Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

enslaved

  • 1 serviō

        serviō (-vības, -vībō, T.), īvī, ītus, īre    [servus], to be a servant, be enslaved, serve, be in service: liberaliter, T.: in liberatā terrā liberatores eius servire, L.: qui Libertate caret, Serviet aeternum, H.: populum R. servire fas non est: lenoni, T.: homini nemini: domino: Athenas victas Lacedaemoniis servire pati, N.: apud nos: servitutem, C., L.—Fig., to be devoted, serve, labor for, aim at, have regard to: tibi serviet, tibi lenocinabitur: amicis, N.: nostris commodis: suo privato compendio, Cs.: oculis civium: pecuniae: posteritati: rumoribus, Cs.: valetudini: ut communi utilitati serviatur.— To be subject, be governed by, be enslaved to: nulli cupiditati: cupiditatibus iis, quibus ceteri serviunt, imperare.— To comply with, court, humor, gratify, conform: aliorum amori: auribus Vari, i. e. flatter, Cs.: tempori.—In law, of lands, to be under a servitude, be subject to an easement: praedia, quae serviebant.
    * * *
    servire, servivi, servitus V
    serve; be a slave to; with DAT

    Latin-English dictionary > serviō

  • 2 addictus

        addictus    P. of addico.
    * * *
    I
    addicta -um, addictior -or -us, addictissimus -a -um ADJ
    devoted/addicted (to); (debt) slave (of); bound (to do something); bent upon
    II

    Latin-English dictionary > addictus

  • 3 dē-minuō

        dē-minuō uī, ūtus, ere,    to make smaller, lessen, diminish: deminutae copiae, Cs.: militum vires inopia frumenti deminuerat, Cs.: de bonis, i. e. to alienate in part: praedia. — Fig., to take away, abate, lessen, reduce, remit, impair: de huius praesidiis: ne quid de legibus eorum, Cs.: de suā in Aeduos benevolentiā, Cs.: quicquam ex regiā potestate, L.: alicui timor studia deminuit, Cs.: partem aliquam iuris: nihil eius (maiestatis), L.: imperium populi R.—With capite, to deprive of citizenship: mulier, quae se capite numquam deminuit, i. e. by marriage: deminuti capite, enslaved, L.

    Latin-English dictionary > dē-minuō

  • 4 mancipō (mancupō)

       mancipō (mancupō) āvī, ātus, āre    [manceps], to make over by a formal sale, dispose of, transfer, alienate, sell: Quaedam mancipat usus, gives title to, H.: si nemini mancipata est (senectus), i. e. enslaved.—Fig., to surrender, abandon: luxu et saginae mancipatus, Ta.

    Latin-English dictionary > mancipō (mancupō)

  • 5 novīcius

        novīcius adj.    [novus], new in kind, new: de grege noviciorum, newly enslaved: puellae, T.—In the lower world, a new comer, novice, Iu.
    * * *
    I
    novicia, novicium ADJ
    new, fresh; esp. of persons new to slavery
    II

    Latin-English dictionary > novīcius

  • 6 vindicta

        vindicta ae, f    [vindico], a rod, a touch of which in the presence of a magistrate was the ceremony of manumission, liberating-rod, manumissionstaff: vindictā liberatus, L.: vindictā liber factus: quem ter vindicta quaterque Inposita haud umquam formidine privet, H.: vindictae quisque favete suae, i. e. his own champion, O.—A means of asserting, vindication, protection, defence: libertatis, L.: mors, inquit, una vindicta est, L.: legis severae, O.—Vengeance, revenge, satisfaction, redress: facilis vindicta est mihi, Ph.: gravior quam iniuria, Iu.: legis severae, O.
    * * *
    ceremonial act claiming as free one contending wrongly enslaved; vengeance

