-
1 défaillir
défaillir [defajiʀ]➭ TABLE 13 intransitive verba. ( = s'évanouir) to faintb. [forces, mémoire] to fail ; [courage, volonté] to falter* * *defajiʀverbe intransitif1) ( s'évanouir) to faint2) ( faiblir) [mémoire, santé] to fail* * *defajiʀ vi1) [personne] to come over faint2) [mémoire] to fail3) (moralement) to waver* * *défaillir verb table: assaillir vi1 ( s'évanouir) to faint; se sentir défaillir to feel faint; défaillir de faim/de peur to feel faint with hunger/with fear; elle défaillait de bonheur fig she was overcome with happiness;2 ( faiblir) [mémoire, santé] to fail; soutenir qn sans défaillir to show unflinching support for sb.[defajir] verbe intransitif1. [être près de s'évanouir] to be about to faint ou on the verge of fainting2. [s'amollir]3. [forces, mémoire] to fail -
2 défaillir
[defajiʀ]Verbe intransitif (s'évanouir) desfalecer* * *[defajiʀ]Verbe intransitif (s'évanouir) desfalecer -
3 défaillir
[defajiʀ]Verbe intransitif (s'évanouir) desfalecer* * *défaillir defajiʀ]verbodiminuirfraquejar -
4 défaillir
défaillir [deefaajier]〈 werkwoord〉1 flauw vallen ⇒ in onmacht vallen, bezwijmen2 zwak(ker) worden ⇒ afnemen, het begeven -
5 défaillir
défaillirvypovídat službu (kniž.)slábnout (kniž.)pocítit náhlou slabostomdlít -
6 défaillir
defajiʀv irr1) ( s'évanouir) schwach werdendéfaillir de peur — vor Angst schwach werden, vor Angst schlecht werden
2) ( s'affaiblir) nachlassen, schwächer werden, abnehmenSon courage défaille. — Sein Mut verlässt ihn.
défaillirqualités, mémoire nachlassen; forces, volonté schwinden -
7 défaillir
vi.1. (s'évanouir) па́дать/упа́сть ◄-ду, -ёт, упа́л► в о́бморок, теря́ть/по= созна́ние, лиша́ться/лиши́ться чувств élevé.;je me sens défaillir — я чу́вствую, что теря́ю созна́ние; défaillir de fatigue — изнемога́ть/изнемо́чь <па́дать ipf.> от уста́лости ║ fig. сдава́ть ◄сдаю́, -ёт►/ сдать* (courage);en apprenant cette nouvelle, j'ai cru défaillir — когда́ я узна́л э́ту но́вость, я ду́мал, что ∫ упа́ду в о́бморок <потеря́ю созна́ние>;
-
8 défaillir
непр. vi1) слабеть, изнемогать; падать в обморок2) слабеть, отказывать (о силах, способностях)sans défaillir — неуклонно, чего бы то ни стоило; безотказно5) вымирать, угасать7) уст. недоставать -
9 défaillir
v.intr. (de dé- et faillir) 1. ост. липсвам, отсъствам; 2. не устоявам, изневерявам; défaillir а son devoir не изпълнявам задълженията си; 3. слабея, отслабвам, изнемощявам, отпадам; 4. изчезвам, загивам, угасвам, умирам. Ќ Ant. maintenir (se), remonter (se); augmenter. -
10 défaillir
-
11 défaillir
гл.1) общ. изнемогать, сдавать, угасать, отказывать (о силах, способностях), падать в обморок, вымирать, проявлять малодушие, слабеть2) мед. лишаться сил3) устар. недоставать4) тех. терпеть аварию, выходить из строя5) юр. не являться (в суд) -
12 défaillir
أغمي عليهانصعقتخلفتغيبخارت قواةصعقغاب عن وعيهغشى علية -
13 défaillir
vi. => Besoin, Malaise, Évanouir (S'), Prendre (mal). -
14 défaillir
1 Desfallecer desmayarse2 (manquer) Faltar3 (forces, etc.) Fallar4 figuré (se décourager) Desanimarse, CONJUGAISON como: assaillir., Es def; y sólo se usa en los tiempos compuestos y en los siguientes, INDICATIF Pres: nous défaillons, vous défaillez, ils défaillent., Imperf; je defaillais, etc; Pret, indef: je défaillis, etc; PARTICIPE ACTIF defaillant, PARTICIPE PASSIF défailli. -
15 défaillir
1. mdleć2. omdlewać3. słabnąć4. zasłabnąć -
16 défaillir
vi.1. kam bo‘lmoq, yo‘q bo‘lmoq2. zaiflashmoq, bo‘shashmoq, kuch-quvvatdan qolib bormoq; holi-joni qolmay charchamoq, tinkasi qurimoq, sulaymoq, loxas bo‘lmoq, hushidan, o‘zidan ketib qolmoq3. irodasizlik qilmoq, o‘zini oldirmoq, kuchi ketmoq4. o‘lib, qirilib, yo‘q bo‘lib bormoq, o‘chmoq, o‘chib bormoq, umri tugab bormoq. -
17 défaillir
1. malfortiĝi2. senfortiĝi3. sveneti -
18 sans défaillir
сущ.общ. безотказно, неуклонно, чего бы то ни стоило -
19 отказать
1) ( кому-либо в чем-либо) refuser qch à qnотказать себе в чем-либо — se refuser qch; se priver de qchне откажите в любезности — ayez l'obligeance de...3) ( о механизме) défaillir vt•• -
20 manquer
mɑ̃kev1) fehlen2) ( rater) versäumenVous n'avez rien manqué. — Sie haben nichts versäumt.
