Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

fānātĭcus

  • 1 fanaticus

        Fanaticus, pe. cor. Adiectiuum. Iuue. Liu. Enragé, Qui est hors du sens, et devine tout plein de choses.
    \
        Fanaticus homo. Cic. Transporté et hors de soy.

    Dictionarium latinogallicum > fanaticus

  • 2 fanaticus

    fānātĭcus, a, um, adj. [1. fanum].
    I.
    Pertaining to a temple: PECVNIA, Inscr. Veron. ap. Bull. Dell' Inst. 1836, p. 141; cf. Borghesi, ib.—
    II.
    Inspired by a divinity, enthusiastic.
    A.
    Lit.:

    ut fanaticus, oestro Percussus, Bellona, tuo,

    Juv. 4, 123;

    so cf the priests of Bellona,

    Inscr. Orell. 2316 sq.:

    jam subeuntibus armatis muros fanatici Galli... occurrunt,

    Liv. 37, 9, 9;

    of the priests of Cybele,

    Juv. 2, 112; Prud. steph. 10, 1061, cf. also:

    Galli vaticinantes fanatico carmine,

    Liv. 38, 18, 9:

    si servus inter fanaticos non semper caput jactaret, etc. (shortly after: circa fana bacchatus),

    Dig. 21, 1, 1, § 9: fanatica dicitur arbor fulmine icta, Paul. ex Fest. p. 92, 19 Müll.—
    B.
    Transf., frantic, furious, mad:

    isti philosophi superstitiosi et paene fanatici,

    Cic. Div. 2, 57, 118:

    cursus,

    Liv. 4, 33, 2:

    jactatio corporis,

    id. 39, 13, 12:

    error,

    Hor. A. P. 454:

    furor,

    Flor. 3, 19, 4 et saep.:

    jactare id (caput) et comas excutientem rotare, fanaticum est,

    Quint. 11, 3, 71.—
    * Adv.: fānātĭce, franticly, madly:

    absonis ululatibus constrepentes fanatice pervolant,

    App. M. 8, p. 214, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > fanaticus

  • 3 fanaticus

    fānāticus, a, um [ fanum ]
    1) исступлённый, фанатический (homo C; agmen T)
    2) безумный, неистовый (error H; furor Fl)

    Латинско-русский словарь > fanaticus

  • 4 fanaticus

    fānāticus, a, um (fanum), von einer Gottheit in Entzückung, rasende Begeisterung, Raserei versetzt, begeistert, schwärmerisch, fanatisch, rasend, I) eig., v. Pers.: Galli f., Liv.: homo, Schwärmer, Cic.: isti philosophi superstitiosi et paene fanatici, Cic.: agmen f., Tac. – II) übtr., v. Lebl.: vaticinantes carmine fanatico, Liv.: multitudo velut fanatico instincta cursu, Liv.: viros velut mente captos cum fanatica iactatione corporis vaticinari, Liv.: simulato furore fanatico, Flor.: f. error, des Irrsinns Wut (der Wahnsinn), Hor. – iactare id (caput) et comas excutientem rotare fanaticum est, es ist die Art eines Rasenden, Quint. 11, 3, 71.

    lateinisch-deutsches > fanaticus

  • 5 fanaticus

    fānāticus, a, um (fanum), von einer Gottheit in Entzückung, rasende Begeisterung, Raserei versetzt, begeistert, schwärmerisch, fanatisch, rasend, I) eig., v. Pers.: Galli f., Liv.: homo, Schwärmer, Cic.: isti philosophi superstitiosi et paene fanatici, Cic.: agmen f., Tac. – II) übtr., v. Lebl.: vaticinantes carmine fanatico, Liv.: multitudo velut fanatico instincta cursu, Liv.: viros velut mente captos cum fanatica iactatione corporis vaticinari, Liv.: simulato furore fanatico, Flor.: f. error, des Irrsinns Wut (der Wahnsinn), Hor. – iactare id (caput) et comas excutientem rotare fanaticum est, es ist die Art eines Rasenden, Quint. 11, 3, 71.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fanaticus

  • 6 fānāticus

        fānāticus adj.    [fanum], inspired, enthusiastic: oestro Percussus, Iu.: carmen, L.: agmen, Ta.— Frantic, furious, mad: homo: iactatio corporis, L.: error, H.
    * * *
    fanatica, fanaticum ADJ
    fanatic, frantic; belonging to a temple

    Latin-English dictionary > fānāticus

  • 7 fanaticus

    фанатик (1. 1 § 9 D. 21, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fanaticus

  • 8 fanaticus

    enthusiastic, inspired, frenzied.

