Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ingrŭo

  • 1 ingruo

    ingrŭo, ĕre, grŭi [in + ruo avec g épenthétique] - intr. - se précipiter sur, fondre sur, survenir, attaquer.    - ingruere alicui (in aliquem): se précipiter sur qqn.    - ingruit Aeneas Italis, Virg. En. 12, 628: Enée attaque les Italiens.    - si bellum ingrueret, Virg. En. 8, 535: si la guerre survenait. --- cf. Tac. An. 1, 48.    - si damnatio ingruit, Tac. An. 4, 35: s'il survient une condamnation.
    * * *
    ingrŭo, ĕre, grŭi [in + ruo avec g épenthétique] - intr. - se précipiter sur, fondre sur, survenir, attaquer.    - ingruere alicui (in aliquem): se précipiter sur qqn.    - ingruit Aeneas Italis, Virg. En. 12, 628: Enée attaque les Italiens.    - si bellum ingrueret, Virg. En. 8, 535: si la guerre survenait. --- cf. Tac. An. 1, 48.    - si damnatio ingruit, Tac. An. 4, 35: s'il survient une condamnation.
    * * *
        Ingruo, ingruis, ingrui, pen. corr. ingruere. Virgil. Assaillir impetueusement, et de toute sa puissance.
    \
        Ingruente aestate. Colum. L'esté approchant.
    \
        Ingruit frigus. Col. La froidure est venue, Le froid nous assault.
    \
        Aliam in partem terror ingens ingruerat. Liuius. Une grande frayeur avoit accueilli et assailli l'autre costé.
    \
        Ingruens periculum. Liu. Un danger prochain, imminent.
    \
        Vitibus ingruit vmbra. Virgil. L'ombre se jecte sur les vignes.
    \
        In agrestes ingruerant morbi. Liuius. Maladies les avoyent assailliz.

    Dictionarium latinogallicum > ingruo

  • 2 ingruō

        ingruō uī, —, ere    [GAL-], to break in, come violently, assault in force, fall upon: fert Ingruere hostīs, V.: Italis, V.: si bellum ingrueret, V.: ferreus ingruit imber, V.: ingruere morbi in remiges coeperunt, L.: ab cuniculo ingruens periculum, L.
    * * *
    ingruere, ingrui, - V
    advance threateningly; make an onslaught on; break in, come violently, force

    Latin-English dictionary > ingruō

  • 3 ingruo

    ingrŭo, ŭi, 3, v. n. [in-ruo, with an epenth. g from gruo, kindr. with krouô], to rush or break into, to fall violently upon, assail, attack (syn. incumbo; differing from immineo and impendo, in that it denotes the actual doing of that which they merely threaten; not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Lit.: hostes crebri cadunt;

    nostri contra ingruunt,

    Plaut. Am. 1, 1, 81:

    ingruit Aeneas Italis,

    Verg. A. 12, 628; cf.:

    ingruere hostes,

    id. ib. 11, 899:

    simul ingruunt saxa jaciunt,

    Tac. A. 1, 27:

    ingruentes accusatores,

    id. ib. 6, 38:

    ingruente in Italiam Hannibale,

    id. H. 3, 34.—
    II.
    Transf., of things:

    ferreus ingruit imber,

    Verg. A. 12, 284:

    umbra vitibus,

    id. G. 2, 410:

    nox,

    Tac. A. 4, 50:

    tela,

    id. ib. 1, 65:

    ingruere morbi in remiges coeperunt,

    Liv. 37, 23, 2:

    si bellum ingrueret,

    Verg. A. 8, 535; Tac. A. 1, 48:

    si nullus ingruat metus,

    Plin. 9, 30, 50, § 95:

    si quid subitum ingruat,

    Tac. A. 4, 2:

    damnatio,

    id. ib. 4, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > ingruo

  • 4 ingruo

    in-gruo, uī, —, ere [одного корня с ruo ]
    1) врываться, вторгаться ( si hostis ingrueret T); бросаться, нападать (i. Italis V)
    2) внезапно возникать, вспыхивать (morbus ingruit L, PM); неожиданно появляться или быстро наступать ( aestas ingruens Col); разражаться (bellum ingruit V, T)

