Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

egregie

  • 1 egregie

    ēgrĕgĭē, adv. [st2]1 [-] remarquablement, supérieurement, excellement. [st2]2 [-] particulièrement, spécialement.    - egregie vincere, Liv.: remporter une brillante victoire.    - uterque graece egregie loquitur, Cic.: tous deux parlent parfaitement le grec.
    * * *
    ēgrĕgĭē, adv. [st2]1 [-] remarquablement, supérieurement, excellement. [st2]2 [-] particulièrement, spécialement.    - egregie vincere, Liv.: remporter une brillante victoire.    - uterque graece egregie loquitur, Cic.: tous deux parlent parfaitement le grec.
    * * *
        Egregie, Aduerbium. Plin. iunior. Excellemment.
    \
        Ab eo egregie diligeris. Cic. Tu es fort aimé de luy.
    \
        Egregie facta ferramenta. Plin. Excellemment.
    \
        Egregie loqui Graece. Cic. Fort bien.

    Dictionarium latinogallicum > egregie

  • 2 egregie

    egregie egregie чрезвычайно

    Латинско-русский словарь > egregie

  • 3 egregie

    egregie egregie весьма

    Латинско-русский словарь > egregie

  • 4 egregie

    ēgregiē, Adv. (egregius), vor allen erlesen, ersehen, 1) auserlesen, ausnehmend, ungemein gut, vortrefflich, vorzüglich in seiner Art, glänzend (vgl. Drak. Liv. 21, 40, 2. Ruhnken Ter. Andr. 1, 1, 31), locus egr. munitus, Caes.: Graece loqui, Cic.: pugnare, Liv.: Manlium egr. litasse, Liv.: egregie absolvi, mit Ehren, Liv. – Compar., egregius cenat, Iuven. 11, 12. – 2) wie unser auserlesen, ungemein, außerordentlich, ganz besonders, vorzüglich = sehr (im Briefstil u. Dialog auch von fehlerhafter Auszeichnung) zur Steigerung bei Adjektiven im Positiv u. bei Verben, partes egr. multae, Lucr.: egr. cara, Ter.: egr. fortis, Cic.: egr. subtilis scriptor et elegans, Cic.: egr. improbus, Gell.: egr. placere, Cic.: uxorem egr. diligere, Gell.: horum ille nil egr. praeter cetera studebat, Ter. – absol., als Ausdr. des Beifalls, vortrefflich! brav! Plin. pan. 38, 3; vgl. Suet. Vit. 10, 1.

    lateinisch-deutsches > egregie

  • 5 egregie

    ēgregiē, Adv. (egregius), vor allen erlesen, ersehen, 1) auserlesen, ausnehmend, ungemein gut, vortrefflich, vorzüglich in seiner Art, glänzend (vgl. Drak. Liv. 21, 40, 2. Ruhnken Ter. Andr. 1, 1, 31), locus egr. munitus, Caes.: Graece loqui, Cic.: pugnare, Liv.: Manlium egr. litasse, Liv.: egregie absolvi, mit Ehren, Liv. – Compar., egregius cenat, Iuven. 11, 12. – 2) wie unser auserlesen, ungemein, außerordentlich, ganz besonders, vorzüglich = sehr (im Briefstil u. Dialog auch von fehlerhafter Auszeichnung) zur Steigerung bei Adjektiven im Positiv u. bei Verben, partes egr. multae, Lucr.: egr. cara, Ter.: egr. fortis, Cic.: egr. subtilis scriptor et elegans, Cic.: egr. improbus, Gell.: egr. placere, Cic.: uxorem egr. diligere, Gell.: horum ille nil egr. praeter cetera studebat, Ter. – absol., als Ausdr. des Beifalls, vortrefflich! brav! Plin. pan. 38, 3; vgl. Suet. Vit. 10, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > egregie

  • 6 egregie

    ēgregiē [ egregius ]
    1) отлично, превосходно, замечательно, блестяще ( Graece loqui C)
    2) весьма, чрезвычайно (e. fortis C)

    Латинско-русский словарь > egregie

  • 7 ēgregiē

        ēgregiē adv. with comp.    [egregius], excellently, eminently, surpassingly, splendidly, exceedingly, singularly: studere, T.: fecerat hoc: vincere, brilliantly, L.: Dixeris, H.: cordatus, Enn. ap. C.: factus: munitum oppidum, Cs.: victoria parta, L. — Comp: egregius cenat, Iu.
    * * *
    excellently, admirably well; signally/remarkably, to outstanding degree

    Latin-English dictionary > ēgregiē

  • 8 egregie

    ēgrĕgĭe, adv., v. egregius fin.

