-
1 ingruo
ingrŭo, ĕre, grŭi [in + ruo avec g épenthétique] - intr. - se précipiter sur, fondre sur, survenir, attaquer. - ingruere alicui (in aliquem): se précipiter sur qqn. - ingruit Aeneas Italis, Virg. En. 12, 628: Enée attaque les Italiens. - si bellum ingrueret, Virg. En. 8, 535: si la guerre survenait. --- cf. Tac. An. 1, 48. - si damnatio ingruit, Tac. An. 4, 35: s'il survient une condamnation.* * *ingrŭo, ĕre, grŭi [in + ruo avec g épenthétique] - intr. - se précipiter sur, fondre sur, survenir, attaquer. - ingruere alicui (in aliquem): se précipiter sur qqn. - ingruit Aeneas Italis, Virg. En. 12, 628: Enée attaque les Italiens. - si bellum ingrueret, Virg. En. 8, 535: si la guerre survenait. --- cf. Tac. An. 1, 48. - si damnatio ingruit, Tac. An. 4, 35: s'il survient une condamnation.* * *Ingruo, ingruis, ingrui, pen. corr. ingruere. Virgil. Assaillir impetueusement, et de toute sa puissance.\Ingruente aestate. Colum. L'esté approchant.\Ingruit frigus. Col. La froidure est venue, Le froid nous assault.\Aliam in partem terror ingens ingruerat. Liuius. Une grande frayeur avoit accueilli et assailli l'autre costé.\Ingruens periculum. Liu. Un danger prochain, imminent.\Vitibus ingruit vmbra. Virgil. L'ombre se jecte sur les vignes.\In agrestes ingruerant morbi. Liuius. Maladies les avoyent assailliz. -
2 ingruō
ingruō uī, —, ere [GAL-], to break in, come violently, assault in force, fall upon: fert Ingruere hostīs, V.: Italis, V.: si bellum ingrueret, V.: ferreus ingruit imber, V.: ingruere morbi in remiges coeperunt, L.: ab cuniculo ingruens periculum, L.* * *ingruere, ingrui, - Vadvance threateningly; make an onslaught on; break in, come violently, force -
3 ingruo
ingrŭo, ŭi, 3, v. n. [in-ruo, with an epenth. g from gruo, kindr. with krouô], to rush or break into, to fall violently upon, assail, attack (syn. incumbo; differing from immineo and impendo, in that it denotes the actual doing of that which they merely threaten; not in Cic. or Cæs.).I.Lit.: hostes crebri cadunt;II.nostri contra ingruunt,
Plaut. Am. 1, 1, 81:ingruit Aeneas Italis,
Verg. A. 12, 628; cf.:ingruere hostes,
id. ib. 11, 899:simul ingruunt saxa jaciunt,
Tac. A. 1, 27:ingruentes accusatores,
id. ib. 6, 38:ingruente in Italiam Hannibale,
id. H. 3, 34.—Transf., of things:ferreus ingruit imber,
Verg. A. 12, 284:umbra vitibus,
id. G. 2, 410:nox,
Tac. A. 4, 50:tela,
id. ib. 1, 65:ingruere morbi in remiges coeperunt,
Liv. 37, 23, 2:si bellum ingrueret,
Verg. A. 8, 535; Tac. A. 1, 48:si nullus ingruat metus,
Plin. 9, 30, 50, § 95:si quid subitum ingruat,
Tac. A. 4, 2:damnatio,
id. ib. 4, 35. -
4 ingruo
in-gruo, uī, —, ere [одного корня с ruo ]1) врываться, вторгаться ( si hostis ingrueret T); бросаться, нападать (i. Italis V)2) внезапно возникать, вспыхивать (morbus ingruit L, PM); неожиданно появляться или быстро наступать ( aestas ingruens Col); разражаться (bellum ingruit V, T) -
5 ingruo
in-gruo, gruī, ere (in u. *gruo, verwandt mit ruo), mit Heftigkeit hereinbrechen, hereinstürzen, a) v. Menschen u. Tieren, Plaut. u. Plin.: ingruit Italis, Verg.: ingruente in Italiam Annibale, Tac. – b) übtr., v. Lebl., hereinbrechen, ankommen, befallen, nec ubique tarde (spät), nec celeriter aestas ingruit, Colum.: morbi ingruunt in remiges, Liv., od. gentibus, Plin.: periculum, bellum ingruit, Liv. u. Verg.: ingruens bellum, Tac.: ingruentia tela, Tac.: ingruentia mala, Tac.: ingruebat nox, Tac.: ab cuniculo (Mine) ingruens periculum, Liv.
