Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

decessio

  • 1 decessio

    decessĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] sortie, départ; sortie de charge (d'un magistrat). [st2]2 [-] déchet, diminution, perte.    - decessio febris, Cels.: rémission de la fièvre.    - decessio capitis, Cic.: absence de la tête (dans une victime).    - decessio verborum, Gell.: extension du sens des mots.
    * * *
    decessĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] sortie, départ; sortie de charge (d'un magistrat). [st2]2 [-] déchet, diminution, perte.    - decessio febris, Cels.: rémission de la fièvre.    - decessio capitis, Cic.: absence de la tête (dans une victime).    - decessio verborum, Gell.: extension du sens des mots.
    * * *
        Decessio, Verbale. Cic. Le departement d'un lieu, quand on vuide la place à autruy.
    \
        Decessio de summa. Cic. Diminution ou rabais de la somme.

    Dictionarium latinogallicum > decessio

  • 2 decessio

    dēcessĭo, ōnis, f. [decedo], a going away, departure (opp. accessio—good prose).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    is mecum saepe de tua mansione aut decessione communicat,

    Cic. Fam. 4, 4 fin.
    B.
    Esp.
    1.
    The withdrawal, retirement of a magistrate from the province he has governed, Cic. Pis. 36, 89; id. Att. 6, 5 fin.; id. Q. Fr. 1, 1, 1.—
    2.
    Pregn., the decrease, diminution, abatement, or entire disappearance of an object:

    neque enim ulla decessio fieri poterat neque accessio,

    Cic. Univ. 6:

    utrum accessionem decumae an decessionem de summa fecerit,

    id. Rab. Post. 11, 30 sq.; Dig. 29, 4, 28 fin.:

    decessio capitis aut accessio,

    Cic. Div. 2, 15, 36:

    accessio et decessio febris,

    Cels. 3, 3 fin.; so id. 2, 4 et saep.—
    3.
    Decease:

    Juliani,

    Spart. Did. Jul. 7 fin.
    * II.
    Trop.: verborum, the transition, transferring of words from their primary to a derivative meaning, Gell. 13, 29, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > decessio

  • 3 decessio

    dēcessio, ōnis, f. (decedo), der Abgang, I) eig.: A) im allg., das Weggehen, Fortgehen, der Fortgang eines Menschen (Ggstz. adventus od. mansio), tua, Cic.: tarda, Cic. – B) insbes.: 1) der Abgang einer Magistratsperson aus der Provinz, Cic. – 2) prägn., der Abgang = der Abzug, die Abnahme, das Schwinden (Ggstz. accessio), bonorum, Cic.: decessionem de summa facere, Cic.: decessio capitis aut accessio, Cic.: aliae febres diem noctemque accessione et decessione implent, Cels.: non enim tam cumulus bonorum iucundus esse potest quam molesta decessio, Cic. – II) übtr.: d. verborum, der Übergang der Wörter von der ursprünglichen zu einer abgeleiteten Bedeutung, Gell. 13, 29, 1.

    lateinisch-deutsches > decessio

  • 4 decessio

    dēcessio, ōnis, f. (decedo), der Abgang, I) eig.: A) im allg., das Weggehen, Fortgehen, der Fortgang eines Menschen (Ggstz. adventus od. mansio), tua, Cic.: tarda, Cic. – B) insbes.: 1) der Abgang einer Magistratsperson aus der Provinz, Cic. – 2) prägn., der Abgang = der Abzug, die Abnahme, das Schwinden (Ggstz. accessio), bonorum, Cic.: decessionem de summa facere, Cic.: decessio capitis aut accessio, Cic.: aliae febres diem noctemque accessione et decessione implent, Cels.: non enim tam cumulus bonorum iucundus esse potest quam molesta decessio, Cic. – II) übtr.: d. verborum, der Übergang der Wörter von der ursprünglichen zu einer abgeleiteten Bedeutung, Gell. 13, 29, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decessio

  • 5 decessio

    dēcessio, ōnis f. [ decedo ]
    1) уход, отъезд, отбытие, удаление C
    2) утрата потеря (molesta d. bonorum C)
    4) убыль, уменьшение ( decessionem de summā facere C)

    Латинско-русский словарь > decessio

  • 6 dēcessiō

        dēcessiō ōnis, f    [decedo], a going away, departure: tua: tarda.— A withdrawal, retirement (from office): molesta.— A decrease, diminution, abatement: de summā: capitis.
    * * *
    departure (provinceal magistrate)/retirement; diminution/decrease/disappearance; transition/transferring (of words from primary to derivative meaning)