    Lewis & Short latin dictionary > egregie

  • 9 Исключительно

    - egregie; singulariter; tantummodo; proprie; praecipue;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Исключительно

  • 10 egregium

    ē-grĕgĭus, a, um ( sup.: mulier egregiissimă formă, Pac. ap. Prisc. 3, p. 600 fin. P.; Rib. Fragm. Trag. p. 105:

    egregiissime grammatice,

    Gell. 14, 5, 3.— Vocat.:

    egregi or egregie,

    Gell. 14, 5, 1 sq.), adj. [ex-grex, Corss. Ausspr. 1, 504; hence, chosen from the herd, i. e.], distinguished, surpassing, excellent, eminent (for syn. cf.: praeclarus, eximius, divinus, magnificus).
    I.
    In gen. (class.):

    in procuratione civitatis, egregius,

    Cic. de Or. 1, 49, 215; cf.:

    in bellica laude,

    id. Brut. 21, 84:

    in aliis artibus,

    Sall. J. 82, 2:

    vir,

    Cic. Lael. 19, 69:

    civis,

    id. Brut. 25, 95:

    poëta,

    id. de Or. 1, 3, 11:

    senatus,

    Liv. 2, 49:

    par consulum,

    id. 27, 34:

    Caesar,

    Hor. C. 1, 6, 11; 3, 25, 4 et saep.:

    et praeclara indoles ad dicendum,

    Cic. de Or. 1, 29; cf. id. Phil. 1, 1, 2; Tac. Or. 9:

    forma,

    Ter. And. 1, 1, 45; cf.

    facies,

    id. Phorm. 1, 2, 50:

    colores, odores,

    Lucr. 5, 739; Cic. Fin. 2, 20, 64:

    corpus,

    i. e. exceedingly beautiful, Hor. S. 1, 6, 67; Ov. Tr. 5, 13, 14:

    os,

    id. H. 4, 78 et saep.:

    virtus,

    Caes. B. G. 1, 28, 5:

    fides,

    id. ib. 1, 19, 2:

    voluntas in se,

    id. ib. 5, 4, 3:

    victoria,

    Liv. 2, 47 et saep.:

    vir bello egregius,

    Liv. 5, 47; cf. id. 7, 6; Tac. Agr. 14; Ov. M. 5, 49.—With gen.:

    animi,

    Verg. A. 11, 417; so, fati mentisque Stat. Th. 3, 99:

    linguae,

    Sil. 5, 77:

    egregii juvenum,

    Stat. Th. 2, 152.—In the neutr. subst.:

    ut alia magna et egregia tua omittam,

    Sall. J. 10, 2:

    postquam cuncta scelerum suorum pro egregiis accipi videt,

    for distinguished acts, Tac. A. 14, 60; cf. the foll.—
    II.
    Post - Aug., esp. of rank and consequence, distinguished, illustrious, honorable:

    si te privatus adoptarem, et mihi egregium erat Gnaei Pompeii subolem in penates meos asciscere, et, etc.,

    Tac. H. 1, 15; cf.:

    idque et sibi et cunctis egregium,

    id. A. 3, 6.— Subst.: ēgrĕgĭum, ii, n.:

    egregium publicum,

    the public honor, Tac. A. 3, 70 fin. —Hence, Egrĕgĭus, ii, m., a title of public officers in high station, similar to His Excellency, Cod. Th. 6, 22, 1; and:

    Vir Egregius,

    Inscr. Grut. 89, 4; 345, 3 et saep.; cf. Lact. 5, 14 fin. —Hence, adv.: ēgrĕgĭe, excellently, eminently; surpassingly, exceedingly, singularly; uncommonly well (cf.: eximie, unice, praesertim; praecipue, maxime, potissimum, etc.).
    (α).
    With verbs:

    studere (opp. mediocriter),

    Ter. And. 1, 1, 31:

    pingere, fingere,

    Cic. Brut. 73 fin.:

    loqui,

    id. Fin. 2, 6 fin.:

    vincere,

    brilliantly, Liv. 21, 40; cf.

