-
1 pararius
[st1]1 [-] parārĭus, a, um: relatif à la paire. [st1]2 [-] parārĭus, ii, m.: intermédiaire, courtier.* * *[st1]1 [-] parārĭus, a, um: relatif à la paire. [st1]2 [-] parārĭus, ii, m.: intermédiaire, courtier.* * *Pararius. Seneca. Qui est courtier à faire prester deniers. -
2 proxeneta
-
3 interpres
interprĕs, ĕtis, m. f. [st2]1 [-] intermédiaire, aide, agent, courtier, médiateur, négociateur, entremetteur. [st2]2 [-] messager, envoyé, ambassadeur. [st2]3 [-] interprète (de qqn), truchement. [st2]4 [-] interprète, celui qui explique. [st2]5 [-] commentateur. [st2]6 [-] interprète d'une langue, traducteur. - pacis interpres, Liv. 21, 12: médiateur pour la paix. - divûm interpres, Virg. En. 4, 356: le messager des dieux (Mercure). - te interprete, Plaut. Curc. 3, 64: par ton entremise. - caeli interpres, Cic. Div. 2, 44: astronome. - legum interpres, Juv. 4, 79: jurisconsulte. - portentorum interpres, Cic. Div. 2, 28: qui explique les prodiges.* * *interprĕs, ĕtis, m. f. [st2]1 [-] intermédiaire, aide, agent, courtier, médiateur, négociateur, entremetteur. [st2]2 [-] messager, envoyé, ambassadeur. [st2]3 [-] interprète (de qqn), truchement. [st2]4 [-] interprète, celui qui explique. [st2]5 [-] commentateur. [st2]6 [-] interprète d'une langue, traducteur. - pacis interpres, Liv. 21, 12: médiateur pour la paix. - divûm interpres, Virg. En. 4, 356: le messager des dieux (Mercure). - te interprete, Plaut. Curc. 3, 64: par ton entremise. - caeli interpres, Cic. Div. 2, 44: astronome. - legum interpres, Juv. 4, 79: jurisconsulte. - portentorum interpres, Cic. Div. 2, 28: qui explique les prodiges.* * *Interpres, interpretis, pen. corr. om. g. Virgil. Mediateur et moyen en quelque affaire, Un entremetteur et moyenneur, Un trucheman, Un porteparolle, Un avant parleur.\Interpres. Plaut. Qui declaire et donne à entendre les choses doubteuses et obscures, Expositeur, Interpretateur, Declarateur.\Interpretes potentorum, Galeotae in Sicilia nominabantur. Cic. Qui declaroyent et donnoyent à entendre ce que signifioyent les, etc.\Interpres. Cic. Qui tourne quelque chose d'un language en autre. -
4 amīcus
amīcus ī ( gen plur. amīcūm, T.), m [1 amicus], a loved one, loving one, friend: communia esse amicorum inter se omnia, T.: tria paria amicorum: novus, vetus: paternus ac pernecessarius: numeri maioris amici, the most of his friends, O.— A patron, protector: potens, H.: magnus, Iu.—A companion, colleague: fugam exprobravit amico, O.—Of the state, a friend, ally: Deiotarus ex animo amicus: a senatu populi R. amicus appellatus, Cs. — Of a prince, a counsellor, courtier, minister: regis, Cs.: reges ex amicis Alexandri, N.* * *Iamica -um, amicior -or -us, amicissimus -a -um ADJfriendly, dear, fond of; supporting (political), loyal, devoted; lovingIIfriend, ally, disciple; loved one; patron; counselor/courtier (to a prince) -
5 aulicus
-
6 satelles
satelles itis, m and f an attendant, follower, courtier, life-guard: regii satellites, retinue, L.: satellites Naevi: si equites Romani satellites Numidae traderentur, S.: Aurum per medios ire satellites... amat, H.: Hannibalis, followers, L.— —An attendant, companion, follower: Iovis pinnata satelles, i. e. the eagle: Orci, i. e. Charon, H.: deae custos, satelles (i. e. Orion, of Diana), O.— An assistant in crime, accomplice, partner, abettor: stipatores corporis constituit, eosdem satellites potestatis: satellites scelerum.—Fig., an assistant, attendant: natura ei (sc. homini) sensūs tamquam satellites attribuit: Virtutis rigidus, H.* * *Iattendant; courtier; follower; life guard; companion; accomplice, abettorIIS:satellite -
