Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

constanter

  • 1 constanter

    constantĕr, adv. [st2]1 [-] avec fermeté, avec persévérance. [st2]2 [-] d'une manière fixe, constamment, invariablement, régulièrement, sagement. [st2]3 [-] d'une manière conséquente; unanimement, en accord.    - constanter se agere, Cic.: agir avec fermeté ou agir avec égalité d'âme.    - constanter nuntiare, Caes.: annoncer unanimement.    - constantius manere in statu, Cic.: demeurer constamment dans son état.    - constantissime exquirere, Cic.: rechercher avec la plus grande constance.
    * * *
    constantĕr, adv. [st2]1 [-] avec fermeté, avec persévérance. [st2]2 [-] d'une manière fixe, constamment, invariablement, régulièrement, sagement. [st2]3 [-] d'une manière conséquente; unanimement, en accord.    - constanter se agere, Cic.: agir avec fermeté ou agir avec égalité d'âme.    - constanter nuntiare, Caes.: annoncer unanimement.    - constantius manere in statu, Cic.: demeurer constamment dans son état.    - constantissime exquirere, Cic.: rechercher avec la plus grande constance.
    * * *
        Constanter, Aduerb. Cic. Constamment, Fermement, Perseveramment.
    \
        Constanter et perpetuo placebit hoc consilium. Brutus Ciceroni. Tousjours.

    Dictionarium latinogallicum > constanter

  • 2 cōnstanter

        cōnstanter adv. with comp. and sup.    [constans], firmly, immovably, steadily, constantly, resolutely. in susceptā causā permanere: vitiis gaudere, H.: ab hostibus pugnari, Cs.: manere in perspicuis constantius: cursūs constantissime servare. — Harmoniously, evenly, uniformly, consistently: sibi constanter convenienterque dicere: non constantissime dici: constanter omues nuntiaverunt manūs cogi, unanimously, Cs. — With self-possession, steadily, calmly, tranquilly, sedately: ferre dolorem: constanter fit.
    * * *
    constantius, constantissime ADV
    firmly, immovably; steadily, constantly, without change; resolutely; loyally; evenly, uniformly, regularly; calmly; continually, persistently; consistently

    Latin-English dictionary > cōnstanter

  • 3 constanter

    constanter constanter постоянно

    Латинско-русский словарь > constanter

  • 4 constanter

    cōnstanter [ constans ]
    1) постоянно, неизменно ( in suo manere statu C)
    2) одинаково, единогласно, согласно ( nuntiare Cs)
    3) стойко ( dolorem ferre C); твёрдо ( provincias regĕre T); с твёрдостью ( proelium inire Su); неослабно, упорно ( pugnare Cs)
    4) уверенно, не смущаясь ( aliquem ementiri Pt)

    Латинско-русский словарь > constanter

  • 5 constanter

    cōnstanter, Adv. m. Compar. u. Superl. (constans), in gleicher Stellung, in gleicher Haltung, Richtung, Lage usw., sich gleichbleibend, a) in gleicher Haltung, fest, ohne Schwanken, im Bilde, aequaliter constanterque ingrediens oratio (Ggstz. claudicans et quasi fluctuans), Cic. or. 198. – b) in gleicher Richtung, Lage, gleichmäßig (regelmäßig), unabänderlich, einmal wie immer, stellae eosdem cursus constantissime servantes paribus inter se motibus, Cic.: c. in suo manere statu, Cic. – c) in gleichem Fortbestand, von gleichem Bestand, aequabilius et constantius sese res humanae haberent, würden einen gleichmäßigern Gang u. mehr Bestand haben, Sall. Cat. 2, 3. – d) in gleicher Willensrichtung, α) in bezug auf die Denk- u. Handlungsweise, ohne Wanken, ohne Schwanken, gleichmäßig, mit Ausdauer, c. ac non timide pugnare, Caes.: aequabilius atque constantius provinciae regerentur, Tac.: alqam ardentius et constantius amare, Suet.: constantissime retinere amicitias, Suet. – constantius foret, es verriete größere Festigkeit, m. folg. Infin., Tac. – β) in bezug auf den moral. Charakter, mit Festigkeit, standhaft, mit Fassung, c. acta, mit Festigkeit gehaltene Vorträge, Cic.: c. et sedate ferre dolorem, Cic.: c. exordiri carmen, Tac. – e) mit gleichem Inhalt, Gehalt, sich gleichbleibend, im Einklange stehend, übereinstim mend, konsequent, c. omnes nuntia verunt manus cogi, Caes. – bes. in bezug auf Ansichten, Behauptungen, c. sibi dicere, Cic.: dici posse constantius, Cic.: quamquam haec non constantissime dici mihi videntur, Cic.: satisne c. facere videamur, qui etc., Cic.: c. quidem certe (verst. fecit), wenigstens blieb er seinem System treu, Cic.