Je n'y manquerai pas. — Sie können sich auf mich verlassen.
3) ( échapper) entgehen4) ( faire défaut) mangeln5) ( échouer) missglücken6) (fam) verfehlen7) ( perdre) verpassen8) ( défaillir) versagen9) (fig) abgehen10) (fig: regretter) vermissenmanquermanquer [mãke] <1>1 (opp: atteindre) verfehlen cible, but3 (opp: rencontrer) verfehlen, verpassen5 (laisser passer) Beispiel: une occasion à ne pas manquer eine Gelegenheit, die man sich nicht entgehen lassen sollte7 (opp: assister à) verpassen, versäumen film, réunion; nicht gehen zu +datif, schwänzen familier; cours, école; Beispiel: manquer la classe [im Unterricht] fehlen1 (être absent) fehlen2 (faire défaut, être insuffisant) Beispiel: commencer à manquer allmählich ausgehen; Beispiel: quelque chose te manque pour faire quelque chose dir fehlt etwas um etwas zu tun3 (ne pas avoir assez de) Beispiel: quelqu'un/quelque chose manque de quelqu'un/quelque chose jdm/einer S. fehlt jemand/etwas; Beispiel: tu ne manques pas de toupet! du bist ganz schön frech !4 (regretter de ne pas avoir) Beispiel: mes enfants/les livres me manquent ich vermisse die Kinder/Bücher6 (ne pas respecter) Beispiel: manquer à sa parole/promesse sein/ihr Wort/Versprechen nicht halten; Beispiel: manquer à ses devoirs/obligations seine/ihre Pflichten/Verpflichtungen nicht erfüllen►Wendungen: ça n'a pas manqué! das musste ja so kommen !; il ne manquait plus que ça das hat [jetzt] gerade noch gefehlt
- 1
- 2
См. также в других словарях:
défaillir — [ defajir ] v. intr. <conjug. : 13; fut. je défaillirai ou vx je défaudrai> • 1080; de dé et faillir 1 ♦ Vx ou littér. Faire défaut, manquer. « Son secours qui ne défaut point » (Colette). 2 ♦ (XVIe) Mod. Perdre momentanément ses forces… … Encyclopédie Universelle
defaillir — Defaillir, Languescere, Deficere. Defaillir et se passer, Exolescere, Rarescere. Defaillir et ne pouvoir fournir à la peine, Fatiscere. Defaillir à faire son debvoir, et respondre à la bonne volonté de la Seigneurie de sa ville, Studia ciuium… … Thresor de la langue françoyse
défaillir — DÉFAILLIR. verbe n. Il n est plus guère usité qu au plurlel du présent, Nous défaillons; à l imparfait, Jedéfaillois; au prétérit, Je défaillis, j ai défailli; et a l infinitif, Défaillir. Manquer. Cette race a défailli en un tel. Ils craignoient … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
defaillir — Defaillir. Manquer. Cette race a defailli en un tel. ils craignoient que le jour ne vinst à leur defaillir avant qu ils pussent arriver. toutes choses commençoient à leur defaillir. Il signifie aussi Deperir, s affoiblir. Les forces luy… … Dictionnaire de l'Académie française
défaillir — (dé fa llir, ll mouillées, et non pas dé fa yir) v. n. L Académie dit qu il n est guère usité qu au pluriel du présent de l indicatif : nous défaillons, vous défaillez, ils défaillent ; à l imparfait, je défaillais ; au prétérit, je défaillis … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
DÉFAILLIR — v. n. (Il n est plus guère usité qu au pluriel du présent de l indicatif, Nous défaillons ; à l imparfait, Je défaillais ; au prétérit, Je défaillis, j ai défailli ; et à l infinitif, Défaillir. ) Manquer. Cette race a défailli en un tel. Ils… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
DÉFAILLIR — v. intr. Perdre momentanément ses forces physiques ou morales. Je la vis prête à défaillir. Je me sentis défaillir. Sa mémoire défaillait souvent. Il signifie aussi S’affaiblir, diminuer. Ses forces défaillent tous les jours, commencent à… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
Défaillir — III гр., (avoir) P.p.: défailli 1) Слабеть, изнемогать 2) Приходить в неисправность, выходить из строя 3) Проявлять слабость, малодушие Présent de l indicatif je défaille tu défailles il défaille nous défaillons vous défaillez … Dictionnaire des verbes irréguliers français
défaillir — vi. => Besoin, Malaise, Évanouir (S ), Prendre (mal) … Dictionnaire Français-Savoyard
eslargissement — Defaillir au jour de son eslargissement, Ad diem vadimonij non occurrere. B. Defaillir au jour de son eslargissement, et laisser ses cautions en peine, Profugij causa solum iudiciale vel forense vertere. B … Thresor de la langue françoyse
défaut — [ defo ] n. m. • XIIIe; anc. p. p. de défaillir I ♦ 1 ♦ Absence de ce qui serait nécessaire ou désirable. ⇒ carence, faute, 2. manque, pénurie. Défaut d harmonie, de proportion (⇒ déséquilibre, discordance, disproportion) . Défaut d attention (⇒… … Encyclopédie Universelle