    absolvi,

    id. 9, 26 et saep.—Far more freq.,
    (β).
    With adjectives: egregie cordatus homo, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 18 (Ann. v. 335 ed. Vahl.):

    fortis et bonus imperator,

    Cic. de Or. 2, 66, 268:

    subtilis scriptor,

    id. Brut. 9:

    munitum oppidum,

    Caes. B. G. 2, 29, 2; cf. id. ib. 5, 9, 4; 5, 11, 7 et saep.—
    (γ).
    Absol., as an expression of assent, applause, etc.:

    egregie, Caesar, quod lacrimas parentum vectigales esse non pateris,

    Plin. Pan. 38, 3; cf. Suet. Vit. 10.— Comp.:

    egregius cenat,

    Juv. 11, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > egregium

  • 11 Egregius

    ē-grĕgĭus, a, um ( sup.: mulier egregiissimă formă, Pac. ap. Prisc. 3, p. 600 fin. P.; Rib. Fragm. Trag. p. 105:

    egregiissime grammatice,

    Gell. 14, 5, 3.— Vocat.:

    egregi or egregie,

    Gell. 14, 5, 1 sq.), adj. [ex-grex, Corss. Ausspr. 1, 504; hence, chosen from the herd, i. e.], distinguished, surpassing, excellent, eminent (for syn. cf.: praeclarus, eximius, divinus, magnificus).
    I.
    In gen. (class.):

    in procuratione civitatis, egregius,

    Cic. de Or. 1, 49, 215; cf.:

    in bellica laude,

    id. Brut. 21, 84:

    in aliis artibus,

    Sall. J. 82, 2:

    vir,

    Cic. Lael. 19, 69:

    civis,

    id. Brut. 25, 95:

    poëta,

    id. de Or. 1, 3, 11:

    senatus,

    Liv. 2, 49:

    par consulum,

    id. 27, 34:

    Caesar,

    Hor. C. 1, 6, 11; 3, 25, 4 et saep.:

    et praeclara indoles ad dicendum,

    Cic. de Or. 1, 29; cf. id. Phil. 1, 1, 2; Tac. Or. 9:

    forma,

    Ter. And. 1, 1, 45; cf.

    facies,

    id. Phorm. 1, 2, 50:

    colores, odores,

    Lucr. 5, 739; Cic. Fin. 2, 20, 64:

    corpus,

    i. e. exceedingly beautiful, Hor. S. 1, 6, 67; Ov. Tr. 5, 13, 14:

    os,

    id. H. 4, 78 et saep.:

    virtus,

    Caes. B. G. 1, 28, 5:

    fides,

    id. ib. 1, 19, 2:

    voluntas in se,

    id. ib. 5, 4, 3:

    victoria,

    Liv. 2, 47 et saep.:

    vir bello egregius,

    Liv. 5, 47; cf. id. 7, 6; Tac. Agr. 14; Ov. M. 5, 49.—With gen.:

    animi,

    Verg. A. 11, 417; so, fati mentisque Stat. Th. 3, 99:

    linguae,

    Sil. 5, 77:

    egregii juvenum,

    Stat. Th. 2, 152.—In the neutr. subst.:

    ut alia magna et egregia tua omittam,

    Sall. J. 10, 2:

    postquam cuncta scelerum suorum pro egregiis accipi videt,

    for distinguished acts, Tac. A. 14, 60; cf. the foll.—
    II.
    Post - Aug., esp. of rank and consequence, distinguished, illustrious, honorable:

    si te privatus adoptarem, et mihi egregium erat Gnaei Pompeii subolem in penates meos asciscere, et, etc.,

    Tac. H. 1, 15; cf.:

    idque et sibi et cunctis egregium,

    id. A. 3, 6.— Subst.: ēgrĕgĭum, ii, n.:

    egregium publicum,

    the public honor, Tac. A. 3, 70 fin. —Hence, Egrĕgĭus, ii, m., a title of public officers in high station, similar to His Excellency, Cod. Th. 6, 22, 1; and:

    Vir Egregius,

    Inscr. Grut. 89, 4; 345, 3 et saep.; cf. Lact. 5, 14 fin. —Hence, adv.: ēgrĕgĭe, excellently, eminently; surpassingly, exceedingly, singularly; uncommonly well (cf.: eximie, unice, praesertim; praecipue, maxime, potissimum, etc.).
    (α).
    With verbs:

    studere (opp. mediocriter),

    Ter. And. 1, 1, 31:

    pingere, fingere,

    Cic. Brut. 73 fin.:

    loqui,

    id. Fin. 2, 6 fin.:

    vincere,

    brilliantly, Liv. 21, 40; cf.