    lateinisch-deutsches > constanter

  • 6 constanter

    cōnstanter, Adv. m. Compar. u. Superl. (constans), in gleicher Stellung, in gleicher Haltung, Richtung, Lage usw., sich gleichbleibend, a) in gleicher Haltung, fest, ohne Schwanken, im Bilde, aequaliter constanterque ingrediens oratio (Ggstz. claudicans et quasi fluctuans), Cic. or. 198. – b) in gleicher Richtung, Lage, gleichmäßig (regelmäßig), unabänderlich, einmal wie immer, stellae eosdem cursus constantissime servantes paribus inter se motibus, Cic.: c. in suo manere statu, Cic. – c) in gleichem Fortbestand, von gleichem Bestand, aequabilius et constantius sese res humanae haberent, würden einen gleichmäßigern Gang u. mehr Bestand haben, Sall. Cat. 2, 3. – d) in gleicher Willensrichtung, α) in bezug auf die Denk- u. Handlungsweise, ohne Wanken, ohne Schwanken, gleichmäßig, mit Ausdauer, c. ac non timide pugnare, Caes.: aequabilius atque constantius provinciae regerentur, Tac.: alqam ardentius et constantius amare, Suet.: constantissime retinere amicitias, Suet. – constantius foret, es verriete größere Festigkeit, m. folg. Infin., Tac. – β) in bezug auf den moral. Charakter, mit Festigkeit, standhaft, mit Fassung, c. acta, mit Festigkeit gehaltene Vorträge, Cic.: c. et sedate ferre dolorem, Cic.: c. exordiri carmen, Tac. – e) mit gleichem Inhalt, Gehalt, sich gleichbleibend, im Einklange stehend, übereinstim-
    ————
    mend, konsequent, c. omnes nuntia verunt manus cogi, Caes. – bes. in bezug auf Ansichten, Behauptungen, c. sibi dicere, Cic.: dici posse constantius, Cic.: quamquam haec non constantissime dici mihi videntur, Cic.: satisne c. facere videamur, qui etc., Cic.: c. quidem certe (verst. fecit), wenigstens blieb er seinem System treu, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > constanter

  • 7 constanter

    constanter, adv., v. consto, P. a. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > constanter

  • 8 constanter

    constanter, (1) boldly, A. 13:46; 26:26; (2) vehemently, L. 23:10.*

    English-Latin new dictionary > constanter

  • 9 constanter

    adv
    constamment, toujours, permanent (de manière constantere)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > constanter

  • 10 constanter

    steadily, firmly.

    Latin-English dictionary of medieval > constanter

  • 11 constanter

      adv.
      постоянно, твёрдо

    Dictionary Latin-Russian new > constanter

  • 12 Устойчиво

    - constanter; stabiliter;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Устойчиво

  • 13 consto

    con-sto, stĭti, stātum (constātūrus, Sen. Clem. 1, 19, 3; Plin. 18, 5, 6, § 30; Luc. 2, 17; Mart. 10, 41, 5; Lact. Opif. Dei, 7, 11), 1, v. n.
    I.
    To stand together, stand with some person or thing.
    A.
    Lit. (very rare):

    constant, conserunt sermones inter se drapetae,

    Plaut. Curc. 2, 3, 11.—
    B.
    Trop., to stand with, to agree with, be in accord or agreement, to correspond, fit.
    1.
    With cum and abl. (cf. consisto, II. B. 3.):

    considerabit, constetne oratio aut cum re aut ipsa secum,

    Cic. Inv. 2, 14, 45:

    sententiā non constare cum superioribus et inferioribus sententiis, etc.,

    Auct. Her. 2, 10, 14.—
    2.
    Absol.:

    veri similis narratio erit, si spatia temporum, personarum dignitates, consiliorum rationes, locorum opportunitates constabunt,

    Auct. Her. 1, 9, 16.—
    3.
    With dat.:

    si humanitati tuae constare voles,

    Cic. Att. 1, 11, 1.—And esp. with sibi, to agree, accord with itself, to remain like one's self, be consistent:

    in Oppianico sibi constare et superioribus consentire judiciis debuerunt,

    Cic. Clu. 22, 60; so,

    with consentire,

    id. Univ. 3 init.; id. Fin. 2, 11, 35:

    ut constare in vitae perpetuitate possimus nobismetipsis nec in ullo officio claudicare,

    id. Off. 1, 33, 119; so,

    sibi (opp. titubare),

    Quint. 5, 7, 11:

    sibi et rei judicatae,

    Cic. Clu. 38, 106:

    sibi,

    Hor. Ep. 1, 14, 16; id. A. P. 127; cf.:

    constat idem omnibus sermo,

    Liv. 9, 2, 3.—
    4.
    In the phrase ratio constat, mercantile t. t., the account agrees or is correct, is or proves right:

    auri ratio constat: aurum in aerario est,

    Cic. Fl. 28, 69:

    quibus ratio impensarum constaret,

    was correct, accurately kept, Suet. Ner. 30.—
    (β).
    In postAug. prose, esp. in the younger Pliny, transf. from the sphere of business:

    mirum est, quam singulis diebus in urbe ratio aut constet aut constare videatur,

    Plin. Ep. 1, 9, 1; cf. id. ib. 1, 5, 16; 3, 18, 10; 2, 4, 4; 7, 6, 4; id. Pan. 38, 4; Just. praef. § 5: eam condicionem esse imperandi, ut non aliter ratio [p. 439] constet, quam si uni reddatur, Tac. A. 1, 6 fin.
    II.
    With the access. idea of firmness, to stand firm, to remain immovable, unchanging, steadfast, to abide, last, endure, persevere, etc. (very freq. in all perr. and styles).
    A.
    In gen.:

    prius quam totis viribus fulta constaret hostium acies,

    Liv. 3, 60, 9; cf.:

    nec pugna deinde illis constare,

    id. 1, 30, 10:

    ut non color, non vultus ei constaret,

    id. 39, 34, 7; cf.:

    valetudo ei neque corporis neque animi constitit,

    Suet. Calig. 50; and:

    dum sanitas constabit,

    Phaedr. 4, 24, 30:

    non mentibus solum consipere, sed ne auribus quidem atque oculis satis constare poterant,

