Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

dĕcens

  • 1 decēns

        decēns entis, adj. with comp.    [P. of decet], seemly, becoming, decent, proper, fit: amictus, O.: motus, H.: quid verum atque decens, H.: (habitus) decentior quam sublimior, Ta.— Symmetrical, well-formed, beautiful, noble: mālae, H.: Venus, H.: quā nulla decentior, O.
    * * *
    decentis (gen.), decentior -or -us, decentissimus -a -um ADJ
    appropriate, decent/seemly/becoming, in approved standard; pleasing/graceful

    Latin-English dictionary > decēns

  • 2 decens

    dĕcens, entis, v. decet, P. a.

    Lewis & Short latin dictionary > decens

  • 3 decens

    properly, fittingly, suitably

    Latin-English dictionary of medieval > decens

  • 4 decet

    dĕcet, cuit, 2, v. impers. [Sanscr. dacas, fame; Gr. dokeô, to seem, think; Lat. decus, dignus]. It is seemly, comely, becoming,; it beseems, behooves, is fitting, suitable, proper (for syn. v. debeo init.):

    decere quasi aptum esse consentaneumque tempori et personae,

    Cic. Or. 22, 74; cf. also nunc quid aptum sit, hoc est, quid maxime deceat in oratione videamus, id. de Or. 3, 55, 210 (very freq. and class.; not in Caes.).—Constr., with nom. or inf. of the thing, and with acc.; less freq. with dat. of the pers.; sometimes absol.
    a.
    With nom. rei
    (α).
    and acc. pers.: Ph. Quin me aspice et contempla, ut haec (sc. vestis) me decet. Sc. Virtute formae id evenit, te ut deceat, quicquid habeas, Plaut. Most. 1, 3, 16 sq.; cf.:

    quem decet muliebris ornatus, quem incessus psaltriae, Cic. Clod. fragm. 5, p. 105 ed. Beier: te toga picta decet,

    Prop. 4, 4, 53 al.; Hor. Ep. 1, 18, 30; Quint. 8, 5, 28;

    and nec habitus triumphalis feminas deceat,

    id. 11, 1, 3; cf.:

    omnis Aristippum color decuit,

    Hor. Ep. 1, 17, 23:

    intonsus crinis deum,

    Tib. 1, 4, 38; cf.:

    neglecta decet multas coma,

    Ov. A. A. 3, 153; id. F. 2, 106 et saep.:

    id maxime quemque decet, quod est cujusque maxime suum,

    Cic. Off. 1, 31, 113:

    quod omnes et semper et ubique decet,

    Quint. 11, 1, 14:

    non si quid Pholoen satis, Et te, Chlori, decet,

    Hor. Od. 3, 15, 8 et saep.:

    qui flexus deceat miserationem,

    Quint. 1, 11, 12:

    civitatem quis deceat status,

    Hor. Od. 3, 29, 25 et saep.—In plur.:

    quem tenues decuere togae nitidique capilli,

    Hor. Ep. 1, 14, 32:

    te non citharae decent,

    id. Od. 3, 15, 14:

    alba decent Cererem: vestes Cerealibus albas Sumite,

    Ov. F. 4, 619; id. M. 1, 457 et saep.:

    nec velle experiri, quam se aliena deceant,

    Cic. Off. 1, 31, 113; Quint. 6, 1, 25:

    illa quoque diversa bonum virum decent,

    id. 11, 1, 42 et saep.:

    duo verba uni apposita ne versum quidem decuerint,

    id. 8, 6, 43.—
    (β).
    Without acc. pers.:

    nihil est difficilius quam quid deceat videre,

    Cic. Or. 21, 70; cf.:

    quid deceat et quid aptum sit personis,

    id. Off. 1, 34 fin.:

    casus singularis magis decuit,

    Quint. 8, 3, 20; id. 11, 3, 161 et saep.:

    idem fere in omni genere causarum et proderit et decebit,

    id. 11, 1, 14; cf. id. 9, 4, 21.—In plur.:

    ubi lepos, joci, risus, vinum, ebrietas decent,

    Plaut. Ps. prol. 20:

    cum magna pars est exhausta orationis, pene omnia decent,

    Quint. 11, 3, 147; 150; id. 11, 1, 48 et saep. —
    (γ).
    With dat.:

    istuc facinus nostro generi non decet,

    Plaut. Am. 2, 2, 188: certa est ratio quae deceat philosopho, Apul. Flor. 3, p. 355, 13; Plaut. Pers. 2, 2, 34; cf. infra. —
    b.
    With inf.
    (α).
    and acc. pers.:

    non te mihi irasci decet,

    Plaut. Am. 1, 3, 24:

    hanc maculam nos decet effugere,

    Ter. Ad. 5, 8, 31:

    oratorem irasci minime decet,

    Cic. Tusc. 4, 25; Quint. 12, 6, 3; Ov. M. 3, 265; so freq. with inf. pass.:

    specimen naturae capi debet ex optima quaque natura,

    Cic. Tusc. 1, 14, 32:

    mortalin' decuit violari vulnere divum?

    Verg. A. 12, 797; Ter. And. prol. 16. —
    (β).
    Without acc.:

    injusta ab justis impetrare non decet,

    Plaut. Am. prol. 35:

    exemplis grandioribus decuit uti,

    Cic. Div. 1, 20; Ov. M. 8, 27:

    nunc decet caput impedire myrto: nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,

    Hor. Od. 1, 4, 9 sq.; id. Ep. 1, 17, 2; Pers. 3, 27.—
    (γ).
    With dat.:

    decet tantae majestati eas servare leges, quibus, etc.,

    Dig. 32, 1, 23:

    ita uti liberali esse ingenio decet,

    Ter. Hec. 1, 2, 89:

    prima certe pensari decet populo utrum, etc.,

    Liv. 34, 58, 8.
    c.
    Absol.
    (α).
    with acc. pers.:

    ita ut vos decet,

    Plaut. Most. 3, 2, 40; cf.:

    facis, ut te decet,

    Ter. Andr. 2, 5, 10; id. Heaut. 5, 5, 10:

    ita uti fortes decet milites,

    id. Eun. 4, 7, 44; cf.: id. Andr. 2, 6, 14:

    illum decet,

    Quint. 9, 4, 15 et saep.—
    (β).
    Without case:

    eia haud sic decet,

    Ter. Eun. 5, 9, 35; cf. id. Hec. 2, 2, 10:

    fecisti ut decuerat,

    id. ib. 4, 4, 66:

    minus severe quam decuit,

    Cic. Phil. 6, 1:

    velata parte oris, quia sic decebat,

    it was becoming, Tac. A. 13, 45:

    nihil aliter ac deceat,

    id. Att. 6, 3, 8: perge;

    decet,

    Verg. A. 12, 153 et saep.—
    (γ).
    With dat.:

    ita nobis decet,

    Ter. Ad. 5, 8, 5; id. Heaut. 5, 2, 12:

    locum editiorem quam victoribus decebat,

    Sall. H. 1, 98 (Serv. Verg. A. 8, 127.)— Hence, dĕcens, entis, P. a. (freq. in Hor., Ov., and post-Aug. prose, esp. Quint.; not in Verg.; in Cic. once adverbially, and cf. decentia), seemly, becoming, decent, proper, fit:

    amictus,

    Ov. Pont. 2, 5, 52; cf.:

    decentior amictus,

    Quint. 11, 3, 156;

    and sinus (togae) decentissimus,

    id. 11, 3, 140:

    ornatus,

    id. 2, 15, 21:

    motus,

    Hor. Od. 4, 13, 17; Quint. 1, 10, 26; cf.:

    corporis decens et accommodatus orationi motus,

    id. 11, 3, 29;

    and allevatio atque contractio humerorum,

    id. 11, 3, 83:

    decentissimum sponsalium genus,

    Sen. Ben. 1, 9 et saep.:

    quid verum atque decens,

    Hor. Ep. 1, 1, 11:

    decentius erit servare pudorem,

    Quint. 11, 1, 78; cf. 8, 6, 6.—
    2.
    Esp. of corporeal fitness and symmetry, regularly, symmetrically, handsomely shaped; well-formed; noble:

    forma,

    Ov. Am. 3, 1, 9; cf.:

    habitus decentior quam sublimior,

    Tac. Agr. 44:

    facies,

    Ov. Tr. 3, 7, 33:

    malae,

    Hor. Od. 3, 27, 53:

    Venus,

    id. ib. 1, 18, 6; cf.:

    Cynthia,

    Prop. 4, 8, 52 (5, 8, 52 M.):

    Gratiae,

    Hor. Od. 1, 4, 6:

    (Paullus) et nobilis et decens,

    id. ib. 4, 1, 13: pulcher et decens toto corpore, Suct. Dom. 18; cf. Juv. 6, 161:

    sumptis decentior armis Minerva,

    Ov. H. 5, 35; Quint. 8, 3, 10 et saep.— Adv.: decenter (acc. to no. 1), becomingly, decently, properly, fitly:

    fictis nominibus decenter uti,

    Plin. Ep. 6, 21, 5; cf.:

    fieri,

    Quint. 11, 1, 79:

    singula quaeque locum teneant sortita decenter,

    Hor. A. P. 92; cf.:

    maesta,

    Ov. Am. 2, 5, 44.— Comp.: Hor. Ep. 2, 2, 216; Quint. 9, 1, 21 al.— Sup., a false reading for diligentissime, Cic. Caes. 26, 74.

