Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

dē-struō

  • 81 structio

    strūctio, ōnis, f. (struo), I) die Zusammenfügung, Zusammenfetzung, Erbauung, Errichtung, str. scalaris, Treppenbau, Corp. inscr. Lat. 6, 10233: inter spatia structionis (olivarum), zwischen den Lagen (Schichten) der Oliven, Pallad. 12, 22, 5. – bildl., das Gerüst, der Apparat, fidei, Tert. de pat. 3: eius studii, Firm. math. 8, 9. – II) = instructio, die Unterweisung, Belehrung, Tert. de pat. 3 (Variante instructio). Arnob. 5, 15 cod. P (Reiff. pro instructione).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > structio

  • 82 structor

    strūctor, ōris, m. (struo), I) der Maurer, Plur. = Bauleute, Cic. u.a.: str. parietarius, s. parietarius: str. lapidarius, der Maurer am Haus- und Dachbau, Edict. Diocl. 7, 2: bildl., str. orationis huius, Apul. de deo Socr. prol. p. 106, 1 H. (p. 2, 17 G.). – II) der Anordner (vgl. Claud. Sacerd. 2, 184), a) = τραπεζοποιός, ein Sklave, der die Anordnung der Tafel und die Beaufsichtigung der auswartenden Sklaven zu besorgen hatte, der Anrichter, Tafeldecker, Petron. 35, 2. Mart. 10, 48, 15. Iuven. 5, 120 u. 11, 136. Lampr. Heliog. 27, 3. Capit. Ver. 5, 2. Valer. imp. bei Treb. Poll. Claud. 14, 9; vgl. Serv. Verg. Aen. 1, 704 unde et structores dicuntur ferculorum compositores. – b) structor capillaturae, der Friseur, Tert. de cult. fem. 2, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > structor

  • 83 structura

    strūctūra, ae, f. (struo), I) die ordentliche Zusammenfügung, die Ordnung, 1) im allg., der Knochen im Körper, Cels.: togae, Macr. – 2) insbes.: a) das Aufmauern, Mauern, saxorum rudium, Quint.: silex globosus, sed structurae infidelis, Plin.: hos muros lapidum aedificat structurā vivorum, Ambros. – b) die Art und Form des Mauerns, das Mauerwerk, die Bauart, parietum, Caes.: structurae antiquae genus, Liv. – c) meton.: α) das Mauerwerk = die Mauer, auch im Plur., Vitr. u.a. – β) das Bauwerk, der Bau, aerariae structurae, Grubenbau, Caes. b.G. 3, 21, 3. (Dinter liest aerariae secturaeque, Erzgruben u. Steinbrüche). – II) übtr., in der Rede, die ordentliche Zusammenfügung der Gedanken oder Worte, die Ordnung, der Bau, verborum, Cic.: vocum, Quint.: compositionis structuraequae mollitia, Fronto.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > structura

  • 84 structus

    strūctus, ūs, m. (struo), der Aufbau, aufgetürmte Haufe, lignorum structibus incensis, Arnob. 7, 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > structus

  • 85 strues

    struēs, is, f. (struo), I) der Haufe schichtweise zusammen- oder übereinandergelegter oder -liegender Dinge, pomorum, Sen.: uvarum in vinea, Plin.: strues corporum, Leichenhaufen, Tac.: pontes et moles ex humanorum corporum strue facere, Liv.: arma cum telis in strue mixta sua, Ov.: mensā positā librorum exstruere struem, Hieron. – im Bilde, ne frustra neve temere verborum strues acerventur, Fronto de eloqu. 1. p. 139, 10 N. – II) insbes.: a) der Haufe Holz, lignorum, Liv. u.a., und ohne lignorum, Plin. u.a.: verb. acervistruesque, aufgeschichtete Haufen (Holz), Curt., dah. der Scheiterhaufen, Sen. poët. u. Lucan. – b) das Opfergebäck, ein Haufe kleiner Opferkuchen, die zusammengelegt waren und dann die Gestalt zusammengelegter Finger hatten (vgl. Fest. 310 , 25), Cato 134, 2 u. 141, 4. Ov. fast. 1, 276: verb. strues atque fertum, Fab. Pict. bei Gell. 10, 15, 14. – c) der [b]Haufe, als Maß, laterum, Cic. ad Att. 5, 12, 3. – d) der Haufe, die dichte Masse, von der phalanx, Liv. 44, 41, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > strues

  • 86 struix

    struīx, īcis, f. (struo), ein Haufe zusammengefügter Dinge (s. Fest. 310 [b], 30), struices saxeae, Liv. Andr.: struices caementiciae, Solin.: struices ossuum, Itala: tantas struices concinnat patinarias, schüsselt brav auf, Plaut. – bildl., struix malorum, Übel die Hülle und Fülle, Naev. tr. 60.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > struix

  • 87 struma

    strūma, ae, f. (struo) = χοιράδες, die skrophulöse Anschwellung u. Vereiterung der Lymphdrüsen, bes. am Halfe, angeschwollene Drüsen, dicker Hals (spätlat. scrophulae, bei den Alten nicht unser »Kropf«, latein. guttur tumidum, turgidum, Iuven. 13, 162. Vitr. 5, 28, 7), s. bes. Cels. 5, 28, 7: struma Vatinii, Cic. ad Att. 2, 9, 2: Plur., Plin. 8, 206 u. 25, 174. Cic. Vat. 39. – mit Anspielung auf die angeschwollenen Drüsen des Vatinius, qui exsecant pestem aliquam, tamquam strumam civitatis, Cic. Sest. 135.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > struma

  • 88 substruo

    sub-struo, strūxī, strūctum, ere, unterbauen, I) im allg., unten hinbauen, im Bilde, fundamentum liberorum, den Grund legen für K., Plaut. most. 121. – II) prägn., unterbauen = mit einem Unterbaue (Grundbaue) od. mit einer festen Unterlage versehen, locus substructus, Varro LL.: substructi canales, Plin.: sic intervalla necesse est substruere ad libramenta, Vitr. – m. Abl. womit? Capitolium saxo quadrato substructum est, erhielt einen Unterbau von Quadern, Liv.: censores vias sternendas silice in urbe, glareā extra urbem substruendas marginandasque primi omnium locaverunt, Liv. – absol., non alte substruitur, es wird ein nicht hoher Unterbau gemacht, Vitr. 8, 6 (7), 5: substruendo iter facere, durch Unterbauen einen Weg anlegen, Cels. dig. 8, 1, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > substruo

