Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

distortus

  • 1 distortus

    distortus, a, um part. passé de distorqueo. [st2]1 [-] tortu, difforme, contrefait. [st2]2 [-] entortillé (style). [st2]3 [-] torturé, tourmenté.
    * * *
    distortus, a, um part. passé de distorqueo. [st2]1 [-] tortu, difforme, contrefait. [st2]2 [-] entortillé (style). [st2]3 [-] torturé, tourmenté.
    * * *
        Distortus, Nomen ex participio. Cic. Tors, Tortu.
    \
        Distortissimi et Formosissimi, contraria. Cic. Tortuz et contrefaicts.

    Dictionarium latinogallicum > distortus

  • 2 distortus

    distortus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. distorqueo), I) verdreht, verzerrt, verwachsen, crura, Hor.: vultus distortus, Quint., distortissimus, Apul.: corpus, Quint.: distortā lineamentorum compage, mit verzerrten Gesichtszügen, Amm.: u. so personae distortis oribus deformes, Varro LL.: manibus pedibusque articulari morbo distortissimis, Suet.: neutr. subst., distorto distortius, Hieron. epist. 132, 14. – v. Pers., dist. Gallus, Cic.: solos sapientes esse, si distortissimi sint, formosos, Cic. – Plur. subst., pumili atque distorti, Zwerge u. Verwachsene, Suet. Aug. 83. – II) übtr., verkehrt, verschroben, a) rhet., nullum (genus enuntiandi) distortius, Cic. de fato 16. – b) moralisch, pravi et distorti, Augustin. conf. 5, 12: haereticorum distorta versutia, Cassiod. in psalm. 118, 7.

    lateinisch-deutsches > distortus

  • 3 distortus

    distortus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. distorqueo), I) verdreht, verzerrt, verwachsen, crura, Hor.: vultus distortus, Quint., distortissimus, Apul.: corpus, Quint.: distortā lineamentorum compage, mit verzerrten Gesichtszügen, Amm.: u. so personae distortis oribus deformes, Varro LL.: manibus pedibusque articulari morbo distortissimis, Suet.: neutr. subst., distorto distortius, Hieron. epist. 132, 14. – v. Pers., dist. Gallus, Cic.: solos sapientes esse, si distortissimi sint, formosos, Cic. – Plur. subst., pumili atque distorti, Zwerge u. Verwachsene, Suet. Aug. 83. – II) übtr., verkehrt, verschroben, a) rhet., nullum (genus enuntiandi) distortius, Cic. de fato 16. – b) moralisch, pravi et distorti, Augustin. conf. 5, 12: haereticorum distorta versutia, Cassiod. in psalm. 118, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > distortus

  • 4 distortus

        distortus adj. with comp. and sup.    [P. of distorqueo], distorted, misshapen, deformed, dwarfish: eiectā linguā: crura, H.: si distortissimi (sapientes) sint. — Fig.: nullum (genus enuntiandi) distortius, more perverse.
    * * *
    distorta, distortum ADJ

    Latin-English dictionary > distortus

  • 5 distortus

    distortus, a, um, Part. and P. a., from distorqueo.

    Lewis & Short latin dictionary > distortus

  • 6 distortus

    1. a, um
    part. pf. к distorqueo
    2. adj.
    1) изуродованный, искривлённый ( manūs morbo distortae Su); горбатый ( homo Su)
    2) исковерканный, превратный, извращённый ( genus enimtiandi C)
    3) развращённый, распутный Aug

    Латинско-русский словарь > distortus

  • 7 distortus

    -a/um adj A
    tordu, déformé

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > distortus

  • 8 Fratze, Fratzengesicht

    Fratze, Fratzengesicht, os distortum. vultus distortus (ein verzerrtes Gesicht od. Mienenspiel). – vultus foedus (ein durch Leidenschaft entstelltes Gesicht). – vultus in peius fictus (ein als Karikatur aus Wachs, Ton etc. gebildetes Gesicht). – ein Fr. machen, ein Fr. schneiden, os oder vultum ducere (Gesichter ziehen); os exquisitis modis ducere (auffallende Gesichter ziehen); os torquere oder distorquere (das Gesicht verzerren). – fratzenhaft, distortus (verzerrt). – in peius fictus (als Karikatur in Wachs, Ton gebildet). – foedus (durch Leidenschaft entstellt; alle z.B. vultus). – fr. entstellen, in pravum detorquere (z.B. corpora, v. Spiegel).

