excusatione+uti

vălētūdo ( vălītūdo), ĭnis, f. [valeo], habit, state, or condition of body, state of health, health, whether good or bad.

Lit.

In gen.:

optimā valetudine uti,

Caes. B. C. 3, 49:

valetudine minus commodā uti,

id. ib. 3, 62:

integra,

Cic. Fin. 2, 20, 47:

bona,

Lucr. 3, 102; Cic. Lael. 6, 20; Quint. 10, 3, 26; Cato, R. R. 141, 3:

melior,

Plin. 23, 7, 63, § 120:

commodior,

Quint. 6, 3, 77:

incommoda,

Cic. Att. 5, 8, 1:

infirma atque etiam aegra,

id. Brut. 48, 180:

quam tenui aut nullā potius valetudine,

id. Sen. 11, 35:

adversa,

Just. 41, 6:

dura,

Hor. S. 2, 2, 88:

confirmata,

Cic. Att. 10, 17, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46; id. de Or. 1, 62, 265:

ut valetudini tuae diligentissime servias,

id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46:

multum interest inter vires et bonam valetudinem,

Sen. Q. N. 1, praef. 6.— Plur.: sic caecitas ferri facile possit, si non desint subsidia valetudinum, of different states of health, i. e. whatever they may be, Cic. Tusc. 5, 39, 113.—

In partic.

A good state or condition, soundness of body, good health, healthfulness (syn.:

salus, sanitas): valetudo decrescit, adcrescit labor,

Plaut. Curc. 2, 1, 4:

valetudo (opportuna est), ut dolore careas et muneribus fungare corporis,

Cic. Lael. 6, 22:

cui Gratia, fama, valetudo contingat abunde,

Hor. Ep. 1, 4, 10:

valetudo sustentatur notitiā sui corporis et observatione, quae res aut prodesse soleant aut obesse,

Cic. Off. 2, 24, 86:

melior fio valetudine, quam intermissis exercitationibus amiseram,

id. Fam. 9, 18, 3:

id pecus valetudinis tutissimae est,

Col. 7, 22:

hoc cibo... firmitatem valetudinis custodiri,

Plin. 20, 5, 20, § 42; cf.:

Quaque valetudo constat, nunc libera morbis, Nunc oppressa,

Manil. 3, 140; cf. also Cic. de Or. 1, 62, 265.—

A bad state or condition, ill health, sickness, feebleness, infirmity, indisposition (syn.:

infirmitas, imbecillitas): curatio valetudinis,

Cic. Div. 2, 59, 123:

gravitas valetudinis, quā tamen jam paulum videor levari,

id. Fam. 6, 2, 1:

affectus valetudine,

Caes. B. C. 1, 31:

gravis auctumnus omnem exercitum valetudine tentaverat,

id. ib. 3, 2:

quodam valetudinis genere tentari,

Cic. Att. 11, 23, 1:

quod me propter valetudinem tuam... non vidisses,

id. Fam. 4, 1, 1:

quod his Nonis in collegio nostro non affuisses, valetudinem causam, non maestitiam fuisse,

id. Lael. 2, 8:

excusatione te uti valetudinis,

id. Pis. 6, 13:

quibus (latere, voce) fractis aut imminutis aetate seu valetudine,

Quint. 12, 11, 2:

medicus quid in quoque valetudinis genere faciendum sit, docebit,

id. 7, 10, 10:

Blaesus novissimā valetudine conflictabatur,

Plin. Ep. 2, 20, 7:

major, i. e. morbus comitialis,

Just. 13, 2:

oculorum,

Cic. Fam. 14, 4, 6:

calculorum,

Plin. 21, 27, 100, § 173.— Plur.:

medicus regere valetudines principis solitus,

Tac. A. 6, 50:

valetudinibus fessi,

id. H. 3, 2:

quod ad febrium valitudines attinet,

Plin. 23, 1, 24, § 48:

graves et periculosas valetudines experiri,

Suet. Aug. 81; id. Tib. 11; Vitr. 1, 4.—

Trop. (rare but class.), of the mind, health, soundness, sanity:

ii sunt constituti quasi malā valetudine animi, sanabiles tamen,

Cic. Tusc. 4, 37, 80:

roga bonam mentem, bonam valetudinem animi, deinde tunc corporis,

Sen. Ep. 10, 4; cf.:

valetudo ei neque corporis neque animi constitit,

unsound state of mind, mental infirmity, Suet. Calig. 50.—Rarely without animi:

qui valetudinis vitio furerent et melancholici dicerentur,

Cic. Div. 1, 38, 81.—

Of style:

quos (Lysiae studiosi), valetudo modo bona sit, tenuitas ipsa delectat,

Cic. Brut. 16, 64. —

Personified: Valetudo, Health, as a divinity, Mart. Cap. 1, § 55.

