-
1 dissociare
dissociate* * *dissociare v.tr. to dissociate, to separate: è difficile dissociare la morale dalla religione, it is difficult to dissociate morals from religion; dissociare le forze, to divide one's forces // (chim.) dissociare gli elementi di un composto, to dissociate the elements of a compound.◘ dissociarsi v.rifl. to dissociate oneself: dissociare da un'organizzazione, to withdraw from an organization; dissociare dalla lotta armata, to dissociate oneself from the armed struggle; si dissociò da quanto aveva deciso l'assemblea, he dissociated himself from the assembly's decision.* * *[disso'tʃare]1. vt2. vr (dissociarsi)dissociarsi da — to dissociate o.s. from
* * *[disso'tʃare] 1.verbo transitivo to dissociate (anche chim.)2.verbo pronominale dissociarsi-rsi da qcn., qcs. — to dissociate oneself from sb., sth
* * *dissociare/disso't∫are/ [1]to dissociate (anche chim.)II dissociarsi verbo pronominale-rsi da qcn., qcs. to dissociate oneself from sb., sth. -
2 dissociare
-
3 dissociare
-
4 dissocio
dissociare, dissociavi, dissociatus Vbe/set at variance with, split into factions, separate, part -
5 dissociato
◆ agg. e s.m. terrorist who has opted out of terrorism.* * *[disso'tʃato] 1.participio passato dissociare2.aggettivo dissociated3.sostantivo maschile (f. -a) pol. = a terrorist who denies his ideology but refuses to collaborate with the law* * *dissociato/disso't∫ato/II aggettivodissociatedIII sostantivo m.(f. -a) pol. = a terrorist who denies his ideology but refuses to collaborate with the law. -
6 amicitia
ămīcĭtĭa, ae, f. ( gen. sing. amicitiāï, Lucr. 3, 83; acc. amicitiem, id. 5, 1019 Lachm.; cf. Charis. p. 94 P., and Neue, Formenl. I. p. 372) [amicus], friendship (very freq. in Cic., occurring more than 200 times).I.Lit.:II.Est autem amicitia nihil aliud nisi omnium divinarum humanarumque rerum cum benevolentiā et caritate summa consensio,
Cic. Am. 6: eo ego ingenio natus sum: amicitiam atque inimicitiam in frontem promptam gero, Enn. ap. Non. 129, 26:jam diu ego huic bene et hic mihi volumus, et amicitia est antiqua,
Plaut. Ps. 1, 3, 4:Per te deos oro et nostram amicitiam,
Ter. And. 3, 3, 6:sperata voluptas Suavis amicitiae,
Lucr. 1, 142:vincula amicitiaï,
id. 3, 83. The expressions usually connected with it are:amicitiam incipere,
Ter. And. 3, 3, 7:amicitia nascitur,
Cic. Am. 9, 29:amicitia exardescit,
id. ib. 27, 100:est mihi amicitia cum aliquo,
id. Clu. 42:amicitia est inter aliquos,
id. Planc. 33:esse in amicitiā cum aliquo,
Nep. Hann. 2, 4:in amicitiam recipere,
Cic. Att. 2, 20:amicitiam colere,
id. Fam. 15, 14:contrahere,
id. Am. 14:gerere,
id. Fam. 3, 8, and Nep. Dat. 10, 3:tueri,
Cic. Fin. 1, 20:jungere,
Lucr. 5, 1019; Cic. Deiot. 9; Vulg. Exod. 34, 12:expetere,
Cic. Am. 13:comparare,
id. Rosc. Am. 38:parere,
Nep. Alcib. 7, 5:conferre se ad amicitiam alicujus,
Cic. Brut. 81:dedere se amicitiae alicujus,
Caes. B. G. 3, 22:accedere ad amicitiam alicujus,
Nep. Eum. 1, 4:in amicitias incidere,
Cic. Am. 12, 42:amicitiā alicujus uti,
Ter. Ad. 2, 2, 43:pervenire in intimam amicitiam alicujus,
Nep. Alcib. 5, 3:manere in amicitiā,
Cic. Verr 2, 5, 32:amicitiam violare,
Liv. 34, 31:deserere jura amicitiae,
Cic. Am. 10:funditus evertere,
id. Fin. 2, 25:dissociare,
id. Am. 20:dimittere, dissuere, discindere,
id. ib. 21:dirumpere,
id. ib. 22 fin.:dissolvere,
Vulg. Eccli. 22, 5:deficere ab amicitiā alicujus,
Nep. Con. 2, 2:repudiare amicitiam alicujus,
Cic. Planc. 19:renunciare amicitiam alicui,
Liv. 42, 25.—Transf.A.In the histt., a league of friendship, an alliance between different nations, = foedus:B.Ubii, qui amicitiam fecerant,
Caes. B. G. 4, 16:amicitiam populi Romani colere,
Sall. J. 8, 2:in amicitiam Populi Romani venire,
Liv. 22, 37:reges bello victos in amicitiam recipere,
Sall. J. 14, 5:foedus et amicitia,
id. ib. 104, 5:amicitia et foedus,
id. ib. 104, 4:amicitia ac societas,
Liv. 7, 31:amicitiae foedus,
id. 42, 12:amicitiam petere,
id. 38, 18:quae urbes in amicitiā permanserant,
id. 43, 21; 10, 45:amicitias cum aliquo facere,
Vulg. 2 Reg. 31, 2:cum aliquo inire,
ib. 2 Par. 20, 35 al. —In botany, of plants, sympathy:C.rutae cum flco,
Plin. 19, 8, 45, § 156:inter has vitium amicitiā accipitur ulmus,
id. 16, 17, 29, § 72.—In post-Aug. Lat., abstr. pro concr. = amici:hospitem nisi ex amicitiā domini quam rarissime recipiat,
Col. 11, 1, 23 (cf. before:hospitem nisi amicum familiaremque domini necessarium receperit): quin et parte ejusdem epistulae increpuit amicitias muliebres,
Tac. A. 5, 2:omnes amicitias et familiaritates intra breve tempus adflixit,
Suet. Tib. 51.