    Liv. 5, 42, 3; cf.:

    in ebrietate lingua non constat,

    Sen. Ep. 83, 27:

    mente vix constare,

    Cic. Tusc. 4, 17, 39; cf. Liv. 8, 19, 6; 44, 20, 7:

    quā in sententia si constare voluissent,

    Cic. Fam. 1, 9, 14; cf. Caes. B. G. 5, 36 fin.:

    numerus legionum constat,

    id. ib. 7, 35:

    ceteris exercitibus constare fidem,

    Tac. H. 2, 96:

    utrimque fides constitit,

    kept their word, Liv. 37, 32, 13; 2, 13, 9.— Poet.: cum sint huc forsitan illa, Haec translata illuc;

    summā tamen omnia constant,

    i. e. the principal sum remains always the same, Ov. M. 15, 258:

    postquam cuncta videt caelo constare sereno,

    every thing continues in unbroken serenity, Verg. A. 3, 518:

    constitit in nullā qui fuit ante color,

    Ov. A. A. 1, 120.—
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t., to stop, halt: multitudinem procul hostium constare videtur, Sisenn. ap. Non. p. 273, 4.—
    2.
    Of facts, reports, etc., to be established, settled, certain, manifest, evident, well known:

    quae cum constent, perspicuum debet esse, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 17, 40:

    eorum quae constant exempla ponemus, horum quae dubia sunt, exempla adferemus, id. mv 1, 38, 68: quod nihil nobis constat,

    Caes. B. G. 7, 5:

    cum et factum constet et nomen, qualia sint vocatur in dubium,

    Cic. Part. Or. 12, 42; cf.:

    cum factum constat, sed a quo sit factum in controversiam venit,

    Quint. 7, 2, 8; and impers., with acc. and inf.:

    mihi multa agitanti constabat, paucorum civium egregiam virtutem cuncta patravisse,

    Sall. C. 53, 4; cf.:

    quod omnibus constabat, hiemari in Gallia oportere,

    Caes. B. G. 4, 29 fin., and Cic. Clu. 13, 38.—
    b.
    Constat (constabat, constabit, etc., it is settled, established, undisputed, certain, well known, etc.), Cic. Mil. 6, 14; id. Quint. 29, 89; Caes. B. G. 3, 6; 3, 9 al.; Ov. M. 7, 533; Quint. 4, 2, 90 et saep.—So freq.: constat inter omnes, with acc. and inf., all agree, all are convinced:

    sed tum nimis inter omnis constabat neminem esse resalutatum,

    Cic. Phil. 2, 41, 106:

    quae propositio in se quiddam continet perspicuum et quod constare inter omnis necesse est, hanc velle approbare et firmare nihil attinet,

    in which all must agree, id. Inv. 1, 36, 62 dub. (B. and K. stare); Caes. B. G. 7, 44; Nep. Alcib. 1, 1; Quint. 6, 1, 8 et saep.; cf.

    also: constare inter homines sapientissimos (for which, just after: omnium consensu sic esse judicatum),

    Cic. de Or. 3, 1, 3:

    inter suos,

    Caes. B. G. 7, 47:

    inter augures, Liv 10, 6, 7 et saep.: cum de Magio constet,

    Cic. Att. 13, 10, 3; cf.:

    de facto constat,

    Quint. 7, 2, 7; so with de, id. 7, 2, 11; 4, 2, 5:

    etsi non satis mihi constiterat, cum aliquāne animi mei molestiā an potius, etc.,

    Cic. Fam. 13, 1, 1:

    nec satis certum constare apud animum poterat, utrum, etc.,

    Liv. 30, 28, 1:

    quid cuique sit opus constare decet,

    Quint. 3, 9, 8; so id. 3, 8, 25:

    quid porro quaerendum est? Factumne sit? At constat. A quo? At patet,

    Cic. Mil. 6, 15; so absol., id. Verr. 2, 3, 21, § 54.—
    3.
    Of a resolve.
    (α).
    Impers.: mihi (ei) constat, = certum est, it is my ( his) fixed determination, I am determined, I am fully resolved (rare): mihi quidem constat, nec meam contumeliam, nec meorum ferre, Anton. ap. Cic. Phil. 13, 19, 42:

    neque satis Bruto neque tribunis militum constabat, quid agerent,

    were undecided, Caes. B. G. 3, 14:

    ut nihil ei constet quod agat,

    Cic. Tusc. 4, 15, 35.—
    (β).
    With the resolve as subject:

    animo constat sententia,

    Verg. A. 5, 748:

    cum constitit consilium,

    when my mind was fully made up, Cic. Att. 8, 11, 1.—
    4.
    In gen., as opp. to that which has no existence, to exist, be, abide (esp. in Lucr.):

    (corpora) quoniam fragili naturā praedita constant,

    Lucr. 1, 582; 1, 246; 1, 510 et saep.:

    antiquissimi fere sunt, quorum quidem scripta constent,

    Cic. de Or. 2, 22, 93; id. Verr. 2, 2, 76, § 187: qui sine manibus et pedibus constare deum posse decreverunt, id. N. D. 1, 33, 92:

    si ipsa mens constare potest vacans corpore,

    id. ib. 1, 10, 25.—
    5.
    With ex, in, de, or the abl. (in Cic. only with ex; cf. Madv. ad Cic. Fin. 4, 8, 19), to consist in or of, to be composed of, to rest upon something, etc.
    (α).
    With ex (very freq. in prose and poetry):

    fulminis ignem e parvis constare figuris,

    Lucr. 2, 385:

    homo ex animo constat et corpore,

    Cic. N. D. 1, 35, 98;

    id. Fin. l. l.: simplex (jus) e dulci constat olivo,

    Hor. S. 2, 4, 64:

    ea virtus, quae constat ex hominibus tuendis,

    Cic. Off. 1, 44, 157 et saep.—
    (β).
    With in and abl. (very rare):

