Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

descriptio

  • 1 descriptio

    dēscriptĭo, ōnis (in MSS. and edd. often confounded with discriptio, v. infra), f. [describo] (freq. in Cic.), a marking out, delineation, copy, transcript: in concreto.
    I.
    Lit. (rare):

    eadem caeli descriptio,

    Cic. Rep. 6, 22; cf. id. ib. 1, 14:

    explicate descriptionem imaginemque tabularum,

    id. Verr. 2, 2, 77 fin. In plur.:

    numeris aut descriptionibus aliquid explicare,

    id. Tusc. 1, 17:

    volutarum,

    sketches, drawings, Vitr. 3, 3:

    orbis terrarum,

    maps, id. 8, 2 et saep. —Far more freq.,
    II.
    Trop.
    A.
    A representation, delineation, description:

    nominis brevis et aperta descriptio,

    Cic. Inv. 2, 18:

    dilucida locorum,

    Quint. 9, 2, 44:

    regionum,

    id. 4, 3, 12:

    Siciliae,

    id. 11, 3, 164:

    convivii luxuriosi,

    id. 8, 3, 66 et saep.—In rhetor., the delineating of character, Cic. Top. 22, 83; id. de Or. 3, 53, 205; Quint. 9, 1, 31; cf. Auct. Her. 4, 39, 51.—
    B.
    A proper disposition, order, arrangement:

    via descriptionis atque ordinis (in oratione),

    id. de Or. 2, 9, 36:

    aedificandi,

    id. Off. 1, 39;

    legionum et auxiliorum,

    Suet. Tib. 30:

    descriptio centuriarum classiumque non erat,

    Liv. 4, 4, 2:

    populi,

    Vulg. 2 Reg. 24, 9.—In plur.:

    descriptiones temporum,

    id. Ac. 1, 3, 19 et saep. (Descriptio is often found in MSS. and edd. in the sense of distribution, division; but here the proper form is discriptio, [p. 556] e. g. Cic. Rep. 2, 22; id. de Off. 1, 7, 21 saep.)

    Lewis & Short latin dictionary > descriptio

  • 2 dēscrīptiō

        dēscrīptiō ōnis (often confounded with discriptio), f    [describo], a marking out, delineation, copy, transcript, draft: caeli, circuit: tabularum: alqd descriptionibus explicare.—Fig., a representation, delineation, description: aedificandi, plan: servorum: regionum, topography: nominis, definition.—A proper disposition, order, arrangement: via descriptionis atque ordinis (in oratione): centuriarum classiumque, L.: temporum.—In the sense distribution, division, the proper form is discriptio.
    * * *
    description/descriptive story; drawing of diagram/plan; indictment; transcript

    Latin-English dictionary > dēscrīptiō

  • 3 aedificō

        aedificō āvī, ātus, āre    [aedifex; aedes + 2 FAC-], to build, erect a building: ad aestūs vitandos, Cs.: aedificandi descriptio, plan: diruit, aedificat, H.—To build, construct, erect: urbem: naves, Cs.: alia (aedificia), S.: equum, a wooden horse, V.: altum caput, i. e. head-dress, Iu.—To build up, establish: rem p.
    * * *
    aedificare, aedificavi, aedificatus V
    build, erect, construct, make; create; establish; improve; edify

    Latin-English dictionary > aedificō

  • 4 dīscrīptiō

        dīscrīptiō ōnis, f    [discribo], a division, distribution, apportionment, assignment: civitatis: populi: possessionum: per urbem caedis (cf. descriptio).
    * * *
    assignment, division