vălētūdo ( vălītūdo), ĭnis, f. [valeo], habit, state, or condition of body, state of health, health, whether good or bad.

Lit.

In gen.:

optimā valetudine uti,

Caes. B. C. 3, 49:

valetudine minus commodā uti,

id. ib. 3, 62:

integra,

Cic. Fin. 2, 20, 47:

bona,

Lucr. 3, 102; Cic. Lael. 6, 20; Quint. 10, 3, 26; Cato, R. R. 141, 3:

melior,

Plin. 23, 7, 63, § 120:

commodior,

Quint. 6, 3, 77:

incommoda,

Cic. Att. 5, 8, 1:

infirma atque etiam aegra,

id. Brut. 48, 180:

quam tenui aut nullā potius valetudine,

id. Sen. 11, 35:

adversa,

Just. 41, 6:

dura,

Hor. S. 2, 2, 88:

confirmata,

Cic. Att. 10, 17, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46; id. de Or. 1, 62, 265:

ut valetudini tuae diligentissime servias,

id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46:

multum interest inter vires et bonam valetudinem,

Sen. Q. N. 1, praef. 6.— Plur.: sic caecitas ferri facile possit, si non desint subsidia valetudinum, of different states of health, i. e. whatever they may be, Cic. Tusc. 5, 39, 113.—

In partic.

A good state or condition, soundness of body, good health, healthfulness (syn.:

salus, sanitas): valetudo decrescit, adcrescit labor,

Plaut. Curc. 2, 1, 4:

valetudo (opportuna est), ut dolore careas et muneribus fungare corporis,

Cic. Lael. 6, 22:

cui Gratia, fama, valetudo contingat abunde,

Hor. Ep. 1, 4, 10:

valetudo sustentatur notitiā sui corporis et observatione, quae res aut prodesse soleant aut obesse,

Cic. Off. 2, 24, 86:

melior fio valetudine, quam intermissis exercitationibus amiseram,

id. Fam. 9, 18, 3:

id pecus valetudinis tutissimae est,

Col. 7, 22:

hoc cibo... firmitatem valetudinis custodiri,

Plin. 20, 5, 20, § 42; cf.:

Quaque valetudo constat, nunc libera morbis, Nunc oppressa,

Manil. 3, 140; cf. also Cic. de Or. 1, 62, 265.—

A bad state or condition, ill health, sickness, feebleness, infirmity, indisposition (syn.:

infirmitas, imbecillitas): curatio valetudinis,

Cic. Div. 2, 59, 123:

gravitas valetudinis, quā tamen jam paulum videor levari,

id. Fam. 6, 2, 1:

affectus valetudine,

Caes. B. C. 1, 31:

gravis auctumnus omnem exercitum valetudine tentaverat,

id. ib. 3, 2:

quodam valetudinis genere tentari,

Cic. Att. 11, 23, 1:

quod me propter valetudinem tuam... non vidisses,

id. Fam. 4, 1, 1:

quod his Nonis in collegio nostro non affuisses, valetudinem causam, non maestitiam fuisse,

id. Lael. 2, 8:

excusatione te uti valetudinis,

id. Pis. 6, 13:

quibus (latere, voce) fractis aut imminutis aetate seu valetudine,

Quint. 12, 11, 2:

medicus quid in quoque valetudinis genere faciendum sit, docebit,

id. 7, 10, 10:

Blaesus novissimā valetudine conflictabatur,

Plin. Ep. 2, 20, 7:

major, i. e. morbus comitialis,

Just. 13, 2:

oculorum,

Cic. Fam. 14, 4, 6:

calculorum,

Plin. 21, 27, 100, § 173.— Plur.:

medicus regere valetudines principis solitus,

Tac. A. 6, 50:

valetudinibus fessi,

id. H. 3, 2:

quod ad febrium valitudines attinet,

Plin. 23, 1, 24, § 48:

graves et periculosas valetudines experiri,

Suet. Aug. 81; id. Tib. 11; Vitr. 1, 4.—

Trop. (rare but class.), of the mind, health, soundness, sanity:

ii sunt constituti quasi malā valetudine animi, sanabiles tamen,

Cic. Tusc. 4, 37, 80:

roga bonam mentem, bonam valetudinem animi, deinde tunc corporis,

Sen. Ep. 10, 4; cf.:

valetudo ei neque corporis neque animi constitit,

unsound state of mind, mental infirmity, Suet. Calig. 50.—Rarely without animi:

qui valetudinis vitio furerent et melancholici dicerentur,

Cic. Div. 1, 38, 81.—

Of style:

quos (Lysiae studiosi), valetudo modo bona sit, tenuitas ipsa delectat,

Cic. Brut. 16, 64. —

Personified: Valetudo, Health, as a divinity, Mart. Cap. 1, § 55.

ignosco, nōvi, nōtum, 3 ( plqpf. sync. ignosset, Sil. 8, 619; part. fut. ignosciturus, Piso Frugi ap. Prisc. p. 887; Ambros. de Noë, 13, 47; also ignoturus, Cic. ap. Prisc. p. 886), v. a. [2. in-gnosco, nosco; lit., not to wish to know, not to search into; hence, with esp. reference to a fault or crime], to pardon, forgive, excuse, overlook (class.; syn.: parco, indulgeo); constr. alicui ( aliquid, quod, si, etc.), with simple aliquid or absol.

Alicui ( aliquid, quod, si, etc.):

hoc ignoscant dii immortales, velim, et populo Romano et huic ordini,

Cic. Phil. 1, 6, 13; so,

ut eis delicta ignoscas,

Plaut. Bacch. 5, 2, 68:

velim mihi ignoscas, quod ad te scribo tam multa toties,

Cic. Att. 7, 12, 3:

abs te peto ut mihi hoc ignoscas,

id. ib. 1, 1, 4:

mihi, quaeso, ignoscite, si appello talem virum saepius,

id. Agr. 2, 18, 49:

ne discamus nobis ignoscere,

Quint. 11, 2, 45; 10, 3, 29; cf.:

adeo familiare est hominibus, omnia sibi ignoscere,

Vell. 2, 30, 3:

at vos vobis ignoscitis,

make excuses for, justify, Juv. 8, 181; so,

ipsi populo,

id. 8, 189.— With dat. rei:

ignoscas velim huic festinationi meae,

Cic. Fam. 5, 12, 1:

inscitiae meae et stultitiae,

Plaut. Mil. 2, 6, 62:

delictis,

id. Merc. 5, 4, 37:

vitiis,

Hor. S. 1, 4, 131:

dictis,

Juv. 1, 154:

his (sc. factis),

id. 13, 103 et saep.— Pass. impers.:

ignosci nobis postulabimus,

Auct. Her. 2, 17, 25:

ea jam aetate sum, ut non sit peccato mihi ignosci aequum,

Ter. Hec. 5, 1, 10:

tabellam dedit, quia ignosceretur iis, quos, etc.,

Suet. Aug. 33:

mihi profecto poterit ignosci, si, etc.,

Quint. 4 praef. §

5: deprecatores, quibus non erat ignotum,

Cic. Att. 11, 14, 1:

exemplis uti oportebit, quibus in simili excusatione non sit ignotum: et contentione, magis illis ignoscendum fuisse,

id. Inv. 2, 32, 100.—

With a simple acc. (very rare;

not in Cic.): orant, ignoscamus peccatum suum,

Plaut. Am. 1, 1, 101:

equidem istuc factum ignoscam,

Ter. Heaut. 4, 1, 34:

parvum si Tartara nossent Peccatum ignovisse,

Verg. Cul. 293.—In pass.:

ego esse in hac re culpam meritam non nego, sed eam, quae sit ignoscenda,

Ter. Phorm. 5, 8, 26:

et cognoscendi et ignoscendi dabitur peccati locus,

id. Heaut. 2, 1, 6.—

Absol. (rare but class.):

ignosce: orat, confitetur, purgat: quid vis amplius?