    Латинско-русский словарь > ingruo

  • 5 ingruo

    in-gruo, gruī, ere (in u. *gruo, verwandt mit ruo), mit Heftigkeit hereinbrechen, hereinstürzen, a) v. Menschen u. Tieren, Plaut. u. Plin.: ingruit Italis, Verg.: ingruente in Italiam Annibale, Tac. – b) übtr., v. Lebl., hereinbrechen, ankommen, befallen, nec ubique tarde (spät), nec celeriter aestas ingruit, Colum.: morbi ingruunt in remiges, Liv., od. gentibus, Plin.: periculum, bellum ingruit, Liv. u. Verg.: ingruens bellum, Tac.: ingruentia tela, Tac.: ingruentia mala, Tac.: ingruebat nox, Tac.: ab cuniculo (Mine) ingruens periculum, Liv.

    lateinisch-deutsches > ingruo

  • 6 ingruo

    in-gruo, gruī, ere (in u. *gruo, verwandt mit ruo), mit Heftigkeit hereinbrechen, hereinstürzen, a) v. Menschen u. Tieren, Plaut. u. Plin.: ingruit Italis, Verg.: ingruente in Italiam Annibale, Tac. – b) übtr., v. Lebl., hereinbrechen, ankommen, befallen, nec ubique tarde (spät), nec celeriter aestas ingruit, Colum.: morbi ingruunt in remiges, Liv., od. gentibus, Plin.: periculum, bellum ingruit, Liv. u. Verg.: ingruens bellum, Tac.: ingruentia tela, Tac.: ingruentia mala, Tac.: ingruebat nox, Tac.: ab cuniculo (Mine) ingruens periculum, Liv.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ingruo

  • 7 ingruo

    to fall upon, assail, attack, assault.