  • 89 superstruo

    super-struo, strūxi, strūctum, ere, oben darüberbauen, -aufführen, Sen., Tac. u.a. – im Bilde, quae (eloquentia) nisi oratoris futuri fundamenta fideliter iecerit, quidquid superstruxeris, corruet, Quint. 1, 4, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > superstruo

  • 90 astruō (ad-st-)

        astruō (ad-st-) ūxī, ūctus, ere    [ad + struo], to build in addition, add to (a structure): super contignationem, quantum... (tantum) adstruxerunt, Cs. — To add, confer besides: consulari alquid aliud, Ta.

    Latin-English dictionary > astruō (ad-st-)

  • 91 strūctus

        strūctus    P. of struo.

    Latin-English dictionary > strūctus

  • 92 abstruo

    ab-strŭo, a false read. in Tert. adv. Marc. 4, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > abstruo

  • 93 adstruo

    a-strŭo ( ads-, Merk., Halm, Dinter), struxi, structum, 3, v. a., to build near or in addition to a thing, to add (mostly in prose and post-Aug.; never in Cic.).
    I.
    Lit.:

    cum veteri adstruitur recens aedificium,

    Col. 1, 5 fin.:

    utrique (villae) quae desunt,

    Plin. Ep. 9, 7 fin.: sicut ante secunda fortuna tot victorias adstruxerat;

    ita nunc adversa destruens quae cumulaverat,

    Just. 23, 3:

    medicamentum adstruere,

    Scrib. Comp. 227.—
    II.
    In gen.
    A.
    To add to:

    adstrue formae,

    Ov. A. A. 2, 119: victus ab [p. 185] eo Pharnaces vix quicquam gloriae ejus adstruxit, Vell. 2, 55:

    aliquid magnificentiae,

    Plin. 9, 35, 58, § 119; so,

    dignitati,

    Plin. Ep. 3, 2, 5:

    famae,

    id. ib. 4, 17, 7:

    felicitati,

    id. Pan. 74, 2:

    alicui laudem,

    id. ib. 46, 8:

    alicui nobilitatem ac decus,

    Tac. H. 1, 78:

    consulari ac triumphalibus ornamentis praedito quid aliud adstruere fortuna poterat?

    id. Agr. 44:

    adstruit auditis... pavor,

    Sil. 4, 8:

    ut quae Neroni falsus adstruit scriptor,

    ascribes, imputes, Mart. 3, 20:

    ut Livium quoque priorum aetati adstruas, i.e. annumeres,

    Vell. 1, 17.—
    B.
    To furnish with something (syn. instruo):

    contignationem laterculo adstruxerunt,

    covered, fastened, Caes. B. C. 2, 9.— Trop.:

    aliquem falsis criminibus,

    i.e. to charge, Curt. 10, 1.
    The signif.
    affirmare, which Agroet. p. 2268 P., and Beda, p. 2334 P. give, is found in no Lat. author; for in Plin. 12, 18, 41, § 83, instead of adstruxerunt, it is better to read adseverant; v. Sillig ad h. l.; so also Jan.

    Lewis & Short latin dictionary > adstruo

  • 94 astruo

    a-strŭo ( ads-, Merk., Halm, Dinter), struxi, structum, 3, v. a., to build near or in addition to a thing, to add (mostly in prose and post-Aug.; never in Cic.).
    I.
    Lit.:

    cum veteri adstruitur recens aedificium,

    Col. 1, 5 fin.:

    utrique (villae) quae desunt,

    Plin. Ep. 9, 7 fin.: sicut ante secunda fortuna tot victorias adstruxerat;

    ita nunc adversa destruens quae cumulaverat,

    Just. 23, 3:

    medicamentum adstruere,

    Scrib. Comp. 227.—
    II.
    In gen.
    A.
    To add to:

    adstrue formae,

    Ov. A. A. 2, 119: victus ab [p. 185] eo Pharnaces vix quicquam gloriae ejus adstruxit, Vell. 2, 55:

    aliquid magnificentiae,

    Plin. 9, 35, 58, § 119; so,

    dignitati,

    Plin. Ep. 3, 2, 5:

    famae,

    id. ib. 4, 17, 7:

    felicitati,

    id. Pan. 74, 2:

    alicui laudem,

    id. ib. 46, 8:

    alicui nobilitatem ac decus,

    Tac. H. 1, 78:

    consulari ac triumphalibus ornamentis praedito quid aliud adstruere fortuna poterat?

    id. Agr. 44:

    adstruit auditis... pavor,

    Sil. 4, 8:

    ut quae Neroni falsus adstruit scriptor,

    ascribes, imputes, Mart. 3, 20:

    ut Livium quoque priorum aetati adstruas, i.e. annumeres,

    Vell. 1, 17.—
    B.
    To furnish with something (syn. instruo):

    contignationem laterculo adstruxerunt,

    covered, fastened, Caes. B. C. 2, 9.— Trop.:

    aliquem falsis criminibus,

    i.e. to charge, Curt. 10, 1.
    The signif.
    affirmare, which Agroet. p. 2268 P., and Beda, p. 2334 P. give, is found in no Lat. author; for in Plin. 12, 18, 41, § 83, instead of adstruxerunt, it is better to read adseverant; v. Sillig ad h. l.; so also Jan.