    Latin-English dictionary > dīscrīptiō

  • 5 sollers

        sollers (not sōlers), tis (abl. ertī; once erte, O.), adj. with comp. and sup.    [sollus (3 SAL-)+ ars], skilled, skilful, clever, dexterous, adroit, expert: quae liberum Scire aequom est adulescentem, sollertem dabo, make accomplished, T.: in omni officio: vir, O.: agricola, N.: quo quisque est sollertior: antea ignarus belli, sollertissimus omnium factus est, S.: animus, L.: sollerti astu, O.: coloribus Sollers nunc hominem ponere nunc deum, H.: Musa lyrae sollers, H.— Manifesting skill, requiring dexterity, clever, ingenious: descriptio partium: pecudum custodia, V.: insitiones, quibus nihil sollertius, etc.
    * * *
    sollertis (gen.), sollertior -or -us, sollertissimus -a -um ADJ
    clever, dexterous, adroit, expert, skilled, ingenious, accomplished

    Latin-English dictionary > sollers

  • 6 subtīlis

        subtīlis e, adj. with comp. and sup.    [sub+tela], fine, nice, delicate: palatum, H.—Fig., nice, precise, exact, accurate, keen, subtle: descriptio: definitio: reliquae (epistulae) subtiliores erunt, will give more details.—In taste or judgment, fine, keen, delicate: iudicium: veterum iudex, H.—Of style, plain, simple, unadorned, direct: subtilissimum dicendi genus: oratio: quis illo in docendo subtilior?: oratione.
    * * *
    subtile, subtilior -or -us, subtilissimus -a -um ADJ
    fine-spun, fine; slender, delicate, exact; minutely thorough; strict, literal

    Latin-English dictionary > subtīlis

  • 7 aedifico

    aedĭfĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [aedesfacio], lit. to erect a building, to build; and in gen., to build, raise, erect, or establish any thing.
    I.
    Lit.: aedificare cum sit proprie aedem facere, ponitur tamen katachrêstikôs in omni genere constructionis, Fest. p. 13 Müll.; hence in the first signif. for the most part
    (α).
    Absol.:

    aedificare diu cogitare oportet,

    Cato, R. R. 3, 1:

    ecce aedificat,

    Plaut. Mil. 2, 2, 56:

    ad quem (usum) accommodanda est aedificandi descriptio,

    Cic. Off. 1, 39, 138; id. ib. 2, 23, 83:

    tribus locis aedifico, reliqua reconcinno,

    id. Q. Fr. 2, 6:

    lautius, id Leg. 2, 1, 3: belle,

    id. Att. 9, 13 al.:

    accuratius ad frigora atque aestus vitandos,

    Caes. B. G. 6, 22:

    diruit, aedificat, mutat quadrata rotundis,

    Hor. Ep. 1, 1, 100; so id. S. 2, 3, 308.—
    (β).
    With object:

    domum,

    Cic. Q. Fr. 2, 4; so Vulg. Exod. 1, 21:

    casas,

    Hor. S. 2, 3, 247.—
    II.
    In gen., to build, construct, etc.:

    navim,

    Plaut. Mer. prol. 87 piscinas, Varr. R. R. 3, 17, 5:

    navem,

    Cic. Verr. 2, 5, 18:

    urbem,

    id. ib. 2, 4, 53; so Vulg. Exod. 1, 11:

    oppida,

    ib. 2 Para. 26, 6:

    turrim,

    ib. Matt. 21, 3:

    murum,

    ib. 2 Para. 33, 14:

    porticum,

    Cic. Dom. 43:

    hortos,

    id. Att. 9, 13:

    equum,

    Verg. A. 2, 16:

    mundum,

    Cic. Tusc. 1, 25:

    tot adhuc compagibus altum aedificat caput,

    i.e. makes it, by bands and hair ornaments, a high tower, Juv. 6, 501.—
    III.
    Fig., to build up, establish:

    rem publicam,

    Cic. Fam. 9, 2.—And (eccl.) in a religious sense, to build up, instruct, edify.
    (α).
    Absol.:

    caritas aedificat,

    Vulg. 1 Cor. 8, 1:

    non omnia aedificant,

    ib. ib. 16, 23.—
    (β).
    With object:

    semetipsum,

    Vulg. 1 Cor. 14, 4:

    alterutrum,

    ib. 1 Thess. 5, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > aedifico

  • 8 characterismos

    chăractērismŏs ( - mus), i, m., = charaktêrismos characterization, the making prominent of the characteristic marks, rhet. t. t. (pure Lat. descriptio, depictio), Isid. Orig. 2, 21, 40; Porphyr. ad Hor. Ep. 1, 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > characterismos