    Latin-English dictionary > vindicta

  • 7 addicta

    Latin-English dictionary > addicta

  • 8 necto

    necto, xŭi, sometimes xi (cf. Neue, Formenl. 2, 494 sq.), xum ( inf. pass. nectier, Cic. Rep. 2, 34, 59), 3, v. a. [with neo, kindr. to Sanscr. nah, ligare, nectere, and Gr. neô, nêthô], to bind, tie, fasten; to join, bind, or fasten together, connect.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: nectere ligare significat, Paul. ex Fest. p. 165 Müll.:

    necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores,

    Verg. E. 8, 77:

    catenas,

    Hor. C. 1, 29, 5:

    necte meo La miae coronam,

    weave, make, id. ib. 1, 26, 8, so, coronas, id. ib. 4, 11, 3; id. Ep. 2, 2, 96; id. Epod. 17, 22:

    laqueum alicui,

    id. Ep. 1, 19, 31:

    pedibus talaria,

    Verg. A. 4, 239:

    flavàque caput nectentur olivā,

    id. ib. 5, 309:

    nodum informis leti trabe nectit ab alta,

    id. ib. 12, 603:

    bracchia,

    to fold in each other, entwine, clasp, Ov. F. 6, 329; cf.:

    collo bracchia meo,

    id. H. 5, 48:

    comam myrto,

    id. Am. 1, 2, 23:

    mille venit variis florum dea nexa coronis,

    id. F. 4, 495:

    venit odoratos Elegeïa nexa capillos,

    id. Am. 3, 1, 7; id. P. 3, 1, 124:

    retia,

    Prop. 3, 8, 27 (4, 7, 37):

    alicui compedes,

    Plin. Ep. 9, 28, 4;

    Africus in glaciem frigore nectit aquas,

    Prop. 4 (5), 3, 48.—
    B.
    In partic., to bind, fetter, confine, esp. for debt:

    liber, qui suas operas in servitute pro pecuniā quādam debebat, dum solveret, nexus vocatur ut ab aere obaeratus,

    enslaved for debt, Varr. L L. 7, § 105 Müll.:

    cum sint propter unius libidinem omnia nexa civium liberata, nectierque postea desitum,

    Cic. Rep. 2, 34, 59; cf.:

    ita nexi soluti cautumque in posterum, ne necterentur,

    Liv. 8, 28 fin.:

    eo anno plebi Romanae velut aliud initium libertatis factum est, quod necti desierant: mutatum autem jus ob unius feneratoris simul libidinem, simul crudelitatem insignem,

    id. 8, 28, 1; v. also 2. nexus, II.; Liv. 2, 27; 23:

    nec carcerem nexis, sed caedibus civitatem replet,

    Just. 21, 2; cf. id. 21, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To affix, attach:

    ut ex alio alia nectantur,

    Cic. Leg. 1, 19, 52:

    ex hoc genere causarum ex aeternitate pendentium fatum a Stoicis nectitur,

    id. Top. 15, 59.—
    B.
    To bind by an obligation, to oblige, make liable, bind, etc.:

    sacramento nexi,

    Just. 20, 4:

    res pignori nexa,

    i. e. pledged, pawned, Dig. 49, 14, 22, § 1.—
    C.
    To join or fasten together, to connect, Cic. Or. 41, 140:

    rerum causae aliae ex aliis aptae et necessitate nexae,

    id. Tusc. 5, 25, 70; cf.:

    omnes virtutes inter se nexae et jugatae sunt,

    id. ib. 3, 8, 17:

    nectere dolum,

    to contrive, Liv. 27, 28:

    causas inanes,

    to frame, invent, bring forward, Verg. A. 9, 219:

    canoris Eloquium vocale modis,

    to set to harmonious measures, Juv. 7, 18:

    numeris verba,

    Ov. P. 4, 2, 30:

    cum aliquo jurgia,

    i. e. to quarrel, id. Am. 2, 2, 35:

    moras,

    to make, contrive, Tac. A. 12, 14:

    insidias,

    Val. Max. 3, 8, 5:

    talia nectebant,

    they thus conversed, Stat. Th. 8, 637.

    Lewis & Short latin dictionary > necto

  • 9 Numida

    Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:

    Arabia Numidarum,

    Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—
    II.
    In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—

    Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,

    Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:

    Numidarum columnae,

    i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:

    Numidūm gentes,

    Mart. 12, 26, 6.—In sing.:

    Numida,

    Sall. J. 12, 4.—
    2.
    As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:

    Numidae jaculatores,

    Liv. 28, 11;

    Numidae leones,

    Ov. A. A. 2, 183;

    Numida dens,

    i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:

    ursos figebat Numidas,

    Juv. 4, 100.—
    3.
    A Roman surname:

    Plotius Numida,

    Hor. C. 1, 36.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—
    2.
    Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:

    equi Numidici,

    Liv. 30, 6:

    scuta,

    Sall. J. 94, 1:

    cedri,

    Plin. 16, 40, 79, § 216:

    gallina,

    Col. 8, 2, 2;

    called also Numidicae aves,

    Plin. 10, 48, 67, § 132:

    marmor, called also Libycum, Poenum,

    id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Numida

  • 10 Numidae

    Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:

    Arabia Numidarum,

    Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—
    II.
    In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—

    Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,

    Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:

    Numidarum columnae,

    i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:

    Numidūm gentes,

    Mart. 12, 26, 6.—In sing.:

    Numida,

    Sall. J. 12, 4.—
    2.
    As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:

    Numidae jaculatores,

    Liv. 28, 11;

    Numidae leones,

    Ov. A. A. 2, 183;

    Numida dens,

    i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:

    ursos figebat Numidas,

    Juv. 4, 100.—
    3.
    A Roman surname:

    Plotius Numida,

    Hor. C. 1, 36.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—
    2.
    Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:

    equi Numidici,

    Liv. 30, 6:

    scuta,

    Sall. J. 94, 1:

    cedri,

    Plin. 16, 40, 79, § 216:

    gallina,

    Col. 8, 2, 2;

    called also Numidicae aves,

    Plin. 10, 48, 67, § 132:

    marmor, called also Libycum, Poenum,

    id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Numidae

  • 11 Numidia

    Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:

    Arabia Numidarum,

    Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—
    II.
    In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—

    Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,

    Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:

    Numidarum columnae,

    i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:

    Numidūm gentes,

    Mart. 12, 26, 6.—In sing.:

    Numida,

    Sall. J. 12, 4.—
    2.
    As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:

    Numidae jaculatores,

    Liv. 28, 11;

    Numidae leones,

    Ov. A. A. 2, 183;

    Numida dens,

    i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:

    ursos figebat Numidas,

    Juv. 4, 100.—
    3.
    A Roman surname:

    Plotius Numida,

    Hor. C. 1, 36.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—
    2.
    Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:

    equi Numidici,

    Liv. 30, 6:

    scuta,

    Sall. J. 94, 1:

    cedri,

    Plin. 16, 40, 79, § 216:

    gallina,

    Col. 8, 2, 2;

    called also Numidicae aves,

    Plin. 10, 48, 67, § 132:

    marmor, called also Libycum, Poenum,

    id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Numidia

  • 12 Numidianus

    Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:

    Arabia Numidarum,

    Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—
    II.
    In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—

    Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,

    Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:

    Numidarum columnae,

    i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:

    Numidūm gentes,

    Mart. 12, 26, 6.—In sing.:

    Numida,

    Sall. J. 12, 4.—
    2.
    As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:

    Numidae jaculatores,

    Liv. 28, 11;

    Numidae leones,

    Ov. A. A. 2, 183;

    Numida dens,

    i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:

    ursos figebat Numidas,

    Juv. 4, 100.—
    3.
    A Roman surname:

    Plotius Numida,

    Hor. C. 1, 36.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—
    2.
    Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:

    equi Numidici,

    Liv. 30, 6:

    scuta,

    Sall. J. 94, 1:

    cedri,

    Plin. 16, 40, 79, § 216:

    gallina,

    Col. 8, 2, 2;

    called also Numidicae aves,

    Plin. 10, 48, 67, § 132:

    marmor, called also Libycum, Poenum,

    id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Numidianus

  • 13 Numidicus

    Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:

    Arabia Numidarum,

    Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—
    II.
    In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—

    Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,

    Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:

    Numidarum columnae,

    i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:

    Numidūm gentes,

    Mart. 12, 26, 6.—In sing.:

    Numida,

    Sall. J. 12, 4.—
    2.
    As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:

    Numidae jaculatores,

    Liv. 28, 11;

    Numidae leones,

    Ov. A. A. 2, 183;

    Numida dens,

    i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:

    ursos figebat Numidas,

    Juv. 4, 100.—
    3.
    A Roman surname:

    Plotius Numida,

    Hor. C. 1, 36.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—
    2.
    Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:

    equi Numidici,

    Liv. 30, 6:

    scuta,

    Sall. J. 94, 1:

    cedri,

    Plin. 16, 40, 79, § 216:

    gallina,

    Col. 8, 2, 2;

    called also Numidicae aves,

    Plin. 10, 48, 67, § 132:

    marmor, called also Libycum, Poenum,

    id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Numidicus

  • 14 servio

    servĭo, īvi and ii, ītum, 4 ( imperf. servibas, Plaut. Capt. 2, 1, 50; fut. servibo, id. Men. 5, 9, 42; id. Merc. 3, 2, 3; Ter. Hec. 3, 5, 45:

    servibit,

    Plaut. Pers. 4, 4, 76; id. Trin. 2, 2, 27), v. n. (once pass., v. I. B. infra) [servus], to be a servant or slave, to serve, be in service (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Absol.: Ha. Quid tu, servusne es, an liber? Ps. Nunc quidem etiam servio, Plaut. Ps. 2, 2, 16:

    nunc qui minus servio, quam si forem serva nata?

    id. Rud. 1, 3, 37:

    in liberatā terrā liberatores ejus servire,

    Liv. 34, 50:

    per centum annos,

    id. 39, 37, 5:

    an addictus, quem lex servire, donec solverit, jubet, servus sit,

    Quint. 7, 3, 26:

    qui Libertate caret, Serviet aeternum,

    Hor. Ep. 1, 10, 41:

    servire liberaliter,

    Ter. And. 1, 1, 11:

    serviet utiliter (captivus),

    Hor. Ep. 1, 16, 70 et saep.:

    servire juste (opp. injuste imperare),

    Cic. Rep. 3, 18, 28; id. Phil. 6, 7, 19:

    vincti per centum annos servistis,

    Liv. 39, 37:

    servit vetus hostis Cantaber, serā domitus catenā,

    Hor. C. 3, 8, 21.—
    (β).
    With dat. of the person to whom service is rendered, to be enslaved to, to serve:

    justum est, tuos tibi servos tuo arbitratu serviat,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 71:

    lenoni,

    Ter. Phorm. 1, 2, 33:

    servitum tibi me abducito, ni fecero,

    Plaut. Ps. 1, 5, 105:

    venire in eum locum, ubi parendum alteri et serviendum sit,

    Cic. Rab. Post. 8, 22; cf.:

    sive regi sive optimatibus serviant,

    id. Rep. 1, 35, 55:

    ut hoc populorum intersit, utrum comi domino an aspero serviant, etc.,

    id. ib. 1, 33, 50:

    Athenas victas Lacedaemoniis servire pati,

    Nep. Alcib. 9, 4:

    minata, Servitura suo Capitolia nostra Canopo,

    Ov. M. 15, 827.—
    (γ).
    With apud:

    tam ille apud nos servit, quam ego nunc hic apud te servio,

    Plaut. Capt. 2, 2, 62:

    filius meus illi apud vos servit captus in Alide,

    id. ib. 2, 2, 80:

    hoc pacto apud te serviam,

    id. Aul. 1, 1, 12:

    apud lenonem,

    id. Poen. 4, 2, 87:

    si quis apud nos servisset, etc.,

    Cic. de Or. 1, 40, 182.—
    (δ).
    With homogeneous object:

    servitutem: qui in servitute est eo jure, quo servus, aut, ut antiqui dixerunt, qui servitutem servit,

