-
1 deign
tr[deɪn]1 dignarse (to, a)deign ['deɪn] vi: dignarse, condescenderv.• conceder v.• dignarse v.deɪnto deign to + INF — dignarse (a) + inf
[deɪn]VT* * *[deɪn]to deign to + INF — dignarse (a) + inf
-
2 deign
deign [deɪn] vсоизво́лить; снизойти́; соблаговоли́ть; удосто́ить;he did not deign to speak он не соизво́лил заговори́ть
;he did not deign an answer он не удосто́ил нас отве́том
-
3 deign
-
4 deign
-
5 deign
deign [deɪn]daigner; -
6 deign
[dein] vt+vi 1 condescender. 2 conceder, permitir por condescendência. -
7 deign
-
8 deign
deɪn гл. снизойти;
соблаговолить;
соизволить;
удостоить he did not deign to speak ≈ он не соизволил заговорить he did not deign an answer ≈ он не удостоил нас ответом Syn: condescend снизойти, соизволить, соблаговолить - will you * to answer my question? может быть, вы соблаговолите ответить на мой вопрос? - he did not * to come он не соизволил прийти - he doesn't * to acknowledge old friends он не желает признавать старых друзей (преим. в отриц. предложениях или с наречиями hardly, scarcely) удостаивать - to * no answer /reply/ не удостоить ответом - without *ing to look at me не удостоив меня взглядом (преим. в отриц. предложениях) унижаться - I do not * to reply to such impertinence я не стану отвечать на такую дерзость deign соизволить;
снизойти;
соблаговолить;
удостоить;
he did not deign to speak он не соизволил заговорить;
he did not deign an answer он не удостоил нас ответом deign соизволить;
снизойти;
соблаговолить;
удостоить;
he did not deign to speak он не соизволил заговорить;
he did not deign an answer он не удостоил нас ответом deign соизволить;
снизойти;
соблаговолить;
удостоить;
he did not deign to speak он не соизволил заговорить;
he did not deign an answer он не удостоил нас ответом -
9 deign
[deɪn]deign соизволить; снизойти; соблаговолить; удостоить; he did not deign to speak он не соизволил заговорить; he did not deign an answer он не удостоил нас ответом deign соизволить; снизойти; соблаговолить; удостоить; he did not deign to speak он не соизволил заговорить; he did not deign an answer он не удостоил нас ответом deign соизволить; снизойти; соблаговолить; удостоить; he did not deign to speak он не соизволил заговорить; he did not deign an answer он не удостоил нас ответом -
10 deign
transitive verb* * *[deɪn]( pej)I. vi* * *[deɪn]vtto deign to do sth — geruhen or sich herablassen, etw zu tun
he didn't deign to — er ließ sich nicht dazu herab
* * *deign [deın]to do zu tun)B v/t sich herablassen zu:he deigned no answer er ließ sich nicht einmal zu einer Antwort herab* * *transitive verbdeign to do something — sich [dazu] herablassen, etwas zu tun
* * *v.geruhen v.gewähren v. -
11 deign
[deın] v1) снизойти, соизволить, соблаговолитьwill you deign to answer my question? - может быть, вы соблаговолите ответить на мой вопрос?
he doesn't deign to acknowledge old friends - он не желает признавать старых друзей
2) (преим. в отриц. предложениях или с наречиями hardly, scarcely) удостаиватьto deign no answer /reply/ - не удостоить ответом
3) (преим. в отриц. предложениях) унижатьсяI do not deign to reply to such impertinence - я не стану отвечать на такую дерзость
-
12 deign
-
13 deign
v благоволявам* * *унижавам; удостоявам; благоволя;* * *v благоволявам* * *deign [dein] v 1. благоволявам; удостоявам с; he didn't \deign me an answer не ме удостои с отговор; 2. унижавам се; I do not \deign to answer to such impertinence не се унижавам да отговарям на такова нахалство. -
14 deign
1. v снизойти, соизволить, соблаговолитьwill you deign to answer my question? — может быть, вы соблаговолите ответить на мой вопрос?
2. v удостаивать3. v унижатьсяСинонимический ряд:1. grant (verb) allow; bestow; concede; give in; give up; grant; show; yield2. lower oneself (verb) condescend; disdain; lower oneself; patronize; stoop; vouchsafe -
15 deign
[deɪn]1) Общая лексика: (преим. в отриц. предложениях) унижаться, благоволить, изволить, снизойти, соблаговолить (he did not deign to speak - он не соизволил заговорить), соизволить, соизволять, удостаивать, удостоить (he did not deign an answer - он не удостоил нас ответом), (to do smth.) снисходить2) Религия: смилостивиться -
16 deign
verb \/deɪn\/nedlate seg, verdige -
17 deign
-
18 deign
[deɪn]* * *[deɪn] -
19 deign
[deɪn]( pej) vi -
20 deign
verbсоизволить; снизойти; соблаговолить; удостоить; he did not deign to speak он не соизволил заговорить; he did not deign an answer он не удостоил нас ответомSyn:condescend* * *(v) снизойти; снисходить; соизволить; удостаивать; удостоить* * *снизойти; соблаговолить; соизволить; удостоить* * *[ deɪn] v. снизойти, соизволить, соблаговолить, удостоить* * ** * *снизойти
См. также в других словарях:
Deign — (d[=a]n), v. t. [imp. & p. p. {Deigned} (d[=a]nd); p. pr. & vb. n. {Deigning}.] [OE. deinen, deignen, OF. degner, deigner, daigner, F. daigner, fr. L. dignari to deem worthy, deign, fr. dignus worthy; akin to decere to be fitting. See {Decent},… … The Collaborative International Dictionary of English
Deign — Deign, v. i. To think worthy; to vouchsafe; to condescend; followed by an infinitive. [1913 Webster] O deign to visit our forsaken seats. Pope. [1913 Webster] Yet not Lord Cranstone deigned she greet. Sir W. Scott. [1913 Webster] Round turned he … The Collaborative International Dictionary of English
deign — [deın] v [Date: 1200 1300; : Old French; Origin: deignier, from Latin dignus deserving admiration ] deign to do sth to do something that you think you are really too important to do often used humorously ▪ Travis called after her, but she didn t… … Dictionary of contemporary English
deign — ► VERB (deign to do) ▪ do something that one considers to be beneath one s dignity. ORIGIN Latin dignare deem worthy , from dignus worthy … English terms dictionary
deign — [dān] vi. [ME deignen < OFr deignier < L dignare, dignari, to deem worthy < dignus, worthy: see DIGNITY] to condescend to do something thought to be slightly beneath one s dignity [the duchess deigned to shake my hand] vt. to condescend… … English World dictionary
deign — I verb allow, allow with condescension, be so good as to, condescend, descend, favor, grant, patronize, stoop, vouchsafe II index accede (concede), bestow, patronize (condescend toward) Burt … Law dictionary
deign — [ deın ] verb intransitive if someone deigns to do something, they do it but in a way that shows they are not willing: Mandy was the only person who deigned to speak to him … Usage of the words and phrases in modern English
deign — c.1300, from O.Fr. deignier (Mod.Fr. daigner), from L. dignari to deem worthy or fit (Cf. It. degnare, Sp. deñar), from dignus worthy (see DIGNITY (Cf. dignity)). Sense of take or accept graciously led to that of condescend (1580s) … Etymology dictionary
deign — condescend, *stoop Analogous words: vouchsafe, accord, concede, *grant, award … New Dictionary of Synonyms
deign — [v] lower oneself condescend, consent, deem worthy, patronize, see fit*, stoop, think fit*, vouchsafe; concept 35 Ant. be proud, hold head high … New thesaurus
deign — UK [deɪn] / US verb [intransitive] Word forms deign : present tense I/you/we/they deign he/she/it deigns present participle deigning past tense deigned past participle deigned showing disapproval if someone deigns to do something, they do it but… … English dictionary