Ter. Phorm. 5, 8, 46:

quotiens ignoscimus (in dicendo),

Quint. 6, 2, 14:

ad ejus facti deprecationem ignoscendi petenda venia est,

Cic. Part. Or. 37, 131; cf. id. Pis. 41, 98:

contemnere fulmina pauper creditur atque deos, dis ignoscentibus ipsis,

i. e. conniving, winking, Juv. 3, 146.— Pass. impers.:

ignotum est, tacitum est,

Ter. Ad. 3, 4, 28.—Hence, ignoscens, entis, P. a., forgiving, inclined to forgiveness, placable:

animus ignoscentior,

Ter. Heaut. 4, 1, 32.

tĕgo, xi, ctum, 3, v. a. [Gr. stegô, to cover; tegos, stegos, roof; Sanscr. sthag-, to hide; Germ. decken; Engl thatch], to cover (syn. operio).

Lit.

In gen.:

amica corpus ejus (Alcibiadis) texit suo pallio,

Cic. Div 2, 69, 143:

capite se totum tegit,

Plaut. Trin. 4, 2, 9:

(tegillo) tectus esse soleo, si pluvit,

id. Rud. 2, 7, 19: fere res omnes aut corio sunt Aut etiam conchis [p. 1846] aut callo aut cortice tectae, covered, clothed, Lucr. 4, 936; cf.:

bestiae aliae coriis tectae sunt, aliae villis vestitae,

Cic. N. D. 2, 47, 121:

ut tecti, ut vestiti, ut salvi esse possemus,

id. ib. 2, 69, 150:

corpora veste villosā,

Tib. 2, 3, 76:

caput galea,

Prop. 4 (5), 3, 44:

Mars tunicā adamantinā tectus,

Hor. C. 1, 6, 13:

ensis Vaginā tectus,

id. S. 2, 1, 4. —In Greek constr.:

primā tectus lanugine malas,

Ov. M. 12, 291:

cucullo caput tectus,

Mart. 5, 14, 6:

quae (casae) more Gallorum stramentis erant tectae,

Caes. B. G. 5, 43:

tectas casas testudinum superficie,

Plin. 6, 24, 28, § 109:

musculum,

Caes. B. C. 2, 10:

domum,

Dig. 19, 1, 18: naves tectae, covered with decks, decked ( = constratae), Caes. B. C. 1, 56; Liv. 36, 43, 13 (opp. apertae);

31, 46, 6: tectae instrataeque scaphae,

Caes. B. C. 3, 100:

incepto tegeret cum lumina somno,

Verg. G. 4, 414:

utne tegam spurco Damae latus?

i. e. to go by the side of, walk cheek by jowl with, Hor. S. 2, 5, 18; so,

latus alicui,

Suet. Claud. 24; cf. aliquem, to surround, attend, accompany:

omnis eum stipata tegebat Turba ducum,

Verg. A. 11, 12; Stat. S. 5, 1, 26: sarta tecta; v. sartus. —

In partic.

To cover, hide, conceal (rare in lit. sense;

syn.: abscondo, occulto): Caesar tectis insignibus suorum occultatisque signis militaribus, etc.,

Caes. B. G. 7, 45:

fugientem silvae texerunt,

id. ib. 6, 30:

oves (silva),

Ov. M. 13, 822:

quas (tabellas) tegat in tepido sinu,

id. A. A. 3, 622:

ferae latibulis se tegunt,

Cic. Rab. Post. 15, 42; cf.:

nebula matutina texerat inceptum,

Liv. 41, 2, 4:

Scipionem nebulae possiderent ac tegerent,

Vop. prol. 2. —

To shelter, protect, defend (rare in lit. sense); constr., in analogy with defendere and tueri, aliquid ab aliquo or ab aliquā re:

qui portus ab Africo tegebatur, ab Austro non erat tutus,

Caes. B. C. 3, 26:

ut alter (ordo propugnatorum) ponte ab incidentibus telis tegeretur,

Hirt. B. G. 8, 9:

aliquem conservare et tegere,

id. ib. 1, 85:

tempestas et nostros texit et naves Rhodias afflixit,

Caes. B. C. 3, 27; Hirt. B. G. 8, 5; Sall. J. 101, 4:

triumpho, si licet me latere tecto abscedere,

i. e. with a whole skin, safe, unhurt, Ter. Heaut. 4, 2, 5.— Pass. in mid. force:

tegi magis Romani quam pugnare,

Liv. 4, 37, 11.—

To cover over, bury, enclose ( poet.):

te modo terra tegat,

Prop. 2, 26, 44 (3, 22, 24):

sit tibi terra levis mollique tegaris harenā,

Mart. 9, 29, 11:

ossa tegebat humus,

Ov. M. 15, 56:

ossa tegit tumulus,

id. Am. 2, 6, 59:

Sicanio tegitur sepulcro,

Luc. 2, 548. —

Trop.

In gen., to cover (very rare):

tempestas, mihi quae modestiam omnem, Detexit tectus quā fui,

Plaut. Most. 1, 3, 7. —

In partic.

(Acc. to I. B. 1.) To cloak, hide, veil, conceal, keep secret (freq. and class.):

triumphi nomine tegere atque velare cupiditatem suam,

Cic. Pis. 24, 56:

multis simulationum involucris tegitur et quasi velis quibusdam obtenditur unius cujusque natura,

id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:

ignaviam suam tenebrarum ac parietum custodiis tegere,

id. Rab. Perd. 7, 21:

animus ejus vultu, flagitia parietibus tegebantur,

id. Sest. 9, 22:

summam prudentiam simulatione stultitiae,

id. Brut. 14, 53:

honestā praescriptione rem turpissimam,

Caes. B. C. 3, 32; cf.:

turpia facta oratione,

Sall. J. 85, 31:

aliquid mendacio,

Cic. Quint. 26, 81:

nomen tyranni humanitate,

Nep. Dion, 1:

commissum,

Hor. Ep. 1, 18, 38; id. A. P. 200:

non uti corporis vulnera, ita exercitus incommoda sunt tegenda,

Caes. B. C. 2, 31:

nostram sententiam,

Cic. Tusc. 5, 4, 11:

dira supplicia,

Verg. A. 6, 498:

causam doloris,

Ov. M. 13, 748:

pectoribus dabas multa tegenda meis,

id. Tr. 3, 6, 10: ignobilitatis tegendae causā, Cap. Max. 8. —

(Acc. to I. B. 2.) To defend, protect, guard:

aliquid excusatione amicitiae,

Cic. Lael. 12, 43; id. Clu. 11:

quod is meam salutem atque vitam suā benevolentiā, praesidio custodiāque texisset,

id. Planc. 1, 1:

nostri clarissimorum hominum auctoritate leges et jura tecta esse voluerunt,

id. de Or. 1, 59, 253:

pericula facile innocentiā tecti repellemus,

id. Imp. Pomp. 24, 70:

qui a patrum crudelibus suppliciis tegere liberos sciant,

Liv. 1, 53, 8:

aliquem tegere ac tueri, Cic Fam. 13, 66, 2: libertatem, patriam, parentisque armis tegere,

Sall. C. 6, 5: ut legatos cura magistratuum magis quam jus gentium ab irā impetuque hominum tegeret, Liv. 8, 6, 7:

legationisque jure satis tectum se arbitraretur,

Nep. Pelop. 5, 1.—Hence, tec-tus, a, um, P. a., covered, i. e. hidden, concealed.

Lit.:

cuniculi,

Hirt. B. G. 8, 41. —

Trop., hidden, not frank, open, or plain; secret, concealed, disguised; close, reserved, cautious:

sermo verbis tectus,

covered, enveloped, Cic. Fam. 9, 22, 1; cf.

verba (opp. apertissima),

id. ib. 9, 22, 5:

occultior atque tectior cupiditas,

id. Rosc. Am. 36, 104:

amor,

Ov. R. Am. 619. —

Of persons: occultus et tectus,

Cic. Fin. 2, 17, 54:

tecti esse ad alienos possumus,

id. Rosc. Am. 40, 116; cf. in comp.:

tectior,

id. Phil. 13, 3, 6:

te in dicendo mihi videri tectissimum,

id. de Or. 2, 73, 296:

silet ille, tectusque recusat Prodere quemquam,

Verg. A. 2, 126; cf.:

quis consideratior illo? Quis tectior?

