-
1 discors
discors, discordis, (abl. discordi) [st2]1 [-] en désaccord, en mésintelligence, en guerre. [st2]2 [-] différent, distinct, double. [st2]3 [-] discordant. - civitas secum ipsa discors, Liv. 2, 23: la cité elle-même en désaccord avec elle. - filius discors patri, Vell. 2, 37, 2: le fils en désaccord avec son père. - arma discordia, Virg. G. 2.459: armes ennemies.* * *discors, discordis, (abl. discordi) [st2]1 [-] en désaccord, en mésintelligence, en guerre. [st2]2 [-] différent, distinct, double. [st2]3 [-] discordant. - civitas secum ipsa discors, Liv. 2, 23: la cité elle-même en désaccord avec elle. - filius discors patri, Vell. 2, 37, 2: le fils en désaccord avec son père. - arma discordia, Virg. G. 2.459: armes ennemies.* * *Discors, discordis, om. gen. Liu. Discordant, Mal accordant.\Modi discordes. Stat. Chanterie ou musique mal accordante, ou discordante, ou desaccordante.\Pectora discordia. Lucan. Courages et voluntez mal d'accord.\Venti discordes. Ouid. Qui soufflent l'un contre l'autre.\Vesania discors. Horat. Insanie et fureur differente et diverse. -
2 discors
discors, cordis (dis u. cor), zwieträchtig, uneinig, unverträglich, zerfallen mit usw. (Ggstz. concors), I) eig., v. Pers., Cic. u.a.: cum matre (v. animus), Tac.: civitas secum ipsa discors, Liv.: legiones, aufrührerische, Tac.: discors patri, Vell., Floro, Tac.: ad alia discordes, Liv. – II) übtr., a) übh.: concordia, Hor. u.a. (vgl. concordia no. II): symphonia, disharmonische, Hor.: venti, Ov. u. Sen.: eiusdem elementi natura, widerstrebende, Curt.: ipsa sibi discors favilla, Ov. – b) widersprechend, entgegengesetzt, verschieden, fetus, zweigestaltet (oben Stier, unten Mensch), Ov.: vesania, Hor.: tam discors inter se iunctura corporum, Sen.: tam discordia inter se responsa, Liv.: m. Abl., durch od. in etw. verschieden, verschiedenartig, abweichend, aestus marini tempore discordes, zu verschiedenen Zeiten eintretend, Plin.: ora sono discordia, Verg.: discordes moribus, linguis, Curt. – / Nbf. discordis, e, Pompon. com. 165.
-
3 discors
discors, cordis (dis u. cor), zwieträchtig, uneinig, unverträglich, zerfallen mit usw. (Ggstz. concors), I) eig., v. Pers., Cic. u.a.: cum matre (v. animus), Tac.: civitas secum ipsa discors, Liv.: legiones, aufrührerische, Tac.: discors patri, Vell., Floro, Tac.: ad alia discordes, Liv. – II) übtr., a) übh.: concordia, Hor. u.a. (vgl. concordia no. II): symphonia, disharmonische, Hor.: venti, Ov. u. Sen.: eiusdem elementi natura, widerstrebende, Curt.: ipsa sibi discors favilla, Ov. – b) widersprechend, entgegengesetzt, verschieden, fetus, zweigestaltet (oben Stier, unten Mensch), Ov.: vesania, Hor.: tam discors inter se iunctura corporum, Sen.: tam discordia inter se responsa, Liv.: m. Abl., durch od. in etw. verschieden, verschiedenartig, abweichend, aestus marini tempore discordes, zu verschiedenen Zeiten eintretend, Plin.: ora sono discordia, Verg.: discordes moribus, linguis, Curt. – ⇒ Nbf. discordis, e, Pompon. com. 165. -
4 discors
discors discors, cordis несогласный -
5 discors
discors discors, cordis противоречивый -
6 discors
