Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

culture

  • 1 cultus

    1.
    cultus, a, um, Part. and P. a., from 1. colo.
    2.
    cultus, ūs, m. [1. colo].
    I.
    Prop., a laboring at, labor, care, cultivation, culture (rare):

    quod est tam asperum saxetum, in quo agricolarum cultus non elaboret?

    Cic. Agr. 2, 25, 66:

    agricolae,

    id. Leg. 1, 1, 1:

    agrorum,

    Liv. 4, 12, 7; Quint. prooem. § 26; cf. id. 8, 3, 75:

    (oves) neque sustentari neque ullum fructum edere ex se sine cultu hominum et curatione possent,

    Cic. N. D. 2, 63, 158; cf.:

    cultus et curatio corporis,

    id. ib. 1, 34, 94:

    omnis cultus fructusque Cereris in iis locis interisse,

    id. Verr. 2, 4, 51, § 114.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen. (also rare), training, education, culture:

    malo cultu corruptus,

    Cic. Part. Or. 26, 91:

    animi,

    mental discipline, id. Fin. 5, 19, 54; cf.:

    recti cultus pectora roborant,

    Hor. C. 4, 4, 34; id. Ep. 2, 2, 123:

    litterarum,

    Just. 9, 8, 18; Gell. 14, 6, 1:

    quos (barbaros reges) nulla eruditio, nullus litterarum cultus imbuerat,

    Sen. Ira, 3, 17, 1:

    quid tam dignum cultu atque labore ducamus (sc. quam vocem)?

    Quint. 2, 16, 17.—
    B.
    In partic.
    1.
    An honoring, reverence, adoration, veneration:

    philosophia nos primum ad deorum cultum erudivit,

    Cic. Tusc. 1, 26, 64; id. Inv. 2, 53, 161; Ov. M. 2, 425:

    exquisitus religionis cultus,

    Val. Max. 5, 2, 1; 4, 4, 4.— In plur.:

    justis ac piis,

    Lact. 4, 3:

    de adventu regis et cultu sui,

    Tac. A. 2, 58.— Far more freq. and class. in prose and poetry,
    2.
    Care directed to the refinement of life (opp. to a state of nature), i. e. arrangements for living, style, manner of life, culture, cultivation, elegance, polish, civilization, refinement, etc.:

    homines a ferā agrestique vitā ad humanum cultum civilemque deducere,

    Cic. de Or. 1, 8, 33; cf.: eadem mediocritas ad omnem usum cultumque vitae transferenda est. id. Off. 1, 39, 140: [p. 489] (Belgae) a cultu atque humanitate provinciae longissime absunt, Caes. B. G. 1, 1; cf. id. ib. 1, 31; Verg. A. 5, 730; and in plur.:

    cultusque artesque virorum,

    Ov. M. 7, 58:

    liberalis,

    Liv. 45, 28, 11:

    humilis,

    id. 1, 39, 3:

    agrestis et rusticus,

    id. 7, 4, 6; cf.

    feri,

    Hor. C. 1, 10, 2:

    multas (artes) ad animorum corporumque cultum... invexit,

    Liv. 39, 8, 3:

    regio victu atque cultu aetatem agere,

    Sall. C. 37, 6;

    so with victus,

    Cic. Fam. 9, 3, 1; Caes. B. G. 6, 24; Nep. Alcib. 11, 4 al.; cf. of improvement, cultivation of mind:

    animi cultus ille erat ei quasi quidam humanitatis cibus,

    Cic. Fin. 5, 19, 54:

    non mores patrios solum, sed etiam cultum vestitumque mutavit,

    Nep. Paus. 3, 1. —In a bad sense, luxury, voluptuousness, wantonness:

    libido stupri, ganeae ceterique cultūs non minor incesserat,

    sensual indulgences, Sall. C. 13, 3; cf.:

    cultus ac desidia imperatoris,

    Liv. 29, 21, 13.—
    b.
    Transf., of ornaments of style:

    in verbis effusiorem, ut ipsi vocant, cultum adfectaverunt,

    Quint. 3, 8, 58; so id. 2, 5, 23; 10, 1, 124 al.—
    3.
    Style of dress, external appearance, clothing, dress, garb, apparel, attire; esp. ornament, decoration, splendid dress, splendor (so most freq.):