7 emissarius
ēmissārĭus, ii, m. [st2]1 [-] émissaire, espion, agent. [st2]2 [-] rejeton (qu'on laisse à la vigne).* * *ēmissārĭus, ii, m. [st2]1 [-] émissaire, espion, agent. [st2]2 [-] rejeton (qu'on laisse à la vigne).* * *Emissarius, emissarii. Cic. Qui cerche touts moyens et occasions de faire travail et ennuy.\Emissarius. Cic. Un courtier, Faiseur de messages, Qui va et vient à la poste et volunté d'autruy.\Emissarius equus, aries, et huiusmodi. Plaut. Un estalon.\Emissarius palmes. Plin. Un rejecton. -
8 sequester
[st1]1 [-] sĕquestĕr, tra, trum (sĕquestĕr, tris, e): qui intervient, médiateur. - pace sequestra, Virg. En. 11, 133: la paix étant intervenue. - subst. neutre sequestrum, qqf sequestre. - sequestro ponere, dare: remettre en dépôt, en séquestre. --- Plaut. Merc. 737; d. Prisc. 692; Gell. 20, 11, 5. - ou in sequestri deponere, Ps.- Asc. Verr. 1, 12. [st1]2 [-] sĕquestĕr, tris (tri), m.: a - intermédiaire, entremetteur [recevant de l'argent à charge de le distribuer pour acheter les juges,les électeurs, etc.]. - Cic. Verr. 2, 108 ; Clu. 25; 72 ; Planc. 38, etc. b - médiateur. - inter patres ac plebem publicae gratiae sequester, Sen. Helv. 12, 5: médiateur d'une réconciliation officielle entre les patriciens et la plèbe. c - dépositaire [d'objets ou d'argent contestés]. - Plaut. Rud. 1004; Gell. 20, 11, 5.* * *[st1]1 [-] sĕquestĕr, tra, trum (sĕquestĕr, tris, e): qui intervient, médiateur. - pace sequestra, Virg. En. 11, 133: la paix étant intervenue. - subst. neutre sequestrum, qqf sequestre. - sequestro ponere, dare: remettre en dépôt, en séquestre. --- Plaut. Merc. 737; d. Prisc. 692; Gell. 20, 11, 5. - ou in sequestri deponere, Ps.- Asc. Verr. 1, 12. [st1]2 [-] sĕquestĕr, tris (tri), m.: a - intermédiaire, entremetteur [recevant de l'argent à charge de le distribuer pour acheter les juges,les électeurs, etc.]. - Cic. Verr. 2, 108 ; Clu. 25; 72 ; Planc. 38, etc. b - médiateur. - inter patres ac plebem publicae gratiae sequester, Sen. Helv. 12, 5: médiateur d'une réconciliation officielle entre les patriciens et la plèbe. c - dépositaire [d'objets ou d'argent contestés]. - Plaut. Rud. 1004; Gell. 20, 11, 5.* * *Sequester, haec sequestris, et hoc sequestre: vel hic et haec Sequestris, et hoc sequestre: et Sequester, sequestra, sequestrum. Modestinus. Un gardien de biens et depositaire conventionnel, ou depositaire de justice, Sequestre.\Pax sequestra. Virgil. Une treve.\Pacis sequester. Sil. Mediateur, ou Moyenneur de paix.\Sequester. Cicero. Un courtier de quelque chose que ce soit, qui moyenne et va et vient de l'une partie à l'autre.\Sequester. Quintil. Un soliciteur qui prend le faict de la partie pour le rapporter à l'advocat.\Sequestrum, sequestri, Substantiuum. Labeo, Seruus tuus pecuniam in sequestro posuit apud Maeuium. En sequestre, En main sequestre. -
9 amīcus
amīcus adj. with comp. and sup. [AM-], loving, friendly, kind, favorable: tribuni nobis amici: tyranno, N.: luto sus, H.: mihi nemo amicior Attico: rex amicissimus rei p.: erga te animo esse amico, T.: male numen amicum, unfriendly, V.: coniunctissimus et amicissimus. — Fig., of things, kindly, pleasing, acceptable, favorable: imbres, V.: sidus, propitious, H.: voltus, O.: portūs, of friends, V.: tempus, welcome, H.: nihil est mihi amicius solitudine: Brevitas mihimet amicissima: Nec dīs amicum est te Abire, is it pleasing, H.* * *Iamica -um, amicior -or -us, amicissimus -a -um ADJfriendly, dear, fond of; supporting (political), loyal, devoted; lovingIIfriend, ally, disciple; loved one; patron; counselor/courtier (to a prince) -