dis-cors, cordis ( nom. f. discordis, Pompon. ap. Prisc. p. 726 Com., v. 164 Rib.), adj. [cor], discordant, disagreeing, inharmonious, at variance; opp. concors (class.).I.Prop.A.Of persons: homines non contentione, non ambitione discordes, * Cic. Agr. 2, 33, 91:B.ad alia discordes,
Liv. 4, 26:in civitate discordi,
Tac. H. 2, 10:vexillarii discordium legionum,
id. A. 1, 38.— Poet.:Tanais discors,
Hor. C. 3, 29, 28 et saep.;of Minotaurus: fetus,
Ov. M. 8, 133:civitas secum ipsa discors,
Liv. 2, 23:filius (Tigranis) discors patri,
Vell. 2, 37, 2; so with dat., Tac. A. 3, 42; 11, 6; 14, 38.—Of inanimate things:II.inter se discordia membra,
Lucr. 5, 894; Liv. 9, 3:semina rerum,
Ov. M. 1, 9:venti,
Verg. A. 10, 356; Ov. M. 4, 621:arma,
Verg. G. 2, 459; Tib. 2, 3, 37; cf.bella,
Ov. M. 9, 403:animi,
Verg. A. 9, 688:vesania,
Hor. S. 2, 3, 174:concordia rerum,
id. Ep. 1, 12, 19:symphonia,
id. A. P. 374.—Transf.A.In gen., unlike, discordant, different (post-Aug):B.hostes moribus et linguis,
Curt. 4, 13, 4:linguae tot populorum,
Plin. 3, 5, 6, § 39:aestus marini tempore,
i. e. taking place at different times, id. 2, 97, 99, § 218:mixtura generum in vino, non modo in musto discors,
id. 17, 22, 35, § 187.—Different, distinct, double:a fonte discors manat hinc uno latex,
two distinct streams, Sen. Herc. Fur. 711:se scindit unius sacri Discors favilla,
id. Oed. 322:discordemque utero fetum tulit,
Ov. M. 8, 133 (Merk. al. dissortem).— Comp., sup., and adv. do not occur. -
7 discors
dis-cors, dis [dis + cor ]1) несогласный (cum aliquo L или alicui VP, Fl, T); противоречивый ( responsa inter se dis cordia L)concordia d. H, Lcn — примирение непримиримого, сочетание противоречивых вещей, т. е. неустойчивое равновесие2) недружный, раздираемый междоусобиями (civitas L, T)3) непохожий, различный ( homines discordes moribus et linguis QC)tempore discordes aestus PM — приливы, происходящие в разное время (нерегулярные) -
8 discors
(gen.), discordis ADJwarring, disagreeing, inharmonious; discordant, at variance; inconsistent -
9 Anas discors
—1. LAT Anas discors ( Linnaeus) [ Spatula discors ( Linnaeus)]2. RUS голубокрылый чирок m3. ENG blue-winged teal4. DEU Blauflügelente f5. FRA sarcelle f soucrourouVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Anas discors
-
10 Spatula discors
—1. LAT Anas discors ( Linnaeus) [ Spatula discors ( Linnaeus)]2. RUS голубокрылый чирок m3. ENG blue-winged teal4. DEU Blauflügelente f5. FRA sarcelle f soucrourouVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Spatula discors
-
11 Fishia discors
1. LAT Fishia discors Grote2. RUS —3. ENG garden noctuid moth4. DEU —5. FRA phalène f des jardinsVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Fishia discors
-
12 Concordia discors
-
13 Rerum concordia discors
• The concord of things through discord. (Horace) -
14 Anas discors
ENG blue-winged tealNLD blauwvleugeltalingGER BlauflugelenteFRA sarcelle soucrourou -
15 concordia
