Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fābula

  • 1 fābula

        fābula ae, f    [1 FA-], a narration, narrative, account, story, tale: poëticae, L.: longa, H.: de te Fabula narratur, H.: et fabula fias, the common talk, H.: volgaris, O.: nova, news, Iu.: a diverticulo repetatur fabula, let us return to our story, Iu.: fabulae conviviales, conversation, Ta. — An affair, concern, matter, talk: quam mihi surdo narret fabulam, how deaf I am to his talk, T.: quae haec est fabula? what does this mean? T.— A fictitious narrative, tale, story, fiction, fable: ut ad fabulas veniamus: fabulis credere: a fabulis ad facta venire: non fabula rumor Ille fuit, O.: fabulae! tales! T.: fabulae Manes (i. e. fabulosi), H.— A dramatic poem, drama, play: in primā fabulā, when the play opens, T.: primus fabulam docuit: Securus, cadat an stet fabula, H.: neu sit quinto productior actu Fabula, H.: in fabulis persona.— A fable, story with a lesson: fabularum genus, Ph.: quae (res) vel apologum, vel fabulam contineat.—Prov.: Lupus in fabulā, talk of the devil (of a person who comes while talked about), T.— A plot, action, story (of a play or poem), H.
    * * *
    story, tale, fable; play, drama

    fabulae! -- rubbish!, nonsense!

    Latin-English dictionary > fābula

  • 2 fabula

    1.
    fābŭla, ae, f. [fari], a narration, narrative, account, story; the subject of common talk.
    I.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose;

    syn.: narratio, fasti, annales, res gestae, historia): additur fabulae, quo vulgo Sabini aureas armillas brachio laevo habuerint, pepigisse eam, etc.,

    Liv. 1, 11, 8:

    poëticae (opp. incorrupta rerum gestarum monumenta), id. praef. § 6: Ummidius, qui tam (non longa est fabula) dives, ut, etc.,

    Hor. S. 1, 1, 95; id. Ep. 1, 2, 6:

    mutato nomine de te fabula narratur,

    id. S. 1, 1, 70:

    asinaeque paternum Cognomen vertas in risum et fabula flas,

    the common talk, town's talk, id. Ep. 1, 13, 9; cf.:

    heu me, per urbem Fabula quanta fui!

    id. Epod. 11, 8:

    fabula (nec sentis) tota jactaris in urbe,

    you are talked of all over the city, Ov. Am. 8, 1, 21; cf. Suet. Aug. 70; id. Dom. 15; Mart. 3, 14:

    habes omnes fabulas urbis,

    Plin. Ep. 8, 18, 11:

    nova fabula,

    the news, Juv. 1, 145:

    semper formosis fabula poena fuit,

    Prop. 2, 32, 26 (3, 30, 26 M.):

    a diverticulo repetatur fabula,

    let us return to our story, Juv. 15, 72.—
    B.
    Transf., conversation (post-Aug.):

    ut fabulas quoque eorum et disputationes et arcana semotae dictionis penitus exciperem,

    conversations, Tac. Or. 2:

    praeceptores cum auditoribus suis fabulas habent,

    id. ib. 29; cf.:

    cum inter fabulas privatas sermo esset ortus, quanti, etc.,

    in private conversation, Lampr. Heliog. 25.—With a dependent clause:

    ne id accidat, quod cuipiam Thraco venisse usu, fabula est,

    is related, Gell. 19, 12, 6.—
    2.
    In vulg. lang. (like the Germ. Geschichte), affair, concern, matter:

    sed quid ego aspicio? quae haec fabula'st?

    what sort of an affair is this? Plaut. Pers. 5, 2, 11; Ter. And. 4, 4, 8.
    II.
    In partic. (freq. and class.), a fictitious narrative, a tale, story (syn.: apologus, narratio): narrationum tris accepimus species, fabulam, quae versatur in tragoediis atque carminibus non a veritate modo, sed etiam a forma veritatis remota, argumentum... historiam, etc., Quint. 2, 4, 2:

    haec res agetur nobis, vobis fabula,

    Plaut. Capt. prol. 52:

    peregrino narrare fabulas,

    id. Men. 5, 1, 24:

    num igitur me cogis etiam fabulis credere? quae delectationis habeant quantum voles... auctoritatem quidem nullam debemus nec fidem commenticiis rebus adjungere, etc.,

    Cic. Div. 2, 55, 113; cf.:

    fictis fabulis,

    id. Mil. 3, 8:

    antiquitas recepit fabulas, fictas etiam nonnumquam incondite,

    id. Rep. 2, 10; cf.:

    a fabulis ad facta venire,

    id. ib. 2, 2 fin.:

    minor fabulis habetur fides,

    id. ib. 2, 10:

    saepe fabulis fidem firmare (consuerant),

    Suet. Rhet. 1 med.;

    Liv. praef. § 6: non fabula rumor Ille fuit,

    Ov. M. 10, 561:

    fabulam inceptat,

    Ter. And. 5, 4, 22:

    quid tamen ista velit sibi fabula, ede,

    Hor. S. 2, 5, 61:

    fabulae!

    mere stories! stuff! nonsense! Ter. Heaut. 2, 3, 95; id. And. 1, 3, 19:

    ne convivialium fabularum simplicitas in crimen duceretur,

    Tac. A. 6, 11 fin.:

    sufficiunt duae fabulae, an tertiam poscis?

    Plin. Ep. 2, 20, 9.—In apposition:

    jam te premet nox fabulaeque Manes (= fabulosi, inanes),

    Hor. C. 1, 4, 16:

    civis et manes et fabula fies,

    Pers. 5, 152:

    nos jam fabula sumus,

    Ter. Hec. 4, 3, 14.—So of idle tales:

    ineptas et aniles fabulas devita,

    Vulg. 1 Tim. 4, 7 al.—
    B.
    Of particular kinds of poetry.
    1.
    Most freq., a dramatic poem, drama, play (syn.:

    ludus, cantus, actio, etc.): in full, fabula scaenica,

    Amm. 28, 1, 4;

    or, theatralis,

    id. 14, 6, 20:

    fabula ad actum scenarum composita,

    Quint. 5, 10, 9; cf. id. 11, 3, 73 sq.:

    Livianae fabulae non satis dignae, quae iterum legantur. Atque hic Livius primus fabulam, C. Clodio Caeci filio et M. Tuditano Cos. docuit,

    produced, Cic. Brut. 18, 72; v. doceo, II. init.; cf.: fabulam dare, under do, II. H.; so,

    facere,

    Varr. L. L. 5, 8:

    neque histrioni ut placeat, peragenda fabula est,

    Cic. de Sen. 19, 70:

    securus, cadat an recto stet fabula talo,

    Hor. Ep. 2, 1, 176:

    neve minor neu sit quinto productior actu Fabula,

    id. A. P. 190:

    M. Pacuvii nova fabula,

    Cic. Lael. 7, 24:

    Terentii,

    Hor. S. 1, 2, 21:

    Attae,

    id. Ep. 2, 1, 80 et saep.:

    in fabulis stultissima persona,

    Cic. Lael. 26, 100 et saep.— Transf.:

    non solum unum actum, sed totam fabulam confecissem,

    Cic. Phil. 2, 14, 34.—
    2.
    A fable (cf. apologus):

    fabularum cur sit inventum genus Brevi docebo, etc.,

    Phaedr. 3, prol. 33:

    quae (res) vel apologum, vel fabulam vel aliquam contineat irrisionem,

    Cic. Inv. 1, 17, 25:

    nota illa de membris humanis adversus ventrem discordantibus fabula,

    Quint. 5, 11, 19 (shortly before, fabella) et saep.—Prov.: Lupus in fabula (like the Engl., talk of the devil, and he will appear), of a person who comes just as we are talking about him, Ter. Ad. 4, 1, 21; Cic. Att. 13, 33, 4; so,

    lupus in sermone,

    Plaut. Stich. 4, 1, 71.
    2.
    făbŭla, v. fabulus.