    deutsch-lateinisches > Fratze, Fratzengesicht

  • 9 distorqueo

    dis-torquĕo, rsi, rtum ( supine, distorsum acc. to Prisc. 871 P.), 2, v. a., to turn different ways, to twist, distort (rare but class.).
    I.
    Prop.:

    os,

    Ter. Eun. 4, 4, 3; so,

    ora cachinno,

    Ov. A. A. 3, 287:

    oculos,

    Hor. S. 1, 9, 65:

    labra,

    Quint. 1, 11, 9.—
    II.
    Meton., to torment, torture.
    A.
    Lit., Sen. Ben. 7, 19; Suet. Dom. 10.—
    B.
    Trop.:

    quem repulsa distorqueat (with amore cruciari),

    Sen. Ep. 74:

    cogitationem,

    Petr. 52, 2.—Hence, distortus, a, um, P. a., distorted, misshapen, deformed, dwarfish.
    A.
    Lit.:

    distortus ejecta lingua,

    Cic. de Or. 2, 66, 266; cf. Suet. Aug. 83; Quint. 2, 5, 11:

    vultus,

    id. 6, 3, 29:

    crura,

    Hor. S. 1, 3, 47:

    solos sapientes esse, si distortissimi sint, formosos,

    Cic. Mur. 29, 61; cf. Suet. Galb. 21.— Plur. as subst.:

    pumili atque distorti,

    id. Aug. 83.—
    B.
    Trop.:

    nullum (genus enuntiandi) distortius,

    more perverse, unseemly, Cic. Fat. 8 fin.—Adv. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > distorqueo

  • 10 GRIMACE

    [N]
    DEPRAVATIO ORIS (F)
    VULTUS DISTORTUS (M)
    VOLTUS DISTORTUS (M)
    [V]
    ALUCINOR (-ARI -ATUS SUM)
    ALLUCINOR (-ARI -ATUS SUM)
    ADLUCINOR (-ARI -ATUS SUM)
    HALUCINOR (-ARI -ATUS SUM)
    HALLUCINOR (-ARI -ATUS SUM)

    English-Latin dictionary > GRIMACE

  • 11 distorqueo

    dis-torqueo, torsī, tortura, ēre
    1) выворачивать, искривлять, перекашивать (ora cachinno O)
    2) вращать или закатывать ( oculos H)
    3) пытать, мучить (aliquem Sen, Su)
    non diu cogitatione distortā Pt — недолго поломав себе голову. — см. тж. distortus

    Латинско-русский словарь > distorqueo

  • 12 distorqueo

    dis-torqueo, torsī, tortum, ēre, I) auseinander drehen, -zerren, verzerren, verdrehen, os, Ter.: oculos, Hor.: labra, Quint.: alqm, jmdm. die Glieder verrenken, Sen. rhet. – II) meton., zermartern, quälen, Sen. u. Suet. – übtr., alqm, Sen.: cogitationem, Petron. – / PAdi. distortus s. bes.

    lateinisch-deutsches > distorqueo

  • 13 vultus

    vultus (voltus), ūs, m., der Gesichtsausdruck, das Gesicht = die die Gemütsstimmung ausdrückenden Gesichtszüge, Mienen, der Blick, I) eig.: a) im allg.: compositus, erkünstelte, verstellte, Tac. u. Plin. ep.: maestus, Verg.: tristis, Plin.: hilaris atque laetus, Cic.: solutus et hilariculus, Sen.: decolor, Sen.: gaudia prodens, Hor.: adductus, finster, gerunzelt, Suet.: distortus, Quint.: distortissimus, Apul.: imago animi vultus, indices oculi, Cic.: oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est, Cic.: praeclara est aequabilitas in omni vita et idem (gleiche) semper vultus eademque frons, Cic. – vultum praeceptoris intueri, Quint.: averso a conspectu regis vultu, Curt.: ex vultu candidatorum coniecturam faciunt, quantum quisque animi et facultatis habere videatur, Cic.: ex vultu cuiusdam ephori, qui eum admoneri cupiebat, insidias sibi fieri intellexit, Nep.: nihil metus in vultu, gratia oris supererat, Tac.: si ad sacrificium accessuri voltum submittimus, den Blick senken, Sen. – Plur., vultus ficti simulatique, Cic.: vultus acerbi, Ov.: boni (freundliche), Ov.: vultus trahere, Ov., od. ducere, Mart., finster od. verdrießlich aussehen, finstere Mienen machen: vultus fingere, sich beherrschen, Caes. (vgl. voltus quoque hominum fingit scelus, Ter.): vultus (Blicke) avortite vestros, Cic.: intraverunt aversis vultibus, Lact.: blandos mihi offers vultus, Tibull.: vultus tuos mihi expressit, Cic.: ex vultibus hominum mores colligo, Petron. – b) emphat., ein zorniges, strenges Gesicht, zornige, strenge Mienen, der Zornblick, vultu terrere, Hor.: vultus instantis tyranni, Hor.: vultu offensionem coniectaverat, Tac. – II) übtr., das Gesicht übh.: 1) eig.: a) im allg.: simiae, Cael. in Cic. ep.: vultus forma, Lampr.: vultu nigriore, Vopisc.: scitis vultibus puellae, mit hübschen G., Sulp. Sev.: cadere in vultus, auf das Gesicht, Ov. – b) insbes., das abgebildete Gesicht, das Bild, Bildnis, Epicurii vultus, Plin. 35, 5: Probi vultus (Plur.), Vopisc. Prob. 23, 5: Philippei (Philippd'or) nostri vultus, Valer. imp. bei Treb. Poll. Claud. 14, 3. – 2) meton., das Aussehen, die Gestalt, naturae, Ov.: salis (Meeres), Verg.: totius domus funebris magis quam regius erat vultus, Val. Max. 5, 7. ext. 1: non esse unum eloquentiae vultum, Tac. dial. 18. – / Nbf. vultum, wov. Abl. Sing. vulto, Apul. met. 4, 25 Eyss.: Plur. volta (vulta), Enn. ann. 464. Lucr. 4, 1205 (1213).