[st1]1 [-] concordĭa, ae, f. [concors]: a - concorde, accord, entente, harmonie. - Plaut. Amp. 475 ; 962 ; Cic. Clu. 152 ; Dom. 15 ; Phil. 2, 24 ; Fin. 2, 117. - mediis concordiam copulare, Liv. 4, 43, 11: rétablir la concorde par une transaction. b - accord, harmonie (des choses). - accord (des voix, des sons). --- Col. 12, 2; Sen. Ep. 88, 9 ; Quint. 5, 10, 124. - concordia quam magnes cum ferro habet, Plin. 34, 147: l'attraction que l'aimant exerce sur le fer. - rerum concordia discors, Hor. Ep. 1, 12, 19: l'accord discordant des éléments de l'univers. --- cf. Sen. Nat. 7, 27, 4. [st1]2 [-] Concordĭa, ae, f.: la Concorde (déesse). --- Ov. F. 3, 881. [st1]3 [-] Concordĭa, ae, f.: Concordia (nom de plusieurs villes). a - ville de Vénétie. --- Plin. 3, 126 b - ville de Germanie. --- Amm. 16, 12, 58. c - Concordia Julia, f.: ville de Lusitanie. --- Plin. 3, 14. - Concordĭenses, ĭum, m.: habitants de Concordia (en Lusitanie). --- Plin. 4, 118.* * *[st1]1 [-] concordĭa, ae, f. [concors]: a - concorde, accord, entente, harmonie. - Plaut. Amp. 475 ; 962 ; Cic. Clu. 152 ; Dom. 15 ; Phil. 2, 24 ; Fin. 2, 117. - mediis concordiam copulare, Liv. 4, 43, 11: rétablir la concorde par une transaction. b - accord, harmonie (des choses). - accord (des voix, des sons). --- Col. 12, 2; Sen. Ep. 88, 9 ; Quint. 5, 10, 124. - concordia quam magnes cum ferro habet, Plin. 34, 147: l'attraction que l'aimant exerce sur le fer. - rerum concordia discors, Hor. Ep. 1, 12, 19: l'accord discordant des éléments de l'univers. --- cf. Sen. Nat. 7, 27, 4. [st1]2 [-] Concordĭa, ae, f.: la Concorde (déesse). --- Ov. F. 3, 881. [st1]3 [-] Concordĭa, ae, f.: Concordia (nom de plusieurs villes). a - ville de Vénétie. --- Plin. 3, 126 b - ville de Germanie. --- Amm. 16, 12, 58. c - Concordia Julia, f.: ville de Lusitanie. --- Plin. 3, 14. - Concordĭenses, ĭum, m.: habitants de Concordia (en Lusitanie). --- Plin. 4, 118.* * *Concordia. Sallust. Concorde, Accord.\Candida concordia. Ouid. Pure et nette.\Discors concordia. Ouid. Meslange de choses naturellement discordantes.\Discors concordia. Lucan. Accord fourré et simulé, Quand deux font semblant d'estre amis, et neantmoins couvertement ils se hayent.\Foelix concordia. Propert. Heureuse, Qui fait le monde heureux.\In pristinam concordiam reducere aliquos. Balbus Ciceroni. Raccorder ceulx qui estoyent en discord. -
16 concordia [1]
1. concordia, ae, f. (concors), die Einherzigkeit (vgl. unser ein Herz und eine Seele), deutsch die Einträchtigkeit, Eintracht, das gute Einvernehmen (Ggstz. discordia, dissensio), I) eig.: patris patruique perpetua vitae c., Liv.: c. Caesaris et Pompeii, Val. Max.: omnium ordinum, Lentul. in Cic. ep. – c. equestris (des Ritterstandes), Cic.: c. felix, Prop.: c. discors, der gespannten Fürsten Einigkeit, Lucan. (vgl. no. II): male cohaerens inter Cn. Pompeium et C. Caesarem, Vell.: interpres pacis et concordiae, Friedensapostel, Cic. – ad concordiam hortari, Quint.: concordiam et quietem suadere, Suet.: mirā concordiā vivere (v. einem Ehepaar), Tac.: concordiae inter se od. in commune consulere, Liv.: ab diutina ira tandem in concordiam redigere ordines, Liv.: multitudinem hominum in quoddam vinculum concordiae redigere, Augustin.: concordiam reconciliare, Liv. (u. reconciliatio concordiae, Cic.): concordiam restituere et conciliare, Gell.: Caesarem et Pompeium perfidiā hominum distractos rursus in pristinam concordiam reducere, Balb. in Cic. ep. – concordiam communicare cum alqo, sich mit jmd. versöhnen, Val. Max.: concordiam confirmare cum alqo, Cic.: concordiam et pacem firmare in perpetuum, Curt.: concordiam conglutinare, Cic.: mediis concordiam copulare, Liv.: concordiam constituere, Cic. – ordinum concordiam disiungere od. turbare, Cic. u. Liv.: alcis concordiam aspernari, Vell. – concordiā parvae res crescunt, discordiā maximae dilabuntur, Sall.: accepta calamitas... concordiam ordinum maiorem fecit, Liv.: concordiā maxima egit (v. röm. Volke), Sall. fr.: aequabili cum concordia vivere, Inscr. – u. im Gleichnis v. Abstr., (temperantia) pacem animis affert et eos quasi concordiā quādam placat ac lenit, Cic.: rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia, Cic. – Meton., et cum Pirithoo felix concordia Theseus, ein Herz und eine Seele, Ov. met. 8, 303. – II) übtr., der Einklang, die Harmonie, Sympathie, c. rerum ac repugnantia, Plin.: c. discors (näml. in der Wirksamkeit der Kräfte der Wärme u. Feuchtigkeit), Ov.: rerum c. discors (= νεικος καὶ φιλία), Hor. (vgl. Lact. 2, 9, 17): rupta rerum, Sen.: c. vocum, Col.: nervorum sociata c., Quint.: concordia, quam magnes cum ferro habet, Plin. – Davon
-
17 concordia
1. concordia, ae, f. (concors), die Einherzigkeit (vgl. unser ein Herz und eine Seele), deutsch die Einträchtigkeit, Eintracht, das gute Einvernehmen (Ggstz. discordia, dissensio), I) eig.: patris patruique perpetua vitae c., Liv.: c. Caesaris et Pompeii, Val. Max.: omnium ordinum, Lentul. in Cic. ep. – c. equestris (des Ritterstandes), Cic.: c. felix, Prop.: c. discors, der gespannten Fürsten Einigkeit, Lucan. (vgl. no. II): male cohaerens inter Cn. Pompeium et C. Caesarem, Vell.: interpres pacis et concordiae, Friedensapostel, Cic. – ad concordiam hortari, Quint.: concordiam et quietem suadere, Suet.: mirā concordiā vivere (v. einem Ehepaar), Tac.: concordiae inter se od. in commune consulere, Liv.: ab diutina ira tandem in concordiam redigere ordines, Liv.: multitudinem hominum in quoddam vinculum concordiae redigere, Augustin.: concordiam reconciliare, Liv. (u. reconciliatio concordiae, Cic.): concordiam restituere et conciliare, Gell.: Caesarem et Pompeium perfidiā hominum distractos rursus in pristinam concordiam reducere, Balb. in Cic. ep. – concordiam communicare cum alqo, sich mit jmd. versöhnen, Val. Max.: concordiam confirmare cum alqo, Cic.: concordiam et pacem firmare in perpetuum, Curt.: concordiam conglutinare, Cic.: mediis concordiam copulare, Liv.: concordiam constituere, Cic. – ordinum concordiam————disiungere od. turbare, Cic. u. Liv.: alcis concordiam aspernari, Vell. – concordiā parvae res crescunt, discordiā maximae dilabuntur, Sall.: accepta calamitas... concordiam ordinum maiorem fecit, Liv.: concordiā maxima egit (v. röm. Volke), Sall. fr.: aequabili cum concordia vivere, Inscr. – u. im Gleichnis v. Abstr., (temperantia) pacem animis affert et eos quasi concordiā quādam placat ac lenit, Cic.: rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia, Cic. – Meton., et