udowadniać

См. также в других словарях:

• udowadniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, udowadniaćam, udowadniaća, udowadniaćają, udowadniaćany {{/stl 8}}– udowodnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, udowadniaćnię, udowadniaćni, udowadniaćnij, udowadniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} przedstawiając dowody,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• udowodnić — dk VIa, udowodnićnię, udowodnićnisz, udowodnićnij, udowodnićnił, udowodnićniony udowadniać ndk I, udowodnićam, udowodnićasz, udowodnićają, udowodnićaj, udowodnićał, udowodnićany «wykazać prawdziwość czegoś, przytaczając dowody, argumenty;… …   Słownik języka polskiego

• argumentować — ndk IV, argumentowaćtuję, argumentowaćtujesz, argumentowaćtuj, argumentowaćował, argumentowaćowany «przytaczać argumenty; udowadniać, uzasadniać, motywować» Argumentować krótko, rzeczowo, zwięźle, przekonywająco. Argumentować coś czymś …   Słownik języka polskiego

• dokumentować — ndk IV, dokumentowaćtuję, dokumentowaćtujesz, dokumentowaćtuj, dokumentowaćował, dokumentowaćowany «stwierdzać coś na podstawie dokumentów, oczywistych faktów; uzasadniać, udowadniać, potwierdzać» Dokumentować niewinność oskarżonego: Dokumentować …   Słownik języka polskiego

• egzemplifikować — ndk IV, egzemplifikowaćkuję, egzemplifikowaćkujesz, kuj, egzemplifikowaćował, egzemplifikowaćowany «wyjaśniać, udowadniać coś za pomocą przykładów; być przykładem czegoś» Egzemplifikować jakiś problem. ‹śrdwłc.› …   Słownik języka polskiego

• legitymować — ndk IV, legitymowaćmuję, legitymowaćmujesz, legitymowaćmuj, legitymowaćował, legitymowaćowany 1. «sprawdzać urzędowo czyjś dowód osobisty, legitymację lub inny dokument w celu stwierdzenia tożsamości lub odpowiednich uprawnień» Policjant… …   Słownik języka polskiego

• założenie — n I 1. rzecz. od założyć. 2. lm D. założenieeń pot. «to, co jest założone, podgięte; zakład» Założenie dołu spódnicy. 3. lm D. założenieeń «teza stanowiąca podstawę i punkt wyjścia dalszych wywodów; główna myśl, zasada czegoś» Błędne, fałszywe,… …   Słownik języka polskiego

• zbić — dk Xa, zbiję, zbijesz, zbij, zbił, zbity zbijać ndk I, zbićam, zbićasz, zbićają, zbićaj, zbićał, zbićany 1. «zrobić jakąś całość z poszczególnych elementów, zrobić coś z desek, belek itp. łącząc je za pomocą gwoździ» Zbić półkę, skrzynię. Zbić z… …   Słownik języka polskiego

• brojler — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż I, Mc. brojlererze {{/stl 8}}{{stl 7}} intensywnie tuczone kurczę lub młoda kaczka, indyk (też królik) specjalnych odmian mięsnych, osiągające po 8–10 tygodniach wagę do 1, 5 kg, przeznaczone na ubój : {{/stl 7}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dokumentować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, dokumentowaćtuję, dokumentowaćtuje, dokumentowaćany {{/stl 8}}– udokumentować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} składać dowody czegoś, przedstawiać dokumenty; uzasadniać, udowadniać coś na podstawie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dowodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, dowodzićdzę, dowodzićdzi, dowodzićwódź, dowodzićdzony {{/stl 8}}– dowieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, dowodzićwiodę, dowodzićwiedzie, dowodzićwiedź, dowodzićwiódł, dowodzićwiodła, dowodzićwiedli,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień