Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

courtier

  • 1 pararius

    [st1]1 [-] parārĭus, a, um: relatif à la paire. [st1]2 [-] parārĭus, ii, m.: intermédiaire, courtier.
    * * *
    [st1]1 [-] parārĭus, a, um: relatif à la paire. [st1]2 [-] parārĭus, ii, m.: intermédiaire, courtier.
    * * *
        Pararius. Seneca. Qui est courtier à faire prester deniers.

    Dictionarium latinogallicum > pararius

  • 2 proxeneta

    proxeneta, ae, m. courtier, entremetteur, proxénète.
    * * *
    proxeneta, ae, m. courtier, entremetteur, proxénète.
    * * *
        Proxeneta, proxenetae, pen. prod. m. g. Martial. Un courtier et moyenneur de quelque chose entre parties.

    Dictionarium latinogallicum > proxeneta

  • 3 interpres

    interprĕs, ĕtis, m. f. [st2]1 [-] intermédiaire, aide, agent, courtier, médiateur, négociateur, entremetteur. [st2]2 [-] messager, envoyé, ambassadeur. [st2]3 [-] interprète (de qqn), truchement. [st2]4 [-] interprète, celui qui explique. [st2]5 [-] commentateur. [st2]6 [-] interprète d'une langue, traducteur.    - pacis interpres, Liv. 21, 12: médiateur pour la paix.    - divûm interpres, Virg. En. 4, 356: le messager des dieux (Mercure).    - te interprete, Plaut. Curc. 3, 64: par ton entremise.    - caeli interpres, Cic. Div. 2, 44: astronome.    - legum interpres, Juv. 4, 79: jurisconsulte.    - portentorum interpres, Cic. Div. 2, 28: qui explique les prodiges.
    * * *
    interprĕs, ĕtis, m. f. [st2]1 [-] intermédiaire, aide, agent, courtier, médiateur, négociateur, entremetteur. [st2]2 [-] messager, envoyé, ambassadeur. [st2]3 [-] interprète (de qqn), truchement. [st2]4 [-] interprète, celui qui explique. [st2]5 [-] commentateur. [st2]6 [-] interprète d'une langue, traducteur.    - pacis interpres, Liv. 21, 12: médiateur pour la paix.    - divûm interpres, Virg. En. 4, 356: le messager des dieux (Mercure).    - te interprete, Plaut. Curc. 3, 64: par ton entremise.    - caeli interpres, Cic. Div. 2, 44: astronome.    - legum interpres, Juv. 4, 79: jurisconsulte.    - portentorum interpres, Cic. Div. 2, 28: qui explique les prodiges.
    * * *
        Interpres, interpretis, pen. corr. om. g. Virgil. Mediateur et moyen en quelque affaire, Un entremetteur et moyenneur, Un trucheman, Un porteparolle, Un avant parleur.
    \
        Interpres. Plaut. Qui declaire et donne à entendre les choses doubteuses et obscures, Expositeur, Interpretateur, Declarateur.
    \
        Interpretes potentorum, Galeotae in Sicilia nominabantur. Cic. Qui declaroyent et donnoyent à entendre ce que signifioyent les, etc.
    \
        Interpres. Cic. Qui tourne quelque chose d'un language en autre.

    Dictionarium latinogallicum > interpres

  • 4 amīcus

        amīcus ī ( gen plur. amīcūm, T.), m    [1 amicus], a loved one, loving one, friend: communia esse amicorum inter se omnia, T.: tria paria amicorum: novus, vetus: paternus ac pernecessarius: numeri maioris amici, the most of his friends, O.— A patron, protector: potens, H.: magnus, Iu.—A companion, colleague: fugam exprobravit amico, O.—Of the state, a friend, ally: Deiotarus ex animo amicus: a senatu populi R. amicus appellatus, Cs. — Of a prince, a counsellor, courtier, minister: regis, Cs.: reges ex amicis Alexandri, N.
    * * *
    I
    amica -um, amicior -or -us, amicissimus -a -um ADJ
    friendly, dear, fond of; supporting (political), loyal, devoted; loving
    II
    friend, ally, disciple; loved one; patron; counselor/courtier (to a prince)

    Latin-English dictionary > amīcus

  • 5 aulicus

        aulicus ī, m    [aula], a courtier.—Plur., N.
    * * *
    I
    aulica, aulicum ADJ
    of/pertaining to the pipe/flute
    II
    aulica, aulicum ADJ
    of/belonging to the imperial/a prince's household; princely
    III
    courtier (of the imperial/a prince's household)

    Latin-English dictionary > aulicus

  • 6 satelles

        satelles itis, m and f    an attendant, follower, courtier, life-guard: regii satellites, retinue, L.: satellites Naevi: si equites Romani satellites Numidae traderentur, S.: Aurum per medios ire satellites... amat, H.: Hannibalis, followers, L.— —An attendant, companion, follower: Iovis pinnata satelles, i. e. the eagle: Orci, i. e. Charon, H.: deae custos, satelles (i. e. Orion, of Diana), O.— An assistant in crime, accomplice, partner, abettor: stipatores corporis constituit, eosdem satellites potestatis: satellites scelerum.—Fig., an assistant, attendant: natura ei (sc. homini) sensūs tamquam satellites attribuit: Virtutis rigidus, H.
    * * *
    I
    attendant; courtier; follower; life guard; companion; accomplice, abettor
    II
    S:satellite

