Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

damnātĭo

  • 1 damnatio

    damnātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] condamnation judiciaire, condamnation. [st2]2 [-] action de condamner, de rejeter (qqch). [st2]3 [-] Eccl. damnation.    - damnatio ambitus, Cic.: condamnation pour brigues.    - damnatio ad furcam, Dig. 48, 19, 28: condamnation au gibet.    - esse in aperta damnatione, Plin.: être repoussé par tout le monde.    - apiastrum in confessa damnatione est, Plin.: il y a une mélisse repoussée par tout le monde.    - damnatio aeterna, Isid.: la damnation éternelle.
    * * *
    damnātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] condamnation judiciaire, condamnation. [st2]2 [-] action de condamner, de rejeter (qqch). [st2]3 [-] Eccl. damnation.    - damnatio ambitus, Cic.: condamnation pour brigues.    - damnatio ad furcam, Dig. 48, 19, 28: condamnation au gibet.    - esse in aperta damnatione, Plin.: être repoussé par tout le monde.    - apiastrum in confessa damnatione est, Plin.: il y a une mélisse repoussée par tout le monde.    - damnatio aeterna, Isid.: la damnation éternelle.
    * * *
        Damnatio, Verbale. Plin. Condamnation, Damnation.
    \
        In confessa damnatione est venenatum in Sardinia. Plin. Tous le blasment et rejectent, pource qu'il est veneneux.
    \
        Ducere damnationem. Cic. Prolonger, Differer.

    Dictionarium latinogallicum > damnatio

  • 2 damnatio

    damnātio, ōnis, f. (damno), I) die Schuldigsprechung, Verdammung, Verurteilung, auch im Plur. (Ggstz. absolutio, liberatio, vacatio), crimen sine accusatore, sententia sine consilio, damnatio sine defensione, Cic.: dignus damnatione ignominiāque, Cic.: certus damnationis, Suet.: tutus a damnatione, Val. Max. – d. Sex. Roscii, Cic.: absentis, Cic. – causa (Ursache) damnationis, Nep.: poena damnationis, Cic. – d. iniusta, iniquissima, Val. Max.: invidiosa, Cic.: acerbissimae damnationes (Ggstz. libidinosissimae liberationes), Cic. – damnationem anteire veneno, Tac.: damnationem voluntariā morte praevertere, Tac.: damnationem remorari, Cornif. rhet.: damnatio ingruit, Tac. – mit Genet. des Vergehens, ista d. ambitus, Cic. Cluent. 98. – m. Genet. der Leistung (Strafe), tantae pecuniae, Cic. Verr. 2, 42. – mit ad u. Akk. der Strafe, ad furcam, Callistr. dig. 48, 19, 28 pr.: hominis damnatio ad carnificinam, dei vero ad poenam sempiternam, Lact. 5, 11, 8: mors est animarum pro meritis ad aeterna supplicia damnatio, Lact. 2, 12, 9. – II) übtr.: a) die Verpflichtung eines Erben, zu zahlen, die Zahlpflicht, ICt. – b) die Verwerfung einer Sache, apiastrum in confessa damnatione est venenatum, ist bekanntermaßen ein verworfenes giftiges Kraut, Plin. 20, 116.

    lateinisch-deutsches > damnatio

  • 3 damnatio

    damnātio, ōnis, f. (damno), I) die Schuldigsprechung, Verdammung, Verurteilung, auch im Plur. (Ggstz. absolutio, liberatio, vacatio), crimen sine accusatore, sententia sine consilio, damnatio sine defensione, Cic.: dignus damnatione ignominiāque, Cic.: certus damnationis, Suet.: tutus a damnatione, Val. Max. – d. Sex. Roscii, Cic.: absentis, Cic. – causa (Ursache) damnationis, Nep.: poena damnationis, Cic. – d. iniusta, iniquissima, Val. Max.: invidiosa, Cic.: acerbissimae damnationes (Ggstz. libidinosissimae liberationes), Cic. – damnationem anteire veneno, Tac.: damnationem voluntariā morte praevertere, Tac.: damnationem remorari, Cornif. rhet.: damnatio ingruit, Tac. – mit Genet. des Vergehens, ista d. ambitus, Cic. Cluent. 98. – m. Genet. der Leistung (Strafe), tantae pecuniae, Cic. Verr. 2, 42. – mit ad u. Akk. der Strafe, ad furcam, Callistr. dig. 48, 19, 28 pr.: hominis damnatio ad carnificinam, dei vero ad poenam sempiternam, Lact. 5, 11, 8: mors est animarum pro meritis ad aeterna supplicia damnatio, Lact. 2, 12, 9. – II) übtr.: a) die Verpflichtung eines Erben, zu zahlen, die Zahlpflicht, ICt. – b) die Verwerfung einer Sache, apiastrum in confessa damnatione est venenatum, ist bekanntermaßen ein verworfenes giftiges Kraut, Plin. 20, 116.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > damnatio