    Lewis & Short latin dictionary > astruo

  • 95 circumstruo

    circum-strŭo, no perf., ctum, 3, v. a., to build round about, surround with buildings (post-Aug. and mostly in part. pass.).
    (α).
    Aliquid aliquā re: lacrimis arborum fores alveorum, Plin. 11, 6, 5, § 15; Col. 9, 6, 4:

    ripis undique circumstructis lapide,

    Plin. 19, 8, 48, § 163. aënum lateribus circumstructum, Dig. 19, 1, 38, § 2.—
    (β).
    Aliquid circumstructo juxta Tiberim lacu, * Suet. Dom. 4; Col. 9, 7, 2; 9, 15, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > circumstruo

  • 96 construo

    con-strŭo, struxi, structum, 3 ( part. fut. constrŭĭtūra, Ven. Carm. 2, 10 fin.), v. a.
    I.
    To heap, bring, or gather together, to heap or pile up (class.):

    acervos nummorum apud aliquem,

    Cic. Phil. 2, 38, 97; cf.:

    omnibus rebus et modis constructā et coacervatā pecuniā,

    id. Agr. 1, 5, 14;

    and acervum,

    Hor. S. 1, 1, 44:

    divitias,

    id. ib. 2, 3, 96: carros, to make a barricade, Sisenn. ap. Non. p. 195, 29:

    has omnes multas magnificasque res,

    Cic. de Or. 1, 35, 161; cf.:

    copiam ornamentorum uno in loco,

    id. ib. §

    162: super prela congeriem,

    Plin. 18, 31, 74, § 318.—
    II.
    (Like compono, II.) To make by piling up, to make, fabricate, construct, build (class.; most freq. in Cic.).
    A.
    In gen.:

    construere atque aedificare mundum,

    Cic. N. D. 1, 8, 19:

    ut navem, ut aedificium idem destruit facillime qui construxit,

    id. Sen. 20, 72; cf.

    delubra,

    id. Leg. 2, 8, 19:

    arces,

    Sil. 8, 145:

    sepulcrum saxo quadrato,

    Liv. 1, 26, 14; cf.:

    horrea saxeo muro constructa,

    Suet. Ner. 38; and:

    pilam saxeam magnis molibus,

    Verg. A. 9, 712:

    cubilia sibi nidosque (aves),

    Cic. N. D. 2, 52, 129; cf.

    nidos,

    id. de Or. 2, 6, 23; and:

    nidum sibi,

    Ov. M. 15, 397:

    dentibus in ore constructis manditur cibus,

    arranged, Cic. N. D. 2, 54, 134: large multiplici constructae sunt dape mensae, furnished, * Cat. 64, 304.—
    B.
    Esp., in gram. lang., to connect grammatically, construct, Prisc. p. 1099 sq. P. et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > construo

  • 97 destruo

    dē-strŭo, xi, ctum, 3, v. a., to pull or tear down any thing built (opp. construo— [p. 561] for syn. cf.: demolior, diruo).
    I.
    Prop. (rare but class.):

    navem, aedificium idem destruit facillime, qui construxit,

    Cic. de Sen. 20, 72; so,

    templum prope funditus,

    Suet. Vesp. 9:

    moenia,

    Verg. A. 4, 326:

    aras,

    Vulg. Exod. 34, 13 et saep.—
    B.
    Poet. transf.:

    crinemque manumque, i. e.,

    to strip off crown and sceptre, Stat. Th. 12, 93.—
    II.
    Trop., to destroy, ruin, weaken (perh. not ante-Aug.):

    destruere ac demoliri aliquid,

    Liv. 34, 3:

    tyrannidem,

    Quint. 1, 10, 48:

    orationem (opp. illustrare),

    id. 11, 1, 2; cf.

    finitionem (opp. confirmare),

    id. 7, 3, 19:

    singulos testes (opp. exornare),

    id. 5, 7, 25 sq.:

    hostem,

    Tac. A. 2, 63:

    senem,

    id. H. 1, 6:

    multa vetustas,

    Ov. F. 5, 132; cf. id. M. 15, 235:

    dicta vultu,

    id. A. A. 2, 312:

    legem,

    Vulg. Rom. 3, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > destruo

  • 98 duco

    dūco, xi, ctum, 3 ( imp. duc;

    but duce,

    Plaut. Ep. 3, 3, 18; id. Most. 1, 4, 11; id. Poen. 5, 4, 59; id. Rud. 2, 3, 55; id. Trin. 2, 2, 103; id. Truc. 2, 5, 26.— Perf. sync.: duxti, Varr. ap. Non. 283, 32; Cat. 91, 9; Prop. 1, 3, 27), v. a. [cf. Goth. tiuh-an; O. H. Germ. zieh-an, to draw; Germ. -zog, in Herzog, commander, duke], to lead, conduct, draw, bring forward, in all senses; very freq. passing over into the signif. of the compounds abducere, deducere, adducere, producere, etc., and of the synonyms agere, trahere, movere, etc. (very freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    quo sequar? quo ducis nunc me?

    Plaut. Bacch. 3, 3, 2: duc hos intro, id. Am. 2, 2, 224; id. Aul. 2, 6, 13:

    duc ac demonstra mihi,

    id. Cist. 2, 3, 36:

    suas secum mulierculas sunt in castra ducturi,

    Cic. Cat. 2, 10 fin.; cf. Caes. B. G. 5, 5 fin. et saep.:

    (difficile iter) vix qua singuli carri ducerentur,

    id. ib. 1, 6, 1; cf.

    plaustra,

    Ov. Tr. 3, 10, 34: aquam ducere, Cato ap. Charis. p. 192 P.; so,

    aquam per fundum ejus,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 2, § 4:

    spiritum naribus,

    Varr. R. R. 2, 3, 5: so,

    spiritum per siccas fauces,

    Sen. Ben. 3, 8; cf.:

    aërem spiritu,

    Cic. N. D. 2, 6 fin.:

    animam spiritu,

    id. ib. 2, 54, 136; and in gen.: spiritum, for to live, id. Fam. 10, 1; cf.:

    vitam et spiritum,

    id. de Imp. Pomp. 12, 33:

    tura naribus,

    to inhale, Hor. C. 4, 1, 22:

    sucos nectaris,

    to drink in full draughts, to quaff, id. ib. 3, 3, 34; cf.

    pocula,

    id. ib. 1, 17, 22; and:

    Liberum,

    id. ib. 4, 12, 14.— Poet.:

    jucunda oblivia vitae (referring to the waters of Lethe),

    Hor. S. 2, 6, 62 (cf. Verg. A. 6, 714 sq.) et saep.:

    mucronem,

    to draw from the scabbard, Verg. A. 12, 378; cf.:

    ferrum vaginā,

    Ov. F. 4, 929:

    ensem vagina,

    Sil. 8, 342;

    but: ensem duxerat faber,

    had beaten out, forged, Tib. 1, 3, 48:

    sortem,

    Cic. Div. 2, 33; Verg. A. 6, 22;

    hence, also transf. of that which is drawn by lot,

    Cic. Div. 1, 18, 34; id. Rep. 1, 34; Suet. Caes. 12; Tac. A. 1, 54; 3, 28 al.:

    pondus aratri,

    to draw, Ov. M. 7, 119:

    remos,

    to row, id. ib. 1, 294; cf. id. ib. 4, 353:

    numerosa brachia,

    in dancing, id. Am. 2, 4, 29:

    lanas,

    to spin, id. ib. 4, 34; cf.

    stamina,

    id. ib. 4, 221:

    ubera,

    to milk, id. ib. 9, 358:

    frena manu,

    to guide, govern, id. ib. 15, 518: vela, to haul (= navigare), Prop. 1, 6, 2:

    manus, of swimming,

    id. 3, 20, 2:

    ilia,

    to draw the flanks together, become broken-winded, Hor. Ep. 1, 1, 9:

    os,

    to draw awry, to make wry faces, Cic. Or. 25 fin.; Quint. 9, 3, 101; cf.

    vultum,

    Ov. M. 2, 774; id. P. 4, 8, 13; Mart. 1, 41 et saep.:

    non equus impiger Curru ducet Achaico Victorem,

    to draw along, Hor. C. 4, 3, 5; cf. id. Ep. 1, 1, 93.— Absol.:

    sibi quisque ducere, trahere, rapere,

    to take to one's self, appropriate, Sall. J. 41, 5.—
    B.
    Esp.
    1.
    To lead, conduct, as a way or road:

    via ducit (te), in urbem?

    Verg. E. 9, 1; cf. Plin. Ep. 7, 5; Verg. A. 1, 401; Ov. F. 2, 679:

    Brundisium Minuci melius via ducat an Appi,

    Hor. Ep. 1, 18, 20:

    via ad undas,

    Ov. M. 3, 602:

    via ad infernas sedes,

    id. ib. 4, 433; cf.:

    iter ad urbem,

    id. ib. 437; Curt. 3, 28, 19; Sen. Prov. 6, 7; id. Vit. Beat. 1; Plin. 18, 11, 29, § 111; Quint. 5, 9, 14; Liv. 5, 40, 8 al.—
    2.
    Se, in colloq. lang., to betake one's self, go:

    jam me ad regem recta ducam,

    Plaut. Am. 4, 3, 8; id. Aul. 4, 8, 8; id. Bacch. 4, 2, 11; Ter. Hec. 4, 1, 7: Balbus duxit se a Gadibus, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 1.—
    3.
    A legal t. t., to take, lead away, drag, carry off a person before court, to prison, to punishment, etc.: POST. DEINDE. MANVS. INIECTIO. ESTO. IN. IVS. DVCITO, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 45; so,

    in jus,

    Liv. 2, 27:

    illos duci in carcerem jubent,

    Cic. Verr. 2, 5, 30:

    aliquem in carcerem,

    Suet. Caes. 20:

    in vincula,

    id. ib. 79:

    ad mortem,

    Cic. Cat. 1, 1, 1; Nep. Phoc. 4, 3; and absol.:

    ducite, ubi capiat, etc.,

    Plaut. Capt. 3, 5, 65; Sen. de Ira, 1, 16, 14; Suet. Calig. 27; Plin. Ep. 10, 97, 3 al.: NI. IVDICATVM. FACIT. AVT. QVIS. ENDO. EM. IVRE. VINDICIT. SECVM. DVCITO. VINCITO, etc., XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 45:

    decreta ejus modi: SI PETIT DUCAS. C. Fuficium duci jussit petitorem,

    to be imprisoned, Cic. Verr. 2, 2, 12, § 31; so of a debtor (addictus) who is led off as a slave, Novat. ap. Cic. de Or. 2, 63, 255; Plaut. Bacch. 5, 2, 87; Cic. Fl. 20 fin.; Liv. 6, 14 sq.; cf. id. 2, 23 med.; cf.

    prov.: stultitiast venatum ducere invitas canes,

    Plaut. Stich. 1, 2, 83. —
    4.
    Uxorem, to lead a wife home, i. e. to marry:

    bona uxor si ea deducta est, etc.... Verum egon eam ducam domum, Quae, etc.?

    Plaut. Mil. 3, 1, 91:

    uxorem domum,

    id. Aul. 2, 1, 40; Ter. Ph. 2, 1, 68:

    filiam Orgetorigis in matrimonium,

    Caes. B. G. 1, 9, 3; cf. Liv. 4, 4:

    eum uxorem ducturum esse aliam,

    Plaut. Cist. 1, 1, 105:

    uxorem (or aliquam, filiam alicujus, etc.),

    id. Aul. 2, 1, 48; id. Cas. prol. 69 et saep.; Ter. And. 1, 1, 128; 2, 1, 21 et saep.; Cic. Sest. 3; Caes. B. G. 1, 53, 4; id. B. C. 3, 110, 2; Verg. E. 8, 29; Vulg. Marc. 10, 11 et saep.— Absol.:

    si tu negaris ducere,

    Ter. And. 2, 3, 5; 2, 3, 9; id. Phorm. 2, 3, 76; Liv. 4, 4 al.: jugum ducere cum infidelibus, i. e. to be yoked in marriage, Vulg. 2 Cor. 6, 14.—Rarely for nubere: si ignorans statum Erotis ut liberum duxisti, isque postea servus est judicatus, etc., Imp. Antonin. ap. Cod. Just. 5, 18, 3.—In the comic poets, of taking home prostitutes, Plaut. Most. 1, 1, 35; 4, 2, 44; id. Men. 1, 2, 15; id. Stich. 5, 4, 48; id. Truc. 3, 2, 10 et saep.—
    5.
    In milit. lang.
    a.
    Said of a commander, to lead, to cause to move, to march his army in any direction:

    locis apertis exercitum ducere,

    Caes. B. G. 1, 41, 4; cf. id. B. C. 1, 64 fin.; 1, 68, 1:

    exercitum ab Allobrogibus in Segusianos,

    id. B. G. 1, 10 fin.:

    exercitum in fines Suessionum,

    id. ib. 2, 12, 1; cf. id. ib. 4, 38, 3;

