Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

disgracefully

  • 1 turpiter

        turpiter adv. with comp. and sup.    [turpis], in an unsightly manner, repulsively: ut turpiter atrum Desinat in piscem mulier, H.: claudicare, O.—Fig., in an unseemly manner, basely, shamefully, disgracefully, dishonorably: facere nihil: se in castra recipere, Cs.: an turpius meretrici dedit? an inprobius, etc.?: turpissime es perbacchatus.
    * * *
    repulsively, disgracefully, shamelessly

    Latin-English dictionary > turpiter

  • 2 inhonestē

        inhonestē adv.    [inhonestus], dishonorably, disgracefully: parere divitias, T.: accusare.
    * * *
    shamefully; dishonorably

    Latin-English dictionary > inhonestē

  • 3 dedecorose

    disgracefully; shamefully, dishonorablly

    Latin-English dictionary > dedecorose

  • 4 dedecorose

    dē-dĕcŏrōsus, a, um, adj., disgraceful, dishonorable (post-Aug., and very rare):

    nex,

    Aur. Vict. Epit. 39 fin.—Comp., Hier. in Jes. 16, 58, 10.— Adv.: dēdĕcŏ-rōse, disgracefully: vixi, turpius peream, Nero ap. Aur. Vict. Epit. 5 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > dedecorose

  • 5 dedecorosus

    dē-dĕcŏrōsus, a, um, adj., disgraceful, dishonorable (post-Aug., and very rare):

    nex,

    Aur. Vict. Epit. 39 fin.—Comp., Hier. in Jes. 16, 58, 10.— Adv.: dēdĕcŏ-rōse, disgracefully: vixi, turpius peream, Nero ap. Aur. Vict. Epit. 5 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > dedecorosus

  • 6 deformis

    dē-formis, e ( abl. plur.: deformīs dentibus, Apul. Met. 10, p. 249, 9), adj. [forma; cf. 2. deformo].
    I.
    Departing, either physically or (more freq.) morally, from the right shape, quality, etc.; misshapen, deformed, unsightly, ugly, odious, disgusting; disgraceful, base (for syn. cf.:

    taeter, foedus, turpis—freq. and class.): longus an brevis, formosus an deformis,

    Cic. Inv. 1, 24, 35:

    deformem esse natum,

    id. Cael. 3, 6; cf.:

    calvitio quoque deformis,

    Suet. Dom. 18;

    and, deformissima femina (opp. pulcherrima),

    Gell. 5, 11, 11:

    opus non deforme,

    Caes. B. G. 7, 23, 5:

    nec ulla deformior species est civitatis quam, etc.,

    Cic. Rep. 1, 34; cf.

    patria,

    id. Fam. 4, 9, 3:

    solum patriae belli malis,

    Liv. 5, 49; cf. Suet. Vesp. 8:

    agmen (sc. inerme),

    Liv. 9, 6:

    turba,

    id. 41, 3; cf. Suet. Aug. 35:

    spectaculum,

    Liv. 1, 26, 10; 31, 24; cf.

    aspectus (opp. species honesta),

    Cic. Off. 1, 35, 126:

    motus statusve,

    id. Fin. 5, 12, 35 et saep.:

    oratio non tam honorifica audientibus quam sibi deformis,

    Liv. 45, 44; cf. Quint. 9, 4, 15:

    blanditiae,

    id. 8, 3, 65:

    convicia,

    id. 6, 4, 10:

    libido,

    id. 8, 6, 40:

    haesitatio,

    id. 11, 2, 48:

    obsequium,

    servile, Tac. A. 4, 20:

    aegrimonia,

    Hor. Epod. 13, 18 et saep.:

    deforme et servile est caedi discentes,

    Quint. 1, 3, 14;

    so with a subject-clause,

    id. 9, 4, 72 (opp. foedissimum); id. 11, 3, 81 and 125; Tac. Or. 36 fin. al.; and in the comp., Plin. Ep. 1, 23, 2; id. ib. 8, 24 fin.; Val. Max. 3, 2, 6.— N. plur. as subst.:

    deformia meditari,

    shameful deeds, Tac. A. 14, 15.—
    * Poet.
    with gen.:

    deformis leti,

    Sil. 1, 166.— Adv. (post-Aug.): dēformĭ-ter.
    a.
    Misshapenly: formati, Apul. M. 8, p. 214, 4.—
    b.
    Inelegantly; disgracefully:

    sonat junctura,

    Quint. 8, 3, 45:

    dicet multa,

    id. 11, 1, 82:

    vivo,

    Suet. Ner. 49.— Comp.: deformius errasse, Sulpic. Sev. Dial. 1, 6, 6. —
    * II.
    Shapeless:

    animae,

    Ov. M. 2, 554.