    Quint. 7, 3, 26:

    tu usque a puero servitutem servivisti in Alide,

    Plaut. Capt. 3, 4, 12:

    quorum majorum nemo servitutem servivit,

    Cic. Top. 6, 29; id. Mur. 29, 61:

    qui (cives) servitutem servissent,

    Liv. 40, 18, 7; 45, 15, 5: neque erile negotium plus curat quam si non servitutem [p. 1683] serviat, Plaut. Mil. 2, 6, 2; 3, 1, 150 (not servitute, v. Ritschl ad h. l.).—So with dat. of person:

    me servitutem servire huic homini optumo,

    Plaut. Capt. 2, 3, 31; id. Aul. 4, 1, 6; id. Rud. 3, 4, 42; cf.:

    sed is privatam servitutem servit illi an publicam?

    id. Capt. 2, 2, 84 (v. infra, II.):

    ego haud diu: ab ineunte adulescentiā tuis servivi servitutem imperiis,

    id. Trin. 2, 2, 21; and with apud:

    apud hunc servitutem servio,

    id. Mil. 2, 1, 17.—
    B.
    Pass. (perh. only in the foll. passage):

    adsuescamus... servis paucioribus serviri,

    Sen. Tranq. 9, 3.—
    II.
    In gen., with dat. of object (a person or thing), to be devoted or subject to; to be of use or service to; to serve for, be fit or useful for; to do a service to, to comply with, gratify, humor, accommodate; to have respect to, to regard or care for; to consult, aim at, to accommodate one's self to, etc. (so esp. freq. in Cic.; cf.:

    pareo, appareo, ministro): tibi servio atque audiens sum imperii,

    Plaut. Truc. 1, 2, 25; Cic. Div. in Caecil. 15, 48:

    quoniam sibi (rei publicae) servissem semper, numquam mihi... ut jam mihi servirem, consulerem meis,

    id. Planc. 38, 92; cf.:

    servire populo,

    id. ib. 4, 11; id. Fin. 5, 9, 27 et saep.:

    cum is, qui imperat aliis, servit ipse nulli cupiditati,

    id. Rep. 1, 34, 52; cf.:

    cum homines cupiditatibus iis, quibus ceteri serviunt, imperabunt,

    id. Lael. 22, 82:

    aetati hujus,

    id. Fin. 5, 9, 27:

    mori alicujus,

    Nep. Them. 1, 3:

    semper aut belli aut pacis serviit artibus,

    Vell. 1, 13, 3:

    amori aliorum flagitiosissime,

    Cic. Cat. 2, 4, 8:

    auribus alicujus,

    Caes. B. C. 2, 27:

    bello,

    id. B. G. 7, 34:

    brevitati,

    Cic. de Or. 2, 80, 327:

    commodis alicujus,

    id. Rep. 1, 4, 8; id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 24; id. Inv. 2, 45, 132:

    rei publicae commodis,

    id. Div. in Caecil. 20, 64; cf.:

    compendio suo privato,

    Caes. B. C. 3, 32:

    constantiae,

    Cic. Fam. 5, 16, 5:

    dignitati (with consulere rei publicae),

    id. Sest. 10, 23:

    dolori meo,

    id. ib. 6, 14:

    existimationi,

    id. Verr. 1, 10, 29; id. Att. 5, 11, 5:

    famae,

    id. ib. 5, 10, 2:

    gloriae,

    id. Tusc. 5, 3, 9:

    gravitati vocum aut suavitati,

    id. Or. 54, 182:

    vel honori multorum vel periculo (with obedire tempori),

    id. Brut. 69, 242:

    indulgentiae,

    id. Cael. 32, 79:

    iracundiae (with parere dolori),

    id. Prov. Cons. 1, 2:

    laudi et gloriae,

    id. Cat. 1, 9, 23:

    laudi existimationique,

    id. Verr. 2, 1, 2, § 5:

    numeris (orationis),

    id. Or. 52, 176:

    oculis civium,

    id. Phil. 8, 10, 29:

    pecuniae,

    id. Tusc. 5, 3, 9:

    personae,

    id. Off. 3, 29, 106:

    petitioni,

    id. Verr. 1, 9, 24:

    posteritati,

    id. Tusc. 1, 15, 35:

    rei familiari,

    id. Rosc. Am. 15, 43; cf.