    Latin-English dictionary > dēcessiō

  • 7 decessio

    уменьшение, противоп. аccessio s. 2. (1. 6 § 5. D. 10, 3. 1. 3 D. 15, 2. 1. 178 § 1 D. 50, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > decessio

  • 8 decessio

    a retreat, withdrawal / departure, leaving / decrease, diminution

    Latin-English dictionary of medieval > decessio

  • 9 Сошествие

    - decessio; catabasis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Сошествие

  • 10 accessio

    accessio, ōnis, f. (accedo), I) das Hinzu-, Herantreten, -gehen, -kommen, die Annäherung, quid tibi ad hasce accessio est aedes? was hast du dich diesem Hause zu nähern? Plaut.: suis accessionibus, durch sein Sich-Überlaufenlassen von den Leuten = durch die Audienzen, die er erteilte, Cic. – als mediz. t.t. der Eintritt, Anfall, die Anwandlung, prima morbi, Suet. Vesp. 23, 4. – bes. der Eintritt des Fiebers, der Fieberanfall, Paroxysmus (Ggstz. decessio, remissio) Cels.: dierum imparium accessiones (Anfälle) exspectare, Cels. – II) übtr., das vermehrende Hinzukommen, die Vermehrung, das Wachstum, der Zuwachs, A) als Akt: pecuniae, Nep.: singulorum versuum, Quint.: paucorum annorum, Cic.: dignitatis, Cic.: virium, Liv.: cum ad corpora cum accessio fieret tum abscessio (Abnahme), Cic.: magnas accessiones (Fortschritte) fecisse in operibus hostium expugnandis, Auct. b. Alex.: in omnibus epistulis, quas ad Caesarem aut ad Balbum mitto, legitima quaedam est accessio commendationis tuae, macht die Empfehlung deiner Person sozusagen einen stehenden Artikel aus, Cic. – B) meton.: a) der hinzukommende Gegenstand, der Zuwachs, Anhang, die Zulage, accessionem (Anbau) adiunxit aedibus, Cic.: accessio Punici belli, ein Anhang zum p. Kr. (vom König Syphax, da er nicht der Hauptfeind war, mit dem jener Krieg geführt wurde), Liv.: minima accessio semper Epirus regno Macedoniae fuit, Liv. – b) als philos. t.t., ein bestimmender Zusatz, Cic. Acad. 2, 112. – c) im Finanzwesen, was über die schuldige Abgabe weiter bezahlt od. erpreßt wird, die Beigabe, der Zuschuß (Ggstz. decessio, der Abzug, Ausfall), Scriptt. r.r. u. Cic.: u. decumae, Cic.

    lateinisch-deutsches > accessio

  • 11 Abzug

    Abzug, I) die Verminderung: deductio. – decessio (Abgang, Ggstz. accessio; beide von einer Summe). – etw. ohne A. bezahlen, solidum solvere: einen A. machen, facere deductionem ex pecunia od. decessionem de summa: die Reiter erleiden einen A. am Solde, de stipendio equitum aera demuntur. – II) die Entfernung: 1) eig.: abitus (der Abgang). – discessus. decessio. decessus (das Abscheiden, Weggehen). – profectio (die Abreise, der Abmarsch). – migratio. demigratio (das Auswandern). – receptus (der Rückzug). – bei seinem A. aus Asien, decedens ex Asia. zum A. blasen, receptui canere: sich freien A., bedingen, ut incolumibus abire liceat, pacisci: freien A. bekommen, sine fraude emitti (von einer Besatzung). – 2) meton. – die Abzucht, w. s. – Abzugsgraben, incīlis fossa. incīle (für das Wasser). – cloaca (in den Straßen der Stadt für den Unrat).