10 purpurātus
purpurātus ī, m [purpura], one clad in purple, an officer of a royal court, king's attendant, courtier: minitare purpuratis tuis: ex purpuratis regis esse, L.* * *purpurata, purpuratum ADJ -
11 curtisanus
-
12 amecus
1.ămīcus (old form ămēcus, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.), a, um, adj. [amo], friendly, kind, amicable, favorable, inclined to, liking; constr. with dat., Zumpt, Gram. §B.410: animo esse amico erga aliquem,
Ter. Hec. 3, 3, 29; Cic. Fam. 1, 7, 3:tribuni sunt nobis amici,
id. Q. Fr. 1, 2 fin.:homo amicus nobis jam inde a puero,
Ter. Ad. 3, 3, 86:Pompeium tibi valde amicum esse cognovi,
Cic. Fam. 1, 8, 5; id. Att. 9, 5:amicus non magis tyranno quam tyrannidi,
Nep. Dion, 3, 2; id. Att. 9:male numen amicum,
Verg. A. 2, 735; Ov. F. 3, 834:(Fortuna) amica varietati constantiam respuit,
Cic. N. D. 2, 16:amica luto sus,
fond of, Hor. Ep. 1, 2, 26.— Comp.:mihi nemo est amicior Attico,
Cic. Att. 16, 16:amicior Cilicum aerariis quam nostro,
id. ib. 7, 1, 6; id. Fam. 3, 2, 1.— Sup.:Deiotarum, fidelissimum regem atque amicissimum rei publicae nostrae,
Cic. Att. 15, 2, 2:cum summi viri, tum amicissimi,
id. Am. 2, 8:amicissimi viri,
Suet. Caes. 1:successor conjunctissimus et amicissimus,
Cic. Fam. 3, 3:hoc libro ad amicum amicissimus de amicitiā scripsi,
id. Am. 1, 5; 23, 88 (but the comp. and sup. may sometimes be rendered as belonging to 2. amicus, a greater friend, the greatest friend, as in Cic. Att. 16, 16, and Am. 1, 5; so in Gr. basileus etc.).—Of things, kindly, pleasing (mostly poet.;* C.so Cic. rarely): nihil homini amico est opportuno amicius,
Plaut. Ep. 3, 3, 44:secundum te nihil est mihi amicius solitudine,
Cic. Att. 12, 15:portus intramus amicos,
Verg. A. 5, 57: fessos opibus solatur amicis, id. [p. 106] ib. 5, 416:vento amico ferri,
Ov. Tr. 1, 5, 17:per amica silentia lunae,
Verg. A. 2, 255:amici imbres,
id. G. 4, 115:sidus amicum,
Hor. Epod. 10, 9:sol amicum tempus agens,
bringing the welcome hour, id. C. 3, 6, 43:tempus fraudibus amicum,
Stat. S. 5, 2, 39:brevitas postulatur, qui mihimet ipsi amicissima est,
Cic. Quinct. 34.—Amicum est mihi (after the Gr. philon esti moi; in pure Lat., mihi cordi est, etc.); with inf., it pleases me, it accords with my feelings:a.nec dis amicum est nec mihi te prius Obire,
Hor. C. 2, 17, 2.—Hence, adv., in a friendly manner, kindly, amicably.Old form ămīcĭter, Pac. ap. Non. 510, 26; Plaut. Pers. 2, 3, 3.—b.Class. form ămīcē:facis amice,
Cic. Am. 2, 9:haec accipienda amice,
id. ib. 24, 88; id. Fin. 1, 10; id. Off. 1, 26. —* Comp., Front. ad M. Caes. 1, 6.— Sup., Cic. Div. in Caecil. 9; Caes. B. C. 2, 17.2.ămīcus, i, m. [from amo, as philos from phileô, and from ] ( gen. plur. amicūm, Ter. Heaut. prol. 24).A.A friend; constr. with gen. or poss. adj.; v. Zumpt, Gram. §B.410: est is (amicus) tamquam alter idem,
Cic. Am. 21, 80 (cf. id. ib. 25, 92; id. Off. 1, 17):amicum qui intuetur, tamquam exemplar intuetur sui,
id. Am. 7, 23:Non tam utilitas parta per amicum, quam amici amor ipse delectat,
id. ib. 14, 51: Amicus certus in re incertā cernitur, Enn. ap. Cic. ib. 17, 64:boni improbis, improbi bonis amici esse non possunt,