    Lewis & Short latin dictionary > deformis

  • 7 deformiter

    dēformĭter, adv., inelegantly, disgracefully, etc.; v. deformis, no. I. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > deformiter

  • 8 ignominiosus

    ignōmĭnĭōsus, a, um, adj. [ignominia], disgraceful, shameful, ignominious (not freq. till after the Aug. per.).
    I.
    Of persons:

    exsul eras, ignominiosus,

    branded with public ignominy, Quint. 7, 1, 8:

    filia,

    Dig. 48, 5, 24; cf.:

    quid eos qui huic ignominioso agmini fuere obvii, existimasse putatis,

    Liv. 2, 38, 4:

    quibusdam judiciis damnati ignominiosi fiunt, velut furti, vi bonorum raptorum, etc.,

    Gai. Inst. 4, 182.— Hence, subst.: ignōmĭnĭōsus, i, m., a person branded with ignominy, one publicly disgraced:

    nec concilium inire ignominioso fas,

    Tac. G. 6; Quint. 3, 6, 75; 77; 7, 5, 3.—In plur.:

    ignominiosis notas dempsit,

    Suet. Vit. 8.—
    II.
    Of inanim. and abstr. things:

    ignominiosissimum caput,

    Tert. Apol. 15: ignominiosa et flagitiosa dominatio, * Cic. Phil. 3, 14, 34:

    fuga,

    Liv. 3, 23, 5:

    dicta (with immunda),

    Hor. A. P. 247: missio, disgraceful dismissal (of a soldier), Dig. 49, 16, 3.— Adv.: ignōmĭnĭōsē, ignominiously, disgracefully:

    pugnare,

    Eutr. 4, 24; 26.— Comp.:

    ab hominibus magis nullis ignominiosius eos tractari, quam a vobis,

    Arn. 4, 147.— Sup.:

    ignominiosissime fugere,

    Oros. 7, 7 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > ignominiosus

  • 9 indecens

    in-dĕcens, tis, adj., unseemly, unbecoming, indecent, improper, unsightly, ugly (post-Aug. and poet.).
    I.
    Of persons:

    numquid indecens sum?

    Petr. 128; Mart. 5, 14, 7. —
    II.
    Of things:

    nasus,

    Mart. 2, 11, 4:

    morbus,

    id. 11, 61, 13:

    risus,

    Suet. Claud. 30:

    morae,

    Quint. 11, 3, 158:

    nihil est tam indecens quam, etc.,

    id. 10, 2, 19; cf. 11, 1, 82.—Hence, indĕcenter, adv., unbecomingly, indecently, disgracefully (post-Aug. and poet.):

    non indecenter efferri,

    Quint. 1, 5, 64:

    lusca,

    Mart. 12, 22, 1. — Comp.:

    numquam vidi hominem beatum indecentius,

    Sen. Ep. 27.— Sup.:

    intersistere indecentissime,

    Quint. 8, 3, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > indecens

  • 10 indecenter

    in-dĕcens, tis, adj., unseemly, unbecoming, indecent, improper, unsightly, ugly (post-Aug. and poet.).
    I.
    Of persons:

    numquid indecens sum?

    Petr. 128; Mart. 5, 14, 7. —
    II.
    Of things:

    nasus,

    Mart. 2, 11, 4:

    morbus,

    id. 11, 61, 13:

    risus,

    Suet. Claud. 30:

    morae,

    Quint. 11, 3, 158:

    nihil est tam indecens quam, etc.,

    id. 10, 2, 19; cf. 11, 1, 82.—Hence, indĕcenter, adv., unbecomingly, indecently, disgracefully (post-Aug. and poet.):

    non indecenter efferri,

    Quint. 1, 5, 64:

    lusca,

    Mart. 12, 22, 1. — Comp.:

    numquam vidi hominem beatum indecentius,

    Sen. Ep. 27.— Sup.:

    intersistere indecentissime,

    Quint. 8, 3, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > indecenter

  • 11 inhonestus

    ĭn-hŏnestus, a, um, adj.
    I.
    Dishonorable, disgraceful, shameful (class.):

    eho, impure, inhoneste, labes popli!

