-
1 dowodzić
I 1. (-odzę, -odzisz); imp -ódź; dowieść; vt dowodzić czegoś — ( udowadniać) to prove sth; ( ukazywać) to show; ( być dowodem) to prove2. viII (-odzę, -odzisz); imp - ódź; vidowieść, że... — to prove that...
dowodzić ((+instr)) — to command, to be in command (of)* * *ipf.- ódź1. (= przekonywać) argue (że... that...).2. (= dawać dowody czegoś) prove; to niczego nie dowodzi this doesn't prove anything; to zostało naukowo dowiedzione it's been scientifically proven.3. tylko ipf. (= przewodzić komuś) command ( czymś sth) be in command ( czymś of sth); dowodzić pułkiem command a regiment, be in command of a regiment; kompania dowodzona przez doświadczonego oficera a company commanded by an experienced officer.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dowodzić
-
2 dowodzić dow·odzić
-
3 dowieść
* * *pf.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dowieść
-
4 komenderować
(-uję, -ujesz); vt1) (+instr) ( dowodzić) to command2) (pot) (przen) to push around (pot)* * *ipf.1. (= dowodzić) command.2. pot. komenderować kimś (= rozkazywać komuś) push sb about.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > komenderować
-
5 dow|odzić2
impf vt 1. (sprawować zwierzchnictwo) to command, to lead- dowodzić plutonem/pułkiem to command a platoon/regiment, to have command of a. be in command of a platoon/regiment- kto tu dowodzi? who’s in command here?- dowodzić powstaniem to lead an uprising- sztab dowodzenia headquarters2. (przewodzić) to lead [grupą ludzi, gangiem]The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dow|odzić2
-
6 dobitnie
adv. grad. [powiedzieć] (z mocą) forcibly, emphatically; (wyraźnie) clearly; [świadczyć, dowodzić] distinctly* * *adv.(= mocno) forcefully, forcibly; (= wyraźnie) pointedly, explicitly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dobitnie
-
7 naocznie
adv. 1. (na własne oczy) with one’s own eyes- będziesz się mógł przekonać naocznie you’ll see for yourself2. (dobitnie) [wykazać, dowodzić] clearly- jego oceny dowodzą naocznie, że jest bardzo zdolny his marks clearly prove he’s very gifted* * *adv.1. (= na własne oczy) with one's own eyes, personally.2. (= dobitnie) clearly, distinctly, palpably.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > naocznie
-
8 przewodzić
1. -odzę, -odzisz; imp - ódź; vt(+dat: dowodzić, kierować) to lead2.* * *ipf.- ódź1. (= kierować) lead, conduct (komuś/czemuś sb/sth).2. el., fiz., fizj. conduct.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przewodzić
-
9 wywodzić
(-odzę, -odzisz); imp -ódź* * *ipf.- wodzę -wodzisz, - wódź1. lit. take out, lead out; wywieść kogoś w pole lead sb up the garden path.2. lit. ( o drodze) lead.3. (= wysnuwać wnioski) derive, deduce, infer; wywieść wniosek z przesłanek logicznych derive a conclusion from logical premises.4. (= dowodzić) reason, argue; wywodzić swoje racje prove one's point.ipf.(= brać początek) originate, trace back one's origin; wywodzić się ze szlachty descend from nobility, be of noble stock.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wywodzić
-
10 wykazywać się
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykazywać się
-
11 dokument|ować
impf vt 1. (być świadectwem) [film, fotografia, list] to testify (coś to sth); to be evidence (coś of sth) 2. (potwierdzać) to substantiate, to confirm- dokumentować niewinność oskarżonego to substantiate a. confirm a defendant’s innocence- czasopismo dokumentuje to zdjęciami the magazine backs this up with photographs ⇒ udokumentować3. (zamieszczać materiały) to provide documentation for [książkę, rozprawę naukową] ⇒ udokumentować 4. książk. (dowodzić) to prove, to demonstrate [wyższość, przewagę]- sumienną pracą dokumentuje lojalność wobec firmy his conscientious work reveals his loyalty to the company ⇒ udokumentowaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dokument|ować