Cic. ib. 20, 74:ex omnibus saeculis vix tria aut quattuor nominantur paria amicorum,
id. ib. 4, 15:tu ex amicis certis mi es certissimus,
Plaut. Trin. 1, 2, 54 and 57:vetus verbum hoc est, Communia esse amicorum inter se omnia,
Ter. Ad. 5, 4, 18:Respicis antiquum lassis in rebus amicum,
Ov. P. 2, 3, 93:Alba tuus antiquissimus non solum amicus, verum etiam amator,
Cic. Verr. 2, 3, 63 fin.:hospitis et amici mei M. Pacuvii fabula,
id. Am. 7, 24:suis incommodis graviter angi non amicum sed se ipsum amantis est,
of one loving not his friend, but himself, id. ib. 3, 10:ab amicis honesta petere, amicorum causā honesta facere,
id. ib. 13, 44:paternus amicus ac pernecessarius,
id. Fl. 6, 14:amicus novus,
id. Am. 19, 67:vetus,
id. ib.; Verg. A. 3, 82; Hor. S. 2, 6, 81; Ov. P. 1, 6, 53:amici ac familiares veteres,
Suet. Tib. 55:aequaevus,
Verg. A. 5, 452:ardens,
id. ib. 9, 198:dulcis,
Hor. S. 1, 3, 69; Ov. P. 1, 8, 31:carus,
Hor. C. 4, 9, 51; Ov. Tr. 3, 6, 7:jucundus,
Hor. S. 1, 3, 93:amici jucundissimi et omnium horarum,
Suet. Tib. 42:amicus propior,
Hor. Ep. 1, 9, 5:fidelis,
id. ib. 2, 2, 1; Vulg. Eccli. 6, 14:fidus,
Hor. Ep. 1, 5, 24:verus,
Cic. Am. 21, 82; Vulg. Eccli. 25, 12:mendax,
Hor. A. P. 425:secernere blandum amicum a vero,
Cic. Am. 25, 95:memor,
Ov. Tr. 5, 9, 33:summus,
Ter. Phorm. 1, 1, 1:primus,
Vulg. 1 Macc. 10, 65:amici tristes,
Hor. C. 1, 7, 24:maesti,
Ov. Tr. 1, 9, 5:dives,
Hor. Ep. 1, 8, 24:inops,
id. S. 1, 2, 5:inferioris ordinis amici,
Cic. Am. 19, 69:communes amici,
Cic. Fam. 5, 2:amice, salve!
Ter. Eun. 3, 5, 12; so Cat. 55, 7; Verg. A. 6, 507; Hor. C. 2, 14, 6; and Vulg. Matt. 20, 13:magnanimi veritatis amici,
Cic. Off. 1, 19:amicos parare,
Ter. And. 1, 1, 39:amicos parare optimam vitae, ut ita dicam, supellectilem,
Cic. Am. 15, 55:minus amicorum habens,
Ter. Eun. 4, 6, 22:me unum atque unicum amicum habuit,
Cat. 73, 6;amicos habere,
Cic. Am. 11, 36; so Vulg. Prov. 22, 11:nos sibi amicos junget,
Ter. Hec. 5, 2, 32; Hor. S. 1, 3, 54:amicum servare,
id. ib.:amicum servare per durum tempus,
Ov. P. 2, 6, 29:aliquo uti amico,
to have one as a friend, Cic. de Or. 1, 14, 62; Hor. S. 1, 4, 96:sibi amicum facere,
Vulg. Luc. 16, 9:amicum diligere,
Verg. A. 9, 430; Vulg. Deut. 13, 6:amico inservire,
Ter. Heaut. 3, 1, 8:amico parcere,
Hor. S. 1, 4, 35:et monendi amici saepe sunt et objurgandi,
Cic. Am. 24, 88:amico ignoscere,
Hor. Ep. 2, 2, 110:angorem pro amico capere,
Cic. Am. 13, 48:amici jacentem animum excitare,
id. ib. 16, 59:amicum consolari,
Ov. Tr. 5, 4, 41:amico orbatus,
Cic. Am. 3, 10:amicum offendere,
Hor. S. 1, 3, 73:non paucis munitus amicis,
Ov. P. 2, 3, 25.—Also for patronus, patron, protector; so Horace of Mæcenas, Epod. 1, 2:amicus potens,
powerful friend, id. C. 2, 18, 12; so,magnus,
Juv. 3, 57; 6, 313: Suet. Aug. 56:valentissimi,
id. ib. 35.—And for socius, companion:trepido fugam exprobravit amico,
Ov. M. 13, 69.—In polit. relations, a friend of the State (who was not always socius, an ally, but the socius was always amicus; cf.C.amicitia): Deiotarus ex animo amicus, unus fidelis populo Romano,
Cic. Phil. 11, 13:socio atque amico regi,
Liv. 37, 54; 7, 30 et saep.; Suet. Caes. 11.—In and after the Aug. per., a counsellor, courtier, minister of a prince, Nep. Milt. 3, 2 Dähn.:A.fuerunt multi reges ex amicis Alexandri Magni,
id. Reg. 3, 1; so Suet. Caes. 70, 72; 70, 79; id. Aug. 16; 17; 35; 56; 66; id. Calig. 19; id. Ner. 5; id. Galb. 7 al.; cf. Ernest. ad Suet. Excurs. XV.—Hence, ămī-ca, ae, f.In bon. part., a female friend (very rare; cf. hetaira in Hom., Aristoph., Plato):B.amicae, cognatae,