См. также в других словарях:
dissociare — [dal lat. dissociare ] (io dissòcio, ecc.). ■ v. tr. 1. [interrompere un legame tra idee, cose o persone che stanno comunemente insieme, anche con la prep. da del secondo arg.: d. il concetto di solidarietà da quello di patria ] ▶◀ disgiungere,… … Enciclopedia Italiana
dissociare — dis·so·cià·re v.tr. (io dissòcio) 1. CO separare concetti, idee e sim., di solito uniti o connessi: dissociare la stima dall affetto Sinonimi: disassociare, disgiungere, dividere, scindere. Contrari: associare, congiungere, unire. 2. TS chim.… … Dizionario italiano
dissociare — {{hw}}{{dissociare}}{{/hw}}A v. tr. (io dissocio ) 1 Disgiungere, separare (anche fig.): dissociare le forze, le parti. 2 (chim.) Scindere una molecola in altre più semplici oppure in atomi o ioni. B v. rifl. (fig.) Non aderire, tenersi fuori … Enciclopedia di italiano
dissociare — A v. tr. (anche fig.) disgiungere, dividere, disunire, scompagnare, separare, dissolvere □ (chim.) scindere CONTR. associare, consociare, collegare, congiungere, unire, concatenare, connettere B dissociarsi v. rifl. 1. (fig.) dissentire, tenersi… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
dissocier — [ disɔsje ] v. tr. <conjug. : 7> • 1495; lat. dissociare 1 ♦ Séparer (des éléments qui étaient associés). ⇒ désunir, séparer. Dissocier les molécules d un corps, dissocier un corps. ⇒ désagréger, désintégrer. Pronom. « Ces rassemblements,… … Encyclopédie Universelle
disocia — DISOCIÁ, disociez, vb. I. tranz. 1. (chim.) A scinda în mod reversibil o moleculă în molecule mai simple sau în ioni; a descompune temporar şi reversibil o combinaţie. ♢ refl. Atomii se disociază. 2. A despărţi, a separa, a delimita între ele… … Dicționar Român
disociar — (Del lat. dissociare.) ► verbo transitivo 1 Separar las cosas que estaban unidas: ■ después de una década como militante, el rumbo de su vida lo disoció del partido. SINÓNIMO desunir ► verbo transitivo/ pronominal 2 QUÍMICA Separar los… … Enciclopedia Universal
Dissoziation — Herauslösung; Abspaltung; Aufsplittung; Trennung; Aufhebung einer Verbindung * * * Dis|so|zi|a|ti|on 〈f. 20〉 1. Zerfall, Trennung; Ggs Assoziation (2) 2. 〈Psych.〉 Auflösung von im Bewusstsein zusammenhängenden Vorstellungen 3. 〈Chem.〉 3 … Universal-Lexikon
dissociazione — dis·so·cia·zió·ne s.f. 1. CO il dissociare, il dissociarsi e il loro risultato: dissociazione di un ex terrorista Contrari: associazione. 2. TS chim. l effetto del dissociare 3a. TS med. interruzione di eventi fisiologici o patologici di solito… … Dizionario italiano
dissoziieren — auflösen; trennen * * * dis|so|zi|ie|ren 〈V.; Chem.〉 I 〈V. tr.; hat〉 1. trennen, auflösen 2. chemisch aufspalten II 〈V. intr.; ist〉 in Ionen zerfallen [<frz. dissocier „zersetzen, trennen“; → Dissoziation] * * * … Universal-Lexikon
dissociabile — dis·so·cià·bi·le agg. CO che si può dissociare, disgiungere Sinonimi: distinguibile, scindibile, separabile. Contrari: indissociabile, inscindibile. {{line}} {{/line}} DATA: 1862. ETIMO: dal lat. dissociabĭle(m), v. anche dissociare … Dizionario italiano