    absolvi,

    id. 9, 26 et saep.—Far more freq.,
    (β).
    With adjectives: egregie cordatus homo, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 18 (Ann. v. 335 ed. Vahl.):

    fortis et bonus imperator,

    Cic. de Or. 2, 66, 268:

    subtilis scriptor,

    id. Brut. 9:

    munitum oppidum,

    Caes. B. G. 2, 29, 2; cf. id. ib. 5, 9, 4; 5, 11, 7 et saep.—
    (γ).
    Absol., as an expression of assent, applause, etc.:

    egregie, Caesar, quod lacrimas parentum vectigales esse non pateris,

    Plin. Pan. 38, 3; cf. Suet. Vit. 10.— Comp.:

    egregius cenat,

    Juv. 11, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > Egregius

  • 12 egregius

    ē-grĕgĭus, a, um ( sup.: mulier egregiissimă formă, Pac. ap. Prisc. 3, p. 600 fin. P.; Rib. Fragm. Trag. p. 105:

    egregiissime grammatice,

    Gell. 14, 5, 3.— Vocat.:

    egregi or egregie,

    Gell. 14, 5, 1 sq.), adj. [ex-grex, Corss. Ausspr. 1, 504; hence, chosen from the herd, i. e.], distinguished, surpassing, excellent, eminent (for syn. cf.: praeclarus, eximius, divinus, magnificus).
    I.
    In gen. (class.):

    in procuratione civitatis, egregius,

    Cic. de Or. 1, 49, 215; cf.:

    in bellica laude,

    id. Brut. 21, 84:

    in aliis artibus,

    Sall. J. 82, 2:

    vir,

    Cic. Lael. 19, 69:

    civis,

    id. Brut. 25, 95:

    poëta,

    id. de Or. 1, 3, 11:

    senatus,

    Liv. 2, 49:

    par consulum,

    id. 27, 34:

    Caesar,

    Hor. C. 1, 6, 11; 3, 25, 4 et saep.:

    et praeclara indoles ad dicendum,

    Cic. de Or. 1, 29; cf. id. Phil. 1, 1, 2; Tac. Or. 9:

    forma,

    Ter. And. 1, 1, 45; cf.

    facies,

    id. Phorm. 1, 2, 50:

    colores, odores,

    Lucr. 5, 739; Cic. Fin. 2, 20, 64:

    corpus,

    i. e. exceedingly beautiful, Hor. S. 1, 6, 67; Ov. Tr. 5, 13, 14:

    os,

    id. H. 4, 78 et saep.:

    virtus,

    Caes. B. G. 1, 28, 5:

    fides,

    id. ib. 1, 19, 2:

    voluntas in se,

    id. ib. 5, 4, 3:

    victoria,

    Liv. 2, 47 et saep.:

    vir bello egregius,

    Liv. 5, 47; cf. id. 7, 6; Tac. Agr. 14; Ov. M. 5, 49.—With gen.:

    animi,

    Verg. A. 11, 417; so, fati mentisque Stat. Th. 3, 99:

    linguae,

    Sil. 5, 77:

    egregii juvenum,

    Stat. Th. 2, 152.—In the neutr. subst.:

    ut alia magna et egregia tua omittam,

    Sall. J. 10, 2:

    postquam cuncta scelerum suorum pro egregiis accipi videt,

    for distinguished acts, Tac. A. 14, 60; cf. the foll.—
    II.
    Post - Aug., esp. of rank and consequence, distinguished, illustrious, honorable:

    si te privatus adoptarem, et mihi egregium erat Gnaei Pompeii subolem in penates meos asciscere, et, etc.,

    Tac. H. 1, 15; cf.:

    idque et sibi et cunctis egregium,

    id. A. 3, 6.— Subst.: ēgrĕgĭum, ii, n.:

    egregium publicum,

    the public honor, Tac. A. 3, 70 fin. —Hence, Egrĕgĭus, ii, m., a title of public officers in high station, similar to His Excellency, Cod. Th. 6, 22, 1; and:

    Vir Egregius,

    Inscr. Grut. 89, 4; 345, 3 et saep.; cf. Lact. 5, 14 fin. —Hence, adv.: ēgrĕgĭe, excellently, eminently; surpassingly, exceedingly, singularly; uncommonly well (cf.: eximie, unice, praesertim; praecipue, maxime, potissimum, etc.).
    (α).
    With verbs:

    studere (opp. mediocriter),

    Ter. And. 1, 1, 31:

    pingere, fingere,

    Cic. Brut. 73 fin.:

    loqui,

    id. Fin. 2, 6 fin.:

    vincere,

    brilliantly, Liv. 21, 40; cf.