    Latin-English dictionary of medieval > ingruo

  • 8 congruo

    congrŭo, ĕre, grui (cum et un verbe *gruo apparenté à ruo, cf. ingruo) - intr. -    - Lebaigue P. 270 et P. 271 [st1]1 [-] se rencontrer étant en mouvement; être en mouvement concordant.    - guttae inter se congruent, Vitr. 7, 8, 2: les gouttes tombant se rencontrent, se réunissent.    - Zenon congruere judicat stellas, Sen. Nat. 7, 19: Zénon estime que les étoiles se rapprochent (convergent).    - cum vident sidera cum ejus (caeli) ipsius motu congruere, Cic. Tusc. 5, 69: en voyant les astres participer au mouvement du ciel lui-même. [st1]2 [-] être d'accord, concorder, cadrer avec, convenir.    - suas dies mensesque congruere volunt cum solis lunaeque ratione, Cic. Verr. 2, 129: ils veulent que leurs jours et leurs mois soient en accord avec le cours du soleil et de la lune.    - congruere ad aliquid, Liv. 1, 5, 5; 1, 19, 6: concorder avec qqch.    - ratio temporum congruit, Suet.: les dates concordent.    - congruit vites densiores poni, Plin.: il convient que la vigne soit plantée plus serré. [st1]3 [-] être en harmonie, en accord.    - nostri sensus, ut in pace, in bello congruebant, Cic. Marc. 16: nos sentiments [à tous deux] étaient en harmonie pendant la guerre, comme pendant la paix.    - avec dat. congruere naturae, Cic. Tusc. 5, 82: être en accord avec la nature. --- Cic. Fin. 3, 20 ; 4, 53, etc.    - animi corporum doloribus congruentes, Cic. Tusc. 5, 3: des âmes participant aux douleurs physiques (éprouvant en même temps les douleurs du corps).    - id perspicuum est non omni causae nec auditori neque personae neque tempori congruere orationis unum genus, Cic. de Or. 3, 210: il est évident qu'un seul et même genre de style ne convient pas à toute espèce de cause, d'auditoire, de rôle [comme avocat], de circonstance.    - mulier mulieri magis congruit, Ter. Phorm. 4, 5, 14: une femme s'entendra mieux avec une autre femme.    - lingua, moribus, congruentes, Liv. 8: (Latins) avec qui on avait la même langue, les mêmes habitudes.    - principiis congruere debent quae sequuntur, Cic. Fin. 3, 6, 20: la suite doit s'accorder avec les principes.    - avec cum gestus cum sententiis congruens, Cic. Br. 141: geste répondant aux pensées. --- (183 ; Fin. 2, 100 ; 5, 19 ; Div. 1, 97).    - avec inter se s'accorder ensemble: Amer. 62 ; Fin. 3, 62 ; Tusc. 4, 30.    - illi inter se congruunt concorditer, Plaut.: ills s'entendent parfaitement.    - avec in unum former un accord unanime: Liv. 3, 24, 6 ; 25, 32,2.    - de aliqua re congruere: être d'accord au sujet d'une chose. --- Cic. Leg. 1, 53.    - abl. seul. (Academici et Peripatetici) rebus congruentes, Cic. Ac. 1, 17: (Académiciens et Péripatéticiens) étant d'accord pour le fond. --- Cic. Leg. 1, 38; Fin. 2, 45; Liv. 8, 6, 15). [st1]3 [-] emploi impers.    - congruit ut + subj. Plin. Ep. 7, 2, 1: il n'est pas contradictoire que, il est logique que...    - forte congruerat ut + subj. Tac. H. 1, 7: il y avait eu par hasard coïncidence que, une coïncidence fortuite avait fait que.
    * * *
    congrŭo, ĕre, grui (cum et un verbe *gruo apparenté à ruo, cf. ingruo) - intr. -    - Lebaigue P. 270 et P. 271 [st1]1 [-] se rencontrer étant en mouvement; être en mouvement concordant.    - guttae inter se congruent, Vitr. 7, 8, 2: les gouttes tombant se rencontrent, se réunissent.    - Zenon congruere judicat stellas, Sen. Nat. 7, 19: Zénon estime que les étoiles se rapprochent (convergent).    - cum vident sidera cum ejus (caeli) ipsius motu congruere, Cic. Tusc. 5, 69: en voyant les astres participer au mouvement du ciel lui-même. [st1]2 [-] être d'accord, concorder, cadrer avec, convenir.    - suas dies mensesque congruere volunt cum solis lunaeque ratione, Cic. Verr. 2, 129: ils veulent que leurs jours et leurs mois soient en accord avec le cours du soleil et de la lune.    - congruere ad aliquid, Liv. 1, 5, 5; 1, 19, 6: concorder avec qqch.    - ratio temporum congruit, Suet.: les dates concordent.    - congruit vites densiores poni, Plin.: il convient que la vigne soit plantée plus serré. [st1]3 [-] être en harmonie, en accord.    - nostri sensus, ut in pace, in bello congruebant, Cic. Marc. 16: nos sentiments [à tous deux] étaient en harmonie pendant la guerre, comme pendant la paix.    - avec dat. congruere naturae, Cic. Tusc. 5, 82: être en accord avec la nature. --- Cic. Fin. 3, 20 ; 4, 53, etc.    - animi corporum doloribus congruentes, Cic. Tusc. 5, 3: des âmes participant aux douleurs physiques (éprouvant en même temps les douleurs du corps).    - id perspicuum est non omni causae nec auditori neque personae neque tempori congruere orationis unum genus, Cic. de Or. 3, 210: il est évident qu'un seul et même genre de style ne convient pas à toute espèce de cause, d'auditoire, de rôle [comme avocat], de circonstance.    - mulier mulieri magis congruit, Ter. Phorm. 4, 5, 14: une femme s'entendra mieux avec une autre femme.    - lingua, moribus, congruentes, Liv. 8: (Latins) avec qui on avait la même langue, les mêmes habitudes.    - principiis congruere debent quae sequuntur, Cic. Fin. 3, 6, 20: la suite doit s'accorder avec les principes.    - avec cum gestus cum sententiis congruens, Cic. Br. 141: geste répondant aux pensées. --- (183 ; Fin. 2, 100 ; 5, 19 ; Div. 1, 97).    - avec inter se s'accorder ensemble: Amer. 62 ; Fin. 3, 62 ; Tusc. 4, 30.    - illi inter se congruunt concorditer, Plaut.: ills s'entendent parfaitement.    - avec in unum former un accord unanime: Liv. 3, 24, 6 ; 25, 32,2.    - de aliqua re congruere: être d'accord au sujet d'une chose. --- Cic. Leg. 1, 53.    - abl. seul. (Academici et Peripatetici) rebus congruentes, Cic. Ac. 1, 17: (Académiciens et Péripatéticiens) étant d'accord pour le fond. --- Cic. Leg. 1, 38; Fin. 2, 45; Liv. 8, 6, 15). [st1]3 [-] emploi impers.    - congruit ut + subj. Plin. Ep. 7, 2, 1: il n'est pas contradictoire que, il est logique que...    - forte congruerat ut + subj. Tac. H. 1, 7: il y avait eu par hasard coïncidence que, une coïncidence fortuite avait fait que.
    * * *
        Congruo, congruis, penul. corr. congrui, congruere. Convenir, Accorder.
    \
        Quum temporum ratio vix congruat. Suet. S'accorde et convient.
    \
        Congruit mulier mulieri magis. Terent. S'accordent mieulx ensemble.
    \
        Congruunt extrema primis. Plin. iunior. La fin se rapporte au commencement.
    \
        Nostri sensus congruunt. Cic. Nous sommes d'un advis et opinion ou vouloir.
    \
        Aptum et congruens nostris studiis. Cic. Apte et convenable, Propre.
    \
        Congruit tempus ad illud. Liu. Le temps se rapporte bien à cela.
    \
        Congruere cum moribus alterius. Cicero. S'accorder aux meurs d'autruy.
    \
        Congruit sermo tibi cum illa. Plaut. Voz parolles se rapportent, S'accordent, Vous dictes l'une comme l'autre, Vous vous entrentendez.
    \
        Congruunt in vnum sententiae. Liu. S'accordent.
    \
        Congruunt inter se. Terent. Ils s'entrentendent, Ils ont intelligence ensemble.
    \
        Congruunt concorditer inter se. Plaut. Ils vivent d'accord, et en paix.