    rei,

    Ter. Hec. 2, 1, 27:

    rumori,

    Plaut. Trin. 3, 2, 14; Caes. B. G. 4, 5 fin.:

    tempori,

    Cic. Sest. 6, 14; id. Tusc. 3, 27, 66; id. Att. 8, 3, 6; 10, 7, 1:

    utilitati salutique,

    id. Q. Fr. 1, 1, 9, § 27:

    valetudini,

    id. Fam. 16, 18, 1:

    vectigalibus,

    id. de Or. 2, 40, 171:

    venustati vel maxime,

    id. ib. 2, 78, 316;

    2, 80, 327: verbis praecedentibus,

    Quint. 9, 4, 63.— Pass. impers.:

    ut communi utilitati serviatur,

    Cic. Off. 1, 10, 31:

    concisum est ita, ut non brevitati servitum sit, sed magis venustati,

    id. de Or. 2, 80, 327.—
    (β).
    With homogeneous object (cf. supra, I. d):

    ab ineunte adulescentiā Tuis servivi servitutem imperiis et praeceptis, pater... Meum animum tibi servitutem servire aequom censui,

    Plaut. Trin. 2, 2, 21 sqq.—
    B.
    Transf., of things.
    1.
    In gen., to help, assist, be serviceable to, be useful for (post-Aug.):

    ut totus truncus alienigenis surculis serviat,

    Col. 4, 29, 14; cf.:

    tabularia debent servire gallinis,

    id. 6, 3, 2:

    chartis serviunt calami,

    Plin. 16, 36, 64, § 157:

    candelae luminibus et funeribus serviunt,

    id. 16, 37, 70, § 178:

    eademque materia et cibis et probris serviat,

    id. 33, 12, 54, § 152:

    laetor quod domus aliquando C. Cassi, serviet domino non minori,

    Plin. Ep. 7, 24, 8.—
    2.
    Esp., jurid. t. t., of buildings, lands, etc., to be subject to a servitude:

    praedia, quae serviebant,

    Cic. Agr. 3, 2, 9; so,

    aedes,

    id. Off. 3, 16, 67:

    neque servire quandam earum aedium partem in mancipi lege dixisset,

    id. de Or. 1, 39, 178:

    eodem numero (incorporalium) sunt et jura praediorum urbanorum et rusticorum, quae etiam servitutes vocantur,

    Gai. Inst. 2, 14 fin.; Paul. Sent. 1, 17; cf. Dig. 8, 2, 20, §§ 3 and 5; 8, 6, 8, § 1 al.; and v. servitus, II. B., and servus, II.

    Lewis & Short latin dictionary > servio

См. также в других словарях:

  • Enslaved — Enslaved …   Википедия

  • Enslaved — lors du Wacken Open Air 2007. Pays d’origine …   Wikipédia en Français

  • Enslaved — Saltar a navegación, búsqueda Enslaved Enslaved en concierto en Wacken 2007. De izquierda a derecha: Ivar Bjørnson, Arve Isdal, Grutle Kjellson, Cato Bekkevold y Herbrand Larsen …   Wikipedia Español

  • Enslaved — Enslaved …   Deutsch Wikipedia

  • Enslaved — may refer to:* Slavery, the socio economic condition of being owned and worked by and for someone else * Submissive (BDSM), people playing the slave part in BDSM * Enslaved (band), a progressive black metal/Viking metal band from Haugesund,… …   Wikipedia

  • enslaved — index indentured, obsequious, subservient Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Enslaved — es un grupo de Viking Metal procedentes de Noruega …   Enciclopedia Universal

  • enslaved — enslavedˈ adjective • • • Main Entry: ↑enslave …   Useful english dictionary

  • Enslaved — Enslave En*slave , v. t. [imp. & p. p. {Enslaved}; p. pr. & vb. n. {Enslaving}.] To reduce to slavery; to make a slave of; to subject to a dominant influence. [1913 Webster] The conquer d, also, and enslaved by war, Shall, with their freedom lost …   The Collaborative International Dictionary of English

  • enslaved — un·enslaved; …   English syllables

  • Enslaved (альбом) — Enslaved …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»