Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

discors

  • 1 discors

    discors, discordis, (abl. discordi) [st2]1 [-] en désaccord, en mésintelligence, en guerre. [st2]2 [-] différent, distinct, double. [st2]3 [-] discordant.    - civitas secum ipsa discors, Liv. 2, 23: la cité elle-même en désaccord avec elle.    - filius discors patri, Vell. 2, 37, 2: le fils en désaccord avec son père.    - arma discordia, Virg. G. 2.459: armes ennemies.
    * * *
    discors, discordis, (abl. discordi) [st2]1 [-] en désaccord, en mésintelligence, en guerre. [st2]2 [-] différent, distinct, double. [st2]3 [-] discordant.    - civitas secum ipsa discors, Liv. 2, 23: la cité elle-même en désaccord avec elle.    - filius discors patri, Vell. 2, 37, 2: le fils en désaccord avec son père.    - arma discordia, Virg. G. 2.459: armes ennemies.
    * * *
        Discors, discordis, om. gen. Liu. Discordant, Mal accordant.
    \
        Modi discordes. Stat. Chanterie ou musique mal accordante, ou discordante, ou desaccordante.
    \
        Pectora discordia. Lucan. Courages et voluntez mal d'accord.
    \
        Venti discordes. Ouid. Qui soufflent l'un contre l'autre.
    \
        Vesania discors. Horat. Insanie et fureur differente et diverse.

    Dictionarium latinogallicum > discors

  • 2 discors

    discors, cordis (dis u. cor), zwieträchtig, uneinig, unverträglich, zerfallen mit usw. (Ggstz. concors), I) eig., v. Pers., Cic. u.a.: cum matre (v. animus), Tac.: civitas secum ipsa discors, Liv.: legiones, aufrührerische, Tac.: discors patri, Vell., Floro, Tac.: ad alia discordes, Liv. – II) übtr., a) übh.: concordia, Hor. u.a. (vgl. concordia no. II): symphonia, disharmonische, Hor.: venti, Ov. u. Sen.: eiusdem elementi natura, widerstrebende, Curt.: ipsa sibi discors favilla, Ov. – b) widersprechend, entgegengesetzt, verschieden, fetus, zweigestaltet (oben Stier, unten Mensch), Ov.: vesania, Hor.: tam discors inter se iunctura corporum, Sen.: tam discordia inter se responsa, Liv.: m. Abl., durch od. in etw. verschieden, verschiedenartig, abweichend, aestus marini tempore discordes, zu verschiedenen Zeiten eintretend, Plin.: ora sono discordia, Verg.: discordes moribus, linguis, Curt. – / Nbf. discordis, e, Pompon. com. 165.

    lateinisch-deutsches > discors

  • 3 discors

    discors, cordis (dis u. cor), zwieträchtig, uneinig, unverträglich, zerfallen mit usw. (Ggstz. concors), I) eig., v. Pers., Cic. u.a.: cum matre (v. animus), Tac.: civitas secum ipsa discors, Liv.: legiones, aufrührerische, Tac.: discors patri, Vell., Floro, Tac.: ad alia discordes, Liv. – II) übtr., a) übh.: concordia, Hor. u.a. (vgl. concordia no. II): symphonia, disharmonische, Hor.: venti, Ov. u. Sen.: eiusdem elementi natura, widerstrebende, Curt.: ipsa sibi discors favilla, Ov. – b) widersprechend, entgegengesetzt, verschieden, fetus, zweigestaltet (oben Stier, unten Mensch), Ov.: vesania, Hor.: tam discors inter se iunctura corporum, Sen.: tam discordia inter se responsa, Liv.: m. Abl., durch od. in etw. verschieden, verschiedenartig, abweichend, aestus marini tempore discordes, zu verschiedenen Zeiten eintretend, Plin.: ora sono discordia, Verg.: discordes moribus, linguis, Curt. – Nbf. discordis, e, Pompon. com. 165.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > discors

  • 4 discors

    discors discors, cordis несогласный

    Латинско-русский словарь > discors

  • 5 discors

    discors discors, cordis противоречивый

    Латинско-русский словарь > discors

  • 6 discors

    dis-cors, cordis ( nom. f. discordis, Pompon. ap. Prisc. p. 726 Com., v. 164 Rib.), adj. [cor], discordant, disagreeing, inharmonious, at variance; opp. concors (class.).
    I.
    Prop.
    A.
    Of persons: homines non contentione, non ambitione discordes, * Cic. Agr. 2, 33, 91:

    ad alia discordes,

    Liv. 4, 26:

    in civitate discordi,

    Tac. H. 2, 10:

    vexillarii discordium legionum,

    id. A. 1, 38.— Poet.:

    Tanais discors,

    Hor. C. 3, 29, 28 et saep.;

    of Minotaurus: fetus,

    Ov. M. 8, 133:

    civitas secum ipsa discors,

    Liv. 2, 23:

    filius (Tigranis) discors patri,

    Vell. 2, 37, 2; so with dat., Tac. A. 3, 42; 11, 6; 14, 38.—
    B.
    Of inanimate things:

    inter se discordia membra,

    Lucr. 5, 894; Liv. 9, 3:

    semina rerum,

    Ov. M. 1, 9:

    venti,

    Verg. A. 10, 356; Ov. M. 4, 621:

    arma,

    Verg. G. 2, 459; Tib. 2, 3, 37; cf.

    bella,

    Ov. M. 9, 403:

    animi,

    Verg. A. 9, 688:

    vesania,

    Hor. S. 2, 3, 174:

    concordia rerum,

    id. Ep. 1, 12, 19:

    symphonia,

    id. A. P. 374.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., unlike, discordant, different (post-Aug):

    hostes moribus et linguis,

    Curt. 4, 13, 4:

    linguae tot populorum,

    Plin. 3, 5, 6, § 39:

    aestus marini tempore,

    i. e. taking place at different times, id. 2, 97, 99, § 218:

    mixtura generum in vino, non modo in musto discors,

    id. 17, 22, 35, § 187.—
    B.
    Different, distinct, double:

    a fonte discors manat hinc uno latex,

    two distinct streams, Sen. Herc. Fur. 711:

    se scindit unius sacri Discors favilla,

    id. Oed. 322:

    discordemque utero fetum tulit,

    Ov. M. 8, 133 (Merk. al. dissortem).— Comp., sup., and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > discors

  • 7 discors

    dis-cors, dis [dis + cor ]
    1) несогласный (cum aliquo L или alicui VP, Fl, T); противоречивый ( responsa inter se dis cordia L)
    concordia d. H, Lcn — примирение непримиримого, сочетание противоречивых вещей, т. е. неустойчивое равновесие
    2) недружный, раздираемый междоусобиями (civitas L, T)
    3) непохожий, различный ( homines discordes moribus et linguis QC)
    tempore discordes aestus PM — приливы, происходящие в разное время (нерегулярные)

    Латинско-русский словарь > discors

  • 8 discors

    (gen.), discordis ADJ
    warring, disagreeing, inharmonious; discordant, at variance; inconsistent

    Latin-English dictionary > discors

  • 9 Anas discors

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Anas discors

  • 10 Spatula discors

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Spatula discors

  • 11 Fishia discors

    2. RUS
    4. DEU
    5. FRA phalène f des jardins

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Fishia discors

  • 12 Concordia discors

    Latin Quotes (Latin to English) > Concordia discors

  • 13 Rerum concordia discors

    The concord of things through discord. (Horace)

    Latin Quotes (Latin to English) > Rerum concordia discors

  • 14 Anas discors

    ENG blue-winged teal
    NLD blauwvleugeltaling
    GER Blauflugelente
    FRA sarcelle soucrourou

    Animal Names Latin to English > Anas discors

  • 15 concordia

    [st1]1 [-] concordĭa, ae, f. [concors]: a - concorde, accord, entente, harmonie.    - Plaut. Amp. 475 ; 962 ; Cic. Clu. 152 ; Dom. 15 ; Phil. 2, 24 ; Fin. 2, 117.    - mediis concordiam copulare, Liv. 4, 43, 11: rétablir la concorde par une transaction. b - accord, harmonie (des choses).    - accord (des voix, des sons). --- Col. 12, 2; Sen. Ep. 88, 9 ; Quint. 5, 10, 124.    - concordia quam magnes cum ferro habet, Plin. 34, 147: l'attraction que l'aimant exerce sur le fer.    - rerum concordia discors, Hor. Ep. 1, 12, 19: l'accord discordant des éléments de l'univers. --- cf. Sen. Nat. 7, 27, 4. [st1]2 [-] Concordĭa, ae, f.: la Concorde (déesse). --- Ov. F. 3, 881. [st1]3 [-] Concordĭa, ae, f.: Concordia (nom de plusieurs villes). a - ville de Vénétie. --- Plin. 3, 126 b - ville de Germanie. --- Amm. 16, 12, 58. c - Concordia Julia, f.: ville de Lusitanie. --- Plin. 3, 14.    - Concordĭenses, ĭum, m.: habitants de Concordia (en Lusitanie). --- Plin. 4, 118.
    * * *
    [st1]1 [-] concordĭa, ae, f. [concors]: a - concorde, accord, entente, harmonie.    - Plaut. Amp. 475 ; 962 ; Cic. Clu. 152 ; Dom. 15 ; Phil. 2, 24 ; Fin. 2, 117.    - mediis concordiam copulare, Liv. 4, 43, 11: rétablir la concorde par une transaction. b - accord, harmonie (des choses).    - accord (des voix, des sons). --- Col. 12, 2; Sen. Ep. 88, 9 ; Quint. 5, 10, 124.    - concordia quam magnes cum ferro habet, Plin. 34, 147: l'attraction que l'aimant exerce sur le fer.    - rerum concordia discors, Hor. Ep. 1, 12, 19: l'accord discordant des éléments de l'univers. --- cf. Sen. Nat. 7, 27, 4. [st1]2 [-] Concordĭa, ae, f.: la Concorde (déesse). --- Ov. F. 3, 881. [st1]3 [-] Concordĭa, ae, f.: Concordia (nom de plusieurs villes). a - ville de Vénétie. --- Plin. 3, 126 b - ville de Germanie. --- Amm. 16, 12, 58. c - Concordia Julia, f.: ville de Lusitanie. --- Plin. 3, 14.    - Concordĭenses, ĭum, m.: habitants de Concordia (en Lusitanie). --- Plin. 4, 118.
    * * *
        Concordia. Sallust. Concorde, Accord.
    \
        Candida concordia. Ouid. Pure et nette.
    \
        Discors concordia. Ouid. Meslange de choses naturellement discordantes.
    \
        Discors concordia. Lucan. Accord fourré et simulé, Quand deux font semblant d'estre amis, et neantmoins couvertement ils se hayent.
    \
        Foelix concordia. Propert. Heureuse, Qui fait le monde heureux.
    \
        In pristinam concordiam reducere aliquos. Balbus Ciceroni. Raccorder ceulx qui estoyent en discord.

    Dictionarium latinogallicum > concordia

  • 16 concordia [1]

    1. concordia, ae, f. (concors), die Einherzigkeit (vgl. unser ein Herz und eine Seele), deutsch die Einträchtigkeit, Eintracht, das gute Einvernehmen (Ggstz. discordia, dissensio), I) eig.: patris patruique perpetua vitae c., Liv.: c. Caesaris et Pompeii, Val. Max.: omnium ordinum, Lentul. in Cic. ep. – c. equestris (des Ritterstandes), Cic.: c. felix, Prop.: c. discors, der gespannten Fürsten Einigkeit, Lucan. (vgl. no. II): male cohaerens inter Cn. Pompeium et C. Caesarem, Vell.: interpres pacis et concordiae, Friedensapostel, Cic. – ad concordiam hortari, Quint.: concordiam et quietem suadere, Suet.: mirā concordiā vivere (v. einem Ehepaar), Tac.: concordiae inter se od. in commune consulere, Liv.: ab diutina ira tandem in concordiam redigere ordines, Liv.: multitudinem hominum in quoddam vinculum concordiae redigere, Augustin.: concordiam reconciliare, Liv. (u. reconciliatio concordiae, Cic.): concordiam restituere et conciliare, Gell.: Caesarem et Pompeium perfidiā hominum distractos rursus in pristinam concordiam reducere, Balb. in Cic. ep. – concordiam communicare cum alqo, sich mit jmd. versöhnen, Val. Max.: concordiam confirmare cum alqo, Cic.: concordiam et pacem firmare in perpetuum, Curt.: concordiam conglutinare, Cic.: mediis concordiam copulare, Liv.: concordiam constituere, Cic. – ordinum concordiam disiungere od. turbare, Cic. u. Liv.: alcis concordiam aspernari, Vell. – concordiā parvae res crescunt, discordiā maximae dilabuntur, Sall.: accepta calamitas... concordiam ordinum maiorem fecit, Liv.: concordiā maxima egit (v. röm. Volke), Sall. fr.: aequabili cum concordia vivere, Inscr. – u. im Gleichnis v. Abstr., (temperantia) pacem animis affert et eos quasi concordiā quādam placat ac lenit, Cic.: rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia, Cic. – Meton., et cum Pirithoo felix concordia Theseus, ein Herz und eine Seele, Ov. met. 8, 303. – II) übtr., der Einklang, die Harmonie, Sympathie, c. rerum ac repugnantia, Plin.: c. discors (näml. in der Wirksamkeit der Kräfte der Wärme u. Feuchtigkeit), Ov.: rerum c. discors (= νεικος καὶ φιλία), Hor. (vgl. Lact. 2, 9, 17): rupta rerum, Sen.: c. vocum, Col.: nervorum sociata c., Quint.: concordia, quam magnes cum ferro habet, Plin. – Davon

    lateinisch-deutsches > concordia [1]

  • 17 concordia

    1. concordia, ae, f. (concors), die Einherzigkeit (vgl. unser ein Herz und eine Seele), deutsch die Einträchtigkeit, Eintracht, das gute Einvernehmen (Ggstz. discordia, dissensio), I) eig.: patris patruique perpetua vitae c., Liv.: c. Caesaris et Pompeii, Val. Max.: omnium ordinum, Lentul. in Cic. ep. – c. equestris (des Ritterstandes), Cic.: c. felix, Prop.: c. discors, der gespannten Fürsten Einigkeit, Lucan. (vgl. no. II): male cohaerens inter Cn. Pompeium et C. Caesarem, Vell.: interpres pacis et concordiae, Friedensapostel, Cic. – ad concordiam hortari, Quint.: concordiam et quietem suadere, Suet.: mirā concordiā vivere (v. einem Ehepaar), Tac.: concordiae inter se od. in commune consulere, Liv.: ab diutina ira tandem in concordiam redigere ordines, Liv.: multitudinem hominum in quoddam vinculum concordiae redigere, Augustin.: concordiam reconciliare, Liv. (u. reconciliatio concordiae, Cic.): concordiam restituere et conciliare, Gell.: Caesarem et Pompeium perfidiā hominum distractos rursus in pristinam concordiam reducere, Balb. in Cic. ep. – concordiam communicare cum alqo, sich mit jmd. versöhnen, Val. Max.: concordiam confirmare cum alqo, Cic.: concordiam et pacem firmare in perpetuum, Curt.: concordiam conglutinare, Cic.: mediis concordiam copulare, Liv.: concordiam constituere, Cic. – ordinum concordiam
    ————
    disiungere od. turbare, Cic. u. Liv.: alcis concordiam aspernari, Vell. – concordiā parvae res crescunt, discordiā maximae dilabuntur, Sall.: accepta calamitas... concordiam ordinum maiorem fecit, Liv.: concordiā maxima egit (v. röm. Volke), Sall. fr.: aequabili cum concordia vivere, Inscr. – u. im Gleichnis v. Abstr., (temperantia) pacem animis affert et eos quasi concordiā quādam placat ac lenit, Cic.: rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia, Cic. – Meton., et cum Pirithoo felix concordia Theseus, ein Herz und eine Seele, Ov. met. 8, 303. – II) übtr., der Einklang, die Harmonie, Sympathie, c. rerum ac repugnantia, Plin.: c. discors (näml. in der Wirksamkeit der Kräfte der Wärme u. Feuchtigkeit), Ov.: rerum c. discors (= νεικος καὶ φιλία), Hor. (vgl. Lact. 2, 9, 17): rupta rerum, Sen.: c. vocum, Col.: nervorum sociata c., Quint.: concordia, quam magnes cum ferro habet, Plin. – Davon

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concordia

  • 18 concordia

        concordia ae, f    [concors], an agreeing together, union, harmony, concord: concordiā parvae res crescunt, S.: civium: equites concordiā coniunctissimi: (consiliis) copulare concordiam, L.: reconciliatio concordiae: interpres concordiae, L.: nuptiae plenae concordiae: cum Pirithoo, felix concordia, Theseus, a beautiful friendship, O.: discors concordia fetibus apta est, likeness in difference, O.: rerum discors, H.: rerum agendarum.— Person., the goddess of Concord, C., L., Iu.
    * * *
    concurrence/mutual agreement/harmony/peace; rapport/amity/concord/union; friend

    Latin-English dictionary > concordia

  • 19 Concordia

    1.
    concordĭa, ae, f. [concors], an agreeing together, union, harmony, concord (opp. discordia, Sall. J. 10, 6; Sen. Ep. 94, 46;

    opp. bellum,

    Lucr. 1, 457;

    opp. repugnantia,

    Plin. 29, 4, 17, § 61; freq. and class. in prose and poetry).
    I.
    Of persons:

    redigere aliquem in antiquam concordiam alicujus,

    Plaut. Am. 1, 2, 13; cf.:

    redire in concordiam,

    id. ib. 3, 3, 7:

    conjunctio atque concordia,

    Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23: conspiratio atque concordia omnium ordinum ad defendendam libertatem, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15, 3:

    equites concordiā conjunctissimi,

    Cic. Clu. 55, 152:

    de equestri concordiā, de consensione Italiae,

    id. Att. 1, 14, 4; Liv. 4, 43, 11:

    quorum perpetuam vitae concordiam mors quoque miscuit,

    id. 40, 8, 15:

    de reconciliandā concordiā agere,

    id. 41, 25, 2:

    concordiam confirmare cum aliquo,

    Cic. Phil. 13, 1, 2:

    ut (dissensiones) non reconciliatione concordiae, sed internicione civium dijudicatae sint,

    id. Cat. 3, 10, 25:

    agi deinde de concordiā coeptum,

    Liv. 2, 33, 1: aliquos in pristinam concordiam reducere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 1:

    ad concordiam hortare,

    Quint. 6, 1, 50; cf.:

    concordiam suadere,

    Suet. Oth. 8:

    ordinum concordiam disjunxit,

    Cic. Att. 1, 18, 3:

    si Caesar ejus aspernaretur concordiam,

    his friendship, alliance, Vell. 2, 65, 1:

    Temporis angusti mansit concordia discors,

    i. e. feigned friendship, Luc. 1, 98; cf. II. infra.—
    B.
    Poet., meton. (abstr. pro concr.), an intimate friend:

    et cum Pirithoo, felix concordia, Theseus,

    Ov. M. 8, 303.—
    II.
    Of inanim. and abstr. things:

    vocum,

    Col. 12, 2, 4 (acc. to Cic. Oecon.); cf.:

    concordia sociata nervorum,

    Quint. 5, 10, 124:

    concordia quam magnes cum ferro habet,

    Plin. 34, 14, 42, § 147: illa dissimilium concordia, quam vocant harmonian, Quint. 1, 10, 12; cf. thus discors (rerum), neikos kai philia, Ov. M. 1, 433; Hor. Ep. 1, 12, 19:

    poëtae discordiā concordiā mundum constare dixerunt,

    Lact. 2, 9, 17:

    rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia,

    Cic. Fin. 3, 6, 21:

    quia (temperantia) pacem animis adferat et eos quasi concordiā quādam placet ac leniat,

    by a certain equanimity, id. ib. 1, 14, 47:

    Sirenum,

    the harmonious singing, Petr. 127 al.
    2.
    Concordĭa, ae, nom. propr.
    I.
    The goddess of Concord, Gr. Homonoia, to whom several temples were dedicated at Rome, usually after civil strife; the oldest was founded by Camillus, A. U. C. 386, and renewed by Tiberius and Livia, A. U. C. 762, Ov. F. 1, 639 sqq.; Suet. Tib. 20; a second was consecrated by Cn. Flavius after the Samnite war, Liv. 9, 46, 6; Plin. 33, 1, 6, § 19; cf. Liv. 40, 19, 2; a third by Opimius after the disturbances led by the Gracchi, Aug. Civ. Dei, 3, 25;

    the Senate frequently met in one of these, probably the first,

    Cic. Phil. 2, 8, 19; Sall. C. 46, 4; cf. also Varr. L. L. 5, § 73 Müll.; Cic. N. D. 2, 23, 61; 3, 18, 47; Liv. 9, 46, 6; 22, 33, 7; Ov. F. 2, 631; 3, 881; 6, 91; Tac. H. 3, 68 al.—
    II.
    Of persons.
    A.
    A surname of the emperor Vitellius, Suet. Vit. 15 fin.
    B.
    The name of a female slave, Dig. 40, 5, 40 init.
    III.
    The name of several towns, esp.,
    A.
    A Roman colony in the Venetian territory, now Concordia, Mel. 2, 4, 3; Plin. 3, 18, 22, § 126; Aur. Vict. Epit. 16, 5.—
    B.
    A town in Lusitania, now La Guarda, whose inhabitants are called Concordĭenses, ĭum, m., Plin. 4, 22, 35, § 118.—
    C.
    A town in Gallia Belgica, near the modern Weissenburg, Amm. 16, 12, 58 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Concordia

  • 20 concordia

    1.
    concordĭa, ae, f. [concors], an agreeing together, union, harmony, concord (opp. discordia, Sall. J. 10, 6; Sen. Ep. 94, 46;

    opp. bellum,

    Lucr. 1, 457;

    opp. repugnantia,

    Plin. 29, 4, 17, § 61; freq. and class. in prose and poetry).
    I.
    Of persons:

    redigere aliquem in antiquam concordiam alicujus,

    Plaut. Am. 1, 2, 13; cf.:

    redire in concordiam,

    id. ib. 3, 3, 7:

    conjunctio atque concordia,

    Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23: conspiratio atque concordia omnium ordinum ad defendendam libertatem, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15, 3:

    equites concordiā conjunctissimi,

    Cic. Clu. 55, 152:

    de equestri concordiā, de consensione Italiae,

    id. Att. 1, 14, 4; Liv. 4, 43, 11:

    quorum perpetuam vitae concordiam mors quoque miscuit,

    id. 40, 8, 15:

    de reconciliandā concordiā agere,

    id. 41, 25, 2:

    concordiam confirmare cum aliquo,

    Cic. Phil. 13, 1, 2:

    ut (dissensiones) non reconciliatione concordiae, sed internicione civium dijudicatae sint,

    id. Cat. 3, 10, 25:

    agi deinde de concordiā coeptum,

    Liv. 2, 33, 1: aliquos in pristinam concordiam reducere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 1:

    ad concordiam hortare,

    Quint. 6, 1, 50; cf.:

    concordiam suadere,

    Suet. Oth. 8:

    ordinum concordiam disjunxit,

    Cic. Att. 1, 18, 3:

    si Caesar ejus aspernaretur concordiam,

    his friendship, alliance, Vell. 2, 65, 1:

    Temporis angusti mansit concordia discors,

    i. e. feigned friendship, Luc. 1, 98; cf. II. infra.—
    B.
    Poet., meton. (abstr. pro concr.), an intimate friend:

    et cum Pirithoo, felix concordia, Theseus,

    Ov. M. 8, 303.—
    II.
    Of inanim. and abstr. things:

    vocum,

    Col. 12, 2, 4 (acc. to Cic. Oecon.); cf.:

    concordia sociata nervorum,

    Quint. 5, 10, 124:

    concordia quam magnes cum ferro habet,

    Plin. 34, 14, 42, § 147: illa dissimilium concordia, quam vocant harmonian, Quint. 1, 10, 12; cf. thus discors (rerum), neikos kai philia, Ov. M. 1, 433; Hor. Ep. 1, 12, 19:

    poëtae discordiā concordiā mundum constare dixerunt,

    Lact. 2, 9, 17:

    rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia,

    Cic. Fin. 3, 6, 21:

    quia (temperantia) pacem animis adferat et eos quasi concordiā quādam placet ac leniat,

    by a certain equanimity, id. ib. 1, 14, 47:

    Sirenum,

    the harmonious singing, Petr. 127 al.
    2.
    Concordĭa, ae, nom. propr.
    I.
    The goddess of Concord, Gr. Homonoia, to whom several temples were dedicated at Rome, usually after civil strife; the oldest was founded by Camillus, A. U. C. 386, and renewed by Tiberius and Livia, A. U. C. 762, Ov. F. 1, 639 sqq.; Suet. Tib. 20; a second was consecrated by Cn. Flavius after the Samnite war, Liv. 9, 46, 6; Plin. 33, 1, 6, § 19; cf. Liv. 40, 19, 2; a third by Opimius after the disturbances led by the Gracchi, Aug. Civ. Dei, 3, 25;

    the Senate frequently met in one of these, probably the first,

    Cic. Phil. 2, 8, 19; Sall. C. 46, 4; cf. also Varr. L. L. 5, § 73 Müll.; Cic. N. D. 2, 23, 61; 3, 18, 47; Liv. 9, 46, 6; 22, 33, 7; Ov. F. 2, 631; 3, 881; 6, 91; Tac. H. 3, 68 al.—
    II.
    Of persons.
    A.
    A surname of the emperor Vitellius, Suet. Vit. 15 fin.
    B.
    The name of a female slave, Dig. 40, 5, 40 init.
    III.
    The name of several towns, esp.,
    A.
    A Roman colony in the Venetian territory, now Concordia, Mel. 2, 4, 3; Plin. 3, 18, 22, § 126; Aur. Vict. Epit. 16, 5.—
    B.
    A town in Lusitania, now La Guarda, whose inhabitants are called Concordĭenses, ĭum, m., Plin. 4, 22, 35, § 118.—
    C.
    A town in Gallia Belgica, near the modern Weissenburg, Amm. 16, 12, 58 al.

    Lewis & Short latin dictionary > concordia

См. также в других словарях:

  • discors — index discordant Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • discors — (L). Discordant, disagreeing …   Dictionary of word roots and combining forms

  • Anas discors — Sarcelle à ailes bleues Sarcelle soucrourou …   Wikipédia en Français

  • Anas discors — Saltar a navegación, búsqueda ? Pato media luna Macho Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • Anas discors — Blauflügelente Blauflügelente (Anas discors) Systematik Ordnung: Gänsevögel (Anseriformes) Fami …   Deutsch Wikipedia

  • Eugenia discors — Saltar a navegación, búsqueda ? Eugenia discors Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • Crassispira discors — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Ga …   Wikipedia

  • Eugenia discors — taxobox status = VU status system = IUCN2.3 regnum = Plantae unranked divisio = Angiosperms unranked classis = Eudicots unranked ordo = Rosids ordo = Myrtales familia = Myrtaceae genus = Eugenia species = E. discors binomial = Eugenia discors… …   Wikipedia

  • Musculus discors — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Bivalvia …   Wikipedia

  • Ablabus discors —   Ablabus discors Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Anas discors — mėlynsparnė kryklė statusas T sritis zoologija | vardynas atitikmenys: lot. Anas discors; Spatula discors angl. blue winged teal vok. Blauflügelente, f rus. голубокрылый чирок, m pranc. sarcelle soucrourou, f ryšiai: platesnis terminas –… …   Paukščių pavadinimų žodynas

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»