    Lewis & Short latin dictionary > decet

  • 5 decenter

        decenter adv. with comp.    [decens], becomingly, decently, properly, fitly: Singula quaeque locum teneant sortita decenter, H.: maesta, O.: pulsare decentius, H.
    * * *
    decentius, decentissime ADV
    appropriately/decently, with good taste; becomingly, pleasingly, gracefully

    Latin-English dictionary > decenter

  • 6 decentia

        decentia ae, f    [decens], comeliness, decency.
    * * *
    propriety, decency; comeliness, becomingness

    Latin-English dictionary > decentia

  • 7 rogō

        rogō āvī    (rogāssint, for rogāverint, C.), ātus, āre, to ask, question, interrogate: My. quid vis? Da. At etiam rogas? can you ask? T.: de istac rogas Virgine, T.: de te ipso: Dictura es quod rogo? T.: omnia rogabat: quem igitur rogem? T.: cum eos nemo rogaret: quae te de te ipso rogaro: Hanc (colubram) alia cum rogaret causam facinoris, Ph.: ad ea, quae rogati erunt, respondere: Quodsi me populus R. roget, cur Non, etc., H.: quae sit, rogo, T.: rogavi pervenissentne Agrigentum?: Quid verum atque decens, curo et rogo, H.—In public life, to ask an opinion, call upon to vote: de re p. sententiam rogo: qui ordo in sententiis rogandis servari solet, in calling the roll (of senators): quos priores sententiam rogabat: omnes ante me rogati: primus sententiam rogatus, S.—Of a bill or resolution, to question concerning, bring forward for approval, propose, move, introduce: consules populum iure rogaverunt: ego hanc legem, uti rogas, iubendam censeo, L.: nunc rogari, ut populus consules creet, L.—To propose for election, offer as a candidate, nominate: populus regem, interrege rogante, creavit, on the nomination of: ut consules roget praetor: praetores, cum ita rogentur, ut collegae consulibus sint, etc.: comitia rogando conlegae, L.: ad magistratūs rogandos proficiscitur, S.: ut duo viros aedilīs ex patribus dictator populum rogaret, L. —Of soldiers, with sacramento, to require answer under oath, bind by oath: (milites) consulis sacramento, Cs.: sacramento rogatos arma capere cogebat, swore them into the service and forced them, etc., L.—To ask, beg, request, solicit, implore: neque enim ego sic rogabam, ut, etc., did not solicit in such a way.—Prov.: malo emere quam rogare, i. e. it is absurdly cheap.—With acc: hoc te vehementer: res turpīs: Otium divos rogat, H.: ab Metello missionem, S.: ambiuntur, rogantur, are asked for their votes: etiamsi precario essent rogandi: non suā sponte sed rogatus a Gallis, Cs.: cum consulatus petebatur, non rogabatur, etc., was not begged for: legatos ad Caesarem mittunt rogatum auxilium, Cs.: etiam atque etiam te rogo atque oro, ut eum iuves: ut temptes dissimulare rogat, O.: Caesar consolatus rogat, finem orandi faciat, Cs.: rogat frater, ne abeas longius, T.: ne quid invitus meā causā facias: euntem (eum) morari, Ct.—To invite, ask a visit from: Tertia aderit, modo ne Publius rogatus sit: Pomponiam.
    * * *
    rogare, rogavi, rogatus V
    ask, ask for; invite; introduce

    Latin-English dictionary > rogō

  • 8 apo

    ăpo (or ăpio, Isid. Orig. 19, 30), ĕre, v. a. [cf.: haptô, apiscor, apex].
    I.
    A.. To fasten, attach, join, bind, tie to (syn.: ligo, adligo, jungo, conjungo, recto): comprehendere antiqui vinculo apere dicebant, Paul. ex Fest. s. v. apex, p. 18 Müll.; cf. apex; used only in part. perf. pass. aptus (the P. a. v. infra):

    uteri terrae radicibus apti,

    fastened to the earth, Lucr. 5, 808 (Lachm., terram and apti = adepti):

    bracchia validis ex apta lacertis,

    united with the strong shoulders, id. 4, 829:

    gladium e lacunari setā equinā aptum demitti jussit,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62:

    linguam vinclis de pectore imo aptis moveri,

    Gell. 1, 15.—
    B.
    Trop.: ex aliquā re (like pendere ex aliquā re), depending upon, arising from (so only in Cic.):

    rerum causae aliae ex aliis aptae et necessitate nexae,

    Cic. Tusc. 5, 25, 70:

    honestum, ex quo aptum est officium,

    id. Off. 1, 18, 60; id. Fin. 2, 14, 47:

    ex quā re (sc. virtute) una vita omnis apta sit,

    id. Ac. 2, 10, 31:

    causa ex aeternis causis apta,

    id. Fat. 15, 34:

    cui viro ex se apta sunt omnia, etc.,

    id. Tusc. 5, 12, 36 (as transl. of Plat. Menex. p. 302: Hotôi gar andri eis heauton anêrtêtai panta, etc.); cf. id. Fam. 5, 13.—Once also with pendere:

    non ex verbis aptum pendere jus,

    Cic. Caecin. 18.—Also without ex:

    vitā modicā et aptā virtute perfrui,

    Cic. Leg. 1, 21, 56:

    rudentibus apta fortuna,

    id. Tusc. 5, 14, [p. 138] 40.—
    II.
    A.. Joined, bound, or tied together, connected:

    aptum conexum et colligatum significat,

    Non. p. 234, 32 (so most freq. in Lucr.):

    conjugio corporis atque animae consistimus uniter apti,

    Lucr. 3, 846; 5, 555; 5, 558:

    genus... validis aptum per viscera nervis,

    bound together by the strong band of the sinews, id. 5, 928:

    quae memorare queam inter se singlariter apta,

    id. 6, 1067 al.:

    facilius est apta dissolvere quam dissipata conectere,

    Cic. Or. 71, 235:

    quā ex conjunctione caelum ita aptum est, ut, etc.,

    id. Tim. 5:

    qui tam certos caeli motus, tamque omnia inter se conexa et apta viderit,

    id. N. D. 2, 38, 97; Gell. 6, 2. —
    B.
    Trop.:

    omnia inter se apta et conexa,

    Cic. Fin. 4, 19, 53:

    apta inter se et cohaerentia,

    id. N. D 3, 1, 4:

    efficiatur aptum illud, quod fuerit antea diffiuens ac solutum,

    id. Or. 70, 233.— Poet., with abl., endowed, furnished, or ornamented with something: fides alma, apta pinnis, furnished with wings, winged, Enn. ap. Cic. Off. 3, 29, 105:

    stellis fulgentibus apta caeli domus,

    the abode of heaven studded with glittering stars, Lucr. 6, 357 (cf. id. 5, 1205: stellis micantibus aethera fixum);

    imitated by Verg.: caelum stellis fulgentibus aptum,

    Verg. A. 11, 202, and:

    axis stellis ardentibus aptus,

    id. ib. 4, 482:

    veste signis ingentibus aptā,

    Lucr. 5, 1428:

    magis apta figura,

    id. 2, 814: lucus opacus teneris fruticibus aptus, Varr. ap. Non. p. 235, 9:

    Tyrio prodeat apta sinu,

    Tib. 1, 9, 70.—Hence,
    III.
    aptus, a, um, P. a., pr., fitted to something; hence, suited, suitable, proper, apposite, fit, appropriate, adapted, conformable to (cf. accommodatus and appositus, 2.).
    A.
    In gen.: aptus is, qui convenienter alicui junctus est, Paul. ex Fest. s. v. apex, p. 18 Müll. (so most freq. after the Cic. per.); constr. with ad or dat.; of persons always with dat.
    (α).
    With ad:

    ossa habent commissuras ad stabilitatem aptas,

    Cic. N. D. 2, 55, 139:

    in pulmonibus inest raritas quaedam ad hauriendum spiritum aptissima,

    id. ib. 2, 55, 136:

    locus ad insidias aptior,

    id. Mil. 20:

    calcei habiles et apti ad pedem,

    id. de Or. 1, 54, 231:

    castra ad bellum ducendum aptissima,

    Caes. B. C. 2, 37; so Vulg. 1 Par. 7, 40; ib. 2 Par. 26, 13:

    aptum ad proelium,

    ib. 1 Reg. 14, 52:

    fornices in muro erant apti ad excurrendum,

    Liv. 36, 23, 3 al. —
    (β).
    With dat.:

    non omnia rebus sunt omnibus apta,

    Lucr. 6, 961:

    aliis alias animantibus aptas Res,

    id. 6, 773:

    initia apta et accommodata naturae,

    Cic. Fin. 4, 17, 46:

    quod verum, simplex sincerumque sit, id esse naturae hominis aptissimum,

    id. Off. 1, 4, 13:

    haec genera dicendi aptiora sunt adulescentibus,

    id. Brut. 95, 223; so id. ib. 62, 326; id. Tusc. 1, 36, 87; id. Or. 22, 1 al.:

    quod aetati tuae esset aptissimum,

    id. Off. 1, 2, 4; so Nep. Att. 16, 1:

    apta dies sacrificio,

    Liv. 1, 45:

    venti aptiores Romanae quam suae classi,

    id. 25, 37 al.:

    notavi portus puppibus aptos,

    Ov. M. 3, 596; 4, 160:

    armis apta magis tellus,

    Prop. 4, 22, 19:

    aptum equis Argos,

    Hor. C. 1, 7, 9:

    apta vinculo conjugali,

    Vulg. Ruth, 1, 12; ib. Luc. 9, 62:

    aptus amicis,

    Hor. S. 2, 5, 43 et saep.— Other constrr.:
    (γ).
    With in (cf. Rudd. II. p. 96, n. 60):

    in quod (genus pugnae) minime apti sunt,

    Liv. 38, 21:

    formas deus aptus in omnes,

    apt for, easily changed into, Ov. M. 14, 765:

    in ceteros apta usus,

    Vulg. Deut. 20, 20:

    vasa apta in interitum,

    ib. Rom. 9, 22.—
    (δ).
    With qui (cf. Zumpt, §

    568): nulla videbatur aptior persona, quae de illā aetate loqueretur,

    Cic. Am. 1, 4:

    est mihi, quae lanas molliat, apta manus,

    Ov. H. 3, 70.—
    (ε).
    Poet., with inf:

    (Circe) apta cantu veteres mutare figuras,

    Tib. 4, 1, 63:

    aetas mollis et apta regi,

    Ov. A. A. 1, 10.— Esp. freq.,
    (ζ).
    Absol., Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 235, 16:

    amor,

    Prop. 4, 22, 42:

    saltus,

    Ov. M. 2, 498:

    ars,

    Tib. 1, 7, 60:

    apta oscula,

    Tib. 1, 4, 54; Ov. H. 15, 132:

    lar aptus,

    an extensive, satisfying possession, Hor. C. 1, 12, 43.—So in prose:

    aptus exercitus,

    an army good in fight, ready for battle, Liv. 10, 25:

    tempus aptum,

    the right time, id. 35, 19; so Vulg. Eccli. 20, 6 al.—
    B.
    Esp., in rhet., of the fitness, appropriateness of discourse:

    quid aptum sit, hoc est quid maxime decens in oratione,

    Cic. de Or. 3, 55, 210; so apta oratio, which has the appropriate rhet. fulness and periodic rounding: numerosa et apta oratio, id. Or. 50, 168; cf. id. ib. 50, 70; so id. Brut. 17, 68:

    Thucydides verbis aptus et pressus,

    exact and brief in expression, id. de Or. 2, 13, 56.—Hence, aptē, adv., closely, fitly, suitably, nicely, rightly.
    I.
    Lit.
    A.
    Absol.:

    atque ita apte cohaeret (mundi corpus), ut etc.,

    Cic. Tim. 5: altera est nexa cum superiore et inde apteque pendens, id. ap. Non. p. 235, 18:

    capiti apte reponere,

    Liv. 1, 34, 8.—
    B.
    With ad:

    apte convenire ad pedem,

    Cic. Fin. 3, 14, 46.— Sup.,
    C.
    With inter:

    ut inter se quam aptissime cohaereant extrema (verba) cum primis etc.,

    Cic. Or. 44, 149.—
    II.
    Trop., fitly, suitably, properly, duly, rightly.
    A.
    Absol.:

    facile judicabimus, quid eorum apte fiat,

    Cic. Off. 1, 41, 146:

    quod est oratoris proprium, apte, distincte, ornate dicere,

    id. ib. 1, 1, 2:

    apte et quiete ferre,

    id. ib. 4, 17, 38:

    non equite apte locato,

    Liv. 4, 37, 8:

    Qui doceant, apte quid tibi possit emi,

    Ov. Am. 1, 8, 88:

    nec aliter imperium apte regi potest,

    Curt. 8, 8, 13:

    floribus compositis apte et utiliter,

    Plin. 11, 16, 16, § 46. — Comp.:

    qualia aptius suis referentur locis,

    Plin. 2, 62, 62, § 153:

    Aptius haec puero, quam tibi, dona dabis,

    Mart. 13, 26.—
    B.
    With dat.:

    si quid exierit numeris aptius,

    Quint. 10, 12, 26.— Sup.:

    seruntur Parilibus tamen aptissime,

    Plin. 19, 3, 24, § 69.—
    C.
    With ad:

    (ut) ad rerum dignitatem apte et quasi decore (loquamur),

    Cic. de Or. 1, 32, 144:

    spolia ducis hostium caesi suspensa fabricato ad id apte ferculo gerens,

    Liv. 1, 10, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > apo

  • 9 brevio

    brĕvĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [brevis], to shorten, abbreviate, abridge, brachunô brevio, Gloss. Vet. (post-Aug.; cf. Burm. Anth. Lat. 1, p. 76; most freq. in Quint.); Manil. 3, 461; 6, 431:

    breviare quaedam,

    Quint. 1, 9, 2:

    aliquid callide,

    id. 5, 13, 41 Spald. N. cr.:

    prolixa (in scribendo),

    Lact. Epit. 8, 6; Sev. Sulp. Hist. Sacr. 1, 1:

    breviatae horae,

    Paul. Nol. Carm. Nat. S. Fel. 24, 9, 13:

    umerorum raro decens allevatio atque contractio est. Breviatur enim cervix,

    Quint. 11, 3, 83:

    non breviatis augustatisque gradibus ascenditur,

    Sid. Ep. 2, 2.—
    II.
    Transf.:

    Syllabam,

    to pronounce short, Quint. 12, 10, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > brevio

  • 10 decentia

    dĕcentĭa, ae, f. [decens], comeliness, decency:

    colorum et figurarum (with venustas),

    Cic. N. D. 2, 58; id. de Or. 3, 52, 200.

    Lewis & Short latin dictionary > decentia

  • 11 decor

    dĕcor, ōris, m. [deceo], what is seemly, becoming; comeliness, elegance, grace, beauty, ornament ( poet. word; in prose perh. not before the Aug. per.; esp. freq. in Quint.; v. decus).
    I.
    In gen.:

    Mobilibusque decor naturis dandus et annis,

    Hor. A. P. 157; cf.: suus cuique decor est, Quint. 10, 2, 22; cf.

    also decor quoque a gestu atque a motu venit,

    id. 11, 3, 67;

    and est et in incessu pars non temnenda decoris, etc.,

    Ov. A. A. 3, 299:

    divini signa decoris,

    Verg. A. 5, 647:

    ovibus sua lana decori est,

    Ov. M. 13, 849; cf. Prop. 4 (5), 11, 29.—In rhetor. lang.:

    non decorem compositionis quaerimus, sed facilitatem,

    Quint. 9, 4, 145; cf. id. 9, 4, 44:

    quantum fuerit illis viris decoris in rebus atque personis,

    id. 10, 2, 27 et saep.—In architecture:

    decor est emendatus operis aspectus probatis rebus compositi cum auctoritate, etc.,

    Vitr. 1, 2.—In plur.:

    varii scenai,

    Lucr. 4, 984.—
    II.
    In partic., of personal comeliness, charms, beauty (cf.: decens, no. 2):

    fugit retro Levis Juventa et Decor,

    Hor. Od. 2, 11, 6; Tib. 4, 2, 8; Ov. M. 1, 488; Curt. 8, 4, 23; Tac. H. 2, 1 al.; cf. Vulg. Isa. 33, 17; id. Thren. 1, 6.
    dĕcor, adj., v. decoris.

    Lewis & Short latin dictionary > decor

  • 12 decus

    1.
    dĕcus, ŏris, n. [Sanscr. daças, fame; Gr. doxa; cf. decet], any thing that ornaments, embellishes, adorns, honors, etc.; ornament, grace, embellishment, splendor, glory, honor, dignity (class. and freq.; a favorite word with Cicero, in oratorical lang.).
    I.
    In gen.
    (α).
    With gen.:

    hostium spolia, decora atque ornamenta fanorum,

    Cic. Verr. 2, 4, 44; cf.:

    senator populi Romani, splendor ordinis, decus atque ornamentum judiciorum,

    id. Caecin. 10, 28; so,

    too, decus ornamentumque senectutis,

    id. de Or. 1, 45, 199; id. Prov. Cons. 11, 28:

    ut hominis decus ingenium, sic ingenii ipsius lumen est eloquentia,

    id. Brut. 15, 59; cf. id. Phil. 2, 22, 54:

    ad decus et ad laudem civitatis,

    id. N. D. 1, 4; cf. id. Brut. 97; cf. also id. Fin. 1, 10 fin.; id. Ac. 1, 9, 33:

    dignitatem et decus sustinere,

    id. Off. 1, 34, 124 et saep.:

    O decus Phoebi et dapibus supremi Grata testudo Jovis,

    Hor. Od. 1, 32, 13:

    lucidum caeli,

    id. Carm. Sec. 2:

    equitum Maecenas,

    id. Od. 3, 16, 20; cf. id. ib. 1, 1, 2 and id. ib. 2, 17, 4: electos juvenes simul et decus innuptarum, the ornaments, i. e. the most beautiful of the maidens, Catull. 64, 78 al.:

    castique decus servare pudoris,

    Ov. M. 13, 480:

    oris,

    i. e. beauty, id. ib. 3, 422:

    decus Asteriae = Asteria decens or pulchra,

    Verg. Cul. 15.—
    (β).
    Absol.: haec omnia, quae habent speciem gloriae contemne...;

    verum decus in virtute positum est,

    Cic. Fam. 10, 12 fin.:

    divitiae, decus, gloria in oculis sita sunt!

    Sall. C. 20, 14; cf. id. ib. 58, 8; id. J. 3 fin.:

    regium,

    id. ib. 72, 2; cf.

    regale,

    Ov. M. 9, 690:

    decus enitet ore,

    Verg. A. 4, 150:

    superimpositum capiti,

    Liv. 1, 34:

    (columnas) scenis decora alta futuris,

    Verg. A. 1, 429:

    muliebre,

    i. e. chastity, Liv. 1, 58:

    immemores decoris liventia pectora tundunt,

    i. e. of their bodily charms, Ov. M. 8, 536:

    imperatori nobilitas, quae antea decori, invidiae esse,

    Sall. J. 73, 4:

    vitis ut arboribus decori est, ut vitibus uvae,

    Verg. E. 5, 32:

    Pilumno quos ipsa decus dedit,

    id. A. 12, 83.—
    II.
    Transf.
    (α).
    A deed of honor:

    tanti decoris testis,

    Tac. A. 15, 50.—Esp., plur., decora, honorable achievements, valiant deeds:

    cum multa referret sua familiaeque decora,

    Liv. 3, 12, 2:

    militiae decora,

    id. 2, 23, 4:

    belli,

    id. 6, 20, 7 (cf.:

    dedecora militiae,

    id. 3, 51, 12):

    Lacedaemonii vetera, Macedones praesentia decora intuebantur,

    Curt. 6, 1, 8.—
    (β).
    Renowned ancestors:

    inter nobiles, et longa decora praeferentes, novitas mea enituit?