    Latin-English dictionary > satelles

  • 7 emissarius

    ēmissārĭus, ii, m. [st2]1 [-] émissaire, espion, agent. [st2]2 [-] rejeton (qu'on laisse à la vigne).
    * * *
    ēmissārĭus, ii, m. [st2]1 [-] émissaire, espion, agent. [st2]2 [-] rejeton (qu'on laisse à la vigne).
    * * *
        Emissarius, emissarii. Cic. Qui cerche touts moyens et occasions de faire travail et ennuy.
    \
        Emissarius. Cic. Un courtier, Faiseur de messages, Qui va et vient à la poste et volunté d'autruy.
    \
        Emissarius equus, aries, et huiusmodi. Plaut. Un estalon.
    \
        Emissarius palmes. Plin. Un rejecton.

    Dictionarium latinogallicum > emissarius

  • 8 sequester

    [st1]1 [-] sĕquestĕr, tra, trum (sĕquestĕr, tris, e): qui intervient, médiateur.    - pace sequestra, Virg. En. 11, 133: la paix étant intervenue.    - subst. neutre sequestrum, qqf sequestre.    - sequestro ponere, dare: remettre en dépôt, en séquestre. --- Plaut. Merc. 737; d. Prisc. 692; Gell. 20, 11, 5.    - ou in sequestri deponere, Ps.- Asc. Verr. 1, 12. [st1]2 [-] sĕquestĕr, tris (tri), m.: a - intermédiaire, entremetteur [recevant de l'argent à charge de le distribuer pour acheter les juges,les électeurs, etc.].    - Cic. Verr. 2, 108 ; Clu. 25; 72 ; Planc. 38, etc. b - médiateur.    - inter patres ac plebem publicae gratiae sequester, Sen. Helv. 12, 5: médiateur d'une réconciliation officielle entre les patriciens et la plèbe. c - dépositaire [d'objets ou d'argent contestés].    - Plaut. Rud. 1004; Gell. 20, 11, 5.
    * * *
    [st1]1 [-] sĕquestĕr, tra, trum (sĕquestĕr, tris, e): qui intervient, médiateur.    - pace sequestra, Virg. En. 11, 133: la paix étant intervenue.    - subst. neutre sequestrum, qqf sequestre.    - sequestro ponere, dare: remettre en dépôt, en séquestre. --- Plaut. Merc. 737; d. Prisc. 692; Gell. 20, 11, 5.    - ou in sequestri deponere, Ps.- Asc. Verr. 1, 12. [st1]2 [-] sĕquestĕr, tris (tri), m.: a - intermédiaire, entremetteur [recevant de l'argent à charge de le distribuer pour acheter les juges,les électeurs, etc.].    - Cic. Verr. 2, 108 ; Clu. 25; 72 ; Planc. 38, etc. b - médiateur.    - inter patres ac plebem publicae gratiae sequester, Sen. Helv. 12, 5: médiateur d'une réconciliation officielle entre les patriciens et la plèbe. c - dépositaire [d'objets ou d'argent contestés].    - Plaut. Rud. 1004; Gell. 20, 11, 5.
    * * *
        Sequester, haec sequestris, et hoc sequestre: vel hic et haec Sequestris, et hoc sequestre: et Sequester, sequestra, sequestrum. Modestinus. Un gardien de biens et depositaire conventionnel, ou depositaire de justice, Sequestre.
    \
        Pax sequestra. Virgil. Une treve.
    \
        Pacis sequester. Sil. Mediateur, ou Moyenneur de paix.
    \
        Sequester. Cicero. Un courtier de quelque chose que ce soit, qui moyenne et va et vient de l'une partie à l'autre.
    \
        Sequester. Quintil. Un soliciteur qui prend le faict de la partie pour le rapporter à l'advocat.
    \
        Sequestrum, sequestri, Substantiuum. Labeo, Seruus tuus pecuniam in sequestro posuit apud Maeuium. En sequestre, En main sequestre.

    Dictionarium latinogallicum > sequester

  • 9 amīcus

        amīcus adj. with comp. and sup.    [AM-], loving, friendly, kind, favorable: tribuni nobis amici: tyranno, N.: luto sus, H.: mihi nemo amicior Attico: rex amicissimus rei p.: erga te animo esse amico, T.: male numen amicum, unfriendly, V.: coniunctissimus et amicissimus. — Fig., of things, kindly, pleasing, acceptable, favorable: imbres, V.: sidus, propitious, H.: voltus, O.: portūs, of friends, V.: tempus, welcome, H.: nihil est mihi amicius solitudine: Brevitas mihimet amicissima: Nec dīs amicum est te Abire, is it pleasing, H.
    * * *
    I
    amica -um, amicior -or -us, amicissimus -a -um ADJ
    friendly, dear, fond of; supporting (political), loyal, devoted; loving
    II
    friend, ally, disciple; loved one; patron; counselor/courtier (to a prince)

    Latin-English dictionary > amīcus

  • 10 purpurātus

        purpurātus ī, m    [purpura], one clad in purple, an officer of a royal court, king's attendant, courtier: minitare purpuratis tuis: ex purpuratis regis esse, L.
    * * *
    purpurata, purpuratum ADJ