    aequato omnium cultu,

    Liv. 34, 4, 12:

    pastoralis,

    Vell. 1, 2:

    quam maxime miserabilis,

    Sall. J. 33, 1; Tert. Hab. Mul. 3:

    regius,

    Nep. Dat. 3, 1:

    militaris,

    Liv. 29, 19, 11:

    incinctus Gabino cultu,

    id. 10, 7, 3:

    justo mundior,

    id. 8, 15, 7:

    amoenior,

    id. 4, 44, 11 et saep.; Vell. 2, 40; Quint. 8, prooem. § 20; Suet. Caes. 44 et saep.; Hor. C. 1, 8, 16; 4, 9, 15; Ov. M. 3, 609 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > cultus

  • 2 cultus

        cultus ūs, m    [COL-], labor, care, cultivation, culture: agricolarum: agrorum, L.: fructum edere sine cultu hominum: corporis: frequens, constant, V.: praediscere patrios cultūs, traditional methods of husbandry, V.—Fig., training, education, culture: malo cultu corruptus: animi, mental discipline: pueritiae, means of education, S.: honestarum artium, Ta.: Recti cultūs, H.: Quīs neque mos neque cultus erat, civilization, V.—Style, care, way of life, cultivation, civilization, refinement, luxury: a cultu provinciae abesse, Cs.: humanus civilisque: (sequar) cultūs artīsque locorum, O.: lubido ganeae ceterique cultūs, dissipation, S.: in neutram partem cultūs miser, i. e. neither by gluttony nor by stinginess, H.—An honoring, reverence, adoration, veneration: deorum: cultu venerantur numina, O.: sui, Ta.: meus, for me, Ta.—Attire, dress, garb: miserabilis, S.: forma viri miseranda cultu, V.: virilis, H.: Dianae, O.: nulla cultūs iactatio, display in armor, Ta.: cultūs dotales, bridal array, Ta.
    * * *
    I
    culta -um, cultior -or -us, cultissimus -a -um ADJ
    cultivated/tilled/farmed (well); ornamented, neat/well groomed; polished/elegant
    II
    habitation; cultivation (land); civilization, refinement; polish, elegance; care, worship, devotion/observance; form of worship, cult; training/education; personal care/maintenance/grooming; style; finery, splendor; neatness/order

    Latin-English dictionary > cultus

  • 3 cōnfōrmātiō

        cōnfōrmātiō ōnis, f    [conformo], a symmetrical forming, conformation, shape, form, fashion: liniamentorum: vocis, expression: doctrinae, i. e. culture.—Fig., an idea, notion, conception: animi: ut res conformatio quaedam notaret.—In rhet., rhetorical finish, elaboration: sententiarum.
    * * *
    shape, form; character/constitution; idea, notion; figure of speech; inflection

    Latin-English dictionary > cōnfōrmātiō

  • 4 cultūra

        cultūra ae, f    [COL-], a cultivating, care, cultivation: agri, Cs.: agri deserti a culturā hominum: vitis: non ulla est oleis, not needed, V.— Agriculture, tillage, husbandry: longior annuā, H. —Fig., care, culture, cultivation: animi: culturae commodare aurem, H.—An honoring, courting: amici, H.
    * * *
    agriculture/cultivation/tilling, care of plants; field; care/upkeep; training