    Dictionarium latinogallicum > congruo

  • 9 ingruentia

    Латинско-русский словарь > ingruentia

  • 10 ingruentia

    ingruentia, ae, f. (ingruo), das Hereinbrechen, periculorum, Augustin. serm. 52, 2 Mai. Vgl. Du Cange in v.

    lateinisch-deutsches > ingruentia

  • 11 ingruentia

    ingruentia, ae, f. (ingruo), das Hereinbrechen, periculorum, Augustin. serm. 52, 2 Mai. Vgl. Du Cange in v.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ingruentia

  • 12 incumbo

    incumbo, cŭbŭi, cŭbĭtum, ĕre, v. n. [1. incubo], to lay one ' s self upon, to lean or recline upon a thing (cf. ingruo; class., partic. in the trop. sense).
    I.
    Lit., constr. with in, ad, super, or dat.; also with the simple acc.:

    olivae,

    Verg. E. 8, 16:

    in parietem,

    Dig. 39, 2, 28:

    densis ordinibus nunc alii in alios, nunc in scuta incumbentes sustinebant impetus Romanorum,

    Liv. 35, 5, 7:

    toro,

    Verg. A. 4, 650:

    materiae,

    Curt. 8, 10, 25:

    terrae,

    Tac. A. 2, 17:

    super praedam,

    to lie upon, Petr. 80:

    in eum,

    Curt. 6, 9: ad vos, Ov. M. 9, 385:

    cumulatis in aqua sarcinis insuper incumbebant,

    Liv. 22, 2, 8:

    validis incumbere remis,

    Verg. A. 5, 15; 10, 294; Curt. 9, 9, 4.—Of the heavens:

    cava in se convexitas vergit, et cardini suo, hoc est terrae, undique incumbit,

    Plin. 2, 64, 64, § 160:

    mare,

    to cast itself into the sea, id. 5, 32, 40, § 141: fessi arma sua, Sall. Fragm. ap. Serv. ad Verg. A. 9, 229:

    tecto incubuit bubo,

    perched on, Ov. M. 6, 432:

    gladium faciam culcitam, camque incumbam,

    Plaut. Cas. 2, 4, 29.—
    B.
    Transf., to lean or incline towards, to overhang; to rush towards:

    silex prona jugo laevum incumbebat ad amnem,

    Verg. A. 8, 236:

    laurus incumbens arae,

    id. ib. 2, 514: in gladium, to fall on one ' s sword, Cic. Inv. 2, 51, 154:

    gladio,

    Auct. Her. 1, 11, 18:

    ferro,

    Phaedr. 3, 10, 33:

    in hostem,

    to press upon the enemy, Liv. 30, 34, 2; cf.:

    duo duces circumstare urbem... et unum in locum totam periculi molem, omne onus incubuisse,

    id. 27, 40, 6.—
    II.
    Trop.
    A.
    To press upon, burden, oppress, weigh upon:

    incubuere (venti) mari,

    Verg. A. 1, 84:

    tempestas a vertice silvis incubuit,

    id. G. 2, 311:

    gravis incumbens scopulis aestas,

    id. ib. 2, 377:

    febrium terris incubuit cohors,

    Hor. C. 1, 3, 30:

    (aestus) incubuit populo,

    Lucr. 6, 142. — Absol.:

    saevior armis Luxuria incubuit,

    Just. 6, 292.—
    B.
    To bend one ' s attention to, to apply or devote one ' s self to, to exert one ' s self, or take pains with, pay attention to; constr. with in, ad, or dat.:

    rogandis legibus,

    Flor. 3, 16:

    ceris et stilo,

    Plin. Ep. 7, 27, 9:

    labori,

    Sil. 4, 820:

    toto pectore novae cogitationi,

    Tac. Or. 3:

    et animo et opibus in bellum,

    Caes. B. G. 7, 76:

    ut jam inclinato (judici) reliqua incumbat oratio,

    press upon, exert influence on, Cic. de Or. 2, 79, 324; cf.:

    invidia mihi incumbit,

    Tac. A. 14, 54:

    in aliquod studium,

    Cic. de Or. 1, 8, 34:

    in causam,

    id. Phil. 4, 5, 12:

    acrius graviusque ad ulciscendas rei publicae injurias,

    id. ib. 6, 1, 2:

    tota mente in aliquam curam et cogitationem,

    id. Fam. 10, 3, 3:

    toto pectore ad laudem,

    id. ib. 10, 12, 2:

    omni cogitatione curaque in rem publicam,

    id. ib. 1, 2:

    fato urguenti incumbere,

    to press on, hasten, Verg. A. 2, 653.—With inf.:

    sarcire ruinas,

    Verg. G. 4, 249:

    delatorem pervertere,

    Tac. H. 2, 10.—With ut and subj.:

    Appius Claudius... cum suis tum totius nobilitatis viribus incubuit, ut, etc.,

    Liv. 10, 15, 8.— Absol.:

    nunc, nunc incumbere tempus,

    Ov. M. 10, 657.—
    C.
    To incline, choose, be inclined to, lean towards:

    hoc servi esse officium reor,... non quo incumbat eum (i. e. erum) inpellere,

    Plaut. Aul. 4, 1, 8:

    ut eos, qui audiunt, quocumque incubuerit, possit impellere,

    whithersoever he may incline, choose, Cic. de Or. 3, 14, 55:

    eodem incumbunt municipia,

    are inclined the same way, id. Phil. 6, 7, 18:

    ad voluntatem perferendae legis,

    id. Att. 1, 19, 4:

    voluntatum inclinatio ad virum bonum,

    to lean towards, turn to, id. Mur. 26, 53: in causam, Cael. ad Cic. Fam. 8, 11, 3:

    in cupiditatem,

    Cic. Att. 5, 13, 3:

    in illo,

    id. Q. Fr. 3, 8, 6.—
    D.
    To be incumbent upon one as a duty (post-class.):

    accusandi necessitas domino,

    Dig. 48, 2, 5:

    ei probatio,

    ib. 22, 3, 2:

    judici omnium rerum officium,

    ib. 21, 1, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > incumbo

  • 13 ingruens

    ingrŭens, Part., from ingruo.

    Lewis & Short latin dictionary > ingruens

  • 14 ADVANCE THREATENINGLY

    [V]
    INGRUO (-ERE -GRUI)

    English-Latin dictionary > ADVANCE THREATENINGLY

  • 15 ASSAIL

    [V]
    AGGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)
    ADGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)
    OPPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)
    IMPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)
    INPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)
    INSEQUOR (-SEQUI -SECUTUS SUM)
    INVADO (-ERE -VASI -VASUM)
    APPETO (-ERE -PETIVI -PETITUM)
    IMPETO (-ERE -IVI -ITUM)
    INPETO (-ERE -IVI -ITUM)
    INCESSO (-ERE -CESSIVI)
    INCURRO (-ERE -CURRI -CURSUM)
    INCURSITO (-ARE -AVI)
    INCURSO (-ARE -AVI -ATUM)
    TEMPTO (-ARE -AVI -ATUM)
    TENTO (-ARE -AVI -ATUM)
    INGRUO (-ERE -GRUI)
    INVEHO (-ERE -VEXI -VECTUM)
    CIRCUMVADO (-ERE -VASI)
    CIRCUMVENIO (-IRE -VENI -VENTUM)
    ATTEMPTO (-ARE -AVI -ATUM)
    ATTENTO (-ARE -AVI -ATUM)
    INGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)
    VERBERO (-ARE -AVI -ATUM)
    EXPETO (-ERE -IVI -ITUM)
    ADPETO (-ERE -IVI -ITUS)
    ADTEMPTO (-ARE -AVI -ATUS)
    ADTENTO (-ARE -AVI -ATUS)
    ADORIO (-IRE -ITUS)

