verba!

    your words of comfort, Ov. M. 11, 685:

    solandus cum simul ipse fores,

    id. Tr. 5, 4, 42:

    et Caesar quamvis posthabitam deciens sestertii dote solatus est,

    Tac. A. 2, 86.—
    II.
    With inanim. and abstr. objects, to soothe, ease, lighten, lessen, relieve, assuage, mitigate:

    famem concussā quercu,

    Verg. G. 1, 159:

    fluviis gravem aestum,

    Hor. C. 2, 5, 7:

    laborem cantu,

    Verg. G. 1, 293:

    aegrum testudine amorem,

    id. ib. 4, 464:

    curas,

    id. A. 9, 489:

    metum,

    id. ib. 12, 110:

    lacrimas,

    Ov. F. 2, 821:

    singulorum fatigatio quamlibet se rudi modulatione solatur,

    Quint. 1, 10, 16:

    desiderium fratris amissi aut nepote ejus aut nepte,

    Plin. Ep. 8, 11, 3:

    cladem Lugdunensem,

    Tac. A. 16, 13 fin.:

    quamvis repulsam propinqua spes soletur,

    id. ib. 2, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > solor

См. также в других словарях:

  • Fatigatio — Fatiga̱tio [aus gleichbed. lat. fatigatio] w; : Ermüdung, allgemeine Erschöpfung …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Fatigatio — Fa|ti|ga|tio die; <aus gleichbed. lat. fatigatio zu fatigare, vgl. ↑fatigieren> Ermüdung, allgemeine Erschlaffung (bes. Med.) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Chronisches Erschöpfungssyndrom — Klassifikation nach ICD 10 G93.3 Chronisches Müdigkeitssyndrom Benigne myalgische Enzephalomyelitis Chronisches Müdigkeitssyndrom bei Immundysfunktion Postvirales Müdigkeitssyndrom …   Deutsch Wikipedia

  • CFIDS — Die Neutralität dieses Artikels oder Abschnitts ist umstritten. Eine Begründung steht auf der Diskussionsseite …   Deutsch Wikipedia

  • Chronic-Fatigue-Syndrom — Die Neutralität dieses Artikels oder Abschnitts ist umstritten. Eine Begründung steht auf der Diskussionsseite …   Deutsch Wikipedia

  • Chronic fatigue syndrome — Die Neutralität dieses Artikels oder Abschnitts ist umstritten. Eine Begründung steht auf der Diskussionsseite …   Deutsch Wikipedia

  • Chronische Erschöpfung — Die Neutralität dieses Artikels oder Abschnitts ist umstritten. Eine Begründung steht auf der Diskussionsseite …   Deutsch Wikipedia

  • Chronisches Müdigkeitssyndrom — Die Neutralität dieses Artikels oder Abschnitts ist umstritten. Eine Begründung steht auf der Diskussionsseite …   Deutsch Wikipedia

  • Myalgische Enzephalomyelitis — Die Neutralität dieses Artikels oder Abschnitts ist umstritten. Eine Begründung steht auf der Diskussionsseite …   Deutsch Wikipedia

  • Myalgische Enzephalopathie — Die Neutralität dieses Artikels oder Abschnitts ist umstritten. Eine Begründung steht auf der Diskussionsseite …   Deutsch Wikipedia

  • Fatigation — Fat i*ga tion, n. [L. fatigatio: cf. OF. fatigation.] Weariness. [Obs.] W. Montaqu. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»