Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

contortē

  • 1 contorte

    contortē, adv. [st2]1 [-] d'une manière entortillée, d'une manière obscure. [st2]2 [-] d'une manière concise.
    * * *
    contortē, adv. [st2]1 [-] d'une manière entortillée, d'une manière obscure. [st2]2 [-] d'une manière concise.
    * * *
        Contorte, Aduerbium: vt Contorte aliquid dicere. Cic. Envelopeement et obscurement, Par involutions.

    Dictionarium latinogallicum > contorte

  • 2 contorte

    contortē, Adv. m. Compar. (contortus), gezwungen, geschraubt, verschroben, griech. ὑπερβατῶς, ne quid contorte dicatur, Cic. de inv. 1, 29 (Cornif. rhet. 1, 15 unecht): contortius eloqui, Auson. grat. act. (VIII) IV, 18. p. 22, 10 Schenkl. – contortius concludi, in allzu geschraubter Schlußfolge ausgedrückt werden, Cic. Tusc. 3, 22.

    lateinisch-deutsches > contorte

  • 3 contorte

    contortē, Adv. m. Compar. (contortus), gezwungen, geschraubt, verschroben, griech. ὑπερβατῶς, ne quid contorte dicatur, Cic. de inv. 1, 29 (Cornif. rhet. 1, 15 unecht): contortius eloqui, Auson. grat. act. (VIII) IV, 18. p. 22, 10 Schenkl. – contortius concludi, in allzu geschraubter Schlußfolge ausgedrückt werden, Cic. Tusc. 3, 22.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contorte

  • 4 contorte

    contortē [ contortus ]
    1) неестественно, с натяжкой, натянуто, принуждённо (dicere rhH., J)

    Латинско-русский словарь > contorte

  • 5 contortē

        contortē adv. with comp.    [contortus], perplexedly, perversely: dicere: contortius concludi.
    * * *
    contortius, contortissime ADV
    in an involved/contorted fashion; intricately; perplexedly (L+S)

    Latin-English dictionary > contortē

  • 6 contorte

    contortē, adv., v. contorqueo, P. a. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > contorte

  • 7 contorte

    adv
    entortillé (de manière contortee), tordu (de manière contortee)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > contorte

  • 8 perturbata

    per-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to throw into confusion or disorder, to confuse, disturb (cf.: confundo, misceo).
    I.
    Lit.:

    omnia,

    Ter. And. 3, 4, 22:

    provinciam,

    Cic. Sull. 20, 56:

    aetatum ordinem,

    id. Brut. 62, 223:

    condiciones pactionesque bellicas perjurio,

    id. Off. 3, 29, 108:

    dies intermissus aut nox interposita saepe perturbat omnia,

    id. Mur. 17, 35:

    reliquos (milites) incertis ordinibus perturbaverunt,

    Caes. B. G. 4, 32:

    aciem,

    Sall. J. 59, 3:

    domum,

    Sen. Thyest. 83.— Pass., Plin. Pan. 76, 8.—
    B.
    Transf., to mix or mingle together:

    omnia subtiliter cretā permisceas cum salibus torrefactis ac tritis et diu oleo injecto perturbes,

    Pall. 12, 18.—
    II.
    Trop., to disturb, discompose, embarrass, confound:

    mea consilia,

    Plaut. Most. 3, 1, 127:

    mentes animosque perturbat timor,

    Caes. B. G. 1, 39:

    clamore perturbari,

    Cic. Rab. Perd. 6, 18:

    animum, joined with concitare,

    id. Or. 37, 128:

    de rei publicae salute perturbari,

    id. Mil. 1, 1:

    haec te vox non perculit? non perturbavit?

    id. Verr. 2, 3, 57, § 132:

    magno animi motu perturbatus,

    id. Att. 8, 11, 1.—Hence, perturbātus, a, um, P. a.
    A.
    Troubled, disturbed, unquiet:

    mihi civitatem perturbatam vestris legibus et contionibus et deductionibus tradidistis,

    Cic. Agr. 1, 8, 23:

    perturbatissimum tempestatis genus,

    Sen. Q. N. 7, 10, 3:

    flamma quassatae rei publicae perturbatorumque temporum,

    Cic. Sest. 34, [p. 1360] 73.—
    B.
    Disturbed, embarrassed, discomposed:

    homo perturbatior metu,

    Cic. Att. 10, 14, 1:

    sane sum perturbatus cum ipsius familiaritate,

    id. ib. 1, 1, 4.— Subst.: per-turbāta, ōrum, n., confused visions, perverted truths:

    nunc onusti cibo et vino perturbata et confusa cernimus,

    Cic. Div. 1, 29, 60.— Adv.: perturbātē, confusedly, disorderly:

    ne quid perturbate, ne quid contorte dicatur,

    Cic. Inv. 1, 20, 29; id. Or. 35, 122:

    muta animalia perturbate moveri,

    Sen. Ep. 124, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > perturbata

  • 9 perturbo

    per-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to throw into confusion or disorder, to confuse, disturb (cf.: confundo, misceo).
    I.
    Lit.:

    omnia,

    Ter. And. 3, 4, 22:

    provinciam,

    Cic. Sull. 20, 56:

    aetatum ordinem,

    id. Brut. 62, 223:

    condiciones pactionesque bellicas perjurio,

    id. Off. 3, 29, 108:

    dies intermissus aut nox interposita saepe perturbat omnia,

    id. Mur. 17, 35:

    reliquos (milites) incertis ordinibus perturbaverunt,

    Caes. B. G. 4, 32:

    aciem,

    Sall. J. 59, 3:

    domum,

    Sen. Thyest. 83.— Pass., Plin. Pan. 76, 8.—
    B.
    Transf., to mix or mingle together:

    omnia subtiliter cretā permisceas cum salibus torrefactis ac tritis et diu oleo injecto perturbes,

    Pall. 12, 18.—
    II.
    Trop., to disturb, discompose, embarrass, confound:

    mea consilia,

    Plaut. Most. 3, 1, 127:

    mentes animosque perturbat timor,

    Caes. B. G. 1, 39:

    clamore perturbari,

    Cic. Rab. Perd. 6, 18:

    animum, joined with concitare,

    id. Or. 37, 128:

    de rei publicae salute perturbari,

    id. Mil. 1, 1:

    haec te vox non perculit? non perturbavit?

    id. Verr. 2, 3, 57, § 132:

    magno animi motu perturbatus,

    id. Att. 8, 11, 1.—Hence, perturbātus, a, um, P. a.
    A.
    Troubled, disturbed, unquiet:

    mihi civitatem perturbatam vestris legibus et contionibus et deductionibus tradidistis,

    Cic. Agr. 1, 8, 23:

    perturbatissimum tempestatis genus,

    Sen. Q. N. 7, 10, 3:

    flamma quassatae rei publicae perturbatorumque temporum,

    Cic. Sest. 34, [p. 1360] 73.—
    B.
    Disturbed, embarrassed, discomposed:

    homo perturbatior metu,

    Cic. Att. 10, 14, 1:

    sane sum perturbatus cum ipsius familiaritate,

    id. ib. 1, 1, 4.— Subst.: per-turbāta, ōrum, n., confused visions, perverted truths:

    nunc onusti cibo et vino perturbata et confusa cernimus,

    Cic. Div. 1, 29, 60.— Adv.: perturbātē, confusedly, disorderly:

    ne quid perturbate, ne quid contorte dicatur,

    Cic. Inv. 1, 20, 29; id. Or. 35, 122:

    muta animalia perturbate moveri,

    Sen. Ep. 124, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > perturbo

См. также в других словарях:

  • contorté — contorté, ée (kon tor té, tée) adj. Terme de botanique. Qui est fortement tordu. ÉTYMOLOGIE    Voy. contorsion …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Contorte — {{hw}}{{Contorte}}{{/hw}}s. f. pl. (bot.) Genzianali …   Enciclopedia di italiano

  • Knospendeckung — Diagramme der Formen: A quincuncial, 1 5: Reihenfolge der Blattbildung; B cochlear aufsteigend, C cochlear absteigend, D contort, E valvat, F apert. In B und C sind auch die Blütenstandsachse und das Tragblatt der Blüte eingezeichnet, um die… …   Deutsch Wikipedia

  • Cunéiforme (botanique) — Glossaire botanique Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure) …   Wikipédia en Français

  • Glossaire Botanique — Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure) …   Wikipédia en Français

  • Glossaire botanique — Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure) …   Wikipédia en Français

  • Polyadelphe — Glossaire botanique Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure) …   Wikipédia en Français

  • Glossaire de botanique — Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure). A …   Wikipédia en Français

  • apocinacea — a·po·ci·nà·ce·a s.f. TS bot. pianta della famiglia delle Apocinacee, diffusa spec. nei climi caldi | pl. con iniz. maiusc., famiglia dell ordine delle Contorte, comprendente erbe perenni e piante ornamentali o legnose tossiche ma di notevole… …   Dizionario italiano

  • asclepiadacea — a·scle·pia·dà·ce·a s.f. TS bot. erba o arbusto dei paesi tropicali della famiglia delle Asclepiadacee | pl. con iniz. maiusc., famiglia dell ordine delle Contorte {{line}} {{/line}} DATA: 1865. ETIMO: dal lat. scient. Asclepiadacĕae, v. anche… …   Dizionario italiano

  • contorta — con·tòr·ta s.f. TS bot. pianta dell ordine delle Contorte | pl. con iniz. maiusc., ordine della classe delle Dicotiledoni {{line}} {{/line}} DATA: 1830. ETIMO: dal lat. scient. Contortae, der. di contortus, p.pass. di contorquēre contorcere …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»