    Lewis & Short latin dictionary > fabula

  • 3 fabula

    fable, story, tale, play.

    Latin-English dictionary of medieval > fabula

  • 4 Acta est fabula, plaudite!

    The play is over, applaud! (Said to have been emperor Augustus' last words)

    Latin Quotes (Latin to English) > Acta est fabula, plaudite!

  • 5 Lupus in fabula

    The wolf in the tale (i.e. Speak of the wolf, and he will come) (Terence)

    Latin Quotes (Latin to English) > Lupus in fabula

  • 6 Quid rides? Mutato nomine de te fabula narratur

    What are you laughing at? Just change the name and the joke's on you. (Horace)

    Latin Quotes (Latin to English) > Quid rides? Mutato nomine de te fabula narratur

  • 7 togāta

        togāta ae, f    [togatus; sc. fabula], a drama the persons of which are Roman citizens, domestic drama (opp. fabula palliata): cum ageretur togata: docere togatas, H.— A courtesan (sc. ancilla), see togatus.

    Latin-English dictionary > togāta

  • 8 actus

    1.
    actus, a, um, P. a., from ago.
    2.
    actus, ūs, m. [ago].
    I.
    A.. The moving or driving of an object, impulse, motion: linguae actu, Pacuv. ap. Non. 506, 17:

    mellis constantior est natura... et cunctantior actus,

    Lucr. 3, 192:

    levi admonitu, non actu, inflectit illam feram,

    by driving, Cic. Rep. 2, 40:

    fertur in abruptum magno mons inprobus actu,

    Verg. A. 12, 687:

    pila contorsit violento spiritus actu,

    Sen. Agam. 432; hominum aut animalium actu vehiculum adhibemus, Cael. Aurel. Tard. 1, 1.— Hence,
    B.
    Transf.
    1.
    The right of driving cattle through a place, a passage for cattle:

    aquae ductus, haustus, iter, actus,

    Cic. Caec. 26; Ulp. Dig. 8, 3, 1.—
    2.
    A road between fields; a cart- or carriage-way, Dig. 8, 1, 5; 8, 5, 4; 43, 19, 1 al.—And,
    3.
    A measure or piece of land (in quo boves aguntur, cum aratur, cum impetu justo, Plin. 18, 59): actus minimus, 120 feet long and 4 feet wide: quadratus, 120 feet square; and duplicatus, 240 feet long and 120 feet wide, Varr. L. L. 5, § 34 Müll.; id. R. R. 1, 10; Paul. ex Fest. p. 17 Müll. Also a division made by bees in a hive, Plin. 11, 10, 10, § 22.
    II. A.
    In gen. (so not in Cic.; for Leg. 1, 11, inst. of pravis actibus, is to be read, pravitatibus;

    but often in the post-Aug. per.): post actum operis,

    Quint. 2, 18, 1:

    in vero actu rei,

    id. 7, 2, 41:

    rhetorice in actu consistit,

    id. 2, 18, 2:

    donec residua diurni actus conficeret,

    Suet. Aug. 78; so id. Claud. 30:

    non consenserat actibus eorum,

    Vulg. Luc. 23, 51.—
    B.
    Esp.
    1.
    Public employment, business of state, esp. judicial:

    actus rerum,

    jurisdiction, Suet. Aug. 32; id. Claud. 15, 23; also absol. actus, Dig. 39, 4, 16; 40, 5, 41 al.—
    2.
    The action accompanying oral delivery.
    a.
    Of an orator:

    motus est in his orationis et actus,

    Quint. 9, 2, 4; 11, 3, 140.—
    b.
    Of an actor: the representation of a play, a part, a character, etc.:

    neque enim histrioni, ut placeat, peragenda est fabula, modo in quocunque fuerit actu, probetur,

    Cic. de Sen. 19, 70:

    carminum actus,

    recital, Liv. 7, 2:

    histrionum actus,

    Quint. 10, 2, 11:

    in tragico quodam actu, cum elapsum baculum cito resumpsisset,

    Suet. Ner. 24.—Hence, also, a larger division of a play, an act:

    primo actu placeo,

    Ter. Hec. prol. 31:

    neque minor quinto, nec sit productior actu Fabula,

    Hor. A. P. 189, and trop. (in Cic. very often):

    extremus actus aetatis,

    Cic. de Sen. 2; id. Marcell. 9:

    quartus actus improbitatis,

    id. Verr. 2, 2, 6; so id. Phil. 2, 14; id. Fam. 5, 12 al. [p. 26]

    Lewis & Short latin dictionary > actus

  • 9 Lupus

    1.
    lŭpus, i, m. [kindred with lukos; Sanscr. vrika, and our wolf], a wolf.
    I.
    Lit.:

    torva leaena lupum sequitur, lupus ipse capellam,

    Verg. E. 2, 63; Plin. 10, 63, 88, § 173; 8, 22, 34, § 80:

    Martialis lupus,

    sacred to Mars, Hor. C. 1, 17, 9; so,

    Martius,

    Verg. A. 9, 566: lupus femina for lupa, a she-wolf, Enn. ap. Serv. Verg. A. 2, 355 (Ann. v. 70 Vahl.); id. ap. Non. 378, 18 (ib. v. 73):

    lupus masculinum (est), quamquam Varro... lupum feminam dicit, Ennium Pictoremque Fabium secutus,

    Quint. 1, 6, 12.—According to the belief of the Romans, if a wolf saw a man before the latter saw him, the man became dumb: vox quoque Moerim Jam fugit ipsa;

    lupi Moerim videre priores,

    Verg. E. 9, 53; cf. Plin. 8, 22, 34, § 80.—Prov.: lupus in fabulā or sermone, said of the appearance of a person when he is spoken of; as we say in English, talk of the devil, and he appears:

    atque eccum tibi lupum in sermone,

    Plaut. Stich. 4, 1, 71; Ter. Ad. 4, 1, 21; Serv. Verg. E. 9, 54:

    de Varrone loquebamur: lupus in fabulā: venit enim ad me,

    Cic. Att. 13, 33, 4.—
    (β).
    Lupum auribus tenere, to have a wolf by the ears, to be unable to hold and afraid to let go, i. e. to be in a situation of doubt and difficulty, Ter. Phorm. 3, 2, 21; Suet. Tib. 25.—
    (γ).
    Hac urget lupus, hac canis angit, on this side the wolf, on that the dog, i. e. to be placed between two fires, Hor. S. 2, 2, 64.—
    (δ).
    Lupos apud oves custodes relinquere, Plaut. Ps. 1, 28:

    ovem lupo committere,

    to intrust sheep to a wolf, Ter. Eun. 5, 1, 16; cf.

    o praeclarum custodem ovium, ut aiunt, lupum!