-
6 ingruo
in-gruo, gruī, ere (in u. *gruo, verwandt mit ruo), mit Heftigkeit hereinbrechen, hereinstürzen, a) v. Menschen u. Tieren, Plaut. u. Plin.: ingruit Italis, Verg.: ingruente in Italiam Annibale, Tac. – b) übtr., v. Lebl., hereinbrechen, ankommen, befallen, nec ubique tarde (spät), nec celeriter aestas ingruit, Colum.: morbi ingruunt in remiges, Liv., od. gentibus, Plin.: periculum, bellum ingruit, Liv. u. Verg.: ingruens bellum, Tac.: ingruentia tela, Tac.: ingruentia mala, Tac.: ingruebat nox, Tac.: ab cuniculo (Mine) ingruens periculum, Liv. -
7 ingruo
to fall upon, assail, attack, assault. -
8 congruo
congrŭo, ĕre, grui (cum et un verbe *gruo apparenté à ruo, cf. ingruo) - intr. - - Lebaigue P. 270 et P. 271 [st1]1 [-] se rencontrer étant en mouvement; être en mouvement concordant. - guttae inter se congruent, Vitr. 7, 8, 2: les gouttes tombant se rencontrent, se réunissent. - Zenon congruere judicat stellas, Sen. Nat. 7, 19: Zénon estime que les étoiles se rapprochent (convergent). - cum vident sidera cum ejus (caeli) ipsius motu congruere, Cic. Tusc. 5, 69: en voyant les astres participer au mouvement du ciel lui-même. [st1]2 [-] être d'accord, concorder, cadrer avec, convenir. - suas dies mensesque congruere volunt cum solis lunaeque ratione, Cic. Verr. 2, 129: ils veulent que leurs jours et leurs mois soient en accord avec le cours du soleil et de la lune. - congruere ad aliquid, Liv. 1, 5, 5; 1, 19, 6: concorder avec qqch. - ratio temporum congruit, Suet.: les dates concordent. - congruit vites densiores poni, Plin.: il convient que la vigne soit plantée plus serré. [st1]3 [-] être en harmonie, en accord. - nostri sensus, ut in pace, in bello congruebant, Cic. Marc. 16: nos sentiments [à tous deux] étaient en harmonie pendant la guerre, comme pendant la paix. - avec dat. congruere naturae, Cic. Tusc. 5, 82: être en accord avec la nature. --- Cic. Fin. 3, 20 ; 4, 53, etc. - animi corporum doloribus congruentes, Cic. Tusc. 5, 3: des âmes participant aux douleurs physiques (éprouvant en même temps les douleurs du corps). - id perspicuum est non omni causae nec auditori neque personae neque tempori congruere orationis unum genus, Cic. de Or. 3, 210: il est évident qu'un seul et même genre de style ne convient pas à toute espèce de cause, d'auditoire, de rôle [comme avocat], de circonstance. - mulier mulieri magis congruit, Ter. Phorm. 