    English-Latin dictionary > ASSAIL

  • 16 ASSAULT

    [N]
    IMPETUS (-US) (M)
    INPETUS (-US) (M)
    IMPES (-PETIS) (M)
    INPES (-PETIS) (M)
    OPPUGNATIO (-ONIS) (F)
    IMPUGNATIO (-ONIS) (F)
    INPUGNATIO (-ONIS) (F)
    VIS (VIM) (F)
    INCURSUS (-US) (M)
    INCURSIO (-ONIS) (F)
    EXCURSUS (-US) (M)
    IMPRESSIO (-ONIS) (F)
    INPRESSIO (-ONIS) (F)
    IRRUPTIO (-ONIS) (F)
    INRUPTIO (-ONIS) (F)
    ERUPTIO (-ONIS) (F)
    PROELIUM (-I) (N)
    PRAELIUM (-I) (N)
    INCESSUS (-US) (M)
    PETITIO (-ONIS) (F)
    LAESIO (-ONIS) (F)
    TENTATIO (-ONIS) (F)
    TEMPTATIO (-ONIS) (F)
    TENTAMEN (-MINIS) (N)
    TENTAMENTUM (-I) (N)
    TEMPTAMEN (-INIS) (N)
    TEMPTAMENTUM (-I) (N)
    INSULTUS (-US) (M)
    ASSULTUS (-US) (M)
    ADSULTUS (-US) (M)
    COLLATUS (-US) (M)
    CONLATUS (-US) (M)
    MORSUS (-US) (M)
    INTENTIO (-ONIS) (F)
    ADGRESSURA (-AE) (F)
    ADGRESSUS (-US) (M)
    AGGRESSURA (-AE) (F)
    AGGRESSUS (-US) (M)
    [V]
    ADORIOR (-IRI -ORTUS SUM)
    OPPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)
    APPUGNO (-ARE)
    IMPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)
    INPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)
    INCURSO (-ARE -AVI -ATUM)
    INCURSITO (-ARE -AVI)
    INCURRO (-ERE -CURRI -CURSUM)
    INCESSO (-ERE -CESSIVI)
    INGRUO (-ERE -GRUI)
    MANUS INFERO
    ATTINGO (-ERE -TIGI -TACTUM)
    TEMPTO (-ARE -AVI -ATUM)
    TENTO (-ARE -AVI -ATUM)
    ADPUGNO (-ARE -AVI -ATUS)
    ADTRACTO (-ARE -AVI -ATUS)
    ATTRACTO (-ARE -AVI -ATUS)
    ADORIO (-IRE -ITUS)
    - TAKE BY ASSAULT

