-
1 dissociare
dissociaredissociare [disso't∫a:re]verbo transitivo1 (separare) trennen2 chimica dissoziierenDizionario italiano-tedesco > dissociare
2 dissociare
dissociare (-òcio) vt 1) разъединять, разделять 2) chim диссоциировать dissociarsi отходить; отмежевываться dissociarsi da quanto aveva deciso l'assemblea -- отмежеваться от постановлений <решений> собрания3 dissociare
dissociare (-òcio) vt 1) разъединять, разделять 2) chim диссоциировать dissociarsi отходить; отмежёвываться dissociarsi da quanto aveva deciso l'assemblea — отмежеваться от постановлений <решений> собрания4 dissociare
dissociare v. ( dissòcio, dissòci) I. tr. 1. ( disgiungere) dissocier, séparer. 2. ( Chim) dissocier, décomposer. II. prnl. dissociarsi ( Chim) se dissocier ( anche fig).5 dissociare
dissociate* * *dissociare v.tr. to dissociate, to separate: è difficile dissociare la morale dalla religione, it is difficult to dissociate morals from religion; dissociare le forze, to divide one's forces // (chim.) dissociare gli elementi di un composto, to dissociate the elements of a compound.◘ dissociarsi v.rifl. to dissociate oneself: dissociare da un'organizzazione, to withdraw from an organization; dissociare dalla lotta armata, to dissociate oneself from the armed struggle; si dissociò da quanto aveva deciso l'assemblea, he dissociated himself from the assembly's decision.* * *[disso'tʃare]1. vt2. vr (dissociarsi)dissociarsi da — to dissociate o.s. from
* * *[disso'tʃare] 1.verbo transitivo to dissociate (anche chim.)2.verbo pronominale dissociarsi-rsi da qcn., qcs. — to dissociate oneself from sb., sth
* * *dissociare/disso't∫are/ [1]to dissociate (anche chim.)II dissociarsi verbo pronominale-rsi da qcn., qcs. to dissociate oneself from sb., sth.6 dissociare
1. v.t.ha voluto dissociare le proprie responsabilità da quelle degli altri — он хотел отвечать только за свои поступки
2. dissociarsi v.i.отмежёвываться от + gen.si dissociò dalle decisioni del suo gruppo parlamentare — он отмежевался от решений, принятых его парламентской фракцией
7 dissociare
8 dissociare
хим. диссоциировать, разлагать9 dissociare
гл.общ. разделять, разъединять10 dissociare
отделять, прекращать союз: dissociari, прот. societatem coire (1. 14 D. 17, 2);matrimonium dissociatum (1. 14 C. 5, 4. 1. 23 § 1 C. 9, 9), culpa dissociandi matrimonii (Vatic. § 121).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > dissociare
11 dissociare
v. ndaj, veçoj.Dizionario albanese-italiano e italiano-albanese > dissociare
12 dissociare
13 dissociare
14 dissocio
dissociare, dissociavi, dissociatus Vbe/set at variance with, split into factions, separate, part15 dissociate
[dɪ'səʊʃɪeɪt]verbo transitivo dissociare (anche chim.)* * *[di'səusieit]1) (to separate, especially in thought.) dissociare2) (to refuse to connect (oneself) (any longer) with: I'm dissociating myself completely from their actions.) dissociarsi* * *[dɪ'səʊʃɪeɪt]verbo transitivo dissociare (anche chim.)16 entzweien
entzweien, discordes reddere (veruneinigen). – dissociare (das soziale Verhältnis zwischen zweien od. mehreren stören, sie der Gesinnung nach trennen, einander entfremden). – jmd. mit einem e., dissociare, distrahere alqm ab alqo; alqm disiungere ab alqo u. ab alcis familiaritate od. amicitia. – sich mit jmd. entzweien, distrahi cum alqo: sich entzweit haben, discordare, mit jmd., cum alqo: sie haben sich entzweit. dissident inter se; discordia inter eos orta est; discordant inter se; discordes inter se facti sunt: der durch die Parteiungen entzweite Staat, civitas aliorum alias partes foventium factionibus discors. – Entzweiung, discordia (Zwietracht). – discidium (Zwiespalt). – gratia immutata (Veränderung der Gunst). – rixa (Zank). – E. der Bürger, dissociati animi civium.