4, 5, 14: une femme s'entendra mieux avec une autre femme. - lingua, moribus, congruentes, Liv. 8: (Latins) avec qui on avait la même langue, les mêmes habitudes. - principiis congruere debent quae sequuntur, Cic. Fin. 3, 6, 20: la suite doit s'accorder avec les principes. - avec cum gestus cum sententiis congruens, Cic. Br. 141: geste répondant aux pensées. --- (183 ; Fin. 2, 100 ; 5, 19 ; Div. 1, 97). - avec inter se s'accorder ensemble: Amer. 62 ; Fin. 3, 62 ; Tusc. 4, 30. - illi inter se congruunt concorditer, Plaut.: ills s'entendent parfaitement. - avec in unum former un accord unanime: Liv. 3, 24, 6 ; 25, 32,2. - de aliqua re congruere: être d'accord au sujet d'une chose. --- Cic. Leg. 1, 53. - abl. seul. (Academici et Peripatetici) rebus congruentes, Cic. Ac. 1, 17: (Académiciens et Péripatéticiens) étant d'accord pour le fond. --- Cic. Leg. 1, 38; Fin. 2, 45; Liv. 8, 6, 15). [st1]3 [-] emploi impers. - congruit ut + subj. Plin. Ep. 7, 2, 1: il n'est pas contradictoire que, il est logique que... - forte congruerat ut + subj. Tac. H. 1, 7: il y avait eu par hasard coïncidence que, une coïncidence fortuite avait fait que.* * *congrŭo, ĕre, grui (cum et un verbe *gruo apparenté à ruo, cf. ingruo) - intr. - - Lebaigue P. 270 et P. 271 [st1]1 [-] se rencontrer étant en mouvement; être en mouvement concordant. - guttae inter se congruent, Vitr. 7, 8, 2: les gouttes tombant se rencontrent, se réunissent. - Zenon congruere judicat stellas, Sen. Nat. 7, 19: Zénon estime que les étoiles se rapprochent (convergent). - cum vident sidera cum ejus (caeli) ipsius motu congruere, Cic. Tusc. 5, 69: en voyant les astres participer au mouvement du ciel lui-même. [st1]2 [-] être d'accord, concorder, cadrer avec, convenir. - suas dies mensesque congruere volunt cum solis lunaeque ratione, Cic. Verr. 2, 129: ils veulent que leurs jours et leurs mois soient en accord avec le cours du soleil et de la lune. - congruere ad aliquid, Liv. 1, 5, 5; 1, 19, 6: concorder avec qqch. - ratio temporum congruit, Suet.: les dates concordent. - congruit vites densiores poni, Plin.: il convient que la vigne soit plantée plus serré. [st1]3 [-] être en harmonie, en accord. - nostri sensus, ut in pace, in bello congruebant, Cic. Marc. 16: nos sentiments [à tous deux] étaient en harmonie pendant la guerre, comme pendant la paix. - avec dat. congruere naturae, Cic. Tusc. 5, 82: être en accord avec la nature. --- Cic. Fin. 3, 20 ; 4, 53, etc. - animi corporum doloribus congruentes, Cic. Tusc. 5, 3: des âmes participant aux douleurs physiques (éprouvant en même temps les douleurs du corps). - id perspicuum est non omni causae nec auditori neque personae neque tempori congruere orationis unum genus, Cic. de Or. 3, 210: il est évident qu'un seul et même genre de style ne convient pas à toute espèce de cause, d'auditoire, de rôle [comme avocat], de circonstance. - mulier mulieri magis congruit, Ter. Phorm. 