    absolvi,

    id. 9, 26 et saep.—Far more freq.,
    (β).
    With adjectives: egregie cordatus homo, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 18 (Ann. v. 335 ed. Vahl.):

    fortis et bonus imperator,

    Cic. de Or. 2, 66, 268:

    subtilis scriptor,

    id. Brut. 9:

    munitum oppidum,

    Caes. B. G. 2, 29, 2; cf. id. ib. 5, 9, 4; 5, 11, 7 et saep.—
    (γ).
    Absol., as an expression of assent, applause, etc.:

    egregie, Caesar, quod lacrimas parentum vectigales esse non pateris,

    Plin. Pan. 38, 3; cf. Suet. Vit. 10.— Comp.:

    egregius cenat,

    Juv. 11, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > egregius

  • 13 egregius

    ēgregius, a, um (ex u. grex, s. Paul. ex Fest. 23, 8), (eig. aus der Herde) auserlesen, ausgezeichnet od. vorzüglich od. vortrefflich in seiner Art, außerordentlich, ungewöhnlich, ungemein, selten usw., I) adi.: muri, Liv.: civis, Cic.: mulier od. virgo egregiā formā, Ter. u. Gell.: lex (Ggstz. lex perniciosa), Cic. fr.: indoles, Cic.: fides, Caes.: liberalitas, Sall.: egregia res est mortem condiscere, Sen.: ironisch, illa praeclara et egregia mater, Cic.; vgl. Nipperd. Tac. ann. 1, 42 u. Heräus Tac. hist. 1, 33. – m. in u. Abl., egregius in bellica laude, Cic.: in aliis artibus, Sall. – m. ad u. Akk., ingenium egregium ad miserias, Ter. heaut. 420: vir ad cetera egregius, Liv. 37, 7, 15. – m. in u. Akk., in reliquos egregius, Eutr. 10, 7. – m. Abl., bello, im Kr., Verg. u. Tac.: formā, an G., Verg.: moribus, ein Muster von Sittlichkeit, Tac. dial. – m. Genet. militiae, im Kr., Sall. hist. fr. 1, 106 (112): animi an Mut, Verg.: fati mentisque, Stat.: morum Claud.: linguae, Sil.: m. partitivem Genet. egregii iuvenum, Stat. Theb. 2, 152: m. Acc. resp. (regnum) cetera egregium, in allen übrigen Stücken, Liv. 1, 32, 2. – m. Dat. comm., et sibi et cunctis egregium, ehrenvoll, rühmlich, Tac. ann. 3, 6. – m. Infin., pollice honesto egregius (der es vortrefflich versteht) lusisse senex, Pers. 6, 6. – Superl., mulier egregiissima, Pacuv. tr. 230: o egregie grammatice vel, si id mavis, egregiissime! Gell. 14, 5, 3: über den Vok. egregi od. egregie s. Gell. 14, 5, 1. – II) subst.: a) neutr.: α) übh., tamquam egregium, als etwas Vortreffliches, Tac. ann. 6, 24. – β) egregium publicum, die Ehren (der Ruhm) des Staates, Tac. ann. 3, 70. – γ) ēgregia, ōrum, n., Vorzüge, Tugenden (Ggstz. scelera), Sall. Iug. 10, 2. Tac. ann. 14, 60. – b) masc., egregius (vir), als Prädikat in der Rangordnung etwa der »sehr Ehrenwerte«, Kaiserzt.

    lateinisch-deutsches > egregius

  • 14 lito

    lito, āvī, ātum, āre (zu griech. λιτή, die Bitte), I) intr.: A) ein Opfer darbringen, das nach den im Opfertiere gefundenen Zeichen den Göttern angenehm ist und erkennen läßt, daß man ein Unternehmen beginnen darf, also unter günstigen Vorzeichen opfern, günstige Vorzeichen für ein Unternehmen erlangen, 1) eig.: ab collega litatum est, Liv.: Manlium egregie litasse, Liv.: prorsus egregie litatum esse, Curt.: non facile litabant, Liv.: alci deo, Cic.: Lentulo, ein Sühnopfer bringen, Cic.: mit Abl. des Opfers, proximā hostiā litatur saepe pulcherrime, Cic.: animā litandum Argolicā, Verg.: dah. litato (Abl. a bsol.), zB. non auspicato nec litato aciem instruunt, ohne Auspizien und Opfer um gute Zeichen zu befragen, Liv. – Sprichw., molā tantum salsā litant, qui non habent tura, ein Schelm gibt mehr, als er hat, Plin. nat. hist. praef. § 11. – 2) übtr., opfern, ein Opfer bringen, d.i. befriedigen, besänftigen, Genüge tun, m. Dat., publico gaudio, Plin. pan.: legibus, Apul. – B) v. Opfer, eine gute Anzeige geben, einen glücklichen Ausgang versprechen, victima nulla litat, Ov.: victima (Nomin.) litat, Mart.: sacrificio non litante, Suet. – II) tr.: A) glücklich opfern, sacris litatis, Verg.: exta bovis, Prop.: m. Abl. womit? sacra fordā bove, Ov. – B) als Opfer darbringen, 1) eig.: ieiuniorum victimam, Prud. cath. 7, 6. – 2) übtr., gleichs. opfern = widmen, weihen, honorem domino deo, Tert. de patient. 10: plura non habui, dolor, quae tibi litarem, Sen. Med. 1028. – C) durch Opfer usw. besänftigen, 1) eig.: sacris deos, Serv. Verg. Aen. 4, 50: numen hostiis et votis, Amm. 22, 9, 8: numen conceptis verbis, Amm. 29, 1, 31: numen precibus et victimis, Apul. 4, 32 (nach O. Jahns Vermutung). – 2) übtr., sühnen, rächen, ita pridie duorum centurionum interitio hāc adversariorum poenā est litata, Auct. b. Hisp. 24, 6. – Depon. Nbf. litor, ārī, nach Prisc. 18, 152.