    Latin-English dictionary > cultūra

  • 5 cūra

        cūra ae, f    [CAV-], trouble, care, attention, pains, industry, diligence, exertion: magnā cum curā tueri, Cs.: in aliquā re curam ponere: consulum in re p. custodiendā: saucios cum curā reficere, S.: cura adiuvat (formam), art sets off, O.: lentis, culture, V.: boum, rearing, V.: eo maiore curā illam (rem p.) administrari, S.: in re unā consumere curam, H.: sive cura illud sive inquisitio erat, friendly interest, Ta.: Curaque finitimos vincere maior erat, more pressing business, O.: nec sit mihi cura mederi, nor let me try, V.: vos curis solvi ceteris, T.: difficilis rerum alienarum, management: bonarum rerum, attention to, S.: deorum, service, L.: Caesaris, H.: peculi, V.: de publicā re et privatā: tamquam de Samnitibus curam agerent, as if the business in hand were, etc., L.: non tam pro Aetolis cura erat, quam ne, etc., L.—In dat predicat.: Curae (alcui) esse, to be an object of (one's) care, to take care of, attend to, bestow pains upon: pollicitus est, sibi eam rem curae futuram, should be his business, Cs.: rati sese dis curae esse, S.: nullius salus curae pluribus fuit: Quin id erat curae, that is just how I was occupied, H.: dumque amor est curae, O.: magis vis morbi curae erat, L.: Caesari de augendā meā dignitate curae fore: de ceteris senatui curae fore, S.: petitionem suam curae habere, S.: curae sibi habere certiorem facere Atticum, etc., N.—Administration, charge, oversight, command, office: rerum p. minime cupiunda, S.: navium, Ta.: legionis armandae, Ta.: tempora curarum remissionumque divisa, Ta.—Poet., a guardian, overseer: fidelis harae, i. e. the swine-herd Eumaeus, O.—Study, reflection: animus cum his habitans curis: cura et meditatio, Ta.—A result of study, work: recens, O.: inedita, O.: quorum in manūs cura nostra venerit, Ta.—A means of healing, remedy: doloris: Illa fuit lacrimis ultima cura meis (of sleep), Pr.—Anxiety, solicitude, concern, disquiet, trouble, grief, sorrow: maxima: gravissima: cottidianā curā angere animum, T.: curae metūsque: neque curae neque gaudio locum esse, S.: gravi saucia curā, V.: edaces, H.: de coniuge, O.: quam pro me curam geris, V.: curae, quae animum divorse trahunt, T.—The care of love, anxiety of love, love: iuvenum curas referre, H.: curā removente soporem, O.—A loved object, mistress: tua cura, Lycoris, V.: iuvenum, H.: Veneris iustissima, worthiest, V.: tua cura, palumbes, V.—Person., Care, H.: Curae, Cares, Anxieties, V.
    * * *
    concern, worry, anxiety, trouble; attention, care, pains, zeal; cure, treatment; office/task/responsibility/post; administration, supervision; command (army)

    Latin-English dictionary > cūra

  • 6 disciplīna

        disciplīna ae, f    [discipulus], instruction, tuition, teaching, training, education: puerilis: adulescentīs in disciplinam ei tradere: te in disciplinam meam tradere: in disciplinam (Druidum) convenire, Cs.: res, quarum est disciplina, the objects of instruction: quae (incommoda) pro disciplinā et praeceptis habere possent, Cs.— Learning, knowledge, science, discipline, culture: homo (summā) disciplinā: a pueris nullo officio aut disciplinā adsuefacti, Cs.: Italia plena Graecarum disciplinarum: his disciplinis institutus: militiae, tactics: bellica: militaris, military discipline, L.: occidere non disciplinā, sed impetu, Ta.: navalis: rei p., statesmanship: vetus regum, severity: familiae gravis: maiorum, S.: certa vivendi, orderly way: populorum, the art of governing: philosophiae, a system: tres trium disciplinarum principes.— A custom, habit: Nam disciplinast eis, demunerarier, etc., T.: imitari avi mores disciplinamque: familiae. — A school: itinera disciplinarum: philosophorum disciplinae, sects, T.
    * * *
    teaching, instruction, education; training; discipline; method, science, study

    Latin-English dictionary > disciplīna

  • 7 disertus

        disertus adj. with comp. and sup.    [for * dissertus; P. of dissero], skilful, clear, clever, wellspoken, fluent: homo, T.: disertos cognosse me nonnullos: adulescens: ad vinum: calices quem non fecere disertum? H.: laudare disertos, men of culture, Iu.: disertior Socrates: disertissimus poëta: homo nostrae civitatis.—Of discourse, clear: oratio: disertissima epistula.
    * * *
    diserta, disertum ADJ
    eloquent; skillfully expressed