    Tac. A. 14, 53; id. Hist. 1, 15.—
    III.
    Esp., moral dignity, virtue, honor:

    cum quod decus antiqui summum bonum esse dixerunt, hic solum bonum dicat, etc.,

    Cic. Leg. 1, 21, 55 (for which, shortly before, solum bonum esse quod honestum esset):

    quos (sc. Epicureos) nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est,

    id. Fin. 2, 14, 44;

    so with honestas,

    id. Fin. 2, 17, 56; cf. ib. 2, 11, 35; id. Off. 1, 5 fin.:

    sed ei (sc. Semproniae) cariora semper omnia quam decus atque pudicitia fuit,

    Sall. C. 25, 3; 54, 5.
    2.
    dĕcus, i, m., v. decussis, init.

    Lewis & Short latin dictionary > decus

  • 13 indecens

    in-dĕcens, tis, adj., unseemly, unbecoming, indecent, improper, unsightly, ugly (post-Aug. and poet.).
    I.
    Of persons:

    numquid indecens sum?

    Petr. 128; Mart. 5, 14, 7. —
    II.
    Of things:

    nasus,

    Mart. 2, 11, 4:

    morbus,

    id. 11, 61, 13:

    risus,

    Suet. Claud. 30:

    morae,

    Quint. 11, 3, 158:

    nihil est tam indecens quam, etc.,

    id. 10, 2, 19; cf. 11, 1, 82.—Hence, indĕcenter, adv., unbecomingly, indecently, disgracefully (post-Aug. and poet.):

    non indecenter efferri,

    Quint. 1, 5, 64:

    lusca,

    Mart. 12, 22, 1. — Comp.:

    numquam vidi hominem beatum indecentius,

    Sen. Ep. 27.— Sup.:

    intersistere indecentissime,

    Quint. 8, 3, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > indecens

  • 14 indecenter

    in-dĕcens, tis, adj., unseemly, unbecoming, indecent, improper, unsightly, ugly (post-Aug. and poet.).
    I.
    Of persons:

    numquid indecens sum?

    Petr. 128; Mart. 5, 14, 7. —
    II.
    Of things:

    nasus,

    Mart. 2, 11, 4:

    morbus,

    id. 11, 61, 13:

    risus,

    Suet. Claud. 30:

    morae,

    Quint. 11, 3, 158:

    nihil est tam indecens quam, etc.,

    id. 10, 2, 19; cf. 11, 1, 82.—Hence, indĕcenter, adv., unbecomingly, indecently, disgracefully (post-Aug. and poet.):

    non indecenter efferri,

    Quint. 1, 5, 64:

    lusca,

    Mart. 12, 22, 1. — Comp.:

    numquam vidi hominem beatum indecentius,

    Sen. Ep. 27.— Sup.:

    intersistere indecentissime,

    Quint. 8, 3, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > indecenter

  • 15 Pulcer

    1.
    pulcher, chra, chrum, and less correctly pulcer, cra, crum, adj. [for pol-cer, root pol-ire, akin with parēre, apparēre, prop. bright, shining; hence], beautiful, beauteous, fair, handsome, in shape and appearance (syn.: speciosus, venustus, formosus).
    I.
    Lit.: homo, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.):

    o puerum pulchrum,

    Cic. Off. 1, 40, 144; Hor. Ep. 1, 18, 74:

    pulcher ac decens,

    Suet. Dom. 18:

    virgo pulchra!

    Ter. Phorm. 1, 2, 54:

    pulchra juvenis,

    Phaedr. 2, 2, 5:

    quo pulchrior alter Non fuit Aeneadūm,

    Verg. A. 9, 179:

    formā pulcherrima,

    id. ib. 1, 496; cf.: Venus quem pulcherrima dium Fari donavit, Enn. ap. Prob. ap. Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 18 Vahl.):

    O matre pulchrā filia pulchrior,

    Hor. C. 1, 16, 1;

    as an epithet of Apollo,

    Verg. A. 3, 119 Serv.:

    satus Hercule pulchro Pulcher Aventinus,

    id. ib. 7, 656:

    pulcher bos appellatur ad eximiam pinguedinem perductus,

    Fest. p. 238 Müll.:

    pulchro corpore creti,

    Lucr. 5, 1116:

    o faciem pulchram!

    Ter. Eun. 2, 3, 5:

    fuit vultu pulchro magis quam venusto,

    Suet. Ner. 51:

    color,

    Lucr. 4, 1133 and 1094:

    mulier pulchra nimis,

    Vulg. Gen. 12, 14:

    tunicae,

    Hor. Ep. 1, 18, 33:

    testudo,

    Verg. G. 2, 463:

    recessus,

    Ov. M. 14, 261:

    horti,

    id. P. 1, 8, 37:

    fluvius,

    Verg. G. 2, 137; Val. Fl. 5, 486:

    quid potest esse aspectu pulchrius?

    Cic. Sen. 15, 53:

    urbs pulcherrima,

    id. Verr. 2, 4, 52, § 117; Liv. 7, 30, 16:

    pulcherrimorum agrorum judex,

    Cic. Agr. 2, 16, 43:

    acetum acerrimum et pulcherrimum,

    Cato, R. R. 104:

    panis longe pulcherrimus,

    Hor. S. 1, 5, 89:

    pulcherrima opera,

    Plin. 34, 8, 19, § 69.— Subst.: pulchrum, i, n., beauty:

    quid habet pulchri constructus acervus,

    Hor. S. 1, 1, 44.—
    II.
    Trop., in a spiritual or moral sense, beautiful, fine, excellent, noble, honorable, glorious, illustrious, etc.:

    praetor interea, ne pulchrum se ac beatum putaret,

    that he might not think too highly of himself, Cic. Mur. 12, 26:

    res publica paulatim immutata ex pulcherrimā pessima ac flagitiosissima facta est,

    Sall. C. 5, 9; Cic. Off. 1, 32, 118:

    pulcherrimum exemplum,

    Caes. B. G. 7, 77:

    maximum et pulcherrimum facinus,

    Sall. C. 20, 3:

    fasces,

    Lucr. 5, 1234:

    pulcherrima consilia,

    Verg. A. 5, 728:

    nascetur pulchrā Trojanus origine Caesar,

    id. ib. 1, 286:

    poëmata,

    Hor. S. 1, 10, 6:

    divitiae,

    id. ib. 2, 3, 95:

    dies,

    favorable, fortunate, id. C. 1, 36, 10:

    o Sol pulcher, o laudande,

    id. ib. 4, 2, 47;

    4, 4, 39: pulcherrimus exitus,

    Flor. 2, 2, 14:

    viae ejus viae pulchrae,

    Vulg. Prov. 3, 17:

    pulchrum sub pectore vulnus,

    honorable, Sil. 5, 594:

    quae majori parti pulcherrima videntur, ea maxime exoptant,

    Cic. Off. 1, 32, 118.— Poet., with gen.: pulcherrimus irae, glorious on account of (just) wrath, Sil. 11, 365.—Pulchrum (est), with a subj. -clause, it is beautiful, grand, glorious, etc.:

    cui pulchrum fuit in medios dormire dies,

    to whom it seemed a fine thing, Hor. Ep. 1, 2, 30:

    pulchrumque mori succurrit in armis,

    Verg. A. 2, 317:

    pulchrius hac fuerat, Troja, perire tibi,

    Prop. 2, 2, 44 (2, 3, 34): pulchrum putare, ducere, to think or consider beautiful:

    pati pulchrum Romanumque putant,

    Luc. 9, 391:

    turpe ducet cedere pari, pulchrum superasse majores,

    Quint. 1, 2, 22. —As a translation of the Gr. ho kalos (a complimentary formula), handsome, lovely, noble: propino hoc pulchro Critiae, Kritiai tôi kalôi, Cic. Tusc. 1, 40, 96.—Hence, adv.: pulchrē ( - crē), beautifully, excellently, finely, nobly, very, etc.:

    subigere aliquid,

    Cato, R. R. 74:

    aedes probae pulchreque aedificatae,

    Plaut. Merc. 5, 2, 61:

    oppidum pulchre munitum,

    id. Pers. 4, 4, 6:

    vendere,

    i. e. at a high price, id. ib. 4, 4, 31;

    38: conciliare,

    at a low price, id. Ep. 3, 4, 36:

    victitare,

    id. Most. 1, 1, 51:

    admonere,

    id. Mil. 2, 6, 56:

    pulchre dictum,

    Ter. Eun. 3, 1, 26:

    pulchre et oratorie dicere,

    Cic. Or. 68, 227:

    pulchre asseverat,

    bravely, cunningly, id. Clu. 26, 73:

    proxima hostia litatur saepe pulcherrime,

    very favorably, id. Div. 2, 15, 36: ferre fortunam secundam pulcherrime, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 6:

    intellegere,

    Cic. Fam. 11, 3, 3:

    Caesar ait se non posse galeam cognoscere, hominem pulchre posse,

    Sen. Ben. 5, 24, 2:

    peristi pulchre,

    you have done for yourself finely, utterly, Plaut. Mil. 2, 4, 50; so,

    occidi,

    id. Curc. 1, 3, 58.—Pulchre est mihi, I am well, it goes well with me, Cic. N. D. 1, 41, 114; Hor. S. 2, 8, 19; Cat. 23, 5.—Pulchre esse, to live well, enjoy one's self, be happy, Plaut. Merc. 3, 3, 21:

    neque ligna ego praehiberi vidi pulcrius,

    in greater abundance, id. Aul. 3, 1, 5:

    pulchre, as an exclamation of applause (like recte, probe, etc.),

    excellently! bravo! well done! Ter. Eun. 4, 7, 4; id. Heaut. 2, 3, 92; Hor. A. P. 428.
    2.
    Pulcher ( - cer), chri, m., and Pul-chra ( - cra), ae, f., a Roman surname of the Claudii (Clodii), Liv. 38, 35; Val. Max. 3, 5, 3; Tac. A. 4, 52.—Pulchri promontorium, a promontory in Northern Africa, north-east of Carthage, now Cap Bono, Liv. 29, 27, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > Pulcer

  • 16 Pulcher

    1.
    pulcher, chra, chrum, and less correctly pulcer, cra, crum, adj. [for pol-cer, root pol-ire, akin with parēre, apparēre, prop. bright, shining; hence], beautiful, beauteous, fair, handsome, in shape and appearance (syn.: speciosus, venustus, formosus).
    I.
    Lit.: homo, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.):

    o puerum pulchrum,

    Cic. Off. 1, 40, 144; Hor. Ep. 1, 18, 74:

    pulcher ac decens,

    Suet. Dom. 18:

    virgo pulchra!