Cic. Deiot. 6, 16. — Hence, adv.: tectō, covertly, privily, cautiously:

et tamen ab illo aperte, tecte quicquid est datum, libenter accepi,

Cic. Att. 1, 14, 4. — Comp.:

tectius,

Cic. Fam. 9, 22, 2; id. Planc. 10, 8, 5; Ov. A. A. 1, 276.

tĕgo, xi, ctum, 3, v. a. [Gr. stegô, to cover; tegos, stegos, roof; Sanscr. sthag-, to hide; Germ. decken; Engl thatch], to cover (syn. operio).

Lit.

In gen.:

amica corpus ejus (Alcibiadis) texit suo pallio,

Cic. Div 2, 69, 143:

capite se totum tegit,

Plaut. Trin. 4, 2, 9:

(tegillo) tectus esse soleo, si pluvit,

id. Rud. 2, 7, 19: fere res omnes aut corio sunt Aut etiam conchis [p. 1846] aut callo aut cortice tectae, covered, clothed, Lucr. 4, 936; cf.:

bestiae aliae coriis tectae sunt, aliae villis vestitae,

Cic. N. D. 2, 47, 121:

ut tecti, ut vestiti, ut salvi esse possemus,

id. ib. 2, 69, 150:

corpora veste villosā,

Tib. 2, 3, 76:

caput galea,

Prop. 4 (5), 3, 44:

Mars tunicā adamantinā tectus,

Hor. C. 1, 6, 13:

ensis Vaginā tectus,

id. S. 2, 1, 4. —In Greek constr.:

primā tectus lanugine malas,

Ov. M. 12, 291:

cucullo caput tectus,

Mart. 5, 14, 6:

quae (casae) more Gallorum stramentis erant tectae,

Caes. B. G. 5, 43:

tectas casas testudinum superficie,

Plin. 6, 24, 28, § 109:

musculum,

Caes. B. C. 2, 10:

domum,

Dig. 19, 1, 18: naves tectae, covered with decks, decked ( = constratae), Caes. B. C. 1, 56; Liv. 36, 43, 13 (opp. apertae);

31, 46, 6: tectae instrataeque scaphae,

Caes. B. C. 3, 100:

incepto tegeret cum lumina somno,

Verg. G. 4, 414:

utne tegam spurco Damae latus?

i. e. to go by the side of, walk cheek by jowl with, Hor. S. 2, 5, 18; so,

latus alicui,

Suet. Claud. 24; cf. aliquem, to surround, attend, accompany:

omnis eum stipata tegebat Turba ducum,

Verg. A. 11, 12; Stat. S. 5, 1, 26: sarta tecta; v. sartus. —

In partic.

To cover, hide, conceal (rare in lit. sense;

syn.: abscondo, occulto): Caesar tectis insignibus suorum occultatisque signis militaribus, etc.,

Caes. B. G. 7, 45:

fugientem silvae texerunt,

id. ib. 6, 30:

oves (silva),

Ov. M. 13, 822:

quas (tabellas) tegat in tepido sinu,

id. A. A. 3, 622:

ferae latibulis se tegunt,

Cic. Rab. Post. 15, 42; cf.:

nebula matutina texerat inceptum,

Liv. 41, 2, 4:

Scipionem nebulae possiderent ac tegerent,

Vop. prol. 2. —

To shelter, protect, defend (rare in lit. sense); constr., in analogy with defendere and tueri, aliquid ab aliquo or ab aliquā re:

qui portus ab Africo tegebatur, ab Austro non erat tutus,

Caes. B. C. 3, 26:

ut alter (ordo propugnatorum) ponte ab incidentibus telis tegeretur,

Hirt. B. G. 8, 9:

aliquem conservare et tegere,

id. ib. 1, 85:

tempestas et nostros texit et naves Rhodias afflixit,

Caes. B. C. 3, 27; Hirt. B. G. 8, 5; Sall. J. 101, 4:

triumpho, si licet me latere tecto abscedere,

i. e. with a whole skin, safe, unhurt, Ter. Heaut. 4, 2, 5.— Pass. in mid. force:

tegi magis Romani quam pugnare,

Liv. 4, 37, 11.—

To cover over, bury, enclose ( poet.):

te modo terra tegat,

Prop. 2, 26, 44 (3, 22, 24):

sit tibi terra levis mollique tegaris harenā,

Mart. 9, 29, 11:

ossa tegebat humus,

Ov. M. 15, 56:

ossa tegit tumulus,

id. Am. 2, 6, 59:

Sicanio tegitur sepulcro,

Luc. 2, 548. —

Trop.