  • 4 damnatio

    damnātĭo, ōnis, f. [id.], condemnation (good prose).
    I.
    Prop.
    A.
    In gen.:

    (video) omnes damnatos, omnes ignominia affectos, omnes damnatione ignominiaque dignos illuc facere, etc.,

    Cic. Att. 7, 3, 5; id. Verr. 2, 2, 41:

    quid est illa damnatione judicatum, nisi, etc.?

    id. Clu. 20:

    si damnatio ingruit,

    Tac. A, 4, 35:

    certi damnationis,

    Suet. Tib. 61 al. —In eccl. Lat. esp. of the displeasure of God:

    quorum damnatio justa est,

    Vulg. Rom. 3, 8; 8, 1.—In plur.: reorum acerbissimae damnationes ( opp. libidinosissimae liberationes), Cic. Pis. 36; Tac. A. 3, 31 fin. —With gen. of the offence:

    ambitus,

    Cic. Clu. 36, 98;

    of the punishment: tantae pecuniae,

    id. Verr. 2, 17, 42.—With ad and accus. of the punishment:

    ad furcam,

    Dig. 48, 19, 28:

    hominis ad carnificinam, dei ad poenam sempiternam,

    Lact. 5, 11, 8;

    animarum ad aeterna supplicia,

    id. 2, 12, 9.—
    B.
    Esp. with reference to the meaning of damnas (v. h. v.): an heir's obligation to pay, Paul. Sent. 3, 6.—
    II.
    Transf., of inanimate things:

    apiastrum in confessa damnatione est venenatum,

    Plin. 20, 11, 45, § 116.

    Lewis & Short latin dictionary > damnatio

  • 5 damnatio

    damnatio damnatio, onis f обвинение, осуждение

    Латинско-русский словарь > damnatio

  • 6 damnatio

    damnatio damnatio, onis f приговор

    Латинско-русский словарь > damnatio

  • 7 damnātīō

        damnātīō ōnis, f    [damno], condemnation, conviction: hanc damnationem duci non oportere: reorum acerbissimae: damnationem anteire veneno, Ta.: ambitūs: tantae pecuniae, to so large a fine: hae pecuniae tibi damnationi esse deberent.
    * * *
    condemnation (in a court of law); obligation under a will; adverse judgement; damnation

    damnatio memoriae -- erasing all record/images of defeated rivals

    Latin-English dictionary > damnātīō

  • 8 damnatio

    damnātio, ōnis f. [ damno ]
    1) осуждение, приговор, обвинительный вердикт (dignus damnatione C; d. ad aeterna supplicia Lact)
    2) осуждение (вечное), проклятие Eccl

    Латинско-русский словарь > damnatio

  • 9 damnatio

    *damnatio, onis, f., judgment, A. 25:15; condemnation, L. 23:40; R. 3:8.

    English-Latin new dictionary > damnatio

  • 10 damnatio

    см. damnare s. 1.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > damnatio

  • 11 damnatio

    condemnation.

    Latin-English dictionary of medieval > damnatio

  • 12 damnatio memoriae

    s damnatio memoriae
    Def. del Termcat: Part d'una inscripció cancel·lada per motius polítics o religiosos.

    English-Catalan dictionary > damnatio memoriae

  • 13 Damnatio memoriae

    сущ.
    ист. осуждение памяти (так называли уничтожение памяти (разрушение пямятников, надгробий и тому подобное) неугодных по каким-то причинам лиц (изменников, предшественников на троне и др.) в Древнем Риме.)

    Универсальный немецко-русский словарь > Damnatio memoriae

  • 14 damnatio memoriae

       condena de la memoria
       ◘ Práctica habitual en la antigua Roma que consistía en condenar el recuerdo de un enemigo del Estado tras su muerte. El Senado Romano decretaba oficialmente ladamnatio memoriae y se procedía a eliminar todo cuanto recordara al condenado, a borrar su nombre de los registros públicos y a derribar sus estatuas en todos los rincones del imperio, llegando incluso a la prohibición de usar su nombre. Muchos emperadores se vieron afectador por esta práctica en la antigua Roma.