    victoriam in earum cohortium virtute constare,

    Caes. B. C. 3, 89 fin.; Nep. Att. 14 fin.
    * (γ).
    With de:

    partus duplici de semine,

    Lucr. 4, 1229.—
    (δ).
    With abl. (freq. in Lucr. and Quint.):

    aeterno quia constant semine quaeque,

    Lucr. 1, 221; 1, 484; 1, 518 et saep.:

    agri campis, vineis, etc.,

    Plin. Ep. 3, 19, 5:

    constat tota oratio longioribus membris, brevioribus periodis,

    Quint. 9, 4, 134; 5, 10, 63 et saep.:

    causa constat aut unius rei controversiā aut plurium,

    id. 3, 10, 1. omnis disciplina memoriā, id. 11, 2, 1. omne jus aut scripto aut moribus, id. 12, 3, 6 et saep.—
    6.
    Mercantile t. t., like our phrase, to stand at, i. e. to cost; constr. with abl.. gen., etc., of price (cf. Zumpt, Gr. § 444).
    a.
    Lit.
    (α).
    With abl.:

    ut unae quadrigae Romae constiterint quadringentis milibus,

    Varr. R. R. 2, 1, 14; Suet. Vit. 19:

    filius auro,

    Plaut. Truc. 2, 6, 57:

    navis gratis,

    Cic. Verr. 2, 5, 19, § 48 (al. stare):

    HS. sex milibus tibi constant,

    id. ib. 2, 4, 12, §

    28: tanto nobis deliciae,

    Plin. 12, 18, 41, § 84:

    magno tibi,

    Plin. Ep. 2, 6, 4:

    parvo,

    Pall. Febr. 9, 12; cf.

    gratis,

    Sen. Ep. 104, 34; Aug. Serm. 385, 6.—
    (β).
    With gen.:

    (ambulatiuncula) prope dimidio minoris constabit isto loco,

    Cic. Att. 13, 29, 2; Suet. Ner. 27 fin.:

    quanti funus,

    id. Vesp. 19; Juv. 7, 45.—
    (γ).
    With adv.: quod mihi constat carius, Lucil. ap. Non. p. 272, 25; so,

    vilissime,

    Col. 9, 1. 6.—
    (δ).
    With sup.:

    cujus area super HS. millies constitit,

    Suet. Caes. 26.—
    b.
    Trop.:

    edocet, quanto detrimento et quot virorum fortium morte necesse sit constare victoriam,

    Caes. B. G. 7, 19:

    odia constantia magno,

    Ov. H. 7, 47:

    imperia pretio quolibet constant bene,

    Sen. Phoen. 664.—Hence, constans, antis, P. a. (acc. to II. 1.), standing firm, firm, unchangeable, constant, immovable, uniform, fixed, stable, invariable (freq. and class.).
    A.
    Lit.:

    mellis constantior est natura (sc. quam aquae),

    Lucr. 3, 192:

    constans uva contra tenorem unum algoris aestusve,

    Plin. 14, 2, 4, § 27:

    cujus in indomito constantior inguine nervus, Quam nova arbor, etc.,

    Hor. Epod. 12, 19:

    cursus certi et constantes,

    Cic. N. D. 3, 9, 24; cf.:

    constans reversio stellarum (with conveniens),

    id. ib. 2, 21, 54:

    constantissimus motus lunae,

    id. Div. 2, 6, 17:

    nihil (mundo) motu constantius,

    id. N. D. 3, 9, 23; 2, 21, 54:

    constanti vultu graduque,

    Liv. 5, 46, 3: aetas, the mature age (of an adult), Cic. Sen. 10, 33; cf.:

    constans aetas, quae media dicitur,

    id. ib. 20, 76:

    aetate nondum constanti,

    Suet. Galb. 4:

    pax,

    firm, secure, Liv. 6, 25, 6:

    fides,

    Hor. C. 3, 7, 4:

    an ire comminus et certare pro Italiā constantius foret,

    safer, Tac. H. 3, 1. —
    b.
    Agreeing or accordant with itself, consistent, harmonious:

    quemadmodum in oratione constanti, sic in vitā omnia sint apta inter se et convenientia,

    Cic. Off. 1, 40, 144:

    nihil intellego dici potuisse constantius,

    id. Tusc. 5, 9, 25; cf.:

    incredibilia an inter se constantia,

    Quint. 5, 4, 2:

    rumores,

    Cic. Fam. 12, 9, 1:

    constans parum memoria hujus anni,

    Liv. 10, 37, 13:

    constans fama erat,

    Suet. Caes. 6; so,

    opinio,

    id. Tib. 39; id. Vesp. 4 al.—
    B.
    Trop., intellectually or morally certain, sure, steadfast, constant, faithful, steady, unchanging:

    firmi et stabiles et constantes amici,

    Cic. Lael. 17, 62; cf. Nep. Lys. 2, 2:

    quem hominem? Levem? imo gravissimum. Mobilem? imo constantissimum,

    Cic. Rosc. Com. 16, 49; cf. opp. varium, id. Fragm. ap. Quint. 6, 3, 48 Spald.:

    pater amens at is quidem fuit omnium constantissimus,

    a very constant, steadfast man, Cic. Rosc. Am. 14, 41; cf.:

    prudens et constans (testis),

    Quint. 5, 7, 26; and under adv.:

    (Helvidius Priscus) recti pervicax, constans adversus metus,

    Tac. H. 4, 5 fin.:

    constans Fortuna tantum in levitate suā,

    Ov. Tr. 5, 8, 18; cf.: neque fidei constans, neque strenuus in perfidiā, Tac. H. 3, 57:

    constantior In vitiis, etc.,

    Hor. S. 2, 7, 18.— Adv.: constanter.
    1.
    (Acc. to A.) Firmly, immovably, steadily, constantly:

    manere in suo statu,

    Cic. Univ. 13: constanter ac perpetuo placet consilium, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 9:

    vitiis gaudere constanter,

    Hor. S. 2, 7, 6.— Comp.:

    ut maneamus in perspicuis firmius et constantius,

    Cic. Ac. 2, 14, 45.— Sup.:

    impetus caeli constantissime conficiens vicissitudinis anniversarias,

    Cic. N. D. 2, 38, 97.—
    b.
    Harmoniously, evenly, uniformly, consistently:

    constanter et aequaliter ingrediens oratio,

    Cic. Or. 58, 198:

    sibi constanter convenienterque dicere,

    id. Tusc. 5, 9, 26; cf. id. ib. 5, 9, 24; in comp., id. ib. 5, 9, 25; in sup., id. ib. 5, 8, 23; id. Ac. 2, 3, 9; so,

    hi constanter omnes nuntiaverunt,

    with one voice, unanimously, Caes. B. G. 2, 2:

    aequabilius atque constantius sese res humanae haberent,

    Sall. C. 2, 3:

    aequabilius atque constantius regere provincias,

    Tac. A. 15, 21 fin.
    2.
    (Acc. to B.) Steadily, calmly, tranquilly, sedately:

    constanter ac non trepide pugnare,

    Caes. B. G. 3, 25; cf.

    agere, Auct. B. Afr. 84: proelium inire,

    Suet. Vesp. 4; id. Tib. 19:

    constanter et sedate ferre dolorem,

    Cic. Tusc. 2, 20, 46:

    constanter et libere se gerere,

    id. Att. 4, 16, 9:

    constanter prudenterque fit,

    id. Tusc. 4, 6, 12:

    constanter delata beneficia (with judicio, considerate, and opp. repentino quodam impetu),

    id. Off. 1, 15, 49.— Comp.:

    cetera exsequi,

    Suet. Aug. 10:

    acrius quam constantius proelium inire,

    Curt. 4, 6, 14.— Sup.:

    amicitias retinere,

    Suet. Aug. 66; id. Tib. 45 al.

    Lewis & Short latin dictionary > consto

  • 14 beharrlich

    beharrlich, perseverans (der sich durch keinen Widerstand, durch kein Hindernis von dem, was er erreichen will, abschrecken läßt). – constans (der sich in seinem Benehmen konsequent bleibt, beständig). – firmus (fest bei etwas bleibend, standhaft). – offirmatus (das verstärkte firmus, steif u. fest). – tenax alcis rei (an etwas festhaltend). – assiduus (der nicht abläßt von etw. od. jmd., z. B. ein Feind, Ankläger). – pertinax (der bis zur Übertreibung fest an seiner Meinung, an seinem Vorsatze hängt, hartnäckig). – pervicax (der lebhaft darauf besteht, etwas durchzusetzen oder den Sieg zu gewinnen). – obstinatus (der trotz Bitten, Vorstellungen auf seinem Sinne beharrt; im üblen Sinne »starrköpfig, eigenwillig«). – b. in seinem Vorsatze, firmus proposito; tenax propositi. Adv. (= mit Beharrlichkeit) perseveranter: constanter; firmiter; offirmato animo; pertinaciter; pervicacius; obstinate; obstinato animo. – in Gefahr b. sein, in periculo constanter agere: b. den Schmerz ertragen, constanter ferre [375] dolorem: halte b. aus, persta et obdura; perfer et obdura. Beharrlichkeit, perseverantia. constantia. pertinacia. pervicacia. obstinatio. obstinatior voluntas. obstinatus animus (s. »beharrlich« die Adjj.) – assiduitas (beständige Ausdauer). – B. des Gemüts, animi firmitas: feste B. bei seiner Meinung, perpetua in sententia sua permansio; obstinatio sententiae: in der Treue, obstinatio fidei: mit B., s. beharrlich (Adv.).

    deutsch-lateinisches > beharrlich

  • 15 Festigkeit

    Festigkeit, I) Dauer, Bestand: firmitas (die F. als wahrnehmbare Eigenschaft, z.B. des Bauholzes, Körpers etc.; dann uneig. von der F. des Charakters, die ihn fähig macht, Versuchungen zu widerstehen). – firmitudo (als angeborene u. bleibende Eigenschaft, z.B. F. der Stimme etc.; dann uneig. von der F. des Geistes). – constantia (uneig, sich gleichbleibende Haltung, das konsequente Benehmen, die Beständigkeit, Konsequenz). – perseverantia (uneig., die Beharrlichkeit, dieder besitzt, der sich durch nichts von seinen Gesinnungen und Entschlüssen abbringen läßt). – firmus constansque animus. firma solidaque mens (fester unerschütterlicher Sinn). – eine edle F., libera contumacia (ein edler Trotz): eine unbeugsame F., irrevocabilis constantia. – mit F., firme od. firmiter od. (mit großer) firmissime (z.B. asseverare); [892] constanter (ohne die Fassung zu verlieren, z.B. constanter et sedate ferre dolorem); fortiter (mit festem Mute, z.B. dolori ac fortunae obsistere): verb. constanter et fortiter (z.B. omnia dicere). – mit F. bei etwas verfahren, zu Werke gehen, constantiam adhibere alci rei: einer Sache F. geben, alqd firmare, confirmare: F. erlangen, firmari; confirmari. – II) Dichtheit, Gedrungenheit: soliditas.