-
12 flo|ta
f 1. (statki, okręty) fleet- flota rybacka/pasażerska a fishing/passenger fleet- polska flota handlowa Polish merchant shipping- flota wojenna a navy2. Wojsk. (związek operacyjny) fleet- dowodzić flotą to command a fleet3. sgt pot. (pieniądze) cash pot.- mieć grubszą flotę to have a lot of cash- □ biała flota passenger fleetThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > flo|ta
-
13 kolumn|a
f 1. Archit. (filar) column- marmurowa/kamienna kolumna a marble/stone column- sklepienie wsparte na kolumnach a vault supported by columns- kolumna dorycka/jońska/koryncka a Doric/Ionic/Corinthian column- kolumna romańska/gotycka/barokowa a Roman/Gothic/Baroque column- dziedziniec zamkowy ozdobiony kolumnami a castle courtyard with decorative columns- portyk na czterech kolumnach a four-columned portico2. przen. column, pillar- kolumna dymu a pillar of smoke- wysokie kolumny drzew tall pillars of trees3. (oddział) column- kolumna więźniów/jeńców/żołnierzy a column of prisoners/captives/soldiers- kolumna czwórkowa a column four abreast- kolumna wojskowa a military column- iść/maszerować kolumną a. w kolumnie to walk/march in a column- ustawić się w kolumnę to form a column- dowodzić kolumną to command a column4. Wojsk. column- kolumna pancerna/zmotoryzowana an armoured/a motorized column- kolumna czołgów/ciężarówek/motocykli a column of tanks/lorries/motorcycles- formować/rozwinąć kolumnę to form/expand a column5. Lotn., Żegl. (czołowa) column; (torowa) line; (samolotów) line formation- samoloty lecące w kolumnie planes flying in line formation6. pot. (zespół ludzi) unit- kolumna sanitarna/dezynfekcyjna/epidemiologiczna a sanitation/a disinfection/an epidemiological unit7. Druk. (strona) page- kolumna jednołamowa/wielołamowa a single-column/multi-column page- kolumna rozkładowa a two-page spread- kolumna tytułowa gazety the front page of the newspaper- składać/łamać kolumnę to typeset/lay out a page- o skandalu pisano na pierwszej kolumnie the scandal was front-page news a. made the front page8. Druk. (szpalta) column- kolumna w gazecie/słowniku a column in a newspaper/dictionary9. Dzien. (rubryka) column, section- kolumna sportowa/giełdowa the sports/stock market section- kolumna towarzyska the gossip column- mieć stałą kolumnę w gazecie to have a regular column in a newspaper10. (liczb, cyfr, słów) column- ceny towarów pisane w kolumnach merchandise prices written in columns11. pot. (głośnik) (loud)speaker- z kolumn dobiegała głośna muzyka loud music was blaring from the speakers- kolumny do magnetofonu/radia tape recorder/radio speakers- kolumna kierownicy Techn. steering column- kolumna masztu Żegl. lower mast- kolumna parnikowa Roln. steam unit■ piąta kolumna Polit. fifth columnThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kolumn|a
-
14 komender|ować
impf vi 1. Wojsk. (wydawać rozkazy) to give orders (kimś to sb); to order (kimś sb); przest. (dowodzić) to be in command (czymś of sth); to command (kimś sb)- sierżant komenderował plutonem a sergeant was in command of the platoon- „w tył zwrot!” komenderuje dowódca ‘about face!’ orders the commanding officer2. pot. (dyrygować) to push [sb] around a. about- nasz szef lubi komenderować ludźmi our boss likes pushing people around- pozwala/nie pozwala sobą komenderować he lets people push him around/he doesnt let anyone push him aroundThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > komender|ować
-
15 metodologicznie
adv. Nauk. [dowodzić, zróżnicować, zaprezentować] methodologicallyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > metodologicznie
-
16 oznacz|ać2