    Locuciones latinas > damnatio memoriae

  • 15 ingruo

    ingrŭo, ĕre, grŭi [in + ruo avec g épenthétique] - intr. - se précipiter sur, fondre sur, survenir, attaquer.    - ingruere alicui (in aliquem): se précipiter sur qqn.    - ingruit Aeneas Italis, Virg. En. 12, 628: Enée attaque les Italiens.    - si bellum ingrueret, Virg. En. 8, 535: si la guerre survenait. --- cf. Tac. An. 1, 48.    - si damnatio ingruit, Tac. An. 4, 35: s'il survient une condamnation.
    * * *
    ingrŭo, ĕre, grŭi [in + ruo avec g épenthétique] - intr. - se précipiter sur, fondre sur, survenir, attaquer.    - ingruere alicui (in aliquem): se précipiter sur qqn.    - ingruit Aeneas Italis, Virg. En. 12, 628: Enée attaque les Italiens.    - si bellum ingrueret, Virg. En. 8, 535: si la guerre survenait. --- cf. Tac. An. 1, 48.    - si damnatio ingruit, Tac. An. 4, 35: s'il survient une condamnation.
    * * *
        Ingruo, ingruis, ingrui, pen. corr. ingruere. Virgil. Assaillir impetueusement, et de toute sa puissance.
    \
        Ingruente aestate. Colum. L'esté approchant.
    \
        Ingruit frigus. Col. La froidure est venue, Le froid nous assault.
    \
        Aliam in partem terror ingens ingruerat. Liuius. Une grande frayeur avoit accueilli et assailli l'autre costé.
    \
        Ingruens periculum. Liu. Un danger prochain, imminent.
    \
        Vitibus ingruit vmbra. Virgil. L'ombre se jecte sur les vignes.
    \
        In agrestes ingruerant morbi. Liuius. Maladies les avoyent assailliz.

    Dictionarium latinogallicum > ingruo

  • 16 Осуждение

    - condemnatio; damnatio (dignus damnatione; d. ad aeterna supplicia);

    • осуждение по делу о столь значительной сумме - damnatio tantae pecuniae;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Осуждение

  • 17 praedamnatio

    Латинско-русский словарь > praedamnatio

  • 18 Suum cuique

    Каждому свое, т. е. каждому то, что ему принадлежит по праву, каждому по заслугам.
    Положение римского права.
    Дигесты [ кодекс Юстиниана ], I, 1: Justitia est constans et perpetua voluntas jus suum cuique tribuens. "Справедливость заключается в постоянной и твердой воле каждому воздавать его право".
    ср. "Дигесты", I, 3: Juris praecepta sunt haec; honeste vivere, alterum non laedere, suum cuique tribuere. "Предписания права следующие: честно жить, никого не обижать, воздавать каждому свое"
    Цицерон, "О пределах добра и зла", V, 23, 67: Justitia in suo cuique tribuendo cernitur. "Справедливость проявляется в удалении каждому своего".
    Тацит, "Анналы", IV, 35: Suuin cuique decus posterita? rependit; nec deerunt, si damnatio ingruit, qui non modo Cassii et Bruti, sed etiam mei meminerint. "Потомство воздает каждому подобающий ему почет, и не будет недостатка в таких, которые, если на меня обрушится кара, помянут не только Кассия с Брутом, но и меня".
    - Из защитительной речи историка Кремутия Корда (I в. н. э.), обвиненного в том, что он в своем сочинении отозвался с похвалой о последних борцах за республику Кассии и Бруте.
    ...либеральная точка зрения сказывается в признании "слабой стороной движения" именно соединения экономической борьбы с политической; марксистская точка зрения видит слабость в недостаточности этого соединения, в недостаточно значительном числе экономических стачечников. -Либералу свойственно бояться, что движение рассматриваемого рода отталкивает всегда известные элементы буржуазии. Марксисту свойственно отмечать, что движение рассматриваемого рода привлекает всегда широкие элементы не из буржуазии. Suum cuique - каждому свое. (В. И. Ленин, О статистике стачек в России.)
    История поэзии явление утешительное, книга важная. Россия по своему положению, географическому, политическому etc. есть судилище, приказ Европы. - Nous sommes les grands jugeurs. [ Мы великие критики (фр.) - авт. ] Беспристрастие и здравый смысл наших суждений касательно того, что делается не у нас, удивительны... Девиз России: suum cuique. (А. С. Пушкин, "История поэзии" С. П. Шевырева.)
    Некоторые забавники и теперь еще сказки Дмитриева ставят выше "Онегина" Пушкина, и мы уверены, что многие старики от души соглашаются с этими забавниками. Suum cuique. (В. Г. Белинский, Басни Ивана Крылова.)
    Зачем лишать ангелов слез, лучшей, благороднейшей принадлежности человека, малым чем от них умаленного? Если они не будут плакать, хотя от радости, то умрут от скуки бессмертия и беспримесного блаженства. Нет, милый, оставь им слезы радости, а нам слезы горести, а Кипренскому - мысль его. Suum cuique. (А. И. Тургенев - П. А. Вяземскому, 2.IV 1819.)
    Для истребления лесов существуют лесники; для пахоты, бороньбы и косьбы существует целый класс людей, именуемых земледельцами. Suum cuique, как говорит Гораций, а может быть, Федр или даже сам Кошанский. (М. Е. Салтыков-Щедрин, Убежище Монрепо.)
    Он не признает никакого suum cuique, напротив, постоянно нарушает веление: воздайте кесарю кесарево и богу богово. (Томас Манн, Старик Фонтане.)
    □ Каждому свое: пусть грютлианцы, в качестве слуг и агентов буржуазии, обманывают народ фразами о "защите нейтралитета". А социалисты, борцы против буржуазии, должны открыть народу глаза на весьма реальную, доказываемую всей историей швейцарской буржуазной политики, опасность быть проданным "своей" буржуазией! (В. И. Ленин, Защита нейтралитета.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Suum cuique