4, 5, 14: une femme s'entendra mieux avec une autre femme. - lingua, moribus, congruentes, Liv. 8: (Latins) avec qui on avait la même langue, les mêmes habitudes. - principiis congruere debent quae sequuntur, Cic. Fin. 3, 6, 20: la suite doit s'accorder avec les principes. - avec cum gestus cum sententiis congruens, Cic. Br. 141: geste répondant aux pensées. --- (183 ; Fin. 2, 100 ; 5, 19 ; Div. 1, 97). - avec inter se s'accorder ensemble: Amer. 62 ; Fin. 3, 62 ; Tusc. 4, 30. - illi inter se congruunt concorditer, Plaut.: ills s'entendent parfaitement. - avec in unum former un accord unanime: Liv. 3, 24, 6 ; 25, 32,2. - de aliqua re congruere: être d'accord au sujet d'une chose. --- Cic. Leg. 1, 53. - abl. seul. (Academici et Peripatetici) rebus congruentes, Cic. Ac. 1, 17: (Académiciens et Péripatéticiens) étant d'accord pour le fond. --- Cic. Leg. 1, 38; Fin. 2, 45; Liv. 8, 6, 15). [st1]3 [-] emploi impers. - congruit ut + subj. Plin. Ep. 7, 2, 1: il n'est pas contradictoire que, il est logique que... - forte congruerat ut + subj. Tac. H. 1, 7: il y avait eu par hasard coïncidence que, une coïncidence fortuite avait fait que.* * *Congruo, congruis, penul. corr. congrui, congruere. Convenir, Accorder.\Quum temporum ratio vix congruat. Suet. S'accorde et convient.\Congruit mulier mulieri magis. Terent. S'accordent mieulx ensemble.\Congruunt extrema primis. Plin. iunior. La fin se rapporte au commencement.\Nostri sensus congruunt. Cic. Nous sommes d'un advis et opinion ou vouloir.\Aptum et congruens nostris studiis. Cic. Apte et convenable, Propre.\Congruit tempus ad illud. Liu. Le temps se rapporte bien à cela.\Congruere cum moribus alterius. Cicero. S'accorder aux meurs d'autruy.\Congruit sermo tibi cum illa. Plaut. Voz parolles se rapportent, S'accordent, Vous dictes l'une comme l'autre, Vous vous entrentendez.\Congruunt in vnum sententiae. Liu. S'accordent.\Congruunt inter se. Terent. Ils s'entrentendent, Ils ont intelligence ensemble.\Congruunt concorditer inter se. Plaut. Ils vivent d'accord, et en paix. -
9 ingruentia
ae f. [ ingruo ] -
10 ingruentia
ingruentia, ae, f. (ingruo), das Hereinbrechen, periculorum, Augustin. serm. 52, 2 Mai. Vgl. Du Cange in v.
-
11 ingruentia
ingruentia, ae, f. (ingruo), das Hereinbrechen, periculorum, Augustin. serm. 52, 2 Mai. Vgl. Du Cange in v.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ingruentia
-
12 incumbo
incumbo, cŭbŭi, cŭbĭtum, ĕre, v. n. [1. incubo], to lay one ' s self upon, to lean or recline upon a thing (cf. ingruo; class., partic. in the trop. sense).I.Lit., constr. with in, ad, super, or dat.; also with the simple acc.:B.olivae,
Verg. E. 8, 16:in parietem,
Dig. 39, 2, 28:densis ordinibus nunc alii in alios, nunc in scuta incumbentes sustinebant impetus Romanorum,
Liv. 35, 5, 7:toro,
Verg. A. 4, 650:materiae,
Curt. 8, 10, 25:terrae,
Tac. A. 2, 17:super praedam,
to lie upon, Petr. 80:in eum,
Curt. 6, 9: ad vos, Ov. M. 9, 385:cumulatis in aqua sarcinis insuper incumbebant,