    Ter. Phorm. 1, 2, 54:

    pulchra juvenis,

    Phaedr. 2, 2, 5:

    quo pulchrior alter Non fuit Aeneadūm,

    Verg. A. 9, 179:

    formā pulcherrima,

    id. ib. 1, 496; cf.: Venus quem pulcherrima dium Fari donavit, Enn. ap. Prob. ap. Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 18 Vahl.):

    O matre pulchrā filia pulchrior,

    Hor. C. 1, 16, 1;

    as an epithet of Apollo,

    Verg. A. 3, 119 Serv.:

    satus Hercule pulchro Pulcher Aventinus,

    id. ib. 7, 656:

    pulcher bos appellatur ad eximiam pinguedinem perductus,

    Fest. p. 238 Müll.:

    pulchro corpore creti,

    Lucr. 5, 1116:

    o faciem pulchram!

    Ter. Eun. 2, 3, 5:

    fuit vultu pulchro magis quam venusto,

    Suet. Ner. 51:

    color,

    Lucr. 4, 1133 and 1094:

    mulier pulchra nimis,

    Vulg. Gen. 12, 14:

    tunicae,

    Hor. Ep. 1, 18, 33:

    testudo,

    Verg. G. 2, 463:

    recessus,

    Ov. M. 14, 261:

    horti,

    id. P. 1, 8, 37:

    fluvius,

    Verg. G. 2, 137; Val. Fl. 5, 486:

    quid potest esse aspectu pulchrius?

    Cic. Sen. 15, 53:

    urbs pulcherrima,

    id. Verr. 2, 4, 52, § 117; Liv. 7, 30, 16:

    pulcherrimorum agrorum judex,

    Cic. Agr. 2, 16, 43:

    acetum acerrimum et pulcherrimum,

    Cato, R. R. 104:

    panis longe pulcherrimus,

    Hor. S. 1, 5, 89:

    pulcherrima opera,

    Plin. 34, 8, 19, § 69.— Subst.: pulchrum, i, n., beauty:

    quid habet pulchri constructus acervus,

    Hor. S. 1, 1, 44.—
    II.
    Trop., in a spiritual or moral sense, beautiful, fine, excellent, noble, honorable, glorious, illustrious, etc.:

    praetor interea, ne pulchrum se ac beatum putaret,

    that he might not think too highly of himself, Cic. Mur. 12, 26:

    res publica paulatim immutata ex pulcherrimā pessima ac flagitiosissima facta est,

    Sall. C. 5, 9; Cic. Off. 1, 32, 118:

    pulcherrimum exemplum,

    Caes. B. G. 7, 77:

    maximum et pulcherrimum facinus,

    Sall. C. 20, 3:

    fasces,

    Lucr. 5, 1234:

    pulcherrima consilia,

    Verg. A. 5, 728:

    nascetur pulchrā Trojanus origine Caesar,

    id. ib. 1, 286:

    poëmata,

    Hor. S. 1, 10, 6:

    divitiae,

    id. ib. 2, 3, 95:

    dies,

    favorable, fortunate, id. C. 1, 36, 10:

    o Sol pulcher, o laudande,

    id. ib. 4, 2, 47;

    4, 4, 39: pulcherrimus exitus,

    Flor. 2, 2, 14:

    viae ejus viae pulchrae,

    Vulg. Prov. 3, 17:

    pulchrum sub pectore vulnus,

    honorable, Sil. 5, 594:

    quae majori parti pulcherrima videntur, ea maxime exoptant,

    Cic. Off. 1, 32, 118.— Poet., with gen.: pulcherrimus irae, glorious on account of (just) wrath, Sil. 11, 365.—Pulchrum (est), with a subj. -clause, it is beautiful, grand, glorious, etc.:

    cui pulchrum fuit in medios dormire dies,

    to whom it seemed a fine thing, Hor. Ep. 1, 2, 30:

    pulchrumque mori succurrit in armis,

    Verg. A. 2, 317:

    pulchrius hac fuerat, Troja, perire tibi,

    Prop. 2, 2, 44 (2, 3, 34): pulchrum putare, ducere, to think or consider beautiful:

    pati pulchrum Romanumque putant,

    Luc. 9, 391:

    turpe ducet cedere pari, pulchrum superasse majores,

    Quint. 1, 2, 22. —As a translation of the Gr. ho kalos (a complimentary formula), handsome, lovely, noble: propino hoc pulchro Critiae, Kritiai tôi kalôi, Cic. Tusc. 1, 40, 96.—Hence, adv.: pulchrē ( - crē), beautifully, excellently, finely, nobly, very, etc.:

    subigere aliquid,

    Cato, R. R. 74:

    aedes probae pulchreque aedificatae,

    Plaut. Merc. 5, 2, 61:

    oppidum pulchre munitum,

    id. Pers. 4, 4, 6:

    vendere,

    i. e. at a high price, id. ib. 4, 4, 31;

    38: conciliare,

    at a low price, id. Ep. 3, 4, 36:

    victitare,

    id. Most. 1, 1, 51:

    admonere,

    id. Mil. 2, 6, 56:

    pulchre dictum,

    Ter. Eun. 3, 1, 26:

    pulchre et oratorie dicere,

    Cic. Or. 68, 227:

    pulchre asseverat,

    bravely, cunningly, id. Clu. 26, 73:

    proxima hostia litatur saepe pulcherrime,

    very favorably, id. Div. 2, 15, 36: ferre fortunam secundam pulcherrime, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 6:

    intellegere,

    Cic. Fam. 11, 3, 3:

    Caesar ait se non posse galeam cognoscere, hominem pulchre posse,

    Sen. Ben. 5, 24, 2:

    peristi pulchre,

    you have done for yourself finely, utterly, Plaut. Mil. 2, 4, 50; so,

    occidi,

    id. Curc. 1, 3, 58.—Pulchre est mihi, I am well, it goes well with me, Cic. N. D. 1, 41, 114; Hor. S. 2, 8, 19; Cat. 23, 5.—Pulchre esse, to live well, enjoy one's self, be happy, Plaut. Merc. 3, 3, 21:

    neque ligna ego praehiberi vidi pulcrius,

    in greater abundance, id. Aul. 3, 1, 5:

    pulchre, as an exclamation of applause (like recte, probe, etc.),

    excellently! bravo! well done! Ter. Eun. 4, 7, 4; id. Heaut. 2, 3, 92; Hor. A. P. 428.
    2.
    Pulcher ( - cer), chri, m., and Pul-chra ( - cra), ae, f., a Roman surname of the Claudii (Clodii), Liv. 38, 35; Val. Max. 3, 5, 3; Tac. A. 4, 52.—Pulchri promontorium, a promontory in Northern Africa, north-east of Carthage, now Cap Bono, Liv. 29, 27, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > Pulcher

  • 17 pulcher

    1.
    pulcher, chra, chrum, and less correctly pulcer, cra, crum, adj. [for pol-cer, root pol-ire, akin with parēre, apparēre, prop. bright, shining; hence], beautiful, beauteous, fair, handsome, in shape and appearance (syn.: speciosus, venustus, formosus).
    I.
    Lit.: homo, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.):

    o puerum pulchrum,

    Cic. Off. 1, 40, 144; Hor. Ep. 1, 18, 74:

    pulcher ac decens,

    Suet. Dom. 18:

    virgo pulchra!

    Ter. Phorm. 1, 2, 54:

    pulchra juvenis,

    Phaedr. 2, 2, 5:

    quo pulchrior alter Non fuit Aeneadūm,

    Verg. A. 9, 179:

    formā pulcherrima,

    id. ib. 1, 496; cf.: Venus quem pulcherrima dium Fari donavit, Enn. ap. Prob. ap. Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 18 Vahl.):

    O matre pulchrā filia pulchrior,

    Hor. C. 1, 16, 1;

    as an epithet of Apollo,

    Verg. A. 3, 119 Serv.:

    satus Hercule pulchro Pulcher Aventinus,

    id. ib. 7, 656:

    pulcher bos appellatur ad eximiam pinguedinem perductus,

    Fest. p. 238 Müll.:

    pulchro corpore creti,

    Lucr. 5, 1116:

    o faciem pulchram!

    Ter. Eun. 2, 3, 5:

    fuit vultu pulchro magis quam venusto,

    Suet. Ner. 51:

    color,

    Lucr. 4, 1133 and 1094:

    mulier pulchra nimis,

    Vulg. Gen. 12, 14:

    tunicae,

    Hor. Ep. 1, 18, 33:

    testudo,

    Verg. G. 2, 463:

    recessus,

    Ov. M. 14, 261:

    horti,

    id. P. 1, 8, 37:

    fluvius,

    Verg. G. 2, 137; Val. Fl. 5, 486:

    quid potest esse aspectu pulchrius?