  • 19 absolutio

    absolūtio, ōnis, f. (absolvo), I) das Loslösen = die Trennung, Scheidung, animae et corporis, Ambros. de bono mort. 8, 33. – II) übtr.: 1) die Befreiung, a) übh., anxietatis (von der Ä.), Ambros. in Luc. 7, 133. – b) das gerichtl. Los-, Freisprechen (Ggstz. damnatio, condemnatio), virginum, Cic.: maiestatis, vom M., Cic.: absolutionem dare, Iustin.: Plur., absolutiones venditare, Suet. – c) das Losgeben, die Auslieferung, cadaveris, Dict. 3, 24. – d) das Freiwerden von einer Verbindlichkeit od. Schuld, a nexu, Modestin. dig. 46, 4, 1: absol., Pallad. 1, 6, 8: dah. die kirchl. Absolution, Ambros. ep. 37, 45. – 2) die Abmachung, Abfertigung, a) die Auseinandersetzung, Darlegung, Serv. Verg. Aen. 1, 6: Plur., Hilar. in psalm. 53, 14. – b) die Erledigung, Entscheidung eines richterlichen Urteils, iudicii, Sulp. Sev. chron. 1, 39, 3: absol., Gromat. 37, 2; 63, 30. – u. die Lösung einer Frage, Macr. de diff. 18, 3. – 3) prägn., die Vollendung, rationis, Cic. de fin. 5, 38: corporis aut animi, vollendete Ausbildung, Cic. de inv. 2, 30: u. so optimi perfectio atque absolutio, die höchste Vollkommenheit, Cic. Brut. 137: u. so absol., absolutionem perfectionemque in oratore desiderare, die höchste Vollkommenheit, Cic. de or. 1, 130: dah. die Vollständigkeit in der Darstellung, Cic. de inv. 1, 32: u. so abs. verborum, Deutlichkeit, Hilar. trin. 7, 22.

    lateinisch-deutsches > absolutio

  • 20 bestia [1]