    Latin-English dictionary of medieval > fanaticus

  • 9 error

    error, ōris, m. (erro), das Irren, I) im allg., das Umherirren, -schweifen, -streifen, der Irrgang, die Irrfahrt, A) eig.: a) v. pers. Subjj.: error ac dissipatio civium, Cic.: per tortuosi amnis sinus flexusque errorem volvens, im Zickzack gehend, Liv.: navium pars ex errore eodem conferebatur, Auct. b. Afr.: longo iactati errore, Sen.; vgl. pelagi erroribus actus, Verg. – b) v. der unsteten Bewegung der Atome, Lucr.: v. den Windungen, dem Sich-Schlängeln der Flüsse, Ov.: v. den Irrgängen des Labyrinths, Ov. – B) übtr., das Schwanken, die Ungewißheit, der Zweifel, qui tibi aestus, qui error, quae tenebrae erunt, Cic.: castra nihil aucta errorem faciebant, machten irre, Liv.: cum sic errores abstulit illa meos, Ov.: sequitur hunc errorem alius error, Papirius ne Cursor... an etc., Liv. – II) insbes., das Abirren-, Abschweifen vom rechten Wege, das Irregehen, A) eig.: a) v. leb. Wesen: reduxit me usque ex errore in viam, Plaut.: iumenta nullo regente decesserant militari viā et errore delata per quattuor stadia etc., Curt.: u. so errore viarum, Abirren vom rechten Wege, Liv.: cursus errore falli, durch die irrtümliche Richtung (bildl.), Cic. – b) v. Lebl., das Abirren des Geschosses, der Fehlschuß (ἁμάρτημα), Ov. met. 5, 90. – B) übtr., das Abirren vom rechten Wege, 1) als Zustand, der Irrtum = die Täuschung, der Wahn, a) im allg.: opinionis error, irrige Vorstellung, Cic.: in errorem ducere, Cic.: errore duci, Cic.: in errorem induci, rapi, Cic.: errorem tollere, Cic.: errorem demere, Hor.: errorem alci eripere, Cic.: convictis Epicuri erroribus, Cic. de nat. deor. 2, 1. – per errorem, Cic.: errore insidiatoris, durch den I. des Nachst. (in der Person des Königs), Liv.: u. so si par forma aut aetas errorem agnoscentibus fecerat, irre geleitet, getäuscht hatte, Tac. – m. obj. Genet., errore veri, Tac.: errore deceptus locorum, über usw., Verg. – zuw. meton., v. dem, was täuscht, die Täuschung, aliquis latet error, Verg.: errore se ab insidiis munire, Liv. – b) insbes.: α) der Wahn, die Verblendung, die Verstandesverwirrung, der Irrsinn, mentis, Cic.: fanaticus, Hor.: di meliora piis erroremque hostibus illum! Verg. georg. 3, 513. – β) der Liebeswahn, v. heftiger Liebe, error malus, Verg.: quoniam novus incĭdit error, Prop.: u. so errores, Ggstz. concessi amores, Apul. Vgl. die Auslgg. zu Verg. ecl. 8, 41. Ov. met. 10, 342; am. 1, 10, 9. – γ) v. Angst, Furcht, Ov. fast. 3, 555. – 2) als Handlung, der Irrtum = das Versehen, der Mißgriff, Fehler, a) im allg.: ferendus tibi in hoc meus error, Cic.: cuius errore eo esset deducta res etc., Nep. – b) insbes.: α) der Sprachfehler, v. Solözismen, Quint. 1, 5, 47. – β) das moralische Vergehen, die Verirrung, corrigere errorem paenitendo, Cic. fr.: errorem misero detrahe, labe carent, Ov. – 3) Error personifiziert = Ἄτη, als Urheberin aller törichten, übereilten, leidenschaftlichen Handlungen, die Verblendung, Ov. met. 12, 59.