    deutsch-lateinisches > Abzug

  • 12 accessio

    accessio, ōnis, f. (accedo), I) das Hinzu-, Herantreten, -gehen, -kommen, die Annäherung, quid tibi ad hasce accessio est aedes? was hast du dich diesem Hause zu nähern? Plaut.: suis accessionibus, durch sein Sich-Überlaufenlassen von den Leuten = durch die Audienzen, die er erteilte, Cic. – als mediz. t.t. der Eintritt, Anfall, die Anwandlung, prima morbi, Suet. Vesp. 23, 4. – bes. der Eintritt des Fiebers, der Fieberanfall, Paroxysmus (Ggstz. decessio, remissio) Cels.: dierum imparium accessiones (Anfälle) exspectare, Cels. – II) übtr., das vermehrende Hinzukommen, die Vermehrung, das Wachstum, der Zuwachs, A) als Akt: pecuniae, Nep.: singulorum versuum, Quint.: paucorum annorum, Cic.: dignitatis, Cic.: virium, Liv.: cum ad corpora cum accessio fieret tum abscessio (Abnahme), Cic.: magnas accessiones (Fortschritte) fecisse in operibus hostium expugnandis, Auct. b. Alex.: in omnibus epistulis, quas ad Caesarem aut ad Balbum mitto, legitima quaedam est accessio commendationis tuae, macht die Empfehlung deiner Person sozusagen einen stehenden Artikel aus, Cic. – B) meton.: a) der hinzukommende Gegenstand, der Zuwachs, Anhang, die Zulage, accessionem (Anbau) adiunxit aedibus, Cic.: accessio Punici belli, ein Anhang zum p. Kr. (vom König Syphax, da er nicht der Hauptfeind war, mit dem jener
    ————
    Krieg geführt wurde), Liv.: minima accessio semper Epirus regno Macedoniae fuit, Liv. – b) als philos. t.t., ein bestimmender Zusatz, Cic. Acad. 2, 112. – c) im Finanzwesen, was über die schuldige Abgabe weiter bezahlt od. erpreßt wird, die Beigabe, der Zuschuß (Ggstz. decessio, der Abzug, Ausfall), Scriptt. r.r. u. Cic.: u. decumae, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > accessio

  • 13 maturus

    mātūrus, a, um (superl. maturissimus C, PJ и maturrimus T)
    1) зрелый, спелый (fruges V; seges L); созревший, взрослый (filia matura viro V; matura aetas H); назревший ( seditio L)
    m. aevi V — достигший зрелого возраста, пожилой
    2) в последней стадии беременности, близкий к родам ( venter O); беременная ( Roxane matura ex Alexandro Just)
    3) пригодный, годный (m. militiae L; scribendi tempus maturius C)
    4) выслуживший своё время, отслуживший свой срок ( centurio Su)
    5) ранний (satio Pall; hiems Cs)
    sum maturior illo O — я пришёл раньше, чем он
    6) преждевременный, (слишком) быстрый ( decessio C)
    7) скорый, быстрый (victoria Sl; judicium C)
    8) близкий к исполнению ( imperia Just); предстоящий ( missio QC); вошедший в силу ( causa belli L)
    9) полный, яркий ( lux V)
    maturum videtur T — кажется, пора
    mors matura C — смерть в глубокой старости, но тж. Tib безвременная
    11) старый, престарелый ( scnex H); глубокий (senecta O; vetuslas Lcr); преклонный (anni V etc.)
    12) достигший расцвета, находящийся в зените ( gloria L)

    Латинско-русский словарь > maturus

  • 14 adventus

    adventus, ūs, m. (advenio), I) die Ankunft, das Eintreffen, Auftreten, die Anwesenheit, der Besuch, von Soldaten = der Anmarsch, das Anrücken (Ggstz. discessus, decessio, abitus, profectio, reditus), adv. tuus, Cic.: adv. meus reditusque, Cic.: adv. hospitum, Cic.: alienarum gentium, Einwanderung, Tac.: viri, Heimkehr, Hor.: adv. repens, (Ggstz. adv. exspectatus) Cic.: adv. necopinatus, Liv.: m. Ang. wohin? nocturnus ad urbem adv., Cic.: ad Italiam Hannibalis adv., Eutr.: ad Pompeium noster adv., Cic.: ipsorum adv. in urbes sociorum, Cic.: Pyrrhi in Italiam adv., Liv.: C. Laelii classisque adv. in Africam, Liv.: consulis Romam adv., Liv. – m. Ang. mit wem? Deiotari adv. cum suis omnibus copiis, Cic. – im Plur., adventus mei, Cic. u. (Ggstz. profectiones meae), Plin. ep.: invitationes adventusque nostrorum hominum, Cic.: adv. hostium non modo exspectati, sed etiam repentini, Cic.: meton. adventibus se offerre, sich diesen Leuten schon auf dem Wege in die Arme werfen, Cic. ep. 6, 20, 1. – adventus alcis appropinquat, Cic.: adventum alcis exspecto, Cic.: cetera multitudo e muris adventum imperatoris Romani regisque prospeculabatur, Liv.: praedonum adventum significabat ignis e specula sublatus, Cic. - v. Lebl., secuturae classis adv., Sen.: classis adv. Oreum (nach O.), Liv.: pedum, das Nahen der Füße, die Fußtritte, Verg.: adv. lucis, Sall.: solis, Plin.: veris, Hor.: adv. in animos et introitus imaginum, Cic. – II) übtr.: adv. nuptiarum, ICt.: adv. malorum, Ausbruch, Cic. – / Genet. adventi, Ter. Phorm. 154.