    Latin-English dictionary > purpurātus

  • 11 curtisanus

    Latin-English dictionary > curtisanus

  • 12 amecus

    1.
    ămīcus (old form ămēcus, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.), a, um, adj. [amo], friendly, kind, amicable, favorable, inclined to, liking; constr. with dat., Zumpt, Gram. §

    410: animo esse amico erga aliquem,

    Ter. Hec. 3, 3, 29; Cic. Fam. 1, 7, 3:

    tribuni sunt nobis amici,

    id. Q. Fr. 1, 2 fin.:

    homo amicus nobis jam inde a puero,

    Ter. Ad. 3, 3, 86:

    Pompeium tibi valde amicum esse cognovi,

    Cic. Fam. 1, 8, 5; id. Att. 9, 5:

    amicus non magis tyranno quam tyrannidi,

    Nep. Dion, 3, 2; id. Att. 9:

    male numen amicum,

    Verg. A. 2, 735; Ov. F. 3, 834:

    (Fortuna) amica varietati constantiam respuit,

    Cic. N. D. 2, 16:

    amica luto sus,

    fond of, Hor. Ep. 1, 2, 26.— Comp.:

    mihi nemo est amicior Attico,

    Cic. Att. 16, 16:

    amicior Cilicum aerariis quam nostro,

    id. ib. 7, 1, 6; id. Fam. 3, 2, 1.— Sup.:

    Deiotarum, fidelissimum regem atque amicissimum rei publicae nostrae,

    Cic. Att. 15, 2, 2:

    cum summi viri, tum amicissimi,

    id. Am. 2, 8:

    amicissimi viri,

    Suet. Caes. 1:

    successor conjunctissimus et amicissimus,

    Cic. Fam. 3, 3:

    hoc libro ad amicum amicissimus de amicitiā scripsi,

    id. Am. 1, 5; 23, 88 (but the comp. and sup. may sometimes be rendered as belonging to 2. amicus, a greater friend, the greatest friend, as in Cic. Att. 16, 16, and Am. 1, 5; so in Gr. basileus etc.).—
    B.
    Of things, kindly, pleasing (mostly poet.;

    so Cic. rarely): nihil homini amico est opportuno amicius,

    Plaut. Ep. 3, 3, 44:

    secundum te nihil est mihi amicius solitudine,

    Cic. Att. 12, 15:

    portus intramus amicos,

    Verg. A. 5, 57: fessos opibus solatur amicis, id. [p. 106] ib. 5, 416:

    vento amico ferri,

    Ov. Tr. 1, 5, 17:

    per amica silentia lunae,

    Verg. A. 2, 255:

    amici imbres,

    id. G. 4, 115:

    sidus amicum,

    Hor. Epod. 10, 9:

    sol amicum tempus agens,

    bringing the welcome hour, id. C. 3, 6, 43:

    tempus fraudibus amicum,

    Stat. S. 5, 2, 39:

    brevitas postulatur, qui mihimet ipsi amicissima est,

    Cic. Quinct. 34.—
    * C.
    Amicum est mihi (after the Gr. philon esti moi; in pure Lat., mihi cordi est, etc.); with inf., it pleases me, it accords with my feelings:

    nec dis amicum est nec mihi te prius Obire,

    Hor. C. 2, 17, 2.—Hence, adv., in a friendly manner, kindly, amicably.
    a.
    Old form ămīcĭter, Pac. ap. Non. 510, 26; Plaut. Pers. 2, 3, 3.—
    b.
    Class. form ămīcē:

    facis amice,

    Cic. Am. 2, 9:

    haec accipienda amice,

    id. ib. 24, 88; id. Fin. 1, 10; id. Off. 1, 26. —
    * Comp., Front. ad M. Caes. 1, 6.— Sup., Cic. Div. in Caecil. 9; Caes. B. C. 2, 17.
    2.
    ămīcus, i, m. [from amo, as philos from phileô, and from ] ( gen. plur. amicūm, Ter. Heaut. prol. 24).
    A.
    A friend; constr. with gen. or poss. adj.; v. Zumpt, Gram. §

    410: est is (amicus) tamquam alter idem,

    Cic. Am. 21, 80 (cf. id. ib. 25, 92; id. Off. 1, 17):

    amicum qui intuetur, tamquam exemplar intuetur sui,

    id. Am. 7, 23:

    Non tam utilitas parta per amicum, quam amici amor ipse delectat,

    id. ib. 14, 51: Amicus certus in re incertā cernitur, Enn. ap. Cic. ib. 17, 64:

    boni improbis, improbi bonis amici esse non possunt,

    Cic. ib. 20, 74:

    ex omnibus saeculis vix tria aut quattuor nominantur paria amicorum,

    id. ib. 4, 15:

    tu ex amicis certis mi es certissimus,

    Plaut. Trin. 1, 2, 54 and 57:

    vetus verbum hoc est, Communia esse amicorum inter se omnia,

    Ter. Ad. 5, 4, 18:

    Respicis antiquum lassis in rebus amicum,

    Ov. P. 2, 3, 93:

    Alba tuus antiquissimus non solum amicus, verum etiam amator,

    Cic. Verr. 2, 3, 63 fin.:

    hospitis et amici mei M. Pacuvii fabula,

    id. Am. 7, 24:

    suis incommodis graviter angi non amicum sed se ipsum amantis est,

    of one loving not his friend, but himself, id. ib. 3, 10:

    ab amicis honesta petere, amicorum causā honesta facere,

    id. ib. 13, 44:

    paternus amicus ac pernecessarius,

    id. Fl. 6, 14:

    amicus novus,

    id. Am. 19, 67:

    vetus,

    id. ib.; Verg. A. 3, 82; Hor. S. 2, 6, 81; Ov. P. 1, 6, 53:

    amici ac familiares veteres,

    Suet. Tib. 55:

    aequaevus,

    Verg. A. 5, 452:

    ardens,

    id. ib. 9, 198:

    dulcis,

    Hor. S. 1, 3, 69; Ov. P. 1, 8, 31:

    carus,

    Hor. C. 4, 9, 51; Ov. Tr. 3, 6, 7:

    jucundus,

    Hor. S. 1, 3, 93:

    amici jucundissimi et omnium horarum,

    Suet. Tib. 42:

    amicus propior,

    Hor. Ep. 1, 9, 5:

    fidelis,

    id. ib. 2, 2, 1; Vulg. Eccli. 6, 14:

    fidus,

    Hor. Ep. 1, 5, 24:

    verus,

    Cic. Am. 21, 82; Vulg. Eccli. 25, 12:

    mendax,

    Hor. A. P. 425:

    secernere blandum amicum a vero,

    Cic. Am. 25, 95:

    memor,

    Ov. Tr. 5, 9, 33:

    summus,

    Ter. Phorm. 1, 1, 1:

    primus,

    Vulg. 1 Macc. 10, 65:

    amici tristes,

    Hor. C. 1, 7, 24:

    maesti,

    Ov. Tr. 1, 9, 5:

    dives,

    Hor. Ep. 1, 8, 24:

    inops,

    id. S. 1, 2, 5:

    inferioris ordinis amici,

    Cic. Am. 19, 69:

    communes amici,

    Cic. Fam. 5, 2:

    amice, salve!

    Ter. Eun. 3, 5, 12; so Cat. 55, 7; Verg. A. 6, 507; Hor. C. 2, 14, 6; and Vulg. Matt. 20, 13:

    magnanimi veritatis amici,

    Cic. Off. 1, 19:

    amicos parare,

    Ter. And. 1, 1, 39:

    amicos parare optimam vitae, ut ita dicam, supellectilem,

    Cic. Am. 15, 55:

    minus amicorum habens,

    Ter. Eun. 4, 6, 22:

    me unum atque unicum amicum habuit,

    Cat. 73, 6;

    amicos habere,

    Cic. Am. 11, 36; so Vulg. Prov. 22, 11:

    nos sibi amicos junget,

    Ter. Hec. 5, 2, 32; Hor. S. 1, 3, 54:

    amicum servare,

    id. ib.:

    amicum servare per durum tempus,

    Ov. P. 2, 6, 29:

    aliquo uti amico,

    to have one as a friend, Cic. de Or. 1, 14, 62; Hor. S. 1, 4, 96:

    sibi amicum facere,

    Vulg. Luc. 16, 9:

    amicum diligere,

    Verg. A. 9, 430; Vulg. Deut. 13, 6:

    amico inservire,

    Ter. Heaut. 3, 1, 8:

    amico parcere,

    Hor. S. 1, 4, 35:

    et monendi amici saepe sunt et objurgandi,

    Cic. Am. 24, 88:

    amico ignoscere,

    Hor. Ep. 2, 2, 110:

    angorem pro amico capere,

    Cic. Am. 13, 48:

    amici jacentem animum excitare,

    id. ib. 16, 59:

    amicum consolari,

    Ov. Tr. 5, 4, 41:

    amico orbatus,

    Cic. Am. 3, 10:

    amicum offendere,

    Hor. S. 1, 3, 73:

    non paucis munitus amicis,

    Ov. P. 2, 3, 25.—Also for patronus, patron, protector; so Horace of Mæcenas, Epod. 1, 2:

    amicus potens,

    powerful friend, id. C. 2, 18, 12; so,

    magnus,

    Juv. 3, 57; 6, 313: Suet. Aug. 56:

    valentissimi,

    id. ib. 35.—And for socius, companion:

    trepido fugam exprobravit amico,

    Ov. M. 13, 69.—
    B.
    In polit. relations, a friend of the State (who was not always socius, an ally, but the socius was always amicus; cf.

    amicitia): Deiotarus ex animo amicus, unus fidelis populo Romano,

    Cic. Phil. 11, 13:

    socio atque amico regi,

    Liv. 37, 54; 7, 30 et saep.; Suet. Caes. 11.—
    C.
    In and after the Aug. per., a counsellor, courtier, minister of a prince, Nep. Milt. 3, 2 Dähn.:

    fuerunt multi reges ex amicis Alexandri Magni,

    id. Reg. 3, 1; so Suet. Caes. 70, 72; 70, 79; id. Aug. 16; 17; 35; 56; 66; id. Calig. 19; id. Ner. 5; id. Galb. 7 al.; cf. Ernest. ad Suet. Excurs. XV.—Hence, ămī-ca, ae, f.
    A.
    In bon. part., a female friend (very rare; cf. hetaira in Hom., Aristoph., Plato):

    amicae, cognatae,

    Ter. Hec. 4, 2, 16:

    at haec amicae erunt, ubi, etc.,

    id. ib. 5, 2, 24:

    Me (laedit) soror et cum quae dormit amica simul,

    Prop. 2, 6, 12:

    ibit ad adfectam, quae non languebit, amicam Visere,

    Ov. Am. 2, 2, 21; cf. Juv. 3, 12; 6, 353; 6, 455; 6, 481; so Inscr. Grut. 865, 17; 891, 4. —
    B.
    In mal. part., = meretrix, a concubine, mistress, courtesan (esp. freq. in the comic poets; so in Gr. hetaira com. in Att. usage): eum suus pater ab amicā abduxit, Naev. ap. Gell. 6, 8:

    mulierem pejorem quam haec amica est Phaedromi non vidi,

    Plaut. Curc. 5, 1, 3; so id. Trin. 3, 2, 25; 3, 4, 22; id. Cist. 2, 3, 28; id. Ep. 5, 2, 36; 5, 2, 39 al.:

    sive ista uxor sive amica est,

    Ter. And. 1, 3, 11; id. Heaut. 1, 1, 52; 1, 2, 15; 3, 3, 6; 4, 6, 15 et saep.; Cic. Att. 10, 10; Dig. 50, 16, 144.

    Lewis & Short latin dictionary > amecus

  • 13 amicus

    1.
    ămīcus (old form ămēcus, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.), a, um, adj. [amo], friendly, kind, amicable, favorable, inclined to, liking; constr. with dat., Zumpt, Gram. §

    410: animo esse amico erga aliquem,

    Ter. Hec. 3, 3, 29; Cic. Fam. 1, 7, 3:

    tribuni sunt nobis amici,

    id. Q. Fr. 1, 2 fin.:

    homo amicus nobis jam inde a puero,

    Ter. Ad. 3, 3, 86:

    Pompeium tibi valde amicum esse cognovi,

    Cic. Fam. 1, 8, 5; id. Att. 9, 5:

    amicus non magis tyranno quam tyrannidi,

    Nep. Dion, 3, 2; id. Att. 9:

    male numen amicum,

    Verg. A. 2, 735; Ov. F. 3, 834:

    (Fortuna) amica varietati constantiam respuit,

    Cic. N. D. 2, 16:

    amica luto sus,

    fond of, Hor. Ep. 1, 2, 26.— Comp.:

    mihi nemo est amicior Attico,

    Cic. Att. 16, 16:

    amicior Cilicum aerariis quam nostro,

    id. ib. 7, 1, 6; id. Fam. 3, 2, 1.— Sup.:

    Deiotarum, fidelissimum regem atque amicissimum rei publicae nostrae,

    Cic. Att. 15, 2, 2:

    cum summi viri, tum amicissimi,

    id. Am. 2, 8:

    amicissimi viri,

    Suet. Caes. 1:

    successor conjunctissimus et amicissimus,

    Cic. Fam. 3, 3:

    hoc libro ad amicum amicissimus de amicitiā scripsi,

    id. Am. 1, 5; 23, 88 (but the comp. and sup. may sometimes be rendered as belonging to 2. amicus, a greater friend, the greatest friend, as in Cic. Att. 16, 16, and Am. 1, 5; so in Gr. basileus etc.).—
    B.
    Of things, kindly, pleasing (mostly poet.;

    so Cic. rarely): nihil homini amico est opportuno amicius,

    Plaut. Ep. 3, 3, 44:

    secundum te nihil est mihi amicius solitudine,

    Cic. Att. 12, 15:

    portus intramus amicos,

    Verg. A. 5, 57: fessos opibus solatur amicis, id. [p. 106] ib. 5, 416:

    vento amico ferri,

    Ov. Tr. 1, 5, 17:

    per amica silentia lunae,

    Verg. A. 2, 255:

    amici imbres,

    id. G. 4, 115:

    sidus amicum,

    Hor. Epod. 10, 9:

    sol amicum tempus agens,

    bringing the welcome hour, id. C. 3, 6, 43:

    tempus fraudibus amicum,

    Stat. S. 5, 2, 39:

    brevitas postulatur, qui mihimet ipsi amicissima est,

    Cic. Quinct. 34.—
    * C.
    Amicum est mihi (after the Gr. philon esti moi; in pure Lat., mihi cordi est, etc.); with inf., it pleases me, it accords with my feelings:

    nec dis amicum est nec mihi te prius Obire,

    Hor. C. 2, 17, 2.—Hence, adv., in a friendly manner, kindly, amicably.
    a.
    Old form ămīcĭter, Pac. ap. Non. 510, 26; Plaut. Pers. 2, 3, 3.—
    b.
    Class. form ămīcē:

    facis amice,

    Cic. Am. 2, 9:

    haec accipienda amice,

    id. ib. 24, 88; id. Fin. 1, 10; id. Off. 1, 26. —
    * Comp., Front. ad M. Caes. 1, 6.— Sup., Cic. Div. in Caecil. 9; Caes. B. C. 2, 17.
    2.
    ămīcus, i, m. [from amo, as philos from phileô, and from ] ( gen. plur. amicūm, Ter. Heaut. prol. 24).
    A.
    A friend; constr. with gen. or poss. adj.; v. Zumpt, Gram. §