    lateinisch-deutsches > lito

  • 15 rühmlich

    rühmlich, gloriosus (ruhmvoll, z.B. mors). – laudabilis. laude dignus. praedicabilis (löblich). – honestus (ehrenvoll, Ggstz. turpis).egregius. eximius (ausgezeichnet). – eine r. Tat, res egregie gesta. Adv.laudabiliter; cum laude; gloriose; egregie; eximie.

    deutsch-lateinisches > rühmlich

  • 16 ungemein

    ungemein, eximius (ungemein, ausgezeichnet durch eigentümliche Vorzüge). – egregius (vortrefflich in Vergleich mit andern). – singularis (einzig in seiner Art). – insignis (übh. ausgezeichnet vor andern). – incredibilis (unglaublich, z.B. celeritas). – mirus. mirificus (wunderbar = außerordentlich, z.B. mira scientia alcis rei: u. mirifica voluptas). Adv. eximie; egregie; mirifice; immane quantum. – ung. gefallen, egregie placere.

    deutsch-lateinisches > ungemein

  • 17 cordatus

    cordātus, a, um [cor] sage, prudent, avisé, sagace.    - egregie cordatus homo, Enn. An. 331: homme d'une haute sagesse.    - Cic. Rep. 1, 18, 30; Sen. Apoc. 12, 2, v. 7; Vulg. Job, 34, 10.    - compar. cordatior, Lact. Inst. 3, 20, 2.
    * * *
    cordātus, a, um [cor] sage, prudent, avisé, sagace.    - egregie cordatus homo, Enn. An. 331: homme d'une haute sagesse.    - Cic. Rep. 1, 18, 30; Sen. Apoc. 12, 2, v. 7; Vulg. Job, 34, 10.    - compar. cordatior, Lact. Inst. 3, 20, 2.
    * * *
        Cordatus, pen. prod. Adiect. Cic. Homme sage, Homme d'entendement.

    Dictionarium latinogallicum > cordatus

  • 18 figuro

    fĭgūro, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] façonner, former.    - figurare inanes species anxio animo, Curt. 7, 1: former de vains fantômes dans son esprit anxieux.    - figurare barbam peregrina ratione, Petr. 102: tailler la barbe à la mode des étrangers.    - figuratur flatu vitrum, Plin. 36: on souffle le verre.    - Cic. Tim. 17.    - absol. Cic. Nat. 1, 110.    - fig. Lucr. 4, 550; Hor. Ep. 2, 1, 126. [st1]2 [-] se figurer, concevoir, imaginer.    - sibi figurare, Sen. Ir. 2, 35, 5: imaginer, se représenter, concevoir. [st1]3 [-] rhét. orner de figures.    - Quint. 9, 1, 9.    - figurabat egregie, SEN. Contr. 7 praef. 3: il employait admirablement les figures.
    * * *
    fĭgūro, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] façonner, former.    - figurare inanes species anxio animo, Curt. 7, 1: former de vains fantômes dans son esprit anxieux.    - figurare barbam peregrina ratione, Petr. 102: tailler la barbe à la mode des étrangers.    - figuratur flatu vitrum, Plin. 36: on souffle le verre.    - Cic. Tim. 17.    - absol. Cic. Nat. 1, 110.    - fig. Lucr. 4, 550; Hor. Ep. 2, 1, 126. [st1]2 [-] se figurer, concevoir, imaginer.    - sibi figurare, Sen. Ir. 2, 35, 5: imaginer, se représenter, concevoir. [st1]3 [-] rhét. orner de figures.    - Quint. 9, 1, 9.    - figurabat egregie, SEN. Contr. 7 praef. 3: il employait admirablement les figures.
    * * *
        Figuro, figuras, pen. prod. figurare. Cic. Figurer, Faconner, Donner forme.
    \
        Figurare os pueri, per translationem. Horat. L'apprendre à parler, Luy dresser son langage.
    \
        Figurare tamen potestis qui tunc animus mihi, quae cogitatio fuerit. Quintil. Vous povez imaginer.