    Latin-English dictionary > disertus

  • 8 doctus

        doctus adj. with comp. and sup.    [P. of doceo], learned, skilled, versed, experienced, trained, clever: vir: adulescentes doctissimi: abs te abire doctior, T.: ex disciplinā Stoicorum: mulier litteris, S.: fandi doctissima, V.: Docte sermones utriusque linguae, H.: dulcīs modos, H.: sagittas tendere Sericas, H.: tibiis canere, Ta.: ludere doctior, H.: ad malitiam, T.: ad delinquendum doctior, O.— As subst m.: doctus in se semper divitias habet, Ph.: doctorum est ista consuetudo, the learned: docti sumus, a man of culture, H.— Learned, sage, skilful: manus, O.: frontes, i. e. a poet's, H.: voces Pythagoreorum: ora, O.— Taught: doctā prece blandus, i. e. the prescribed form of supplication, H.
    * * *
    docta -um, doctior -or -us, doctissimus -a -um ADJ
    learned, wise; skilled, experienced, expert; trained; clever, cunning, shrewd

    Latin-English dictionary > doctus

  • 9 elementum

        elementum ī, n    a first principle, simple substance, element: elemento gratulor (i. e. igni), Iu.— Plur., C., O.— Plur, the first principles, rudiments: puerorum: prima, H.: aetatis, i. e. of culture, O.— The beginning, origin: prima Romae, O.: cupidinis pravi, H.: vitiorum, Iu.
    * * *
    elements (pl.); rudiments, beginnings; kinds of matter (earth/air/fire/water); element, origin; first principle

    Latin-English dictionary > elementum

  • 10 ērudītiō

        ērudītiō ōnis, f    [erudio], an instructing, instruction: eius.— Learning erudition: praeclara.
    * * *
    instruction/teaching/education; learning/erudition; taught knowledge; culture

    Latin-English dictionary > ērudītiō

  • 11 habitus

        habitus ūs, m    [HAB-], a condition, state, plight, habit, deportment, appearance, presence, mien: vir optimo habitu: corporis opimi: mediocris: oris et voltūs: habitūs corporum varii, Ta.: signa virginali habitu atque vestitu: Punicus, aspect, L.: muliebris.—Of things, condition, habit, appearance: armorum, L.: temporum, L.: gentes variae habitu vestis, V.—Of places: locorum, quality (of the soil), V.: Italiae, L.— Dress, attire Punicus cultus habitusque, L.: ubi Dardanios habitūs vidit, V.: Romano (i. e. the toga), H.: pastorum, L.: nec alius feminis quam viris, Ta.: longos habitūs sumit, Iu.—Fig., quality, nature, character: iustitia est habitus animi, etc.: rationis: Suo habitu vitam degere, Ph.: orationis.— A state of feeling, disposition: ex praesenti eos aestimat habitu, L.: quis habitus provinciarum? Ta.—In philos., moral culture.
    * * *
    condition, state; garment/dress/"get-up"; expression, demeanor; character

    Latin-English dictionary > habitus

  • 12 hūmānitās

        hūmānitās ātis, f    [humanus], human nature, humanity: magna est vis humanitatis: humanisatis societas: iura humanitatis: erratum ex humanitate communi.— The human race, mankind: commune humanitatis corpus.— Humanity, philanthropy, kindliness, kindness, sympathy, good nature, politeness: humanitatis parum habere: sensus humanitatis: ex animo exstirpata: pro tuā humanitate: summa erga nos.— Civilization, cultivation, good-breeding, elegance, refinement: provinciae, Cs.: politioris humanitatis expers: vita perpolita humanitate: ea quae multum ab humanitate discrepant, ut, etc., good manners: humanitate omnibus praestitisse, polished language: alicuius humanitatem adamare.
    * * *
    human nature/character/feeling; kindness/courtesy; culture/civilization

    Latin-English dictionary > hūmānitās

  • 13 in-hūmānus

        in-hūmānus adj.    with comp. and sup, rude, savage, barbarous, brutal, inhuman: quis tam inhumanus, qui, etc.: vox: scelus, L.: testamentum, unjust.—Unpolished, unsocial, uncivil, without culture, unmannerly, ill-bred, coarse, brutal: quis contumacior, quis inhumanior: nec inhumani senes: neglegentia: Camena, H.: homo inhumanissimus, T.: aures, uncultivated: locus, uncivilized.

    Latin-English dictionary > in-hūmānus

  • 14 inlitterātus (ill-)

        inlitterātus (ill-) adj.,    unlettered, unlearned, without culture, inelegant: multi: in sermone multa: nervi, H.