    Cic. Sen. 15, 53:

    urbs pulcherrima,

    id. Verr. 2, 4, 52, § 117; Liv. 7, 30, 16:

    pulcherrimorum agrorum judex,

    Cic. Agr. 2, 16, 43:

    acetum acerrimum et pulcherrimum,

    Cato, R. R. 104:

    panis longe pulcherrimus,

    Hor. S. 1, 5, 89:

    pulcherrima opera,

    Plin. 34, 8, 19, § 69.— Subst.: pulchrum, i, n., beauty:

    quid habet pulchri constructus acervus,

    Hor. S. 1, 1, 44.—
    II.
    Trop., in a spiritual or moral sense, beautiful, fine, excellent, noble, honorable, glorious, illustrious, etc.:

    praetor interea, ne pulchrum se ac beatum putaret,

    that he might not think too highly of himself, Cic. Mur. 12, 26:

    res publica paulatim immutata ex pulcherrimā pessima ac flagitiosissima facta est,

    Sall. C. 5, 9; Cic. Off. 1, 32, 118:

    pulcherrimum exemplum,

    Caes. B. G. 7, 77:

    maximum et pulcherrimum facinus,

    Sall. C. 20, 3:

    fasces,

    Lucr. 5, 1234:

    pulcherrima consilia,

    Verg. A. 5, 728:

    nascetur pulchrā Trojanus origine Caesar,

    id. ib. 1, 286:

    poëmata,

    Hor. S. 1, 10, 6:

    divitiae,

    id. ib. 2, 3, 95:

    dies,

    favorable, fortunate, id. C. 1, 36, 10:

    o Sol pulcher, o laudande,

    id. ib. 4, 2, 47;

    4, 4, 39: pulcherrimus exitus,

    Flor. 2, 2, 14:

    viae ejus viae pulchrae,

    Vulg. Prov. 3, 17:

    pulchrum sub pectore vulnus,

    honorable, Sil. 5, 594:

    quae majori parti pulcherrima videntur, ea maxime exoptant,

    Cic. Off. 1, 32, 118.— Poet., with gen.: pulcherrimus irae, glorious on account of (just) wrath, Sil. 11, 365.—Pulchrum (est), with a subj. -clause, it is beautiful, grand, glorious, etc.:

    cui pulchrum fuit in medios dormire dies,

    to whom it seemed a fine thing, Hor. Ep. 1, 2, 30:

    pulchrumque mori succurrit in armis,

    Verg. A. 2, 317:

    pulchrius hac fuerat, Troja, perire tibi,

    Prop. 2, 2, 44 (2, 3, 34): pulchrum putare, ducere, to think or consider beautiful:

    pati pulchrum Romanumque putant,

    Luc. 9, 391:

    turpe ducet cedere pari, pulchrum superasse majores,

    Quint. 1, 2, 22. —As a translation of the Gr. ho kalos (a complimentary formula), handsome, lovely, noble: propino hoc pulchro Critiae, Kritiai tôi kalôi, Cic. Tusc. 1, 40, 96.—Hence, adv.: pulchrē ( - crē), beautifully, excellently, finely, nobly, very, etc.:

    subigere aliquid,

    Cato, R. R. 74:

    aedes probae pulchreque aedificatae,

    Plaut. Merc. 5, 2, 61:

    oppidum pulchre munitum,

    id. Pers. 4, 4, 6:

    vendere,

    i. e. at a high price, id. ib. 4, 4, 31;

    38: conciliare,

    at a low price, id. Ep. 3, 4, 36:

    victitare,

    id. Most. 1, 1, 51:

    admonere,

    id. Mil. 2, 6, 56:

    pulchre dictum,

    Ter. Eun. 3, 1, 26:

    pulchre et oratorie dicere,

    Cic. Or. 68, 227:

    pulchre asseverat,

    bravely, cunningly, id. Clu. 26, 73:

    proxima hostia litatur saepe pulcherrime,

    very favorably, id. Div. 2, 15, 36: ferre fortunam secundam pulcherrime, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 6:

    intellegere,

    Cic. Fam. 11, 3, 3:

    Caesar ait se non posse galeam cognoscere, hominem pulchre posse,

    Sen. Ben. 5, 24, 2:

    peristi pulchre,

    you have done for yourself finely, utterly, Plaut. Mil. 2, 4, 50; so,

    occidi,

    id. Curc. 1, 3, 58.—Pulchre est mihi, I am well, it goes well with me, Cic. N. D. 1, 41, 114; Hor. S. 2, 8, 19; Cat. 23, 5.—Pulchre esse, to live well, enjoy one's self, be happy, Plaut. Merc. 3, 3, 21:

    neque ligna ego praehiberi vidi pulcrius,

    in greater abundance, id. Aul. 3, 1, 5:

    pulchre, as an exclamation of applause (like recte, probe, etc.),

    excellently! bravo! well done! Ter. Eun. 4, 7, 4; id. Heaut. 2, 3, 92; Hor. A. P. 428.
    2.
    Pulcher ( - cer), chri, m., and Pul-chra ( - cra), ae, f., a Roman surname of the Claudii (Clodii), Liv. 38, 35; Val. Max. 3, 5, 3; Tac. A. 4, 52.—Pulchri promontorium, a promontory in Northern Africa, north-east of Carthage, now Cap Bono, Liv. 29, 27, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > pulcher

  • 18 Pulchra

    1.
    pulcher, chra, chrum, and less correctly pulcer, cra, crum, adj. [for pol-cer, root pol-ire, akin with parēre, apparēre, prop. bright, shining; hence], beautiful, beauteous, fair, handsome, in shape and appearance (syn.: speciosus, venustus, formosus).
    I.
    Lit.: homo, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.):

    o puerum pulchrum,

    Cic. Off. 1, 40, 144; Hor. Ep. 1, 18, 74:

    pulcher ac decens,

    Suet. Dom. 18:

    virgo pulchra!

    Ter. Phorm. 1, 2, 54:

    pulchra juvenis,

    Phaedr. 2, 2, 5:

    quo pulchrior alter Non fuit Aeneadūm,

    Verg. A. 9, 179:

    formā pulcherrima,

    id. ib. 1, 496; cf.: Venus quem pulcherrima dium Fari donavit, Enn. ap. Prob. ap. Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 18 Vahl.):

    O matre pulchrā filia pulchrior,

    Hor. C. 1, 16, 1;

    as an epithet of Apollo,

    Verg. A. 3, 119 Serv.:

    satus Hercule pulchro Pulcher Aventinus,

    id. ib. 7, 656:

    pulcher bos appellatur ad eximiam pinguedinem perductus,

    Fest. p. 238 Müll.:

    pulchro corpore creti,

    Lucr. 5, 1116:

    o faciem pulchram!

    Ter. Eun. 2, 3, 5:

    fuit vultu pulchro magis quam venusto,

    Suet. Ner. 51:

    color,

    Lucr. 4, 1133 and 1094:

    mulier pulchra nimis,

    Vulg. Gen. 12, 14:

    tunicae,

    Hor. Ep. 1, 18, 33:

    testudo,

    Verg. G. 2, 463:

    recessus,

    Ov. M. 14, 261:

    horti,

    id. P. 1, 8, 37:

    fluvius,

    Verg. G. 2, 137; Val. Fl. 5, 486:

    quid potest esse aspectu pulchrius?

    Cic. Sen. 15, 53:

    urbs pulcherrima,

    id. Verr. 2, 4, 52, § 117; Liv. 7, 30, 16:

    pulcherrimorum agrorum judex,

    Cic. Agr. 2, 16, 43:

    acetum acerrimum et pulcherrimum,

    Cato, R. R. 104:

    panis longe pulcherrimus,

    Hor. S. 1, 5, 89:

    pulcherrima opera,

    Plin. 34, 8, 19, § 69.— Subst.: pulchrum, i, n., beauty:

    quid habet pulchri constructus acervus,

    Hor. S. 1, 1, 44.—
    II.
    Trop., in a spiritual or moral sense, beautiful, fine, excellent, noble, honorable, glorious, illustrious, etc.:

    praetor interea, ne pulchrum se ac beatum putaret,

    that he might not think too highly of himself, Cic. Mur. 12, 26:

    res publica paulatim immutata ex pulcherrimā pessima ac flagitiosissima facta est,

    Sall. C. 5, 9; Cic. Off. 1, 32, 118:

    pulcherrimum exemplum,

    Caes. B. G. 7, 77:

    maximum et pulcherrimum facinus,

    Sall. C. 20, 3:

    fasces,

    Lucr. 5, 1234:

    pulcherrima consilia,

    Verg. A. 5, 728:

    nascetur pulchrā Trojanus origine Caesar,

    id. ib. 1, 286:

    poëmata,

    Hor. S. 1, 10, 6:

    divitiae,

    id. ib. 2, 3, 95:

    dies,

    favorable, fortunate, id. C. 1, 36, 10:

    o Sol pulcher, o laudande,

    id. ib. 4, 2, 47;

    4, 4, 39: pulcherrimus exitus,

    Flor. 2, 2, 14:

    viae ejus viae pulchrae,

    Vulg. Prov. 3, 17:

    pulchrum sub pectore vulnus,

    honorable, Sil. 5, 594:

    quae majori parti pulcherrima videntur, ea maxime exoptant,

    Cic. Off. 1, 32, 118.— Poet., with gen.: pulcherrimus irae, glorious on account of (just) wrath, Sil. 11, 365.—Pulchrum (est), with a subj. -clause, it is beautiful, grand, glorious, etc.:

    cui pulchrum fuit in medios dormire dies,

    to whom it seemed a fine thing, Hor. Ep. 1, 2, 30:

    pulchrumque mori succurrit in armis,

    Verg. A. 2, 317:

    pulchrius hac fuerat, Troja, perire tibi,

    Prop. 2, 2, 44 (2, 3, 34): pulchrum putare, ducere, to think or consider beautiful:

    pati pulchrum Romanumque putant,

    Luc. 9, 391:

    turpe ducet cedere pari, pulchrum superasse majores,

    Quint. 1, 2, 22. —As a translation of the Gr. ho kalos (a complimentary formula), handsome, lovely, noble: propino hoc pulchro Critiae, Kritiai tôi kalôi, Cic. Tusc. 1, 40, 96.—Hence, adv.: pulchrē ( - crē), beautifully, excellently, finely, nobly, very, etc.:

    subigere aliquid,

    Cato, R. R. 74:

    aedes probae pulchreque aedificatae,

    Plaut. Merc. 5, 2, 61:

    oppidum pulchre munitum,

    id. Pers. 4, 4, 6:

    vendere,

    i. e. at a high price, id. ib. 4, 4, 31;