    deutsch-lateinisches > Festigkeit

  • 16 Fassung

    Fassung, I) das Fassen; z.B. die F. (Empfangnahme) von Proviant, acceptio frumenti. – die F. eines Eides (in Worte), conceptio iuris iurandi: die F. der Sache im Wortausdruck, conceptio rei. – II) das Gefaßtsein, a) die Art, wie etwas in Worten abgefaßt ist: formula (z.B. des neuern Vortrags, nostrae consuetudinis). – in kurzer F., brevis; scripturā brevi (adverb.). – b) des Gemüts: tranquillitas consilii (ruhige Überlegung). – animus aequus (Gleichmut). – constantia (die sich gleichbleibende Haltung). – jmd. aus der od. außer F. bringen, alqm oder alcis animum confundere; alqm perturbare; animum alcis perterritum loco et certo de statu demovere: das Gemüt, mentem e sede sua et statu demovere: außer F. kommen, die F. verlieren, de gradu (oder de statu suo) deici; mente concĭdere; confundi od. perturbari, durch oder über etwas, alqā re (betreten, bestürzt [871] werden); auch immoderatius ferre (ohne Mäßigung ertragen, z.B. casum incommodorum suorum): außer F. sein, sui od. mentis od. animi non compotem esse; minus compotem esse sui; mente vix constare: in seiner F. bleiben, die F. behalten, sich nicht aus der F. bringen lassen, die F. nicht verlieren, non deici se de gradu pati; mente consistere: bei od. über etwas, nihil moveri alqā re; constantiam servare in alqa re (z.B. in omni re gerenda consilioque capiendo); auch (= mit Fassung ertragen) aequo animo od. sedate oder humaniter ferre alqd; non turbulente pati alqd (s. im folg. zu »mit F.« über diese Adverbia): mit F., aequo animo (mit Gleichmut, z.B. ferre alqd); sedate (beruhigt, z.B. dolorem ferre): non turbulente (nicht bestürzt, z.B. menschliche Zufälle ertragen, humanapati); humaniter (mit Ergebung, wie es dem Menschen zukommt, alqd ferre); constanter (mit Festigkeit); verb. constanter et sedate (mit Festigkeit u. Ruhe, z.B. ferre dolorem).

    deutsch-lateinisches > Fassung

  • 17 konsequent

    konsequent, constans (sich gleichbleibend, von Pers. u. Dingen). – consentaneus. conveniens. congruens (übereinstimmend, v. Dingen). – sui iudicii (der nach eigenem Urteil verfährt, v. Pers.). – iudicii tenax (der an seinem Urteil, an seiner Ansicht fest hält, v. Pers.). – in sententia firmus (der in seiner Meinung fest. steht). – k. Denkungsart, constantia; ratio constans. Advconstanter; convenienter; verb constanter convenienterque; congruenter. – sehr k., constantissime: k. sein, bleiben, verfahren, sibi constare; secum consentire; se non deserere; sibi consentaneum esse; suis iudiciis stare: nicht k. sein [1475] od. bleiben, a se discedere: k. handeln, verfahren, constanter facere: etw. k. verfolgen, pertinaci studio prosequi (z.B. parvula initia).

    deutsch-lateinisches > konsequent

  • 18 standhaft

    standhaft, stabilis (unveränderlich). – constans (beständig, sich gleichbleibend). – firmus (fest; alle drei z.B. Freund). – ein st. Mut, animus firmus: st. sein, stare animo (v. einem); stare animis (v. mehreren): st. sein in etwas (im Schmerz etc.), aequo animo od. constanter ferre alqd: st. bleiben, verharren bei etw., stare in alqa re (z.B. in sententia). Adv.stabili et firmo animo (mit unveränderlichem u. festem Sinn). – constanter (beständig, sich gleichbleibend, z.B. dolorem ferre). – aequo animo (mit Gleichmut, z.B. dolorem ferre). – firmissime (steif u. fest, z.B. alqd asseverare). – halte st. aus, perfer et obdura; persta et obdura.