    Latin-English dictionary > inlitterātus (ill-)

  • 15 philologia

        philologia ae, f, φιλυλογία, love of study, literary culture: nostra.
    * * *
    love of learning, study of literature

    Latin-English dictionary > philologia

  • 16 decimatrus

    Latin-English dictionary > decimatrus

  • 17 falerius

    Falisci (pl.); (Latin people/Etruscan culture); (altered by Romans to Falerii)

    Latin-English dictionary > falerius

  • 18 faliscus

    I
    Falisca, Faliscum ADJ
    of/belinging to Falisci (people of Etruria)

    faliscus venter -- a sausage/haggis

    II
    Falisci (pl.); (Latin people of Etruscan culture); (sometimes called Aequi)

    Latin-English dictionary > faliscus

  • 19 humanitas

    kindness, culture, refinement.

    Latin-English dictionary of medieval > humanitas

  • 20 Aminaeus

    Ămīnaeus ( -ē̆us), a, um, adj., = Aminaios, of or pertaining to Aminœa, a region in the country of the Piceni, distinguished for the culture of the vine:

    vites,

    Verg. G. 2, 97; so Cato, R. R. 6, 4; 7, 2; Varr. R. R. 1, 25 Schneid.; Col. 3, 2, 7; 3, 9, 3; Plin. 14, 3, 4, § 8; Pall. Febr. 9, 4; Inscr. Orell. 3678.

    Lewis & Short latin dictionary > Aminaeus

См. также в других словарях:

  • Culture — culture …   Dictionary of sociology

  • Culture.ca — Culture.ca: Culture Online Made in Canada is the first website of its kind that introduces visitors to the strong and vibrant presence of Canadian culture online. On January 15, 2008, the honourable Josée Verner, Minister of Heritage Canada,… …   Wikipedia

  • culture — cul‧ture [ˈkʌltʆə ǁ ər] noun 1. [countable, uncountable] the ideas, beliefs, and customs that are shared and accepted by people in a society: • Western culture places a high value on material wealth. 2. [countable, uncountable] the attitudes or… …   Financial and business terms

  • culture — 1. Here is a word that had mixed fortunes in the 20c, and means all things to all men. There are about 128,000 examples of it (including the plural form and compounds such as culture bound) in the 500 million word Oxford English Corpus (language… …   Modern English usage

  • Culture — Cul ture (k?l t?r; 135), n. [F. culture, L. cultura, fr. colere to till, cultivate; of uncertain origin. Cf. {Colony}.] 1. The act or practice of cultivating, or of preparing the earth for seed and raising crops by tillage; as, the culture of the …   The Collaborative International Dictionary of English

  • culture — CULTURE. s. f. Les travaux qu on emploie pour rendre la terre plus fertile, et pour améliorer ses productions. La culture des champs. La culture des vignes, des plantes, des fleurs. Travailler, s adonner à la culture de ... Abandonner la culture… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • culture — (n.) mid 15c., the tilling of land, from M.Fr. culture and directly from L. cultura a cultivating, agriculture, figuratively care, culture, an honoring, from pp. stem of colere tend, guard, cultivate, till (see CULT (Cf. cult)). The figurative… …   Etymology dictionary

  • culture — n 1 Culture, cultivation, breeding, refinement are comparable when they denote a quality of a person or group of persons which reflects his or their possession of excellent taste, manners, and social adjustment. Culture implies a high degree of… …   New Dictionary of Synonyms

  • culture — Culture. s. f. v. Les façons qu on donne à la terre pour la rendre plus fertile, & aux arbres & aux plantes pour les faire mieux venir, & les faire mieux rapporter. La culture de la terre. la culture des vignes, des plantes. travailler à la… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • culture — [n1] breeding, education, sophistication ability, accomplishment, address, aestheticism, art, capacity, civilization, class, courtesy, cultivation, delicacy, dignity, discrimination, dress, elegance, elevation, enlightenment, erudition,… …   New thesaurus

  • culture — [kul′chər] n. [ME < L cultura < colere: see CULT] 1. cultivation of the soil 2. production, development, or improvement of a particular plant, animal, commodity, etc. 3. a) the growth of bacteria, microorganisms, or other plant and animal… …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»