    lateinisch-deutsches > adventus

  • 15 febris

    febris, is, Akk. em u. im, Abl. e u. ī, f. (st. ferbis, v. ferveo; vgl. Varro sat. Men. 33 ›appellamus a fervore febrim‹), das Fieber, tempus febris, Cels.: febrium ardor, Plin.: Plur. febres, Fieberanfälle (bei einer Person), Amm.: intentio febris, Cels.: remissio febris, Suet.: decessio od. decessus febris, Cels.: acuta (Ggstz. longa), Cels.: magna, Cels.: lenta, Cels.: sine febre esse, Cato: febrem nancisci, Suet.: in febrim subito incĭdere, Cic.: ex partu in febres incĭdere, Cels.: febre corripi, Plin.: febrim od. febrem habere, Cic.: in Achaia febrim habere coepisse, F. bekommen, Sen.: febri carere, Cic.: febre aestuare, Fieberhitze haben, Hieron.: Romam venisse cum febri, Cic.: febris accedit, decedit, intermittit, Cels.: febris crescit, increscit, augetur, Cels.: febris continuatur, Cels.: febris remittit od. se remittit, Cels.: ubi paulum remitti coeperat febris, Cels.: febris durat ultra inflammationis tempus, Cels.: cum febris instet, incipiat, augeatur, consistat, decedat, deinde in decessione consistat aut finiatur, Cels.: febris alqm relinquit, Spart. (vgl. quartana alqm relinquit, Cic. u. Hor.): febris manet, remanet, Cels.: febris revertitur, tertio quartove die revertitur, Cels.: febrim levare, abigere, discutere, Cels., depellere, Plin.: febrem curare, Cels. 3, 18: febrem vulneraque curare cantione, Mart. Cap. 9. § 926. – bildl., scio hoc febrim tibi esse, quia etc., du kriegst gewiß das Fieber, weil du usw., Plaut. Pseud. 643. – Febris personifiziert als Gottheit, mit drei Tempeln in Rom, deren bedeutendster auf dem Palatium in der Nähe des Velabrum, Cic. de nat. deor. 3, 63; de legg. 2, 28. Val. Max. 2, 5, 6. Plin. 2, 16.

    lateinisch-deutsches > febris

  • 16 mansio

    mānsio, ōnis, f. (maneo), I) das Bleiben, der Aufenthalt, 1) eig. (Ggstz. decessio, discessus, excessus), Cic. u.a.: mansio Formiis, Cic.: et excessus e vita et in vita mansio, Cic.: mansiones diutinae Lemni, Cic. – 2) übtr., der Fortbestand-, aevi mansio perpetua et immutabilis, Chalcid. Tim. 38 A: aevi propria mansio, ibid. 25. – II) meton.: 1) der Aufenthaltsort = der Aufenthalt, die Wohnung für Menschen u. Vieh, Plin. u. Pallad.: mansio commodior, Porphyr. Hor. sat. 1, 1, 75. – 2) insbes.: a) das Nachtlager, die Herberge, Station (griech. σταθμός), u. da man die Tagereisen nach den einzelnen Nachtlagern rechnete, auch für Tagereise, prima, Suet.: mansiones octo, Plin.: mans. camelorum, Ort, wo die Kamele Halt machen, um zu saufen, Plin. – m. mala, schlechtes Quartier (eine Art Folter, auf der der Verbrecher auf ein Brett lang gestreckt angebunden bleibt, bis er gesteht), etwa »die Latten«, ICt. – b) das Beiwohnen, der Beischlaf, muliebris, Moys. et Rom. leg. coll. 5, 1.