    deutsch-lateinisches > standhaft

  • 19 experior

    expĕrĭor, īri, expertus sum - tr. -    - cf. gr. πεῖρα: expérience.    - fut. arch. experibere (Ter.).    - voir expertus (avec sens actif ou passif). [st1]1 [-] essayer, faire l'expérience de, mettre à l'épreuve.    - experiri libet quantum audeatis, Liv.: je voudrais éprouver l'étendue de votre audace.    - vin' me experiri? Plaut. Merc.: veux-tu me mettre à l'épreuve?    - experiendo magis quam discendo cognovi, Cic. Fam. 1: je l'ai appris plutôt par l'expérience que par l'étude.    - dare boves experiendos, Varr.: donner des boeufs à l'essai.    - ipsa re experibere, Ter.: tu vas le savoir par expérience. [st1]2 [-] tenter, faire une tentative, risquer, s'efforcer de.    - experiri ut: tenter de, s'efforcer de.    - experiri ultima, Liv.: avoir recours aux derniers moyens.    - experiri omnia extrema, Sall.: en venir aux dernières extrémités.    - per virtutem belli fortunam experiri, Caes. BC. 2: tenter avec courage les hasards de la guerre. [st1]3 [-] éprouver, sentir, supporter, subir.    - experiri pietatem filii in aliquo, Just.: trouver chez qqn les sentiments d'un fils.    - ne Mucianum socium spreveris, quia aemulum non experiris, Tac. H. 2: ne dédaigne pas Mucius comme associé, parce que tu ne l'as pas comme rival.    - di, quos experior nimium constanter iniquos, Ov.: dieux, dont je subis les trop constantes rigueurs. [st1]4 [-] se mesurer avec (la justice, l'ennemi).    - experiri (jus): **se mesurer avec la justice** = avoir recours à la justice; faire valoir ses droits.    - experiri legibus (jure): avoir recours à la justice; faire valoir ses droits.    - judicium populi Romani experiri, Liv.: s'en remettre à la décision du peuple romain.    - experiri intra parietes aut summo jure, Cic.: régler un différend à l'amiable ou en justice.    - experiri cum aliquo, Cic.: être en procès avec qqn.    - Romanos experiri, Nep.: se mesurer avec les Romains. [st1]5 [-] aux temps du parfait: avoir fait l'essai, savoir par expérience.    - expertus sum: je sais par expérience ([j’ai fait l’essai]).    - expertus sum prodesse... Quint.: je sais par expérience qu'il est utile de...    - bis experti, Caes.: instruits par une double expérience.
    * * *
    expĕrĭor, īri, expertus sum - tr. -    - cf. gr. πεῖρα: expérience.    - fut. arch. experibere (Ter.).    - voir expertus (avec sens actif ou passif). [st1]1 [-] essayer, faire l'expérience de, mettre à l'épreuve.    - experiri libet quantum audeatis, Liv.: je voudrais éprouver l'étendue de votre audace.    - vin' me experiri? Plaut. Merc.: veux-tu me mettre à l'épreuve?    - experiendo magis quam discendo cognovi, Cic. Fam. 1: je l'ai appris plutôt par l'expérience que par l'étude.    - dare boves experiendos, Varr.: donner des boeufs à l'essai.    - ipsa re experibere, Ter.: tu vas le savoir par expérience. [st1]2 [-] tenter, faire une tentative, risquer, s'efforcer de.    - experiri ut: tenter de, s'efforcer de.    - experiri ultima, Liv.: avoir recours aux derniers moyens.    - experiri omnia extrema, Sall.: en venir aux dernières extrémités.    - per virtutem belli fortunam experiri, Caes. BC. 2: tenter avec courage les hasards de la guerre. [st1]3 [-] éprouver, sentir, supporter, subir.    - experiri pietatem filii in aliquo, Just.: trouver chez qqn les sentiments d'un fils.    - ne Mucianum socium spreveris, quia aemulum non experiris, Tac. H. 2: ne dédaigne pas Mucius comme associé, parce que tu ne l'as pas comme rival.    - di, quos experior nimium constanter iniquos, Ov.: dieux, dont je subis les trop constantes rigueurs. [st1]4 [-] se mesurer avec (la justice, l'ennemi).    - experiri (jus): **se mesurer avec la justice** = avoir recours à la justice; faire valoir ses droits.    - experiri legibus (jure): avoir recours à la justice; faire valoir ses droits.    - judicium populi Romani experiri, Liv.: s'en remettre à la décision du peuple romain.    - experiri intra parietes aut summo jure, Cic.: régler un différend à l'amiable ou en justice.    - experiri cum aliquo, Cic.: être en procès avec qqn.    - Romanos experiri, Nep.: se mesurer avec les Romains. [st1]5 [-] aux temps du parfait: avoir fait l'essai, savoir par expérience.    - expertus sum: je sais par expérience ([j’ai fait l’essai]).    - expertus sum prodesse... Quint.: je sais par expérience qu'il est utile de...    - bis experti, Caes.: instruits par une double expérience.
    * * *
        Experior, experiris, penult. prod. expertus sum, experiri. Plautus. Experimenter, Esprouver, Essayer, Tenter, Faire essay et preuve.
    \
        Experiri ad arborem cornua. Plin. Esprouver contre un arbre si elles sont fortes.
    \
        Actione experiri. Paulus. Poursuyvre son droict par action en jugement.
    \
        Certamen. Liu. Essayer le hazard du combat, Attendre le coup.
    \
        Extrema. Sallust. Essayer le dernier remede, User du dernier remede.
    \
        Fortunam. Caes. Se mettre à l'adventure.
    \
        Ius. Paulus. Poursuyvre son droict en jugement.
    \
        Libertatem. Sallust. Tascher à se mettre en liberté.
    \
        Vltima experiri. Liu. Hazarder tout, Jouer à quicte ou à double. Essayer le dernier remede.
    \
        Experiri. Vlpianus. Poursuyvre ou defendre son droict en jugement.
    \
        Expertum est. Gellius. Cela est esprouvé et experimenté.
    \
        Experiendum est. Cic. Il fault esprouver.