Liv. 22, 2, 8:validis incumbere remis,
Verg. A. 5, 15; 10, 294; Curt. 9, 9, 4.—Of the heavens:cava in se convexitas vergit, et cardini suo, hoc est terrae, undique incumbit,
Plin. 2, 64, 64, § 160:mare,
to cast itself into the sea, id. 5, 32, 40, § 141: fessi arma sua, Sall. Fragm. ap. Serv. ad Verg. A. 9, 229:tecto incubuit bubo,
perched on, Ov. M. 6, 432:gladium faciam culcitam, camque incumbam,
Plaut. Cas. 2, 4, 29.—Transf., to lean or incline towards, to overhang; to rush towards:II.silex prona jugo laevum incumbebat ad amnem,
Verg. A. 8, 236:laurus incumbens arae,
id. ib. 2, 514: in gladium, to fall on one ' s sword, Cic. Inv. 2, 51, 154:gladio,
Auct. Her. 1, 11, 18:ferro,
Phaedr. 3, 10, 33:in hostem,
to press upon the enemy, Liv. 30, 34, 2; cf.:duo duces circumstare urbem... et unum in locum totam periculi molem, omne onus incubuisse,
id. 27, 40, 6.—Trop.A.To press upon, burden, oppress, weigh upon:B.incubuere (venti) mari,
Verg. A. 1, 84:tempestas a vertice silvis incubuit,
id. G. 2, 311:gravis incumbens scopulis aestas,
id. ib. 2, 377:febrium terris incubuit cohors,
Hor. C. 1, 3, 30:(aestus) incubuit populo,
Lucr. 6, 142. — Absol.:saevior armis Luxuria incubuit,
Just. 6, 292.—To bend one ' s attention to, to apply or devote one ' s self to, to exert one ' s self, or take pains with, pay attention to; constr. with in, ad, or dat.:C.rogandis legibus,
Flor. 3, 16:ceris et stilo,
Plin. Ep. 7, 27, 9:labori,
Sil. 4, 820:toto pectore novae cogitationi,
Tac. Or. 3:et animo et opibus in bellum,
Caes. B. G. 7, 76:ut jam inclinato (judici) reliqua incumbat oratio,
press upon, exert influence on, Cic. de Or. 2, 79, 324; cf.:invidia mihi incumbit,
Tac. A. 14, 54:in aliquod studium,
Cic. de Or. 1, 8, 34:in causam,
id. Phil. 4, 5, 12:acrius graviusque ad ulciscendas rei publicae injurias,
id. ib. 6, 1, 2:tota mente in aliquam curam et cogitationem,
id. Fam. 10, 3, 3:toto pectore ad laudem,
id. ib. 10, 12, 2:omni cogitatione curaque in rem publicam,
id. ib. 1, 2:fato urguenti incumbere,
to press on, hasten, Verg. A. 2, 653.—With inf.:sarcire ruinas,
Verg. G. 4, 249:delatorem pervertere,
Tac. H. 2, 10.—With ut and subj.:Appius Claudius... cum suis tum totius nobilitatis viribus incubuit, ut, etc.,
Liv. 10, 15, 8.— Absol.:nunc, nunc incumbere tempus,
Ov. M. 10, 657.—To incline, choose, be inclined to, lean towards:D.hoc servi esse officium reor,... non quo incumbat eum (i. e. erum) inpellere,
Plaut. Aul. 4, 1, 8:ut eos, qui audiunt, quocumque incubuerit, possit impellere,
whithersoever he may incline, choose, Cic. de Or. 3, 14, 55:eodem incumbunt municipia,
are inclined the same way, id. Phil. 6, 7, 18:ad voluntatem perferendae legis,
id. Att. 1, 19, 4:voluntatum inclinatio ad virum bonum,