    lateinisch-deutsches > error

  • 10 fanatice

    fānāticē, Adv. (fanaticus), begeistert, schwärmerisch, Apul. met. 8, 27.

    lateinisch-deutsches > fanatice

  • 11 pulvinensis

    pulvīnēnsis, e (pulvinar), mit einem pulvinar versehen, Bellona, aus der Kapelle, in der sie ein pulvinar hatte, Corp. inscr. Lat. 6, 2232 u. 2233: ex aede Bellonaës (archaist. = Bellonae) pulvinensis fanaticus, ein Bellonapriester, Corp. inscr. Lat. 6, 490.

    lateinisch-deutsches > pulvinensis

  • 12 error

    error, ōris, m. (erro), das Irren, I) im allg., das Umherirren, -schweifen, -streifen, der Irrgang, die Irrfahrt, A) eig.: a) v. pers. Subjj.: error ac dissipatio civium, Cic.: per tortuosi amnis sinus flexusque errorem volvens, im Zickzack gehend, Liv.: navium pars ex errore eodem conferebatur, Auct. b. Afr.: longo iactati errore, Sen.; vgl. pelagi erroribus actus, Verg. – b) v. der unsteten Bewegung der Atome, Lucr.: v. den Windungen, dem Sich-Schlängeln der Flüsse, Ov.: v. den Irrgängen des Labyrinths, Ov. – B) übtr., das Schwanken, die Ungewißheit, der Zweifel, qui tibi aestus, qui error, quae tenebrae erunt, Cic.: castra nihil aucta errorem faciebant, machten irre, Liv.: cum sic errores abstulit illa meos, Ov.: sequitur hunc errorem alius error, Papirius ne Cursor... an etc., Liv. – II) insbes., das Abirren-, Abschweifen vom rechten Wege, das Irregehen, A) eig.: a) v. leb. Wesen: reduxit me usque ex errore in viam, Plaut.: iumenta nullo regente decesserant militari viā et errore delata per quattuor stadia etc., Curt.: u. so errore viarum, Abirren vom rechten Wege, Liv.: cursus errore falli, durch die irrtümliche Richtung (bildl.), Cic. – b) v. Lebl., das Abirren des Geschosses, der Fehlschuß (ἁμάρτημα), Ov. met. 5, 90. – B) übtr., das Abirren vom rechten Wege, 1) als Zustand, der Irrtum = die Täuschung, der Wahn, a)
    ————
    im allg.: opinionis error, irrige Vorstellung, Cic.: in errorem ducere, Cic.: errore duci, Cic.: in errorem induci, rapi, Cic.: errorem tollere, Cic.: errorem demere, Hor.: errorem alci eripere, Cic.: convictis Epicuri erroribus, Cic. de nat. deor. 2, 1. – per errorem, Cic.: errore insidiatoris, durch den I. des Nachst. (in der Person des Königs), Liv.: u. so si par forma aut aetas errorem agnoscentibus fecerat, irre geleitet, getäuscht hatte, Tac. – m. obj. Genet., errore veri, Tac.: errore deceptus locorum, über usw., Verg. – zuw. meton., v. dem, was täuscht, die Täuschung, aliquis latet error, Verg.: errore se ab insidiis munire, Liv. – b) insbes.: α) der Wahn, die Verblendung, die Verstandesverwirrung, der Irrsinn, mentis, Cic.: fanaticus, Hor.: di meliora piis erroremque hostibus illum! Verg. georg. 3, 513. – β) der Liebeswahn, v. heftiger Liebe, error malus, Verg.: quoniam novus incĭdit error, Prop.: u. so errores, Ggstz. concessi amores, Apul. Vgl. die Auslgg. zu Verg. ecl. 8, 41. Ov. met. 10, 342; am. 1, 10, 9. – γ) v. Angst, Furcht, Ov. fast. 3, 555. – 2) als Handlung, der Irrtum = das Versehen, der Mißgriff, Fehler, a) im allg.: ferendus tibi in hoc meus error, Cic.: cuius errore eo esset deducta res etc., Nep. – b) insbes.: α) der Sprachfehler, v. Solözismen, Quint. 1, 5, 47. – β) das moralische Vergehen, die Verirrung, corrigere errorem paenitendo, Cic. fr.: errorem misero detrahe, labe carent, Ov. – 3) Error
    ————
    personifiziert = Ἄτη, als Urheberin aller törichten, übereilten, leidenschaftlichen Handlungen, die Verblendung, Ov. met. 12, 59.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > error