    lateinisch-deutsches > vultus

  • 14 verwachsen [2]

    2. verwachsen, a) von Pers. und ihren Gliedmaßen: distortus. – distorto corpore (von Pers.). – Ist es = buckelig, gibber. – b) von Örtl.; z.B. ein dicht v. Wald, saltus invius atque impeditus.

    deutsch-lateinisches > verwachsen [2]

  • 15 auswachsen

    auswachsen, I) herauswachsen: in fruges exire (vom Getreide). – gibberum fieri (bucklig werden, von Menschen). – ausgewachsen, v. Menschen, gibber. gibberosus (bucklig); distortus (verdreht, verwachsen). – II) gehörig emporwachsen: ad iusta incrementa pervenire (zum gehörigen Wuchs gelangen). – ad iustam od. summam magnitudinem pervenire (zur gehörigen od. höchsten Größe gelangen, z. B. in zehn Jahren, decem annis). magnitudinem od. iustam magnitudinem implere (zu völliger Größe gelangen, z. B. in einem Jahre, anno; alle v. leb. Wesen u. von Gewächsen u. dgl.). – ad maturitatem pervenire. maturitatem assequi (zur Reise gelangen, von Pflanzen).

    deutsch-lateinisches > auswachsen

  • 16 kontrakt [2]

    kontrakt, membris extortus fractusque. – an Händen und Füßen k., manibus pedibusque articulari morbo distortus; an allen Gliedern, membris omnibus captus ac debilis: an Händen u. Füßen durch Gliederkrankheit ganz k., manibus pedibusque articulari morbo distortissimus.

    deutsch-lateinisches > kontrakt [2]

  • 17 krumm

    krumm, curvus. curvatus (k. gemacht, gekrümmt, z.B. wie ein Haken, in hamum).incurvus. incurvatus. leniter inflexus (eingekrümmt, [1514] etwas gebogen; incurvus u. incurvatus auch von Menschen, die gebückt, geduckt gehen). – intortus (gewunden, z.B. cornua ovium). – aduncus (hakenförmig, einwärts gebogen, wie der Schnabel des Habichts und die diesem ähnlich gebogene Nase des Menschen). – reduncus (hakenförmig aufwärts gebogen). – pandus (bogenförmig ausgespannt, ausgedehnt). – falcatus (sichelförmig). – lunatus (mondsichelförmig). – obliquus (schräg). – pravus (verbogen). – distortus (verdreht). – krumme Beine od. Schenkel, crura distorta od. vara (auseinandergehende, grätschende: wer solche hat, varus); crura valga (auswärtsgehende od. gebogene, dachsartige: wer solche hat, valgus). – durch Alter k. (gekrümmte) Glieder, curvata senio membra. – k. machen, s. krümmen: k. (gebückt) gehen, incurvari: jmd. k. schließen, alqm quadrupedem constringere.

    deutsch-lateinisches > krumm

  • 18 verzerren

    verzerren, distorquere (z.B. distortus vultus). – depravare (verdrehen u. so verunstalten; beide. z.B. oculos: u. os).

    deutsch-lateinisches > verzerren

  • 19 bent milk vetch

    Универсальный англо-русский словарь > bent milk vetch

  • 20 астрагал свитый

    Универсальный русско-английский словарь > астрагал свитый

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»