    Cic. Phil. 3, 11, 27; cf.:

    plenum montano credis ovile lupo?

    Ov. A. A. 2, 363.—
    (ε).
    Lupo agnum eripere, of a difficult undertaking;

    as in English,

    to snatch the meat from a dog's mouth, Plaut. Poen. 3, 5, 31.—
    (ζ).
    Lupus observavit, dum dormitaret canes, of one who watches his opportunity to be unobserved, Plaut. Trin. 1, 2, 133.—
    (η).
    Ovīs ultro fugiat lupus, of a very improbable act, Verg. E. 8, 52.—
    (θ).
    Tantum curamus frigora, quantum numerum (ovium) lupus, i. e. do not care at all, as the wolf does not care whether the number of the sheep is right or not, Verg. E. 7, 51.—
    II.
    Transf.
    A.
    A voracious fish, the wolf-fish or pike, Hor. S. 2, 2, 31; Plin. 9, 54, 79, § 169; 9, 17, 28, § 61; Col. 8, 16; Mart. 13, 89; Macr. S. 2, 12 bis.—
    B.
    A kind of spider, Plin. 29, 4, 27, § 85; 11, 24, 28, § 80.—
    C.
    A bit armed with points like wolves' teeth (frena lupata):

    et placido duros (equus) accipit ore lupos,

    Ov. Tr. 4, 6, 3; Stat. Ach. 1, 281.—
    D.
    A hook with which things were hoisted:

    in alios lupi superne ferrei injecti,

    Liv. 28, 3, 7; Isid. Orig. 23, 15.—
    E.
    A small handsaw, Pall. 1, 43, 2.—
    F.
    The hop, a plant (Humulus lupulus), Plin. 21, 15, 50, § 86.
    2.
    Lŭpus, a surname in the gens Rutilia, e. g. P. Lutilius Lupus, a rhetorician in the time of Augustus; v. Rutilius; cf. Cic. N. D. 1, 23, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > Lupus

  • 10 lupus

    1.
    lŭpus, i, m. [kindred with lukos; Sanscr. vrika, and our wolf], a wolf.
    I.
    Lit.:

    torva leaena lupum sequitur, lupus ipse capellam,

    Verg. E. 2, 63; Plin. 10, 63, 88, § 173; 8, 22, 34, § 80:

    Martialis lupus,

    sacred to Mars, Hor. C. 1, 17, 9; so,

    Martius,

    Verg. A. 9, 566: lupus femina for lupa, a she-wolf, Enn. ap. Serv. Verg. A. 2, 355 (Ann. v. 70 Vahl.); id. ap. Non. 378, 18 (ib. v. 73):

    lupus masculinum (est), quamquam Varro... lupum feminam dicit, Ennium Pictoremque Fabium secutus,

    Quint. 1, 6, 12.—According to the belief of the Romans, if a wolf saw a man before the latter saw him, the man became dumb: vox quoque Moerim Jam fugit ipsa;

    lupi Moerim videre priores,

    Verg. E. 9, 53; cf. Plin. 8, 22, 34, § 80.—Prov.: lupus in fabulā or sermone, said of the appearance of a person when he is spoken of; as we say in English, talk of the devil, and he appears:

    atque eccum tibi lupum in sermone,

    Plaut. Stich. 4, 1, 71; Ter. Ad. 4, 1, 21; Serv. Verg. E. 9, 54:

    de Varrone loquebamur: lupus in fabulā: venit enim ad me,

    Cic. Att. 13, 33, 4.—
    (β).
    Lupum auribus tenere, to have a wolf by the ears, to be unable to hold and afraid to let go, i. e. to be in a situation of doubt and difficulty, Ter. Phorm. 3, 2, 21; Suet. Tib. 25.—
    (γ).
    Hac urget lupus, hac canis angit, on this side the wolf, on that the dog, i. e. to be placed between two fires, Hor. S. 2, 2, 64.—
    (δ).
    Lupos apud oves custodes relinquere, Plaut. Ps. 1, 28:

    ovem lupo committere,

    to intrust sheep to a wolf, Ter. Eun. 5, 1, 16; cf.

    o praeclarum custodem ovium, ut aiunt, lupum!

    Cic. Phil. 3, 11, 27; cf.:

    plenum montano credis ovile lupo?

    Ov. A. A. 2, 363.—
    (ε).
    Lupo agnum eripere, of a difficult undertaking;

    as in English,

    to snatch the meat from a dog's mouth, Plaut. Poen. 3, 5, 31.—
    (ζ).
    Lupus observavit, dum dormitaret canes, of one who watches his opportunity to be unobserved, Plaut. Trin. 1, 2, 133.—
    (η).
    Ovīs ultro fugiat lupus, of a very improbable act, Verg. E. 8, 52.—
    (θ).
    Tantum curamus frigora, quantum numerum (ovium) lupus, i. e. do not care at all, as the wolf does not care whether the number of the sheep is right or not, Verg. E. 7, 51.—
    II.
    Transf.
    A.
    A voracious fish, the wolf-fish or pike, Hor. S. 2, 2, 31; Plin. 9, 54, 79, § 169; 9, 17, 28, § 61; Col. 8, 16; Mart. 13, 89; Macr. S. 2, 12 bis.—
    B.
    A kind of spider, Plin. 29, 4, 27, § 85; 11, 24, 28, § 80.—
    C.
    A bit armed with points like wolves' teeth (frena lupata):

    et placido duros (equus) accipit ore lupos,

    Ov. Tr. 4, 6, 3; Stat. Ach. 1, 281.—
    D.
    A hook with which things were hoisted:

    in alios lupi superne ferrei injecti,

    Liv. 28, 3, 7; Isid. Orig. 23, 15.—
    E.
    A small handsaw, Pall. 1, 43, 2.—
    F.
    The hop, a plant (Humulus lupulus), Plin. 21, 15, 50, § 86.
    2.
    Lŭpus, a surname in the gens Rutilia, e. g. P. Lutilius Lupus, a rhetorician in the time of Augustus; v. Rutilius; cf. Cic. N. D. 1, 23, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > lupus

  • 11 sto

    sto, stĕti, stătum, 1 (scanned stĕtĕrunt, Verg. A. 2, 774; 3, 48; Ov. H. 7, 166; Prop. 2, 8, 10), v. n. [root sta-; Sanscr. sthā, sthalam, locus; Gr. sta-, histêmi, to set, place; statêr, weight; O. H. Germ. stām; Goth. standa; Engl. stand], to stand, in opposition to sitting, walking, or lying prostrate, to stand still, remain standing, stand upright.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    hos quos videtis stare hic captivos duos, Illi qui astant, hi stant ambo, non sedent,

    Plaut. Capt. prol. 1 sq.; cf.:

    cum virgo staret et Caecilia in sellā sederet,

    Cic. Div. 1, 46, 104:

    si iste ibit, ito: stabit, astato simul,

    Plaut. Ps. 3, 2, 74:

    abi intro, noli stare,

    id. Mil. 4, 3, 36; so (opp. ire) id. Merc. 3, 3, 21; id. Mil. 4, 2, 95; 4, 9, 10; id. Pers. 3, 3, 43; 4, 4, 50; Ter. Eun. 3, 2, 6; 3, 2, 12:

    i: quid stas, lapis?

    id. Heaut. 4, 7, 3:

    ante aedes,

    Plaut. Am. 2, 1, 56; 1, 1, 250; 2, 2, 35; id. Truc. 2, 3, 14:

    ante ostium,

    Ter. Eun. 5, 2, 4; id. And. 3, 1, 17; id. Hec. 3, 4, 14; 5, 4, 14:

    ante oculos,

    Ov. Am. 1, 5, 17:

    ad januam,

    Cic. de Or. 2, 86, 353:

    ad undam,

    Verg. G. 4, 356:

    orantem juxta,

    Stat. Th. 11, 618:

    hic foris,

    Plaut. Men. 2, 3, 12:

    hinc procul,

    Ter. Hec. 4, 3, 1:

    propter in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78; cf.:

    qui proximi steterant,

    Caes. B. G. 5, 35, 3:

    propius,

    Hor. A. P. 361:

    sta ilico,

    Ter. Phorm. 1, 4, 18:

    qui frequentissimi in gradibus concordiae steterunt,

    Cic. Phil. 7, 8, 21:

    stans pede in uno,

    Hor. S. 1, 4, 10 et saep.—Of things:

    ita statim stant signa,

    Plaut. Am. 1, 1, 120:

    quorum statuae steterunt in Rostris,

    Cic. Phil. 9, 2, 4:

    statua,

    id. Div. 1, 34, 75:

    signa ad impluvium, ad valvas Junonis,

    id. Verr. 2, 1, 23, § 61:

    stabat acuta silex,

    Verg. A. 8, 233:

    columna,

    Hor. C. 1, 35, 14:

    cerea effigies,

    id. S. 1, 8, 32; cf. poet.:

    aeneus ut stes,

    id. ib. 2, 3, 183.— Pass. impers.: Ps. Statur hic ad hunc modum. Sim. Statum vide hominis, Plaut. Ps. 1, 5, 44: Gn. Quid agitur? Pa. Statur, Ter. Eun. 2, 2, 40:

    confecto munerum cursu moriar stando,

    Amm. 24, 3, 7.—Prov.:

    inter sacrum saxumque sto, nec quid faciam scio,

    i.e. I am in a pinch, Plaut. Capt. 3, 4, 84; v. sacrum.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., to stand firm or immovable; to last, remain, continue: cui nec arae patriae domi stant; fractae et disjectae jacent, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 115 Vahl.):

    nec domus ulla nec urbs stare poterit,

    Cic. Lael. 7, 23:

    stantibus Hierosolymis,

    id. Fl. 28, 69:

    ut praeter spem stare muros viderunt,

    Liv. 38, 5:

    urbem innoxiam stare incolumem pati,

    id. 31, 31, 15:

    hasta, quae radice novā, non ferro stabat adacto,

    stuck fast, remained fixed, Ov. M. 15, 562:

    missum stetit inguine ferrum,

    id. ib. 5, 132; cf. id. ib. 5, 34;

    8, 415: stat glacies iners,

    Hor. C. 2, 9, 5:

    aquae,

    Ov. M. 4, 732:

    longā stare senectā,

    Sil. 3, 94:

    cornus stetit inter tempora frontis,

    id. 4, 142.—
    2.
    To remain, tarry, linger any where (cf. moror):

    paulisper stetimus in illā ganearum tuarum nidore atque fumo,

    Cic. Pis. 6, 13:

    hos quos video volitare in foro, quos stare ad curiam,

    id. Cat. 2, 3, 5: cur non aut stantem comprehenderint, aut fugientem consecuti sint, remaining in the city, id. Cael, 28, 67;

    so (opp. fugio),

    id. Tusc. 2, 23, 54:

    cum gladiis in conspectu senatus,

    id. Phil. 2, 4, 8:

    qui domi stare non poterant,

    id. Fl. 6, 13:

    (meretrix) olente in fornice stans,

    Hor. S. 1, 2, 30; cf. Ov. Am. 1, 10, 21; Juv. 10, 239; cf.

    of minerals not attracted by the magnet: pondere enim fretae partim stant, quod genus aurum,

    Lucr. 6, 1058. —
    3.
    In milit. lang.
    a.
    To stand in the ranks or under arms, to fight:

    quisque uti steterat, jacet obtinetque ordinem,

    Plaut. Am. 1, 1, 86: ut sustinere corpora plerique nequeuntes arma sua quisque stantes incumberet, Sall. ap. Serv. Verg. A. 9, 229 (H. 3, 72 Dietsch):

    cum milites a mane diei jejuni sub armis stetissent defatigati, Auct. B. Afr. 42, 3: primo haud impari stetere acie,

    Liv. 26, 44:

    in Asia totius Asiae steterunt vires,

    id. 37, 58: in acie, Auct. B. Hisp. 28 fin.:

    pars acie stabat, Auct. B. Afr. 51, 6: stetit acies in armis,

    Sen. Phoen. 389; cf.:

    stetit ordine certo Infelix acies,

    Luc. 7, 2, 16.—
    b.
    Pregn., to stand firm in fight, stand one's ground, maintain the contest (opp. abjecto scuto fugere), Cic. Tusc. 2, 23, 54; cf.:

    in acie stare ac pugnare (opp. in castra refugere),

    Liv. 22, 60, 25:

    Tarquiniensis, novus hostis non stetit solum, sed etiam ab suā parte Romanum pepulit,

    id. 2, 6, 11:

    comminus,

    Caes. B. C. 1, 47:

    inque gradu stetimus, certi non cedere,

    Ov. M. 9, 43; cf.:

    contra leonem,

    Spart. Carac. 5.—
    c.
    Transf., of a battle, to last, hold out, continue (a favorite expression of Livy):

    ibi aliquamdiu atrox pugna stetit,

    Liv. 29, 2:

    diu pugna neutro inclinata stetit,

    id. 27, 2:

    ita anceps dicitur certamen stetisse,

    id. 8, 38:

    primo stetit ambiguā spe pugna,

    id. 7, 7.—
    4.
    Nautical t. t., to lie, to lie or ride at anchor:

    ante hostium portus in salo stare,

    Liv. 37, 16;

    Auct. B. Afr. 62: naves regiae in sinu Maliaco,

    Liv. 36, 20:

    classis instructa in portu,

    id. 37, 11:

    classis in salo ad Leptim, Auct. B. Afr. 62, 4: litore puppes,

    Verg. A. 6, 901.—
    5.
    Of servants, to stand, wait, attend (very rare): neque pueri eximiā facie stabant, C. Gracch. ap. Gell. 15, 12, 2:

    sto exspectans, si quid mihi imperent,

    Ter. Eun. 3, 5, 46:

    ad cyathum et vinum,

    Suet. Caes. 49; cf.:

    ad pedes,

    id. Galb. 22.—
    6.
    Of buildings, cities, etc., to stand finished, be erected (mostly poet.):

    intra annum nova urbs stetit,

    Liv. 6, 4, 6:

    jam stabant Thebae,

    Ov. M. 3, 131:

    moenia jam stabant,

    id. F. 3, 181:

    stet Capitolium Fulgens,

    Hor. C. 3, 3, 42:

    aedificant muros... Stabat opus,

    Ov. M. 11, 205:

    jam stare ratem,

    Val. Fl. 1, 96.—
    7.
    Of the countenance, to be unmoved, to be at rest ( poet.):