17 amicitia
ămīcĭtĭa, ae, f. [st2]1 [-] amitié, tendresse, liaison, affection, affinité (des plantes). [st2]2 [-] cercle d'amis; au plur. amis. [st2]3 [-] amitié politique, alliance, ligue, confédération, paix, concorde. - amicitiam jungere (conjungare, contrahere, constituere): lier amitié, contracter amitié. - amicitiam dimittere (discindere, dirumpere, dissociare, dissolvere, exuere): rompre l'amitié. - amicitiam colere (retinere): entretenir l'amitié. - amicitiam consequi (parare, conciliare, comparare): gagner l'amitié. - civitates quae ad Caesaris amicitiam accesserant, Caes. BC. 1, 48, 4: cités qui étaient entrées dans l'alliance de César.* * *ămīcĭtĭa, ae, f. [st2]1 [-] amitié, tendresse, liaison, affection, affinité (des plantes). [st2]2 [-] cercle d'amis; au plur. amis. [st2]3 [-] amitié politique, alliance, ligue, confédération, paix, concorde. - amicitiam jungere (conjungare, contrahere, constituere): lier amitié, contracter amitié. - amicitiam dimittere (discindere, dirumpere, dissociare, dissolvere, exuere): rompre l'amitié. - amicitiam colere (retinere): entretenir l'amitié. - amicitiam consequi (parare, conciliare, comparare): gagner l'amitié. - civitates quae ad Caesaris amicitiam accesserant, Caes. BC. 1, 48, 4: cités qui étaient entrées dans l'alliance de César.* * *Amicitia, ab Amicus dicitur. Amitié.\Charitas et amicitia hominum, gratuita est. Cic. Sans esgard ou espoir de recompense.\Amicitia exercita cum aliquo. Tacit. Quand un homme a eu amitié avec un autre.\Par amicitiae. Cic. Une paire, ou Une couple d'amis.\Partae amicitiae. Cic. Acquises.\Pyladea amicitia. Cic. Parfaicte amitie, semblable à celle de Pylades et Orestes.\Amicitiarum satietates esse non debent. Cic. On ne se doibt jamais fascher, ennuyer ou saouler d'amitie.\Validus ad amicitiam alicuius. Tacit. Qui peult aiseement parvenir à l'amitie d'aucun, Qui ha les moyens de parvenir, etc.\Accipere aliquem in amicitiam. Liu. Recevoir et admettre en son amitié.\Adrepere ad amicitiam. Cic. Venir petit à petit et par moyens subtils à l'amitié d'aucun.\Ad amicitiam alicuius se applicare. Cic. S'approcher et adjoindre à, etc.\Ab amicitia alicuius se auertere. Caesar. Se destourner et aliener de, etc.\Amicitias comparare. Cic. Acquerir.\Consequi amicitiam. Cic. Acquerir.\Amicitiam continere. Cic. Conserver et entretenir.\Contrahit amicitiam virtus. Cic. Attire, Acquiert.\Amicitiae terga dare. Ouid. Fuir l'amitié de quelcun.\Amicitias dat census. Ouid. Richesse fait avoir les amis.\Eleuare amicitias remissione vsus. Cic. Diminuer les amitiez par ne point hanter si souvent l'un avec l'autre.\Amicitia mihi est cum eo. Cic. J'ay amitie avec luy.\Amicitiae recordatione frui. Ci. Gerere amicitiam. Ci. Aimer.\Amicitia incoepta a paruis. Terent. Commencee de jeunesse.\Amicitia indeclinata. Ouid. Constante.\Indulgere amicitiis nouis. Cic. S'estudier à acquerir nouveaux amis.\Instituere amicitiam cum aliquo. Liu. Commencer amitié, etc.\Amicitiam pepigerat cum ea gente. Liu. Il avoit faict amitié et alliance avec, etc.\Renuntiare amicitiam alicui. Sueto. Denoncer à aucun qu'on n'est plus son ami.\Tueri amicitiam. Cic. Garder, Conserver.\Vacillat stabilitas amicitiae. Cic. L'amitié n'est pas bien ferme.\Vocare amicitiam ad calculos. Cic. Quand on ne veult faire du plaisir à son ami, sinon autant qu'on en a receu de luy.18 dissociato
◆ agg. e s.m. terrorist who has opted out of terrorism.* * *[disso'tʃato] 1.participio passato dissociare2.aggettivo dissociated3.sostantivo maschile (f. -a) pol. = a terrorist who denies his ideology but refuses to collaborate with the law* * *dissociato/disso't∫ato/II aggettivodissociatedIII sostantivo m.(f. -a) pol. = a terrorist who denies his ideology but refuses to collaborate with the law.19 disassociare