    5, 18, 1: exercitum (legiones, etc.) in Bellovacos,

    id. ib. 2, 13, 1; 5, 24, 2 et saep.; cf. Tac. A. 2, 57:

    cohortes ad eam partem munitionum, quae, etc.,

    Caes. B. C. 3, 62, 2:

    exercitum Uticam,

    id. ib. 2, 26, 1:

    reliquas copias contra Labienum,

    id. B. G. 7, 61 fin. et saep.—In pass., of the soldiers, to march, move:

    quam in partem aut quo consilio ducerentur,

    Caes. B. G. 1, 40, 2.—And in act., absol., of the general himself, to march, move (a favorite expression of Liv.;

    not in Caes. or Sall.): (Mettus) ducit, quam proxime ad hostem potest,

    Liv. 1, 23; 1, 27; 9, 35; 22, 18 et saep.—Hence,
    b.
    In gen., to lead, command an army or (more freq.) a division:

    qua in legatione duxit exercitum,

    Cic. Mur. 9, 20; so,

    exercitum,

    Nep. Eum. 13, 1; id. Epam. 7, 3:

    qui superiore anno primum pilum duxerat,

    Caes. B. G. 5, 35, 6; 6, 38, 1; id. B. C. 3, 91, 1:

    ordinem,

    id. ib. 1, 13, 4; 3, 104, 3; Suet. Vesp. 1:

    partem exercitūs,

    Sall. J. 55, 4 et saep.—Rarely, to lead a division in front, in advance:

    consuetudine sua Caesar sex legiones expeditas ducebat: post eas... inde, etc.,

    Caes. B. G. 2, 19, 2; hence also, to march in front, take the lead, said of the division that forms the van:

    pars equitum et auxiliariae cohortes ducebant, mox prima legio, etc.,

    Tac. A. 1, 51; cf. id. ib. 1, 64 fin.
    (β).
    Transf. beyond the milit. sphere, to lead, to be leader, head, chief, first in any thing:

    accedit etiam, quod familiam ducit,

    Cic. Fam. 7, 5 fin. Manut.; so,

    familiam,

    id. Phil. 5, 11, 30; id. Fin. 4, 16, 45:

    ordines,

    id. Phil. 1, 8, 20:

    classem (discipulorum),

    Quint. 1, 2, 24 Spald.:

    funus,

    Hor. Epod. 8, 12:

    toros,

    Ov. F. 6, 668 et saep.—
    c.
    To conduct as prisoners in a triumph:

    per triumphum,

    Cic. Verr. 2, 5, 26, § 67:

    in triumpho,

    Plin. 7, 43, 45, § 139, v. triumphus.—
    6.
    With the accessory idea of creation, formation, to produce, form, construct, make, fashion, shape, dispose (cf.:

    struo, pono, condo, fundo): parietem per vestibulum alicujus,

    to erect, Cic. Mil. 27 fin.; cf.

    muros,

    Hor. C. 4, 6, 23:

    vallum ex castris ad aquam,

    Caes. B. C. 1, 73, 2:

    fossam,

    id. B. G. 7, 72, 1; 7, 73, 2:

    arcum,

    Ov. M. 3, 160:

    lateres de terra,

    Vitr. 2, 3:

    vivos vultus de marmore (with excudere spirantia aera),

    Verg. A. 6, 849; cf. id. ib. 7, 634; Hor. Ep. 2, 1, 240; Varr. ap. Non. 283, 32; Plin. 7, 37, 38, § 125; Quint. 10, 3, 18 Spald.; Juv. 7, 237; hence, poet. also:

    epos,

    Hor. S. 1, 10, 44:

    carmen,

    Ov. Tr. 1, 11, 18; 3, 14, 32:

    versus,

    id. ib. 5, 12, 63 et saep.:

    liniam ex colore,

    Plin. 35, 10, 36, § 81; Quint. 2, 6, 2; cf.

    orbem,

    id. 11, 3, 118:

    alvum,

    to bring forth by clysters, Cels. 2, 12; 4, 4 et saep.: alapam alicui, qs. to fetch one a box on the ear, Phaedr. 5, 3, 2; cf.

    colaphum,

    Quint. 6, 3, 83 Spald.:

    pugnum,

    Dig. 47, 10, 4 et saep.;

    so esp. of processions, dances, etc.: funus,

    Cic. Quint. 15 fin.; Ov. M. 14, 746; Verg. G. 4, 256; cf.

    exsequias,

    Plin. 8, 42, 64, § 154:

    pompam,

    Ov. H. 12, 152; id. F. 6, 405; id. M. 13, 699:

    choros,

    Tib. 2, 1, 56; Hor. C. 1, 4, 5; 4, 7, 6 et saep.; cf.

    choreas,

    Ov. M. 8, 582; 14, 520.—
    7.
    To receive, admit, take any thing (not ante-Aug.):

    cicatricem,

    Ov. Tr. 3, 11, 66; Liv. 29, 32, 12:

    rimam,

    Ov. M. 4, 65:

    situm,

    to grow rusty, Quint. 1, 2, 18:

    formam,

    Ov. M. 1, 402:

    colorem,

    id. ib. 3, 485; cf.

    pallorem,

    to grow pale, id. ib. 8, 760:

    nomina,

    Hor. C. 3, 27, 76:

    notam,

    id. ib. 4, 2, 59 et saep.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to lead, guide, draw, conduct:

    progredimur quo ducit quemque voluntas,

    Lucr. 2, 258; cf. Hor. Ep. 1, 3, 27; 1, 6, 57:

    ad strepitum citharae cessatum ducere curam,

    id. ib. 1, 2, 31:

    Liber vota bonos ducit ad exitus,

    id. C. 4, 8, 34; cf. Quint. 12, 1, 26:

    per quaedam parva sane ducant (futurum oratorem),

    id. 1, 10, 5; cf. id. 1, 1, 27; 1, 5, 58.—Prov.:

    ducunt volentem fata, nolentem trahunt,

    Sen. Ep. 107.—
    B.
    In partic.
    1.
    To draw, deduce, [p. 616] derive its origin or beginning from, any thing:

    ab aliqua re totius vitae ducere exordium,

    Cic. Fin. 5, 7, 18; cf.:

    exordium a nostra persona,

    Quint. 3, 8, 8; 4, 1, 7:

    principium disputationis a principe investigandae veritatis,

    Cic. N. D. 2, 21 fin.:

    belli initium a fame,

    id. Att. 9, 9, 2; cf. Quint. 1, 1, 21:

    initia causasque omnium ex quatuor temporum mutationibus,

    Cic. N. D. 2, 19, 49:

    originem ab Isocrate,

    Quint. 2, 15, 4; 1, 6, 38; Hor. C. 3, 17, 5 al.:

    ingressionem non ex oratoriis disputationibus, sed, etc.,

    Cic. Or. 3, 11:

    honestum ab iis rebus,

    id. Off. 1, 18, 60; id. Or. 39, 135:

    nomen ex quo,

    id. Ac. 11, 41; cf.:

    nomen a Graeco,

    Quint. 1, 6, 3; 3, 7, 1; Hor. S. 2, 1, 66 et saep.; cf.

    also: utrumque (sc. amor et amicitia) ductum (al. dictum) est ab amando,

    Cic. Lael. 27; id. Fin. 2, 24, 78.—
    2.
    To lead a person, as regards his will or opinions, in any direction; to move, incite, induce, allure, in a good or bad sense (most freq. in the pass.):

    ita me ad credendum tua ducit oratio,

    Cic. Tusc. 2, 18:

    nos ducit scholarum consuetudo,

    Quint. 4, 2, 28; 5, 11, 19; cf. id. 9, 1, 21:

    ducit te species,

    Hor. S. 2, 2, 35 et saep.:

    declamatores quosdam perversa ducit ambitio, ut, etc.,

    Quint. 10, 7, 21.—In the pass.:

    si quis statuarum honore aut gloria ducitur,

    Cic. Verr. 2, 2, 58 fin.:

    eloquentiae laude,

    id. Or. 32, 115:

    quaestu et lucro,

    id. Tusc. 5, 3, 9:

    hoc errore ut, etc.,

    id. Off. 1, 41; cf.:

    litteris eorum et urbanitate, ut, etc.,

    id. Rosc. Am. 41, 120:

    omnes trahimur et ducimur ad cognitionis et scientiae cupiditatem,

    id. Off. 1, 6 et saep.—
    b.
    In a bad sense, to cheat, deceive, Plaut. Most. 3, 2, 26; id. Capt. 4, 2, 7; Ter. And. 4, 1, 20; id. Ph. 3, 2, 15; Prop. 2, 17, 1 (3, 8, 1 M.); Ov. H. 19, 13; id. M. 3, 587 (with decipere).—
    3.
    With regard to time, to draw out, extend, protract, prolong:

    bellum,

    Caes. B. G. 1, 38, 4; id. B. C. 2, 18, 6; 2, 37, 5 sq.; Cic. Fam. 7, 3, 2; Liv. 22, 25 et saep.; cf.:

    bellum longius,

    Caes. B. C. 1, 64, 2; 3, 42, 3:

    bellum in hiemem,

    id. ib. 1, 61, 3:

    eam rem longius,

    id. B. G. 7, 11, 4; cf.:

    rem prope in noctem,

    id. B. C. 3, 51, 7:

    rem leniter,

    Liv. 3, 41 et saep. Also transf., of time itself:

    tempus,

    Cic. Verr. 2, 1, 11; Nep. Them. 7:

    diem ex die,

    Caes. B. G. 1, 16, 4; and of persons who are put off, delayed:

    ubi se diutius duci intellexit,

    id. ib. 1, 16, 5.—Less freq. (mostly poet.),
    b.
    In gen., of time, to pass, spend, enjoy:

    aetatem in litteris,

    Cic. Fin. 5, 19, 50; so,

    aetatem,

    Hor. Ep. 2, 2, 202:

    vitam,

    id. Epod. 17, 63; Sen. Ep. 45, 10; cf. Verg. A. 2, 641 (where, shortly before, vitam producere):

    noctes,

    Prop. 1, 11, 5; Plin. Ep. 6, 31, 13:

    somnos,

    Verg. A. 4, 560.—
    4.
    In mercant. lang., to calculate, compute, reckon: age nunc summam sumptus duc, Lucil. ap. Non. 283, 30:

    minimum ut sequamur, quoniam XC. medimnūm milia duximus, accedant eo, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 49; id. Att. 6, 1, 5 and 16; 6, 2, 7; Varr. R. R. 3, 16, 11; Gell. 1, 20, 5.—
    b.
    Transf. beyond the mercant. sphere.
    (α).
    Rationem alicujus, to consider, calculate, care for one's advantage or interest (a favorite expression of Cicero):

    duxi meam rationem, quam tibi facile me probaturum arbitrabar,

    Cic. Att. 8, 11 D, § 7; so,

    suam quoque rationem,

    to have respect to one's own advantage, id. Verr. 2, 1, 48; and:

    non minorem aratorum quam populi rationem,

    Suet. Aug. 42 fin.:

    salutis meae rationem,

    Cic. Fam. 7, 3:

    rationem officii, non commodi,

    id. Sest. 10, 23; cf. id. Rosc. Am. 44, 128:

    unius cujusque temporis ducta ratio est,

    id. Div. in Caecil. 4, 16:

    rationem officii atque existimationis,

    id. Quint. 16, 53.—
    (β).
    In gen., to reckon, consider, hold, account, esteem as any thing (cf. aestimo and existimo;

    very freq. in prose and poetry): parvi id ducebat,

    Cic. Fin. 2, 8, 24:

    pro nihilo aliquid,

    Plaut. Pers. 4, 4, 85; Cic. Verr. 2, 2, 16 fin.; id. Tusc. 5, 32, 90; cf. Auct. Her. 4, 20, 28:

    ea pro falsis ducit,

    Sall. C. 3, 2; cf.:

    innocentiam pro malevolentia,

    id. ib. 12, 1:

    vos eritis judices, Laudin' an vitio duci id factum oportuit,

    Ter. Ad. prol. 5; so,

    aliquid honori,

    Sall. J. 11, 3:

    aliquid laudi, Nep. praef. § 4: aliquem despicatui,

    Cic. Fl. 27, 65: nihil praeter virtutem in bonis ducere (for which, shortly after, in bonis habere = numerare), Cic. Fin. 3, 3;

    aliquem in numero hostium,

    id. Verr. 2, 5, 25 fin.; Caes. B. G. 6, 32, 1; cf. ib. 6, 23, 8; without in, ib. 6, 21, 2; cf.:

    aliquem loco affinium,

    Sall. J. 14, 1 Kritz. N. cr.: aliquid testimonii loco, Quint. 5, 9, 10:

    tutelae nostrae duximus, cum Africo bello urgerentur,

    Liv. 21, 41; cf.:

    officii duxit exorare filiae patrem, etc.,

    Suet. Tib. 11:

    faceret, quod e republica fideque sua duceret,

    id. ib. 25, 7 et saep.:

    malum cum amici tuum ducis malum,

    Plaut. Capt. 1, 2, 48; cf.:

    Archytas iracundiam seditionem quandam animi vere ducebat,

    Cic. Rep. 1, 38:

    eorum, quos idoneos ducebat, consilium habet,

    Sall. J. 62, 4:

    nil rectum nisi quod placuit sibi ducunt,

    Hor. Ep. 2, 1, 83.— With acc. and inf.:

    sic equidem ducebam animo rebarque futurum,

    Verg. A. 6, 690:

    ut omnia tua in te posita esse ducas humanosque casus virtute inferiores putes,

    Cic. Lael. 2, 7, 19 fin.; id. Rep. 1, 2; 1, 17; 1, 38; 3, 9 (three times); Sall. J. 93, 5; Liv. 22, 14, 6; 22, 59, 5; Caes. B. G. 1, 3, 2; 4, 30, 2; 6, 18 et saep.—Here too probably belongs the much disputed passage: ludos et inania honoris medio rationis atque abundantiae duxit (= ludos publicos cum aliis rebus quae ad inania honoris pertinent, duxit, i. e. existimavit habendos et ponendos in medio rationis atque abundantiae, ut inter rationem, quae plane spernit inania, et abundantiam, quae eadem ostentat, media via incederet), he thought right to manage them in a middle course between reason and profusion, Tac. Agr. 6 fin., v. Dübner and Orell. ad h. l.

    Lewis & Short latin dictionary > duco

  • 99 industrius

    industrĭus, a, um, adj. [perh. indo for in, and struo; lit. building within, i. e. active within; hence], active, diligent, assiduous, industrious (class.):

    homo gnavus et industrius,

    Cic. Verr. 2, 3, 21, § 53:

    homines vigilantes, sobrii, industrii,

    id. Cael. 31, 74; id. Att. 8, 11, 13, § 1:

    vir acer et industrius in rebus gerendis,

    id. Tusc. 5, 20, 57:

    industrios ac ignavos pax in aequo tenet,

    Tac. A. 12, 12:

    petit aquilas armis industrius,

    Juv. 8, 52.— Comp.:

    industrior or industriior (ante-class.): quo neque industrior de juventute erat,

    Plaut. Most. 1, 2, 72: imperator exercitum industriiorem facit, Cato ap. Prisc. p. 601 P. — Adv.: industrĭē, diligently, industriously: rem publicam curare, Cato ap. Charis. p. 181 P.: ut ea diligenter industrieque administrarent, Caes. B. G. 7, 60:

    tueri Siciliam,

    Quint. 5, 13, 35:

    causas actitare,

    Suet. Galb. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > industrius

  • 100 instruo

    in-strŭo, xi ( perf. sync. instruxti, Plaut. Mil. 4, 1, 34), ctum, 3, v. a., to build in or into; to build,, erect, construct (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    contabulationem in parietes,

    Caes. B. C. 2, 9:

    tubulos in earum (cloacarum) parietibus,

    Vitr. 5, 9, 7:

    muros,

    Nep. Them. 6:

    aggerem,

    Tac. H. 2, 22.—
    B.
    In partic.
    1.
    To set in order, draw up in battle array:

    legiones,

    Plaut. Am. 1, 1, 66:

    aciem,

    Cic. Mur. 9, 22; id. Phil. 4, 5, 11:

    contra copias praesidia vestrosque exercitus,

    id. Cat. 2, 11 init.—Absol.:

    ad instruendum spatium,

    Liv. 9, 37, 3; 10, 19, 15; 24, 48, 11:

    insidias in loco aliquo,

    to lay an ambush, id. Clu. 66, 190; cf.:

    quem insidiis instruendis locum?

    Liv. 6, 23, 6:

    acies circa vallum,

    id. 3, 22, 5:

    ad hunc modum aciem,

    Caes. B. C. 3, 88:

    postremo in plures ordines,

    Liv. 8, 8, 4:

    naves,

    Just. 5, 4, 1.—
    2.
    To prepare, make ready, furnish, provide, to equip, fit out (with necessaries):

    domum,

    Cic. Verr. 2, 4, 5, § 9:

    instruere et parare convivium omnibus rebus,

    id. ib. 2, 4, 27, §

    62: mensas,

    Verg. A. 3, 231; Ov. M. 8, 571:

    agrum,

    to stock, furnish, Liv. 6, 5, 5:

    hortos,

    Col. 11, 2, 25; Plin. Ep. 8, 18, 11:

    frumento et stipendio victorem,

    Just. 6, 6:

    et dotare filiam,

    Suet. Vesp. 14:

    mulieri aurum atque ornamenta,

    Plaut. Mil. 4, 1, 35:

    instruit focum provincia,

    Juv. 5, 97:

    socios simul instruit armis,

    Verg. A. 8, 80:

    concubinas securibus peltisque,

    Suet. Ner. 44:

    Xerxes bellum per quinquennium instruxit,

    Just. 2, 10, 12; 8, 5, 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to procure, provide for, prepare for, furnish:

    accusationem,

    Cic. Clu. 6:

    causam,

    Plin. Ep. 10, 85:

    in instruendo (orationem) dissipatus,

    in arranging, Cic. Brut. 59, 216: se, to furnish, prepare one ' s self:

    ad judicium nondum se satis instruxerat,

    id. Verr. 2, 4, 19:

    neque spatium erat instruendi bellum,

    Just. 8, 5, 2. —
    B.
    In partic., to provide with information, to teach, instruct:

    (oratores) parum his artibus instructos vidimus,

    Cic. Brut. 59, 214:

    judicem notitiā rerum,

    Quint. 4, 2, 24:

    juvenes salubribus praeceptis,

    Petr. 140: aliquem scientiā alicujus rei, Quint. prooem. § 23; cf. id. 1, 10, 5; 2, 4, 20; 2, 5, 1 al.— Absol., Just. praef. 4 (but in Cic. Cael. 30, 72, the true reading is instituimur).—
    2.
    To plan, devise:

    magnas res hic agito in mentem instruere,

    Plaut. Rud. 4, 2, 31:

    instruendae fraudi intentior,

    Liv. 23, 35, 14: insidias [p. 971] mihi, Cat. 18 (21), 7.—Hence, instructus, a, um, P. a., ordered, drawn up; furnished, provided with any thing.
    A.
    Lit.:

    exercitus ita stetit instructus, ut, etc.,

    Liv. 4, 18:

    acies,

    Caes. B. G. 1, 48:

    domicilia rebus iis omnibus, quibus, etc.,

    Cic. N. D. 2, 37, 95:

    instructa et exornata domus,

    provided with necessaries, id. Verr. 2, 2, 34, § 84:

    instructae ornataeque naves,

    id. ib. 2, 5, 51, §

    133: instructae atque ornatae omnibus rebus copiae,

    id. de Imp. Pomp. 8:

    omnibus rebus instructum et paratum convivium,

    id. Verr. 2, 4, 27.—
    B.
    Trop.
    1.
    Arranged, prepared; instructed:

    jam instructa sunt mihi in corde consilia omnia,

    Ter. Phorm. 2, 2, 7:

    res satis scite instructae et compositae,

    Cic. Leg. 1, 13, 39:

    ad permovendos animos instructi et parati,

    id. Or. 5:

    ad mortem contemnendam,

    id. Fin. 2, 17:

    ad dicendum instructissimus,

    id. de Or. 3, 8.—
    2.
    Instructed, versed in:

    in jure civili,

    Cic. de Or. 1, 58, 249:

    omnibus ingenuis artibus,

    id. ib. 1, 16, 73:

    a jure civili, ab historia instructior (v. ab),

    id. Brut. 43.—

    In a bad sense: accusatores instructi et subornati,

    prepared, instructed, Cic. Vatin. 1, 3:

    vitiis instructior,

    Hor. Ep. 1, 18, 25.— Adv.: instructē, with great preparation; only comp.:

    ludos opulentius instructius facere,

    Liv. 1, 35, 7:

    instructius accusare,

    App. Mag. 34, p. 296.

    Lewis & Short latin dictionary > instruo

См. также в других словарях:

  • struolis — struõlis sm. (2) NdŽ, KŽ ms.: Struolis šile, kreivulis (kreivulys Sch68) danguj, strumblokas ežere (kiškis, mėnulis, vėžys) B618, N, [K] …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • страсть — I I, ж., род. п. и, укр. страсть, блр. страсць, др. русск., ст. слав. страсть πάθος, ὀδύνη (Супр.), чеш. strast горе, страдание, печаль , слвц. strаst᾽ – то же. Во всяком случае, связано со страдать (см.), из *strad tь. Не существует никакого… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • страх — род. п. а, укр. страх, род. и. у, др. русск. страхъ, ст. слав. страхъ φόβος (Супр.), болг. страх, сербохорв. стра̑х, род. п. стра̏ха, словен. strȃh, род. п. strȃha, strahȗ, чеш. strach, слвц. strach, польск. strach, в. луж. trach, н. луж.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

  • стерва — ж., стерво падаль (Даль), укр. стерво, блр. сцерва, др. русск. стьрва ж., стьрвь ж. труп , русск. цслав. стьрвь νεκρός (Срезн. III, 586), болг. стръв, сербохорв. стр̑в м., словен. stȓv, род. п. ȋ, ж., жердь в стогу , ostȓv сухое дерево для… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • струна — струнить связывать, затыкать , укр. струна, др. русск. струна волос, струна , ст. слав. строуна жила, струна (Рs. Sin.; Мейе, Et. 446), болг. струна струна , сербохорв. стру̏на конский волос, струна , словен. strunа – то же, чеш., слвц., польск.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • струна — Общеслав. Суф. производное от той же основы, что и струп, стръпъ в строптивый, др. в. нем. stroum «веревка», лат. struo «прилаживаю, выстраиваю в порядок» и т. д. Струна буквально «отлаженная, настроенная» …   Этимологический словарь русского языка

  • structure — 1. The arrangement of the details of a part; the manner of formation of a part. 2. A tissue or formation made up of different but related parts. 3. In chemistry, the specific connections of the atoms in a given molecule. SYN: structura. [L.… …   Medical dictionary

  • struma — 1. SYN: goiter. 2. Formerly, any enlargement of a tissue. [L. a scrofulous tumor, fr. struo, to pile up, build] s. aberrata SYN: aberrant goiter. s. colloides SYN: colloid goiter. Hashimoto s. SYN: Hashimoto …   Medical dictionary

  • PRÉPOSITION — On appelle «préposition» une des parties du discours, invariable et toujours liée à un syntagme qu’elle régit et précède immédiatement (c’est le cas le plus général et le terme même de pré position l’atteste), qu’elle peut suivre (certains lui… …   Encyclopédie Universelle

  • strume — [ strym ] n. f. • estrume v. 1220; lat. struma ♦ Méd. Vx Scrofule. ♢ Mod. Rare Goitre. ⇒STRUME, subst. fém. MÉDECINE A. Synon. anc. de scrofule. La scrofule, ou strume, a été considérée longtemps comme une maladie ou une diathèse (LE GENDRE ds… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»