impf vt 1. (znaczyć) to mean- co oznacza to słowo? what does this word mean?- co oznaczają litery BBC? what do the letters BBC stand for?2. (świadczyć, dowodzić) to mean, to indicate- możesz tam iść, ale wiesz, co to oznacza you may go there but you know what it means- katar nie musi oznaczać choroby a runny nose does not have to indicate an illness- bogactwo nie zawsze oznacza szczęście being rich does not always equal happiness3. (pociągać za sobą) to spell- przegrana oznaczała koniec naszej drużyny the defeat spelt the end of our teamThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oznacz|ać2
-
17 skrzyd|ło
n 1. Zool. wing- rozpiętość skrzydeł the wingspan- ptak o niebieskich skrzydłach a blue-winged bird- rozpostrzeć skrzydła to spread one’s wings- machać/trzepotać skrzydłami to flap/flutter one’s wings- pobiec/przylecieć jak na skrzydłach przen. [osoba] to run/come as if on wings- pędził, jakby go skrzydła niosły a. jakby mu ktoś skrzydła przyprawił he was moving as if on wings- czułem, jak rosną mi skrzydła u ramion przen. I felt I was growing wings- unosić się na skrzydłach wyobraźni przen. to be carried away by one’s imagination- unosiły go skrzydła nadziei przen. he was lifted on the wings of hope2. Lotn. (część samolotu) wing 3. (otwierana część) wing, leaf- skrzydło drzwi/lustra a door/mirror leaf- skrzydło ołtarza the side of an altar4. (w turbinie, wiatraku) blade 5. (fragment budynku) wing- w północnym/południowym skrzydle pałacu in the north/south wing of the palace6. Sport wing- grać na prawym/lewym skrzydle to play on the right/left wing- grać skrzydłami to play on the wing7. Wojsk. flank, wing- atak na skrzydle a flank(ing) attack, an attack on the flank- dowodzić prawym/lewym skrzydłem to command the right/left wing8. Lotn., Wojsk. (oddział) wing 9. Polit. (frakcja) wing- lewe/prawe skrzydło partii the left/right wing of a party10. Hist. (u zbroi) wing■ dodać komuś skrzydeł (podtrzymać na duchu) to give sb a boost- podciąć komuś skrzydła to clip sb’s wings- rozwinąć skrzydła to spread one’s wings- wyrwać się spod czyichś skrzydeł to break away from sb’s tutelage- wziąć kogoś pod swoje skrzydła a. roztoczyć nad kimś opiekuńcze skrzydła to take sb under one’s wingThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skrzyd|ło
-
18 świadcz|yć
impf Ⅰ vt (wykonywać) to render, to provide- świadczyć komuś przysługę/grzeczność to do sb a favour/kindnessⅡ vi 1. (dowodzić, być objawem) to show, to prove; to signify książk., to bear testimony książk.- dobrze/źle o kimś świadczyć to reflect well/badly on sb; to do sb credit/to be a discredit to sb- takie zachowanie dobrze o tobie świadczy acting like that reflects well on you a. puts you in a good light- świadczyć za kimś a. przeciwko komuś to speak in sb’s favour/against sb- dokumenty świadczyły na jej korzyść/przeciwko niej the documents presented a. placed her in a favourable/an unfavourable light2. (być świadkiem w sprawie) to testify- świadczyć za kimś/przeciw komuś to testify for/against sb3. książk. (opłacać) to subsidize vt; to provide funding (na rzecz czegoś for sth) Ⅲ świadczyć się przest. świadczyć się kimś (powoływać się) to give sb as a referenceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > świadcz|yć
-
19 własnoś|ć
f sgt 1. (majątek) property- własność osobista/prywatna/publiczna personal/private/public property- wspólna własność joint property- własność ruchoma/nieruchoma movables/immovables, movable/immovable property GB, personal property/real estate US2. Prawo (prawo do rozporządzania) ownership- własność ziemska land ownership- dowodzić swej własności to provide proof of ownership- dochodzić własności to claim ownership- mieć a. posiadać coś na własność to own sth- mieszkanie przeszło na jego własność po śmierci babki he came into ownership of the flat when his grandmother diedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > własnoś|ć
-
20 rządzić rzą·dzić
-dzę, -dzisz; impf -dź1. vtrządzić + inst — to govern
2. vi1) (= mieć władzę) to govern2) (= dowodzić) to be in charge3.