    lateinisch-deutsches > mansio

  • 17 maturus

    mātūrus, a, um »rechtzeitig«, I) reif, A) v. Früchten, poma m. et cocta (Ggstz. cruda), Cic.: fruges, Verg.: ficus maturissimae, Colum.: seges farris matura messi, Liv. – neutr. subst., quod maturi erat (Ggstz. viride), Liv. 34, 26, 8. – B) reif, vollkommen, tauglich, 1) eig., physisch: a) übh.: maturi soles, vollzeitige, kräftige, Verg.: ovis, zur Zucht reif, -tauglich, Colum.: venter, dem Gebären nahe, Ov.: so auch von Frauen selbst, matura vocabit Ilithyiam, Ov.: Roxane matura ex Alexandro, hochschwanger von Alex., Iustin.; vgl. Burmann Phaedr. 1, 18, 5. – b) dem Lebensalter nach reif, d.i. erwachsen, mannbar, virgo, Hor.: Nero maturus annis, Tac.: maturior annis, der ältere, Ov. – m. Dat., virgo matura viro, Verg.: virgo iam matura nuptiis, Vitr.: Lucius maturus viribus, Vell.: progenies matura militiae, Liv.: u. so maturus imperio (Regierung), Liv.: ivit in Poenos nondum tantae maturus rei Scipio, Sen. – m. ad u. Akk., maturus ad arma, waffenfähig, Sil. – Plur. subst., maturi, Herangereifte, Erwachsene (Ggstz. pueri), Lact. 5, 13, 3. – u. v. Bejahrten u. dgl., bejahrt, od. wie ὡραιος, gleichs. dem Tode reif, hochbejahrt, im hohen Alter, patres, Hor.: senex, Hor.: maturus aevi, Verg. (vgl. unten animo m. et aevo): te maturum oppetere mortem, Cic. de div. 1, 36 B. – u. vom Lebensalter selbst, aetas, männliches, zum Handeln kräftiges, Hor.: vetustas, hohes, Lucr.: u. so senecta, Ov. – c) dem Dienstalter nach bald ausgedient, centurionum maturi iam, Suet. – 2) übtr.: a) geistig u. moralisch, reif dem Verstand u. Charakter nach, annis gravis et animi maturus Aletes, Verg.: Lelex animo maturus et aevo, Ov. – b) der Entwicklung nach reif, gereift, an der Zeit, gloria, auf seinem Höhepunkt, Liv.: virtus, vollendete Tüchtigkeit, Liv.: seditio, zum Ausbruch reif, Liv.: missio, Curt.: imperia, zur Ausführung reif, Iustin.: edidit haec Calchas, quae iam matura (gereift) videtis, Cic. poët.: matura causa belli, die geltend zu machen an der Zeit war, schon gültige, Liv. – scribendi exspectandum tempus maturius, geeignetere, Cic.: mihi vero ad Nonas bene maturum videtur fore... Quare istum diem probo, Cic.: maturum videbatur (schien an der Zeit zu sein) repeti patriam, Liv. – dah. c) von dem, was sicher u. sogleich gewonnen werden kann, gleichs. schon zur Ernte reif, omnia matura sunt, victoria, praeda, laus, Sall. Iug. 85, 48. – II) frühzeitig, früh, zeitig, 1) eig.: faba, Frühbohne, Colum.: fenum, das Heu, im Ggstz. zum Grummet, Colum.: hiems, Caes.: dies, Tibull.: decessio, Cic.: mors, Flor. 3, 17, 9: honores, Hor. u. Ov.: calidiora atque eo maturiora messibus Apuliae loca, und wo deshalb die Ernte zeitiger wäre (früher einträte), Liv.: aetas maturissima, Cornif. rhet.: robur aetatis quam maturrimum precari, Tac. ann. 12, 65: sum maturior illo, bin zeitiger (eher) gekommen, Ov.: u. so ut taedio regum maturior veniret libertas, Liv. – maturum censeo faciendum, ut iubeas etc., Cato fr. – 2) übtr., der Entwicklung usw. nach früh = beschleunigt, schleunig, rasch, victoria, Liv.: iudicium, Cic. – / Ungew. Superl. maturrimus, Tac. ann. 12, 65 (s. oben no. II, 1): öfter Adv. maturrime, s. mātūrēa. E.

    lateinisch-deutsches > maturus

  • 18 subvereor

    sub-vereor, ērī, ein wenig besorgen, -fürchten, subvereri interdum, ne te delectet tarda decessio, Cic. ep. 4, 10, 1.