Ter. Hec. 4, 2, 16:at haec amicae erunt, ubi, etc.,
id. ib. 5, 2, 24:Me (laedit) soror et cum quae dormit amica simul,
Prop. 2, 6, 12:ibit ad adfectam, quae non languebit, amicam Visere,
Ov. Am. 2, 2, 21; cf. Juv. 3, 12; 6, 353; 6, 455; 6, 481; so Inscr. Grut. 865, 17; 891, 4. —In mal. part., = meretrix, a concubine, mistress, courtesan (esp. freq. in the comic poets; so in Gr. hetaira com. in Att. usage): eum suus pater ab amicā abduxit, Naev. ap. Gell. 6, 8:mulierem pejorem quam haec amica est Phaedromi non vidi,
Plaut. Curc. 5, 1, 3; so id. Trin. 3, 2, 25; 3, 4, 22; id. Cist. 2, 3, 28; id. Ep. 5, 2, 36; 5, 2, 39 al.:sive ista uxor sive amica est,
Ter. And. 1, 3, 11; id. Heaut. 1, 1, 52; 1, 2, 15; 3, 3, 6; 4, 6, 15 et saep.; Cic. Att. 10, 10; Dig. 50, 16, 144. -
13 amicus
1.ămīcus (old form ămēcus, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.), a, um, adj. [amo], friendly, kind, amicable, favorable, inclined to, liking; constr. with dat., Zumpt, Gram. §B.410: animo esse amico erga aliquem,
Ter. Hec. 3, 3, 29; Cic. Fam. 1, 7, 3:tribuni sunt nobis amici,
id. Q. Fr. 1, 2 fin.:homo amicus nobis jam inde a puero,
Ter. Ad. 3, 3, 86:Pompeium tibi valde amicum esse cognovi,
Cic. Fam. 1, 8, 5; id. Att. 9, 5:amicus non magis tyranno quam tyrannidi,
Nep. Dion, 3, 2; id. Att. 9:male numen amicum,
Verg. A. 2, 735; Ov. F. 3, 834:(Fortuna) amica varietati constantiam respuit,
Cic. N. D. 2, 16:amica luto sus,
fond of, Hor. Ep. 1, 2, 26.— Comp.:mihi nemo est amicior Attico,
Cic. Att. 16, 16:amicior Cilicum aerariis quam nostro,
id. ib. 7, 1, 6; id. Fam. 3, 2, 1.— Sup.:Deiotarum, fidelissimum regem atque amicissimum rei publicae nostrae,
Cic. Att. 15, 2, 2:cum summi viri, tum amicissimi,
id. Am. 2, 8:amicissimi viri,
Suet. Caes. 1:successor conjunctissimus et amicissimus,
Cic. Fam. 3, 3:hoc libro ad amicum amicissimus de amicitiā scripsi,
id. Am. 1, 5; 23, 88 (but the comp. and sup. may sometimes be rendered as belonging to 2. amicus, a greater friend, the greatest friend, as in Cic. Att. 16, 16, and Am. 1, 5; so in Gr. basileus etc.).—Of things, kindly, pleasing (mostly poet.;* C.so Cic. rarely): nihil homini amico est opportuno amicius,
Plaut. Ep. 3, 3, 44:secundum te nihil est mihi amicius solitudine,
Cic. Att. 12, 15:portus intramus amicos,
Verg. A. 5, 57: fessos opibus solatur amicis, id. [p. 106] ib. 5, 416:vento amico ferri,
Ov. Tr. 1, 5, 17:per amica silentia lunae,
Verg. A. 2, 255:amici imbres,
id. G. 4, 115:sidus amicum,
Hor. Epod. 10, 9:sol amicum tempus agens,
bringing the welcome hour, id. C. 3, 6, 43:tempus fraudibus amicum,
Stat. S. 5, 2, 39:brevitas postulatur, qui mihimet ipsi amicissima est,
Cic. Quinct. 34.—Amicum est mihi (after the Gr. philon esti moi; in pure Lat., mihi cordi est, etc.); with inf., it pleases me, it accords with my feelings:a.nec dis amicum est nec mihi te prius Obire,
Hor. C. 2, 17, 2.—Hence, adv., in a friendly manner, kindly, amicably.Old form ămīcĭter, Pac. ap. Non. 510, 26; Plaut. Pers. 2, 3, 3.—b.Class. form ămīcē:facis amice,
Cic. Am. 2, 9:haec accipienda amice,
id. ib. 24, 88; id. Fin. 1, 10; id. Off. 1, 26. —* Comp., Front. ad M. Caes. 1, 6.— Sup., Cic. Div. in Caecil. 9; Caes. B. C. 2, 17.2.ămīcus, i, m. [from amo, as philos from phileô, and from ] ( gen. plur. amicūm, Ter. Heaut. prol. 24).A.A friend; constr. with gen. or poss. adj.; v. Zumpt, Gram. §B.410: est is (amicus) tamquam alter idem,