См. также в других словарях:
dowodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, dowodzićdzę, dowodzićdzi, dowodzićwódź, dowodzićdzony {{/stl 8}}– dowieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, dowodzićwiodę, dowodzićwiedzie, dowodzićwiedź, dowodzićwiódł, dowodzićwiodła, dowodzićwiedli,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dowodzić — ndk VIa, dowodzićdzę, dowodzićdzisz, dowodzićwódź, dowodzićdził, dowodzićdzony 1. forma ndk czas. dowieść (p.) 2. «kierować kimś albo czymś; stać na czele» a) «w wojsku: być zwierzchnikiem jednostki wojskowej, kierować akcją wojenną;… … Słownik języka polskiego
dowieść — dk XI, dowieśćwiodę, dowieśćwiedziesz, dowieśćwiedź, dowieśćwiódł, dowieśćwiodła, dowieśćwiedli, dowieśćwiedziony, dowieśćwiedzeni dowodzić ndk VIa, dowieśćdzę, dowieśćdzisz, dowieśćwódź, dowieśćdził, dowieśćdzony 1. «wykazać prawdziwość czegoś,… … Słownik języka polskiego
drzwi — 1. Chodzić od drzwi do drzwi «żebrać»: Skarżyć się Bogu na głód będziemy mieć prawo dopiero wtedy, gdy wszyscy zaczniemy chodzić od drzwi do drzwi, prosząc o chleb (...). Z. Kossak, Pożoga. 2. Drzwi się gdzieś nie zamykają «gdzieś jest duży ruch … Słownik frazeologiczny
znak — 1. Coś jest, stoi, stanęło, znajduje się pod znakiem zapytania «coś jest niepewne lub kwestionowane»: (...) wykształcenie dzisiejszych urzędników stoi pod wielkim znakiem zapytania (...). L. Tyrmand, Dziennik. 2. Coś upływa, przebiega itp. pod… … Słownik frazeologiczny
dedukować — ndk IV, dedukowaćkuję, dedukowaćkujesz, dedukowaćkuj, dedukowaćował, dedukowaćowany «wyprowadzać logiczne wnioski z przesłanek; dowodzić metodą dedukcji» Dedukować szczegółowe wnioski z ogólnych przesłanek. Dedukował, że eksperyment się uda. ‹łac … Słownik języka polskiego
dowodzenie — n I 1. rzecz. od dowodzić Dowodzenie swych racji, słuszności. Dowodzenie armią. 2. log. «rozumowanie uzasadniające dane twierdzenie przez wnioskowanie na podstawie twierdzeń już dowiedzionych» Błędy w dowodzeniu … Słownik języka polskiego
drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na … Słownik języka polskiego
komenda — ż IV, CMs. komendandzie; lm D. komendaend 1. «rozkaz podjęcia lub zaprzestania jakiejś czynności wydawany przez dowódcę w wojsku, zwierzchnika w harcerstwie itp.» Słowa komendy. Wydać komendę. Na ramię broń! pada komenda. ◊ Jak na komendę… … Słownik języka polskiego
komenderować — ndk IV, komenderowaćruję, komenderowaćrujesz, komenderowaćruj, komenderowaćował 1. «dawać komendę; rozkazywać; być dowódcą, dowodzić» Komenderować oddziałem. Ognia! komenderuje dowódca. 2. pot. «przewodzić komuś, narzucać komuś swoją wolę,… … Słownik języka polskiego
legitymować — ndk IV, legitymowaćmuję, legitymowaćmujesz, legitymowaćmuj, legitymowaćował, legitymowaćowany 1. «sprawdzać urzędowo czyjś dowód osobisty, legitymację lub inny dokument w celu stwierdzenia tożsamości lub odpowiednich uprawnień» Policjant… … Słownik języka polskiego