In gen., to cover (very rare):

tempestas, mihi quae modestiam omnem, Detexit tectus quā fui,

Plaut. Most. 1, 3, 7. —

In partic.

(Acc. to I. B. 1.) To cloak, hide, veil, conceal, keep secret (freq. and class.):

triumphi nomine tegere atque velare cupiditatem suam,

Cic. Pis. 24, 56:

multis simulationum involucris tegitur et quasi velis quibusdam obtenditur unius cujusque natura,

id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:

ignaviam suam tenebrarum ac parietum custodiis tegere,

id. Rab. Perd. 7, 21:

animus ejus vultu, flagitia parietibus tegebantur,

id. Sest. 9, 22:

summam prudentiam simulatione stultitiae,

id. Brut. 14, 53:

honestā praescriptione rem turpissimam,

Caes. B. C. 3, 32; cf.:

turpia facta oratione,

Sall. J. 85, 31:

aliquid mendacio,

Cic. Quint. 26, 81:

nomen tyranni humanitate,

Nep. Dion, 1:

commissum,

Hor. Ep. 1, 18, 38; id. A. P. 200:

non uti corporis vulnera, ita exercitus incommoda sunt tegenda,

Caes. B. C. 2, 31:

nostram sententiam,

Cic. Tusc. 5, 4, 11:

dira supplicia,

Verg. A. 6, 498:

causam doloris,

Ov. M. 13, 748:

pectoribus dabas multa tegenda meis,

id. Tr. 3, 6, 10: ignobilitatis tegendae causā, Cap. Max. 8. —

(Acc. to I. B. 2.) To defend, protect, guard:

aliquid excusatione amicitiae,

Cic. Lael. 12, 43; id. Clu. 11:

quod is meam salutem atque vitam suā benevolentiā, praesidio custodiāque texisset,

id. Planc. 1, 1:

nostri clarissimorum hominum auctoritate leges et jura tecta esse voluerunt,

id. de Or. 1, 59, 253:

pericula facile innocentiā tecti repellemus,

id. Imp. Pomp. 24, 70:

qui a patrum crudelibus suppliciis tegere liberos sciant,

Liv. 1, 53, 8:

aliquem tegere ac tueri, Cic Fam. 13, 66, 2: libertatem, patriam, parentisque armis tegere,

Sall. C. 6, 5: ut legatos cura magistratuum magis quam jus gentium ab irā impetuque hominum tegeret, Liv. 8, 6, 7:

legationisque jure satis tectum se arbitraretur,

Nep. Pelop. 5, 1.—Hence, tec-tus, a, um, P. a., covered, i. e. hidden, concealed.

Lit.:

cuniculi,

Hirt. B. G. 8, 41. —

Trop., hidden, not frank, open, or plain; secret, concealed, disguised; close, reserved, cautious:

sermo verbis tectus,

covered, enveloped, Cic. Fam. 9, 22, 1; cf.

verba (opp. apertissima),

id. ib. 9, 22, 5:

occultior atque tectior cupiditas,

id. Rosc. Am. 36, 104:

amor,

Ov. R. Am. 619. —

Of persons: occultus et tectus,

Cic. Fin. 2, 17, 54:

tecti esse ad alienos possumus,

id. Rosc. Am. 40, 116; cf. in comp.:

tectior,

id. Phil. 13, 3, 6:

te in dicendo mihi videri tectissimum,

id. de Or. 2, 73, 296:

silet ille, tectusque recusat Prodere quemquam,

Verg. A. 2, 126; cf.:

quis consideratior illo? Quis tectior?

Cic. Deiot. 6, 16. — Hence, adv.: tectō, covertly, privily, cautiously:

et tamen ab illo aperte, tecte quicquid est datum, libenter accepi,

Cic. Att. 1, 14, 4. — Comp.:

tectius,

Cic. Fam. 9, 22, 2; id. Planc. 10, 8, 5; Ov. A. A. 1, 276.