    38: conciliare,

    at a low price, id. Ep. 3, 4, 36:

    victitare,

    id. Most. 1, 1, 51:

    admonere,

    id. Mil. 2, 6, 56:

    pulchre dictum,

    Ter. Eun. 3, 1, 26:

    pulchre et oratorie dicere,

    Cic. Or. 68, 227:

    pulchre asseverat,

    bravely, cunningly, id. Clu. 26, 73:

    proxima hostia litatur saepe pulcherrime,

    very favorably, id. Div. 2, 15, 36: ferre fortunam secundam pulcherrime, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 6:

    intellegere,

    Cic. Fam. 11, 3, 3:

    Caesar ait se non posse galeam cognoscere, hominem pulchre posse,

    Sen. Ben. 5, 24, 2:

    peristi pulchre,

    you have done for yourself finely, utterly, Plaut. Mil. 2, 4, 50; so,

    occidi,

    id. Curc. 1, 3, 58.—Pulchre est mihi, I am well, it goes well with me, Cic. N. D. 1, 41, 114; Hor. S. 2, 8, 19; Cat. 23, 5.—Pulchre esse, to live well, enjoy one's self, be happy, Plaut. Merc. 3, 3, 21:

    neque ligna ego praehiberi vidi pulcrius,

    in greater abundance, id. Aul. 3, 1, 5:

    pulchre, as an exclamation of applause (like recte, probe, etc.),

    excellently! bravo! well done! Ter. Eun. 4, 7, 4; id. Heaut. 2, 3, 92; Hor. A. P. 428.
    2.
    Pulcher ( - cer), chri, m., and Pul-chra ( - cra), ae, f., a Roman surname of the Claudii (Clodii), Liv. 38, 35; Val. Max. 3, 5, 3; Tac. A. 4, 52.—Pulchri promontorium, a promontory in Northern Africa, north-east of Carthage, now Cap Bono, Liv. 29, 27, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > Pulchra

  • 19 pulchrum

    1.
    pulcher, chra, chrum, and less correctly pulcer, cra, crum, adj. [for pol-cer, root pol-ire, akin with parēre, apparēre, prop. bright, shining; hence], beautiful, beauteous, fair, handsome, in shape and appearance (syn.: speciosus, venustus, formosus).
    I.
    Lit.: homo, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.):

    o puerum pulchrum,

    Cic. Off. 1, 40, 144; Hor. Ep. 1, 18, 74:

    pulcher ac decens,

    Suet. Dom. 18:

    virgo pulchra!

    Ter. Phorm. 1, 2, 54:

    pulchra juvenis,

    Phaedr. 2, 2, 5:

    quo pulchrior alter Non fuit Aeneadūm,

    Verg. A. 9, 179:

    formā pulcherrima,

    id. ib. 1, 496; cf.: Venus quem pulcherrima dium Fari donavit, Enn. ap. Prob. ap. Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 18 Vahl.):

    O matre pulchrā filia pulchrior,

    Hor. C. 1, 16, 1;

    as an epithet of Apollo,

    Verg. A. 3, 119 Serv.:

    satus Hercule pulchro Pulcher Aventinus,

    id. ib. 7, 656:

    pulcher bos appellatur ad eximiam pinguedinem perductus,

    Fest. p. 238 Müll.:

    pulchro corpore creti,

    Lucr. 5, 1116:

    o faciem pulchram!

    Ter. Eun. 2, 3, 5:

    fuit vultu pulchro magis quam venusto,

    Suet. Ner. 51:

    color,

    Lucr. 4, 1133 and 1094:

    mulier pulchra nimis,

    Vulg. Gen. 12, 14:

    tunicae,

    Hor. Ep. 1, 18, 33:

    testudo,

    Verg. G. 2, 463:

    recessus,

    Ov. M. 14, 261:

    horti,

    id. P. 1, 8, 37:

    fluvius,

    Verg. G. 2, 137; Val. Fl. 5, 486:

    quid potest esse aspectu pulchrius?

    Cic. Sen. 15, 53:

    urbs pulcherrima,

    id. Verr. 2, 4, 52, § 117; Liv. 7, 30, 16:

    pulcherrimorum agrorum judex,

    Cic. Agr. 2, 16, 43:

    acetum acerrimum et pulcherrimum,

    Cato, R. R. 104:

    panis longe pulcherrimus,

    Hor. S. 1, 5, 89:

    pulcherrima opera,

    Plin. 34, 8, 19, § 69.— Subst.: pulchrum, i, n., beauty:

    quid habet pulchri constructus acervus,

    Hor. S. 1, 1, 44.—
    II.
    Trop., in a spiritual or moral sense, beautiful, fine, excellent, noble, honorable, glorious, illustrious, etc.:

    praetor interea, ne pulchrum se ac beatum putaret,

    that he might not think too highly of himself, Cic. Mur. 12, 26:

    res publica paulatim immutata ex pulcherrimā pessima ac flagitiosissima facta est,

    Sall. C. 5, 9; Cic. Off. 1, 32, 118:

    pulcherrimum exemplum,

    Caes. B. G. 7, 77:

    maximum et pulcherrimum facinus,

    Sall. C. 20, 3:

    fasces,

    Lucr. 5, 1234:

    pulcherrima consilia,

    Verg. A. 5, 728:

    nascetur pulchrā Trojanus origine Caesar,

    id. ib. 1, 286:

    poëmata,

    Hor. S. 1, 10, 6:

    divitiae,

    id. ib. 2, 3, 95:

    dies,

    favorable, fortunate, id. C. 1, 36, 10:

    o Sol pulcher, o laudande,

    id. ib. 4, 2, 47;

    4, 4, 39: pulcherrimus exitus,

    Flor. 2, 2, 14:

    viae ejus viae pulchrae,

    Vulg. Prov. 3, 17:

    pulchrum sub pectore vulnus,

    honorable, Sil. 5, 594:

    quae majori parti pulcherrima videntur, ea maxime exoptant,

    Cic. Off. 1, 32, 118.— Poet., with gen.: pulcherrimus irae, glorious on account of (just) wrath, Sil. 11, 365.—Pulchrum (est), with a subj. -clause, it is beautiful, grand, glorious, etc.:

    cui pulchrum fuit in medios dormire dies,

    to whom it seemed a fine thing, Hor. Ep. 1, 2, 30:

    pulchrumque mori succurrit in armis,

    Verg. A. 2, 317:

    pulchrius hac fuerat, Troja, perire tibi,

    Prop. 2, 2, 44 (2, 3, 34): pulchrum putare, ducere, to think or consider beautiful:

    pati pulchrum Romanumque putant,

    Luc. 9, 391:

    turpe ducet cedere pari, pulchrum superasse majores,

    Quint. 1, 2, 22. —As a translation of the Gr. ho kalos (a complimentary formula), handsome, lovely, noble: propino hoc pulchro Critiae, Kritiai tôi kalôi, Cic. Tusc. 1, 40, 96.—Hence, adv.: pulchrē ( - crē), beautifully, excellently, finely, nobly, very, etc.:

    subigere aliquid,

    Cato, R. R. 74:

    aedes probae pulchreque aedificatae,

    Plaut. Merc. 5, 2, 61:

    oppidum pulchre munitum,

    id. Pers. 4, 4, 6:

    vendere,

    i. e. at a high price, id. ib. 4, 4, 31;

    38: conciliare,

    at a low price, id. Ep. 3, 4, 36:

    victitare,

    id. Most. 1, 1, 51:

    admonere,

    id. Mil. 2, 6, 56:

    pulchre dictum,

    Ter. Eun. 3, 1, 26:

    pulchre et oratorie dicere,

    Cic. Or. 68, 227:

    pulchre asseverat,

    bravely, cunningly, id. Clu. 26, 73:

    proxima hostia litatur saepe pulcherrime,

    very favorably, id. Div. 2, 15, 36: ferre fortunam secundam pulcherrime, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 6:

    intellegere,

    Cic. Fam. 11, 3, 3:

    Caesar ait se non posse galeam cognoscere, hominem pulchre posse,

    Sen. Ben. 5, 24, 2:

    peristi pulchre,

    you have done for yourself finely, utterly, Plaut. Mil. 2, 4, 50; so,

    occidi,

    id. Curc. 1, 3, 58.—Pulchre est mihi, I am well, it goes well with me, Cic. N. D. 1, 41, 114; Hor. S. 2, 8, 19; Cat. 23, 5.—Pulchre esse, to live well, enjoy one's self, be happy, Plaut. Merc. 3, 3, 21:

    neque ligna ego praehiberi vidi pulcrius,

    in greater abundance, id. Aul. 3, 1, 5:

    pulchre, as an exclamation of applause (like recte, probe, etc.),

    excellently! bravo! well done! Ter. Eun. 4, 7, 4; id. Heaut. 2, 3, 92; Hor. A. P. 428.
    2.
    Pulcher ( - cer), chri, m., and Pul-chra ( - cra), ae, f., a Roman surname of the Claudii (Clodii), Liv. 38, 35; Val. Max. 3, 5, 3; Tac. A. 4, 52.—Pulchri promontorium, a promontory in Northern Africa, north-east of Carthage, now Cap Bono, Liv. 29, 27, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > pulchrum

  • 20 Pulcra

    1.
    pulcher, chra, chrum, and less correctly pulcer, cra, crum, adj. [for pol-cer, root pol-ire, akin with parēre, apparēre, prop. bright, shining; hence], beautiful, beauteous, fair, handsome, in shape and appearance (syn.: speciosus, venustus, formosus).
    I.
    Lit.: homo, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.):

    o puerum pulchrum,

    Cic. Off. 1, 40, 144; Hor. Ep. 1, 18, 74:

    pulcher ac decens,

    Suet. Dom. 18:

    virgo pulchra!