    Dictionarium latinogallicum > figuro

  • 19 lito

    lĭto, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] trouver les entrailles favorables, sacrifier avec de bons présages, faire un sacrifice agréable aux dieux. [st2]2 [-] donner de bons présages (en parl. de la victime). [st2]3 - tr. et intr. - offrir en sacrifice, immoler. [st2]4 - tr. et intr. - satisfaire, apaiser, exaucer, venger (par un sacrifice).    - egregie litare: obtenir d’heureux présages.    - proxima hostia litatur saepe pulcherrime: avec la victime immolée tout de suite après, on a souvent les plus beaux présages.    - publico gaudio litare: satisfaire à la joie publique.    - sacris litatis (abl. abs.): le sacrifice ayant été heureux.    - litato (abl. absolu au neutre): après avoir obtenu d'heureux présages.
    * * *
    lĭto, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] trouver les entrailles favorables, sacrifier avec de bons présages, faire un sacrifice agréable aux dieux. [st2]2 [-] donner de bons présages (en parl. de la victime). [st2]3 - tr. et intr. - offrir en sacrifice, immoler. [st2]4 - tr. et intr. - satisfaire, apaiser, exaucer, venger (par un sacrifice).    - egregie litare: obtenir d’heureux présages.    - proxima hostia litatur saepe pulcherrime: avec la victime immolée tout de suite après, on a souvent les plus beaux présages.    - publico gaudio litare: satisfaire à la joie publique.    - sacris litatis (abl. abs.): le sacrifice ayant été heureux.    - litato (abl. absolu au neutre): après avoir obtenu d'heureux présages.
    * * *
        Lito, litas, litare: et Litor, litaris, litari, Deponens. Cicero. Impetrer et obtenir par sacrifices ce qu'on demandoit.
    \
        Litare. Plin. iunior. Satisfaire.

    Dictionarium latinogallicum > lito

  • 20 suppedito

    suppĕdĭto (subpĕdĭto), āre, āvi, ātum - intr. - [st1]1 [-] être en abondance, être sous la main, être à discrétion.    - navis egregie defendebatur quoad tela suppeditarunt, Liv.: le navire fut admirablement défendu tant qu'il y eut à bord des traits en abondance.    - nec consilium, nec oratio suppeditat, Liv. 28: les idées et les mots me manquent.    - Cethegus, cui de re publica satis suppeditabat oratio, Liv.: Céthégus, à qui s'offrent assez facilement les mots pour parler de politique.    - ne charta quidem tibi suppeditat, Cic.: le papier même te manque. [st1]2 [-] être suffisant, suffire à.    - suppeditare labori, Plaut.: résister à la fatigue.    - si vita suppeditavisset, Cic.: s'il avait vécu assez longtemps. [st1]3 [-] avoir en abondance, être riche de.    - quibus nos suppeditamus, eget ille, Cic. Cat. 2: il manque des choses dont nous regorgeons.    - gaudiis gaudium suppeditat, Plaut.: une joie succède toujours à une autre joie. - tr. - [st1]4 [-] donner en abondance, fournir, procurer.    - suppeditare frumentum, Caes.: fournir du blé.    - omnia suppeditat natura, Lucr.: la nature pourvoit à tous les besoins.    - absol.. - suppeditare alicui sumptibus, Ter.: fournir aux dépenses de qqn.    - suppeditare alicui de thesauris suis, Cic.: fournir aux dépenses de qqn.
    * * *
    suppĕdĭto (subpĕdĭto), āre, āvi, ātum - intr. - [st1]1 [-] être en abondance, être sous la main, être à discrétion.    - navis egregie defendebatur quoad tela suppeditarunt, Liv.: le navire fut admirablement défendu tant qu'il y eut à bord des traits en abondance.    - nec consilium, nec oratio suppeditat, Liv. 28: les idées et les mots me manquent.    - Cethegus, cui de re publica satis suppeditabat oratio, Liv.: Céthégus, à qui s'offrent assez facilement les mots pour parler de politique.    - ne charta quidem tibi suppeditat, Cic.: le papier même te manque. [st1]2 [-] être suffisant, suffire à.    - suppeditare labori, Plaut.: résister à la fatigue.    - si vita suppeditavisset, Cic.: s'il avait vécu assez longtemps. [st1]3 [-] avoir en abondance, être riche de.    - quibus nos suppeditamus, eget ille, Cic. Cat. 2: il manque des choses dont nous regorgeons.    - gaudiis gaudium suppeditat, Plaut.: une joie succède toujours à une autre joie. - tr. - [st1]4 [-] donner en abondance, fournir, procurer.    - suppeditare frumentum, Caes.: fournir du blé.    - omnia suppeditat natura, Lucr.: la nature pourvoit à tous les besoins.    - absol.. - suppeditare alicui sumptibus, Ter.: fournir aux dépenses de qqn.    - suppeditare alicui de thesauris suis, Cic.: fournir aux dépenses de qqn.
    * * *
        Suppedito, suppeditas, pen. cor. suppeditare. Terent. Bailler et fournir de quelque chose à aucun, Luy aider de quelque chose.
    \
        Suppeditare testes. Cic. Fournir de tesmoings.
    \
        Suppeditare, neutrum absolutum. Plaut. Non queo labori suppeditare. Je ne puis fournir au labeur.
    \
        Studeat parare ea quae suppeditent et ad cultum et ad victum. Cic. Ce qui suffit pour estre nourri et vestu.
    \
        Manubiae vix in fundamenta suppeditauere. Liu. A grand peine suffirent elles pour faire les fondements.
    \
        Non suppeditant mihi chartae. Cic. Je n'en ay point.
    \
        Si vita suppeditasset. Cic. S'il eust vescu.