    1. bestia, ae, f., das Tier, als vernunftloses Wesen (im Ggstz. zum Menschen), I) eig.: A) im Allg.: bestia cicur, fera, Cic.: bestia grandis (v. Eber), Liv.: bestiae terrenae, aquatiles, Cic.: bestiae mutae, Cic.: sus terrestris bestia est., Plaut.: ille Orpheus, immanium bestiarum delenitor, Apul.: bestiarum morsus, Cic.: bestiarum genus, das Tierreich, Plin.: ut bestiis aliud alii praecipui a natura datum est, sic homini multo quiddam praestantius, Cic.: natura alias bestias nantes aquarum incolas esse voluit: alias volucres caelo frui libero; serpentes quasdam; quasdam esse gradientes; immanes alias, quasdam autem cicures, Cic.: adde hydram Lernaeam et draconem Hesperidum! quot bestiae fuerunt immanes, Varr. fr. – als Schimpfwort, Bestie, mala tu es bestia, Plaut. Bacch. 55; vgl. Vulg. ad Tit. 1, 2: u. scherzh. mala bestia, vom Bocksgestank unter dem Arme (caper), Catull. 69, 8. – B) insbes., ein wildes, reißendes Tier, eine Bestie, Ulp. dig. 3, 1, 1. § 6; 9, 1, 1. § 10. Isid. 12, 2, 1 (aber nicht Plin. 10, 1, wo bestiarum genus = Tierreich); namentl. ein zum Kämpfen mit Gladiatoren od. Verbrechern bestimmtes, alqm bestiis obicere, Cic.: alqm ad bestias mittere, zum Kampf mit den wilden Tieren, Cic.: ebenso dare alqm ad bestias, ICt.: condemnare alqm ad bestias, damnatio bestiarum, Verurteilung zum Tierkampf, ICt.: pugnare od. depugnare cum bestiis, ICt.: ad bestias pugnare, Vulg. – II) übtr., ein Sternbild, j. der Wolf gen., Vitr. 9, 5 (7), 1. – / Nbf. bistea, Greg. Tur. hist. Franc. 1, 27: bistia, Greg. Tur. curs. stell. 5.

    lateinisch-deutsches > bestia [1]

См. также в других словарях:

  • Damnatio — steht für: kirchenrechtlich die Verdammung den Tieren zum Fraß vorwerfen, antike römische Strafe, siehe Damnatio ad bestias (lat. = Verurteilung zum Tierkampf) Verurteilung zum Kampf ohne Aussicht auf Rettung, antike römische Strafe, siehe… …   Deutsch Wikipedia

  • Damnatĭo — (röm. Ant.), Verurtheilung, Verdammung, z.B.: D. ad bestias, Verurtheilung zum waffenlosen Kampf mit wilden Thieren, meist Löwen, womit bei den Römern z.B. entlaufene Sklaven, vermeinte Zauberer etc. bestraft murden; D. ad gladium, Verurtheilung… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Damnatio — (lat.), Verurteilung, insbes. zu einer Geldstrafe; D. memoriae, Verdammung des Andenkens eines verurteilten Verbrechers. Nach römischem Kaiserrecht ist D., bei dem Crimen laesae majestatis mehrfach angedroht, eine über den Tod des Schuldigen… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • damnatio — index conviction (finding of guilt) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Damnatio memoriae — (lateinisch für „Verdammung des Andenkens“) bedeutet die Verfluchung und demonstrative Tilgung des Andenkens an eine Person durch die Nachwelt. Der Begriff bezieht sich vor allem auf Handlungen im Römischen Reich, ist selbst aber eine moderne… …   Deutsch Wikipedia

  • Damnatio Memoriae — (lateinisch „Verdammung des Andenkens an ...“) bedeutet die völlige Auslöschung des Andenkens an eine Person durch die Nachwelt. Der Begriff bezieht sich auf Handlungen im Römischen Reich, ist selbst aber eine moderne Neuschöpfung. Die Namen… …   Deutsch Wikipedia

  • Damnatio Memoriae — Portrait de Néron retravaillé en effigie de Titus après la damnatio memoriæ du premier, musée du Louvre (Ma 3562) La damnatio memoriæ est un ensemble de condamnations post mortem à l oubli votée par le Sénat romain à l encontre d un personnage… …   Wikipédia en Français

  • Damnatio ad bestias — Panthers devouring a criminal. Roman floor mosaic, 3rd century AD. Archaeological Museum of Tunisia …   Wikipedia

  • Damnatio memoriae — Tondo of the Severan family, with portraits of Septimius Severus, Julia Domna, Caracalla, and Geta. Geta s face has been erased, because of the damnatio memoriae ordered by his brother …   Wikipedia

  • Damnatio memoriae — Tondo con la familia de Septimio Severo en el que aparecen retratados Severo, su esposa Julia Domna, sus hijos Caracalla, y Geta, cuya cara ha sido borrada por su damnatio memoriae ordenada por su hermano y asesino Caracalla …   Wikipedia Español

  • Damnatio ad bestias — Пантеры пожирают преступника, древнеримская напольная мозаика, III в. н. э. Археологический музей Туниса …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»