    410: est is (amicus) tamquam alter idem,

    Cic. Am. 21, 80 (cf. id. ib. 25, 92; id. Off. 1, 17):

    amicum qui intuetur, tamquam exemplar intuetur sui,

    id. Am. 7, 23:

    Non tam utilitas parta per amicum, quam amici amor ipse delectat,

    id. ib. 14, 51: Amicus certus in re incertā cernitur, Enn. ap. Cic. ib. 17, 64:

    boni improbis, improbi bonis amici esse non possunt,

    Cic. ib. 20, 74:

    ex omnibus saeculis vix tria aut quattuor nominantur paria amicorum,

    id. ib. 4, 15:

    tu ex amicis certis mi es certissimus,

    Plaut. Trin. 1, 2, 54 and 57:

    vetus verbum hoc est, Communia esse amicorum inter se omnia,

    Ter. Ad. 5, 4, 18:

    Respicis antiquum lassis in rebus amicum,

    Ov. P. 2, 3, 93:

    Alba tuus antiquissimus non solum amicus, verum etiam amator,

    Cic. Verr. 2, 3, 63 fin.:

    hospitis et amici mei M. Pacuvii fabula,

    id. Am. 7, 24:

    suis incommodis graviter angi non amicum sed se ipsum amantis est,

    of one loving not his friend, but himself, id. ib. 3, 10:

    ab amicis honesta petere, amicorum causā honesta facere,

    id. ib. 13, 44:

    paternus amicus ac pernecessarius,

    id. Fl. 6, 14:

    amicus novus,

    id. Am. 19, 67:

    vetus,

    id. ib.; Verg. A. 3, 82; Hor. S. 2, 6, 81; Ov. P. 1, 6, 53:

    amici ac familiares veteres,

    Suet. Tib. 55:

    aequaevus,

    Verg. A. 5, 452:

    ardens,

    id. ib. 9, 198:

    dulcis,

    Hor. S. 1, 3, 69; Ov. P. 1, 8, 31:

    carus,

    Hor. C. 4, 9, 51; Ov. Tr. 3, 6, 7:

    jucundus,

    Hor. S. 1, 3, 93:

    amici jucundissimi et omnium horarum,

    Suet. Tib. 42:

    amicus propior,

    Hor. Ep. 1, 9, 5:

    fidelis,

    id. ib. 2, 2, 1; Vulg. Eccli. 6, 14:

    fidus,

    Hor. Ep. 1, 5, 24:

    verus,

    Cic. Am. 21, 82; Vulg. Eccli. 25, 12:

    mendax,

    Hor. A. P. 425:

    secernere blandum amicum a vero,

    Cic. Am. 25, 95:

    memor,

    Ov. Tr. 5, 9, 33:

    summus,

    Ter. Phorm. 1, 1, 1:

    primus,

    Vulg. 1 Macc. 10, 65:

    amici tristes,

    Hor. C. 1, 7, 24:

    maesti,

    Ov. Tr. 1, 9, 5:

    dives,

    Hor. Ep. 1, 8, 24:

    inops,

    id. S. 1, 2, 5:

    inferioris ordinis amici,

    Cic. Am. 19, 69:

    communes amici,

    Cic. Fam. 5, 2:

    amice, salve!

    Ter. Eun. 3, 5, 12; so Cat. 55, 7; Verg. A. 6, 507; Hor. C. 2, 14, 6; and Vulg. Matt. 20, 13:

    magnanimi veritatis amici,

    Cic. Off. 1, 19:

    amicos parare,

    Ter. And. 1, 1, 39:

    amicos parare optimam vitae, ut ita dicam, supellectilem,

    Cic. Am. 15, 55:

    minus amicorum habens,

    Ter. Eun. 4, 6, 22:

    me unum atque unicum amicum habuit,

    Cat. 73, 6;

    amicos habere,

    Cic. Am. 11, 36; so Vulg. Prov. 22, 11:

    nos sibi amicos junget,

    Ter. Hec. 5, 2, 32; Hor. S. 1, 3, 54:

    amicum servare,

    id. ib.:

    amicum servare per durum tempus,

    Ov. P. 2, 6, 29:

    aliquo uti amico,

    to have one as a friend, Cic. de Or. 1, 14, 62; Hor. S. 1, 4, 96:

    sibi amicum facere,

    Vulg. Luc. 16, 9:

    amicum diligere,

    Verg. A. 9, 430; Vulg. Deut. 13, 6:

    amico inservire,

    Ter. Heaut. 3, 1, 8:

    amico parcere,

    Hor. S. 1, 4, 35:

    et monendi amici saepe sunt et objurgandi,

    Cic. Am. 24, 88:

    amico ignoscere,

    Hor. Ep. 2, 2, 110:

    angorem pro amico capere,

    Cic. Am. 13, 48:

    amici jacentem animum excitare,

    id. ib. 16, 59:

    amicum consolari,

    Ov. Tr. 5, 4, 41:

    amico orbatus,

    Cic. Am. 3, 10:

    amicum offendere,

    Hor. S. 1, 3, 73:

    non paucis munitus amicis,

    Ov. P. 2, 3, 25.—Also for patronus, patron, protector; so Horace of Mæcenas, Epod. 1, 2:

    amicus potens,

    powerful friend, id. C. 2, 18, 12; so,

    magnus,

    Juv. 3, 57; 6, 313: Suet. Aug. 56:

    valentissimi,

    id. ib. 35.—And for socius, companion:

    trepido fugam exprobravit amico,

    Ov. M. 13, 69.—
    B.
    In polit. relations, a friend of the State (who was not always socius, an ally, but the socius was always amicus; cf.