    stat num quam facies,

    Luc. 5, 214:

    stant ora metu,

    are rigid, Val. Fl. 4, 639; cf.:

    cur ad patrios non stant tua lumina vultus,

    Stat. Th. 10, 693.—
    8.
    To stand up, stand upright, stand on end; to bristle up, stiffen, etc. ( poet. and in post-Aug. prose): papillae, Lucil. ap. Non. 391, 26:

    mammae,

    Plin. 28, 19, 77, § 249:

    steterunt comae,

    Verg. A. 2, 774; 3, 48; Ov. M. 7, 631; cf. id. ib. 10, 425:

    crines fulvi pulvere,

    Stat. Th. 3, 326:

    setae,

    Ov. M. 8, 286:

    in vertice cristae,

    id. ib. 6, 672:

    aristae,

    id. ib. 10, 655:

    stantes oculi,

    prominent, Ov. F. 6, 133:

    oculis rigentibus et genis stantibus,

    fixed, Plin. 23, 1, 24, § 49. —In mal. part., Mart. 3, 73, 2; App. M. 2, p. 117, 39; Auct. Priap. 75, 2.—Rarely of fluids, to coagulate, stiffen:

    sanguis stetit,

    Sen. Oedip. 585.—
    9.
    With abl., to stand out with, be thick with, full of any thing (mostly poet.): stant pulvere campi, Enn. ap. Porphyr. ad Hor. C. 1, 9, 1 (Ann. v. 592 Vahl.): cupressi Stant rectis foliis, id. ap. Philarg. ad Verg. G. 2, 444 (Ann. v. 268 ib.): stat sentibu' fundus, Lucil. ap. Don. Ter. And. 4, 2, 16; Titin. ap. Non. 391, 21; so,

    ager sentibus,

    Caecil. ib. 391, 23:

    vides ut altā stet nive candidum Soracte,

    Hor. C. 1, 9, 1: caelum caligine stat, Sisenn. ap. Non. 392, 8:

    pulvere caelum,

    Verg. A. 12, 408:

    pulvereo globo astra,

    Stat. Th. 7, 124:

    stant lumina (Charontis) flammā,

    Verg. A. 6, 300:

    stant pulvere Syrtes,

    Claud. Laud. Stil. 1, 257.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to stand: mentes, rectae quae stare solebant, Enn. ap. Cic. Sen. 6, 16 (Ann. v. 208 Vahl.):

    stetisse ipsum in fastigio eloquentiae,

    Quint. 12, 1, 20.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., to stand one's ground, stand firm or unshaken; to endure, persevere, persist, abide, continue:

    moribus antiquis res stat Romana virisque, Enn. ap. Aug. Civ. Dei, 2, 21 (Ann. v. 492 Vahl.): disciplinam militarem, quā stetit ad hanc diem Romana res, solvisti,

    Liv. 8, 7:

    res publica staret,

    Cic. Phil. 2, 10, 24; cf. id. Cat. 2, 10, 21:

    stante urbe et curiā,

    id. Planc. 29, 71:

    ut eo neglecto civitas stare non possit,

    id. Cael. 1, 1:

    utinam res publica stetisset, quo coeperat statu,

    id. Off. 2, 1, 3:

    qui illam (rem publicam) cadere posse stante me non putārant,

    id. Fam. 6, 6, 2:

    ut stante re publicā facere solebamus,

    id. Off. 2, 1, 3:

    neque enim aliter stare possemus,

    id. Sest. 45, 97:

    per quos homines ordinesque steterim, quibusque munitus fuerim, non ignoras,

    id. Fam. 13, 29, 7; cf.:

    eorum auxilio, qui me stante stare non poterant,

    id. ib. 7, 2, 3:

    respublica stetit virtute tuā,

    Liv. 4, 40:

    stetit regnum puero,

    id. 1, 3:

    dum stetimus,

    Ov. Tr. 1, 9, 17:

    stamus animis,

    Cic. Att. 5, 18, 2:

    stas animo,

    Hor. S. 2, 3, 213:

    Gabinium sine provinciā stare non posse,

    could not hold out, subsist, Cic. Pis. 6, 12; cf. id. Fl. 6, 14; Suet. Oth. 5:

    nedum sermonum stet honos,

    Hor. A. P. 69.—Hence, nearly—esse, tantā stat praedita culpā (natura), Lucr. 5, 199:

    pausam stare fragori,

    id. 1, 747.—
    b.
    (Acc. to its use as a milit. t. t., v. supra, I. B. 3.) To maintain the contest:

    cum in senatu pulcherrime staremus,

    Cic. Fam. 1, 4, 1.—
    c.
    Stare in aliquā re, simply aliquā re, and post-class. also alicui rei, to stand firm, persist, persevere; to rest, abide, adhere to, continue in a thing.
    (α).
    In aliquā re:

    si in fide non stetit,

    Cic. Rab. Perd. 10, 28:

    sin in eo non stat,

    id. Att. 2, 4, 1:

    stare oportet in eo, quod sit judicatum,

    id. Fin. 1, 14, 47:

    in sententiā,

    Liv. 4, 44.—
    (β).
    With abl.:

    eā omnes stant sententiā,

    Plaut. Curc. 2, 1, 35:

    suis stare judiciis,

    Cic. Tusc. 5, 28, 81:

    censoris opinione,

    id. Clu. 47, 132:

    alicujus decreto,

    Caes. B. G. 6, 13:

    stare conditionibus,

    Cic. Att. 7, 15, 2:

    stare conventis,

    id. Off. 3, 25, 95:

    stare jurejurando,

    Quint. 5, 6, 4:

    nihil quo stat loco stabit, omnia sternet abducetque vetustas,

    Sen. ad Marc. 26, 4.— Pass. impers.:

    stabitur consilio,

    Liv. 7, 35:

    etsi priore foedere staretur,

    id. 21, 19:

    famā rerum standum est,

    id. 7, 6.—
    (γ).
    With dat.:

    arbitri sententiae stare,

    Dig. 4, 7, 23 fin.:

    voluntati patris,

    ib. 26, 7, 3; 36, 3, 6:

    rei judicatae,

    ib. 42, 1, 32:

    emptioni,

    ib. 19, 1, 13; ib. 4, 8, 27 (five times) et saep.—
    (δ).
    Stat sententia, aliquid, or, impersonally, stat ( alicui), the determination stands or holds good; I ( thou, he, etc.) am determined: Pa. Vide quid agas. Ph. Stat sententia, Ter. Eun. 2, 1, 18:

    Hannibal, postquam ipsi sententia stetit, pergere ire,

    Liv. 21, 30:

    stat sententia tradere mecum Dotalem patriam,

    Ov. M. 8, 67:

    modo nobis stet illud, unā vivere in studiis nostris,

    Cic. Fam. 9, 2, 5:

    stat pectore fixum, Aeetae sociare manus,

    Val. Fl. 5, 289:

    nos in Asiam convertemus: neque adhuc stabat, quo potissimum,

    Cic. Att. 3, 14, 2:

    mihi stat alere morbum,

    Nep. Att. 21, 6:

    quos ut seponi stetit,

    Sil. 3, 68:

    stat, casus renovare omnes,

    Verg. A. 2, 750. —
    d.
    In aliquā re, or simply aliquā re, to rest on, be fixed on, depend upon, etc.:

    omnis in Ascanio stat cura parentis,

    Verg. A. 1, 646:

    regnum fraternā stare concordiā,

    Liv. 45, 19:

    quā (disciplinā) stetit Romana res,

    id. 8, 7:

    hac arte (i.e. bello) in patriā steti,

    id. 5, 44, 2; Val. Fl. 3, 673; Verg. A. 2, 163:

    magis famā quam vi stare res suas,

    Tac. A. 6, 30:

    apud quos virtute quam pecuniā res Romana melius stetit,

    id. H. 2, 69 fin.:

    famā bella stare,

    Curt. 3, 8, 7.—
    2.
    In theatr. lang., of plays and actors, to stand, i.e. to please, take, succeed:

    quod si intellegeret, cum stetit olim nova (fabula), Actoris operā magis stetisse quam suā,