  • 9 characterismus

    chăractērismŏs ( - mus), i, m., = charaktêrismos characterization, the making prominent of the characteristic marks, rhet. t. t. (pure Lat. descriptio, depictio), Isid. Orig. 2, 21, 40; Porphyr. ad Hor. Ep. 1, 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > characterismus

  • 10 decuriatio

    dĕcŭrĭātĭo, ōnis, f. [1. decurio], a dividing into decuriae:

    tribulium, descriptio populi, etc.,

    Cic. Planc. 18, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > decuriatio

  • 11 delineatio

    dēlīnĕātĭo, ōnis, f. [delineo], a sketch, delineation (late Lat. for forma, descriptio), Tert. adv. Val. 27.

    Lewis & Short latin dictionary > delineatio

  • 12 descriptiuncula

    dēscriptĭuncŭla, ae, f. dim. [descriptio], a short description, delineation:

    celebres subtexere,

    Sen. Suas. 2, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > descriptiuncula

  • 13 digestio

    dīgestĭo, ōnis, f. [id.].
    I.
    A dividing of food, dissolving, digestion (post-Aug.):

    sive concoctio sit illa, sive tantum digestio,

    Cels. 1 praef. § 63;

    2, 14, § 7: facilis ciborum,

    Quint. 11, 3, 19; Capitol. Ver. 4; Sol. 27, 13; in plur., Macr. S. 7, 4.—
    II.
    An orderly distribution, division, arrangement.
    A.
    In gen.:

    annorum,

    Vell. 2, 53 fin.: (Italiae) in literas, i. e. an orderly description (shortly before, descriptio), Plin. 3, 5, 6, § 46.—
    B.
    Esp., as rhet. t. t., enumeration = merismos, Cic. de Or. 3, 53, 205; Quint. 9, 1, 31; 9, 2, 2; cf. id. 11, 33, 114.

    Lewis & Short latin dictionary > digestio

  • 14 discriptio

    dīscriptio, ōnis, f. [discribo], a division, distribution, apportionment:

    civitatis,

    Cic. Sest. 65, 137:

    populi,

    id. Planc. 18, 45:

    privatarum possessionum,

    id. Off. 1, 7, 21; id. Tusc. 4, 1, 1; 5, 24, 68; id. Rep. 1, 46, 70; id. N. D. 1, 33, 92 al. (In these passages, formerly descriptio, q. v.)

    Lewis & Short latin dictionary > discriptio

  • 15 enumero

    ē-nŭmĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to reckon up, count over, count out (class.).
    I.
    In gen.:

    jamne enumerasti id, quod ad te rediturum putes?

    Ter. Ad. 2, 2, 28: dies, * Caes. B. C. 3, 105, 2:

    peculium,

    i. e. to rate, estimate, Plaut. As. 2, 4, 91:

    pretium,

    to count out, to pay, Cic. Rosc. Am. 46, 133. —
    II.
    In partic., to enumerate in speaking, to recount, relate (so most freq.):

    enumerare possum, quae sit in figuris animantium descriptio partium,

    Cic. N. D. 2, 47, 121; cf. Sall. C. 51, 9:

    stipendia,

    Liv. 3, 58:

    proelia,

    Nep. Hann. 5, 4:

    triumphos et domitas gentes,

    Ov. F. 3, 719:

    vulnera, oves,

    Prop. 2, 1, 44 (with narrare):

    plurima fando,

    Verg. A. 4, 334:

    prolem meorum,

    id. ib. 6, 717:

    femineos coetus alicui,

    Ov. A. A. 1, 254:

    Juniam familiam a stirpe ad hanc aetatem ordine,

    Nep. Att. 18, 3:

    ne de eodem plura enumerando defatigemus lectores,

    id. Lys. 2, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > enumero

  • 16 fastus

    1.
    fastus, a, um, adj. [perh. root PHA, phaskô, phêmi, fari; lit., in which it is allowed to speak], fasti dies; and more commonly absol.: fasti, ōrum, m. (acc. to the 4th decl. acc. fastus, Varr. ap. Prisc. p. 711 P.; Col. 9, 14, 12; Sil. 2, 10; Sen. Tranq. An. 14, 2; Hor. C. 4, 14, 4 Bentley (dub.); abl. fastibus, Luc. 10, 187), a publicists' t. t., a day on which judgment could be pronounced. on which courts could be held, a court-day (opp. nefasti, v. nefastus; cf. also: feriae, justitium, otium).
    I.
    Prop.:

    ille (dies) nefastus erit, per quem tria verba (DO, DICO, ADDICO) silentur: Fastus erit, per quem lege licebit agi,

    Ov. F. 1, 48; Varr. L. L. 6, 4, § 29 sq. Müll. The register of these legal court-days, which for a long time existed only in the archives of the pontifices, was kept from the knowledge of the people, until Cn. Flavius, scribe to the Pontifex Maximus Appius Caecus, posted up a copy in the Forum:

    posset agi lege necne, pauci quondam sciebant, fastos enim volgo non habebant,

    Cic. Mur. 11, 25; cf.:

    (Cn. Flavius) fastos circa forum in albo proposuit, ut, quando lege agi posset, sciretur,

    Liv. 9, 46, 5; Plin. 33, 1, 6, § 17; Val. Max. 2, 5, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., an enumeration of all the days of the year, with their festivals, magistrates, events, etc., a calendar, almanac (syn.: annales, historia, res gestae, narratio, fabula): fastorum libri appellantur, in quibus totius anni fit descriptio: fasti enim dies festi sunt, Paul. ex Fest. p. 87, 19 Mull. N. cr.:

    ordo ipse annalium mediocriter nos retinet quasi enumeratione fastorum,

    Cic. Fam. 5, 12, 5:

    cum diem festum ludorum de fastis suis sustulissent,

    id. Verr. 2, 4, 67, § 151:

    fastos correxit (Caesar),

    Suet. Caes. 40:

    ut omne tempus... ita in fastos referretur,

    id. Aug. 100; cf. id. Tib. 5.—
    B.
    Esp.
    1.
    The Fasti consulares, or registers of the higher magistrates, according to their years of service (v. Orelli, Onomast. Tullian. P. III.):

    quae (tempora) semel Notis condita fastis Inclusit volucris dies (i. e. fastis consularibus),

    Hor. C. 4, 13, 15:

    per titulos memoresque fastos,

    id. ib. 4, 14, 4; so,

    memores,

    id. ib. 3, 17, 4:

    tempora si fastosque velis evolvere mundi,

    id. S. 1, 3, 112:

    qui redit in fastos et virtutem aestimat annis, etc.,

    id. Ep. 2, 1, 48:

    in codicillorum fastis,

    Cic. Att. 4, 8, 3:

    paginas in annalibus magistratuum fastisque percurrere,

    Liv. 9, 18, 12:

    ex fastis evellere,

    Cic. Sest. 14, 33:

    hos consules fasti ulli ferre possunt,

    id. Pis. 13, 30.—
    2.
    Fasti Praenestini a Verrio Flacco ordinati et marmoreo parieti incisi, Suet. Gram. 17; cf. Inscr. Orell. II. p. 379 sq., and the authors there cited; v. also Anthon's Dict. of Antiq. p. 432 sq.—
    3.
    Fasti, the title of a poem of Ovid, on the Roman festivals, the festival-calendar; which, however, he completed for but six months of the year.
    2.
    fastus, ūs ( gen. fasti, Coripp. 4, 137), m. [Sanscr. dharshati, to be bold; Gr. thrasus, tharsos; full form farstus], scornful contempt or disdain of others, haughtiness, arrogance, pride ( poet., and in post-Aug. prose; syn.: fastidium, clatio, superbia, arrogantia, insolentia).
    (α).
    Sing.:

    tu cave nostra tuo contemnas carmina fastu,

    Prop. 1, 7, 25; cf.:

    fastus inest pulchris sequiturque superbia formam,

    Ov. F. 1, 419:

    superbo simul ac procaci fastu,

    Plin. 9, 35, 58, § 119:

    aspice primum, Quanto cum fastu, quanto molimine circum Spectemus,

    Hor. Ep. 2, 2, 93:

    tanto te in fastu negas, amice,

    i. e. thou withdrawest thyself with so much pride from my society, Cat. 55, 14:

    fastus erga patrias epulas,

    Tac. A. 2, 2 fin.
    (β).
    Plur.:

    fastus superbi,

    Prop. 3 (4), 25, 15; Tib. 1, 8, 75; Ov. M. 14, 762.
    3.
    fastūs, uum, m., calendar; v. 1. fastus init.

    Lewis & Short latin dictionary > fastus

  • 17 imaginalis

    ĭmāgĭnālis, e, adj. [imago], figurative (late Lat.): descriptio Judaeorum, Vet. interpr. Iren. 5, 11.— Adv.: ĭmāgĭnālĭ-ter, figuratively, Aug. de Gen. ad lit. 12, 5; 6.

    Lewis & Short latin dictionary > imaginalis

  • 18 imaginaliter

    ĭmāgĭnālis, e, adj. [imago], figurative (late Lat.): descriptio Judaeorum, Vet. interpr. Iren. 5, 11.— Adv.: ĭmāgĭnālĭ-ter, figuratively, Aug. de Gen. ad lit. 12, 5; 6.

    Lewis & Short latin dictionary > imaginaliter

  • 19 philosopha

    phĭlŏsŏphus, a, um, adj., = philosophos, philosophical: philosopha sententia, Pac. ap. Gell. 13, 8, 4:

    scriptiones,

    Cic. Tusc. 5, 41, 121:

    verbum,

    Macr. S. 7, 1, § 1:

    tractatus,

    id. ib. 7, 1, § 13.—
    II.
    Subst.
    A.
    phĭ-lŏsŏphus, i, m., a philosopher:

    philosophi denique ipsius, qui de suā vi ac sapientiā unus omnia paene profitetur, est tamen quaedam descriptio, ut is, qui studeat, omnium rerum divinarum atque humanarum vim, naturam causasque nosse et omnem bene vivendi rationem tenere et persequi, nomine hoc appelletur,

    Cic. de Or. 1, 49, 212:

    alio tempore rhetorum praecepta tradere, alio philosophorum,

    id. Tusc. 2, 3, 9: nemo aegrotus quicquam somniat tam infandum, quod non aliquis dicat philosophus, Varr. ap. Non. 56, 15; cf. Cic. Div. 2, 58, 119.— Plur.:

    Stoici philosophi,

    Vulg. Act. 17, 18.—
    B.
    phĭlŏsŏpha, ae, f., a female philosopher:

    ea villa tamquam philosopha videtur esse,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 2, § 5; so in apposition: philosopha anicula, Verus ap. Vulcat. Avid. Cass. 1.—Hence, adv.: phĭlŏsŏphē, philosophically:

    in his ipsis prooemiis philosophe scribere voluimus,

    Cic. Ac. 1, 2, 8.—Ironically, Plaut. Rud. 4, 3, 47.