to lean towards, turn to, id. Mur. 26, 53: in causam, Cael. ad Cic. Fam. 8, 11, 3:in cupiditatem,
Cic. Att. 5, 13, 3:in illo,
id. Q. Fr. 3, 8, 6.—To be incumbent upon one as a duty (post-class.):accusandi necessitas domino,
Dig. 48, 2, 5:ei probatio,
ib. 22, 3, 2:judici omnium rerum officium,
ib. 21, 1, 25. -
13 ingruens
ingrŭens, Part., from ingruo. -
14 ADVANCE THREATENINGLY
[V]INGRUO (-ERE -GRUI) -
15 ASSAIL
[V]AGGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)ADGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)OPPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)IMPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)INPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)INSEQUOR (-SEQUI -SECUTUS SUM)INVADO (-ERE -VASI -VASUM)APPETO (-ERE -PETIVI -PETITUM)IMPETO (-ERE -IVI -ITUM)INPETO (-ERE -IVI -ITUM)INCESSO (-ERE -CESSIVI)INCURRO (-ERE -CURRI -CURSUM)INCURSITO (-ARE -AVI)INCURSO (-ARE -AVI -ATUM)TEMPTO (-ARE -AVI -ATUM)TENTO (-ARE -AVI -ATUM)INGRUO (-ERE -GRUI)INVEHO (-ERE -VEXI -VECTUM)CIRCUMVADO (-ERE -VASI)CIRCUMVENIO (-IRE -VENI -VENTUM)ATTEMPTO (-ARE -AVI -ATUM)ATTENTO (-ARE -AVI -ATUM)INGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)VERBERO (-ARE -AVI -ATUM)EXPETO (-ERE -IVI -ITUM)ADPETO (-ERE -IVI -ITUS)ADTEMPTO (-ARE -AVI -ATUS)ADTENTO (-ARE -AVI -ATUS)ADORIO (-IRE -ITUS) -
16 ASSAULT
[N]IMPETUS (-US) (M)INPETUS (-US) (M)IMPES (-PETIS) (M)INPES (-PETIS) (M)OPPUGNATIO (-ONIS) (F)IMPUGNATIO (-ONIS) (F)INPUGNATIO (-ONIS) (F)VIS (VIM) (F)INCURSUS (-US) (M)INCURSIO (-ONIS) (F)EXCURSUS (-US) (M)IMPRESSIO (-ONIS) (F)INPRESSIO (-ONIS) (F)IRRUPTIO (-ONIS) (F)INRUPTIO (-ONIS) (F)ERUPTIO (-ONIS) (F)PROELIUM (-I) (N)PRAELIUM (-I) (N)INCESSUS (-US) (M)PETITIO (-ONIS) (F)LAESIO (-ONIS) (F)TENTATIO (-ONIS) (F)TEMPTATIO (-ONIS) (F)TENTAMEN (-MINIS) (N)TENTAMENTUM (-I) (N)TEMPTAMEN (-INIS) (N)TEMPTAMENTUM (-I) (N)INSULTUS (-US) (M)ASSULTUS (-US) (M)ADSULTUS (-US) (M)COLLATUS (-US) (M)CONLATUS (-US) (M)MORSUS (-US) (M)INTENTIO (-ONIS) (F)ADGRESSURA (-AE) (F)ADGRESSUS (-US) (M)AGGRESSURA (-AE) (F)AGGRESSUS (-US) (M)[V]ADORIOR (-IRI -ORTUS SUM)OPPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)APPUGNO (-ARE)IMPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)INPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)INCURSO (-ARE -AVI -ATUM)INCURSITO (-ARE -AVI)INCURRO (-ERE -CURRI -CURSUM)INCESSO (-ERE -CESSIVI)INGRUO (-ERE -GRUI)MANUS INFEROATTINGO (-ERE -TIGI -TACTUM)TEMPTO (-ARE -AVI -ATUM)TENTO (-ARE -AVI -ATUM)ADPUGNO (-ARE -AVI -ATUS)ADTRACTO (-ARE -AVI -ATUS)ATTRACTO (-ARE -AVI -ATUS)ADORIO (-IRE -ITUS)- TAKE BY ASSAULT -
17 ATTACK