    Plaut. Pers. 3, 3, 4:

    simus,

    Cic. Rosc. Am. 18:

    ignotā matre inhonestus,

    Hor. S. 1, 6, 36:

    vita,

    Sall. C. 20, 9:

    exitus nobis non inhonestus,

    inglorious, Prop. 2, 26, 58 (3, 22, 38 Müll.):

    mors,

    id. 2, 7, 89 (2, 8 b, 27 M.); Liv. 29, 18:

    vulnus,

    Verg. A. 6, 497:

    (hostes) inhonesta vulnera tergo accipiunt,

    Ov. F. 2, 211:

    pax,

    Tac. A. 15, 25:

    Vitellius gulā et ventre sibi inhonestus,

    id. H. 2, 31 Orell. N. cr.:

    nihil injustum atque inhonestum, Auct. Or. pro Dom. 41: quid hoc joco inhonestius,

    more indecent, Val. Max. 7, 8, 9.— Sup.:

    inhonestissima cupiditas,

    Cic. Quint. Fr. 1, 1, 6 fin.:

    homo turpissimus atque inhonestissimus,

    id. Rosc. Am. 18.—
    II.
    Unseemly, ugly, filthy:

    homo,

    Ter. Eun. 2, 3, 65; 5, 4, 16.— Hence, adv.: ĭn-hŏnestē, dishonorably, disgracefully:

    parere divitias,

    Ter. And. 4, 5, 2:

    accusare,

    Cic. Att. 2, 1, 9:

    submitti alicui,

    Vell. 2, 37, 3:

    (with improbe) facere aliquid,

    Gell. 10, 19, 1.— Comp., Capitol. Ver. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > inhonestus

  • 12 probrosus

    prŏbrōsus, a, um, adj. [probrum], shameful, ignominious, infamous (class.).
    A.
    Of persons:

    vitā probrosus, et opertus infamiā,

    Tac. A. 3, 68:

    feminae,

    Suet. Dom. 8:

    sordidissimus, et probrosissimus,

    Claud. Mamert. Grat. Act. ad Jul. 19.—
    B.
    Of things:

    crimen,

    Cic. Font. 12, 37:

    o magna Carthago, probrosis Altior Italiae ruinis!

    Hor. C. 3, 5, 39:

    natura,

    Suet. Calig. 11:

    carmina,

    lampoons, Tac. A. 14, 48:

    sermones,

    abusive discourses, id. ib. 2, 50:

    probrosae mollitiei homo,

    Plin. 28, 8, 27, § 106:

    compellationes,

    Gell. 1, 5, 2.— Adv.: prŏbrōsē, [p. 1450] disgracefully, infamously (postAug.):

    probrose leno illam prostituit,

    Sen. Contr. 1, 2:

    obicere,

    Gell. 17, 21, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > probrosus

  • 13 vitilitigo

    vĭtĭlītĭgo, āre, v. n. [vitium-litigo], to quarrel disgracefully, to brawl, wrangle to abuse, calumniate: scio ego, quae scripta sunt, si palam proferantur, multos fore qui vitilitigent, Cato ap. Plin. praef. § 30; cf. vitilitigator.

    Lewis & Short latin dictionary > vitilitigo

См. также в других словарях:

  • Disgracefully — Disgraceful Dis*grace ful, a. Bringing disgrace; causing shame; shameful; dishonorable; unbecoming; as, profaneness is disgraceful to a man. {Dis*grace ful*ly}, adv. {Dis*grace ful*ness}, n. [1913 Webster] The Senate have cast you forth… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • disgracefully — adv. Disgracefully is used with these verbs: ↑behave …   Collocations dictionary

  • disgracefully — disgraceful ► ADJECTIVE ▪ shockingly unacceptable. DERIVATIVES disgracefully adverb …   English terms dictionary

  • disgracefully — adverb in a dishonorable manner or to a dishonorable degree his grades were disgracefully low • Syn: ↑ingloriously, ↑ignominiously, ↑discreditably, ↑shamefully, ↑dishonorably, ↑dishonourably • D …   Useful english dictionary

  • disgracefully — adverb see disgraceful …   New Collegiate Dictionary

  • disgracefully — See disgraceful. * * * …   Universalium

  • disgracefully — adverb In a disgraceful manner …   Wiktionary

  • disgracefully — adv. shamefully, dishonorably; indecently …   English contemporary dictionary

  • disgracefully — dis·grace·ful·ly …   English syllables

  • disgracefully — See: disgraceful …   English dictionary

  • disgraceful — disgracefully, adv. disgracefulness, n. /dis grays feuhl/, adj. bringing or deserving disgrace; shameful; dishonorable; disreputable. [1585 95; DISGRACE + FUL] * * * …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»