    Lewis & Short latin dictionary > philosopha

  • 20 philosophus

    phĭlŏsŏphus, a, um, adj., = philosophos, philosophical: philosopha sententia, Pac. ap. Gell. 13, 8, 4:

    scriptiones,

    Cic. Tusc. 5, 41, 121:

    verbum,

    Macr. S. 7, 1, § 1:

    tractatus,

    id. ib. 7, 1, § 13.—
    II.
    Subst.
    A.
    phĭ-lŏsŏphus, i, m., a philosopher:

    philosophi denique ipsius, qui de suā vi ac sapientiā unus omnia paene profitetur, est tamen quaedam descriptio, ut is, qui studeat, omnium rerum divinarum atque humanarum vim, naturam causasque nosse et omnem bene vivendi rationem tenere et persequi, nomine hoc appelletur,

    Cic. de Or. 1, 49, 212:

    alio tempore rhetorum praecepta tradere, alio philosophorum,

    id. Tusc. 2, 3, 9: nemo aegrotus quicquam somniat tam infandum, quod non aliquis dicat philosophus, Varr. ap. Non. 56, 15; cf. Cic. Div. 2, 58, 119.— Plur.:

    Stoici philosophi,

    Vulg. Act. 17, 18.—
    B.
    phĭlŏsŏpha, ae, f., a female philosopher:

    ea villa tamquam philosopha videtur esse,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 2, § 5; so in apposition: philosopha anicula, Verus ap. Vulcat. Avid. Cass. 1.—Hence, adv.: phĭlŏsŏphē, philosophically:

    in his ipsis prooemiis philosophe scribere voluimus,

    Cic. Ac. 1, 2, 8.—Ironically, Plaut. Rud. 4, 3, 47.

    Lewis & Short latin dictionary > philosophus

См. также в других словарях:

  • Descriptio — (латинское «описание») термин риторики и поэтики; в риторике относится к числу фигур (см.) и означает неточное определение (показывающее «некоторые свойства и обстоятельства вещи, достаточные для получения о ней понятия и отличения от других… …   Литературная энциклопедия

  • descriptio — DESCRÍPTIO (лат. описание) один из видов ретардации в художественном произведении (описание природы, обстановки, быта). Д. стилистический прием, который задерживает развитие сюжета, но в то же время является боковым приемом развития повествования …   Поэтический словарь

  • descriptio — index delineation, description, design (construction plan), organization (structure) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • descriptio —    (s.f.) ipotiposi …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • descriptio — de·scrip·tio …   English syllables

  • descriptio persons — /daskripsh(iy)ow parsowniy/ Lat …   Black's law dictionary

  • descriptio persons — /daskripsh(iy)ow parsowniy/ Lat …   Black's law dictionary

  • descriptio personae — Description of the person; a word or phrase used for the purpose of identifying or pointing out a person. Milam v Settle, 127 W Va 271, 32 SE2d 269. Words descriptive of the person, such as president, manager, “agent, etc …   Ballentine's law dictionary

  • descriptio personae — də̇ˈskripshēˌōpə(r)ˈsō(ˌ)nē noun Etymology: Latin, description of the person : matter merely descriptive of the persons of the parties and not essential to the validity of a legal document compare designatio personae …   Useful english dictionary

  • Totius Graeciae Descriptio — refers to an early regional map of Greece drawn by Renaissance humanist Nikolaos Sophianos that became a cartographical bestseller of the late 16th century. The first editions of the map (1540 1545) are believed to be lost. Some references were… …   Wikipedia

  • Reipublicae Christianopolitanae descriptio — Blick auf die Stadt Christianopolis Reipublicae Christianopolitanae descriptio (deutsch etwa Beschreibung des Staates Christenstadt) ist der Name einer im Jahr 1619 geschriebenen christlichen Utopie von Johann Valentin Andreae. Der Text ist aus… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»