[N]IMPETUS (-US) (M)INPETUS (-US) (M)IMPES (-PETIS) (M)INPES (-PETIS) (M)OPPUGNATIO (-ONIS) (F)IMPUGNATIO (-ONIS) (F)INPUGNATIO (-ONIS) (F)VIS (VIM) (F)INCURSUS (-US) (M)INCURSIO (-ONIS) (F)EXCURSUS (-US) (M)IMPRESSIO (-ONIS) (F)INPRESSIO (-ONIS) (F)IRRUPTIO (-ONIS) (F)INRUPTIO (-ONIS) (F)ERUPTIO (-ONIS) (F)PROELIUM (-I) (N)PRAELIUM (-I) (N)INCESSUS (-US) (M)PETITIO (-ONIS) (F)LAESIO (-ONIS) (F)TENTATIO (-ONIS) (F)TEMPTATIO (-ONIS) (F)TEMPTAMEN (-INIS) (N)TEMPTAMENTUM (-I) (N)TENTAMEN (-MINIS) (N)TENTAMENTUM (-I) (N)INSULTUS (-US) (M)ASSULTUS (-US) (M)ADSULTUS (-US) (M)COLLATUS (-US) (M)CONLATUS (-US) (M)MORSUS (-US) (M)INTENTIO (-ONIS) (F)ADCESSIO (-ONIS) (F)ADCURSUS (-US) (M)ADGRESSURA (-AE) (F)ADGRESSUS (-US) (M)AGGRESSURA (-AE) (F)AGGRESSUS (-US) (M)EXCURSATIO (-ONIS) (F)[V]AGGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)ADGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)SUGGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)SUBGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)INGREDIOR (-GREDI -GRESSUS SUM)OPPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)APPUGNO (-ARE)IMPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)INPUGNO (-ARE -AVI -ATUM)INCESSO (-ERE -CESSIVI)INVADO (-ERE -VASI -VASUM)TEMPTO (-ARE -AVI -ATUM)TENTO (-ARE -AVI -ATUM)GRASSOR (-ARI -ATUS SUM)INCURRO (-ERE -CURRI -CURSUM)INCURSITO (-ARE -AVI)INFENSO (-ARE)PETO (-ERE -IVI -ITUM)IMPETO (-ERE -IVI -ITUM)INPETO (-ERE -IVI -ITUM)ERUMPO (-ERE -RUPI -RUPTUM)INFESTO (-ARE -AVI -ATUM)SUBEO (-IRE -II -ITUM)ACCEDO (-ERE -CESSI -CESSUM)ADORIOR (-IRI -ORTUS SUM)INCURSO (-ARE -AVI -ATUM)IRRUO (-ERE -RUI)IRRUMPO (-ERE -RUPI -RUPTUM)INRUMPO (-ERE -RUPI -RUPTUM)INRUO (-ERE -RUI)INGRUO (-ERE -GRUI)CORRIPIO (-ERE -RIPUI -REPTUM)CAPIO (-ERE CEPI CAPTUM)ASSULTO (-ARE -AVI -ATUM)ADSULTO (-ARE -AVI -ATUM)LACESSO (-ERE -IVI -ITUM)INSECTOR (-ARI -ATUS SUM)PROSEQUOR (-SEQUI -SECUTUS SUM)PROVOCO (-ARE -AVI -ATUM)INVEHO (-ERE -VEXI -VECTUM)ADPUGNO (-ARE -AVI -ATUS)ADTEMPTO (-ARE -AVI -ATUS)ADTENTO (-ARE -AVI -ATUS)ATTAMINO (-ARE -AVI -ATUS)- BEGIN TO ATTACK -
18 FALL UPON
[V]INDUO (-ERE -DUI -DUTUM)EXPETO (-ERE -IVI -ITUM)INCIDO (-ERE -CIDI)INVADO (-ERE -VASI -VASUM)INGRUO (-ERE -GRUI) -
19 RUSH UPON
[V]INVOLO (-ARE -AVI -ATUM)INGRUO (-ERE -GRUI)
См. также в других словарях:
грухнуться — грохнуться, укр. грухнути стукнуть, треснуть , болг. грухам толкаю, разбиваю , сербохорв. грухам, грухати греметь (о пушке), бить с грохотом , чак. grùh, род. п. grùha камешки , словен. grȗh галька , польск. gruchac ворковать (о голубях) ,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
ghrēu-1 : ghrǝu- : ghrū- — ghrēu 1 : ghrǝu : ghrū English meaning: to fall down Deutsche Übersetzung: “zusammenstũrzen, einstũrzen, auf etwas stũrzen” Material: Hom. Aor. ἔχραον (ἔχραFον) “ attacked, pressed “, ζαχρηής “ attacking violently, furious,… … Proto-Indo-European etymological dictionary