  • 13 fanatice

    fānāticē, Adv. (fanaticus), begeistert, schwärmerisch, Apul. met. 8, 27.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fanatice

  • 14 pulvinensis

    pulvīnēnsis, e (pulvinar), mit einem pulvinar versehen, Bellona, aus der Kapelle, in der sie ein pulvinar hatte, Corp. inscr. Lat. 6, 2232 u. 2233: ex aede Bellonaës (archaist. = Bellonae) pulvinensis fanaticus, ein Bellonapriester, Corp. inscr. Lat. 6, 490.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pulvinensis

  • 15 fanatice

    fānātĭcē, adv., enthusiastically, franticly, v. fanaticus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > fanatice

  • 16 furialis

    fŭrĭālis, e, adj. [furiae].
    I.
    Of or pertaining to the Furies, or like the Furies, furious, raging, dreadful, fearful (mostly poet.;

    syn.: furiosus, furibundus, fanaticus): Alecto torvam faciem et furialia membra Exuit,

    Verg. A. 7, 415:

    caput Cerberi,

    Hor. C. 3, 11, 13:

    incessus,

    Liv. 7, 17, 3:

    arma,

    i. e. of the Bacchantes, Ov. M. 6, 591; cf.

    Erichtho,

    id. H. 15, 139:

    furialis illa vox (Clodii) nefariis stupris effeminata,

    Cic. Planc. 35, 86:

    dira exsecratio ac furiale carmen,

    Liv. 10, 41, 3:

    caedes,

    Ov. M. 6, 657; cf.:

    quod pretium speret pro tam furialibus ausis,

    id. ib. 6, 84:

    dens leonis,

    Mart. 2, 75, 7:

    mensae Atrei,

    Ov. Am. 3, 12, 39:

    tollitur in caelum furiali turbine clamor,

    fearful, Sil. 16, 320.—In neutr., adverb.:

    aurigae furiale minetur Efferus,

    Stat. Th. 6, 429; Claud. B. Get. 326.—
    II.
    Act., making mad, infuriating ( poet. and very rare):

    haec me irretivit veste furiali inscium, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: aurum,

    Val. Fl. 6, 670:

    oscula,

    id. 7, 254.— Adv.: fŭrĭālĭter, furiously, madly, franticly:

    odit,

    Ov. F. 3, 637.

    Lewis & Short latin dictionary > furialis

  • 17 insanum

    in-sānus, a, um, adj., unsound in mind.
    I.
    Lit., mad, insane (syn.:

    furiosus, fanaticus): quod idem contigit insanis,

    Cic. Ac. 2, 17, 52:

    si fecisset Juno maritum insanum,

    Juv. 6, 620. —
    II. A.
    Ex stultis insanos facere, Ter. Eun. 2, 2, 23:

    acrior et insanior cupiditas,

    Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39:

    insanissima concio,

    id. Mil. 17, 45:

    homo insanissimus,

    id. Rosc. Am. 12, 33:

    uter est insanior horum?

    Hor. S. 2, 3, 102.—
    2.
    Transf., of inanim. and abstr. things:

    caedis insana cupido,

    Verg. A. 9, 760:

    amor duri Martis,

    id. E. 10, 44:

    insano verba tonare foro,

    i. e. where there is a great bustle, Prop. 4 (5), 1, 134:

    omnis et insana semita nocte sonat,

    i. e. of women raving about, id. 4 (5), 8, 60:

    insani enses,

    Calp. Ecl. 1, 59:

    fluctus,

    Verg. E. 9, 43:

    venti,

    Tib. 2, 4, 9:

    vires Austri,

    Ov. M. 12, 510:

    insana Caprae sidera,

    Hor. C. 3, 7, 6. —
    B.
    That causes madness (cf. "The insane root, that takes the reason prisoner," Shaks. Macb. 1, 3):

    laurum insanam vocant, quoniam si quid ex ea decerptum inferatur navibus, jurgia fiunt, donec abiciatur,