    lateinisch-deutsches > subvereor

  • 19 Abgang

    Abgang, I) das Weggehen: abitus. discessus. decessio. decessus (Ggstz. mansio, adventus) – exitus (das Herausgehen aus einem Orte, Lande, Ggstz. remansio, adventus, reversio [Umkehr], reditus). – A. von einem Orte, abitus od. discessus ab od. de loco. – A. vom Amte, abdicatio muneris: seinen A. erklären, s. abdanken nο. II. – Abgang mit Tod, obitus. – beim A., abiens. decedens. proficiscens (abgehend, abreisend); abiturus. decessurus. profecturus (abgehen-, abreisen wollend, im Begriff abzugehen): vor deinem A., antequam proficiscare: den Tag vor dem A. der Gesandten, pridie, quam legati proficiscerentur. – sich zum A. fertig machen, Anstalten zum A. treffen, s. reisefertig (sich machen). – II) übtr.: 1) der Vertrieb, Verkauf der Waren: venditio mercium. – guten A. finden, facile emptorem invenire (v. Waren): einer Sache bessern A. verschaffen, rem vendibiliorem facere. – 2) die Verminderung, Abnahme: defectio (z. B. der Kräfte, virium). – 3) = Abfall, ramentum (gew. im Plur.); intertrimentum.

    deutsch-lateinisches > Abgang

  • 20 Abnahme

    Abnahme, I) aktiv, das Hinweg-, Hinnehmen: A) im allg., durch Umschr. mit den Verben unter »abnehmen no. I, A«. – die A. eines Eides, iuris iurandi adactio. – B) prägn.: 1) Verkauf der Waren; z. B. leicht A. finden, facile emptorem invenire. – 2) das Entziehen: ademptio (z. B. honorum. – II) neutral, die Verminderung: decessio (Ggstz. accessio, z. B. bonorum). – deminutio (Ggstz. auctus od. accretio). – remissio (das Nachlassen, z. B. febris, doloris). – die A. des Mondes, deminutio luminis lunae; luna decrescens, senescens: bei od. mit A. des Mondes, lunā minuente od. decrescente od. senescente. – mit A. der Flut, minuente aestu. – die A. der Leibeskräfte, defectio virium. – in A. kommen, s. abkommen no. II.

    deutsch-lateinisches > Abnahme

См. также в других словарях:

  • decessio — index discount, discount (disbelieve) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • discount — dis·count 1 / dis ˌkau̇nt/ n: a reduction made from the gross amount or value of something: as a: a reduction made from a regular or list price or a proportionate deduction from a debt account usu. made for prompt payment or for payment in cash b …   Law dictionary

  • decesión — (del lat. «decessĭo, ōnis»; ant.) f. Precedencia en el tiempo. * * * decesión. (Del lat. decessĭo, ōnis). f. ant. Precedencia en tiempo …   Enciclopedia Universal

  • Decession — De*ces sion, n. [L. decessio, fr. decedere to depart. See {Decease}, n.] Departure; decrease; opposed to accesion. [Obs.] Jer. Taylor. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Децессионизм — (лат. decessio  упадок, потеря)  термин, обозначающий комплекс явлений в научной, культурной и общественно политической сфере, характеризующийся окончательным сломом традиций, выработкой принципиально новых алгоритмов деятельности.… …   Википедия

  • децесија — (лат. decessio) заминување, отстапување …   Macedonian dictionary

  • dechet — Le dechet, Decessio. B. Le dechet d or ou d argent ou autre chose, qui se fait en les refondant, ou usant et maniant, Intertrimentum, Collybus …   Thresor de la langue françoyse

  • departement — Departement, Abitus, Decessus, Discessus, Discessio, Digressus, Digressio. Le departement d un lieu, quand on vuide la place à autruy, Decessio …   Thresor de la langue françoyse

  • rabbais — Rabbais, m. acut. Vilius pretium, Extenuatio pretij, mercedis, locationis, redemptionis, Ainsi dit on, Crier, mettre et bailler au rabbais, quand on proclame et crie un ouvrage à faire, ou autre chose pour estre delivrée par adjudication à celuy… …   Thresor de la langue françoyse

  • decesión — (Del lat. decessĭo, ōnis). f. ant. Precedencia en tiempo …   Diccionario de la lengua española

  • decession — də̇ˈseshən noun Etymology: Latin decession , decessio, from decessus (past participle of decedere to depart, from de from, away + cedere to go) + ion , io ion more at cede archaic : withdrawal, departure, decrease …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»