czołgu

См. также в других словарях:

• zmyć — 1. Ktoś poszedł, wyszedł, odszedł, uciekł itp. jak zmyty «ktoś wyszedł, poszedł, odszedł, uciekł itp. upokorzony, zawstydzony»: X opowiadał z przejęciem o walce na Starym Mieście, o wysadzeniu czołgu niemieckiego, a okazało się (...) że… …   Słownik frazeologiczny

• zmywać — 1. Ktoś poszedł, wyszedł, odszedł, uciekł itp. jak zmyty «ktoś wyszedł, poszedł, odszedł, uciekł itp. upokorzony, zawstydzony»: X opowiadał z przejęciem o walce na Starym Mieście, o wysadzeniu czołgu niemieckiego, a okazało się (...) że… …   Słownik frazeologiczny

• chrobot — m IV, D. u, Ms. chrobotocie; lm M. y «odgłos wywołany przesuwaniem (się) czegoś ciężkiego, twardego (zwłaszcza: metalowego), darciem, gryzieniem itp.; chrzęst, trzask, zgrzyt» Chrobot piły, łańcucha. Chrobot czołgu. Chrobot myszy w spiżarni.… …   Słownik języka polskiego

• chrzęst — m IV, D. u, Ms. chrzęstęście; lm M. y «odgłos kruszenia się, łamania się czegoś, tarcia o coś; trzask, szczęk, zgrzyt; chrobotanie» Chrzęst piasku, słomy, igliwia. Chrzęst czołgu, zbroi, piły. Chrzęst ścinanego zboża. Chrzęst klucza w zamku …   Słownik języka polskiego

• klapa — ż IV, CMs. klapapie; lm D. klap 1. «pokrywa, którą można podnosić i opuszczać, zamykająca otwór, wejście do jakiegoś pomieszczenia, do wnętrza czegoś» Klapa ciężarówki, czołgu, fortepianu. Klapa do piwnicy, od piwnicy. Otworzyć, podnieść, opuścić …   Słownik języka polskiego

• manewr — m IV, D. u, Ms. manewrwrze; lm M. y 1. «posunięcie, ruch, zwrot, obrót, np. jakiegoś pojazdu, wojska w celu zajęcia właściwej najdogodniejszej pozycji» Manewr oskrzydlający, okrążający. Zręczny manewr. Manewr okrętu, czołgu. Manewr żaglem.… …   Słownik języka polskiego

• maska — ż III, CMs. maskasce; lm D. maskasek 1. «osłona twarzy w formie twarzy ludzkiej lub pyska zwierzęcego, występująca także jako motyw zdobniczy; zasłona z otworami na oczy kryjąca całą twarz lub jej część, stosowana również w teatrze, zwłaszcza w… …   Słownik języka polskiego

• pancerz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «część dawnej zbroi rycerskiej osłaniająca piersi i plecy, składająca się z dwóch blach umocowanych rzemykami; także: koszulka druciana lub kaftan skórzany naszywany kółkami lub blaszkami» Pancerz stalowy. Pancerz… …   Słownik języka polskiego

• trał — m IV, D. u, Ms. trałale; lm M. y 1. ryb. «sieć rybacka w kształcie dużego worka ciągniona za statkiem po dnie morza; włok» 2. wojsk. «urządzenie przymocowywane do przodu czołgu służące do rozminowywania terenu; także urządzenie służące do… …   Słownik języka polskiego

• uzbrojenie — n I 1. rzecz. od uzbroić. 2. «broń, sprzęt bojowy, w który wyposażone jest wojsko, jednostka wojskowa lub pojedynczy żołnierz; każde narzędzie walki, w które ktoś jest wyposażony» Uzbrojenie artyleryjskie, rakietowe, strzeleckie. Uzbrojenie… …   Słownik języka polskiego

• wieża — ż II, DCMs. wieżaży; lm D. wież 1. «wysoka budowla o niewielkiej w stosunku do wysokości podstawie, zwykle okrągłej lub kwadratowej, wolno stojąca lub stanowiąca część innej budowli; wysoka konstrukcja stalowa lub drewniana o różnym zastosowaniu» …   Słownik języka polskiego