    Ter. Phorm. prol. 9 sq.:

    partim vix steti, id. Hec. prol. alt. 7: securus, cadat an recto stat fabula talo,

    Hor. Ep. 2, 1, 176:

    illi, scripta quibus comoedia prisca viris est, Hoc stabant, hoc sunt imitandi,

    id. S. 1, 10, 17.—
    3.
    Stare, ab, cum, or pro aliquo, or aliquā re, or with adv. loci, to stand by, on the side of, adhere to a person or thing, take the part of:

    ut nemo contra civium perditorum dementiam a senatu et a bonorum causā steterit constantius,

    Cic. Brut. 79, 273:

    a se potius quam ab adversariis,

    id. Inv. 1, 43, 81:

    a mendacio contra verum,

    id. ib. 1, 3, 4:

    a contrariā ratione,

    Auct. Her. 4, 2, 4:

    cum di prope ipsi cum Hannibale starent,

    Liv. 26, 41, 17; 5, 38:

    stabat cum eo senatus majestas,

    id. 8, 34, 1:

    nobiscum adversus bar, baros,

    Nep. Ages. 5, 4:

    si pro meā patriā ista virtus staret,

    Liv. 2, 12:

    pro jure gentium,

    id. 38, 25:

    pro vobis adversus reges stetimus,

    id. 45, 22, 10; 23, 8, 3 Fabri ad loc.:

    pro Jubā atque Afris,

    Quint. 11, 1, 80:

    pro signis,

    Ov. A. A. 1, 200:

    quamvis duces non essent praesentes, staret tamen pro partibus invicta fortuna ultoris,

    Flor. 4, 7, 10:

    hic primo pro Pompei partibus, mox simulatione contra Pompeium stetit,

    Vell. 2, 48, 4:

    voluptas pro iisdem partibus standi,

    Sen. Vit. Beat. 4, 1; cf.:

    et dii quoque pro meliore stant causā,

    Curt. 4, 1, 13:

    hinc stas, illinc causam dicis,

    Plaut. Men. 4, 2, 48:

    unde stetisset, eo se victoria transferret,

    Just. 5, 4, 12: non semper vostra evortet: nunc Juppiter hac stat, stands at your side, stands by you, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 263 Vahl.); imitated by Verg. A. 12, 565.—So with in:

    Graeci, qui in Darei partibus steterant,

    Curt. 3, 11, 18.—
    4.
    Stare per aliquem, to stand to one's account, be chargeable or owing to one; to lie at one's door, be one's fault; followed by a negative consequence or effect, expressed by quin, [p. 1763] quominus, or ne.
    (α).
    With quin:

    quoniam per eum non stetisset, quin praestaretur, etc.,

    Liv. 2, 31, 11 Weissenb.ad loc.—
    (β).
    With quominus (freq.):

    si poterit fieri, ut ne pater per me stetisse credat, Quominus haec fierent nuptiae, volo: sed si id non poterit, Id faciam in proclivi quod est, per me stetisse, ut credat,

    Ter. And. 4, 2, 16 sq.:

    Caesar ubi cognovit per Afranium stare, quominus proelio dimicaretur,

    Caes. B. C. 1, 41:

    graviter eam rem tulerunt, quod stetisse per Trebonium, quominus oppido potirentur, videbatur,

    id. ib. 2, 13; so,

    nec, quominus perpetua cum eis amicitia esset, per populum Romanum stetisse,

    Liv. 8, 2, 2; 9, 14, 1; 6, 33, 2; 44, 14, 12.—
    (γ).
    With ne:

    ne praestaremus per vos stetit, qui, etc.,

    Liv. 45, 23, 6:

    non per milites stetisse, ne vincerent,

    id. 3, 61, 2:

    quasi per ipsum staret, ne redderetur,

    Suet. Aug. 28.—Rarely without the negation; so with ut:

    per quam (ignorantiam) stetit, ut tibi obligarer,

    Plin. Ep. 10, 6 (22), 2; cf. Ter. And. 4, 2, 17 supra; absol.:

    id est, non per me stetit, sed per illud,

    Quint. 3, 6, 78; with subj.-clause:

    si per eum non stetit, parere defuncti voluntati,

    Dig. 32, 1, 36.—
    5.
    Of price, to stand one in, to come to, to cost (mostly post-Aug.):

    Periclum vitae meae tuo stat periculo,

    Plaut. Capt. 3, 5, 82:

    Polybius scribit, centum talentis eam rem Achaeis stetisse,

    Liv. 34, 50; cf.:

    sit argumento tibi gratis stare navem,

    Cic. Verr. 2, 5, 19, § 48:

    haud illi stabunt Aeneia parvo Hospitia,

    Verg. A. 10, 494:

    quae neque magno Stet pretio,

    Hor. S. 1, 2, 122:

    multo sanguine ac vulneribus ea Poenis victoria stetit,

    Liv. 23, 30:

    haud scio an magno detrimento certamen staturum fuerit,

    id. 3, 60:

    utrique vindicta libertatis morte stetit,

    Vell. 2, 64, 3:

    heu quanto regnis nox stetit una tuis?

    Ov. F. 2, 812 et saep.:

    nulla pestis humano generi pluris stetit,

    Sen. Ira, 1, 2, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > sto

  • 12 aerārius

        aerārius adj.    [aes], of copper, of bronze, made of copper; hence, of copper money: fabula, a twopenny story. — Of mines: structurae, Cs.— Of money, pecuniary: ratio, the rate of exchange, current value of coin. — Of the public treasury: tribuni, in charge of disbursements.
    * * *
    I
    lowest class citizen, pays poll tax but cannot vote/hold office; coppersmith
    II
    aeraria, aerarium ADJ
    of/concerned with copper/bronze/brass; of coinage/money/treasury; penny-ante