cum Pirithoo felix concordia Theseus, ein Herz und eine Seele, Ov. met. 8, 303. – II) übtr., der Einklang, die Harmonie, Sympathie, c. rerum ac repugnantia, Plin.: c. discors (näml. in der Wirksamkeit der Kräfte der Wärme u. Feuchtigkeit), Ov.: rerum c. discors (= νεικος καὶ φιλία), Hor. (vgl. Lact. 2, 9, 17): rupta rerum, Sen.: c. vocum, Col.: nervorum sociata c., Quint.: concordia, quam magnes cum ferro habet, Plin. – DavonAusführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concordia
-
18 concordia
concordia ae, f [concors], an agreeing together, union, harmony, concord: concordiā parvae res crescunt, S.: civium: equites concordiā coniunctissimi: (consiliis) copulare concordiam, L.: reconciliatio concordiae: interpres concordiae, L.: nuptiae plenae concordiae: cum Pirithoo, felix concordia, Theseus, a beautiful friendship, O.: discors concordia fetibus apta est, likeness in difference, O.: rerum discors, H.: rerum agendarum.— Person., the goddess of Concord, C., L., Iu.* * *concurrence/mutual agreement/harmony/peace; rapport/amity/concord/union; friend -
19 Concordia
1.concordĭa, ae, f. [concors], an agreeing together, union, harmony, concord (opp. discordia, Sall. J. 10, 6; Sen. Ep. 94, 46;I.opp. bellum,
Lucr. 1, 457;opp. repugnantia,
Plin. 29, 4, 17, § 61; freq. and class. in prose and poetry).Of persons:B.redigere aliquem in antiquam concordiam alicujus,
Plaut. Am. 1, 2, 13; cf.:redire in concordiam,
id. ib. 3, 3, 7:conjunctio atque concordia,
Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23: conspiratio atque concordia omnium ordinum ad defendendam libertatem, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15, 3:equites concordiā conjunctissimi,
Cic. Clu. 55, 152:de equestri concordiā, de consensione Italiae,
id. Att. 1, 14, 4; Liv. 4, 43, 11:quorum perpetuam vitae concordiam mors quoque miscuit,
id. 40, 8, 15:de reconciliandā concordiā agere,
id. 41, 25, 2:concordiam confirmare cum aliquo,
Cic. Phil. 13, 1, 2:ut (dissensiones) non reconciliatione concordiae, sed internicione civium dijudicatae sint,
id. Cat. 3, 10, 25:agi deinde de concordiā coeptum,
Liv. 2, 33, 1: aliquos in pristinam concordiam reducere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 1:ad concordiam hortare,
Quint. 6, 1, 50; cf.:concordiam suadere,
Suet. Oth. 8:ordinum concordiam disjunxit,
Cic. Att. 1, 18, 3:si Caesar ejus aspernaretur concordiam,
his friendship, alliance, Vell. 2, 65, 1:Temporis angusti mansit concordia discors,
i. e. feigned friendship, Luc. 1, 98; cf. II. infra.—Poet., meton. (abstr. pro concr.), an intimate friend:II.et cum Pirithoo, felix concordia, Theseus,
Ov. M. 8, 303.—Of inanim. and abstr. things:2.vocum,
Col. 12, 2, 4 (acc. to Cic. Oecon.); cf.:concordia sociata nervorum,
Quint. 5, 10, 124:concordia quam magnes cum ferro habet,
Plin. 34, 14, 42, § 147: illa dissimilium concordia, quam vocant harmonian, Quint. 1, 10, 12; cf. thus discors (rerum), neikos kai philia, Ov. M. 1, 433; Hor. Ep. 1, 12, 19:poëtae discordiā concordiā mundum constare dixerunt,
Lact. 2, 9, 17:rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia,
