Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

dissociare

  • 1 dissociare

    dissociate
    * * *
    dissociare v.tr. to dissociate, to separate: è difficile dissociare la morale dalla religione, it is difficult to dissociate morals from religion; dissociare le forze, to divide one's forces // (chim.) dissociare gli elementi di un composto, to dissociate the elements of a compound.
    dissociarsi v.rifl. to dissociate oneself: dissociare da un'organizzazione, to withdraw from an organization; dissociare dalla lotta armata, to dissociate oneself from the armed struggle; si dissociò da quanto aveva deciso l'assemblea, he dissociated himself from the assembly's decision.
    * * *
    [disso'tʃare]
    1. vt

    dissociarsi da — to dissociate o.s. from

    * * *
    [disso'tʃare] 1.
    verbo transitivo to dissociate (anche chim.)
    2.
    verbo pronominale dissociarsi

    -rsi da qcn., qcs. — to dissociate oneself from sb., sth

    * * *
    dissociare
    /disso't∫are/ [1]
     to dissociate (anche chim.)
    II dissociarsi verbo pronominale
     -rsi da qcn., qcs. to dissociate oneself from sb., sth.

    Dizionario Italiano-Inglese > dissociare

  • 2 dissociare

    [disso'tʃare]
    1. vt

    dissociarsi da — to dissociate o.s. from

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > dissociare

  • 3 dissociare

    Dizionario chimica Italiano-Inglese > dissociare

  • 4 dissocio

    dissociare, dissociavi, dissociatus V
    be/set at variance with, split into factions, separate, part

    Latin-English dictionary > dissocio

  • 5 dissociato

    dissociato agg. (chim., psic.) dissociated
    agg. e s.m. terrorist who has opted out of terrorism.
    * * *
    [disso'tʃato] 1. 2.
    aggettivo dissociated
    3.
    sostantivo maschile (f. -a) pol. = a terrorist who denies his ideology but refuses to collaborate with the law
    * * *
    dissociato
    /disso't∫ato/
     →  dissociare
     dissociated
    III sostantivo m.
     (f. -a) pol. = a terrorist who denies his ideology but refuses to collaborate with the law.

    Dizionario Italiano-Inglese > dissociato

  • 6 amicitia

    ămīcĭtĭa, ae, f. ( gen. sing. amicitiāï, Lucr. 3, 83; acc. amicitiem, id. 5, 1019 Lachm.; cf. Charis. p. 94 P., and Neue, Formenl. I. p. 372) [amicus], friendship (very freq. in Cic., occurring more than 200 times).
    I.
    Lit.:

    Est autem amicitia nihil aliud nisi omnium divinarum humanarumque rerum cum benevolentiā et caritate summa consensio,

    Cic. Am. 6: eo ego ingenio natus sum: amicitiam atque inimicitiam in frontem promptam gero, Enn. ap. Non. 129, 26:

    jam diu ego huic bene et hic mihi volumus, et amicitia est antiqua,

    Plaut. Ps. 1, 3, 4:

    Per te deos oro et nostram amicitiam,

    Ter. And. 3, 3, 6:

    sperata voluptas Suavis amicitiae,

    Lucr. 1, 142:

    vincula amicitiaï,

    id. 3, 83. The expressions usually connected with it are:

    amicitiam incipere,

    Ter. And. 3, 3, 7:

    amicitia nascitur,

    Cic. Am. 9, 29:

    amicitia exardescit,

    id. ib. 27, 100:

    est mihi amicitia cum aliquo,

    id. Clu. 42:

    amicitia est inter aliquos,

    id. Planc. 33:

    esse in amicitiā cum aliquo,

    Nep. Hann. 2, 4:

    in amicitiam recipere,

    Cic. Att. 2, 20:

    amicitiam colere,

    id. Fam. 15, 14:

    contrahere,

    id. Am. 14:

    gerere,

    id. Fam. 3, 8, and Nep. Dat. 10, 3:

    tueri,

    Cic. Fin. 1, 20:

    jungere,

    Lucr. 5, 1019; Cic. Deiot. 9; Vulg. Exod. 34, 12:

    expetere,

    Cic. Am. 13:

    comparare,

    id. Rosc. Am. 38:

    parere,

    Nep. Alcib. 7, 5:

    conferre se ad amicitiam alicujus,

    Cic. Brut. 81:

    dedere se amicitiae alicujus,

    Caes. B. G. 3, 22:

    accedere ad amicitiam alicujus,

    Nep. Eum. 1, 4:

    in amicitias incidere,

    Cic. Am. 12, 42:

    amicitiā alicujus uti,

    Ter. Ad. 2, 2, 43:

    pervenire in intimam amicitiam alicujus,

    Nep. Alcib. 5, 3:

    manere in amicitiā,

    Cic. Verr 2, 5, 32:

    amicitiam violare,

    Liv. 34, 31:

    deserere jura amicitiae,

    Cic. Am. 10:

    funditus evertere,

    id. Fin. 2, 25:

    dissociare,

    id. Am. 20:

    dimittere, dissuere, discindere,

    id. ib. 21:

    dirumpere,

    id. ib. 22 fin.:

    dissolvere,

    Vulg. Eccli. 22, 5:

    deficere ab amicitiā alicujus,

    Nep. Con. 2, 2:

    repudiare amicitiam alicujus,

    Cic. Planc. 19:

    renunciare amicitiam alicui,

    Liv. 42, 25.—
    II.
    Transf.
    A.
    In the histt., a league of friendship, an alliance between different nations, = foedus:

    Ubii, qui amicitiam fecerant,

    Caes. B. G. 4, 16:

    amicitiam populi Romani colere,

    Sall. J. 8, 2:

    in amicitiam Populi Romani venire,

    Liv. 22, 37:

    reges bello victos in amicitiam recipere,

    Sall. J. 14, 5:

    foedus et amicitia,

    id. ib. 104, 5:

    amicitia et foedus,

    id. ib. 104, 4:

    amicitia ac societas,

    Liv. 7, 31:

    amicitiae foedus,

    id. 42, 12:

    amicitiam petere,

    id. 38, 18:

    quae urbes in amicitiā permanserant,

    id. 43, 21; 10, 45:

    amicitias cum aliquo facere,

    Vulg. 2 Reg. 31, 2:

    cum aliquo inire,

    ib. 2 Par. 20, 35 al. —
    B.
    In botany, of plants, sympathy:

    rutae cum flco,

    Plin. 19, 8, 45, § 156:

    inter has vitium amicitiā accipitur ulmus,

    id. 16, 17, 29, § 72.—
    C.
    In post-Aug. Lat., abstr. pro concr. = amici:

    hospitem nisi ex amicitiā domini quam rarissime recipiat,

    Col. 11, 1, 23 (cf. before:

    hospitem nisi amicum familiaremque domini necessarium receperit): quin et parte ejusdem epistulae increpuit amicitias muliebres,

    Tac. A. 5, 2:

    omnes amicitias et familiaritates intra breve tempus adflixit,

    Suet. Tib. 51.

    Lewis & Short latin dictionary > amicitia

См. также в других словарях:

  • dissociare — [dal lat. dissociare ] (io dissòcio, ecc.). ■ v. tr. 1. [interrompere un legame tra idee, cose o persone che stanno comunemente insieme, anche con la prep. da del secondo arg.: d. il concetto di solidarietà da quello di patria ] ▶◀ disgiungere,… …   Enciclopedia Italiana

  • dissociare — dis·so·cià·re v.tr. (io dissòcio) 1. CO separare concetti, idee e sim., di solito uniti o connessi: dissociare la stima dall affetto Sinonimi: disassociare, disgiungere, dividere, scindere. Contrari: associare, congiungere, unire. 2. TS chim.… …   Dizionario italiano

  • dissociare — {{hw}}{{dissociare}}{{/hw}}A v. tr.  (io dissocio ) 1 Disgiungere, separare (anche fig.): dissociare le forze, le parti. 2 (chim.) Scindere una molecola in altre più semplici oppure in atomi o ioni. B v. rifl. (fig.) Non aderire, tenersi fuori …   Enciclopedia di italiano

  • dissociare — A v. tr. (anche fig.) disgiungere, dividere, disunire, scompagnare, separare, dissolvere □ (chim.) scindere CONTR. associare, consociare, collegare, congiungere, unire, concatenare, connettere B dissociarsi v. rifl. 1. (fig.) dissentire, tenersi… …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • dissocier — [ disɔsje ] v. tr. <conjug. : 7> • 1495; lat. dissociare 1 ♦ Séparer (des éléments qui étaient associés). ⇒ désunir, séparer. Dissocier les molécules d un corps, dissocier un corps. ⇒ désagréger, désintégrer. Pronom. « Ces rassemblements,… …   Encyclopédie Universelle

  • disocia — DISOCIÁ, disociez, vb. I. tranz. 1. (chim.) A scinda în mod reversibil o moleculă în molecule mai simple sau în ioni; a descompune temporar şi reversibil o combinaţie. ♢ refl. Atomii se disociază. 2. A despărţi, a separa, a delimita între ele… …   Dicționar Român

  • disociar — (Del lat. dissociare.) ► verbo transitivo 1 Separar las cosas que estaban unidas: ■ después de una década como militante, el rumbo de su vida lo disoció del partido. SINÓNIMO desunir ► verbo transitivo/ pronominal 2 QUÍMICA Separar los… …   Enciclopedia Universal

  • Dissoziation — Herauslösung; Abspaltung; Aufsplittung; Trennung; Aufhebung einer Verbindung * * * Dis|so|zi|a|ti|on 〈f. 20〉 1. Zerfall, Trennung; Ggs Assoziation (2) 2. 〈Psych.〉 Auflösung von im Bewusstsein zusammenhängenden Vorstellungen 3. 〈Chem.〉 3 …   Universal-Lexikon

  • dissociazione — dis·so·cia·zió·ne s.f. 1. CO il dissociare, il dissociarsi e il loro risultato: dissociazione di un ex terrorista Contrari: associazione. 2. TS chim. l effetto del dissociare 3a. TS med. interruzione di eventi fisiologici o patologici di solito… …   Dizionario italiano

  • dissoziieren — auflösen; trennen * * * dis|so|zi|ie|ren 〈V.; Chem.〉 I 〈V. tr.; hat〉 1. trennen, auflösen 2. chemisch aufspalten II 〈V. intr.; ist〉 in Ionen zerfallen [<frz. dissocier „zersetzen, trennen“; → Dissoziation] * * * …   Universal-Lexikon

  • dissociabile — dis·so·cià·bi·le agg. CO che si può dissociare, disgiungere Sinonimi: distinguibile, scindibile, separabile. Contrari: indissociabile, inscindibile. {{line}} {{/line}} DATA: 1862. ETIMO: dal lat. dissociabĭle(m), v. anche dissociare …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»