    Ter. Phorm. 1, 2, 54:

    pulchra juvenis,

    Phaedr. 2, 2, 5:

    quo pulchrior alter Non fuit Aeneadūm,

    Verg. A. 9, 179:

    formā pulcherrima,

    id. ib. 1, 496; cf.: Venus quem pulcherrima dium Fari donavit, Enn. ap. Prob. ap. Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 18 Vahl.):

    O matre pulchrā filia pulchrior,

    Hor. C. 1, 16, 1;

    as an epithet of Apollo,

    Verg. A. 3, 119 Serv.:

    satus Hercule pulchro Pulcher Aventinus,

    id. ib. 7, 656:

    pulcher bos appellatur ad eximiam pinguedinem perductus,

    Fest. p. 238 Müll.:

    pulchro corpore creti,

    Lucr. 5, 1116:

    o faciem pulchram!

    Ter. Eun. 2, 3, 5:

    fuit vultu pulchro magis quam venusto,

    Suet. Ner. 51:

    color,

    Lucr. 4, 1133 and 1094:

    mulier pulchra nimis,

    Vulg. Gen. 12, 14:

    tunicae,

    Hor. Ep. 1, 18, 33:

    testudo,

    Verg. G. 2, 463:

    recessus,

    Ov. M. 14, 261:

    horti,

    id. P. 1, 8, 37:

    fluvius,

    Verg. G. 2, 137; Val. Fl. 5, 486:

    quid potest esse aspectu pulchrius?

    Cic. Sen. 15, 53:

    urbs pulcherrima,

    id. Verr. 2, 4, 52, § 117; Liv. 7, 30, 16:

    pulcherrimorum agrorum judex,

    Cic. Agr. 2, 16, 43:

    acetum acerrimum et pulcherrimum,

    Cato, R. R. 104:

    panis longe pulcherrimus,

    Hor. S. 1, 5, 89:

    pulcherrima opera,

    Plin. 34, 8, 19, § 69.— Subst.: pulchrum, i, n., beauty:

    quid habet pulchri constructus acervus,

    Hor. S. 1, 1, 44.—
    II.
    Trop., in a spiritual or moral sense, beautiful, fine, excellent, noble, honorable, glorious, illustrious, etc.:

    praetor interea, ne pulchrum se ac beatum putaret,

    that he might not think too highly of himself, Cic. Mur. 12, 26:

    res publica paulatim immutata ex pulcherrimā pessima ac flagitiosissima facta est,

    Sall. C. 5, 9; Cic. Off. 1, 32, 118:

    pulcherrimum exemplum,

    Caes. B. G. 7, 77:

    maximum et pulcherrimum facinus,

    Sall. C. 20, 3:

    fasces,

    Lucr. 5, 1234:

    pulcherrima consilia,

    Verg. A. 5, 728:

    nascetur pulchrā Trojanus origine Caesar,

    id. ib. 1, 286:

    poëmata,

    Hor. S. 1, 10, 6:

    divitiae,

    id. ib. 2, 3, 95:

    dies,

    favorable, fortunate, id. C. 1, 36, 10:

    o Sol pulcher, o laudande,

    id. ib. 4, 2, 47;

    4, 4, 39: pulcherrimus exitus,

    Flor. 2, 2, 14:

    viae ejus viae pulchrae,

    Vulg. Prov. 3, 17:

    pulchrum sub pectore vulnus,

    honorable, Sil. 5, 594:

    quae majori parti pulcherrima videntur, ea maxime exoptant,

    Cic. Off. 1, 32, 118.— Poet., with gen.: pulcherrimus irae, glorious on account of (just) wrath, Sil. 11, 365.—Pulchrum (est), with a subj. -clause, it is beautiful, grand, glorious, etc.:

    cui pulchrum fuit in medios dormire dies,

    to whom it seemed a fine thing, Hor. Ep. 1, 2, 30:

    pulchrumque mori succurrit in armis,

    Verg. A. 2, 317:

    pulchrius hac fuerat, Troja, perire tibi,

    Prop. 2, 2, 44 (2, 3, 34): pulchrum putare, ducere, to think or consider beautiful:

    pati pulchrum Romanumque putant,

    Luc. 9, 391:

    turpe ducet cedere pari, pulchrum superasse majores,

    Quint. 1, 2, 22. —As a translation of the Gr. ho kalos (a complimentary formula), handsome, lovely, noble: propino hoc pulchro Critiae, Kritiai tôi kalôi, Cic. Tusc. 1, 40, 96.—Hence, adv.: pulchrē ( - crē), beautifully, excellently, finely, nobly, very, etc.:

    subigere aliquid,

    Cato, R. R. 74:

    aedes probae pulchreque aedificatae,

    Plaut. Merc. 5, 2, 61:

    oppidum pulchre munitum,

    id. Pers. 4, 4, 6:

    vendere,

    i. e. at a high price, id. ib. 4, 4, 31;

    38: conciliare,

    at a low price, id. Ep. 3, 4, 36:

    victitare,

    id. Most. 1, 1, 51:

    admonere,

    id. Mil. 2, 6, 56:

    pulchre dictum,

    Ter. Eun. 3, 1, 26:

    pulchre et oratorie dicere,

    Cic. Or. 68, 227:

    pulchre asseverat,

    bravely, cunningly, id. Clu. 26, 73:

    proxima hostia litatur saepe pulcherrime,

    very favorably, id. Div. 2, 15, 36: ferre fortunam secundam pulcherrime, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 6:

    intellegere,

    Cic. Fam. 11, 3, 3:

    Caesar ait se non posse galeam cognoscere, hominem pulchre posse,

    Sen. Ben. 5, 24, 2:

    peristi pulchre,

    you have done for yourself finely, utterly, Plaut. Mil. 2, 4, 50; so,

    occidi,

    id. Curc. 1, 3, 58.—Pulchre est mihi, I am well, it goes well with me, Cic. N. D. 1, 41, 114; Hor. S. 2, 8, 19; Cat. 23, 5.—Pulchre esse, to live well, enjoy one's self, be happy, Plaut. Merc. 3, 3, 21:

    neque ligna ego praehiberi vidi pulcrius,

    in greater abundance, id. Aul. 3, 1, 5:

    pulchre, as an exclamation of applause (like recte, probe, etc.),

    excellently! bravo! well done! Ter. Eun. 4, 7, 4; id. Heaut. 2, 3, 92; Hor. A. P. 428.
    2.
    Pulcher ( - cer), chri, m., and Pul-chra ( - cra), ae, f., a Roman surname of the Claudii (Clodii), Liv. 38, 35; Val. Max. 3, 5, 3; Tac. A. 4, 52.—Pulchri promontorium, a promontory in Northern Africa, north-east of Carthage, now Cap Bono, Liv. 29, 27, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > Pulcra

См. также в других словарях:

  • Decens — Sømmelighed …   Danske encyklopædi

  • decens —    (s.m.) aptum, decorum …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • Erigone decens — Erigone decens …   Wikipédia en Français

  • décent — décent, ente [ desɑ̃, ɑ̃t ] adj. • XVe; lat. decens, de decere → décence 1 ♦ Qui est conforme à la décence (notamment en matière sexuelle). ⇒ bienséant, convenable. Une conduite peu décente. Tenue décente. ⇒ chaste, pudique. 2 ♦ Vieilli Qui a de… …   Encyclopédie Universelle

  • decent — DECÉNT, Ă, decenţi, te, adj. Cuviincios, pudic. – Din fr. décent, lat. decens, ntis. Trimis de RACAI, 27.03.2009. Sursa: DEX 98  Decent ≠ indecent, necuviincios, impertinent, insolent, neruşinat, obraznic Trimis de siveco, 03.08.2004. Sursa:… …   Dicționar Român

  • decente — (Del lat. decens, ntis.) ► adjetivo 1 Que se comporta respetando y cumpliendo las normas sociales y morales: ■ es una persona muy decente, nunca tendrás problemas con él. SINÓNIMO correcto [decoroso,honesto] ANTÓNIMO indecente 2 Que es de… …   Enciclopedia Universal

  • décente — ● décent, décente adjectif (latin decens, entis, de decere, convenir) Conforme à la décence, aux bonnes mœurs, à la pudeur, aux convenances ; discret : Tenue décente. Convenable au regard de ce qu il est normal d attendre, de ce qu on considère… …   Encyclopédie Universelle

  • dezent — zurückhaltend; rücksichtsvoll; diskret; taktvoll; unauffällig; schonend; unaufdringlich * * * de|zent [de ts̮ɛnt] <Adj.>: zurückhaltend, unaufdringlich, nicht [unangenehm] auffallend: ein dezentes Parfüm; eine dezente Beleuchtung; dezent… …   Universal-Lexikon

  • List of Thomisidae species — See also the List of Thomisidae genera, which is sorted by subfamilies. This page lists all described species of the spider family Thomisidae as of June 18, 2008.Acentroscelus Acentroscelus Simon, 1886 * Acentroscelus albipes Simon, 1886 Brazil * …   Wikipedia

  • Rosa Mystica — Vierge au jardinet, Maître rhénan anonyme, Musée de l Oeuvre Notre Dame Rosa mystica ou rose mystique, (du grec μυστός « mystos », mystère), est le nom symbolique de Marie dans l Église catholique, employé dans les Litanies de Lorette.… …   Wikipédia en Français

  • décence — [ desɑ̃s ] n. f. • XIIIe; lat. decentia, de decere « convenir » 1 ♦ Respect de ce qui touche les bonnes mœurs, les convenances (spécialt en matière sexuelle). ⇒ bienséance, honnêteté, pudeur. « elle parlait de tout, même devant des enfants, sans… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»