    Latin-English dictionary > aerārius

  • 13 cadō

        cadō cecidī, casūrus, ere    [CAD-], to fall, fall down, descend: lucrumae cadunt gaudio, T.: (apes) praecipites cadunt, V.: caelo ceciderunt sereno Fulgura, V.: a mento cadit manus, O.: de manibus arma cecidissent: vela cadunt, are furled, V.: Altius atque cadant imbres, from a greater height, V.—To fall, fall down, fall prostrate, fall over: ne ille ceciderit, has had a fall, T.: velut si prolapsus cecidisset, L.: prolapsa in volnus moribunda cecidit, L.: in pectus pronus, O.: casura moenia Troum, O.: casurae arces, V.—Of heavenly bodies, to set, go down, fall, sink: iuxta solem cadentem, V.: quā (nocte) Orion cadit, H.: oriens mediusve cadensve Phoebus, O.: primis cadentibus astris, fading, i. e. at dawn, V.—To fall off, fall away, fall out, drop off, be shed: barba, V.: Prima (folia) cadunt, H.: gregibus lanae cadunt, O.: poma ramis, O.: elapsae manibus cecidere tabellae, O.—Of a stream, to fall, empty itself: in sinum maris, L.—Of dice, to be thrown, fall, turn up: illud, quod cecidit forte, T.—Of shadows, to be thrown, fall (poet.): cadunt de montibus umbrae, V.—To fall dead, fall, die, be slain: in acie: Civili acie, O.: pauci de nostris cadunt, Cs.: plures Saguntini cadebant quam Poeni, L.: ante diem, prematurely, V.: suo Marte (i. e. suā manu), O.: iustā Morte, H.: femineo Marte, O.: a tanto viro, O.: a centurione, Ta.: In pio officio, O.: in patriā cadendum est, we must perish.—Of victims, to be slain, be offered, be sacrificed, fall (poet.): Multa tibi cadet hostia, V.: Si tener cadit haedus, H.: Victima vota cadit, O.—Of a woman, to yield, Tb. —Fig., to come, fall under, fall, be subject, be exposed: sub sensum: in conspectum, to become visible: si regnum ad servitia caderet, into servile hands, L.: sub imperium Romanorum: in deliberationem: in suspicionem alicuius, N.—To belong, be in accordance, agree, refer, be suitable, apply, fit, suit, become: non cadit in hos mores ista suspitio: cadit ergo in bonum virum mentiri?: Heu, cadit in quemquam tantum scelus? V.: sub eandem rationem.—Of time, to fall upon: in alienissimum tempus: in hanc aetatem.— To fall due: in eam diem cadere nummos.—To befall, fall to the lot of, happen, come to pass, occur, result, turn out, fall out: mihi peropportune: insperanti mihi cecidit, ut, etc.: Sunt quibus ad portas cecidit custodia sorti, V.: Ut illis... voluptas cadat, H.: verba cadentia, uttered at random, H.: verba si Graeco fonte cadent, be derived from, H.: verebar quorsum id casurum esset, how it would turn out: praeter opinionem, N.: si quid adversi caderet, L.: fortuito in melius casura, Ta.: curare Quo promissa cadent, how fulfilled, H.: Vota cadunt, are fulfilled, Tb.: tibi pro vano benigna cadant, Pr.: Quo res cumque cadent, V.: si non omnia caderent secunda, Cs.: ut inrita promissa eius caderent, L.: libertas in servitutem cadit: in hunc hominem ista suspitio: ad inritum cadens spes, turning out to be vain, L.—To lose strength, fall, perish, be overthrown, drop, decline, vanish, decay, cease: cadentem rem p. fulcire: tua laus pariter cum re p. cecidit: virtute Neronis Armenius cecidit, H.: non tibi ira cecidit, L.: animus, to fail. L.: cadere animis, to lose courage: cecidere illis animi, O.— To fail (in speaking), falter: orator cadet.—Causā cadere, to lose the cause: cadere in iudicio: Ut cecidit fortuna Phrygum, O.— Of the countenance or features: tibi tamen oculi, voltus, verba cecidissent, i. e. expressed terror.— Of words: Multa renascentur, quae iam cecidere, fallen into disuse, H.—Of theatrical representations, to fail, be condemned: cadat an recto stet fabula talo, H.—Of the wind, to abate, subside, die away: cadit Eurus, O.: venti vis omnis cecidit, L.—Of words and clauses, to be terminated, end, close: verba melius in syllabas longiores cadunt: similiter cadentia, having the same endings.
    * * *
    cadere, cecidi, casus V INTRANS
    fall, sink, drop, plummet, topple; be slain, die; end, cease, abate; decay

    Latin-English dictionary > cadō

  • 14 cōgnōscō

        cōgnōscō gnōvī (often contr., cōgnōstī, cōgnōrō, cōgnōsse, etc.), gnitus, ere    [com- + (g)nōscō], to become acquainted with, acquire knowledge of, ascertain, learn, perceive, understand ; perf., to know: regiones, Cs.: domūs atque villas, S.: amnem, V.: quam (antiquitatem) habuit cognitam, N.: casūs nostros, V.: miserias sociorum: quis sim, ex eo, S.: per exploratores montem teneri, Cs.: furto postridie cognito: quibus (scriptis) cognitis, after reading, N.: id se a Gallicis armis cognovisse, knew by their weapons, Cs.: fide cognitā, tested, N.: ab his, non longe oppidum abesse, Cs.: sed Metello experimentis cognitum erat, genus infidum esse, S.: quem plane perditum cognorat: vos fortīs, S.: aliter ac sperarat rem p. se habentem, N.: alqm magni animi: alqm paratissimo animo: tandem qui siem, T.: id socordiāne an casu acciderit, S.: cognito, vivere Ptolemaeum, L.—Poet.: casus multis hic cognitus, experienced by, Iu. — Supin. acc.: promissa eius cognitum ex praesentibus inisit, S.—Supin. abl.: pleraque digna cognitu. — To recognize, acknowledge, identify: in eā re utilitatem meam, T.: alii, ne cognoscerentur, ad necem rapiebantur: inter ceteras Veturiam, L.: ostendimus Cethego signum, cognovit: signa sua, S.: cognoscenti similis fuit, seemed to recognize him, O.: pecus exceptum est, quod cognovissent, identified, L.: neque currentem se cognoscit, is like himself, V.: eum Syracusis, to identify.—To seek to know, inquire into, investigate, examine: Verres cognoscebat, Verres iudicabat: accusationem causamque: numerum militum: de agro Campano: de hereditate.—To criticise, appreciate: ut neque spectari neque cognosci (fabula) potuerit, T.: et cognoscendi et ignoscendi peccati locus, T. — To reconnoitre, spy, act as scout: qualis esset natura montis, qui cognoscerent, misit, Cs.
    * * *
    cognoscere, cognovi, cognitus V TRANS
    become acquainted with/aware of; recognize; learn, find to be; inquire/examine