    Dictionarium latinogallicum > experior

  • 20 gaudium

    gaudĭum, ĭi, n.    - Lebaigue P. 538 et P. 539. [st1]1 [-] contentement, satisfaction, aise, plaisir, joie.    - [plus retenue que laetitia].    - cum ratione animus movetur placide atque constanter, tum illud gaudium dicitur, Cic. Tusc. 4, 13: quand c'est un mouvement de satisfaction raisonnable, calme et durable, nous l'appelons gaudium.    - voluptas dicitur etiam in animo, non dicitur laetitia nec gaudium in corpore, Cic. Fin 2, 13: volupté se dit même quand il s'agit de l'âme, on ne dit ni allégresse ni joie quand il s'agit du corps.    - gaudio exultare: bondir de joie.    - gaudiis exsultare: être transporté de joie.    - nimio gaudio paene desipere, Cic. Fam. 2, 9, 2: être presque fou de joie.    - aliquem gaudio afficere: combler qqn de joie.    - lacrimare gaudio: pleurer de joie.    - effundere gaudio lacrimas: verser des larmes de joie, pleurer de joie    - gaudio compleri, Cic. Fin. 5, 69: être comblé de joie.    - gaudio efferri, Cic. Fam. 10, 12, 2: être transporté de joie.    - aliquem gaudio afficere, Cic. Fin. 5, 69: combler qqn de joie.    - missa legatio, quae gaudio fungeretur, Tac. H. 2, 55: députation envoyée pour être l'interprète de la joie publique.    - gaudia principium nostri sunt doloris, Ov. M. 7, 796: ma joie est à l'origine de ma douleur.    - fig. gaudia annorum, Plin. 16, 95: la riante saison de l'année.    - flos est gaudium arborum, Plin. 16, 95: la fleur est la joie des arbres.    - gaudium saltus superati, Liv. 42, 55, 4: joie d'avoir franchi le défilé. --- cf. Liv. 39, 50, 9.    - au plur. gaudia: joies. --- Cic. Cat. 1, 26; Tusc. 5, 67. [st1]2 [-] plaisir des sens, volupté.    - Lucr. 4, 1205 ; 5, 854, etc.    - dediti corporis gaudiis, Sall. J. 2, 4: livrés aux plaisirs sensuels.
    * * *
    gaudĭum, ĭi, n.    - Lebaigue P. 538 et P. 539. [st1]1 [-] contentement, satisfaction, aise, plaisir, joie.    - [plus retenue que laetitia].    - cum ratione animus movetur placide atque constanter, tum illud gaudium dicitur, Cic. Tusc. 4, 13: quand c'est un mouvement de satisfaction raisonnable, calme et durable, nous l'appelons gaudium.    - voluptas dicitur etiam in animo, non dicitur laetitia nec gaudium in corpore, Cic. Fin 2, 13: volupté se dit même quand il s'agit de l'âme, on ne dit ni allégresse ni joie quand il s'agit du corps.    - gaudio exultare: bondir de joie.    - gaudiis exsultare: être transporté de joie.    - nimio gaudio paene desipere, Cic. Fam. 2, 9, 2: être presque fou de joie.    - aliquem gaudio afficere: combler qqn de joie.    - lacrimare gaudio: pleurer de joie.    - effundere gaudio lacrimas: verser des larmes de joie, pleurer de joie    - gaudio compleri, Cic. Fin. 5, 69: être comblé de joie.    - gaudio efferri, Cic. Fam. 10, 12, 2: être transporté de joie.    - aliquem gaudio afficere, Cic. Fin. 5, 69: combler qqn de joie.    - missa legatio, quae gaudio fungeretur, Tac. H. 2, 55: députation envoyée pour être l'interprète de la joie publique.    - gaudia principium nostri sunt doloris, Ov. M. 7, 796: ma joie est à l'origine de ma douleur.    - fig. gaudia annorum, Plin. 16, 95: la riante saison de l'année.    - flos est gaudium arborum, Plin. 16, 95: la fleur est la joie des arbres.    - gaudium saltus superati, Liv. 42, 55, 4: joie d'avoir franchi le défilé. --- cf. Liv. 39, 50, 9.    - au plur. gaudia: joies. --- Cic. Cat. 1, 26; Tusc. 5, 67. [st1]2 [-] plaisir des sens, volupté.    - Lucr. 4, 1205 ; 5, 854, etc.    - dediti corporis gaudiis, Sall. J. 2, 4: livrés aux plaisirs sensuels.
    * * *
        Gaudium, gaudii. Cic. Joye. Picardis Goye.
    \
        Admisit gaudia duro vultu. Lucan. A receu joye soubs visage severe, S'est esjouy sans le donner à congnoistre, et sans en faire semblant.
    \
        Aduocari gaudiis. Horat. Estre appelé aux joyes, pour se resjouir.

    Dictionarium latinogallicum > gaudium

См. также в других словарях:

  • Sincēre et constanter — (lat.), aufrichtig u. standhaft, die Devise des Preußischen Rothen Adlerordens (Ordre de la sincerité) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Fidelĭter et constanter — (lat., »treu und beharrlich«), Devise des Ernestinischen Hausordens (s.d.) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Sincēre et constanter — (lat., »aufrichtig und standhaft«), Devise des preußischen Roten Adlerordens …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Sincere et constanter — Sincēre et constanter (lat.), aufrichtig und standhaft (Wahlspruch des preuß. Roten Adlerordens) …   Kleines Konversations-Lexikon

  • sincere et constanter — (izg. sincére ȅt konstànter) DEFINICIJA iskreno i postojano ETIMOLOGIJA lat …   Hrvatski jezični portal

  • Coram publico — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Liste lateinischer Phrasen/C — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P Q R S T U V Inhaltsverzeichnis 1 …   Deutsch Wikipedia

  • Liste Des Devises D'ordres Civils Et Militaires — Les devises ci dessous sont classées par pays et chronologiquement. Sommaire 1 Ordres internationaux 2 Allemagne 2.1 Bade (Confédération du nord) …   Wikipédia en Français

  • Liste des devises d'ordres civils et militaires — Les devises ci dessous sont classées par pays et chronologiquement. Sommaire 1 Ordres internationaux 2 Allemagne 2.1 Bade (Confédération du nord) 2.2 Bade D …   Wikipédia en Français

  • Ordre de l'Aigle rouge — Pour les articles homonymes, voir Aigle (homonymie). ordre de l’Aigle rouge Étoile de l Aigle rouge …   Wikipédia en Français

  • Orden — Von den erloschenen Orden wurden diejenigen aufgenommen, von denen noch viele Ritter vorhanden sind. – Die auf beifolgenden Tafeln abgebildeten Orden sind mit * bezeichnet. Eine Ergänzung bilden die Tafeln ›Verdienstmedaillen‹ und… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»