Cic. Am. 21, 80 (cf. id. ib. 25, 92; id. Off. 1, 17):amicum qui intuetur, tamquam exemplar intuetur sui,
id. Am. 7, 23:Non tam utilitas parta per amicum, quam amici amor ipse delectat,
id. ib. 14, 51: Amicus certus in re incertā cernitur, Enn. ap. Cic. ib. 17, 64:boni improbis, improbi bonis amici esse non possunt,
Cic. ib. 20, 74:ex omnibus saeculis vix tria aut quattuor nominantur paria amicorum,
id. ib. 4, 15:tu ex amicis certis mi es certissimus,
Plaut. Trin. 1, 2, 54 and 57:vetus verbum hoc est, Communia esse amicorum inter se omnia,
Ter. Ad. 5, 4, 18:Respicis antiquum lassis in rebus amicum,
Ov. P. 2, 3, 93:Alba tuus antiquissimus non solum amicus, verum etiam amator,
Cic. Verr. 2, 3, 63 fin.:hospitis et amici mei M. Pacuvii fabula,
id. Am. 7, 24:suis incommodis graviter angi non amicum sed se ipsum amantis est,
of one loving not his friend, but himself, id. ib. 3, 10:ab amicis honesta petere, amicorum causā honesta facere,
id. ib. 13, 44:paternus amicus ac pernecessarius,
id. Fl. 6, 14:amicus novus,
id. Am. 19, 67:vetus,
id. ib.; Verg. A. 3, 82; Hor. S. 2, 6, 81; Ov. P. 1, 6, 53:amici ac familiares veteres,
Suet. Tib. 55:aequaevus,
Verg. A. 5, 452:ardens,
id. ib. 9, 198:dulcis,
Hor. S. 1, 3, 69; Ov. P. 1, 8, 31:carus,
Hor. C. 4, 9, 51; Ov. Tr. 3, 6, 7:jucundus,
Hor. S. 1, 3, 93:amici jucundissimi et omnium horarum,
Suet. Tib. 42:amicus propior,
Hor. Ep. 1, 9, 5:fidelis,
id. ib. 2, 2, 1; Vulg. Eccli. 6, 14:fidus,
Hor. Ep. 1, 5, 24:verus,
Cic. Am. 21, 82; Vulg. Eccli. 25, 12:mendax,
Hor. A. P. 425:secernere blandum amicum a vero,
Cic. Am. 25, 95:memor,
Ov. Tr. 5, 9, 33:summus,
Ter. Phorm. 1, 1, 1:primus,
Vulg. 1 Macc. 10, 65:amici tristes,
Hor. C. 1, 7, 24:maesti,
Ov. Tr. 1, 9, 5:dives,
Hor. Ep. 1, 8, 24:inops,
id. S. 1, 2, 5:inferioris ordinis amici,
Cic. Am. 19, 69:communes amici,
Cic. Fam. 5, 2:amice, salve!
Ter. Eun. 3, 5, 12; so Cat. 55, 7; Verg. A. 6, 507; Hor. C. 2, 14, 6; and Vulg. Matt. 20, 13:magnanimi veritatis amici,
Cic. Off. 1, 19:amicos parare,
Ter. And. 1, 1, 39:amicos parare optimam vitae, ut ita dicam, supellectilem,
Cic. Am. 15, 55:minus amicorum habens,
Ter. Eun. 4, 6, 22:me unum atque unicum amicum habuit,
Cat. 73, 6;amicos habere,
Cic. Am. 11, 36; so Vulg. Prov. 22, 11:nos sibi amicos junget,
Ter. Hec. 5, 2, 32; Hor. S. 1, 3, 54:amicum servare,
id. ib.:amicum servare per durum tempus,
Ov. P. 2, 6, 29:aliquo uti amico,
to have one as a friend, Cic. de Or. 1, 14, 62; Hor. S. 1, 4, 96:sibi amicum facere,
Vulg. Luc. 16, 9:amicum diligere,
Verg. A. 9, 430; Vulg. Deut. 13, 6:amico inservire,
Ter. Heaut. 3, 1, 8:amico parcere,
Hor. S. 1, 4, 35:et monendi amici saepe sunt et objurgandi,
Cic. Am. 24, 88:amico ignoscere,
Hor. Ep. 2, 2, 110:angorem pro amico capere,
Cic. Am. 13, 48:amici jacentem animum excitare,
id. ib. 16, 59:amicum consolari,
Ov. Tr. 5, 4, 41:amico orbatus,
Cic. Am. 3, 10:amicum offendere,
Hor. S. 1, 3, 73:non paucis munitus amicis,
Ov. P. 2, 3, 25.—Also for patronus, patron, protector; so Horace of Mæcenas, Epod. 1, 2:amicus potens,
powerful friend, id. C. 2, 18, 12; so,magnus,
Juv. 3, 57; 6, 313: Suet. Aug. 56:valentissimi,
id. ib. 35.—And for socius, companion:trepido fugam exprobravit amico,
Ov. M. 13, 69.—In polit. relations, a friend of the State (who was not always socius, an ally, but the socius was always amicus; cf.C.amicitia): Deiotarus ex animo amicus, unus fidelis populo Romano,
Cic. Phil. 11, 13:socio atque amico regi,