Cic. Fin. 3, 6, 21:quia (temperantia) pacem animis adferat et eos quasi concordiā quādam placet ac leniat,
by a certain equanimity, id. ib. 1, 14, 47:Sirenum,
the harmonious singing, Petr. 127 al.Concordĭa, ae, nom. propr.I.The goddess of Concord, Gr. Homonoia, to whom several temples were dedicated at Rome, usually after civil strife; the oldest was founded by Camillus, A. U. C. 386, and renewed by Tiberius and Livia, A. U. C. 762, Ov. F. 1, 639 sqq.; Suet. Tib. 20; a second was consecrated by Cn. Flavius after the Samnite war, Liv. 9, 46, 6; Plin. 33, 1, 6, § 19; cf. Liv. 40, 19, 2; a third by Opimius after the disturbances led by the Gracchi, Aug. Civ. Dei, 3, 25;II.the Senate frequently met in one of these, probably the first,
Cic. Phil. 2, 8, 19; Sall. C. 46, 4; cf. also Varr. L. L. 5, § 73 Müll.; Cic. N. D. 2, 23, 61; 3, 18, 47; Liv. 9, 46, 6; 22, 33, 7; Ov. F. 2, 631; 3, 881; 6, 91; Tac. H. 3, 68 al.—Of persons.A.A surname of the emperor Vitellius, Suet. Vit. 15 fin. —B.The name of a female slave, Dig. 40, 5, 40 init. —III.The name of several towns, esp.,A.A Roman colony in the Venetian territory, now Concordia, Mel. 2, 4, 3; Plin. 3, 18, 22, § 126; Aur. Vict. Epit. 16, 5.—B.A town in Lusitania, now La Guarda, whose inhabitants are called Concordĭenses, ĭum, m., Plin. 4, 22, 35, § 118.—C.A town in Gallia Belgica, near the modern Weissenburg, Amm. 16, 12, 58 al. -
20 concordia
1.concordĭa, ae, f. [concors], an agreeing together, union, harmony, concord (opp. discordia, Sall. J. 10, 6; Sen. Ep. 94, 46;I.opp. bellum,
Lucr. 1, 457;opp. repugnantia,
Plin. 29, 4, 17, § 61; freq. and class. in prose and poetry).Of persons:B.redigere aliquem in antiquam concordiam alicujus,
Plaut. Am. 1, 2, 13; cf.:redire in concordiam,
id. ib. 3, 3, 7:conjunctio atque concordia,
Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23: conspiratio atque concordia omnium ordinum ad defendendam libertatem, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15, 3:equites concordiā conjunctissimi,
Cic. Clu. 55, 152:de equestri concordiā, de consensione Italiae,
id. Att. 1, 14, 4; Liv. 4, 43, 11:quorum perpetuam vitae concordiam mors quoque miscuit,
id. 40, 8, 15:de reconciliandā concordiā agere,
id. 41, 25, 2:concordiam confirmare cum aliquo,
Cic. Phil. 13, 1, 2:ut (dissensiones) non reconciliatione concordiae, sed internicione civium dijudicatae sint,
id. Cat. 3, 10, 25:agi deinde de concordiā coeptum,
Liv. 2, 33, 1: aliquos in pristinam concordiam reducere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 1:ad concordiam hortare,
Quint. 6, 1, 50; cf.:concordiam suadere,
Suet. Oth. 8:ordinum concordiam disjunxit,
Cic. Att. 1, 18, 3:si Caesar ejus aspernaretur concordiam,
his friendship, alliance, Vell. 2, 65, 1:Temporis angusti mansit concordia discors,
i. e. feigned friendship, Luc. 1, 98; cf. II. infra.—Poet., meton. (abstr. pro concr.), an intimate friend:II.et cum Pirithoo, felix concordia, Theseus,
Ov. M. 8, 303.—Of inanim. and abstr. things:2.vocum,
Col. 12, 2, 4 (acc. to Cic. Oecon.); cf.:concordia sociata nervorum,
Quint. 5, 10, 124:concordia quam magnes cum ferro habet,