    Latin-English dictionary > cōgnōscō

  • 15 contineō

        contineō tinuī, tentus, ēre    [com-+teneo], to hold together, bound, limit, comprise, enclose, surround, environ: ut trabes artē contineantur, Cs.: oppidum pons continebat, made a connection with, Cs.: hiberna milibus passuum C continebantur, were comprised within, Cs.: loci naturā continentur, are shut in, Cs.: artes inter se continentur, hang together: Zonarum trium contentus fine, O. —To keep together, keep in a body: uno in loco legiones, Cs.: navīs ibi, Cs.: exercitum, L.—To shut in, hem in, surround, hold: munitionibus contineri, Cs.: angustissime Pompeium, Cs.—To hold fast, keep, hold in place, retain: quod recepit: merces (opp. partiri): (naves) copulis continebantur, Cs.: parta a maioribus, Ta.—To keep, detain, shut in, hold, restrain, repress: manūs, keep hands off, T.: unde manum continuit? H.: sub pellibus milites, Cs.: nostros in castris, Cs.: ora frenis, Ph.: ventos carcere, O.: animam in dicendo: se domi, to stay: suo se loco, Cs.: agricolam si continet imber, keeps in doors, V.: suis intra munitionem, Cs.: alqm dextrā prehensum, V.: deprensum hostem, O.: gradum, to halt, V. — To comprise, contain, comprehend: in se vim caloris: genitalia corpora mundus, O.—Fig., to hold together, keep, retain: rem p.: Belgas in officio, Cs.: ceteros in armis, L.: eius hospitio contineri, N.—To hold back, detain, repress, check, curb, stay, stop, subdue: adpetitiones animi: insolentiam suam: Etruriam terrore, L.: animum a consuetā libidine, S.: hos flumina continebant, Cs.: manum iuventus Metu deorum, H.: se male, O.: vix me contineo, quin, etc., T.: non posse milites contineri, quin, etc., Cs.: vix contineor, refrain, T.: Quae vera audivi, keep to myself, T.: libros, keep back: odia tacitis nunc discordiis continentur, are confined within the limits of.—To comprehend, embrace, include, comprise: liber continet res gestas regum, N.: (comitia) rem militarem continent (i. e. in their jurisdiction), L.: fabula continet aestūs, H.: quo more caerimonia continetur, consists, Cs.: quae maxime rem continerent, the principal points, L.: forum, in quo aequitas continetur.
    * * *
    continere, continui, contentus V TRANS
    secure, maintain, sustain; fasten/hold in position; retain, keep safe, preserve; hinder, contain/shut in/confine; stay; restrain/hold back; comprise/form basis; keep/hold/hang together/fast; surround, enclose, contain, limit; concentrate

    Latin-English dictionary > contineō

  • 16 dēverticulum (dīvert-, dēvort-)

       dēverticulum (dīvert-, dēvort-) ī, n    [deverto], a by-road, by-path, side-way: quae deverticula quaesivisti?: Ubi ad ipsum veni devorticulum, T.— An inn, lodging-house, tavern: omnia loca deverticuli protraherentur, L.: urbis deverticula pererrare, low haunts, Ta.—Fig., a deviation, digression: deverticula amoena quaerere, L.: a deverticulo repetatur fabula, Iu. — A refuge, retreat, lurking-place: fraudis et insidiarum.

    Latin-English dictionary > dēverticulum (dīvert-, dēvort-)

  • 17 fābella

        fābella ae, f dim.    [fabula], a little history, short story, idle tale: veteris poetriae: commenticiae fabellae, fables: vera, Ph.— A short fable, tale: aniles, H.: narrare fabellam asello, preach to a stone, H.— A short play: a te acta.
    * * *
    story, fable; play

    Latin-English dictionary > fābella

  • 18 fābulor

        fābulor ātus, ārī, dep.    [fabula], to speak, converse, talk, gossip, chat: aperte tibi, T.: noli fabularier, don't be chattering! T.: quid Galba fabuletur, L.: apud alqm, Ta.
    * * *
    fabulari, fabulatus sum V DEP
    talk (familiarly), chat, converse; invent a story, make up a fable

    Latin-English dictionary > fābulor

  • 19 fābulōsus

        fābulōsus adj.    [fabula], full of fables, rich in myths: carmina, Cu.— Celebrated in fable: Hydaspes, H.: palumbes, H.
    * * *
    fabulosa, fabulosum ADJ
    storied, fabulous; celebrated in story

    Latin-English dictionary > fābulōsus

  • 20 flōs

        flōs ōris, m    [FLA-], a blossom, flower: sepulchrum floribus ornatum est: recentes, H.: qui (odores) adflarentur ex floribus: flores rosae, garlands, H.: piabunt Floribus Genium, H.: crocum floresque perambulet Fabula, the stage strewn with flowers, H.: caput impedire flore, H.: floribus oras explent, i. e. honey, V.: prima genas vestibat flore iuventas, the first down (of a youthful beard), V.—Fig., a flower, crown, ornament, prime, best part, freshness, promise: veteris ubertatis: nobilitatis ac iuventutis: quod floris in iuventute fuerat, L.: Graeciae, most flourishing condition: gratia aetatis flore conlecta: in flore virium esse, L.: flos ipsus (sc. aetatis), T.—Of speech, a flower, embellishment, ornament: conspersa (oratio) quasi verborum floribus, etc.: eloquentiae.
    * * *
    flower, blossom; youthful prime

    Latin-English dictionary > flōs

См. также в других словарях:

  • fabulă — FÁBULĂ, fabule, s.f. Scurtă povestire alegorică, de obicei în versuri, în care autorul, folosind procedeul personificării animalelor, plantelor şi lucrurilor, satirizează anumite moravuri, deprinderi, mentalităţi sau greşeli cu scopul de a le… …   Dicționar Român

  • Fabula — Contexte général Fiche d’identité Fondation 1999 Site web …   Wikipédia en Français

  • fábula — (Del lat. fabŭla). 1. f. Breve relato ficticio, en prosa o verso, con intención didáctica frecuentemente manifestada en una moraleja final, y en el que pueden intervenir personas, animales y otros seres animados o inanimados. 2. Cada una de las… …   Diccionario de la lengua española

  • FABULA — Graece Μῦθος, a fando dicta, narratio rei cuiuscunqueve est, etiam verae. Sic Terent. in Hecyra Act. 4 sc. 3. sub calcem Iam nos fabulae sumus, Pamphile. Cic. etiam alicubi; et Fabula Troiae, pro historia, et rebus gestis eius. Similiter Suet. in …   Hofmann J. Lexicon universale

  • fabula — FABULÁ, fabulez, vb. I. tranz. A imagina fapte, întâmplări etc. prezentându le drept reale sau posibile; p. ext. a minţi. – Din fr. fabuler. Trimis de LauraGellner, 19.03.2007. Sursa: DEX 98  FABULÁ vb. v. inventa, născoci, plăsmui, scorni,… …   Dicționar Român

  • fábula — sustantivo femenino 1. Narración carente de todo fundamento: Lo que nos ha contado sobre ella son fábulas que no sé de dónde habrá sacado. 2. Narración o representación inventada y fantástica: Se ha inventado una fábula para excusar su ausencia.… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Fabula — (Марино,Италия) Категория отеля: Адрес: Piazza Giuseppe Garibaldi 36, 00047 Марино, Италия …   Каталог отелей

  • fábula — fábula, de fábula expr. fabuloso, estupendo. ❙ «Si reúne las dos cosas, de fábula, pero si es un perla, ¡que le den!» You, enero, 1998 …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • fábula — s. f. 1. Composição, geralmente em verso, em que se narra um fato cuja verdade moral se oculta sob o véu da ficção. 2. Mitologia. 3. Mentira. 4. Ficção, falsidade. 5. Sucesso inventado. 6. Assunto principal (com todo o seu desenvolvimento) de um… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • fabuła — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. fabułaule {{/stl 8}}{{stl 7}} układ zdarzeń w utworach epickich, dramatycznych i w filmie ukazujący koleje życiowe bohaterów; treść : {{/stl 7}}{{stl 10}}Fabuła noweli, powieści, komedii, filmu. Fabuła… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Fabula — (von lat. fabula: „Geschichte“) ist eine mehrsprachige Fachzeitschrift, das führende Organ der internationalen vergleichenden Erzählforschung. Untertitel: Zeitschrift für Erzählforschung. Journal of Folktale Studies. Revue d Etudes sur le Conte… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»