Liv. 37, 54; 7, 30 et saep.; Suet. Caes. 11.—In and after the Aug. per., a counsellor, courtier, minister of a prince, Nep. Milt. 3, 2 Dähn.:A.fuerunt multi reges ex amicis Alexandri Magni,
id. Reg. 3, 1; so Suet. Caes. 70, 72; 70, 79; id. Aug. 16; 17; 35; 56; 66; id. Calig. 19; id. Ner. 5; id. Galb. 7 al.; cf. Ernest. ad Suet. Excurs. XV.—Hence, ămī-ca, ae, f.In bon. part., a female friend (very rare; cf. hetaira in Hom., Aristoph., Plato):B.amicae, cognatae,
Ter. Hec. 4, 2, 16:at haec amicae erunt, ubi, etc.,
id. ib. 5, 2, 24:Me (laedit) soror et cum quae dormit amica simul,
Prop. 2, 6, 12:ibit ad adfectam, quae non languebit, amicam Visere,
Ov. Am. 2, 2, 21; cf. Juv. 3, 12; 6, 353; 6, 455; 6, 481; so Inscr. Grut. 865, 17; 891, 4. —In mal. part., = meretrix, a concubine, mistress, courtesan (esp. freq. in the comic poets; so in Gr. hetaira com. in Att. usage): eum suus pater ab amicā abduxit, Naev. ap. Gell. 6, 8:mulierem pejorem quam haec amica est Phaedromi non vidi,
Plaut. Curc. 5, 1, 3; so id. Trin. 3, 2, 25; 3, 4, 22; id. Cist. 2, 3, 28; id. Ep. 5, 2, 36; 5, 2, 39 al.:sive ista uxor sive amica est,
Ter. And. 1, 3, 11; id. Heaut. 1, 1, 52; 1, 2, 15; 3, 3, 6; 4, 6, 15 et saep.; Cic. Att. 10, 10; Dig. 50, 16, 144. -
14 Damocles
Dāmō̆cles, is, m., a courtier of Dionysius the younger, Cic. Tusc. 5, 21, 6 (cf. Hor. Od. 3, 1, 17; Pers. 3, 40). -
15 Fuscus
1.fuscus, a, um, adj. [for fur-scus; cf. furvus, v. Curt. Gr. Etym. p. 304], dark, swarthy, dusky, tawny (class.; cf.:B.pullus, niger): purpura plebeia ac paene fusca,
Cic. Sest. 8, 19:cornix, id. poët. Div. 1, 8, 14: illi sint comites fusci, quos India torret,
Tib. 2, 3, 55; cf.Andromede,
Ov. H. 15, 36:Hydaspes,
Hor. S. 2, 8, 14;also transf.: Syene,
Mart. 9, 36, 7:nubila,
Ov. M. 5, 286; cf.:alae noctis,
Verg. A. 8, 369;and transf.: amictus (somni),
Tib. 3, 4, 55:Falerna,
Mart. 2, 40, 6.— Comp.:altera (fraxinus), brevis, durior fusciorque,
Plin. 16, 13, 24, § 63:laterna,
i. e. dark, Mart. 14, 62.—As denoting misfortune:fuscis avibus Larissam accessi,
App. M. 2, 124.—Transf., of the voice, indistinct, husky, hoarse (opp. candidus):2.et vocis genera permulta: candidum (al. canorum) fuscum, leve asperum, grave acutum, etc.,
Cic. N. D. 2, 58, 146 Mos. and Orell. N. cr.; cf.:est (vox) et candida et fusca et plena et exilis, etc.,
Quint. 11, 3, 15; Plin. 28, 6, 16, § 58:hic etiam fusca illa vox, qualem, etc.,
Quint. 11, 3, 171 (for which Cic. Brut. 38, 141, subrauca).Fuscus, i, m., a Roman surname; e. g.,1.Aristius Fuscus, an intimate friend of Horace; v. Aristius.—2.Fuscus, a soldier, courtier, and sensualist of the time of Domitian, Tac. H. 2, 86; Mart. 6, 76; Juv. 4, 112.—II. -
16 fuscus
1.fuscus, a, um, adj. [for fur-scus; cf. furvus, v. Curt. Gr. Etym. p. 304], dark, swarthy, dusky, tawny (class.; cf.:B.pullus, niger): purpura plebeia ac paene fusca,
Cic. Sest. 8, 19:cornix, id. poët. Div. 1, 8, 14: illi sint comites fusci, quos India torret,
Tib. 2, 3, 55; cf.Andromede,
Ov. H. 15, 36:Hydaspes,
Hor. S. 2, 8, 14;also transf.: Syene,
Mart. 9, 36, 7:nubila,
Ov. M. 5, 286; cf.:alae noctis,
Verg. A. 8, 369;and transf.: amictus (somni),
Tib. 3, 4, 55:Falerna,
Mart. 2, 40, 6.— Comp.:altera (fraxinus), brevis, durior fusciorque,
Plin. 16, 13, 24, § 63:laterna,
i. e. dark, Mart. 14, 62.—As denoting misfortune:fuscis avibus Larissam accessi,
App. M. 2, 124.—Transf., of the voice, indistinct, husky, hoarse (opp. candidus):2.et vocis genera permulta: candidum (al. canorum) fuscum, leve asperum, grave acutum, etc.,