    Dictionarium latinogallicum > suppedito

См. также в других словарях:

  • Egregie — (med) udmærkelse …   Danske encyklopædi

  • Codex Las Huelgas — Codex de Las Huelgas. El Codex Musical de Las Huelgas (Burgos, Monasterio de Las Huelgas, Codex IX) o simplemente el Codex Las Huelgas (Hu) es un manuscrito medieval copiado a comienzos del siglo XIV en el monasterio cisterciense de monjas de… …   Wikipedia Español

  • Gottlob Samuel Nicolai — (* 25. Oktober 1725 in Berlin; † 26. März 1765) war ein deutscher evangelischer Theologe und Philosoph. Leben Gottlob Samuel Nicolai wurde in Berlin geboren und dort durch Privatlehrer vorgebildet. Danach besuchte er Schulen in seiner Heimatstadt …   Deutsch Wikipedia

  • MAURITIUS Fl. Tiberius — Imperator Orientis, Arabissae in Cappadociâ, sed stirpe Romanâ, natus. Animô ad militiam applicitô, post res egregie gestas a Tiberio Imperatore Dux exercituum, et datâ Constantinâ gener, futurusque Imperii successor lectus est: postquam e Persia …   Hofmann J. Lexicon universale

  • fort — I. Fort, m. adject. Est celuy qui a force et robusteté en son corps, Fortis, D où c est qu il vient, Selon ce on dit, Un fort homme, un fort cheval, Homo, equus, robore membrorum valens. Et par ce on accompagne ce mot de cet autre, puissant,… …   Thresor de la langue françoyse

  • Hermann von der Hardt — (November 15, 1660 February 28, 1746), was a German historian and orientalist.He was born at Melle, in Westphalia. He studied oriental languages at the universities of Jena and Leipzig, and in 1690 he was called to the chair of oriental languages …   Wikipedia

  • English public school football games — During the early modern era students, former students and teachers at English public schools developed many unique codes of football. The most well known of these is Rugby football. British public school football also influenced directly the… …   Wikipedia

  • List of compositions by Michael Haydn — This list of compositions by Michael Haydn is a list of the musical compositions of Michael Haydn sorted by genre, and then chronologically when year of composition is indicated, otherwise alphabetically. The numbering in parenthesis starting… …   Wikipedia

  • David Wedderburn (writer) — David Wedderburn (c.1580 – 23 October 1646) was a writer, and schoolmaster at Aberdeen Grammar School. Though his date of birth is not known, he was baptised on 2 January 1580, and was educated in Aberdeen. In April 1602 he started working at… …   Wikipedia

  • List of compositions by Giovanni Pierluigi da Palestrina — This is a list of compositions by Giovanni Pierluigi da Palestrina, sorted by genre. The volume (given in parentheses for motets) refers to which volume of the Breitkopf Härtel complete edition the work can be found in. Six of the volumes of… …   Wikipedia

  • Ambrosius Rhode — (auch: Rhodius, Rhodii, Rodius etc.; * 18. August 1577 in Kemberg; † 24. August 1633 in Wittenberg) war ein deutscher Mathematiker, Astronom und Mediziner. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Familie 3 Werkauswahl …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»