    amicitia): Deiotarus ex animo amicus, unus fidelis populo Romano,

    Cic. Phil. 11, 13:

    socio atque amico regi,

    Liv. 37, 54; 7, 30 et saep.; Suet. Caes. 11.—
    C.
    In and after the Aug. per., a counsellor, courtier, minister of a prince, Nep. Milt. 3, 2 Dähn.:

    fuerunt multi reges ex amicis Alexandri Magni,

    id. Reg. 3, 1; so Suet. Caes. 70, 72; 70, 79; id. Aug. 16; 17; 35; 56; 66; id. Calig. 19; id. Ner. 5; id. Galb. 7 al.; cf. Ernest. ad Suet. Excurs. XV.—Hence, ămī-ca, ae, f.
    A.
    In bon. part., a female friend (very rare; cf. hetaira in Hom., Aristoph., Plato):

    amicae, cognatae,

    Ter. Hec. 4, 2, 16:

    at haec amicae erunt, ubi, etc.,

    id. ib. 5, 2, 24:

    Me (laedit) soror et cum quae dormit amica simul,

    Prop. 2, 6, 12:

    ibit ad adfectam, quae non languebit, amicam Visere,

    Ov. Am. 2, 2, 21; cf. Juv. 3, 12; 6, 353; 6, 455; 6, 481; so Inscr. Grut. 865, 17; 891, 4. —
    B.
    In mal. part., = meretrix, a concubine, mistress, courtesan (esp. freq. in the comic poets; so in Gr. hetaira com. in Att. usage): eum suus pater ab amicā abduxit, Naev. ap. Gell. 6, 8:

    mulierem pejorem quam haec amica est Phaedromi non vidi,

    Plaut. Curc. 5, 1, 3; so id. Trin. 3, 2, 25; 3, 4, 22; id. Cist. 2, 3, 28; id. Ep. 5, 2, 36; 5, 2, 39 al.:

    sive ista uxor sive amica est,

    Ter. And. 1, 3, 11; id. Heaut. 1, 1, 52; 1, 2, 15; 3, 3, 6; 4, 6, 15 et saep.; Cic. Att. 10, 10; Dig. 50, 16, 144.

    Lewis & Short latin dictionary > amicus

  • 14 Damocles

    Dāmō̆cles, is, m., a courtier of Dionysius the younger, Cic. Tusc. 5, 21, 6 (cf. Hor. Od. 3, 1, 17; Pers. 3, 40).

    Lewis & Short latin dictionary > Damocles

  • 15 Fuscus

    1.
    fuscus, a, um, adj. [for fur-scus; cf. furvus, v. Curt. Gr. Etym. p. 304], dark, swarthy, dusky, tawny (class.; cf.:

    pullus, niger): purpura plebeia ac paene fusca,

    Cic. Sest. 8, 19:

    cornix, id. poët. Div. 1, 8, 14: illi sint comites fusci, quos India torret,

    Tib. 2, 3, 55; cf.

    Andromede,

    Ov. H. 15, 36:

    Hydaspes,

    Hor. S. 2, 8, 14;

    also transf.: Syene,

    Mart. 9, 36, 7:

    nubila,

    Ov. M. 5, 286; cf.:

    alae noctis,

    Verg. A. 8, 369;

    and transf.: amictus (somni),

    Tib. 3, 4, 55:

    Falerna,

    Mart. 2, 40, 6.— Comp.:

    altera (fraxinus), brevis, durior fusciorque,

    Plin. 16, 13, 24, § 63:

    laterna,

    i. e. dark, Mart. 14, 62.—As denoting misfortune:

    fuscis avibus Larissam accessi,

    App. M. 2, 124.—
    B.
    Transf., of the voice, indistinct, husky, hoarse (opp. candidus):

    et vocis genera permulta: candidum (al. canorum) fuscum, leve asperum, grave acutum, etc.,

    Cic. N. D. 2, 58, 146 Mos. and Orell. N. cr.; cf.:

    est (vox) et candida et fusca et plena et exilis, etc.,

    Quint. 11, 3, 15; Plin. 28, 6, 16, § 58:

    hic etiam fusca illa vox, qualem, etc.,

    Quint. 11, 3, 171 (for which Cic. Brut. 38, 141, subrauca).
    2.
    Fuscus, i, m., a Roman surname; e. g.,
    1.
    Aristius Fuscus, an intimate friend of Horace; v. Aristius.—
    2.
    Fuscus, a soldier, courtier, and sensualist of the time of Domitian, Tac. H. 2, 86; Mart. 6, 76; Juv. 4, 112.—
    II.
    Deriv.: Fuscī-nus, a, um, adj., of or belonging to a Fuscus:

    explicationes,

    Sen. Suas. 4 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Fuscus

  • 16 fuscus

    1.
    fuscus, a, um, adj. [for fur-scus; cf. furvus, v. Curt. Gr. Etym. p. 304], dark, swarthy, dusky, tawny (class.; cf.:

    pullus, niger): purpura plebeia ac paene fusca,

    Cic. Sest. 8, 19:

    cornix, id. poët. Div. 1, 8, 14: illi sint comites fusci, quos India torret,

    Tib. 2, 3, 55; cf.