    English-Latin dictionary > ASSAULT

  • 17 ATTACK

    [N]
    IMPETUS (-US) (M)
    INPETUS (-US) (M)
    IMPES (-PETIS) (M)
    INPES (-PETIS) (M)
    OPPUGNATIO (-ONIS) (F)
    IMPUGNATIO (-ONIS) (F)
    INPUGNATIO (-ONIS) (F)
    VIS (VIM) (F)
    INCURSUS (-US) (M)
    INCURSIO (-ONIS) (F)
    EXCURSUS (-US) (M)
    IMPRESSIO (-ONIS) (F)
    INPRESSIO (-ONIS) (F)
    IRRUPTIO (-ONIS) (F)
    INRUPTIO (-ONIS) (F)
    ERUPTIO (-ONIS) (F)
    PROELIUM (-I) (N)
    PRAELIUM (-I) (N)
    INCESSUS (-US) (M)
    PETITIO (-ONIS) (F)
    LAESIO (-ONIS) (F)
    TENTATIO (-ONIS) (F)
    TEMPTATIO (-ONIS) (F)
    TEMPTAMEN (-INIS) (N)
    TEMPTAMENTUM (-I) (N)
    TENTAMEN (-MINIS) (N)
    TENTAMENTUM (-I) (N)
    INSULTUS (-US) (M)
    ASSULTUS (-US) (M)
    ADSULTUS (-US) (M)
    COLLATUS (-US) (M)
    CONLATUS (-US) (M)
    MORSUS (-US) (M)
    INTENTIO (-ONIS) (F)
    ADCESSIO (-ONIS) (F)
    ADCURSUS (-US) (M)
    ADGRESSURA (-AE) (F)
    ADGRESSUS (-US) (M)
    AGGRESSURA (-AE) (F)
    AGGRESSUS (-US) (M)
    EXCURSATIO (-ONIS) (F)
    [V]
    AGGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)
    ADGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)
    SUGGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)
    SUBGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)
    INGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)
    OPPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)
    APPUGNO (-ARE)
    IMPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)
    INPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)
    INCESSO (-ERE -CESSIVI)
    INVADO (-ERE -VASI -VASUM)
    TEMPTO (-ARE -AVI -ATUM)
    TENTO (-ARE -AVI -ATUM)
    GRASSOR (-ARI -ATUS SUM)
    INCURRO (-ERE -CURRI -CURSUM)
    INCURSITO (-ARE -AVI)
    INFENSO (-ARE)
    PETO (-ERE -IVI -ITUM)
    IMPETO (-ERE -IVI -ITUM)
    INPETO (-ERE -IVI -ITUM)
    ERUMPO (-ERE -RUPI -RUPTUM)
    INFESTO (-ARE -AVI -ATUM)
    SUBEO (-IRE -II -ITUM)
    ACCEDO (-ERE -CESSI -CESSUM)
    ADORIOR (-IRI -ORTUS SUM)
    INCURSO (-ARE -AVI -ATUM)
    IRRUO (-ERE -RUI)
    IRRUMPO (-ERE -RUPI -RUPTUM)
    INRUMPO (-ERE -RUPI -RUPTUM)
    INRUO (-ERE -RUI)
    INGRUO (-ERE -GRUI)
    CORRIPIO (-ERE -RIPUI -REPTUM)
    CAPIO (-ERE CEPI CAPTUM)
    ASSULTO (-ARE -AVI -ATUM)
    ADSULTO (-ARE -AVI -ATUM)
    LACESSO (-ERE -IVI -ITUM)
    INSECTOR (-ARI -ATUS SUM)
    PROSEQUOR (-SEQUI -SECUTUS SUM)
    PROVOCO (-ARE -AVI -ATUM)
    INVEHO (-ERE -VEXI -VECTUM)
    ADPUGNO (-ARE -AVI -ATUS)
    ADTEMPTO (-ARE -AVI -ATUS)
    ADTENTO (-ARE -AVI -ATUS)
    ATTAMINO (-ARE -AVI -ATUS)
    - BEGIN TO ATTACK

    English-Latin dictionary > ATTACK

  • 18 FALL UPON

    [V]
    INDUO (-ERE -DUI -DUTUM)
    EXPETO (-ERE -IVI -ITUM)
    INCIDO (-ERE -CIDI)
    INVADO (-ERE -VASI -VASUM)
    INGRUO (-ERE -GRUI)

    English-Latin dictionary > FALL UPON

  • 19 RUSH UPON

    [V]
    INVOLO (-ARE -AVI -ATUM)
    INGRUO (-ERE -GRUI)

    English-Latin dictionary > RUSH UPON

См. также в других словарях:

  • грухнуться — грохнуться, укр. грухнути стукнуть, треснуть , болг. грухам толкаю, разбиваю , сербохорв. грухам, грухати греметь (о пушке), бить с грохотом , чак. grùh, род. п. grùha камешки , словен. grȗh галька , польск. gruchac ворковать (о голубях) ,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • ghrēu-1 : ghrǝu- : ghrū- —     ghrēu 1 : ghrǝu : ghrū     English meaning: to fall down     Deutsche Übersetzung: “zusammenstũrzen, einstũrzen, auf etwas stũrzen”     Material: Hom. Aor. ἔχραον (ἔχραFον) “ attacked, pressed “, ζαχρηής “ attacking violently, furious,… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»