Plin. 34, 14, 42, § 147: illa dissimilium concordia, quam vocant harmonian, Quint. 1, 10, 12; cf. thus discors (rerum), neikos kai philia, Ov. M. 1, 433; Hor. Ep. 1, 12, 19:poëtae discordiā concordiā mundum constare dixerunt,
Lact. 2, 9, 17:rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia,
Cic. Fin. 3, 6, 21:quia (temperantia) pacem animis adferat et eos quasi concordiā quādam placet ac leniat,
by a certain equanimity, id. ib. 1, 14, 47:Sirenum,
the harmonious singing, Petr. 127 al.Concordĭa, ae, nom. propr.I.The goddess of Concord, Gr. Homonoia, to whom several temples were dedicated at Rome, usually after civil strife; the oldest was founded by Camillus, A. U. C. 386, and renewed by Tiberius and Livia, A. U. C. 762, Ov. F. 1, 639 sqq.; Suet. Tib. 20; a second was consecrated by Cn. Flavius after the Samnite war, Liv. 9, 46, 6; Plin. 33, 1, 6, § 19; cf. Liv. 40, 19, 2; a third by Opimius after the disturbances led by the Gracchi, Aug. Civ. Dei, 3, 25;II.the Senate frequently met in one of these, probably the first,
Cic. Phil. 2, 8, 19; Sall. C. 46, 4; cf. also Varr. L. L. 5, § 73 Müll.; Cic. N. D. 2, 23, 61; 3, 18, 47; Liv. 9, 46, 6; 22, 33, 7; Ov. F. 2, 631; 3, 881; 6, 91; Tac. H. 3, 68 al.—Of persons.A.A surname of the emperor Vitellius, Suet. Vit. 15 fin. —B.The name of a female slave, Dig. 40, 5, 40 init. —III.The name of several towns, esp.,A.A Roman colony in the Venetian territory, now Concordia, Mel. 2, 4, 3; Plin. 3, 18, 22, § 126; Aur. Vict. Epit. 16, 5.—B.A town in Lusitania, now La Guarda, whose inhabitants are called Concordĭenses, ĭum, m., Plin. 4, 22, 35, § 118.—C.A town in Gallia Belgica, near the modern Weissenburg, Amm. 16, 12, 58 al.
См. также в других словарях:
discors — index discordant Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
discors — (L). Discordant, disagreeing … Dictionary of word roots and combining forms
Anas discors — Sarcelle à ailes bleues Sarcelle soucrourou … Wikipédia en Français
Anas discors — Saltar a navegación, búsqueda ? Pato media luna Macho Estado de conservación … Wikipedia Español
Anas discors — Blauflügelente Blauflügelente (Anas discors) Systematik Ordnung: Gänsevögel (Anseriformes) Fami … Deutsch Wikipedia
Eugenia discors — Saltar a navegación, búsqueda ? Eugenia discors Estado de conservación … Wikipedia Español
Crassispira discors — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Ga … Wikipedia
Eugenia discors — taxobox status = VU status system = IUCN2.3 regnum = Plantae unranked divisio = Angiosperms unranked classis = Eudicots unranked ordo = Rosids ordo = Myrtales familia = Myrtaceae genus = Eugenia species = E. discors binomial = Eugenia discors… … Wikipedia
Musculus discors — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Bivalvia … Wikipedia
Ablabus discors — Ablabus discors Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Anas discors — mėlynsparnė kryklė statusas T sritis zoologija | vardynas atitikmenys: lot. Anas discors; Spatula discors angl. blue winged teal vok. Blauflügelente, f rus. голубокрылый чирок, m pranc. sarcelle soucrourou, f ryšiai: platesnis terminas –… … Paukščių pavadinimų žodynas