см. dissociare20 dividere
непр. vtdividere in due — разделить пополам2) отделять, разъединятьci dividono mari e monti — между нами моря и горы3) делить, распределятьdividere il lavoro — распределить работуla discussione divise l'assemblea — дискуссия вызвала разногласия среди участников собрания5) разводить, разниматьdividere i litiganti — развести / разнять ссорящихся6) делить, разделятьdividere con qd gioie e dolori — делить пополам и горе и радость•Syn:Ant:СтраницыСм. также в других словарях:
dissociare — [dal lat. dissociare ] (io dissòcio, ecc.). ■ v. tr. 1. [interrompere un legame tra idee, cose o persone che stanno comunemente insieme, anche con la prep. da del secondo arg.: d. il concetto di solidarietà da quello di patria ] ▶◀ disgiungere,… … Enciclopedia Italiana
dissociare — dis·so·cià·re v.tr. (io dissòcio) 1. CO separare concetti, idee e sim., di solito uniti o connessi: dissociare la stima dall affetto Sinonimi: disassociare, disgiungere, dividere, scindere. Contrari: associare, congiungere, unire. 2. TS chim.… … Dizionario italiano
dissociare — {{hw}}{{dissociare}}{{/hw}}A v. tr. (io dissocio ) 1 Disgiungere, separare (anche fig.): dissociare le forze, le parti. 2 (chim.) Scindere una molecola in altre più semplici oppure in atomi o ioni. B v. rifl. (fig.) Non aderire, tenersi fuori … Enciclopedia di italiano
dissociare — A v. tr. (anche fig.) disgiungere, dividere, disunire, scompagnare, separare, dissolvere □ (chim.) scindere CONTR. associare, consociare, collegare, congiungere, unire, concatenare, connettere B dissociarsi v. rifl. 1. (fig.) dissentire, tenersi… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
dissocier — [ disɔsje ] v. tr. <conjug. : 7> • 1495; lat. dissociare 1 ♦ Séparer (des éléments qui étaient associés). ⇒ désunir, séparer. Dissocier les molécules d un corps, dissocier un corps. ⇒ désagréger, désintégrer. Pronom. « Ces rassemblements,… … Encyclopédie Universelle
disocia — DISOCIÁ, disociez, vb. I. tranz. 1. (chim.) A scinda în mod reversibil o moleculă în molecule mai simple sau în ioni; a descompune temporar şi reversibil o combinaţie. ♢ refl. Atomii se disociază. 2. A despărţi, a separa, a delimita între ele… … Dicționar Român
disociar — (Del lat. dissociare.) ► verbo transitivo 1 Separar las cosas que estaban unidas: ■ después de una década como militante, el rumbo de su vida lo disoció del partido. SINÓNIMO desunir ► verbo transitivo/ pronominal 2 QUÍMICA Separar los… … Enciclopedia Universal
Dissoziation — Herauslösung; Abspaltung; Aufsplittung; Trennung; Aufhebung einer Verbindung * * * Dis|so|zi|a|ti|on 〈f. 20〉 1. Zerfall, Trennung; Ggs Assoziation (2) 2. 〈Psych.〉 Auflösung von im Bewusstsein zusammenhängenden Vorstellungen 3. 〈Chem.〉 3 … Universal-Lexikon
dissociazione — dis·so·cia·zió·ne s.f. 1. CO il dissociare, il dissociarsi e il loro risultato: dissociazione di un ex terrorista Contrari: associazione. 2. TS chim. l effetto del dissociare 3a. TS med. interruzione di eventi fisiologici o patologici di solito… … Dizionario italiano
dissoziieren — auflösen; trennen * * * dis|so|zi|ie|ren 〈V.; Chem.〉 I 〈V. tr.; hat〉 1. trennen, auflösen 2. chemisch aufspalten II 〈V. intr.; ist〉 in Ionen zerfallen [<frz. dissocier „zersetzen, trennen“; → Dissoziation] * * * … Universal-Lexikon
dissociabile — dis·so·cià·bi·le agg. CO che si può dissociare, disgiungere Sinonimi: distinguibile, scindibile, separabile. Contrari: indissociabile, inscindibile. {{line}} {{/line}} DATA: 1862. ETIMO: dal lat. dissociabĭle(m), v. anche dissociare … Dizionario italiano
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Албанский
- Английский
- Болгарский
- Итальянский
- Латинский
- Немецкий
- Русский
- Французский