    Andromede,

    Ov. H. 15, 36:

    Hydaspes,

    Hor. S. 2, 8, 14;

    also transf.: Syene,

    Mart. 9, 36, 7:

    nubila,

    Ov. M. 5, 286; cf.:

    alae noctis,

    Verg. A. 8, 369;

    and transf.: amictus (somni),

    Tib. 3, 4, 55:

    Falerna,

    Mart. 2, 40, 6.— Comp.:

    altera (fraxinus), brevis, durior fusciorque,

    Plin. 16, 13, 24, § 63:

    laterna,

    i. e. dark, Mart. 14, 62.—As denoting misfortune:

    fuscis avibus Larissam accessi,

    App. M. 2, 124.—
    B.
    Transf., of the voice, indistinct, husky, hoarse (opp. candidus):

    et vocis genera permulta: candidum (al. canorum) fuscum, leve asperum, grave acutum, etc.,

    Cic. N. D. 2, 58, 146 Mos. and Orell. N. cr.; cf.:

    est (vox) et candida et fusca et plena et exilis, etc.,

    Quint. 11, 3, 15; Plin. 28, 6, 16, § 58:

    hic etiam fusca illa vox, qualem, etc.,

    Quint. 11, 3, 171 (for which Cic. Brut. 38, 141, subrauca).
    2.
    Fuscus, i, m., a Roman surname; e. g.,
    1.
    Aristius Fuscus, an intimate friend of Horace; v. Aristius.—
    2.
    Fuscus, a soldier, courtier, and sensualist of the time of Domitian, Tac. H. 2, 86; Mart. 6, 76; Juv. 4, 112.—
    II.
    Deriv.: Fuscī-nus, a, um, adj., of or belonging to a Fuscus:

    explicationes,

    Sen. Suas. 4 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > fuscus

  • 17 salutator

    sălūtātor, ōris, m. [id.], one who greets; a greeter, saluter.
    I.
    In gen.:

    salutator regum,

    Stat. S. 2, 4, 29.—
    II.
    In partic. (cf. salutatio, II.), one who makes complimentary visits, who pays his respects to another, a visitor; also (in the time of the emperors), one who appears at court, a courtier, Q. Cic. Petit. Cons. 9, 34; Col. praef. § 9; Mart. 1, 71, 18; 10, 74, 2; Suet. Claud. 35; Juv. 5, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > salutator

  • 18 Timochares

    Lewis & Short latin dictionary > Timochares

  • 19 Vejento

    Vējento, ōnis, m., a surname in the Fabrician gens.; esp.,
    1.
    A contemporary of Cicero, a judge in Rome, Cic. Att. 4, 16, 6; 7, 3, 6.—
    2.
    A. Fabricius Vejento, a courtier under Nero, Tac. A. 14, 50; cf. Juv. 3, 185; 4, 113 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Vejento

См. также в других словарях:

  • courtier — courtier, ière [ kurtje, jɛr ] n. • 1538; corretier 1241; de l a. fr. corre « courir » 1 ♦ Dr. comm. Personne dont la profession est de servir d intermédiaire entre deux parties contractantes dans des transactions commerciales, financières (⇒… …   Encyclopédie Universelle

  • courtier — COURTIER. s. m. Entremetteur. Qui s entremet des ventes et achats de certaines marchandises, principalement de vin ou de chevaux, ou de faire prêter de l argent sur la place. Maître Courtier. Courtier juré. Courtier de change. Courtier de vin.… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • courtier — Courtier, voyez Courretier. Un courtier et faiseur de messages, qui va et vient à la poste, et volonté d autruy, Emissarius. Un courtier de quelque chose que ce soit, qui moyenne et va et vient de l une partie à l autre pour faire quelque marché …   Thresor de la langue françoyse

  • Courtier — Court ier (k[=o]rt y[ e]r), n. [From {Court}.] 1. One who is in attendance at the court of a prince; one who has an appointment at court. [1913 Webster] You know I am no courtier, nor versed in state affairs. Bacon. [1913 Webster] This courtier… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Courtier — Porté notamment dans la Meuse et la Seine et Marne, c est souvent un toponyme, avec le sens de terrain clos, jardin potager. Autre possibilité, le mot courtier est attesté au Moyen Âge avec le sens de juge . Enfin, il n est pas interdit de penser …   Noms de famille

  • Courtier — (fr., spr. Kurtich), Makler, Sensal …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Courtier — (franz., spr. kurtjē), Makler oder Unterhändler (s. Courtage) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • courtier — early 13c., from Anglo Fr. *corteour, from O.Fr. cortoiier to be at court, live at court (see COURT (Cf. court)) …   Etymology dictionary

  • courtier — is pronounced with initial kort …   Modern English usage

  • courtier — ► NOUN ▪ a sovereign s companion or adviser …   English terms dictionary

  • courtier — [kôrt′ē ər, kôrt′yər] n. [ME curteour < OFr cortoier, to frequent the court < court, cort,COURT] 1. an attendant at a royal court 2. a person who uses flattery to get something or to win favor …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»