    Plin. 16, 44, 89, § 239:

    herba,

    that produces madness, Ser. Samm. 20:

    fames,

    that drives one to madness, Luc. 7, 413.—
    C.
    Outrageous, monstrous, violent, extravagant, excessive:

    substructionum insanae moles,

    Cic. Mil. 31, 85:

    substructiones Capitolii insanae,

    Plin. 36, 14, 2, § 104:

    labor,

    Verg. A. 6, 135:

    trepidatio,

    Liv. 32, 17, 16:

    cum stupet insanis acies fulgoribus,

    Hor. S. 2, 2, 5:

    vites,

    that bear excessively, three times, Plin. 16, 27, 50, § 115; cf. adv., 3. insanum. —
    D.
    Enthusiastic, enraptured, inspired:

    vates,

    Verg. A. 3, 443. — Adv., in three forms.
    1. a.
    Madly, insanely:

    amare,

    Plaut. Curc. 1, 3, 20. — Comp.:

    in silvam non ligna feras insanius,

    Hor. S. 1, 10, 34.— Sup.:

    insanissime desperare,

    Aug. Ep. 238.—
    b.
    Outrageously, excessively:

    esuriens insane bene,

    Plaut. Mil. 1, 1, 24; cf. Varr. L. L. 7, § 86 Müll.—
    2.
    in-sānĭter, madly, violently, excessively: ludit nimium insaniter, Pomp. ap. Non. 509, 31; Prisc. p. 1010 P.—
    3.
    insānum, outrageously, vehemently, excessively:

    insanum malum = pessimum,

    Plaut. Trin. 3, 2, 47:

    porticus, insanum bona,

    id. Most. 3, 3, 5:

    magnum molior negotium,

    id. Bacch. 4, 5, 1: valde, id. Fragm. ap. Non. 127, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > insanum

  • 18 insanus

    in-sānus, a, um, adj., unsound in mind.
    I.
    Lit., mad, insane (syn.:

    furiosus, fanaticus): quod idem contigit insanis,

    Cic. Ac. 2, 17, 52:

    si fecisset Juno maritum insanum,

    Juv. 6, 620. —
    II. A.
    Ex stultis insanos facere, Ter. Eun. 2, 2, 23:

    acrior et insanior cupiditas,

    Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39:

    insanissima concio,

    id. Mil. 17, 45:

    homo insanissimus,

    id. Rosc. Am. 12, 33:

    uter est insanior horum?

    Hor. S. 2, 3, 102.—
    2.
    Transf., of inanim. and abstr. things:

    caedis insana cupido,

    Verg. A. 9, 760:

    amor duri Martis,

    id. E. 10, 44:

    insano verba tonare foro,

    i. e. where there is a great bustle, Prop. 4 (5), 1, 134:

    omnis et insana semita nocte sonat,

    i. e. of women raving about, id. 4 (5), 8, 60:

    insani enses,

    Calp. Ecl. 1, 59:

    fluctus,

    Verg. E. 9, 43:

    venti,

    Tib. 2, 4, 9:

    vires Austri,

    Ov. M. 12, 510:

    insana Caprae sidera,

    Hor. C. 3, 7, 6. —
    B.
    That causes madness (cf. "The insane root, that takes the reason prisoner," Shaks. Macb. 1, 3):

    laurum insanam vocant, quoniam si quid ex ea decerptum inferatur navibus, jurgia fiunt, donec abiciatur,

    Plin. 16, 44, 89, § 239:

    herba,

    that produces madness, Ser. Samm. 20:

    fames,

    that drives one to madness, Luc. 7, 413.—
    C.
    Outrageous, monstrous, violent, extravagant, excessive:

    substructionum insanae moles,

    Cic. Mil. 31, 85:

    substructiones Capitolii insanae,

    Plin. 36, 14, 2, § 104:

    labor,

    Verg. A. 6, 135:

    trepidatio,

    Liv. 32, 17, 16:

    cum stupet insanis acies fulgoribus,

    Hor. S. 2, 2, 5:

    vites,

    that bear excessively, three times, Plin. 16, 27, 50, § 115; cf. adv., 3. insanum. —
    D.
    Enthusiastic, enraptured, inspired:

    vates,

    Verg. A. 3, 443. — Adv., in three forms.
    1. a.
    Madly, insanely:

    amare,

    Plaut. Curc. 1, 3, 20. — Comp.:

    in silvam non ligna feras insanius,

    Hor. S. 1, 10, 34.— Sup.:

    insanissime desperare,

    Aug. Ep. 238.—
    b.
    Outrageously, excessively:

    esuriens insane bene,

    Plaut. Mil. 1, 1, 24; cf. Varr. L. L. 7, § 86 Müll.—
    2.
    in-sānĭter, madly, violently, excessively: ludit nimium insaniter, Pomp. ap. Non. 509, 31; Prisc. p. 1010 P.—
    3.
    insānum, outrageously, vehemently, excessively:

    insanum malum = pessimum,

    Plaut. Trin. 3, 2, 47:

    porticus, insanum bona,

    id. Most. 3, 3, 5:

    magnum molior negotium,

    id. Bacch. 4, 5, 1: valde, id. Fragm. ap. Non. 127, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > insanus

См. также в других словарях:

  • fanaticus — index fanatical Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Glossary of ancient Roman religion — This is an incomplete list, which may never be able to satisfy particular standards for completeness. You can help by expanding it with reliably sourced entries. Ancient Roman religion …   Wikipedia

  • fanatique — [ fanatik ] adj. et n. • 1532; lat. fanaticus « inspiré, en délire », de fanum « temple » 1 ♦ Vx Qui se croit inspiré de la divinité, de l esprit divin. ⇒ illuminé. Les convulsionnaires fanatiques du cimetière Saint Médard. 2 ♦ (XVIe) Mod. Animé… …   Encyclopédie Universelle

  • fanatic — FANÁTIC, Ă, fanatici, ce, adj., s.m. şi f. 1. adj., s.m. şi f. (Om) dominat de fanatism. 2. adj. (Despre manifestările oamenilor) Care exprimă, trădează fanatism. – Din fr. fanatique, lat. fanaticus …   Dicționar Român

  • FANATISME — SECTION PREMIÈRE.     C est l effet d une fausse conscience qui asservit la religion aux caprices de l imagination et aux déréglements des passions.     En général, il vient de ce que les législateurs ont eu des vues trop étroites, ou de ce qu on …   Dictionnaire philosophique de Voltaire

  • PF Tek — is the method of mushroom cultivation pioneered by Robert McPherson, aka Psylocybe Fanaticus. This technique (tek) utilizes brown rice flour and vermiculite, sterilized in half pint wide mouthed canning jars by boiling or pressure cooking, with a …   Wikipedia

  • ФАНАТИК — (лат.; этим. см. пред. сл.). В древности название жрецов Вакха. Теперь приверженец фанатизма. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ФАНАТИК лат.; этимологию см. Фанатизм. Изувер. Объяснение 25000… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Fanático — (Del lat. fanaticus, exaltado, frenético.) ► adjetivo/ sustantivo 1 SOCIOLOGÍA Que defiende con fanatismo, pasión o tenacidad excesiva una creencia, idea o una opinión: ■ los fanáticos religiosos me asustan. SINÓNIMO exaltado 2 Que siente gran… …   Enciclopedia Universal

  • fanatisch — intensiv; leidenschaftlich; passioniert * * * fa|na|tisch [fa na:tɪʃ] <Adj.>: sich leidenschaftlich und rücksichtslos für etwas einsetzend: ein fanatischer Anhänger; fanatisch für eine Idee kämpfen. * * * fa|na|tisch 〈Adj.〉 sich blind… …   Universal-Lexikon

  • Фанатизм — (лат. fanaticus – исступлённый, от fanum – храм) – 1. изуверство, доведённая до крайности, до исступления преданность своей или обычно чужой вере, убеждениям, какому то человеку, сочетающаяся с нетерпимостью и агрессивностью к иным верованиям,… …   Энциклопедический словарь по психологии и педагогике

  • Tunisia — Tunisian Republic الجمهورية التونسية al Jumhūriyyah at Tūnisiyyah …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»