Cic. N. D. 2, 58, 146 Mos. and Orell. N. cr.; cf.:est (vox) et candida et fusca et plena et exilis, etc.,
Quint. 11, 3, 15; Plin. 28, 6, 16, § 58:hic etiam fusca illa vox, qualem, etc.,
Quint. 11, 3, 171 (for which Cic. Brut. 38, 141, subrauca).Fuscus, i, m., a Roman surname; e. g.,1.Aristius Fuscus, an intimate friend of Horace; v. Aristius.—2.Fuscus, a soldier, courtier, and sensualist of the time of Domitian, Tac. H. 2, 86; Mart. 6, 76; Juv. 4, 112.—II. -
17 salutator
I.In gen.:II.salutator regum,
Stat. S. 2, 4, 29.—In partic. (cf. salutatio, II.), one who makes complimentary visits, who pays his respects to another, a visitor; also (in the time of the emperors), one who appears at court, a courtier, Q. Cic. Petit. Cons. 9, 34; Col. praef. § 9; Mart. 1, 71, 18; 10, 74, 2; Suet. Claud. 35; Juv. 5, 15. -
18 Timochares
Tīmŏchăres, is, m., a courtier of Pyrrhus, who proposed to Fabricius, for a reward, to kill the king his master, Gell. 3, 8, 3. -
19 Vejento
Vējento, ōnis, m., a surname in the Fabrician gens.; esp.,1.A contemporary of Cicero, a judge in Rome, Cic. Att. 4, 16, 6; 7, 3, 6.—2.A. Fabricius Vejento, a courtier under Nero, Tac. A. 14, 50; cf. Juv. 3, 185; 4, 113 al.
См. также в других словарях:
courtier — courtier, ière [ kurtje, jɛr ] n. • 1538; corretier 1241; de l a. fr. corre « courir » 1 ♦ Dr. comm. Personne dont la profession est de servir d intermédiaire entre deux parties contractantes dans des transactions commerciales, financières (⇒… … Encyclopédie Universelle
courtier — COURTIER. s. m. Entremetteur. Qui s entremet des ventes et achats de certaines marchandises, principalement de vin ou de chevaux, ou de faire prêter de l argent sur la place. Maître Courtier. Courtier juré. Courtier de change. Courtier de vin.… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
courtier — Courtier, voyez Courretier. Un courtier et faiseur de messages, qui va et vient à la poste, et volonté d autruy, Emissarius. Un courtier de quelque chose que ce soit, qui moyenne et va et vient de l une partie à l autre pour faire quelque marché … Thresor de la langue françoyse
Courtier — Court ier (k[=o]rt y[ e]r), n. [From {Court}.] 1. One who is in attendance at the court of a prince; one who has an appointment at court. [1913 Webster] You know I am no courtier, nor versed in state affairs. Bacon. [1913 Webster] This courtier… … The Collaborative International Dictionary of English
Courtier — Porté notamment dans la Meuse et la Seine et Marne, c est souvent un toponyme, avec le sens de terrain clos, jardin potager. Autre possibilité, le mot courtier est attesté au Moyen Âge avec le sens de juge . Enfin, il n est pas interdit de penser … Noms de famille
Courtier — (fr., spr. Kurtich), Makler, Sensal … Pierer's Universal-Lexikon
Courtier — (franz., spr. kurtjē), Makler oder Unterhändler (s. Courtage) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
courtier — early 13c., from Anglo Fr. *corteour, from O.Fr. cortoiier to be at court, live at court (see COURT (Cf. court)) … Etymology dictionary
courtier — is pronounced with initial kort … Modern English usage
courtier — ► NOUN ▪ a sovereign s companion or adviser … English terms dictionary
courtier — [kôrt′ē ər, kôrt′yər] n. [ME curteour < OFr cortoier, to frequent the court < court, cort,COURT] 1. an attendant at a royal court 2. a person who uses flattery to get something or to win favor … English World dictionary